ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ

Κωνσταντίνα (Νάντια) Γιαννακοπούλου

Βουλευτής Β2 Τομέα Δυτ. Αθήνας

Αθήνα, 26 Φεβρουαρίου 2021

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ερώτηση προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, τον Υπουργό Δικαιοσύνης και τον Υπουργό Οικονομικών κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κινήματος Αλλαγής, με πρωτοβουλία της βουλευτού του Κινήματος Αλλαγής, Κωνσταντίνας (Νάντιας) Γιαννακοπούλου, για την έλλειψη ουσιαστικής στήριξης στον δικηγορικό κλάδο.

Συγκεκριμένα, όπως τονίζεται στην ερώτηση, η κυβέρνηση δεν έχει στηρίξει τον δικηγορικό κλάδο στον επιβαλλόμενο βαθμό. Η αντιμετώπισή τους δεν είναι σε καμία περίπτωση η αναμενόμενη, και ούτε καν αναλογική με τις συνέπειες που καλούνται να επωμιστούν. Η οικονομική κατάσταση του κλάδου έχει οδηγήσει μεγάλα τμήματα του δικηγορικού κόσμου, και ιδίως νέους, μαχόμενους, οικογενειάρχες, στα όρια των αντοχών τους, αφού αδυνατούν πλέον να καλύψουν ακόμη και βασικές βιοτικές τους ανάγκες.

Στη συνέχεια, αναφέρεται ότι οι διεκδικήσεις τους κινούνται σε δύο άξονες. Ο πρώτος άξονας έχει να κάνει με την διασφάλιση της διαρκούς και ακώλυτης λειτουργίας της δικαιοσύνης, σε συνθήκες υγειονομικής ασφάλειας και ο δεύτερος άξονας έχει να κάνει με την οικονομική στήριξη και το πάγιο διεκδικητικό πλαίσιο της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων.

Τέλος, εκφράζεται η ανησυχία του δικηγορικού κόσμου της χώρας και των θεσμικών του οργάνων εκπροσώπησης, αφού δεν έχουν πραγματοποιηθεί στον απαιτούμενο βαθμό οι κυβερνητικές εξαγγελίες από την αρχή της πανδημίας, αλλά και κατά τη διάρκειά της τόσο από τους ερωτώμενους Υπουργούς, όσο όμως και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Προς τούτο, το Κίνημα Αλλαγής ερωτά τους κ.κ Υπουργούς αν σκοπεύουν να εντάξουν, έστω και τώρα, τον κλάδο των δικηγόρων στα μέτρα οικονομικής ενίσχυσης. Επιπλέον, ερωτώνται αν σκοπεύουν να εκπονήσουν ειδικότερο, ασφαλές και πιο διευρυμένο πλαίσιο διεξαγωγής δικών και λοιπών διαδικαστικών πράξεων, αφού αφενός η αναστολή της πλήρους λειτουργίας των δικαστηρίων φαίνεται να παρατείνεται και αφετέρου παραμένει ακόμα άγνωστο το πότε θα επιτραπεί η λειτουργία αυτών όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

.Αναλυτικά το κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής:  

Κύριοι Υπουργοί,

Η παρατεταμένη υγειονομική κρίση με δραματικές συνέπειες τόσο στην υγεία, όσο και στην οικονομία, συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς και χωρίς καμία ουσιαστική πρόβλεψη για το πόσο θα διαρκέσει. Οι δικηγόροι αποτέλεσαν από τους πρώτους κλάδους που επλήγησαν από τις συνέπειες της πανδημίας με το κλείσιμο και την υπολειτουργία των δικαστηρίων. Παράλληλα υπολειτουργούν και οι  υπηρεσίες, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση δεν έχει στηρίξει τον δικηγορικό κλάδο στον επιβαλλόμενο βαθμό. Η αντιμετώπισή τους δεν είναι σε καμία περίπτωση η αναμενόμενη, και ούτε καν αναλογική με τις συνέπειες που καλούνται να επωμιστούν. Η οικονομική κατάσταση του κλάδου έχει οδηγήσει μεγάλα τμήματα του δικηγορικού κόσμου, και ιδίως νέους, μαχόμενους, οικογενειάρχες, στα όρια των αντοχών τους, αφού αδυνατούν πλέον να καλύψουν ακόμη και βασικές βιοτικές τους ανάγκες.

Οι διεκδικήσεις τους, που πιέζουν ακόμα πιο έντονα το τελευταίο διάστημα, είναι στη λογική κατεύθυνση, και οφείλετε να τις λάβετε σοβαρά υπ’ όψιν, τόσο για την αποτελεσματική λειτουργία και άσκηση του επαγγέλματός τους, όσο και ως προς την δυνατότητα κάλυψης των βιοτικών τους αναγκών.

Ο πρώτος άξονας στον οποίο κινούνται οι διεκδικήσεις τους έχει να κάνει με την διασφάλιση της διαρκούς και ακώλυτης λειτουργίας της δικαιοσύνης, σε συνθήκες υγειονομικής ασφάλειας, που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη για την προάσπιση των συμφερόντων του.

Δίκες που αφορούν στο δικαίωμα προστασίας ευαίσθητων κατηγοριών της κοινωνίας (πχ. προσωρινή δικαστική προστασία, διατροφές ανηλίκων, εργατικές αξιώσεις, μισθωτικές υποθέσεις, κρατούμενους κ.ο.κ.), πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να γίνονται, με την τήρηση των μέτρων πρόληψης και προστασίας και τον χρονικό καταμερισμό της συζήτησης των υποθέσεων.

Ως προς την οικονομική τους στήριξη, επιζητούν να στηριχθούν και αυτοί στο επίπεδο που έχουν στηριχθεί άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι.

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει, κατά προτεραιότητα και σύμφωνα με το πάγιο διεκδικητικό πλαίσιο της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων, να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους για μείωση ή αναστολή από τις τρέχουσες ασφαλιστικές και φορολογικές τους υποχρεώσεις (ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ, φορολογία εισοδήματος) και να συνεχίσει η ένταξη τους στη μείωση της επαγγελματικής στέγης και για τους προσεχείς μήνες, αφού δε δύναται να ασκήσουν το επάγγελμά τους.

Ο δικηγορικός κόσμος της χώρας και τα θεσμικά του όργανα εκπροσώπησης συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τη σημαντική απουσία ουσιαστικής και αποτελεσματικής στήριξης του κλάδου, ειδικά από τη στιγμή που έχουν αποτελέσει κυβερνητικές εξαγγελίες από την αρχή της πανδημίας, αλλά και κατά τη διάρκειά της πολλές φορές, τόσο από τα Υπουργείο σας, όσο όμως και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της στάσης αυτής αποτελεί η μη ανταπόκριση του Πρωθυπουργού, έως σήμερα, στο αίτημα του συνόλου των επιστημονικών φορέων της χώρας για συνάντηση μαζί του.

Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και η αναμονή της συζήτησης ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας της Αίτησης Ακύρωσης, που κατέθεσαν οι 13 Πρόεδροι της Συντονιστικής Επιτροπής, κατά της ΚΥΑ, κατά το μέρος που αφορά στα δικαστήρια, εισαγγελίες, στρατιωτικά δικαστήρια, έµµισθα, άµισθα υποθηκοφυλακεία, πάσης φύσεως κτηµατολογικά γραφεία και υποκαταστήματα του φορέα «Ελληνικό Κτηµατολόγιο».

Βάσει των προαναφερόμενων, και επειδή η αποτελεσματική λειτουργία της Δικαιοσύνης στο σύνολό της είναι επιτακτική ανάγκη,

Ερωτάσθε κ.κ Υπουργοί:

1. Σκοπεύετε να εντάξετε, έστω και τώρα, τον κλάδο των δικηγόρων στα μέτρα οικονομικής ενίσχυσης, όπως αναφέρθηκαν και παραπάνω, τόσο ώστε να περιοριστεί η ζημία που έως τώρα έχουν υποστεί όσο και για να είναι σε θέση να συνεχίσουν να επιτελούν ορθά, απρόσκοπτά και χωρίς δυσλειτουργίες τον θεσμικό ρόλο τους;
2. Με δεδομένο ότι αφενός η αναστολή της πλήρους λειτουργίας των δικαστηρίων φαίνεται να παρατείνεται και αφετέρου παραμένει ακόμα άγνωστο το πότε θα επιτραπεί η λειτουργία αυτών όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, σκοπεύετε να εκπονήσετε ειδικότερο, ασφαλές και πιο διευρυμένο πλαίσιο διεξαγωγής δικών και λοιπών διαδικαστικών πράξεων, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος, έως ότου αρθούν τα ισχύοντα μέτρα;

Σήμερα το πρωί ήμουν καλεσμένη της Μαρίας Γεωργίου και του Γιώργου Πίκουλα, στην εκπομπή «Το Πρώτο… αλλιώς» του Πρώτου Προγράμματος της ΕΡΑ. H συζήτηση μας επικεντρώθηκε στις καταγγελίες κατά του πρώην Διευθυντή του Εθνικού, αλλά και στα πρόσφατα επεισόδια μεταξύ φοιτητών και Αστυνομίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.

