«Η Κυβέρνηση φοβούμενη το πολιτικό κόστος, μόνιμα καθυστερεί να πάρει τα αναγκαία μέτρα για την πανδημία.»

Την Παρασκευή με φιλοξένησαν ο Άγγελος Γαβρής και Λυδία Κοκκινά, στην εκπομπή Alpha Πρωινό. Είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με πλούσια θεματολογία. Η κουβέντα μας περιελάμβανε την έξαρση της πανδημίας στη χώρα μας και τη διαχείριση της, ενώ μιλήσαμε και για την θέση της γυναίκας σήμερα, τη ραγδαία αύξηση των γυναικοκτονιών και τα πως μπορεί να αντιμετωπιστεί το νοσηρό αυτό φαινόμενο. Τέλος αναφερθήκαμε και στις επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου στο κόμμα μας.  

Αναφορικά με την έξαρση της πανδημίας και τη διαχείριση της είπα:

«Είναι προφανές ότι έχει ξεφύγει η κατάσταση και αυτό το μαρτυρούν η αύξηση των κρουσμάτων, των διασωληνομένων ασθενών και των ανθρώπων που χάνουν την ζωή τους από κορονοϊό. Ενώ και οι γιατροί μας λένε ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει με σταθεροποίηση σε τριψήφια νούμερα.

Φοβάμαι ότι υπήρξε ένας εφησυχασμός και μια υποτίμηση της πανδημίας από τη μεριά της Κυβέρνησης. Θεώρησαν ότι μετά το καλοκαίρι και το άνοιγμα των σχολείων, επειδή είχαν συγκρατηθεί τα κρούσματα σ’ ένα επίπεδο δεν θα χειροτέρευε η κατάσταση.

Δυστυχώς όπως αποδεικνύεται δεν είναι έτσι τα πράγματα. Όποιος υποτιμά την πανδημία και δεν ακούει τους ειδικούς, το πληρώνει ακριβά. Εδώ και ενάμιση με δύο μήνες οι επιστήμονες έκρουαν των κώδωνα του κινδύνου, προκειμένου η Κυβέρνηση να πάρει μέτρα.

Όλοι θυμόμαστε τον κύριο Μητσοτάκη φέτος στη ΔΕΘ, να κάνει την αυτοκριτική του για την περσινή έξαρση. Είχε πει ότι ήταν λάθος της διακυβέρνησης του που δεν πάρθηκαν μέτρα για τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου. Αναρωτιέμαι από την στιγμή που έκανε αυτή την αυτοκριτική γιατί δεν πήρε μέτρα φέτος για την προστασία του κόσμου και τον έλεγχο της διασποράς; Υπήρξε μια φοβικότητα, ένας δισταγμός.

Νομίζω ότι περισσότερο από τον κορονοϊό, αυτή η Κυβέρνηση φοβάται το πολιτικό κόστος. Φοβάται μην στεναχωρήσει τους ψηφοφόρους της. Το είδαμε στο ζήτημα των λατρευτικών χώρων και των εκκλησιών, όπου ήταν πολύ διστακτική. Ακόμα θυμόμαστε τι έλεγαν κάποιοι Υπουργοί, ότι δεν γίνεται να ζητάμε πιστοποιητικά για να μπαίνει ο κόσμος στις εκκλησίες. Τελικά η ίδια η Εκκλησία της Ελλάδος βγήκε πολύ πιο προχωρημένη και πολύ πιο υπεύθυνη, απέναντι σ’ αυτή την Κυβέρνηση.

Τα πράγματα είναι σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση. Είναι θετικό που, αν και καθυστερημένα, πάρθηκαν κάποια μέτρα, όμως χρειάζεται να υπάρξει μια ευαισθητοποίηση του κόσμου. Γι’ αυτό εμείς λέμε ότι χρειάζεται μια συνολική επανεκκίνηση, αρχής γενομένης από την επικοινωνιακή εκστρατεία.

Είναι καλό που έκανε το διάγγελμα ο Πρωθυπουργός, όμως αν δεν γίνει μια καμπάνια για τα στοιχειώδη (μάσκα, πλύσιμο χεριών κλπ.), αν δεν γίνει μια ανακεφαλαιοποίηση των μέτρων, δεν μπορούμε να πάμε πουθενά.

Επίσης χρειάζεται μια διαρκής ευαισθητοποίηση για το θέμα του εμβολιασμού. Βεβαίως και ένα ποσοστό των ανεμβολίαστων είναι αρνητές, όμως υπάρχουν και πάρα πολλοί που απλά φοβούνται, έχουν εύλογες ανησυχίες έχουν προβλήματα υγείας. Δεν είναι όλοι αρνητές όπως προσπαθεί η Κυβέρνηση να μας πείσει.

Το γεγονός ότι ύστερα και από την έξαρση έχουν υπάρξει πολλά ραντεβού για πρώτες δόσεις, αποδεικνύει ότι όταν υπάρχει πειθώ και τεκμηριωμένες απαντήσεις, ο κόσμος καταλαβαίνει την κατάσταση και προσέρχεται να εμβολιαστεί.

Όμως πρέπει να τονιστεί και το πόσο σημαντικό είναι να γίνει η τρίτη δόση. Πρέπει οι πιο ευάλωτες ηλικίες να ενημερωθούν ότι μόλις παρέλθει το εξάμηνο, επτάμηνο πρέπει να κάνουν την Τρίτη δόση.

Βεβαίως θα πρέπει να δούμε το θέμα του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Το ΠΑΣΟΚ, το Κίνημα Αλλαγής, είναι το μόνο που έχει μιλήσει δίχως «ήξεις – αφήξεις» για την επέκταση του υποχρεωτικού εμβολιασμού και σε άλλες επαγγελματικές κατηγορίες, οι οποίες έρχονται σ΄ επαφή με τον κόσμο. Δυστυχώς η Κυβέρνηση είναι φοβική και σ’ αυτό το θέμα.

Τέλος ένα τέταρτο σοβαρό θέμα είναι η στήριξη του ΕΣΥ. Δεν μπορούν ν’ αναβάλλονται χειρουργεία εδώ και 1 – 2 χρόνια λόγω του κορονοϊού. Δεν γίνεται ασθενείς με χρόνιες παθήσεις (καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς) να μην μπορούν να κάνουν τις θεραπείες τους κανονικά, επειδή το Εθνικό Σύστημα Υγείας έχει παραλύσει λόγο του κορονοϊού. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, χρειάζεται επίταξη του ιδιωτικού τομέα.»

Τοποθετούμενη για την θέση της γυναίκας σήμερα και την έξαρση των γυναικοκτονιών, είπα:

« Σίγουρα και έχουν γίνει βήματα μπροστά, σε σχέση με τις εποχές των μαμάδων και των γιαγιάδων μας.  ‘Όμως υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν ακόμα. Χρειάζεται αλλαγή προτύπων, αλλαγή στερεοτύπων στην κοινωνία. Πρέπει να αλλάξουμε τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, είτε είναι αγόρια, είτε είναι κορίτσια. Πρέπει ν’ αλλάξουμε τον τρόπο που λειτουργεί η οικονομία μας. Οι ανισότητες στις αμοιβές ανδρών – γυναικών, η γυναικεία ανεργία, οι παρενοχλήσεις στο χώρο εργασίας, είναι υπαρκτά φαινόμενα που πρέπει να αγωνιστούμε για την πάταξη τους.

Βεβαίως η πιο φρικτή, η πιο αποτρόπαια παραβίαση των γυναικείων δικαιωμάτων, είναι η γυναικοκτονία. Δυστυχώς μόνο μέσα στο 2021 έχουν γίνει 13 γυναικοκτονίες. Μιλάμε για μια επιδημία μέσα στην υγειονομική πανδημία.

Προφανώς πολλοί άνδρες, λόγω των στερεοτυπικών αντιλήψεων αλλά και των ψυχολογικών και οικονομικών πιέσεων, που έχουν ενταθεί λόγω της πανδημίας που ζούμε, βρήκαν ως μέσο εκτόνωσης, ως σάκο του μποξ, είτε τις συζύγους τους, είτε τις συντρόφους τους. Και όταν οι γυναίκες αντιδρούν στην υποτίμηση τους και αποφασίζουν να τους χωρίσουν, τις δολοφονούν χρησιμοποιώντας την εξοργιστική δικαιολογία «την σκότωσα για την αγαπούσα» ή οτιδήποτε άλλο.

Η θεσμοθέτηση του όρου γυναικοκτονία στον Ποινικό Κώδικα, κάτι που η Κυβέρνηση δεν έκανε στην τελευταία του αναθεώρηση, και η χρήση του στον δημόσιο διάλογο είναι από τα ζητήματα για τα οποία πρέπει ν΄ αγωνιστούμε. Η αυστηροποίηση των ποινών του νέου Ποινικού Κώδικα για αδικήματα όπως είναι ο βιασμός, είναι βήματα προς την θετική κατεύθυνση, που το Κίνημα Αλλαγής και η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά ζητούσε.

Ως γυναίκα, ως μητέρα 3 κοριτσιών και ως Αντιπρόεδρος της Επιτροπή Ισότητας της Βουλής, αποτελεί σκοπό ζωής ο αγώνας για την πλήρη ισότητα των φύλων. Είναι ένας αγώνας που θα πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί ενωμένοι, άνδρες και γυναίκες, για να πετύχουμε.   

Θα το πετύχουμε κάνοντας αλλαγές. Αλλαγές όπως την εισαγωγή στην εκπαίδευση της διάστασης του φύλου σε όλες τις βαθμίδες, προκειμένου τα παιδιά ν’ αποδεχθούν την διαφορετικότητα και έτσι να αποφευχθεί η βία.

Αλλαγές με ένα στιβαρό νομικό πλαίσιο για την πρόληψή, την αντιμετώπιση, την προστασία των θυμάτων και την τιμωρία δραστών ενδοοικογενειακής βίας. Αλλαγές στην εκπαίδευση της αστυνομίας για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών, γιατί είναι αλήθεια ότι έχουν υπάρξει περιπτώσεις που η ΕΛΑΣ δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.

Χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση σ’ αυτά τα ζητήματα και να καταστούν προτεραιότητα για όλους μας, είτε έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της ΕΛΑΣ , είτε με την στήριξη των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Βέβαια υπάρχουν  43 συμβουλευτικά κέντρα και 19 ξενώνες που λειτουργούν γι’ αυτό τον σκοπό, όμως με την έξαρση που παρουσιάζει το φαινόμενο δεν επαρκούν, χρειάζονται περισσότερα.

Επίσης χρειάζεται να δοθούν κίνητρα σε επιχειρήσεις (πχ φοροελαφρύνσεις) ώστε να προσλαμβάνουν γυναίκες – θύματα ενδοοικογενειακής βίας, ώστε να ενταχθούν στην αγορά εργασίας.»

Τέλος, αναφορικά με την διαδικασία εκλογής Προέδρου στο Κίνημα Αλλαγής, είπα:

«Νομίζω ότι το διακύβευμα αυτής της εκλογικής διαδικασίας είναι η μαζική συμμετοχή του κόσμου, κάτι που φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις αλλά και την επαφή μας με τους πολίτες.

Όλα δείχνουν ότι υπάρχει μια σημαντική δυναμική συμμετοχής, κάτι το οποίο θα αποτελέσει σημαντικό εφόδιο για τον επόμενο Πρόεδρο μας. Είναι άλλο να ψηφίσουν 100 με 150 χιλιάδες και άλλο 300 χιλιάδες, όπου θα δοθεί ένα ισχυρό μήνυμα επανεκκίνησης του χώρου μας, το οποίο είναι και το μεγάλο ζητούμενο.

Άρα μέσα από αυτή την εκλογική διαδικασία, απευθύνουμε ένα κάλεσμα σ’ όλους τους πολίτες. Σ’ όλους εκείνους οι οποίοι κοιτούν προς το μέρος μας, εκείνους που αγαπούν το ΠΑΣΟΚ, εκείνους που είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ αλλά για δικούς του λόγους επέλεξαν κάποια άλλα κόμματα.

