Ο κ. Μουζάλας υπέπεσε σε ένα πολύ σοβαρό ολίσθημα, για το οποίο ζήτησε συγγνώμη. Με το ατόπημα αυτό παραβίασε την εθνική κόκκινη γραμμή δεκαετιών.
Είτε πρόκειται για εγκληματικό λάθος ενός υπουργού αυτής της κυβέρνησης, είτε πρόκειται για προσωπική άποψη του κ. Μουζάλα, είτε για ανομολόγητη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η κυβέρνηση – και όχι μόνο ο κ. Μουζάλας – δείχνει ότι είναι ανίκανη να υπερασπιστεί τα εθνικά μας συμφέροντα, και ο κ. Καμμένος έρχεται και εκβιάζει την κυβέρνηση στην οποία ο ίδιος συμμετέχει.
Το καράβι είναι ακυβέρνητο, υπάρχει ανταρσία, και ο κ. Τσίπρας οφείλει να πάρει θέση και να δώσει λύση άμεσα.
Δεν είναι δυνατόν υπουργός της κυβέρνησης να δηλώνει ότι είναι «τιμητική η εικόνα της Ειδομένης» για τη χώρα. Αυτός είναι ο ανθρωπισμός της αριστεράς;
Ας πάψει επιτέλους η κυβέρνηση να κρύβεται πίσω από τον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη των Ελλήνων πολιτών, τη στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το κράτος είναι απολύτως απόντες και οι εικόνες που βλέπουμε είναι εικόνες ντροπής.
Έκλεισαν την Αμυγδαλέζα και με την πολιτική ανοιχτών συνόρων έκαναν όλη την Ελλάδα hot spot. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκληματική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της πατρίδας μας.
Όλες οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης δυστυχώς ξεθώριασαν πάρα πολύ νωρίς. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε τάζοντας στους Έλληνες ότι δεν θα μειώσει τις συντάξεις, ότι δεν θα αυξηθούν ασφαλιστικές εισφορές και φορολογία, ότι δεν θα δοθούν τα κόκκινα δάνεια στα ξένα «κοράκια» και τα funds, και τελικά έχει κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Οδηγηθήκαμε ως μη οφείλαμε σε ένα τρίτο μνημόνιο, με τόσο σκληρά φορομπηχτικά μέτρα, εξαιτίας των ολιγωριών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ο κ. Τσίπρας, μετά από τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση που πήρε το καλοκαίρι από την ελληνική βουλή και κατάφερε την τελευταία στιγμή να παραμείνει η χώρα στην Ευρώπη, ουσιαστικά εκβίασε το εκλογικό σώμα οδηγώντας το στην τρίτη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε ένα χρόνο. Πού είναι τώρα λοιπόν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης;
Σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία, με μια κυβέρνηση που είναι προφανώς ανίκανη να διαχειριστεί τα πράγματα, χρειάζεται μια κυβέρνηση εθνικής συναίνεσης και συνεννόησης. Απαραίτητο στοιχείο η συμμετοχή των δύο μεγάλων κομμάτων, και βεβαίως ένα προοδευτικό προγραμματικό πλαίσιο.