Σχετικά με την υπόθεση Λιγνάδη, κατά την τοποθέτηση μου μεταξύ άλλων είπα:

« Το Κίνημα Αλλαγής, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κινείται πάντα θεσμικά. Δυστυχώς βλέπουμε ότι τόσο ευαίσθητα ζητήματα, χρησιμοποιούνται σ’ ένα ευτελές παίγνιο, πληγώνοντας την Δημοκρατία και χωρίς να διευκολύνονται τα πράγματα.

Έχει αναδειχθεί ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα μ΄ όλες αυτές τις καταγγελίες θυμάτων παιδεραστίας, βιασμών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων. Το φορτισμένο κλίμα στην κοινωνία όλες αυτές τις ημέρες έχει δημιουργήσει ένα κοινωνικό κίνημα. Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, το ελληνικό #metoo, δεν πρέπει να μετατραπεί σ’ ένα σκανδαλοθηρικό, συνωμοσιολογικό παιχνίδι. Θα είναι απαράδεκτο να γίνει κάτι τέτοιο.

 Ελλοχεύει όμως  ο κίνδυνος ν΄ αναλωθούμε σ’ ένα πολιτικό «καυγά», χωρίς να ρίξουμε φως σ’ αυτές τις υποθέσεις. Βλέπουμε φαινόμενα απύθμενης χυδαιότητας που κανείς δεν μπορεί ν’ ανεχθεί και όλος ο πολιτικός κόσμος πρέπει να απομονώσει. Η ευθύνη που έχουμε επωμιστεί καθένας από εμάς και όλοι μαζί είναι πολύ μεγάλη, και δεν μπορούμε να βάλουμε σ’ ένα κομματικό χρηματιστήριο ψήφων τον πόνο των θυμάτων. Αν κομματικοποιήσουμε την συζήτηση, πρώτα και πάνω απ’ όλα θίγονται τα θύματα, ενώ εμποδίζονται αλλά να βγουν να μιλήσουν ανοικτά και εν τέλει πλήττεται η αξιοπιστία όλου του πολιτικού κόσμου.

Άρα είναι υποχρέωση μας με σοβαρότητα και ευθύνη να συμβάλουμε στο να ανοίξουν τα στόματα, να σπάσει αυτό το απόστημα, και να αφήσουμε την Δικαιοσύνη να κάνει απερίσπαστα την δουλειά της.

Βεβαίως υπήρξε μια πολύ σοβαρή καθυστέρηση από την μεριά της Υπουργού, για την οποία όπως είπε οφείλεται στο σεβασμό της στο Κράτος Δικαίου, ωστόσο από την άλλη χαρακτήρισε τον κύριο Λιγνάδη επικίνδυνο, πριν αποφανθεί η Δικαιοσύνη. Δεν γνωρίζω αν υπήρχε κάποια σκοπιμότητα στα κίνητρα της καθυστέρησης. Αν κάποιος διαθέτει στοιχεία για συγκάλυψη πρέπει να τα αποκαλύψει στην Δικαιοσύνη και αν είναι της άποψης ότι υπάρχει εμπλοκή όλης της Κυβέρνησης, η μόνη λύση είναι να ζητήσει εκλογές.

Εδώ λοιπόν έχουμε δύο διαφορετικά πράγματα. Άλλο πράγμα είναι η κριτική για τα λάθη, τις παραλήψεις και τις απόλυτα ξεκάθαρες πολιτικές ευθύνες της κυρίας Μενδώνη και άλλο πράγμα είναι η λάσπη στον ανεμιστήρα, η χυδαιότητα και ο τυχοδιωκτισμός, που τόσο έντονα είχαμε πολύ καιρό να δούμε.

Η Υπουργός χειρίστηκε λάθος την υπόθεση. Όφειλε να γνωρίζει, παραδείγματος χάριν για πιο λόγο ο κύριο Λιγνάδης είχε αποπεμφθεί από την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και την Δραματική Σχολή «Ίασμος». Όπως και ν’ αναλάβει την ευθύνη για την τοποθέτηση του, χωρίς να υπάρξει προκήρυξη για την θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού. Παραιτούμενη θα διευκόλυνε το κλίμα στην κοινωνία και τον καλλιτεχνικό κόσμο.

Το Κίνημα Αλλαγής είχε φέρει πρώτο και  νωρίς (10 Φεβρουαρίου) το θέμα στην Βουλή, με Ερώτηση που κατέθεσα προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης, Προστασίας του Πολίτη και Πολιτισμού. Στην ερώτηση  ζητούσαμε από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, να μάθουμε τι έκανε η Δικαιοσύνη για τα δημοσιεύματα που υπήρχαν. Από τον κύριο Χρυσοχοϊδη ζητούσαμε να μάθουμε τί είχε γίνει με τις καταγγελίες για το κύκλωμα παιδεραστίας που υπήρχαν από το 2012, ενώ από την κυρία Μενδώνη αν προτίθετο να κάνει εσωτερικό έλεγχο στο Εθνικό Θέατρο, για ανάλογες συμπεριφορές, αφού φαίνονταν να εμπλέκεται υψηλά ιστάμενο στέλεχος του.

Εγώ περίμενα από την Κυβέρνηση και την κυρία Μενδώνη, να επιδείξουν πολύ νωρίτερα τα ίδια αντανακλαστικά που δείξαμε εμείς ως κόμμα. Αυτό είναι πολιτική ευθύνη που όφειλε να είχε αναλάβει και γι’ αυτό να είχε παραιτηθεί.»

Σχολιάζοντας τα πρόσφατα επεισόδια στο ΑΠΘ, είπα:

«Ειλικρινά όλες αυτές οι σκηνές είναι ντροπή για το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και για όλους μας. Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση, πρέπει να λυθεί το πρόβλημα.

Το Κίνημα Αλλαγής, είχε διατυπώσει   επιφυλάξεις για  την αποτελεσματικότητα του πρόσφατου νόμου της κυρίας Κεραμέως, κατά την συζήτηση του. Φοβόμαστε δυστυχώς ότι για μια ακόμη φορά αυτή η Κυβέρνηση, νομίζει ότι λύνει τα προβλήματα με το να νομοθετεί και να ξανανομοθετεί. Όμως το θέμα δεν είναι η νομοθέτηση, αλλά η εφαρμογή του νόμου.

Πριν από ενάμιση χρόνο αυτή η Κυβέρνηση μ΄ έναν από τους πρώτους νόμους που έφερε στην Βουλή, νομοθετούσε την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και την αυτεπάγγελτη είσοδο της Αστυνομίας για οποιαδήποτε αδίκημα. Εφαρμόστηκε ποτέ αυτός ο νόμος; Εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή; Υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα από την εφαρμογή του; Ειλικρινά δεν νομίζω ότι βλέπουμε το δάσος, αλλά βλέπουμε το δέντρο.

Με τον νέο νόμο, νομίζω ότι τα πράγματα θα γίνουν πιο δύσκολα. Θα έχουμε ένα σώμα ανθρώπων, που θα έχουν μια στοιχειώδη εκπαίδευση, οι οποίοι θα είναι εξοπλισμένοι μόνο μ’ ένα κλομπ. Τι ακριβώς θα κάνουν; Τι θα έκαναν στα πρόσφατα επεισόδια; Θα καλούσαν την Αστυνομία.

Σαν παράταξη είμαστε πολύ περήφανοι που ο καλύτερος (κατά τη γνώμη μου) νόμος για την Παιδεία που έχει ψηφιστεί, ήταν έργο μας. Ο νόμος Διαμαντοπούλου είχε προετοιμαστεί σωστά και ήταν απόρροια διαλόγου και συναίνεσης που εκφράστηκε με την ευρεία πλειοψηφία που έλαβε κατά την ψηφοφορία.

Δυστυχώς όμως η κλασική παθογένεια της Ελλάδας και του ελληνικού πολιτικού συστήματος οδήγησε στο «ξήλωμα» του σχεδόν αμέσως, από την επόμενη Κυβέρνηση. Συνεχίστηκε με σοβαρές ευθύνες της συγκυβέρνησης και με το πλήρες αποτελείωμα του από την Κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Είδαμε λοιπόν ένα νόμο που τα είχε προβλέψει όλα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, που θα έπρεπε να είναι οδηγός μας αλλά αντί να δούμε τι χρειαζόταν για να επικαιροποιηθεί και να κάνουμε σημειακές αλλαγές, τον καταργούμε. Το θέμα λοιπόν είναι η εφαρμογή των νόμων και όχι κάποιος να θέλει να ταυτίσει το όνομα του με έναν νόμο για να μείνει στην Ιστορία. Αυτά είναι αστεία πράγματα.» 

Δυστυχώς δεν υπήρχε καμία καθαρή τοποθέτηση και δέσμευση από τον αρμόδιο Υπουργό στη συζήτηση στη Βουλή για την επίκαιρη ερώτησή μου.

Χθες ήμουν καλεσμένη στην εκπομπή “Briefing” στο Action24. Με αφορμή τη συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης μου για τον προτεραιοποίηση του εμβολιασμό των ευπαθών ομάδων, αναλύσαμε με τους δημοσιογράφους Γιώργο Πιέρρο, Γιάννη Πολίτη και  Δημήτρη Τάκη, το παραπάνω μείζον ζήτημα.

