ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ :  Τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας

ΘΕΜΑ: “Σημαντική υποβάθμιση του Δήμου Χαϊδαρίου αλλά και όλης της Δυτικής Αθήνας από τις περαιτέρω, μη ναυπηγικές δραστηριότητες, των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά.”

Κύριοι Υπουργοί,

Με το ν. 4949/2022 θεσπίστηκε το πλαίσιο για την απόδοση βιώσιμης προοπτικής ανάπτυξης και την εκ νέου λειτουργία των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Μέρος δε, των διατάξεων ρυθμίζουν το χωρικό καθεστώς των ακινήτων που εντάσσονται στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, προβλέποντας πρόσθετες χρήσεις υψηλής όχλησης, μη σχετιζόμενες όμως με την εν γένει ναυπηγική δραστηριότητα, μεταξύ των οποίων εγκαταστάσεις παραγωγής, αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου LNG.

Μια τέτοια εξέλιξη θα είχε δυσμενέστατες συνέπειες επιβαρύνοντας περιβαντολλογικά έτι περαιτέρω τον ήδη βεβαρημένο Δήμο Χαϊδαρίου αλλά και ευρύτερα τη Δυτική Αθήνα, υποβαθμίζοντας συνάμα την ποιότητα ζωής και την καθημερινότητα των κατοίκων των περιοχών αυτών. Ιδίως δε σε μια εν γένει βιομηχανοποιημένη ευρύτερη περιοχή στην οποία πέραν των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, δραστηριοποιούνται τα διυλιστήρια του Ασπροπύργου, σειρά βιομηχανιών στο Θριάσιο Πεδίο, το ΧΥΤΑ Φυλής κα.

Ενδεικτικά, ενδέχεται να προκληθεί σημαντική μόλυνση της ατμόσφαιρας με εκλύσεις αερίων όπως διοξειδίου του άνθρακα και μεθανιου, ενώ προκαλείται μία συνεχή και τεράστια θερμική και ηχητική ρύπανση. Δεν θα πρέπει βεβαίως να λησμονηθεί και ο ενδεχόμενος κίνδυνος ατυχήματος.

Η τοπική κοινωνία δικαιολογημένα αντιδρά απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, οι οποίες ελήφθησαν άνευ της συμμετοχής τους, βλάπτουν βάναυσα την καθημερινότητα τους, επιδρώντας αρνητικά στη ψυχική και σωματική υγεία των κατοίκων της περιοχής. Δεν είναι αντίθετοι με τη λειτουργία των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, εκφράζουν όμως την εύλογη ανησυχία και τον προβληματισμό τους με τη χωροθέτηση στα Ναυπηγεία πρόσθετων χρήσων υψηλής όχλησης, μη σχετιζομένων με τη ναυπηγική δραστηριότητα. Το δε, Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Χαϊδαρίου με την από 28-2-2023 ομόφωνη απόφαση του εξέφρασε την αντίθεση τους ως προς τη λειτουργία των πρόσθετων χρήσεων.

Κατόπιν τούτων, ερωτάσθε κ Υπουργέ,

1. Λάβατε μέτρα και ποια για την προστασία του περιβάλλοντος και της τοπικής κοινωνίας που θα προκληθούν εκ των χρήσεων υψηλής όχλησης των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και δη των μη σχετιζομένων με τη ναυπηγική δραστηριότητα ;

Η Βουλευτής

Κωνσταντίνα (Νάντια) Γιαννακοπούλου

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ

Στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Πλαίσιο ρύθμισης οφειλών και άλλες φορολογικές και τελωνειακές ρυθμίσεις, προστασία των συντάξεων από τον πληθωρισμό και άλλες διατάξεις για τη στήριξη της κοινωνίας και της επιχειρηματικότητας»

Θέμα: Προστασία των δανειοληπτών των δανείων σε Ελβετικό Φράγκο από τις ακραίες διακυμάνσεις της συναλλαγματικής ισοτιμίας

