Τα Νέα 30.08.2019

Παρά την κυβερνητική αλλαγή, στην ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να κυριαρχεί ο φόβος για το αύριο, η ανασφάλεια και το άγχος για την καθημερινή επιβίωση.

Αν ρίξει κανείς μια ματιά στους τομείς που υστερεί η Ελλάδα σε σχέση με άλλες αναπτυγμένες και μη, χώρες, ζαλίζεται. Ο όγκος των προβλημάτων είναι τεράστιος και η προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί για να αναταχθεί η Ελλάδα σε ένα μέσο επίπεδο ανάμεσα στις αναπτυγμένες χώρες μέσα σε ένα εύλογο διάστημα, τιτάνια.

Οι αριθμοί της ελληνικής οικονομίας τρομάζουν. Τριπλάσια ανεργία από τον μέσο όρο της Ευρώπης, λιγότερες επενδύσεις, αποκλίσεις σχεδόν παντού ,διπλάσια τραπεζικά επιτόκια, πρωταθλήτρια σε φόρους αλλά ουραγός στις κοινωνικές δαπάνες, στον δείκτη γνώσεων και δεξιοτήτων σχεδόν τελευταίοι. Στην φορολογία των επιχειρήσεων η Ελλάδα έχει τον τέταρτο υψηλότερο συντελεστή μαζί με το Βέλγιο ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ, τη στιγμή που οι γειτονικές μας χώρες έχουν συντελεστές φορολόγησης των επιχειρήσεων μεταξύ 10 και 12%. Οι επενδύσεις υπολείπονται περίπου κατά 45% σε σχέση με την ΕΕ. Τα επιτόκια των ελληνικών τραπεζών είναι διπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις ο δείκτης παραγωγικότητας βρίσκεται αρκετά χαμηλότερα του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, φτάνουν στο 45% του συνόλου, έναντι μόλις 3,4% στην ΕΕ. Οι μισθοί ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα έχουν μειωθεί δραματικά. Οι συντάξεις  με τις εξοντωτικές μειώσεις, ιδιαίτερα μετά τον νόμο ΣΥΡΙΖΑ-Κατρούγκαλου, έχουν φέρει μια μεγάλη μερίδα συνταξιούχων στα όρια της επιβίωσης. Στην παροχή δημοσίων αγαθών, παρότι πρωταθλητές στους φόρους, ξοδεύουμε 5 ποσοστιαίες μονάδες λιγότερο από το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Στις δαπάνες Παιδείας, Υγείας, Άμυνας, Δημόσιας ασφάλειας υστερούμε δραματικά. Στον σχεδιασμό και την υλοποίηση πολιτικών για την υιοθέτηση των δικτύων 5ης γενιάς (5G), βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις. Στον Δείκτη Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας (DESI) κατείχαμε την 26η θέση στην ΕΕ-28 το 2017. Στην κατάταξη PISA για γνώσεις και δεξιότητες, η χώρα μας είναι μεταξύ των ουραγών. Στην ανακύκλωση συνεχίζουμε να πληρώνουμε μεγάλα πρόστιμα για τα απόβλητα που καταλήγουν σε Χώρους Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων.

Θα πρέπει επιτέλους πιστεύω να ξεφύγουμε από τη λογική να περιμένουμε από κάπου ένα μάγο με δώρα, ένα σωτήρα που θα λύσει ως δια μαγείας όλα μας τα προβλήματα.. Είναι αναγκαίο να υπάρξει ένα δικό μας εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Χρειαζόμαστε εθνική στρατηγική αλλά και κλίμα πολιτικής συνεννόησης, τουλάχιστον στα μεγάλα και σημαντικά…και έργα, πράξεις, όχι άλλα μεγάλα λόγια.

Χρειαζόμαστε αναπτυξιακή στρατηγική που θα αξιοποιεί όλες τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, δίνοντας σε όλους την ευκαιρία να συμμετάσχουν στη δημιουργία νέου πλούτου, με σεβασμό στο περιβάλλον και στην αλληλεγγύη στις επόμενες γενιές και έμφαση στις καινοτομίες, στις νέες τεχνολογίες και στο διεθνή προσανατολισμό της οικονομίας. Η Ελλάδα για να βγει από την κρίση με ασφάλεια και οριστικά, πρέπει να αναδιαρθρώσει το παραγωγικό της πρότυπο

Χρειαζόμαστε ανάπτυξη που θα δημιουργεί νέες και ποιοτικές θέσεις εργασίας με αμοιβή που θα σέβεται τον εργαζόμενο, θα είναι ανάλογη της αποδοτικότητας και του έργου του και θα του εξασφαλίζει ένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο. Ανάπτυξη που θα δημιουργήσει πόρους για να ενισχυθούν οι πολιτικές στην Παιδεία, στην Υγεία και Κοινωνική πρόνοια.