Κατά την τοποθέτηση μου ανέφερα:

«Χθες στη Βουλή συζητήσαμε την Επίκαιρη Ερώτηση μου προς τον Υπουργό Υγείας, για την ανάγκη προτεραιοποίησης του εμβολιασμού των ευπαθών ομάδων με υποκείμενο νόσημα. Αλλά και ποιο είναι το συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα εμβολιασμού των συγκεκριμένων ομάδων, προκειμένου αυτοί οι άνθρωποι να γνωρίζουν πως θα προγραμματίσουν τη ζωή τους στο άμεσο μέλλον.

Συγκεκριμένα ρώτησα για ποιο λόγο δεν έχουν εμβολιαστεί μέχρι σήμερα οι ευπαθείς ομάδες με υποκείμενο νόσημα, όπως ο Υπουργός είχε εξαγγείλει ότι θα γινόταν ύστερα από το πέρας του εμβολιασμού των υγειονομικών, και όπως συμβαίνει σ’ όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Επί τούτου κατέθεσα συγκεκριμένα παραδείγματα στον κύριο Υπουργό, όπως το τι συμβαίνει στη Γαλλία, στη Γερμανία, το Βέλγιο.

Χαρακτηριστικά στη Γερμανία υπάρχει προτεραιοποίηση εμβολιασμών ευπαθών ομάδων με συγκεκριμένα υποκείμενα νοσήματα μαζί με την ηλικιακή ομάδα των 75 ετών και άνω. Στη Γαλλία αντίστοιχα με εκείνη των 65 και άνω, ενώ στο Βέλγιο με την ηλικιακή ομάδα των 70 και άνω. Μόνο η Ελλάδα και η Ισπανία έχουν υιοθετήσει απλά και μόνο ηλικιακά κριτήρια.

Την προηγούμενη εβδομάδα ακούσαμε την αρμόδια επιτροπή  να μας λέει ότι ο εμβολιασμός της πρώτης κατηγορίας ευπαθών ομάδων θα ξεκινήσει μαζί με την ηλικιακή ομάδα 70 έως 75. Δηλαδή μετά από ενάμιση με δύο μήνες, ενώ για την δεύτερη από τον Μάϊο και μετά. Αντιλαμβάνεται κανείς την πολύ σοβαρή καθυστέρηση του εμβολιασμό των συμπολιτών μας αυτών.

Επί παραδείγματι, συγγενικό μου πρόσωπο που ανήκει στην ηλικιακή ομάδα 75 – 79, μόλις σήμερα μου έλεγε ότι το ραντεβού του είναι για τις 20 Απριλίου. Ενώ στην πατρίδα μου την Μεσσηνία μέχρι πριν τρείς ημέρες οι 75 -79, δεν μπορούσαν να κλείσουν ραντεβού. Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε πότε θα οριστούν τα ραντεβού για την ηλικιακή ομάδα 70 – 75, και επομένως για την πρώτη κατηγορία ευπαθών με υποκείμενο νόσημα.

Η σοβαρότητα του θέματος επισημαίνεται και από την αρμόδια επιτροπή των ΗΠΑ που όπως αναφέρουν, οι άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα είναι οι πιο επικίνδυνες κατηγορίες πολιτών για να εισαχθούν σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) και να «φύγουν» λόγο κορονοϊού.

Βάσει αυτών ρώτησα αν υπάρχουν μητρώα ώστε να γνωρίζουμε πόσοι είναι οι άνθρωποι που έχουν υποκείμενα νοσήματα. Στην απάντηση του κυρίου Κοντοζαμάνη ότι με βάση τα στοιχεία οι περισσότεροι που εισάγονται στις ΜΕΘ είναι της ηλικιακής ομάδας 60 – 69, του αντέτεινα το ερώτημα πόσοι απ’ αυτούς είχαν κάποιο υποκείμενο νόσημα και πόσοι ήταν απολύτως υγιείς; Ωστόσο δεν πήρα καμία ουσιαστική απάντηση.

Ο Υπουργός ανέφερε ότι την προτεραιοποίηση την αποφασίζει η Εθνική Επιτροπή και όχι οι ίδιοι, ως εκ τούτου δεν έχουν κάποια ευθύνη. Δεν είπε κάτι καινούριο όσον αφορά τον προγραμματισμό των εμβολιασμών, πέρα αυτών που ήδη γνωρίζουμε. Ούτε μας είπε αν υπάρχει κάποιος ειδικός σχεδιασμός ή αν σκέφτονται να κάνουν κάτι άλλο προκειμένου να υπάρξει επίσπευση στον εμβολιασμό των ευπαθών ομάδων.

Από την πλευρά μου κατέθεσα συγκεκριμένες προτάσεις, όπως ο παράλληλος εμβολιασμός κάποιων ηλικιακών ομάδων και ευπαθών με υποκείμενα νοσήματα. Ενώ προτείναμε όταν εγκριθεί το εμβόλιο της Johnson &  Johnson (που είναι μονοδοσικό) να προταχθούν οι ευπαθείς με υποκείμενα νοσήματα, προκειμένου να μην περιμένουν 3 μήνες, όπως γίνεται με το εμβόλιο της AstraZeneca ή να περιμένουν για την δεύτερη δόση άλλου εμβολίου. Αυτό θα έδινε μια κάποια λύση. Ελπίζω η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών να τις ακούσει και να τις συζητήσει, όμως δυστυχώς δεν είδα διάθεση από το Υπουργείο να λάβει υπ’ όψιν τις προτάσεις που θέσαμε. Λυπάμαι, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, και για αυτό εμείς θα συνεχίσουμε να πιέζουμε στην κατεύθυνση μίας αποτελεσματικότερης λύσης, καθώς δεν είναι λογικό αυτό που γίνεται.

Ειλικρινά πιστεύω ότι μέσα σ’ αυτή την συμφωνία αλληλεγγύης και αλληλοστήριξης που έχουμε όλο αυτό το καιρό, όλοι οι συμπολίτες μας θα συμφωνούσαν να προταχθούν οι άνθρωποι με κάποιο σοβαρό υποκείμενο νόσημα. Και νομίζω ότι όλοι μας συνομολογούμε σ’ αυτό. Πρέπει τώρα να καταλάβουν οι αρμόδιοι ότι είναι επιτακτική ανάγκη.»    

Άρθρο στην εφημερίδα «Τα Νέα» στις 24.02.2021

Σε διάστημα λίγων μηνών βρισκόμαστε πάλι εν αναμονή της κατάθεσης του πολυσυζητημένου νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που αφορά στις επικείμενες αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο.

Έως σήμερα εκφράστηκαν επανειλημμένες τοποθετήσεις και κριτικές από τον νομικό κόσμο, τους σχετικούς φορείς καθώς και σύσσωμη την αντιπολίτευση, για τα θέματα τα οποία φαίνεται να γίνονται αντικείμενο των μεγαλύτερων αλλαγών. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, ή αλλιώς «συνεπιμέλεια» και σύμφωνα με όσα διαδίδονται στον τύπο σχετικά με το τελικό κείμενο του Νόμου δε φαίνεται να περιλαμβάνονται σε αυτό καμία αλλαγή και κανένας προβληματισμός σε όσα θέματα έχουν τεθεί.

Πιο συγκεκριμένα, θα πρέπει να γίνει κατανοητό απ’ όλους ότι στον πυρήνα του όρου «συνεπιμέλεια» εμπεριέχεται το συμφέρον του τέκνου. Ο παιδοκεντρικός χαρακτήρας που θα πρέπει να χαρακτηρίζει το Οικογενειακό Δίκαιο απ’ άκρη σε άκρη είχε θεσμοθετηθεί άλλωστε με το Νόμο 1329/1983 που εισήγαγε το ΠΑΣΟΚ. Σε κάθε αλλαγή επ’ αυτού, όπως είναι η πρόβλεψη για υποχρεωτική διαμεσολάβηση με σκοπό την εξεύρεση κοινών αποδεκτών λύσεων, ουσιαστικά υπάρχει ο κίνδυνος να παραμείνει μία τυπολατρική διάταξη. Η επίτευξη αυτού του στόχου προϋποθέτει γονείς, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να συνεργασθούν αρμονικά για την ισορροπημένη ανατροφή του παιδιού τους. Είναι χρέος και των δύο γονέων να συμμετέχουν ισότιμα στην μέριμνα του παιδιού τους. Τα παιδιά δεν πρέπει να εργαλοποιηθούν ούτε από τις μανάδες ούτε από τους πατεράδες τους.

Από το σχέδιο που παρουσίασε ο κος Τσιάρας στα κόμματα τον περασμένο Νοέμβριο, απουσίαζαν διατάξεις που συνδέουν την κατανομή της άσκησης της γονικής μέριμνας με τη μη καταβολή της διατροφής από τον υπόχρεο, δημιουργώντας το εύλογο ερώτημα για όσους αφήνουν τα παιδιά τους χωρίς διατροφή. Μας ενδιαφέρουν ή όχι; Θεωρείται από νομικής πλευράς ότι ασκούν ορθά το καθήκον της γονικής μέριμνας; Ακόμα η περίπτωση της ενδοοικογενειακής βίας, ως κακή άσκηση γονικής μέριμνας, περιλαμβάνει σύμφωνα με το τότε γνωστό κείμενο του Σχεδίου Νόμου την άσκηση βίας απέναντι στο τέκνο και όχι απέναντι στον άλλον γονέα. Κάτι τέτοιο είναι ανεπίτρεπτο!