Είμασταν ένα κόμμα του 46% και βρεθήκαμε στο 6%. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτού του 40% που χάσαμε πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ και βεβαίως ένα κομμάτι στη ΝΔ. Σ’ όλον αυτό τον κόσμο απευθυνόμαστε, και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχει φοβικότητα από κάποιες πλευρές, προσπαθώντας να περιορίσουν στο ποιον  απευθυνόμαστε.

Σ’ όλους αυτούς του πολίτες τους λέμε, ελάτε στις 5 Δεκεμβρίου με την ταυτότητα σας και 3 ευρώ να ψηφίσετε. Ελάτε να κάνουμε την επανεκκίνηση της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Τώρα είναι η ώρα να καλύψουμε το πολιτικό κενό που υπάρχει. Από την μια μεριά έχουμε μια Κυβέρνηση η οποία υφίσταται φθορές από τη μη αποτελεσματική διαχείριση πολύ σοβαρών θεμάτων, όπως η πανδημία και η οικονομία. Από την άλλη έχουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δεν μπορεί να επιτελέσει τον θεσμικό του ρόλο ως Αξιωματική Αντιπολίτευση. Έχει έρθει η ώρα για το ΠΑΣΟΚ, για το Κίνημα Αλλαγής να παίξει τον ρόλο του πρωταγωνιστή των εξελίξεων και της Προοδευτικής Παράταξης.

Εγώ από την μεριά μου έχω από την πρώτη στιγμή μιλήσει ξεκάθαρα ότι στηρίζω την υποψηφιότητα του Ανδρέα Λοβέρδου. Πιστεύω ότι έχει εκείνη την απαραίτητη γνώση, εμπειρία και μπορεί να δώσει μέλλον και προοπτική στην Παράταξη. Ήταν πάντα παρών στην πρώτη γραμμή δίνοντας μάχες μέσα στην Βουλή. Και είναι πολύ σημαντικό αυτό, γιατί οι μάχες απέναντι στον κύριο Μητσοτάκη και τον κύριο Τσίπρα θα δοθούν μέσα στην Βουλή.

Σε κάθε περίπτωση και πέρα και πάνω από τα πρόσωπα όσοι περισσότεροι πάνε να ψηφίσουν σ’ αυτές τις εκλογές, τόσο πιο δυνατό θα είναι το μήνυμα για το νέο ξεκίνημα της Παράταξης μας.

Κλείνοντας, θεωρώ αυτονόητο ότι στις 13 Δεκεμβρίου θα είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι, δυνατοί. Όλοι, δίνοντας έναν όρκο τιμής απέναντι στην αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, η οποία ένωσε την Παράταξη μας, οφείλουμε με τον ίδιο τρόπο να μείνουμε ενωμένοι και να συνεχίσουμε δυνατά αυτή την πορεία, με όποιον εκλέξει ο Ελληνικός λαός που θα συμμετέχει στις διαδικασίες μας.

Η Κυβέρνηση έχει σοβαρές ευθύνες για την πορεία της πανδημίας στην Ελλάδα 

Με τον Γιώργο Βαθιώτη, στην εκπομπή Χωρίς Χρώμα του ΑΡΤ, συζητήσαμε για την εκλογή Προέδρου στο Κίνημα Αλλαγής, αλλά και για την έξαρση που παρουσιάζει τελευταία η πανδημία.

Σε ερώτηση για τις εξελίξεις στην κούρσα διαδοχής της προεδρίας του Κινήματος Αλλαγής, τόνισα:

«Έγινε μια πραγματικά συγκλονιστική συγκέντρωση για τον Ανδρέα Λοβέρδο στο Περιστέρι, με κόσμο απ’ όλη την Δυτική Αθήνα όπου δόθηκε ένα δυνατό μήνυμα επανεκκίνησης.

Είμαι από τους ανθρώπους που βλέπουν πάντα την θετική πλευρά των πραγμάτων. Και είναι θετικό ότι γίνεται μια μεγάλη κουβέντα και παρατηρείται μια μεγάλη επαναδραστηριοποίηση των προοδευτικών πολιτών.

Εμείς απευθύνουμε ένα ευρύ προσκλητήριο προς σ’ όλους τους πολίτες οι οποίοι αγαπούν, ενδιαφέρονται για το ΠΑΣΟΚ. Πολίτες που έχουν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν, αλλά δεν μας επέλεξαν στις τελευταίες εκλογές. Είναι η ώρα για την επανεκκίνηση της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Το πολιτικό κενό που υπάρχει δεν μπορεί να το καλύψει η ΝΔ που δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα ζητήματα, όπως ο κορονοϊός αλλά ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ με τον λαϊκισμό της «εθελοντικής υποχρεωτικότητας».  Είναι η ώρα του ΠΑΣΟΚ ξανά.

Σαφώς και δεν μιλάμε σε καμία περίπτωση για το ενδεχόμενο να έρθουν οι μηχανισμοί είτε από την Κουμουνδούρου, είτε από την Πειραιώς. Η εκλογική διαδικασία θα γίνει όπως  γίνονταν και τις προηγούμενες φορές, ο κάθε Έλληνας πολίτης μπορεί να ψηφίσει με την ταυτότητα του και 3 ευρώ. Δεν φοβόμαστε τίποτα. Αν θέλουμε να ξαναγίνουμε ένα κραταιό κόμμα, ένα κόμμα του 45-46% (όπως ήμασταν), και δεν επιθυμούμε να παραμείνουμε στάσιμοι στο 6-8 %, πρέπει να συμμετάσχει όλο το προοδευτικό τμήμα της κοινωνίας. Γι’ αυτό και απευθύνουμε αυτό το κάλεσμα, αλίμονο αν φανεί ότι τιμωρούμε πολίτες που είχαν μια διαφορετική γνώμη, μια άλλη άποψη και πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ ή στην ΝΔ. Τους θέλουμε όλους πίσω. Δεν θέλουμε εκλογές μηχανισμών, θέλουμε μαζική κοινωνική συμμετοχή.»

Αναφορικά με την διαχείριση της πανδημίας, επεσήμανα:

«Βλέπουμε ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει στην χώρα μας, πολύ πριν ξεφύγει στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό είναι που καταδεικνύει ότι κάτι δεν έγινε σωστά, δεν μπορούμε να εμμένουμε στο πόσο καλά τα πήγαμε στο πρώτο κύμα της πανδημίας.

Για την όλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σαφώς υπάρχουν  κυβερνητικές ευθύνες. Κατ’ αρχάς η Κυβέρνηση είχε θολό στίγμα σε πάρα πολλά ζητήματα και ενώ οι ειδικοί έκρουαν των κώδωνα του κινδύνου, ζητώντας να παρθούν συγκεκριμένα μέτρα και μεγαλύτερη προσοχή εκείνη κώφευε και διακατέχονταν από μια αμεριμνησία που δεν μπορεί να εξηγηθεί.

Όπως με το θέμα του υποχρεωτικού εμβολιασμού που η Κυβέρνηση παρουσίασε μια διστακτικότητα, μια φοβικότητα. Ήμουν η εισηγήτρια για το Κίνημα Αλλαγής, το καλοκαίρι κατά την συζήτηση εκείνου του νομοσχεδίου. Τότε είχαμε ψέξει την Κυβέρνηση ότι φέρνει πολύ αργά και περιορισμένα τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Η Ιταλία που είχε ποσοστά εμβολιασμών παρόμοια με της Ελλάδας, εφάρμοσε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό αρκετούς μήνες νωρίτερα με επιτυχία.  Ειδικά για τους υγειονομικούς το ποσοστό από το 70% πήγε στο 90%.

Επίσης και με την επικοινωνιακή εκστρατεία, η Κυβέρνηση δίνει την αίσθηση ότι έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά, σαν να θεώρησε δεδομένη την κατάσταση και ότι όσοι δεν εμβολιάστηκαν είναι αμετάπειστοι. Ενώ αυτό δεν είναι αληθές.

Σίγουρα ένα μεγάλο ποσοστό ανεμβολίαστων είναι αρνητές, όμως υπάρχει και ένα μεγάλο τμήμα ανθρώπων οι οποίοι είχαν και έχουν εύλογες ανησυχίες. Το γεγονός ότι αυξήθηκαν οι εμβολιασμοί λόγω της έξαρσης των κρουσμάτων δείχνει ότι υπάρχει περιθώριο να πειστούν κάποιοι.

Παράλληλα βλέπουμε να γίνονται γιορτές, παρελάσεις την στιγμή που έχουμε σχεδόν 93 θύματα κάθε μέρα. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στην ΔΕΘ αναγνώρισε ότι ήταν λάθος να μην παρθούν μέτρα για τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου πέρσι. Αλλά έκανε το ίδιο λάθος και φέτος.

Ταυτόχρονα τα σχολεία άνοιξαν χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα. Πάλι πολυπληθή τμήματα και έχουμε επαναπαυθεί στα tests, ενώ έχουμε το απαράδεκτο μέτρο του 50 +1 για να κλείσει ένα σχολείο. Ως μητέρα, μεταφέρω την μεγάλη αγωνία των γονέων.

Ενώ και με το θέμα του ΕΣΥ υπάρχει ζήτημα, με το πολιτικό και υγειονομικό προσωπικό του να κάνει έναν τεράστιο αγώνα αλλά δυστυχώς χωρίς κανένα σχέδιο υποστήριξης του.  

Και να μην πούμε για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όλοι βλέπουμε τι γίνεται και ειδικά στην Δυτική Αθήνα, όπου οι πολίτες συνωστίζονται και που κατά την Κυβέρνηση δεν μεταδίδεται ο κορονοϊός, ενώ σε κάποιους άλλους μεταδίδεται.

Όλα αυτά τα μπρος – πίσω, η θολούρα  στο μήνυμα, δημιουργούν ερωτήματα στην κοινωνία.

Εν κατακλείδι, έχουν υπάρξει απίστευτες ολιγωρίες από την μεριά της Κυβέρνησης που υπήρξε φοβική απέναντι στα μέτρα. Από την άλλη η Αξιωματική Αντιπολίτευση  θολώνει ξανά τα νερά με τα περί «εθελοντικής υποχρεωτικότητας»

Όμως πρέπει να ξεκάθαρο το μήνυμα προς τους πολίτες. Η λύση φαίνεται να είναι μόνο μια και αυτή είναι ο εμβολιασμός.» 

«Να γίνει η 5^η Δεκεμβρίου δημοκρατική γιορτή συμμετοχής στις εκλογές και της νέας αφετηρίας του ΠΑΣΟΚ».

Την Πέμπτη ήμουν καλεσμένη στην εκπομπή «Παρεμβάσεις» του Σωτήρη Ξενάκη, στον Blue Sky. Κατά την συζήτηση μας αναφερθήκαμε σε θέματα που απασχολούν την κοινωνία και την επικαιρότητα, όπως η διαχείριση της πανδημίας, η οικονομία αλλά και η διαδικασία εκλογής Προέδρου στην παράταξη μας.

Στην τοποθέτηση για την εκλογή Προέδρου είπα:

«Χθες στο Περιστέρι κάναμε με τον Ανδρέα Λοβέρδο μια πολύ μαζική εκδήλωση, που η δυναμική της δίνει ένα μήνυμα νίκης. Ένα πολύ ηχηρό μήνυμα ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ξανά εδώ.

Το ενθαρρυντικό όμως, είναι ότι υπάρχει ένα έντονο ενδιαφέρον από τους πολίτες για τις διαδικασίες μας, πέρα από τα πρόσωπα. Το γεγονός ότι ο κόσμος συμμετέχει στις εκδηλώσεις των υποψηφίων, ότι γίνεται τόση συζήτηση, κάτι που το βλέπουμε όχι μόνο στις δημοσκοπήσεις, αλλά και στην καθημερινή μας επαφή με τους πολίτες, δείχνει ότι ξαναέρχεται το ΠΑΣΟΚ, η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.