Άρθρο στην εφημερίδα «Τα Νέα» στις 08.08.2019

Αναλυτικά το κείμενο:

Ό,τι δεν αλλάζει, πεθαίνει…

Η ζωή όμως πάντα βρίσκει τρόπο να προχωρήσει. Τα τελευταία χρόνια δυστυχώς στον τόπο μας όλα αλλάζουν προς το χειρότερο. Αυτό που μας συμβαίνει είναι δραματικά πρωτόγνωρο, πήγαμε πολύ πίσω και τα παιδιά μας δυστυχώς είναι η πρώτη γενιά στην ιστορία της χώρας μας που θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της.

Είναι φυσικό να είμαστε προβληματισμένοι, θυμωμένοι και απογοητευμένοι αλλά θα πρέπει να γίνουμε και πιο σοφοί. Να μάθουμε από τα λάθη, να αναστοχαστούμε την πορεία μας, ως έθνος, ως κράτος, ως κοινωνία αλλά και ο καθένας από εμάς ξεχωριστά. Ουδείς είναι άμοιρος ευθυνών, είτε δια της συμμετοχής είτε δια της ανοχής και της παθητικότητας. Και βεβαίως δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ευθύνες.

Η άρχουσα οικονομική και πολιτική ελίτ φυσικά και έχει την κύρια ευθύνη, γι’ αυτό άλλωστε λέγεται και «άρχουσα», επειδή διευθύνει σε πολύ μεγάλο βαθμό το σύνολο της κοινωνίας και κάνει τις βασικές στρατηγικές και οικονομικές επιλογές για την πορεία της χώρας, διαμορφώνει αυτή κυρίαρχα τη κοινή γνώμη διαμορφώνει πολιτικούς συσχετισμούς. Η κυριαρχία αυτή δεν επιτυγχάνεται βέβαια με κάποιους οικονομικούς και κοινωνικούς αυτοματισμούς ούτε είναι προϊόν κάποιων συνεχών συνωμοσιών όπως πιστεύουν πολλοί. Είναι αποτέλεσμα συνεχών δράσεων και αντιδράσεων, υπόκειται στην επίδραση του τυχαίου και του απρόβλεπτου της ανθρώπινης φύσης, και των ανθρώπινων αδυναμιών.

Προσωπικά είμαι, όπως λένε και οι πολιτικοί, «συγκρατημένα αισιόδοξη», διατηρώ ας πούμε την ιστορική αισιοδοξία μιας ονειροπόλου  που σήμερα θέλω να πιστεύω πως έγινε πια αρκετά ορθολογίστρια. Σε βάθος χρόνου τα πράγματα σίγουρα θα πάνε καλύτερα, ο κόσμος θα αλλάξει, θα γίνει καλύτερος και δικαιότερος, αυτό δείχνει η ιστορία της ανθρωπότητας αλλά και της χώρας μας, άσχετα αν όπως έλεγε ο Κέινς «μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί»… Αυτό που πρέπει να συμβεί τώρα και σε αυτό θα έπρεπε να συμβάλλουν όλοι, πράγμα το οποίο δυστυχώς δεν βλέπω, είναι πως η περίοδος αυτή θα πρέπει να τελειώσει όσο το δυνατόν συντομότερα, γιατί η αντοχή της κοινωνίας εξαντλήθηκε!

 H πολιτική πιστεύω πως έχει αξία ως ένας αγώνας προσφοράς, ως μια συμμετοχή έμπνευσης και ελπίδας, μέσα και μαζί με ένα σύνολο ανθρώπων που πιστεύουν βαθιά σε κάτι, σε ένα όραμα, σε ένα πολιτικό σχέδιο, σε μια βαθιά αλλαγή των πραγμάτων προς το καλύτερο. Που μέσα σε αυτό τον αγώνα διαμορφώνουν σχέσεις αλληλεγγύης, χτίζουν δίκαιες συνειδήσεις, παράγουν πολιτισμό και παιδεία, δεν καλλιεργούν ψευδαισθήσεις και χυδαίο λαϊκισμό, δεν ψεύδονται με μόνο στόχο την κατάκτηση της εξουσίας. Που μπορούν να εμπνεύσουν και να εμπνευσθούν για να δημιουργήσουν κινήσεις αλλαγής βάζοντας την κοινωνία σε πορεία προόδου.