Τέλος, όσον αφορά τη ρύθμιση της επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο, το οποίο φαίνεται να λαμβάνεται ως τεκμήριο και να ορίζεται στο 1/3 του συνολικού χρόνου, εκτός από αυθαίρετο είναι λάθος διατυπωμένο. Δεν έχει καν την επιφύλαξη του συμφέροντος του παιδιού και στιγματίζει το γονέα που δεν θέλει να ταλαιπωρεί το παιδί του. Επίσης, η έννοια της γονικής μέριμνας δεν είναι μονοσήμαντη και δεν μπορεί να ταυτίζεται αποκλειστικά και μόνο με την έννοια της επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο. Είναι λάθος να τίθενται στο νόμο ορισμοί του συμφέροντος του παιδιού, ότι δήθεν «ταυτίζεται πρωτίστως με την ισόχρονη και ουσιαστική ανατροφή και φροντίδα του και από τους δυο γονείς του». Αυτό εκτός από αυθαίρετο, δεσμεύει αδικαιολόγητα το δικαστή, του υπαγορεύει ποιο είναι το συμφέρον του παιδιού και μάλιστα «πρωτίστως».

Οι νομοθετικές μεταβολές στο οικογενειακό δίκαιο και ιδίως στο θεσμικό πλαίσιο, που αφορά στα παιδιά, πρέπει να γίνονται με ιδιαίτερη περίσκεψη, χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις και εμμονές, ανεξάρτητα από επιρροές ομάδων συμφερόντων και με πρώτιστο γνώμονα το συμφέρον του παιδιού.

Τα όποια ζητήματα προκύπτουν κατά την δικαστηριακή πρακτική, θα λύνονταν πολύ πιο εύκολα και ουσιαστικά, με τη δημιουργία ειδικού οικογενειακού δικαστηρίου, κάτι το οποίο το ΠΑΣΟΚ θεσμοθέτησε ήδη από το 1996, αλλά δεν έχει υλοποιηθεί ακόμη. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού είναι επιτέλους αναγκαία η δημιουργία οικογενειακών δικαστηρίων και η στελέχωση τους με εξειδικευμένο προσωπικό, όπου ο δικαστής θα συνεπικουρείται από ειδικό σώμα με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς. Όλες οι άλλες αποσπασματικές ρυθμίσεις πολύ φοβάμαι ότι θα είναι αλυσιτελείς για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ(ΝΑΝΤΙΑ) ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Βουλευτής Β2  Δυτ. Τομέα Αθήνας 

Κίνημα Αλλαγής

Αθήνα,23 Φεβρουαρίου 2021

  ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στη συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υπουργείο Επικρατείας στη σημερινή συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, τοποθετήθηκε η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου.

Στην αρχή της ομιλίας της, η βουλευτής αναφέρθηκε στα πολύ σοβαρά γεγονότα που βιώνει η ελληνική κοινωνία αυτές τις ημέρες, τονίζοντας ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται προς ψήφιση σε ένα αρρωστημένο, σε ένα φορτισμένο κλίμα. Οι καταγγελίες των θυμάτων παιδεραστίας, βιασμών, σεξουαλικών και άλλων παρενοχλήσεων είναι πολύ σημαντικές και δημιουργούν ένα κοινωνικό κίνημα.

Η κα Γιαννακοπούλου, τόνισε συγκεκριμένα: «Οφείλουμε να συμβάλλουμε στο να ανοίξουν τα στόματα, στο να σπάσει το απόστημα, το νυστέρι της Δικαιοσύνης να φτάσει παντού και σε βάθος, να τιμωρηθούν παραδειγματικά όλοι οι ένοχοι και να προβληματιστούμε σχετικά για τις διαστάσεις αυτών των φαινομένων συνολικά στην ελληνική κοινωνία, ώστε να κάνουμε τις απαραίτητες τροποποιήσεις, τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στον Ποινικό Κώδικα, στον οποίο δυστυχώς επί της προηγούμενης κυβέρνησης τα όρια παραγραφής πολλών από αυτά τα εγκλήματα μειώθηκαν σημαντικά. Οφείλουμε να δούμε τις αλλαγές που πρέπει να κάνουμε στην Παιδεία για να θωρακίσουμε τα παιδιά που θα πατούν πολύ πιο δυνατά μέσα τους, με πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και δύναμη να πουν «όχι» και βεβαίως τις απαραίτητες αλλαγές με τη δημιουργία κώδικα δεοντολογίας και συμπεριφοράς εκεί που δεν υπάρχει.»

Ως προς την δημόσια συζήτηση που επικρατεί και τις ευθύνες της κας Μενδώνη έθεσε τα εξής ζητήματα: «Υπάρχουν δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Ένα είναι η πολιτική κριτική για τα λάθη και τις παραλείψεις, για τις ξεκάθαρες πολιτικές ευθύνες της κυρίας Μενδώνη η οποία όφειλε να ξέρει, για ποιον λόγο αποπέμφθηκε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου πριν από κάποια χρόνια ο κ. Λιγνάδης, όφειλε να ξέρει για ποιον λόγο τον είχαν διώξει από τον «Ίασμο» πριν από κάποια χρόνια επίσης. Και βεβαίως έχει, επιπλέον, πολιτική ευθύνη γιατί αντί να ακολουθήσει μία προκήρυξη, έναν ανοικτό διορισμό, επέλεξε να διορίσει έναν εκλεκτό της. Αυτό, λοιπόν, είναι μια ξεκάθαρη πολιτική ευθύνη, την οποία θα έπρεπε να έχει αναλάβει και να έχει παραιτηθεί. Είναι όμως άλλο αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και  τελείως διαφορετική η λάσπη στον ανεμιστήρα, η χυδαιολογία, ο τυχοδιωκτισμός, που δυστυχώς τα έχουμε δει πάρα πολύ τον τελευταίο καιρό. Δυστυχώς, όμως, βλέπουμε όλα αυτά να χρησιμοποιούνται σε ένα ευτελές κομματικό παίγνιο, που πληγώνει τη δημοκρατία και εμποδίζει τη νηφάλια συζήτηση για την αντιμετώπισή τους. Αντιμετωπίζουμε ανοιχτά φαινόμενα αμέτρητης χυδαιότητας, που κανείς μας δεν μπορεί να ανεχτεί και που θα έπρεπε όλος ο πολιτικός κόσμος να απομονώσει. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη μετατροπή τού «Metoo» σε ένα σκανδαλοθηρικό, συνωμοσιολογικό, τοξικό παιχνίδι.»

Επιπλέον, ως προς το Νομοσχέδιο η βουλευτής έδωσε ιδιαίτερη έμφαση, ερωτώντας τον Υπουργό: «Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα. Είναι δυνατόν στο όνομα του δικαιώματος επιλογής να μπαίνει σε κίνδυνο η ζωή ανθρώπων οι οποίοι εισέρχονται σε ένα νοσοκομείο και μάλιστα από αυτούς οι οποίοι έχουν αποστολή να προστατεύσουν τη δημόσια υγεία; Πόσο επιτρεπτή είναι η άρνηση από νοσοκομειακούς του εμβολιασμού αφού μπορούν να λειτουργούν ως φορείς μέσα σε δομές υγείας; Γιατί άραγε υπάρχει αυτή η μέχρι τώρα άρνηση απέναντι στο πιστοποιητικό εμβολιασμού, που για την Ελλάδα ως τουριστική χώρα παίζει τεράστιο ρόλο ώστε να ανοίξει ο τουρισμός με ασφάλεια; Και τι θα κάνουν τα κράτη, συνολικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν αύριο οι μεγάλες αεροπορικές εταιρείες διεθνώς θέσουν ως απαραίτητο προαπαιτούμενο για να ταξιδέψει κάποιος ένα πιστοποιητικό εμβολιασμού;»

Κλείνοντας, ως προς την Επιτροπή Βιοηθικής και Βιοτεχνολογίας, η βουλευτής τόνισε ότι ο εκσυγχρονισμός της και η προσαρμογή της στις ανάγκες της νέας εποχής, κάτι το οποίο θα περίμενε από τον Υπουργό με ακόμη μεγαλύτερη γενναιότητα, αποτελεί ένα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα. Αυτό διακρίνει τη συσσώρευση γνώσεων και δεδομένων, προσωπικών δεδομένων των χρηστών, που τις περισσότερες φορές λειτουργούν εκτός δικαιοδοσίας και δημοκρατικής εποπτείας.

ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ

  Κωνσταντίνα (Νάντια) Γιαννακοπούλου

 Βουλευτής Β2 Τομέα Δυτ. Αθήνας

                                                                                                                 Αθήνα, 23 Φεβρουαρίου 2021

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση επί της επίκαιρης ερώτησης προς το  Υπουργείο Υγείας με θέμα «Είναι επιτακτικό να προταχθεί ο εμβολιασμός των ευπαθών ομάδων», τοποθετήθηκε η βουλευτής Β2 Δυτικού Τομέα Αθήνας του Κινήματος Αλλαγής, Νάντια Γιαννακοπούλου. Εκ μέρους του Υπουργείου Υγείας κλήθηκε να απαντήσει ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας κος Βασίλης Κοντοζαμάνης.