Καλούμε λοιπόν όλον αυτόν τον κόσμο να συμμετέχει σ’ αυτή την εκλογική διαδικασία. Καλούμε όλον τον δημοκρατικό κόσμο, τον προοδευτικό κόσμο που αγαπά και ενδιαφέρεται για το ΠΑΣΟΚ, που έχει ψηφίσει ΠΑΣΟΚ  στο παρελθόν και είχε επιλέξει κάποιο άλλο κόμμα στις τελευταίες εκλογές, να έρθει με την ταυτότητα του και τρία ευρώ και να συμμετάσχει στις εκλογές.

Απευθυνόμαστε στον κόσμο, στους πολίτες που αυτοπροσδιορίζονται στον πολιτικό μας χώρο, όχι σε στελέχη που για άλλους, προσωπικούς τους λόγους, επέλεξαν να συνταχθούν με άλλα κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κόμμα του 46% και η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του έφυγε για τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ. Αυτό τον κόσμο καλούμε να συμμετέχει στην εκλογική μας διαδικασία και να μπορέσουμε να ξανακάνουμε την Δημοκρατική Παράταξη δυνατή.»

Σχετικά με την διαχείριση της πανδημίας ανέφερα ότι:

«Είναι εμφανές ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει και η Κυβέρνηση έχει σοβαρές ευθύνες γι’ αυτό. Βλέπουμε να επαναλαμβάνεται ότι έγινε πριν έναν χρόνο, δηλαδή να υπάρχει ένας εφησυχασμός. Είναι αλήθεια ότι το καλοκαίρι πήγε καλά, τα σχολεία άνοιξαν, ξεκίνησαν οι δραστηριότητες και προφανώς, θεώρησαν στην Κυβέρνηση, ότι έχουμε τελειώσει με την πανδημία. Όπως αποδεικνύουν οι αριθμοί δεν είμαστε στο «τελευταίο μίλι», όπως έλεγε η Κυβέρνηση, αλλά έχουμε πολλά μίλια ακόμα να διανύσουμε.

Δυστυχώς η μπάλα ξεκίνησε να χάνεται τους τελευταίους 2 μήνες, δηλαδή πολύ πριν από την έξαρση που εμφανίζουν οι άλλες χώρες. Όταν οι επιστήμονες έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου και δεν γινόταν τίποτα.

Πέρσι από τη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης, ο κύριος Μητσοτάκης, έκανε υποτίθεται, την αυτοκριτική του, αναγνωρίζοντας ότι ήταν λάθος της διακυβέρνησης του, το ότι δεν πάρθηκαν μέτρα για τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου. Φέτος τι μέτρα πάρθηκαν για να μην επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό;

Διακρίνω μια φοβικότητα όσον αφορά το θέμα των μέτρων, όπως έγινε και με την υποχρεωτικότητα.  Ήμουν η εισηγήτρια του κόμματος μου στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το καλοκαίρι, και ψέξαμε την Κυβέρνηση για το ότι καθυστέρησε πάρα πολύ να πάρει αυτή την απόφαση. Η Ιταλία είχε πάρει την ίδια απόφαση αρκετούς μήνες νωρίτερα και με καλύτερα αποτελέσματα, εδώ περιμέναμε να φτάσουμε στα μέσα του καλοκαιριού για να γίνει κάτι τέτοιο και μάλιστα φοβικά.

Είδαμε την Εκκλησία της Ελλάδος να βγαίνει μπροστά και πολύ πιο προχωρημένα, απ’ ότι η Κυβέρνηση, που ανησυχώντας μήπως χάσει ψηφοφόρους είναι διστακτική στο να πάρει μέτρα για τις εκκλησίες.

Ουσιαστικά η Κυβέρνηση δείχνει πιο πολύ να φοβάται το πολιτικό κόστος από την εφαρμογή των μέτρων, παρά τον ίδιο τον κορονοϊό. Με αποτέλεσμα να λειτουργεί με «ήξεις – αφήξεις» που φοβίζουν τον κόσμο.

Όμως εμείς δεν κάνουμε ισοπεδωτική αντιπολίτευση. Ναι έχει γίνει μια προσπάθεια και έχουν παρθεί κάποια μέτρα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα μέτρα έρχονται πολύ αργά και η Κυβέρνηση πολλές φορές αγνοεί τους επιστήμονες, με αποτέλεσμα να είναι υπόλογοι  για το ότι τρέχει πίσω από τις εξελίξεις.

Γι’ αυτό εμείς προτείνουμε τρεις άξονες:

1.       Επανεκκίνηση των πάντων. Από την επικοινωνιακή εκστρατεία για το πλύσιμο των χεριών και την χρήση μάσκας, μέχρι τον εμβολιασμό. Γιατί μπορεί να υπάρχουν αρνητές, αλλά δεν ανήκουν σ’ αυτούς όλοι οι ανεμβολίαστοι, όπως η Κυβέρνηση προσπαθούσε να μας πείσει με τον άκρως διχαστικό της λόγο. Υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν εύλογα ερωτήματα που χρειάζονται απαντήσεις και όχι φόβο. Ενώ δεν θα πρέπει μόνο να πείσουμε και για τη σημασία της τρίτης δόσης σ’ όσους έχουν ήδη εμβολιαστεί.

2.       Διεύρυνση της υποχρεωτικότητας. Δεν ακούω κανέναν άλλο να το λέει. Η Κυβέρνηση είναι πολύ φοβική σε κάτι τέτοιο, και ο ΣΥΡΙΖΑ μας τα λέει στρογγυλεμένα. Και ενώ στην Γερμανία λαμβάνεται απόφαση για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των Ενόπλων Δυνάμεων τους, εδώ, ο κύριος Σκέρτσος μας λέει δικαιολογίες για κάποιες έρευνες που δείχνουν ότι δεν πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο. Αλήθεια, θα ήταν χρήσιμο να μας πει ποιες είναι αυτές.

3.       Στήριξη του ΕΣΥ. Θα πρέπει να υπάρξει σύμπλευση και επίταξη του ιδιωτικού τομέα, ώστε να ενισχυθούν οι δυνατότητες του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Είναι αδιανόητο για μια ακόμη χρονιά, καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς και άλλοι συμπολίτες μας που ασθενούν, να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις δομές του ΕΣΥ λόγο της πανδημίας. Και σ’ αυτό το θέμα η Κυβέρνηση έχει επιδείξει φοβικότητα.

Κυρίως όμως, θα πρέπει η Κυβέρνηση, ν’ ακούσει τους ειδικούς, γιατί μέχρι τώρα δεν τους άκουγε. Χάνεται ένα χωριό κάθε μέρα και η Κυβέρνηση αυτοθαυμάζεται.»

Ενώ για την κατάσταση της οικονομίας είπα ότι:

«Ανήκω σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι οποιαδήποτε στήριξη δίνεται, ειδικά σ’ ανθρώπους που έχουν ανάγκη, είναι θετικό. Όμως παρά ταύτα εδώ πρέπει να δούμε τα πράγματα όπως είναι.

Το επίδομα που ανακοίνωσε η Κυβέρνηση αφορά τους χαμηλοσυνταξιούχους, δηλαδή αυτούς που παίρνουν κάτω από  500 ευρώ το μήνα, και είναι μια εφάπαξ καταβολή 250 ευρώ. Μιλάμε για εκείνους τους χαμηλοσυνταξιούχους που η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ  τους κατήργησε το ΕΚΑΣ, τη στήριξη δηλαδή που είχε θεσπίσει το ΠΑΣΟΚ για τους ασθενέστερους οικονομικά συμπολίτες μας και που η ΝΔ προεκλογικά υπόσχονταν να επαναφέρει, χωρίς να το έχει κάνει ακόμα.

Μπορεί λοιπόν να είναι θετική η καταβολή αυτού του επιδόματος, αλλά δυστυχώς είναι χαρτζιλίκια που δίνονται άπαξ. Μετά από 10 χρόνια περικοπών και σκληρής λιτότητας που έχει υποστεί ο Ελληνικός λαός, μετά από 2 χρόνια πανδημικής κρίσης και από την στιγμή που η Κυβέρνηση λέει ότι η χώρα έχει μπει σε τροχιά ανάκαμψης, έχει έρθει η ώρα να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση για μια ουσιαστική αύξηση τόσο του κατώτατου μισθού, που θα επιφέρει αύξηση αντιστοίχως και στους υπόλοιπους μισθούς, όσο και στις συντάξεις.

Μια αύξηση που να μπορεί να καλύψει την ακρίβεια στην ενέργεια, στα τρόφιμα και τα φάρμακα. Γιατί το να μιλάμε για εφάπαξ επιδόματα είναι πολιτικές που μας πηγαίνουν πίσω και όχι μπροστά.»

Άρθρο στην εφημερίδα «Τα Νέα»:

Το Κίνημα Αλλαγής πορεύεται προς τις εκλογές για τον νέο Πρόεδρό του με αισιοδοξία ότι μπορεί να πρωταγωνιστήσει και πάλι. Υπάρχουν δύο βασικές προϋποθέσεις για μια νέα δυναμική πορεία: Η εκλογή του κατάλληλου προσώπου ως Προέδρου και οι καθαρές θέσεις που εκπέμπουν σαφή μηνύματα στην κοινωνία για τις προτάσεις και το αφήγημα μας. Τα ήξεις – αφήξεις και ο πολιτικός μετεωρισμός υπονόμευσαν την αυτονομία μας. Μας οδήγησαν σε μια δημοσκοπική στασιμότητα. Η αυτοπεποίθηση για τις θέσεις μας, τα μεγάλα ΝΑΙ και τα μεγάλα ΟΧΙ στρέφουν το ενδιαφέρον των πολιτών προς εμάς ή όχι.

Αυτό ήταν πάντα το σκεπτικό μου στην πολιτική μου πορεία που πάντα χαρακτηρίστηκε από πάθος για την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, ειλικρίνεια, σαφήνεια, κομματικότητα. Μ΄ αυτό  το σκεπτικό προσέγγισα και το θέμα των αλλαγών στον  Ποινικό Κώδικα ως Υπεύθυνη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για τα θέματα Δικαιοσύνης.  Δύο χρόνια τώρα παρακολουθούμε ιδιαίτερα τα ειδεχθή εγκλήματα, που διαπράττονται όπως γυναικοκτονίες, βιασμούς, φαινόμενα έμφυλης βίας, αιμομιξίας, ασέλγειας σε ανηλίκους και σεξουαλικών παρενοχλήσεων. Παρενέβην  με ευαισθησία και πάντα με προτάσεις ως γυναίκα, ως μητέρα, ως στέλεχος του Κινήματος Αλλαγής, ως Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ισότητας της Βουλής, όπου και έφερα πρώτη το θέμα του me_too. Άσκησα κατ΄ επανάληψη σκληρή κριτική στην Κυβέρνηση που καθυστερούσε την προώθηση αλλαγών στις προβλεπόμενες ποινές. Ας μη ξεχνάμε δε, ότι ήταν η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ  που ψήφισε μέσα σε μια νύχτα νέο Ποινικό Κώδικα, που «έριχνε» στα μαλακά όλα αυτά τα εγκλήματα.

Γι’ αυτό και το Κίνημα Αλλαγής άσκησε τότε σκληρή κριτική. Πρωτοπόρος σ΄ αυτή την προσπάθεια ήταν η Πρόεδρός μας, η Φώφη Γεννηματά που διακρινόταν για την ευαισθησία της στην αντιμετώπιση αυτών των εγκλημάτων. Γνωρίζαμε πάντα ότι η αντιμετώπιση των εγκλημάτων έμφυλης βίας απαιτούσε μια ολιστική αντιμετώπιση και  ότι η πρόληψη, η Παιδεία, η αλλαγή στερεοτύπων διαδραματίζουν σοβαρό ρόλο. Όμως γνωρίζαμε ταυτόχρονα, ότι χρειάζονται και άμεσες νομοθετικές παρεμβάσεις με αυστηρότερες ποινές που να αποτρέπουν αυτά τα εγκλήματα. Είναι πρόκληση για το κοινό περί δικαίου αίσθημα ότι ο βιασμός ανηλίκου από συγγενή του ήταν πλημμέλημα με 3-5 έτη φυλάκισης ή ότι η ασέλγεια σε ανήλικο παραγραφόταν πριν καν ενηλικιωθεί, όπως φάνηκε από υποθέσεις που βγήκαν στο φως με το κίνημα του me_too! Αυτή ήταν και είναι η θέση του Κινήματος Αλλαγής. Μ΄ αυτή εγώ από την Κ.Ο., ο Τομεάρχης του Τομέα Δικαιοσύνης του Κόμματος και ο Διευθυντής της Κ.Ο. χειριστήκαμε με πλήρη συναντίληψη τις αλλαγές που έφερε η Κυβέρνηση. Σε συνεννόηση και απόλυτη συμφωνία χειριστήκαμε την τοποθέτησή μας στις συνεδριάσεις της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής, μέχρι που σε μια συνάντηση τριών – τεσσάρων Βουλευτών άλλαξε η γραμμή εντελώς ξαφνικά και χωρίς ουσιαστική και συγκεκριμένη αιτιολόγηση.