Δεν υπάρχουν τέτοιες συνθήκες σήμερα όμως είναι απολύτως αναγκαίο να δημιουργηθούν. Χρειαζόμαστε πιστεύω ένα μεγάλο πόλο της Κεντροαριστεράς. Ως υπέρβαση, πολιτική και προγραμματική και όχι ως χωροταξική τοποθέτηση στο κέντρο του πολιτικού συστήματος. Το Κίνημα Αλλαγής είναι σήμερα ενισχυμένο και αποτελεί τον μοναδικό πολιτικό φορέα της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας. Κεντρικός μας στόχος δεν είναι μόνο η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών αλλά η αλλαγή νοοτροπίας και πρακτικών στον τρόπο που κυβερνιέται η χώρα. η διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής συνείδησης που θα επιβάλλει μεγάλες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και θα βγάλει την Ελλάδα από την κατάσταση του ενός συνολικού αβδηριτισμού στην οποία έχει περιέλθει.

 

 

Αναλυτικά το κείμενος της ομιλίας μου:

«Μπαίνουμε σε μια νέα κοινωνική εποχή. Ταυτόχρονα μπαίνουμε σε μια νέα πολιτική εποχή. Η επαναδιατύπωση του δικαίου και της ισότητας, η επαναθεμελίωση της αλληλεγγύης και ο εκ νέου ορισμός των δικαιωμάτων συνεπάγεται τη σύνδεση ανάμεσα στην πρακτική της δημοκρατίας, δηλαδή την εύρεση των κανόνων για να ζούμε μαζί, το στοχασμό για τη δικαιοσύνη, και τη διαχείριση της κοινωνικής σφαίρας. Συνεπάγεται ακόμα μια διαφορετική αντίληψη για την ίδια την έννοια της μεταρρύθμισης.

Ερχόμαστε σήμερα να αποδεχτούμε ένα πολυνομοσχέδιο που αγγίζει σχεδόν όλα τα Υπουργεία με ρυθμούς fast forward εισηγμένα με τη μορφή του επείγοντως.

Ποια άραγε, κύριε Υπουργέ,  είναι η στροφή στην κανονικότητα που διατείνεστε για επικοινωνιακούς προφανώς σκοπούς; Μήπως εννοείτε επιστροφή στην δική σας κανονικότητα, βαδίζοντας στα γνώριμα μονοπάτια των κυβερνήσεων της παράταξής σας;

Το γεγονός ότι επανήλθατε στην εξουσία με αυτοδύναμη κυβέρνηση, δεν σας καθιστά «σύγχρονους προφήτες», ούτε σας επιτρέπει να αποπροσανατολίζετε την κοινωνία.

Ερχόμαστε σήμερα να ψηφίσουμε ένα πολυνομοσχέδιο που παίζει επικίνδυνα με τα όρια συνταγματικότητας. Που μας κάνει έντονα να διερωτόμαστε αν εν έτη 2019 τίθεται υπό αμφισβήτηση η δύναμη της ψήφου των Ελλήνων Πολιτών, αν όροι συνυφασμένοι με τα θεμέλια της Δημοκρατίας όπως «πλειοψηφία» και «μειοψηφία» πρέπει να αντικατασταθούν με νέους όρους σχετικών, αναλογικών πλειοψηφιών υπό το δημοκρατικό πέπλο της «σύμπραξης» και μάλιστα χωρίς πρόβλεψη για προγραμματισμό.

Αντιλαμβανόμαστε πως το πρώτο μέρος του Πολυνομοσχεδίου σας, ορίζει ότι δύο ή περισσότερες δημοτικές ή περιφερειακές παρατάξεις μπορούν να συμπράξουν, εφόσον μια από αυτές είναι η παράταξη με την οποία έχει εκλεγεί ο Δήμαρχος ή ο Περιφερειάρχης.

Η εκ νέου αλλαγή έχει στόχο να διασφαλίσει την πλειοψηφία του Δημάρχου στις Επιτροπές  Οικονομικών και Ποιότητας Ζωής. Μάλλον δεν αντιλαμβάνεστε πως η παρούσα αλλαγή στους κόλπους της τοπικής αυτοδιοίκησης αποτελεί Δυναμίτη στην λειτουργία της αντιπροσωπευτικότητας της κοινωνίας μας, υπό το πρόσχημα της «κυβερνησιμότητας» των Δήμων.