Ξεκινώντας την τοποθέτησή της, η κα Γιαννακοπούλου τόνισε ότι: «Σήμερα, δύο μήνες μετά την έναρξη του εμβολιαστικού προγράμματος στη χώρα, οι ευπαθείς ομάδες με υποκείμενο νόσημα ηλικίας 18 έως 59 ετών βρίσκονται ακόμη σε αναμονή για να εμβολιαστούν. Αυτό είναι κάτι το οποίο, όπως αντιλαμβάνεστε και νομίζω αντιλαμβανόμαστε όλοι εδώ, αποτελεί κάτι οξύμωρο, δηλαδή το να πρέπει να εξηγούμε για ποιον λόγο πρέπει να προτεραιοποιηθούν οι ευπαθείς ομάδες με υποκείμενο νόσημα, όπως συμβαίνει σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.»

Και παρά τις ανακοινώσεις της Επιτροπής Εμβολιασμού, που εξαγγέλθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα, για την ένταξή των ευπαθών ομάδων, ηλικίας 18-59 ετών, στο πρόγραμμα των εμβολιασμών στο προσεχές μέλλον, η αλήθεια είναι ότι έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος για τον εμβολιασμό τους, ο οποίος στην καλύτερη περίπτωση θα ξεκινήσει μετά από έναν μήνα.

Στο σημείο αυτό, η βουλευτής έκανε την απαιτούμενη σύγκριση με το τι συμβαίνει ως προς την προτεραιοποίηση στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και τόνισε τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται για παράδειγμα κάποιος που κάνει χημειοθεραπείες ή αιμοκαθάρσεις και μένει χωρίς εμβόλιο για εβδομάδες, ενώ μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία. Ενώ θύμισε τη δέσμευση του Υπουργού Υγείας ότι μετά τους υγειονομικούς θα εμβολιάζονταν άμεσα και οι ευπαθείς ομάδες με υποκείμενα νοσήματα.

Τα ερωτήματα στα οποία ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας,  κλήθηκε να απαντήσει ήταν ιδιαίτερα σημαντικά. Ερωτήθηκε για το αν υφίσταται ένα μητρώο για όλους τους πολίτες που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, όπως, παραδείγματος χάρη, συμβαίνει με τους νεφροπαθείς, για το ποιο είναι το ακριβές χρονοδιάγραμμα ώστε να έχουν εμβολιαστεί όλοι οι συνάνθρωποι που ανήκουν στις ομάδες αυτές, και τέλος ζητήθηκε επεξήγηση γιατί προτεραιοποιήθηκε η ηλικιακή ομάδα 60-64 έναντι των ευπαθών ομάδων με υποκείμενο νόσημα και ηλικίες 18-59 ή έως 64.

Ο Αναπληρωτής Υπουργός, δυστυχώς, δεν έδωσε καμία ουσιαστική απάντηση σε όλα τα παραπάνω κρίσιμα ερωτήματα, αφήνοντας όλους τους πολίτες αυτούς τόσο σε αναμονή, όσο και σε κίνδυνο.

Σχετικά με την προτεροποίηση των ομάδων εμβολιασμού, και στο ερώτημα γιατί δεν προηγούνται οι ομάδες με υποκείμενο νόσημα, εκείνης των ηλικιωμένων, ο αναπληρωτής Υπουργός Υγείας ανέφερε πως «η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών είναι αυτή που έχει αποφασίσει τις προτεραιότητες των ομάδων εμβολιασμού και όχι η κυβέρνηση, όπως γίνεται άλλωστε σε όλες τις χώρες».

Όσον αφορά τις ευπαθείς ομάδες, ο κ. Κοντοζαμάνης ανέλυσε ότι είναι αφενός ευπαθείς λόγω ηλικίας και αφετέρου λόγω υποκείμενου νοσήματος. Από τα διεθνή δεδομένα προκύπτει ότι ο παράγοντας «ηλικία» είναι πολύ ισχυρός επιβαρυντικός παράγοντας και ο κίνδυνος σοβαρής νόσησης αυξάνεται όσο αυξάνεται η ηλικία του ατόμου.

Ο κ. Κοντοζαμάνης, ανέφερε πως από τα στοιχεία του ΕΟΔΥ ότι η ηλικιακή κατανομή θανάτων από κορωνοϊό εντός ΜΕΘ στα άτομα 65 ετών και άνω, μέχρι σήμερα είναι 1.819 ενώ οι των 60 ετών και κάτω είναι 403. Η ηλικιακή κατανομή των θανάτων με κορωνοϊό που ανήκουν σε ευπαθή ομάδα και νοσηλεύονται εντός ΜΕΘ είναι 1.715 για τα άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω και 277 για τα άτομα εξήντα ετών και κάτω.

Στη δευτερολογία της, η κα Γιαννακοπούλου δεν παρέλειψε να τονίσει ότι μόνο στην Ελλάδα και την Ισπανία υπήρξε αυτή η οριζόντια λογική αποκλειστικά και μόνο με βάση ηλικιακά κριτήρια, κάτι το οποίο δημιουργεί εύλογα ερωτήματα και ακόμα δεν έχουμε πάρει μια πειστική απάντηση.

Επιπλέον, ζήτησε εκ νέου σαφή απάντηση για τον αριθμό των ατόμων από τις ευπαθείς ομάδες ηλικίας εξήντα έως εξήντα τεσσάρων που έχουν μπει σε ΜΕΘ χωρίς υποκείμενο νόσημα, και όχι απλή κατάθεση των συγκεντρωτικών στατιστικών.

Σε κανένα σημείο της τοποθέτησής του ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας δεν κάλυψε πλήρως τα ερωτήματα που του τέθηκαν, και για το λόγο αυτό, η βουλευτής τόνισε ότι τα ερωτήματα αυτά παραμένουν και ζήτησε και πάλι ακριβές χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση των εμβολιασμών στους ευπαθείς με υποκείμενα νοσήματα.

Τέλος, η βουλευτής κατέθεσε μια πρόταση για τον πιο άμεσο και ευκολότερο εμβολιασμό των ευπαθών ομάδων, προγραμματίζοντας τον, μέσω κινητών μονάδων, στις υγειονομικές μονάδες στις οποίες μετακινούνται, ώστε να λαμβάνουν την αναγκαία ιατρική φροντίδα.

Άρθρο στο ενημερωτικό site News247.gr

Η υπόθεση Λιγνάδη βρήκε τον δρόμο που πρέπει. Η Δικαιοσύνη δρομολόγησε τις διαδικασίες κατά ενός καταγγελλόμενου κατά συρροή παιδεραστή, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις. Πρόκειται για σημαντική εξέλιξη που δικαιώνει σε πρώτη φάση, όσους τόλμησαν να ανοίξουν το στόμα τους, όσους βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν, να αποκαλύψουν, να μηνύσουν. Θεωρώ ότι πρέπει να δείξουμε εμπιστοσύνη στην Δικαιοσύνη, η οποία δεν χρειάζεται υποβολείς και καθοδηγητές. Ό,τι νέες καταγγελίες υπάρχουν, θα πρέπει πριν απ΄όλα να κατατίθενται με συγκεκριμένα στοιχεία στις αρμόδιες αρχές που θα φτάσουν την υπόθεση μέχρι τέλους. Οι δικαστές στο τέλος θα πάρουν απόφαση. Αυτό λέγεται Δημοκρατία, νομικός πολιτισμός. Δεν ζούμε σε χώρα με λαϊκά δικαστήρια.
Η συγκεκριμένη υπόθεση έχει φορτίσει ξεχωριστά. Είναι λογικό αυτό. Κάθε τι που έχει να κάνει με τα παιδιά μας, με την τυχόν εκμετάλλευσή τους ή τον κίνδυνο βιασμού τους και εκμετάλλευσής τους μας αφορά όλους, μας αγανακτεί, μας ξεσηκώνει. Δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό, ότι μια δράση που ακούμε και διαβάζουμε ότι κρατούσε είκοσι και πάνω χρόνια, ελέγχεται πια από την Δικαιοσύνη.

Θα ήταν δε πολύ σημαντικό αυτή την στιγμή, να έχει παραιτηθεί η Υπουργός Πολιτισμού. Είναι επιτακτικό να παραιτηθεί, έστω και τώρα. Όχι, κατά την γνώμη μου, επειδή συγκάλυπτε. Δεν υπάρχουν στοιχεία, τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή, που να στηρίζουν μια τόσο σοβαρή κατηγορία. Ωστόσο, έδειξε μειωμένα αντανακλαστικά και πριν απ΄όλα φέρει μια βασική ευθύνη: Δεν έλεγξε όλα όσα έπρεπε, για να αναθέσει την θέση του Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου στον Δ. Λιγνάδη. Αυτό και μόνο για εμένα αρκεί. Κάθε ένας που αναλαμβάνει σοβαρή θέση δημόσιας ευθύνης θα πρέπει να περνάει έλεγχο για όλα και όχι μόνο για τα τυπικά προσόντα του. Πολύ περισσότερο, όταν βοά η κοινωνία για ανήθικες, παραβατικές συμπεριφορές επί χρόνια.