Παραιτήθηκα από εισηγήτρια στην Ολομέλεια για λόγους συνείδησης, αρχών και αξιοπρέπειας, αφού είχα τοποθετηθεί στις Επιτροπές μ’ όσα είχαμε συμφωνήσει με τους αρμόδιους. Ήταν φανερό πάντα για μένα ότι η στάση του «ΠΑΡΩΝ» και μάλιστα για ένα Νομοσχέδιο που θα υπερψηφίζαμε τα 158 από τα 173 άρθρα στερούνταν πολιτικής λογικής και εξέπεμπε ένα θολό μήνυμα στην κοινωνία για τις θέσεις μας. Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί έγινε, όπως δεν έχω ακούσει και την άποψη των υπολοίπων υποψηφίων Προέδρων πλην του Ανδρέα Λοβέρδου. Είναι φανερό ότι αυτή η στάση ήταν μακριά και από την παρακαταθήκη της Φώφης Γεννηματά στα παραπάνω ζητήματα.

Προχωράμε. Τι μένει ως συμπέρασμα; Ότι χρειάζεται ένας Πρόεδρος με καθαρές θέσεις, ένας Πρόεδρος χωρίς περιθώρια διαρχίας. Χρειάζονται καθαρές κουβέντες, καθαρές λύσεις. Χρειάζεται να αποκατασταθούν οι συλλογικές διαδικασίες μας, τόσο στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, όσο και στο Κόμμα, κάτι που δεν θα αφήνει περιθώρια να διαμορφώνονται θέσεις στο πόδι που δημιουργούν προβλήματα και παραφωνίες ή που εξυπηρετούν σκοπιμότητες πέρα και έξω από τις αρχές μας.

Ήμουν και είμαι αισιόδοξη για το μέλλον της παράταξη μας.

Καμιά ανοχή στην παιδική κακοποίηση !

Mήνυμα της Βουλευτού του Κινήματος Αλλαγής Νάντιας Γιαννακοπούλου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης.

Η κακοποίηση παιδιών είναι δυστυχώς ένα καθημερινό φαινόμενο στην χώρα μας και παγκόσμια, αποτελεί δε έναν από τους σοβαρότερους παράγοντες παιδικής θνησιμότητας. Όταν αναφερόμαστε στις έννοιες της κακοποίησης και παραμέλησης ανηλίκων αναφερόμαστε στους όρους με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση ακόμη και στην απλή προφορική εκφορά των λέξεων.

Προκαλούν έντονα συναισθήματα και αυτός είναι ένας λόγος και γι αυτό, πέρα από την συμπαράστασή  και την έμπρακτη ευαισθησία μας προς τα παιδιά αυτά, έχουμε χρέος να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Οφείλουμε  μέσα από την ενημέρωση να συμβάλλουμε  στην πληροφόρηση και στη στάση αλλά και στις αντιλήψεις των γονέων και της κοινωνίας γενικότερα ως προς τους τρόπους ανατροφής των παιδιών. Η ενημέρωση, η Παιδεία, η αυστηροποίηση των ποινών αποτελούν τρόπους αντιμετώπισης αυτών των απάνθρωπων συμπεριφορών.

Η παιδική κακοποίηση περιλαμβάνει πράξεις ή απουσία πράξεων ενός γονέα ή άλλου ενήλικα του άμεσου περιβάλλοντος του παιδιού που τραυματίζουν ή απειλούν να τραυματίσουν τόσο σωματικά όσο και ψυχικά ένα παιδί. Η κακοποίηση παρατηρείται περισσότερο στην βρεφονηπιακή ηλικία για αυτό είναι σημαντικό να ξέρουμε πως ουσιαστικό για την ψυχική υγεία ενός βρέφους ή ενός μικρού παιδιού είναι η στενή και η συνεχής ζεστή σχέση με τους γονείς.

Η κακοποίηση, η παραμέληση παιδιού την οποία βιώνει ένα παιδί , εμπεριέχουν την βία, την κακή μεταχείριση, και οι μορφές τους περιλαμβάνουν την σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση, την λεκτική βία, την συναισθηματική- ψυχική κακοποίηση, την παραμέληση ασφάλειας, την στέρηση τροφής, την έκθεση σε κινδύνους, την ανεπαρκή παρουσία στο σχολείο, τις κακές συνθήκες διαβίωσης καθώς και την κάθε είδους εκμετάλλευση.

Επειδή η παιδική κακοποίηση ευδοκιμεί στη σιωπή, στη συγκάλυψη, στην αδιαφορία, είναι υπόθεση και ευθύνη όλων μας να κάνουμε τον κόσμο πιο ασφαλή για τα παιδιά μας. Να σπάσουμε την σιωπή, να φέρουμε τα φαινόμενα αυτά στην επιφάνεια, να δούμε καθαρά το πρόβλημα! Αυτό είναι το πρώτο καθήκον μας .

Γιατί η συνέχεια η δική μας είναι το μέλλον των παιδιών μας. Πρέπει να αλλάξουμε ουσιαστικά τον τρόπο που ως κοινωνία αντιμετωπίζουμε και διαχειριζόμαστε το φαινόμενο. Να ενημερωθεί σωστά η κοινωνία ώστε να μάθουμε στα παιδιά μας να προστατεύουν τον εαυτό τους, και να επικοινωνήσουμε αμέσως με τους αρμόδιους φορείς εάν υποψιαστούμε ότι κάποιο παιδί βιώνει κακοποίηση ή παραμέληση στο περιβάλλον του.

Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που τους παρέχει τα αναγκαία υλικά αγαθά και διασφαλίζει τη σωματική, νοητική, συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη.

Καμιά λοιπόν ανοχή στην παιδική κακοποίηση!

Είναι υποχρέωση μας να κρατούμε τα παιδιά μας ασφαλή!

Απαραίτητη και επιβεβλημένη αποτελεί η συμμετοχή όλων μας σε μία κοινή προσπάθεια προστασίας των παιδιών από την κακοποίηση και την παραμέληση, προκειμένου τα παιδιά μας να συναντήσουν την ενήλικη ζωή τους χωρίς τραύματα και να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο χωρίς να μεταφέρουν τον κύκλο της βίας στις επόμενες γενιές.

Με τον Δημήτρη Οικονόμου και την Μαρία Αναστασοπούλου στην εκπομπή «Σήμερα» του ΣΚΑΪ, συζητήσαμε για την διαχείριση της πανδημίας και τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού. 

Συγκεκριμένα, σχολιάζοντας την διαχείριση της πανδημίας από την Κυβέρνηση είπα:

«Φοβάμαι ότι έχει χαθεί η μπάλα και γι’ αυτό έχω πολύ χαμηλές προσδοκίες για τα όσα θα εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός.

Γιατί μπορεί να φάνηκε ότι υπήρξε ένας έλεγχος,  να πέρασε το καλοκαίρι και ν’ άνοιξαν τα σχολεία, αλλά αυτό δημιούργησε έναν εφησυχασμό στην Κυβέρνηση, που οδήγησε στο να παραβλέπει τι έλεγαν οι ειδικοί, οι οποίοι έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και ενάμιση με δύο μήνες.

Δυστυχώς είναι η δεύτερη φορά (ύστερα και από το περσινό φθινόπωρο) που η Κυβέρνηση παίρνει μέτρα με μεγάλη καθυστέρηση.

Εμείς ως ΠΑΣΟΚ, ως Κίνημα Αλλαγής λέμε ότι πρέπει να γίνει μια επανεκκίνηση. Χρειάζεται ένα σοβαρό σχέδιο αντιμετώπισης του νέου κύματος της πανδημίας. Πρέπει ν’ ακούσουμε τους επιστήμονες, όμως να τους ακούσουμε πραγματικά και όχι a la carte όπως κάνει η Κυβέρνηση.

Επίσης είναι σημαντικό να υπάρχει μια διαρκείς ενημέρωση και διαβούλευση με την αντιπολίτευση. Μέχρι πριν λίγο καιρό υπήρχε ενημέρωση, τώρα δεν ξέρουμε τι γίνεται. Και βεβαίως χρειάζεται να υπάρξει μια ουσιαστική δραστηριοποιηση όλων μας για το ζήτημα του εμβολιασμού.        

Αλλά και στο θέμα της επικοινωνιακής εκστρατείας, ως φαίνεται η Κυβέρνηση δεν έκανε τα απαιτούμενα και έχει σηκώσει πλέον τα χέρια ψηλά. Βεβαίως εδώ το θέμα δεν είναι μόνο πολιτικό, καθώς οι αρνητές δεν πείθονται. Περίμενα όμως, μια πιο μαζική συστράτευση υπέρ του εμβολιασμού και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Δεν έχουμε ακούσει πολλούς Δημάρχους να δραστηριοποιούνται υπέρ του εμβολιασμού, μ’ εξαιρέσει ίσως τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης που σε πολύ δύσκολες συνθήκες έχει βγει και έχει μιλήσει για το θέμα. Όμως δεν φτάνει, πρέπει να βγαίνουμε όλοι και να δίνουμε έναν ξεκάθαρο τόνο.

Τέλος θα ήθελα να μιλήσω για την υποχρεωτικότητα. Το καλοκαίρι ήμουν η εισηγήτρια του Κινήματος Αλλαγής στο νομοσχέδιο για την υποχρεωτικότητα, όπου και ψέξαμε την Κυβέρνηση και τον κύριο Μητσοτάκη, ότι η προσέγγιση τους σε ότι αφορά την  υιοθέτηση του υποχρεωτικού εμβολιασμού ήταν πολύ φοβική και περιορισμένη. Σε άλλες χώρες, όπως η Ιταλία είχες εφαρμοστεί νωρίτερα και είχε πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Εμείς ως Κίνημα Αλλαγής τότε είχαμε προτείνει να επεκταθεί ο υποχρεωτικός εμβολισμός και για τα εστιατόρια, και στα σώματα ασφαλείας.»  

Άρθρο στην εφημερίδα «Παραπολιτικά»

Στη σκιά της απώλειας της Προέδρου μας Φώφης Γεννηματά πορευόμαστε προς τις εκλογές για την ανάδειξη του νέου Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής. Έχουμε πάντα στη σκέψη μας την αγωνία της για ενότητα και αύξηση της επιρροής μας και αυτό σφραγίζει την πορεία αυτή. Πρώτη φορά μετά από καιρό συναντάω τόσο πείσμα, τόση κινητικότητα, τόση αισιοδοξία για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και του ευρύτερου παραταξιακού μας χώρου. Είναι σαν να δίνουμε όλοι την υπόσχεση ότι θα προχωρήσουμε με απαιτητικότητα μπροστά.

Ήρθε η ώρα να ξεφύγουμε από τη στασιμότητα και να πρωταγωνιστήσουμε και πάλι. Τώρα που η Κυβέρνηση της Ν.Δ δείχνει τα όριά της, την αδυναμία της να αντιμετωπίσει μείζονα θέματα όπως της πανδημίας και της ακρίβειας αλλά και την μεταρρυθμιστική της άπνοια. Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει την αδυναμία του και να ανταποκριθεί με σοβαρότητα και εθνική ευθύνη στα καθήκοντά του ως Αξιωματική Αντιπολίτευση καταφεύγοντας για άλλη μια φορά στον άκρατο λαϊκισμό.

Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι στη ζωή και την Πολιτική δεν μπορεί να σπαταλάς χρόνο και ευκαιρίες. Τώρα λοιπόν θα βάλουμε τέλος στον εθισμό στα χαμηλά ποσοστά, στα θολά μηνύματα. Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι πάμε σε μια κρίσιμη εκλογή, γιατί αποτελεί κρίσιμο θέμα για το μέλλον μας η ανάδειξη ενός Προέδρου που να μπορεί να σηματοδοτήσει την σωστή πορεία, την σωστή κατεύθυνση, τις καθαρές επιλογές που έχουμε ανάγκη και ταυτόχρονα να έχει την ορμή, την εμπειρία, τον δυναμισμό. Και αποτελεί σημαντικό παράγοντα  να συμμετέχουν δεκάδες χιλιάδες ενεργών πολιτών, συγκροτώντας το ποτάμι της νέας πορείας μας. Όπως επίσης συνιστά καθοριστικό παράγοντα η διασφάλιση της ενότητάς μας, κάτι που δεν έχει ανάγκη από αυτόκλητους εκφραστές, αφού η βάση της παράταξης θα την επιβάλλει.

Ήδη ξαφνιάζουμε πολλούς. Με την πρωτοφανή κινητικότητα και την πολιτική συζήτηση σε κάθε μεριά της χώρας. Με τον πλούτο και την διαφορετικότητα των απόψεων που ανταλλάσσονται, χωρίς να αφήνονται περιθώρια για παραπολιτικά περί «συγκρούσεων». Με το ανέβασμα των ποσοστών μας, που ήδη διαφαίνονται στις δημοσκοπήσεις αυτών των ημερών και δείχνει τις δυνατότητές μας.

Το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές και με το Συνέδριο που θα ακολουθήσει, θα πρέπει να αποσαφηνίσει το αφήγημά του, την εναλλακτική πολιτική πρότασή του. Η αυτόνομη πορεία του συνδέεται με την ικανότητα να μιλήσουμε στην καρδιά και την ψυχή των ανθρώπων και ιδιαίτερα των νέων, δείχνοντας ότι διαθέτουμε προτάσεις που δίνουν πειστικές απαντήσεις στα προβλήματά τους. Συνδέεται με καθαρά μηνύματα. Ο διακριτός, παρεμβατικός ρόλος μας συνδέεται με την ικανότητα να δείξουμε τον πατριωτικό, μεταρρυθμιστικό λόγο μας και να δείξουμε ότι μόνο με θαρραλέες αλλαγές- τομές μπορεί η Ελλάδα να ανέβει και ότι η κοινωνία μπορεί να απαντήσει θετικά στις πολλαπλές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση θα πορευτούμε, κοιτώντας μπροστά ως δύναμη του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας και της Μεταρρύθμισης, της αλήθειας, της λογικής και της ευθύνης.

Αυτά απαιτούν την εκλογή Προέδρου που να μπορεί να τα εκφράσει με δυναμισμό, επάρκεια, σαφήνεια και αυτός είναι ο Ανδρέας Λοβέρδος. Έχει καταθέσει σαφείς θέσεις, πιο καθαρές από όλους τους άλλους. Εκπέμπει μήνυμα για το μέλλον και όχι επιστροφής στο παρελθόν, διαθέτει εμπειρία από την πολύχρονη πολιτική και κοινοβουλευτική πορεία του.

Είμαι αισιόδοξη. Στο χέρι μας είναι να τα αλλάξουμε όλα και να σηματοδοτήσουμε την ολική επαναφορά του ΠΑΣΟΚ, κοιτώντας στο μέλλον.

Χθες το απόγευμα με φιλοξένησαν ο Γιώργος Πιέρρος και ο Γιώργος Κουβαράς, στην εκπομπή τους «Μέχρι τέλους» στον Parapolitika 90.1FM. Στην συζήτηση μας μιλήσαμε για του λόγους της παραίτησης μου από την θέση της εισηγήτριας του Κινήματος Αλλαγής, στο νομοσχέδιο για την αυστηροποίηση των ποινών του Ποινικού Κώδικα και για το ενδεχόμενο διεξαγωγής debate μεταξύ των υποψηφίων για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ.

Ξεκαθαρίζοντας του λόγους της παραίτησης αποσαφήνισα:

«Κατ΄ αρχάς θέλω να επισημάνω ότι ακολούθησα την διαδικασία που έχουμε στον χειρισμό τέτοιων θεμάτων. Ήμουν σ’ απόλυτη συνεννόηση με τον κύριο Χρήστο Κακλαμάνη  (Τομεάρχη Δικαιοσύνης του κόμματός μας) και τον κύριο Δημήτρη Μάντζο (Διευθυντή της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας).  Η συμφωνημένη πρόταση μας ήταν, η επί της αρχής ψήφιση του σχεδίου νόμου και βέβαια να καταψηφιστούν τα άρθρα στα οποία είχαμε διαφωνία με την Κυβέρνηση.

Από εκεί και πέρα, εγώ ως εισηγήτρια, Κοινοβουλευτική Τομεάρχης Δικαιοσύνης και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ισότητας, τοποθετήθηκα στις συνεδριάσεις των αρμοδίων Επιτροπών με βάση την συνείδηση μου και την γραμμή της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά, με την οποία συμπλέαμε επί του θέματος, η οποία επανειλημμένως είχε εγκαλέσει την Κυβέρνηση για καθυστέρηση στην αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα για τα ειδεχθή εγκλήματα.

Συνεπώς στη συντονιστική σύσκεψη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας την Τρίτη το μεσημέρι, όπου συμμετείχαμε 4 μόνο Βουλευτές, εγώ ακολούθησα την αποφασισμένη θέση στην τοποθέτηση μου, όπως αντίστοιχα έκανε και ο Τομεάρχης Δικαιοσύνης του κόμματος.

Ο κύριος Καμίνης και οι υπόλοιποι δύο παρόντες Βουλευτές, διαφώνησαν εκφράζοντας το δικό τους σκεπτικό, με το οποίο τοποθετήθηκαν και στη Βουλή. Δηλαδή ότι δεν έχουμε δει ακόμα τα αποτελέσματα της εφαρμογής του προηγούμενου Ποινικού Κώδικα και κάτι γενικές τοποθετήσεις για το σωφρονιστικό σύστημα.

Όμως εδώ δεν μιλάμε γενικά για τον σωφρονισμό και το σωφρονιστικό σύστημα. Δεν έχουμε να μιλήσουμε γενικά για την αντιεγκληματική πολιτική.

Είχαμε και έχουμε να μιλήσουμε για την αυστηροποίηση των ποινών σε συγκεκριμένα ειδεχθή αδικήματα. Αδικήματα όπως βιασμός ανηλίκων, η αιμομιξία, ο θανατηφόρος βιασμός, ο ομαδικός βιασμός και η αναστολή παραγραφής σεξουαλικών αδικημάτων απέναντι σ’ ανηλίκους.

Επί της αρχής λοιπόν το κόμμα λέει ότι ψηφίζει «παρών». Εγώ όμως, έχω ξεκάθαρα εκφράσει την άποψη μου, ότι το «παρών» δεν είναι πολιτική θέση. Όταν λοιπόν διάφοροι σύντροφοι λένε ότι από το 175 άρθρα του νομοσχεδίου έχουμε ψηφίσει τα 158, αναρωτιέμαι γιατί δεν το υπερψηφίσαμε και επί της αρχής;

Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. Δίνουμε ένα θολό μήνυμα μ΄ αυτή την στάση στην ψηφοφορία..

Ο πολίτης δεν μπορεί να καταλάβει, γιατί όταν συμφωνείς με το 91% των άρθρων, από το άγχος να κάνεις αντιπολίτευση, ψηφίζεις «παρών» επί της αρχής.

Φοβάμαι ότι όλη αυτή η θολούρα, τα ήξεις – αφήξεις, είναι που πληρώνουμε τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να έχουμε μια δημοσκοπική στασιμότητα. Όταν νιώθεις αυτοπεποίθηση δεν φοβάσαι μην σε ταυτίσουν με τον έναν ή με τον άλλον.

Εγώ νιώθω αυτοπεποίθηση για τις θέσεις, της αρχές και τις αξίες μου τις οποίες εκφράζω και τις οποίες εξέφραζε επί του συγκεκριμένου θέματος και η αείμνηστη Πρόεδρος μας. Προσωπικά έχω ψέξει επανειλημμένως την Κυβέρνηση και τον κύριο Τσιάρα, ότι έχει καθυστερήσει να φέρει στη Βουλή αυτά τα ζητήματα όπως και άλλα που αφορούν το #me_too.»

Απαντώντας στις αιτιάσεις κάποιων, για τους λόγους παραίτησης μου, τόνισα:

«Όσοι κατέχουμε το αξίωμα του  Βουλευτή, είμαστε Βουλευτές του Έθνους. Δηλαδή εκφράζουμε το Έθνος. Ως εκ τούτου αυτά που ψηφίζουμε καθορίζουν τις ζωές 11 εκατομμυρίων συμπολιτών μας, και υπάρχουν κομβικά σημεία στα οποία πρέπει και οφείλουμε να προτάσσουμε την συνείδηση μας.

Είναι απαράδεκτο να εργαλειοποιούμε θέματα αρχής και συνείδησης, όπως η αυστηροποίηση των ποινών για τον βιασμό ανηλίκων, και να λένε ότι είναι “κλείσιμο του ματιού” στην Κυβέρνηση. Αντίστροφα, κάποιος θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει ότι με το να μην κάνεις το αυτονόητο, να μην υπερψηφίζεις αυτό που είναι πάνδημο αίτημα, μπορεί να σημαίνει να πει ότι κάποιος “κλείνει το μάτι” στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή την κουβέντα θα κάνουμε τώρα;»  

Σχολιάζοντας το ενδεχόμενο διεξαγωγής debate των έξι υποψήφιων προέδρων, είπα:

«Νομίζω ότι ο διάλογος είναι σημαντικός και πρέπει οπωσδήποτε να γίνει, χωρίς κανείς να βάζει προσκόμματα. Η κοινωνία πρέπει ν’ ακούσει τι έχουν να πουν οι έξι διεκδικητές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και να ξέρει, να κρίνει και να πάει να ψηφίσει.

Γι’ αυτό από την πλευρά μας δεν έχει μπει και δεν πρόκειται να μπει κανέναν πρόσκομμα σε διαδικαστικά ζητήματα για να γίνει ο διάλογος, όπως έχουν μπει από έναν υποψήφιο. Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνει το debate, χωρίς να κολλάμε σε διαδικαστικά ζητήματα και να χάνουμε πολύτιμο χρόνο μιλώντας μόνο για διαδικασίες, δημιουργώντας προσκόμματα. Αλλά πρέπει να βρούμε χρόνο για μιλήσουν οι έξι υποψήφιοι για ζητήματα ουσίας.»

Ακούστε την συνέντευξη εδώ:

Στην Αίθουσα Γερουσίας του Μεγάρου της Βουλής στη συνεδρίαση με θέμα ημερήσιας διάταξης : «Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, λοιπές διατάξεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης» τοποθετήθηκε η Βουλευτής Νάντια Γιαννακοπούλου, Ειδική Αγορήτρια του Κινήματος Αλλαγής.

Ξεκινώντας η Βουλευτής, δήλωσε ότι η ίδια και το Κίνημα Αλλαγής καταρχήν στηρίζουν οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού, επιτάχυνσης και βελτίωσης του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, θα πρέπει όμως οι αλλαγές αυτές στην ποινική δικαιοσύνη και στον Ποινικό Κώδικα να πραγματοποιηθούν με πολιτική νηφαλιότητα και πάντα σε συνάρτηση με τις ανάγκες της ελληνικής πολιτείας και της κοινωνίας.