Περνώντας στο επόμενο μέρος του πολυνομοσχεδίου, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προχωρά σε αλλαγές  στο πανεπιστημιακό άσυλο, οι οποίες καταρχήν είναι θετικές, δεν αποφεύγει όμως στην παράγραφο 3 του νομοσχεδίου να διολισθήσει στην λογική «νόμος και τάξη».

Πρόβλημα αποτελεί και το γεγονός πως το θέμα του ασύλου αποτελεί το μοναδικό ζήτημα στο νομοσχέδιο που αφορά στη λειτουργία των ΑΕΙ και την αναβάθμιση των πανεπιστημίων.

Το Κίνημα Αλλαγής προκειμένου να δοθεί ένα τέλος στις αρνητικές καταστάσεις στα ΑΕΙ, έχει ήδη προτείνει την επαναφορά σε ισχύ του άρθρου 3 του Ν. 4009/2011. Διάταξη που είχε τότε ψηφιστεί από την Βουλή με  μεγάλη πλειοψηφία. Διάταξη που προστατεύει πλήρως κατά το Σύνταγμά μας, την ελεύθερη διδασκαλία, την έρευνα, τις ακαδημαϊκές ελευθερίες.

Και περνάμε στο τρίτο μέρος, τις πολυσυζητημένες αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα.

Προφανώς, οι διατάξεις των άρθρ. 95 και 96 του υπό συζήτηση πολυνομοσχεδίου δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο παρά τυπική κύρωση της ΠΝΠ της 27.06.2019, που είχε εκδοθεί από την προηγούμενη Κυβέρνηση, για τη διόρθωση παροραμάτων και σφαλμάτων των ΠΚ και ΚΠΔ, που ψηφίστηκαν άρον-άρον λίγα 24ωρα πριν κλείσει η προηγούμενη Βουλή.

Θα το ξαναπώ: εμείς θα εμμείνουμε στην άποψή μας πως σε ότι αφορά στην ποινική νομοθεσία, υπάρχει σοβαρός λόγος να επανεξεταστούν και να διορθωθούν μια σειρά από διατάξεις -ιδίως του ΠΚ.

Διατάξεις – που μπορούν να έχουν επικίνδυνες ή αδικαιολόγητα ευμενείς συνέπειες για δράστες βαριών εγκλημάτων, πράξεις τρομοκρατίας κ.α.

Και αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει με συνοπτικές, νομοθετικές διαδικασίες.

Γιατί οποιαδήποτε αλλαγή στην ποινική νομοθεσία, λόγω της μεγάλης σπουδαιότητας στο επίπεδο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ασφάλειας των πολιτών, θα πρέπει να τύχει ευρείας διαβούλευσης και να εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή πολιτική αποδοχή.

Εμμένουμε στην άποψή μας ότι είναι αναγκαίες περισσότερες «σημειακές αλλαγές» στους νέους Κώδικες, σε σύντομο χρόνο.

Και προς αυτήν την κατεύθυνση καλούμε τον κ. Υπουργό να μας δώσει σαφές χρονοδιάγραμμα των επόμενων ενεργειών.

Ανάλογο χρονοδιάγραμμα απαιτείται και για την ουσιαστική και αποτελεσματική ενεργοποίηση των διατάξεων για την κοινωφελή εργασία, που με το άρθρο 98 αναστέλλεται επ’ αόριστον.

Πρέπει το υπουργείο να τοποθετηθεί με σαφείς δεσμεύσεις για το πότε και πώς σκοπεύει να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη και επιτυχή εφαρμογή του θεσμού, που είναι από τις πλέον επιτυχείς διατάξεις των νέων Κωδίκων και προφανώς εμείς  υποστηρίξαμε εξ αρχής.

Κυρίες και κύριοι συνάδερφοι  εμβάθυνση της δημοκρατίας και κοινωνική πρόοδος, οφείλουν από εδώ και στο εξής να συμβαδίζουν. Εμείς το θέλουμε και το κάναμε πράξη.

Εσείς θα το υλοποιήσετε εμπράκτως ή την έννοια του συμπράττειν την περιορίζετε μόνο σε άρθρα νομοθετικού περιεχομένου;».