Από εκεί και πέρα, αυτή την τόσο φορτισμένη περίοδο, ας επισημάνουμε κάποια πολύ σοβαρά ζητήματα:

ΠΡΩΤΟΝ: Μην ξεχνάμε. Το πρώτο σοβαρό χτύπημα στον κύκλο των αρρωστημένων καταστάσεων σε σειρά κοινωνικών χώρων ήταν οι καταγγελίες Μπεκατώρου. Μέχρι τότε επικρατούσε μια γενικευμένη σιωπή. Αυτές οι καταγγελίες ήταν που άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου και δεκάδες άνθρωποι κυρίως από τον χώρο του Αθλητισμού και της Τέχνης, του Πολιτισμού, αλλά και της Παιδείας συνέθεσαν με τις καταγγελίες τους ένα αποκρουστικό παζλ από παιδεραστές, βιασμούς, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, απαράδεκτες και χυδαίες εργοδοτικές συμπεριφορές. Το κάλεσμα της Προέδρου της Δημοκρατίας και όλου του πολιτικού κόσμου να ανοίξουν τα στόματα, φαίνεται έπιασε τόπο και όσο και αν έχουμε συγκλονιστεί, είναι απείρως προτιμότερο να αντικρίζουμε αυτή την κατάσταση ώστε να την αντιμετωπίσουμε, παρά να ζούμε σε μια κατάσταση ευφορίας με την κόλαση κρυμμένη πίσω από κουρτίνες.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η υπόθεση Λιγνάδη είναι αναμφίβολα η σοβαρότερη, αλλά δεν είναι η μόνη. Μην ξεχνιόμαστε. Παιδεραστίες ήταν και τα όσα υπέφεραν δεκάδες κορίτσια από παράγοντες κάποιων Ομοσπονδιών, παιδεραστίες είναι και οι κακοποιήσεις μαθητών από εκπαιδευτικούς, ενώ έχουν καταγγελθεί ήδη βιασμοί, σεξουαλικές παρενοχλήσεις από πολύ γνωστούς ηθοποιούς κ.ά. Αν κάτι χρειάζεται, είναι όλες οι καταγγελίες να διερευνηθούν και να οδηγηθούν στην Δικαιοσύνη. Η υπόθεση Λιγνάδη δεν μπορεί και δεν πρέπει να λειτουργήσει απλά σαν εκτονωτικός μηχανισμός, που θα οδηγήσει σε θάψιμο δεκάδων υποθέσεων και απογοήτευση των θυμάτων. Όταν δε μιλάμε για υποθέσεις, εννοώ για συγκεκριμένες και επώνυμες καταγγελίες και όχι κάθε τι που μπορεί να αναφερθεί σε κάποιο ρεπορτάζ.

ΤΡΙΤΟΝ: Είναι βαθιά λάθος η κομματικοποίηση του metoo. Προκαλεί ζημιά στην υπόθεση της αναγκαίας τιμωρίας όλων των ενόχων. Προκαλεί ζημιά στο να μιλήσουν κι άλλα θύματα που θα βλέπουν ότι ο πόνος τους μπορεί να αξιοποιείται σε μάχες κομμάτων. Συζητάμε για ένα θέμα τεράστιας σοβαρότητας που υπερβαίνει τα κόμματα. Παράλληλα, πρέπει να βάλουμε τέρμα στην χυδαιότητα και την αθλιότητα ορισμένων που προσπαθούν να ταυτίσουν παρατάξεις με κάποιες αποτρόπαιες πράξεις ή και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, σημερινό ή οποιονδήποτε, να είναι ή να συγκαλύπτει την παιδεραστία. Επίσης, είναι τουλάχιστον παραπλανητικό και ανόητα μυωπικό να χωρίζονται οι παιδεραστές και βιαστές σε « δικούς μας» ή « δικούς τους». Έχουμε όλοι ακούσει και διαβάσει ονόματα καταγγελομένων. Καταλαβαίνουμε λοιπόν τι συμβαίνει. Ας μην παίζουν κάποιοι με την νοημοσύνη μας. Γίνεται για παράδειγμα καταγγελία γιατί ο Δ. Λιγνάδης ορίστηκε Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου από αυτή την Κυβέρνηση. Ορθόν. Έχουμε ακούσει όμως και καταγγελλόμενους που είχαν οριστεί Υπουργοί ή σε Επιτροπές Εθνικής σημασίας, από την προηγούμενη Κυβέρνηση. Μ΄ αυτούς δεν συμβαίνει τίποτα;

Σε κάθε περίπτωση συζητάμε για την ανάγκη να διερευνηθούν μέχρι τέλους όλες οι καταγγελίες και να επέλθει κάθαρση. Ωστόσο, ακόμα κι αυτό δεν αρκεί. Αν συζητάμε για να θωρακίσουμε την Ελληνική κοινωνία και να προστατέψουμε τα παιδιά μας, χρειάζεται να προχωρήσουμε σε σοβαρές θεσμικές αλλαγές.

1. Πρέπει να προχωρήσουμε σε τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα σχετικά με την παραγραφή των κατηγοριών για σεξουαλική κακοποίηση. Πρέπει να διασφαλίσουμε το ότι, για τόσο φρικιαστικά εγκλήματα, τα όρια παραγραφής πρέπει ν’ αποσκοπούν στην ουσιαστική προστασία των θυμάτων και όχι να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης – προστασίας των θυτών. Δεν ξεχνάμε ότι πολλοί που τώρα φωνάζουν, ψήφιζαν τον Ιούνιο του 2019 νέο Ποινικό Κώδικα, που όρισε συντομότερη παραγραφή για τέτοιου είδους πλημμεληματικές πράξεις και πλέον ακολουθούν τον γενικό κανόνα με σημείο αφετηρίας την τέλεση της πράξης και όχι την ενηλικίωση των θυμάτων. Χρειάζεται άμεση αλλαγή ΤΩΡΑ.
2. Χρειάζεται άμεσα σύνταξη κώδικα δεοντολογίας με ένα σύνολο κανόνων συμπεριφοράς, που πρέπει να τηρείται ανά επαγγελματικό χώρο. Δυστυχώς, στον χώρο της τέχνης κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και είναι ένα τεράστιο κενό. Για παράδειγμα, σ’ έναν τέτοιο κώδικα θα μπορούσε να οριστεί ότι η οντισιόν για ένα έργο οφείλει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο σ’ επαγγελματικό χώρο (π.χ. θέατρο), παρουσία του σκηνοθέτη, του παραγωγού ή και κάποιων συντελεστών.
   Μαζί μ΄ αυτά και οι απαραίτητες προσαρμογές στην Παιδεία, συμπληρώνουν το πλαίσιο αλλαγών, που πρέπει να προωθήσουμε. Αυτή είναι η ευθύνη όλων μας και πρωτίστως του πολιτικού κόσμου.

https://www.news247.gr/politiki/giannakopoyloy-gia-elliniko-metoo-na-tolmisoyme-gennaies-thesmikes-allages.9151517.html

Δήλωση σχετικά με την σύλληψη του Δημήτρη Λιγνάδη στις 21.02.2021

Η κλεψύδρα γύρισε. Ο Δημήτρης Λιγνάδης, ο μέχρι χθες «γνωστός ηθοποιός, φερόμενος ως κατά συρροή βιαστής», συνελήφθη και κρατείται στην ΓΑΔΑ όπου και θα παραμείνει τουλάχιστον για τις επόμενες μέρες,  ενώ μετά η τύχη του θα αποφασιστεί από εισαγγελέα και ανακριτή. Κατηγορείται για τη ζοφερή υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών κατά συρροή. Χρειάστηκαν δεκάδες καταγγελίες και αποκαλύψεις, ώστε να φτάσει επιτέλους η υπόθεση αυτή στην Δικαιοσύνη.

Για την υπόθεση αυτή υπήρχαν καταγγελίες και  ένα τσουνάμι από δημοσιεύματα για εμπλοκή σε κύκλωμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων. Μέρες τώρα σε αλλεπάλληλες παρεμβάσεις μου διατύπωνα δημόσια ερωτήματα:  Τι έχει γίνει, έχει αυτεπάγγελτα κινηθεί η Δικαιοσύνη, όπως προβλέπεται από τον Νόμο; Τι συνέβη με την έρευνα που διεξήγαγε η αστυνομία το 2012 και σταμάτησε; Γιατί; Δεν βρέθηκαν στοιχεία; Βρέθηκαν, αλλά έγινε κάτι και δεν προχώρησε; Για ποιο λόγο συνέβη αυτό; Διεξάγεται εσωτερικός έλεγχος στο Εθνικό Θέατρο, καθώς φέρεται να εμπλέκεται υψηλά ιστάμενο στέλεχός του; Έχουν υπάρξει καταγγελίες ή άλλες αξιόποινες πράξεις στη λειτουργία του Εθνικού Θεάτρου; Γι’ αυτά έχουμε καταθέσει ως Κίνημα Αλλαγής και ερώτηση προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης, Προστασίας του Πολίτη και Πολιτισμού.