Διερωτήθηκε χαρακτηριστικά ότι : “Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα μπορέσουμε να επιτύχουμε ένα σύγχρονο ποινικό δίκαιο, το οποίο επιδιώκει και επιτυγχάνει την αποτελεσματική προστασία των εννόμων αγαθών.”

Η κ. Γιαννακοπούλου σημείωσε ότι θα πρέπει, πέραν και μαζί με τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, να θέσουμε επιτέλους σε προτεραιότητα και τα δικαιώματα των θυμάτων, τα δικαιώματα των ευάλωτων μερών και ειδικά όσον αφορά την αυστηροποίηση των ποινών σε συγκεκριμένες κατηγορίες αδικημάτων, τα λεγόμενα ειδεχθή εγκλήματα.

Κλείνοντας δήλωσε ότι θα πρέπει να προβλεφθεί μια συνολικότερη αντεγκληματική πολιτική, συμπεριλαμβανομένης και της πρόληψης, ώστε από μόνη της η αυστηροποίηση να μην παραμείνει ένα «κενό γράμμα».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης :

“Κυρία Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι έγινε ένας γόνιμος διάλογος, μια ενδιαφέρουσα συζήτηση τις προηγούμενες ημέρες στις Επιτροπές. Ακούσαμε τους φορείς με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή, ακούσαμε τις θέσεις όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ακούσαμε και την τοποθέτηση του Υπουργού πάνω στις προτεινόμενες αλλαγές, 175 αλλαγές που φέρνετε με αυτό το σχέδιο νόμου στον Ποινικό Κώδικα και κάποιες ναι όντως κρίνονται επιβεβλημένες.

Σε κάθε περίπτωση, εμείς έχουμε ξεκαθαρίσει τη θέση μας την ξεκαθαρίζουμε σε κάθε αλλαγή σε κάθε μεταρρύθμιση η οποία έχει να κάνει με τον πολύπαθο χώρο της δικαιοσύνης. Ως Κίνημα Αλλαγής, στηρίζουμε οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού, επιτάχυνσης και βελτίωσης του συστήματος απονομής δικαιοσύνης. Όμως, όπως σας είπα κύριε Υπουργέ και χθες, όχι άνευ όρων όχι άνευ προϋποθέσεων. Θα πρέπει οι αλλαγές στην ποινική δικαιοσύνη και στον Ποινικό Κώδικα, να πραγματοποιηθούν με πολιτική νηφαλιότητα και πάντα σε συνάρτηση με τις ανάγκες της ελληνικής πολιτείας και της κοινωνίας.

Και όπως επίσης τόνισα και χθες στην αναφορά μου προς την Επιτροπή και το νομοθετικό σώμα, εδώ πέρα προσερχόμαστε με την ιδιότητά μας ως εκλεγμένα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου και προσερχόμαστε να κάνουμε εκείνη τη δύσκολη στάθμιση, ανάμεσα στο ποια είναι η τοποθέτηση των θεωρητικών του δικαίου, ποια είναι η απαίτηση της κοινωνίας, με νηφαλιότητα μακριά από λαϊκισμούς και δημαγωγίες, έχοντας σταθμίσει ποιες είναι οι ανάγκες, νομοθετώντας λοιπόν με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο γι’ αυτό το οποίο θα μπορέσει να είναι το καλύτερο δυνατόν για την κοινωνία.

Η τοποθέτησή μας για το άρθρο 191 λοιπόν κύριε Υπουργέ είναι σαφής, και σας ζητούμε να εξετάσετε πάνω στην πρότασή μας και στη θέση μας ξανά το συγκεκριμένο άρθρο γιατί όντως δημιουργεί πάρα πολλά θέματα, όπως επίσης και για το άρθρο 201 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Πάμε τώρα στο μείζον ζήτημα αν θέλετε το οποίο έχει απασχολήσει το σώμα και έχει να κάνει με το ευρύτερο θέμα της αυστηροποίησης των ποινών. Και όπως σας είπα και πιο πριν, αφενός χρειάζεται ναι να υπάρχει νηφαλιότητα, να αποφύγουμε λαϊκισμούς και δημαγωγίες που μπορεί να οδηγήσουν σε ακραία σε ακραίες καταστάσεις, αφετέρου όμως δεν μπορεί να μένουμε απαθείς απέναντι στο ποια είναι η εφαρμογή και η αποτελεσματικότητα, ποια είναι τα μετρήσιμα αποτελέσματα από την εφαρμογή των κανόνων του Ποινικού Κώδικα.

Ο ποινικός κώδικας και γενικά οι νόμοι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι κάτι στατικό, είναι κάτι το οποίο εξελίσσεται και είναι κάτι το οποίο εξελίσσεται μαζί με την εξέλιξη της κοινωνίας. Αλίμονο λοιπόν, αν δεν παρατηρούμε αν δεν μελετούμε αν δεν έχουμε επιστημονικά αποτελέσματα και μαζί και με τα κοινωνικά βεβαίως για να μπορούμε να δούμε και να βλέπουμε εάν χρειάζονται διορθωτικές παρεμβάσεις. Και εδώ πέρα το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα μπορέσουμε να επιτύχουμε ένα σύγχρονο ποινικό δίκαιο, το οποίο επιδιώκει και επιτυγχάνει την αποτελεσματική προστασία των εννόμων αγαθών και βεβαίως, εξασφαλίζει και τα δικαιώματα των κατηγορουμένων με βάση τις βασικές αρχές του ποινικού δικαίου, την αρχή της νομιμότητας κύριε Λάππα, την αρχή του σεβασμού του ανθρώπου, την αρχή της αναλογικότητας της δίκαιης και αναλογικής ποινής.

Αλλά αναρωτιέμαι πραγματικά, πόσο δίκαιη και αναλογική είναι μία ποινή σε έναν παιδόφιλο ο όποιος βγαίνει στα τέσσερα χρόνια. Αυτό δεν πρέπει να μας προβληματίσει κύριε Λάππα;

Ο βιασμός ανηλίκου και θα επαναφέρω αυτό το οποίο είπα χθες και ξέρετε πόσο πολύ σας εκτιμώ. Είστε ένας εξαίρετος και έγκριτος νομικός, αλλά αυτό το οποίο είπατε χθες για τον διαχωρισμό της ποινής στους ανήλικους και ότι ουσιαστικά αυτό το οποίο είπατε είναι ότι είναι άλλο βιασμός από τα 15 και μετά άλλο κάτω των 15, το θεωρώ απολύτως απαράδεκτο και σας παρακαλώ πολύ να το αναθεωρήσετε.

Άρα εδώ πέρα, λοιπόν, χρειάζεται να δούμε με πραγματική σοβαρότητα και νηφαλιότητα, πέραν και μαζί με τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, και τα δικαιώματα των θυμάτων, επιτέλους, και τα δικαιώματα των ευάλωτων μερών και ειδικά όσον αφορά την αυστηροποίηση των ποινών επάνω σε συγκεκριμένες κατηγορίες αδικημάτων – και θέλω αυτό να είναι σαφές – τα οποία είναι τα λεγόμενα ειδεχθή εγκλήματα, δηλαδή τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας, ο βιασμός, ο βιασμός ανηλίκων, τα αδικήματα της τρομοκρατίας, της εσχάτης προδοσίας, βεβαίως και τοποθετούσατε πάνω στα συγκεκριμένα αδικήματα υπέρ της αυστηροποίησης των ποινών, χωρίς, όμως, να θεωρούμε ότι από μόνη της, κύριε Υπουργέ, μπορεί, σε καμία περίπτωση, να δώσει λύση και αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπισή τους.

Για αυτό χθες σας είπαμε ότι, ναι, είναι απολύτως αδιανόητο και απαράδεκτο το παράδειγμα το οποίο ανέφερα πιο πριν και καλώ και προκαλώ τον κύριο Λάππα να μας πει αν θεωρεί ότι όντως αυτά είναι δίκαιες και αναλογικές ποινές στο παράρτημα το οποίο σας έθεσα πιο πριν. Όμως, αν δεν αντιμετωπίσουμε ολιστικά τον σωφρονισμό, αν δεν δούμε ποια είναι η απαράδεκτη κατάσταση η οποία ισχύει στις φυλακές, πώς θα μπορέσουμε επιτέλους να χτίσουμε ένα πραγματικό σωφρονιστικό σύστημα. Γιατί το νορβηγικό παράδειγμα, το οποίο μας αναφέρατε, κ. Λάππα, δεν επικεντρώνει απλά στις ποινές. Κατά κύριο λόγο – και να κάνουμε είναι πολύ μεγάλη κουβέντα και όποτε θέλετε εδώ πέρα και οφείλετε να το κάνετε, κύριε Υπουργέ – κατά κύριο λόγο εδράζεται πάνω στον πραγματικό και ουσιαστικό σωφρονισμό, τη λειτουργία του σωφρονιστικού συστήματος, όχι απλά τον εγκλεισμό.

Αυτά πρέπει να δούμε. Την ένταξη μετά των ανθρώπων οι οποίοι εκτίουν τις ποινές πρέπει να δούμε. Την πρόληψη πιο πριν πρέπει να δούμε. Μια συνολικότερη αντεγκληματική πολιτική πρέπει να δούμε. Αλλιώς, από μόνη της η αυστηροποίηση θα είναι και θα μείνει ένα «κενό γράμμα», μια «τρύπα στο νερό». Βεβαίως και στα συγκεκριμένα εγκλήματα χρειάζεται, αλλά μέσα σε ένα συνολικότερο και γενικότερο πλαίσιο. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι είναι θετικές οι παρεμβάσεις οι οποίες σχετίζονται ιδιαίτερα με τα εγκλήματα σε βάρος των ανηλίκων, ιδιαίτερα με τα αδικήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και για τα συγκεκριμένα ειδεχθή εγκλήματα.

Θα πρέπει, όμως, επίσης, για μία ακόμη φορά, να σας επαναλάβω και για το θέμα το οποίο είχα μιλήσει και στην επί της αρχής τοποθέτησή μου, κύριε Υπουργέ, και το οποίο έχει να κάνει με τις γυναικοκτονίες και πρέπει να λέμε αυτόν τον όρο, γιατί, δυστυχώς, είναι ένα φαινόμενο το οποίο μαστίζει πλέον την ελληνική κοινωνία. Χρειάζεται να φέρετε άμεσα ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αντιμετώπισης και πρόληψης αυτού του φαινομένου, γιατί, όπως σας είπα, είναι ένα προαναγγελθέν, δυστυχώς, έγκλημα και πρέπει να αντιμετωπίζεται εν τη γενέσει του, από τις πρώτες φάσεις και στιγμές που δημιουργείται, από τις καταστάσεις της ενδοοικογενειακής βίας, μέσα σε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αντιμετώπισης αυτού του φαινομένου.

Περισσότερα θα πούμε και στην Ολομέλεια. Όπως σας είπα, επιφυλασσόμαστε. Περιμένουμε να δούμε και τις αλλαγές τις οποίες προτίθεστε να κάνετε πάνω στις παρατηρήσεις τις οποίες κάναμε ως Κίνημα Αλλαγής και θα τοποθετηθούμε στην Ολομέλεια.”.

Στην Αίθουσα Γερουσίας του μεγάρου της Βουλής στη συνεδρίαση με θέμα ημερήσιας διάταξης τη συνέχιση της επεξεργασίας και εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, λοιπές διατάξεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης» τοποθετήθηκε η Βουλευτής Νάντια Γιαννακοπούλου, Ειδική Αγορήτρια του Κινήματος Αλλαγής.

Ξεκινώντας, σημείωσε ότι οι μεταρρυθμίσεις στον ποινικό κώδικα είναι μεν απαραίτητες, όμως θα πρέπει αυτές να γίνουν με πολιτικά νηφάλιο τρόπο ώστε να εκσυγχρονίσουν ουσιαστικά και να εξελίξουν την ελληνική δικαιοσύνη, πάντα δε σε συνάρτηση με τις ανάγκες της ελληνικής πολιτείας και της κοινωνίας.