 

Αναλυτικά το κείμενο της ομιλίας:

«Κύριε Πρόεδρε,

Κύριε Υπουργέ,

Κυρίες και Κύριοι Συνάδερφοι,

Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποια ή κάποιος σε αυτή την αίθουσα που να μην πιστεύει πως ο εκσυγχρονισμός του κράτους και της δημόσιας διοίκησης, αποτελεί αδήριτη ανάγκη, αναγκαία προτεραιότητα και προϋπόθεση για να καταφέρει η χώρα να ξεφύγει από τη στασιμότητα, να επουλώσει τις πληγές της από την δεκαετή κρίση και να βαδίσει προς την ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και σεβασμό στον πολίτη.

Παρά το γεγονός ότι όλοι αναγνωρίζουμε αυτή την αναγκαιότητα, μιας μεγάλης δηλαδή μεταρρύθμισης, δυστυχώς δεν έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής ως πολιτικό σύστημα να συμφωνήσουμε σε ένα ολοκληρωμένο, συνολικό σχέδιο με τρεις, όπως πιστεύω, βασικούς άξονες: το επιτελικό κράτος- το χτύπημα της γραφειοκρατίας και την αποκέντρωση, με την μεταφορά σημαντικών αρμοδιοτήτων στην Αυτοδιοίκηση.

Τελικά, είναι θέμα πολιτικής βούλησης και δυστυχώς ούτε οι κυβερνήσεις του Σύριζα, ούτε η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα δείχνουν να έχουν αυτή την πολιτική βούληση, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση.

Σε γενικές γραμμές αντιμετωπίζουν το κράτος ως κομματικό λάφυρο.

Εισάγεται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής, ένα νομοσχέδιο, που σκοπό του έχει βάσει των λεγόμενων του Υπουργού «την αναβάθμιση των θεσμών συνολικά έτσι ώστε η δημοκρατία να βρει ένα σύγχρονο αποτύπωμα».

Αλλαγές στη δημόσια διοίκηση έγιναν κατά περιόδους πολλές και σημαντικές, με κορυφαίες, τον ΑΣΕΠ, την Διαύγεια και σοβαρές τομές στην Αυτοδιοίκηση που όλες φέρουν την σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ. Όμως η μεταρρύθμιση των μεταρρυθμίσεων παραμένει ακόμη ζητούμενο, δηλαδή η αναμόρφωση του ελληνικού δημοσίου με τη δημιουργία ενός πραγματικά επιτελικού κράτους.

Αυτό απαιτεί συνολικό, τολμηρό σχέδιο με στόχους, καθώς και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα σύνδεσης των δράσεων με τους στόχους.

Αναμφίβολα η κρίση ανέδειξε εντονότερα τις παθογένειες της δημόσιας διοίκησης. Αυτό που ακούμε συνέχεια από τους πολίτες είναι ότι δεν υπάρχει κράτος ή ότι δεν λειτουργεί το κράτος. Και ακριβώς αυτό είναι το μεγάλο θέμα, στο οποίο καλούμαστε να δώσουμε απαντήσεις.

Με το παρόν Σχέδιο Νόμου, η κυβέρνηση της ΝΔ  παρακάμπτει κατακτήσεις της ελληνικής πολιτείας όπως είναι η δημόσια διαβούλευση. Καταθέτει σήμερα νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος, χωρίς να έχει αναρτήσει το εν λόγω νομοσχέδιο για διαβούλευση στο opengov».

Κύριε Υπουργέ είχατε πολύ χρόνο στη διάθεσή σας για να ενημερώσετε τους πολίτες για το νομοσχέδιο. Γιατί δεν το κάνατε; Υπηρετεί αυτό  τις αρχές της καλής νομοθέτησης;

Σε αυτά βέβαια που πρέπει να αναγνωρίσουμε στα θετικά είναι  πως  ο κος Υπουργός άκουσε κι έκανε δεκτές αρκετές αλλαγές της Αντιπολίτευσης, όπως προέκυψαν από την συζήτηση στην επιτροπή. Όμως, κε Υπουργέ,  αυτό δεν αλλάζει την ουσία.

Αξιοσημείωτο πάντως παραμένει, πως προτάσσεται ως στόχος  του νομοσχεδίου, η αποπολιτικοποίηση των θέσεων και η εύρυθμη λειτουργία του κράτους. Πώς ακριβώς το ορίζετε αυτό κε Υπουργέ;

Να σας θυμίσω μόνο, σε ό,τι αφορά τον νόμο της προηγούμενης κυβέρνησης (4369/2016) για τους μόνιμους γενικούς γραμματείς πενταετούς θητείας, που ως αντιπολίτευση  είχατε εντόνως  καταγγείλει, κατηγορώντας την τότε κυβέρνηση για βιογραφικά υποψηφίων που βρίσκονταν σε υπουργικά γραφεία, έρχεστε τώρα και τοποθετείτε, τους δικούς σας  γενικούς γραμματείς να αναλάβουν καθήκοντα στα υπουργεία, επιμένοντας πως  οι θέσεις αυτές είναι πολιτικές, δηλαδή κάνετε αυτό που κατηγορούσατε!!!