Η υπόθεση μπαίνει πια στην τελική ευθεία και τον λόγο έχει πια η Δικαιοσύνη. Έχω την πεποίθηση ότι θα κάνει στο ακέραιο  το καθήκον της, θα διερευνήσει όλες τις διαστάσεις της υπόθεσης, θα τιμωρήσει παραδειγματικά τους ενόχους. Ότι θα διερευνήσει και καταγγελίες κατά διαφόρων άλλων. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση δεν χρειάζονται πολιτικοί υποβολείς ή αυτόκλητοι καθοδηγητές που προσπαθούν να πολιτικοποιήσουν το θέμα, παριστάνοντας ότι δεν είχαν ακούσει τίποτα για το έγκλημα ή ότι αφορά κάποιους άλλους. Ας μην κρυβόμαστε. Ο κατηγορούμενος καταγγέλλεται γι αυτή την δραστηριότητα που μας πάει είκοσι χρόνια τουλάχιστον πίσω. Να υποθέσω ότι κανείς δεν είχε ακούσει τίποτα; Επίσης, υπάρχουν κι άλλοι που καταγγέλλονται που βρίσκονταν πολύ κοντά ή και αναδείχτηκαν σε σημαντικές θέσεις από κάποιους που τώρα «ξαφνιάζονται». Ας αφήσουν κάποιοι την υποκρισία.

Στο σημείο που βρισκόμαστε, ας σημειώσουμε κάποιες απλές αλήθειες:

–      Αυτή την περίοδο είχαμε ένα σημαντικό κεκτημένο. Άνοιξαν τα στόματα επιτέλους. Έσπασε ο κύκλος της σιωπής, που κάλυπτε τα πάντα και έδινε χώρο στην ανάπτυξη τέτοιων αρρωστημένων καταστάσεων. Ας μην εθελοτυφλούμε. Τα φαινόμενα παιδεραστίας, βιασμών, σεξουαλικών και κάθε είδους παρενοχλήσεων είναι δυστυχώς διαδομένα. Γι’ αυτό και ευθύνη όλων μας, και όχι μόνο των θυμάτων, είναι να δημιουργήσουμε ένα κίνημα που δεν θα αφήσει κανένα θύτη, λιγότερο ή περισσότερο επώνυμο, στο απυρόβλητο.

–      Η «Υπόθεση Λιγνάδη» είναι η πιο σημαντική, αλλά δεν είναι η μόνη που έχει καταγγελθεί αυτήν την περίοδο μετά από τις αποκαλύψεις Μπεκατώρου. Σειρά ονομάτων παραγόντων Αθλητικών Ομοσπονδιών και ηθοποιών εμπλέκονται σύμφωνα με δεκάδες δημόσιες και επώνυμες καταγγελίες για αποκρουστικές υποθέσεις βιασμών, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, απάνθρωπες και  χυδαίες συμπεριφορές. Τώρα που άνοιξε το απόστημα, το νυστέρι πρέπει να φτάσει παντού.

–      Πρέπει να προχωρήσουμε σε τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα σχετικά με την παραγραφή των κατηγοριών για σεξουαλική κακοποίηση. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι, για τόσο φρικιαστικά εγκλήματα, τα όρια παραγραφής πρέπει ν’ αποσκοπούν στην ουσιαστική προστασία των θυμάτων και όχι να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης – προστασίας των θυτών. Δεν ξεχνάμε ότι πολλοί που τώρα φωνάζουν, ψήφιζαν τον Ιούνιο του 2019 τον νέο Ποινικό Κώδικα που, εάν δεν υπήρχαν σφοδρές αντιδράσεις θα είχαν επιτρέψει να υφίσταται περίπτωση βιασμού με πλημμεληματικό πλαίσιο ποινής και δυστυχώς δεν μερίμνησαν για την ιδιαίτερη θέσπιση ορίου παραγραφής αδικημάτων, που αφορούν παρενοχλήσεις ανηλίκων. 

–      Χρειάζεται άμεσα σύνταξη κώδικα δεοντολογίας με ένα σύνολο κανόνων συμπεριφοράς που πρέπει να τηρείται ανά επαγγελματικό χώρο. Δυστυχώς, στον χώρο της τέχνης κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και αυτό είναι ένα τεράστιο κενό. Για παράδειγμα, σ’ έναν τέτοιο κώδικα θα μπορούσε να οριστεί ότι η οντισιόν για ένα έργο οφείλει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο σ’ επαγγελματικό χώρο (π.χ. θέατρο), παρουσία του σκηνοθέτη, του παραγωγού ή και κάποιων συντελεστών.

–      Υπήρξε στο προηγούμενο διάστημα μια ανεπαρκής και με καθυστερημένα αντανακλαστικά ανάληψη πρωτοβουλιών από την Υπουργό Πολιτισμού απέναντι στο κύμα καταγγελιών για όσα συμβαίνουν στον χώρο της Τέχνης και του Πολιτισμού. Οφείλω να παρατηρήσω, ότι υπήρξαν άλλα αντανακλαστικά από τον Υφυπουργό Αθλητισμού από την πρώτη στιγμή που υπήρχαν καταγγελίες για ανθρώπους του Αθλητισμού. Δεν πιστεύω ότι υπήρχε διάθεση συγκάλυψης ή τουλάχιστον δεν έχω στοιχεία που να μπορώ με ευθύνη να ισχυριστώ κάτι τέτοιο. Ωστόσο, η ανεπάρκεια αυτή έχει τροφοδοτήσει μια ανοικτή αμφισβήτηση από τους ανθρώπους της Τέχνης. Γι’ αυτό θεωρώ ότι η παραίτηση της κ. Λίνας Μενδώνη είναι απαραίτητη και θα λειτουργούσε ως εξιλέωση.

Άρθρο στο ενημερωτικό site Greeks Channel.gr στις 20.02.2021

Οι καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου αποδείχτηκαν η αφορμή  για να ανοίξουν τα στόματα και  να σηκωθεί ένα τσουνάμι καταγγελιών από τον χώρο του αθλητισμού, αλλά και τον καλλιτεχνικό χώρο. Δεκάδες αθλήτριες και αθλητές, ηθοποιοί, καλλιτέχνες  περιέγραψαν ήδη καταστάσεις bullying, βιασμούς, άπειρα γεγονότα σεξουαλικών παρενοχλήσεων αναδεικνύοντας μια κόλαση. Τραβήχτηκε η κουρτίνα και αντικρύσαμε αποκρουστικές εικόνες και νοσηρές καταστάσεις από χώρους που δημιουργούν πρότυπα. Στελέχη Αθλητικών Ομοσπονδιών, γνωστοί ηθοποιοί που μας έχουν κάνει να γελάμε,  αποδεικνύονταν να συμπεριφέρονται άθλια, χυδαία σε νέα κορίτσια κι αγόρια, σε γυναίκες και άντρες που ήθελαν να δημιουργήσουν καλλιτεχνικά.

Ας το πούμε καθαρά. Τίποτα δεν είναι όπως χθες. Τώρα ξέρουμε, ακούσαμε όχι απλές φήμες αλλά επώνυμες καταγγελίες. Έχουμε το χρέος να αντιμετωπίσουμε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση και αυτό προϋποθέτει γενναίες κινήσεις, πρωτοβουλίες, μέτρα. Πριν απ’ όλα, πρέπει να ενθαρρύνουμε να ανοίξουν κι άλλα στόματα, να ειπωθούν όλα, να δούμε και να γνωρίσουμε το πραγματικό προφίλ διαφόρων «σπουδαίων» που θεωρούν εξουσιαστικό δικαίωμά τους να βιάζουν, να χτυπάνε, να βρίζουν, να παρενοχλούν.

Είναι πολύ σημαντικό επομένως, να μπορέσουμε να δώσουμε σ’ όλους τους καταγγέλλοντες την σιγουριά ότι είμαστε δίπλα τους, ότι είναι ασφαλείς, να μην φοβηθούν να σπάσουν την σιωπή και να καταγγείλουν τις κακοποιητικές συμπεριφορές. Να τους στηρίξουμε να πάνε στην Δικαιοσύνη και ν’ αποδοθούν ευθύνες. Να δημοσιοποιηθούν τα πάντα, ώστε η κοινωνία να μάθει τα πάντα. Πρέπει να πέσει άπλετο φως σε όλα αυτά τα φαινόμενα, ώστε να διευκολυνθεί η κάθαρση μέχρι τέλους.

Υπάρχουν για παράδειγμα δημοσιεύματα για εμπλοκή γνωστού ηθοποιού – σκηνοθέτη σε κύκλωμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων. Τι έχει γίνει, έχει αυτεπάγγελτα κινηθεί η Δικαιοσύνη, όπως προβλέπεται από τον Νόμο; Τι συνέβη με την έρευνα που διεξήγαγε η αστυνομία το 2012 και σταμάτησε. Γιατί; Δεν βρέθηκαν στοιχεία; Βρέθηκαν, αλλά έγινε κάτι και δεν προχώρησε; Για ποιο λόγο συνέβη αυτό; Διεξάγεται εσωτερικός έλεγχος στο Εθνικό Θέατρο, καθώς φέρεται να εμπλέκεται υψηλά ιστάμενο στέλεχος του; Έχουν υπάρξει καταγγελίες ή άλλες αξιόποινες πράξεις στην λειτουργία του Εθνικού Θεάτρου; Γι’ αυτά έχουμε καταθέσει ερώτηση προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης, Προστασίας του Πολίτη και Πολιτισμού.