Η κ. Γιαννακοπούλου τόνισε τα προβλήματα τα οποία εντοπίζονται στην ελληνική δικαιοσύνη θα πρέπει να επιλυθούν στην πραγματική τους διάσταση και όχι σε μία θεωρητική, ώστε να έχουν θετικό και ουσιαστικό αντίκτυπο στην κοινωνία.

Η Βουλευτής επισήμανε ότι είναι επιβεβλημένη η αυστηροποίηση ορισμένων ποινών που αφορούν σε συγκεκριμένα αδικήματα, όπως είναι η προσβολή της γενετήσιας ελευθερίας, του βιασμού, των ανθρωποκτονιών, της τρομοκρατίας και ιδιαίτερα αδικήματα σεξουαλικά κατά ανηλίκων.

Καταλήγοντας, υπενθύμισε ότι το Κίνημα Αλλαγής αλλά και η ίδια προσωπικά ανέκαθεν στήριξαν και πρωτοστάτησαν σε οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού, επιτάχυνσης, βελτίωσης και εξορθολογισμού του συστήματος απονομής δικαιοσύνης.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης της Βουλευτού Γιαννακοπούλου Νάντιας :

“Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, διαβάζοντας το παρόν σχέδιο νόμου νομίζω ότι είναι σαφής η πρόθεση σας, προκειμένου να κάνετε κάποιες διορθωτικές παρεμβάσεις στην ελληνική ποινική δικαιοσύνη. Όπως σε όλα τα νομοσχέδια τα οποία φέρνετε, έτσι και σε αυτό, εμείς θέλουμε να καταστήσουμε απολύτως σαφή τη θέση μας ότι η αναμόρφωση, ο εκσυγχρονισμός, ο εξορθολογισμός της ελληνικής νομοθεσίας, προκειμένου να μπορέσει να συμβαδίσει με τις απαιτήσεις οι οποίες υπάρχουν σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα η οποία υπάρχει και στις ανάγκες και τις απαιτήσεις των καιρών, ιδιαίτερα όσον αφορά στον πολύπαθο χώρο της δικαιοσύνης, αποτελεί μία ιστορικά αναγκαία προτεραιότητα στην οποία εμείς προσερχόμαστε πάντα με θετικό τρόπο, με δομικό τρόπο υπεύθυνης αντιπολίτευσης, καταθέτοντας θέσεις και προτάσεις. Αυτό αποτελεί μία ιστορικά αναγκαία μεταρρύθμιση, η οποία εντάσσεται και πρέπει να εντάσσεται, σε ένα ευρύτατο πλαίσιο αλλαγών και παρεμβάσεων, για μία γρήγορη αποτελεσματική λειτουργική δικαιοσύνη, η οποία δυστυχώς, έτσι όπως λειτουργεί τώρα, ταλανίζεται και νομίζω, ότι το ξέρετε πάρα πολύ καλά, το ξέρουμε όλοι μας και κυρίως το ξέρει ελληνική κοινωνία, ταλανίζεται από το τρίπτυχο πολυνομία, κακονομία, άρα στο τέλος ανομία, κύριε Υπουργέ.

Πρέπει, λοιπόν, όλες τις αλλαγές τις οποίες προτείνετε να τις δούμε με έναν πολιτικά νηφάλιο τρόπο και να γίνουν εκείνες οι μεταρρυθμίσεις, οι οποίες ουσιαστικά εκσυγχρονίζουν, εξελίσσουν την ελληνική δικαιοσύνη αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες της ελληνικής πολιτείας και της κοινωνίας.

Και όσον αφορά ιδιαίτερα ειδικά στον ποινικό κώδικα, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οποιαδήποτε τροποποίηση του έχει και πρέπει να έχει κοινωνικό αντίκτυπο με απόλυτα αυστηρά θετικό τρόπο, αλλιώς νομίζω ότι η οποιαδήποτε παρέμβαση, επέμβαση ως νομοθετικό σώμα, δεν θα έχει καμία επιτυχία. Και πλέον, το γνωρίζουμε όλοι ότι τέτοια περιθώρια δεν υπάρχουν σε καμία περίπτωση.

Πρέπει να δούμε, ξέρετε, τα προβλήματα τα οποία υπάρχουν στην ελληνική δικαιοσύνη στην πραγματική τους διάσταση, όχι σε μία θεωρητική διάσταση. Και οφείλετε, κ. Υπουργέ, να νομοθετείτε όχι με μπαλώματα ή με επιφανειακές παρεμβάσεις που δεν εξαλείφουν τις αιτίες, άρα και την ουσία των προβλημάτων. Πρέπει να προσπαθείτε για την επίλυση της ουσίας των προβλημάτων και όχι απλά για μπαλώματα τα οποία δίνουν ανάσες.

Ξέρετε, εμείς διαρκώς έχουμε τονίσει και τονίζουμε την ανάγκη να γίνεται ευρύτατος  διάλογος για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να υπάρχουν στο χώρο της ελληνικής δικαιοσύνης, προκειμένου να έχουμε την καλύτερη και τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συναίνεση και συνεννόηση, να γίνουν οι τομές που πρέπει να γίνουν ουσιαστικά και βαθιά και μάλιστα μέσα σε πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Και σε αυτή την συνεννόηση πρωταρχικό ρόλο οφείλει και πρέπει να έχει ο νομικός κόσμος, προκειμένου να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά.

Πρέπει να καθίσουμε σε ένα τραπέζι για κάποια ζητήματα που επιτέλους πρέπει να αλλάξουν. Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση να αφουγκραστούμε τους φορείς της δικαιοσύνης, τους δικαστές, τους δικηγόρους, τους δικαστικούς υπαλλήλους, τους θεωρητικούς του δικαίου, την κοινωνία των πολιτών και να βρούμε επιτέλους μία λύση στα προβλήματα. Λύση τελέσφορη.

Σήμερα ακούσαμε πάρα πολύ προσεκτικά τους φορείς, τις παρατηρήσεις, τις οποίες επεσήμανα νομίζω και πάρα πολύ αναλυτικά και προτάσεις για το εν λόγω νομοθέτημα. Όμως, όπως σας είχα πει και στην επί της αρχής τοποθέτησή μου, υπάρχουν συγκεκριμένα ζητήματα σημειακά. Εγώ θέλω να αναφερθώ σε δύο σημειακά ζητήματα, στα οποία έχουμε αναγνώσει σοβαρά ζητήματα, τα οποία θέλω να θέσω υπόψη σας.

Σχετικά με το άρθρο 36 πρώτα απ΄όλα του σχεδίου νόμου, το οποίο αφορά στην τροποποίηση του άρθρου 191 του ποινικού κώδικα για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, κάτι για το οποίο έγινε πολύ μεγάλος λόγος και από τους φορείς και από την Αντιπολίτευση.

Με την προτεινόμενη ρύθμιση αντικαθίσταται το άρθρο 191 του ποινικού κώδικα και επαναφέρεται εν μέρει στη μορφή δυνητικής διακινδύνευσης, την οποία είχε υπό το καθεστώς του προϊσχύσαντα ποινικού κώδικα.

Η αναδιατύπωση της διάταξης ώστε να καταλαμβάνει ψευδείς ειδήσεις ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες όπως γράφεται στους πολίτες γενικώς χωρίς να απαιτείται να προκληθεί φόβος σε αόριστο αριθμό προσώπων που αναγκάζονται να προβούν σε μη προγραμματισμένες πράξεις ή σε ματαίωση τους, η προτεινόμενη ρύθμιση είναι έτσι όπως την αναφέρετε εκτεθειμένη στις ίδιες τις επιφυλάξεις της θεωρίας ως προς τη συμβατότητα της με την ελευθερία της πληροφόρησης, με την ελευθερία ενημέρωσης του λαού και της ελεύθερης άσκησης αντιπολιτευτικής κριτικής.

Γι΄ αυτό νομίζω και ζητάμε, κ. Υπουργέ, να επανέλθει η διάταξη αυτή στην ισχύουσα μορφή της. Σε κάθε δε περίπτωση να διαγραφούν οι λέξεις «ανησυχίες», «ή».

Παρομοίως, σε σχέση και με την ερώτηση, την οποία έθεσα στους φορείς και είναι μια ένσταση, την οποία θέλουμε να διατυπώσουμε, η τροποποίηση του άρθρου 201 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας συνίσταται στο ότι στην ανάλυση DNA που διεξάγεται στο πλαίσιο αυτόφωρου εγκλήματος δεν εφαρμόζονται αναλογικά οι διατάξεις των άρθρων 204 ως 208 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, επομένως στην περίπτωση αυτή δεν είναι υποχρεωτικός ο προβλεπόμενος στο άρθρο 204 διορισμός τεχνικού συμβούλου.

Η προτεινόμενη διάταξη φαίνεται να προκρίνει την άποψη ότι το δικαίωμα διορισμού τεχνικού συμβούλου δεν είναι συμβατό με την ταχύτητα που απαιτείται στην αυτόφωρη διαδικασία και για το λόγο αυτό δεν μπορεί να ισχύσει στο πλαίσιο της αστυνομικής προανάκρισης.

Όμως, νομίζω ότι μπορεί να γίνει πάρα πολύ εύκολα κατανοητό κύριε Υπουργέ, ότι ενόψει του ότι είναι αδύνατη η ολοκλήρωση της ανάλυσης DNA εντός των χρονικών ορίων του αυτοφώρου, είναι δυσανάλογη και μη αναγκαία η αποστέρηση του κατηγορουμένου από το δικαίωμα διορισμού τεχνικού συμβούλου και μάλιστα σε μια ανακριτική πράξη καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της υπόθεσης. Παρακαλώ, λοιπόν, πολύ να το δείτε και να το αναθεωρήσετε αυτό, κύριε Υπουργέ.

Θα ήθελα να μπω σε μία σειρά σημείων, στα οποία δεν θεωρώ, πέραν κάποιων τεχνικών βελτιώσεων, ότι μπορεί κάποιος εύκολα να διαφωνήσει. Ξέρετε ως πολίτες, αλλά και ως μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου, οι δικηγόροι προσερχόμαστε, όχι απλά με τη νομική μας ιδιότητα, προσερχόμαστε ως βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όπου καλούμαστε να ακούσουμε προσεκτικά βεβαίως και το τι λέει η θεωρία, η θεωρητική, αλλά ακριβώς με τον ίδιο τρόπο καλούμαστε να ακούσουμε και να μεταφέρουμε και την ανησυχία της κοινωνίας των πολιτών, που πολλές φορές έρχεται σε αντίθεση με αυτά τα οποία λένε οι θεωρητικοί, γιατί δυστυχώς η εφαρμογή πολλές φορές του Ποινικού Δικαίου οδηγεί σε μια διάχυτη αίσθηση ότι υπάρχει ατιμωρησία.

Άρα, ως πολιτικοί, ως εκλεγμένοι βουλευτές που εκπροσωπούμε το έθνος, εμείς καλούμαστε να βρούμε ποια είναι η χρυσή τομή, ποια είναι η καλύτερη λύση για το καλό της κοινωνίας, ακούγοντας πολύ προσεκτικά και σεβόμενοι το τι λένε οι θεωρητικοί, ακούγοντας όμως και πολύ καλά τι λέει και η κοινωνία των πολιτών και προσερχόμενοι με δίκαιη κρίση να νομοθετήσουμε για το καλό της ελληνικής κοινωνίας.

Καθημερινά, λοιπόν, εδώ και αρκετό καιρό βλέπουμε να επαναλαμβάνονται εγκλήματα, τα οποία έχουν πάρει διαστάσεις πανδημίας, οι γυναικοκτονίες έχουν πάρει διαστάσεις πανδημίας. Επίσης, καθημερινά βγαίνουν υποθέσεις βιασμού ανηλίκων, ιδιαίτερα από το οικογενειακό τους περιβάλλον, κάτι το οποίο βεβαίως οφείλεται και στο ότι έχει σπάσει το απόστημα, έχει σπάσει το πέπλο της σιωπής και πλέον τέτοιου είδους σοβαρά ζητήματα έρχονται στο φως της δημοσιότητας.