Κύριε Υπουργέ, αν πιστεύετε πως θα λύσετε τα χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν την δημόσια διοίκηση, απλά δίνοντας υπερεξουσίες στο Πρωθυπουργικό γραφείο, κι ενισχύοντας ένα υπερσυγκεντρωτικό πρωθυπουργικοκεντρικό μοντέλο, με προσωπικό μάλιστα που αποτελείται από 440 υπαλλήλους,  ή μήπως τελικά περισσότερους;

Αν πιστεύετε πως θα επέλθει η αποκομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, απλώς με το να ορίζετε υπηρεσιακούς γενικούς γραμματείς, που ναι, είναι θετικό μέτρο, όμως δημιουργείτε όργανα με αλληλοεπικαλυπτόμενες αρμοδιότητες, με τους γενικούς και ειδικούς γραμματείς, και χωρίς στην ουσία να μειώνετε ούτε τον αριθμό των γραμματέων, ούτε τον αριθμό των μετακλητών, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις σας.

Αν νομίζετε πως πατάσσετε την γραφειοκρατία με το να διαμηνύετε πως  «Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από την υπηρεσιακή διοίκηση, διότι εμπιστεύεστε τη δημοσιοϋπαλληλία» και την ίδια στιγμή να ψαλιδίζετε αρμοδιότητες κρατικών μονάδων με πρακτική και συμβολική αξία.

Αν νομίζετε ότι αποτελεί μεταρρύθμιση η για πρώτη φορά υπαγωγή στην έννοια του κεντρικού κράτους των ανεξάρτητων αρχών, κάτι που είναι νομικά και συνταγματικά άτοπο και  η κατάργηση του θεσμού του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης.

Εμείς με βεβαιότητα και μετά λύπης σας λέμε, πως με αυτό το σ/ν και τις περισσότερες ρυθμίσεις του, κάνετε μια τρύπα στο νερό.

Σε συνθήκες δημοσιονομικής ανελαστικότητας και χρονικής πίεσης θα έλεγε κάποιος πως απαιτείται ένα «μεταρρυθμιστικό Big Bang» στη δημόσια διοίκηση. Όχι αποσπασματικές διευθετήσεις, που συντείνουν στην υπερσυγκέντρωση της κρατικής δομής, ενώ στόχος θα έπρεπε να είναι η αποκέντρωση και η απλοποίηση των διαδικασιών. Αλλά μια διαρκής εφαρμογή στην πράξη προτύπων διαδικασιών που αναπροσαρμόζονται αναλόγως των αποτελεσμάτων.

Εμείς, το Κίνημα Αλλαγής, έχουμε πάγια θέση ότι το κράτος έχει ανάγκη από  ένα συνολικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο.

α) Χρειαζόμαστε τη σύσταση ενός συντονιστικού κέντρου διακυβέρνησης για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο του κυβερνητικού έργου και της δημόσιας διοίκησης.

β) Είναι αναγκαία η αναμόρφωση των κεντρικών υπηρεσιών των Υπουργείων με την αναδιάρθρωση των οργανωτικών τους δομών.

γ) Είναι επίσης απαραίτητη η διάκριση των αρμοδιοτήτων της κεντρικής διοίκησης αφενός σε υποστηρικτικές και επιτελικές, που ασκούνται από τα κεντρικά Υπουργεία και αφετέρου σε εκτελεστικές, που θα αποκεντρώνονται σταδιακά στα κατά τόπους και καθ’ ύλην αρμόδια όργανα και ιδιαίτερα στην Αυτοδιοίκηση.

Κυρίες και Κύριοι ,

Η μεταρρύθμιση στο Δημόσιο είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ επιβεβλημένη. Για να γίνει όμως πραγματικότητα, απαιτούνται όχι απλώς συνεννόηση, όχι fast track νομοσχέδια, αλλά εθνική συνεννόηση και συνέργεια. Αν αυτά υπάρχουν τότε είναι βέβαιη και η επιτυχία.

Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν επιτυγχάνεται με το παρόν νομοσχέδιο».