Ας διερευνήσουμε τα πάντα καθιστώντας σαφές ότι τέτοιες ανήθικες συμπεριφορές μπορούν να έχουν «άνθρωποι» ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. Γι’ αυτό διαφωνώ κάθετα με  κομματικοποίηση που επιδιώκουν κάποιοι που, ενώ είναι λαλίστατοι για την περίπτωση στην οποία αναφέρθηκα, εντελώς τυχαία δεν έχουν να πουν κάτι όταν κατονομάζονται κάποιοι που ήταν Υπουργοί τους, η στελέχη σε Επιτροπές όπως για την Αναθεώρηση του Συντάγματος. Ο πολιτικός κόσμος πρέπει να σταθεί στο ύψος  του και να συμφωνήσει ότι ουδείς υπεράνω υποψίας, ότι καμία συγκάλυψη και κανένας συμψηφισμός  δεν μπορεί να υπάρχει.

Μαζί μ’ αυτά, πρέπει να προωθηθούν :

1.       Τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα σχετικά με την παραγραφή των κατηγοριών για σεξουαλική κακοποίηση. Πρέπει να διασφαλίσουμε το ότι για τόσο φρικιαστικά εγκλήματα, τα όρια παραγραφής πρέπει ν’ αποσκοπούν στην ουσιαστική προστασία των θυμάτων και όχι να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης – προστασίας των θυτών. Είναι απαράδεκτο – αδιανόητο. Η αυστηροποίηση των ποινών, αλλά και το ζήτημα της παραγραφής τόσο ειδεχθών αδικημάτων είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δυστυχώς με την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα, όσον αφορά ιδιαίτερα για τα πλημμελήματα και όχι για τα κακουργήματα, έχει υπάρξει μια αλλαγή επί τα χείρω. Δηλαδή, ενώ το Άρθρο 113 Παράγραφος 6 του παλαιού Ποινικού Κώδικα, όριζε ότι η παραγραφή ξεκινά μετά την ενηλικίωση του θύματος, για μια σειρά από αδικήματα, αυτό άλλαξε (και ήταν μια από τις μεγάλες αστοχίες του νέου Ποινικού Κώδικα) και η περίοδος παραγραφής ακολουθεί τον γενικό κανόνα με σημείο αφετηρίας την τέλεση της πράξης. Χρειάζεται άμεση αλλαγή ΤΩΡΑ.

2.       Σύνταξη κώδικα δεοντολογίας με ένα σύνολο κανόνων συμπεριφοράς που πρέπει να τηρείται ανά επαγγελματικό χώρο. Δυστυχώς στον χώρο της τέχνης κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και είναι ένα τεράστιο κενό. Για παράδειγμα, σ’ έναν τέτοιο κώδικα θα μπορούσε να οριστεί ότι η οντισιόν για ένα έργο οφείλει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο σ’ επαγγελματικό χώρο (πχ θέατρο), παρουσία του σκηνοθέτη, του παραγωγού ή και κάποιων συντελεστών. Γιατί ας θυμόμαστε ότι οι περισσότερες από τις καταγγελίες αφορούν περιστατικά που έχουν γίνει σε ιδιωτικούς χώρους, όπου οι θύτες είχαν τον απόλυτο έλεγχο. Θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα αν ίσχυε ένας τέτοιος κανονισμός και είναι κάτι από τα πολλά που μπορούν να υπάρχουν. Ένας τέτοιος κώδικας θα μπορούσε να συνταχθεί με την στενή συνεργασία του ΣΕΗ  που ξέρει πολύ καλύτερα και είναι ο αρμόδιος θεσμικός παράγοντα και που κατά την γνώμη μου έχει διαχειριστεί την μέχρι τώρα κατάσταση υποδειγματικά.

Τώρα πρέπει να δράσουμε αποφασιστικά, αποτελεσματικά. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αν δεν γίνει αυτό τώρα, δεν θα γίνει ποτέ. Τώρα είναι οι κατάλληλες συνθήκες, τώρα που υπάρχει όλο αυτός ο χείμαρρος καταγγελιών. Τώρα πρέπει να φανεί ότι υπάρχει Πολιτεία, ότι υπάρχει Κράτος – Δικαίου που μπορεί να εξασφαλίσει μια πραγματική προστασία για τα θύματα και μια μεγαλύτερη προστασία στα νέα παιδιά ώστε να μην υποστούν στο μέλλον τέτοιες συμπεριφορές. Ταυτόχρονα, μεγάλο ζητούμενο είναι ότι πρέπει να διαμορφώσουμε μέσω του συστήματος παιδείας μας νέους ανθρώπους που θα νιώθουν ασφάλεια, εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, που θα έχουν αυτοπεποίθηση και θα μπορούν να βρίσκουν την δύναμη να πουν όχι. Είναι τώρα στο χέρι μας να διαμορφώσουμε εκείνες τις συνθήκες προκειμένου να μην επαναληφθούν στο μέλλον ανάλογα περιστατικά.

https://www.greekschannel.com/gr/8-gynaikes-politikoi-gia-to-ellhniko-metoo/

Αθήνα, 19 Φεβρουαρίου 2021

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ Η ΙΣΟΤΙΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΣΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΚΑΝΑΛΙΑ

«Χρειάζονται ενέργειες στήριξης και ενίσχυσης του περιφερειακού και του τοπικού Τύπου»

Στην συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υφυπουργού στον Πρωθυπουργό, αρμόδιου για θέματα Επικοινωνίας και Ενημέρωσης στην συνεδρίαση της Ολομέλειας, τοποθετήθηκε η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου.

Ξεκινώντας την ομιλίας της, η βουλευτής τόνισε πως οι εκθέσεις του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου παρουσίασαν την προβληματική κατάσταση που επικρατούσε επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δυστυχώς συνεχίζει να υπάρχει και με την τωρινή Κυβέρνηση, αφού το 90% των παρουσιάσεων στα κεντρικά κανάλια είναι από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, με βεβαίως συντριπτική υπεροχή της Κυβέρνησης.

Επιπλέον, ως προς το Νομοσχέδιο η βουλευτής αναφέρει πως έχει ορισμένες θετικές ρυθμίσεις, οι οποίες ιδιαίτερα αφορούν στην ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής οδηγίας, όπως, η απαγόρευση υποκίνησης μέσω οπτικοακουστικών μέσων σε βία, μίσος κατά κοινωνικών ομάδων ή τέλεση τρομοκρατικών εγκλημάτων, η αύξηση της προσβασιμότητας των ατόμων με αναπηρία στις υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων με την ενίσχυση πολύ χρήσιμων εργαλείων και μια σειρά ρυθμίσεων για προστασία των ανηλίκων, οι οποίες στηρίζουν ακόμα περισσότερο την προστασία της σωματικής, ψυχικής και ηθικής ανάπτυξής τους.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στα σημαντικότερα αρνητικά σημεία, τα οποία είναι τα εξής:

·                     Μείζον ζήτημα προκύπτει στη ρύθμιση για τις αποδοχές του προσωπικού το οποίο ασκεί διοίκηση με οποιονδήποτε τρόπο στην ΕΡΤ, οι οποίες θα καθορίζονται με υπουργική απόφαση. Όμως, ιδιαίτερα εν μέσω πανδημίας, όπου χιλιάδες άνθρωποι πιέζονται ασφυκτικά από την οικονομική κατάσταση που επικρατεί, κάτι τέτοιο είναι άκαιρο και άκυρο, τόσο από άποψη ουσίας όσο και από άποψη συμβολισμού.

Γι’ αυτό ζήτησε από την Κυβέρνηση να πάρει πίσω αυτήν τη ρύθμιση.

·                     Η σκόπιμη ασάφεια σχετικά με την παράταση της θητείας των μελών των ανεξάρτητων αρχών. μέχρι τον διορισμό νέων. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη ασάφεια η οποία ανοίγει τον δρόμο σε αυθαίρετες ερμηνείες, κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο.

Είναι μία ρύθμιση η οποία είναι απολύτως έξω από το επιτρεπτό πλαίσιο.

·                     Απουσιάζουν οι στοχευμένες ενέργειες στήριξης και ενίσχυσης εν μέσω πανδημίας του περιφερειακού και του τοπικού Τύπου, όπως για παράδειγμα, το πώς θα μπορούσε να επιχορηγηθεί το μίσθωμα το οποίο πληρώνουν τα τοπικά κανάλια ή άλλα πολλά.

Θεωρείται αναγκαία η αντίστοιχη ρύθμιση και προσοχή και στα τοπικά και περιφερειακά κανάλια.

·                     Όσον αφορά τους εργαζόμενους, δεν υπάρχει πουθενά καμία αναφορά στη δυνατότητα αναστολής αριθμού εργαζομένων στα κανάλια, ιδιαίτερα εν μέσω πανδημίας, όπως προβλέπεται για μία σειρά από τομείς της οικονομικής δραστηριότητας.

Κάτι τέτοιο εύλογα προκαλεί απορίες και σίγουρα είναι κάτι το οποίο μάλλον δεν ρυθμίζεται και το οποίο είναι πολύ αρνητικό για τους εργαζόμενους.

Κλείνοντας, επιζήτησε να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τον Υφυπουργό οι 3 τροπολογίες που κατέθεσε το Κίνημα Αλλαγής ως προς την απρόσκοπτη λειτουργία των ραδιοφωνικών σταθμών.