Άρα, λοιπόν, πολλές φορές υπάρχουν υποθέσεις και επιβάλλονται ποινές για υποθέσεις, οι οποίες προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα, ποινές, όμως, οι οποίες έχουν επιβληθεί βάσει του Ποινικού Κώδικα. Οπότε, η τωρινή αυστηροποίηση ορισμένων ποινών που αφορούν σε συγκεκριμένα αδικήματα, όπως είναι η προσβολή της γενετήσιας ελευθερίας, του βιασμού, των ανθρωποκτονιών, της τρομοκρατίας και ιδιαίτερα αδικήματα σεξουαλικά κατά ανηλίκων, εμένα, ναι, αυτή η αυστηροποίηση, προσωπικά σας λέω ότι ναι με βρίσκει σύμφωνη. Το έχω δηλώσει εδώ και καιρό και οφείλω να θυμίσω και την διατυπωμένη θέση της αείμνηστης Προέδρου μας, της Φώφης Γεννηματά, που στο παρελθόν είχε ζητήσει την αυστηροποίηση των ποινών στα συγκεκριμένα αδικήματα.

Όμως, κύριε Υπουργέ, από μόνη της η αυστηροποίηση των ποινών στα συγκεκριμένα αδικήματα, χωρίς να εντάσσεται σε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο σωφρονισμού- το οποίο, δυστυχώς, χωλαίνει στην χώρα μας και αυτό το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά- χωρίς να εντάσσεται σε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αντεγκληματικής πολιτικής, πρόληψης αλλά και ένταξης, καταλαβαίνετε ότι περιθώρια αισιοδοξίας δεν υπάρχουν και από μόνη της η αυστηροποίηση των ποινών δεν μπορεί να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ειδικότερα, λοιπόν, όσον αφορά τα εγκλήματα μείζονος ποινικής απαξίας, τα ειδεχθή αδικήματα, θεωρώ πως κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση η επιβολή ως ποινής πλέον μόνο της ισόβιας κάθειρξης για τα αδικήματα της εσχάτης προδοσίας, της ανθρωποκτονίας, του ομαδικού βιασμού, του θανατηφόρου βιασμού και της θανατηφόρας ληστείας και το βιασμό σε βάρος ανηλίκου.

Όσον αφορά στην αυστηροποίηση των τυπικών προϋποθέσεων για την χορήγηση δυνατότητας απόλυσης υπό όρων, δίνεται, πλέον, η δυνατότητα για απόλυση υπό όρο μόνο αν έχουν εκτιθεί με ευεργετικό υπολογισμό τα 4/5 της ποινής. Άρα από τα 3/5 τα οποία ισχύουν σήμερα αυξάνεται στα 4/5 και ως εκ τούτου, αυστηροποιείται για τα ανωτέρω αδικήματα η διάταξη, ακόμα και με τον ευεργετικό υπολογισμό της ποινής κατά τα ανωτέρω ο κρατούμενος θα μένει περισσότερο χρόνο στο σωφρονιστικό κατάστημα.  Επιπλέον, για τα παραπάνω εγκλήματα θα απαιτείται πραγματική παραμονή σε σωφρονιστικό κατάστημα ίση με τα 3/5 της ποινής- πραγματική έκτιση της ποινής- άρα, από τα 2/5 τα οποία ισχύουν σήμερα αυξάνεται στα 3/5.  Όπως και στην περίπτωση της ισόβιου κάθειρξης για τα ανωτέρω αδικήματα το κατώτατο όριο πραγματικής έκτισης για τους κατάδικους αυξάνεται από τα 16 στα 18 έτη.

Ορθά όλα τα παραπάνω και ειδικά αν αναλογιστούμε- κι εγώ εδώ πέρα θέλω να μιλάω από το Βήμα της Ελληνικής Βουλής μόνο με αλήθεια, κύριε Υπουργέ- ότι πολλές φορές, και αυτή είναι η πραγματικότητα και την ξέρετε, κύριε Λάππα,  ένας από τους λόγους που υπάρχουν κάτω και από πίσω από την υφ’ όρων απόλυση, δεν είναι απλά ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας που πρέπει να έχει η έκτιση της ποινής και ο σωφρονισμός όπως θα έπρεπε να είναι, αλλά είναι η αποσυμφόρηση των σωφρονιστικών καταστημάτων. Αυτό είναι μια πραγματικότητα και μια αλήθεια που πρέπει να τη δούμε κατάματα, και πρέπει να δούμε κατάματα, το πώς θα μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε. Να δούμε κατάματα- αυτό το οποίο σας είπα πιο πριν- αν γίνεται ο σωφρονισμός που δεν γίνεται στις ελληνικές φυλακές. Και τι πρόκειται να κάνετε; Πότε θα φέρετε ένα ανανεωμένο Σωφρονιστικό Κώδικα; Είναι κάτι το οποίο οφείλετε να κάνετε και οφείλετε να κάνετε άμεσα. Πότε θα φέρετε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο όπως σας είπα και πιο πριν, και για την αντεγκληματική πολιτική, και για την πρόληψη, και για την ένταξη.

Και, εν τέλει, το έκτρωμα το οποίο κάνατε για τη μεταφορά του σωφρονισμού από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, πότε θα το αλλάξετε; Έχετε δει να υπάρχουν αποτελέσματα; Έχετε μετρήσει τα αποτελέσματα από αυτήν την ακατανόητη επιλογή σας που δεν ισχύει πουθενά αλλού σε κανένα δυτικοευρωπαϊκό κράτος;

Αυτά είναι, λοιπόν, τα σοβαρά ζητήματα τα οποία πρέπει να δούμε και πρέπει να συζητήσουμε. Γιατί το ξέρουμε, ότι αν κάποιος όσα χρόνια και να παραμείνει έγκλειστος αν δεν λάβει τον σωφρονισμό που πρέπει, τότε όλες αυτές οι διατάξεις και για την αυστηροποίηση και ό,τι άλλο λέμε εδώ μέσα, απλά θα μείνουν κενές περιεχομένου, και θα φτάσουν στο σημείο να είναι απλά και μόνο τιμωρητικές, κάτι το οποίο σε καμία περίπτωση δεν προσφέρει ούτε στην κοινωνία, ούτε και στον έγκλειστο.

Επίσης, με την ανάγνωση του κειμένου του σχεδίου νόμου, παρατηρούμε αρκετές τροποποιήσεις και στα εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας, κατά της γενετήσιας ελευθερίας και της οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Ο χαρακτηρισμός ως κακούργημα της αιμομιξίας του άρθρου 345, σίγουρα και ξεκάθαρα κινείται προς τη θετική κατεύθυνση, ειδικά εάν αναλογιστούμε, ότι σήμερα η πράξη αυτή τιμωρείται ως πλημμέλημα με ποινή φυλάκισης από 3 ως 5 έτη κάτι το οποίο είναι απολύτως απαράδεκτο.

Το αδίκημα της αιμομιξίας, με την προτεινόμενη αλλαγή, θα τιμωρείται με κάθειρξη από 5 ως 10 έτη, εάν η πράξη τελείται από τους γονείς και παππούδες προς τα παιδιά και τα εγγόνια, αντίστοιχα.

Περαιτέρω απαλείφεται, ορθώς, η διαζευκτικότητα των ποινών της ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης στο αδίκημα του ομαδικού βιασμού. Αποκλειστικά προβλεπόμενη ποινή, με την προτεινόμενη αλλαγή του άρθρου 336 παράγραφος 3 είναι η ισόβια κάθειρξη και σε αυτό με βρίσκετε σύμφωνη, κύριε Υπουργέ.

Όσον αφορά στην τροποποίηση του άρθρου 323 του Ποινικού Κώδικα, η αυστηροποίηση των ποινών στο αδίκημα της εμπορίας ανθρώπων οδηγεί – και ειδικά εάν από την πράξη επέλθει ο θάνατος – στο να επιβάλλεται ποινή ισοβίου καθείρξεως. Έτσι ακολουθείται μία συστηματική συνέπεια, αναφορικά με το επελθόν αποτέλεσμα, σε σχέση και με την πρόβλεψη για τα λοιπά αδικήματα.

Περαιτέρω, η αυστηροποίηση αυτή, σε συνδυασμό με την πρόβλεψη για την υφ’ όρον απόλυση, διασφαλίζει την τιμωρία των ανθρώπων που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες, αλλά και την εμπορία γυναικών και ανηλίκων, πορνεία, μαστροπεία, ανήλικη εργασία και τα λοιπά.

Εν συνεχεία, ως θετικές χαρακτηρίζονται οι παρεμβάσεις που σχετίζονται με τα εγκλήματα σε βάρος ανηλίκων και σε αυτό εμείς, δεν θα βάλουμε κανέναν αστερίσκο, σε αντίθεση με αυτά τα οποία είπε ο κύριος Λάππας. Κανέναν αστερίσκο στα εγκλήματα, κατά της γενετήσιας ελευθερίας, κατά των ανηλίκων. Πρέπει να είναι σαφές, απολύτως σαφές, το μήνυμα το οποίο δίνουμε, γιατί οτιδήποτε γίνεται σε οποιονδήποτε ανήλικο, δεν είναι απλά ένα έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας, κύριε Λάππα. Είναι ένα έγκλημα που «διαλύει» ένα ανήλικο παιδί και θα το συνοδεύει για την υπόλοιπη ζωή του και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι εδώ μέσα. Επιτέλους, ας δείξουμε μια γενναιότητα και ας μην κάνουμε αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, σε τόσο σοβαρά ζητήματα. Είναι σεβαστά τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, αλλά, επιτέλους, επιτέλους, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πότε θα μιλήσουμε στη δημόσια κουβέντα για το Ποινικό Δίκαιο για τα δικαιώματα των θυμάτων; Αυτά δεν τυγχάνουν της ευαισθησίας μας;

Όσον αφορά, λοιπόν, την πρόβλεψη για την έναρξη της παραγραφής για αδικήματα σε βάρος ανηλίκων, η έναρξη της παραγραφής για αδικήματα σε βάρος ανηλίκων, με βάση την ισχύουσα πρόβλεψη από τον Ποινικό Κώδικα που έφερε η Κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αυτή αφορά μόνο στα κακουργήματα και όχι στα πλημμελήματα. Για τα κακουργήματα ξεκινά – και με βάση την ισχύουσα ρύθμιση – από την ενηλικίωση. Για τα πλημμελήματα, όμως – κατά της γενετήσιας ελευθερίας ανηλίκων, κατά συγκεκριμένων πλημμελημάτων – αυτή ξεκινά κανονικά. Άρα, αυτό είναι κάτι το οποίο το διορθώνετε. Επαναφέρετε ουσιαστικά έτι αυστηρότερη την προηγούμενη ρύθμιση από τον Ποινικό Κώδικα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κι αυτό είναι κάτι στο οποίο εμείς, δεν μπορούμε παρά να είμαστε ξεκάθαρα και απόλυτα θετικοί.

Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας, όπως τονίσαμε και στην επί της αρχής συζήτηση ότι σε οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού, επιτάχυνσης, βελτίωσης, εξορθολογισμού στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, εμείς, το Κίνημα Αλλαγής, θα είμαστε πρωτοστάτης, θα είμαστε αρωγοί σε κάθε τέτοιου είδους προσπάθεια γιατί πάντα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το Κίνημα Αλλαγής ήταν στην πρωτοπορία σε όλες τις μεγάλες και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που φέρουν τη δική μας σφραγίδα, γιατί πάντα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το Κίνημα Αλλαγής ήταν με το μέρος των ευάλωτων, των θυμάτων και του εξορθολογισμού του δικαίου.

Θεωρώ, όμως, ότι πρέπει να δείτε και να ακούσετε τις παρατηρήσεις τις οποίες σας θέσαμε και οι οποίες σε μεγάλο βαθμό ετέθησαν και από κάποιους από τους φορείς. Σας ζητώ, λοιπόν, να τις δείτε, να τις βελτιώσετε, έστω σημειακά και περιμένω να τοποθετηθούμε και στην Ολομέλεια. Σας ευχαριστώ θερμά.”