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Την περίοδο 2006 έως 2009 χορηγήθηκαν στη χώρα μας από τα πιστωτικά ιδρύματα σε 85.000 οικογένειες στεγαστικά δάνεια σε ελβετικό φράγκο. Καθώς την περίοδο αυτή τα επιτόκια σε ευρώ ακολουθούσαν μία ανοδική πορεία, τα πιστωτικά ιδρύματα, προκειμένου να συνεχίσουν τη ραγδαία τότε αναπτυσσόμενη πιστωτική επέκταση προσέλκυσαν τους δανειολήπτες, προσφέροντας, ενόψει της αντίθετης πορείας που ακολουθούσαν στην αγορά χρήματος  τα επιτόκια σε ελβετικό φράγκο, στεγαστικά δάνεια στο νόμισμα αυτό. Έτσι,  οι τράπεζες, κατά την προώθησή των δανείων σε ελβετικό φράγκο,  εστίαζαν στη σύγκριση του επιτοκίου τους με εκείνο των δανείων σε ευρώ,   αποσιωπώντας  ή υποβαθμίζοντας την επίρριψη του συναλλαγματικού κινδύνου αποκλειστικά στους δανειολήπτες. Οι τελευταίοι, άλλωστε, δεν είχαν καμία εμπειρία σε τέτοιου είδους προϊόντα, δεδομένου ότι μέχρι τότε δεν είχαν χορηγηθεί δάνεια σε συνάλλαγμα (στεγαστικά ή καταναλωτικά) σε καταναλωτές.  Εξάλλου, το νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία των δανειοληπτών από τους κινδύνους που έχουν τα δάνεια σε συνάλλαγμα δεν ήταν επαρκές, όπως αποδείχθηκε και από τις ενωσιακές συστάσεις και οδηγίες, που ακολούθησαν για τέτοιου είδους δάνεια και που πλέον έχουν  ενσωματωθεί στις εθνικές νομοθεσίες. Γεγονός, επιπλέον, είναι ότι τα πιστωτικά ιδρύματα δεν προσέφεραν ποτέ στους δανειολήπτες αυτούς καμία ουσιαστική δυνατότητα αντιστάθμισης του συναλλαγματικού κινδύνου.

Τα επόμενα, ωστόσο,  της χορήγησης των δανείων αυτών έτη ακολούθησε μία απρόβλεπτη σε έκταση επιδείνωση της συναλλαγματικής ισοτιμίας που ανέτρεψε κάθε αναλογία παροχής και αντιπαροχής για τους δανειολήπτες, οδηγώντας τους σε τραγικό αδιέξοδο.

Εξαιτίας της ακραίας ανατροπής της ισοτιμίας οι δανειολήπτες αυτοί   καλούνται τελικά  σήμερα να πληρώσουν όχι μόνο  υψηλότερους τόκους, αλλά και να επιστρέψουν ένα πολύ μεγαλύτερο κεφάλαιο από αυτό που έλαβαν και χρησιμοποίησαν για την αγορά της κατοικίας τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι, παρά την 15ετή σχεδόν εξυπηρέτηση των δανείων αυτών, συνήθως βέβαια μέσα από ρυθμίσεις, οι οφειλές από τα δάνεια παραμένουν πάντα υψηλές, σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα ακόμη και υψηλότερες του κεφαλαίου που τελικά έλαβαν και χρησιμοποίησαν οι δανειολήπτες. Οι δε πρόσφατες συναλλαγματικές εξελίξεις επιδεινώνουν ακόμη περαιτέρω τη θέση τους.  Τούτο δε μάλιστα, ενώ   τα μελλοντικά εισοδήματα, με τα οποία απέβλεπαν οι καταναλωτές αυτοί στην αποπληρωμή των δανείων τους, μέσα σε λίγα χρόνια από την ανάληψή τους, συρρικνώθηκαν, και οι μεγάλες μειώσεις των αξιών των ακινήτων, στα οποία είχαν επενδύσει τα δάνειά τους,  δεν επέτρεπαν, πλέον, την απαλλαγή από το χρέος ούτε με την πώλησή τους.  Ο αρχικός σχεδιασμός  εξυπηρέτησης των δανείων ανατράπηκε μέσα σε λίγα χρόνια από κάθε σκοπιά, με αποτέλεσμα, δίχως προσαρμογή των απαιτήσεων των τραπεζών στα νέα δεδομένα, να εμφανίζεται  αδύνατη, εντέλει και χωρίς οικονομική λογική,  η αποπληρωμή τους.

Οι παραπάνω, βέβαια,  δυσμενείς εξελίξεις είχαν, ασφαλώς,  ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένας μεγάλος δικαστικός αγώνας των δανειοληπτών που μέχρι σήμερα δεν δικαιώθηκε. Οι κρίσιμες δικαστικές αποφάσεις,  στην πραγματικότητα όμως, δεν έκριναν το ζήτημα της παροχής επαρκούς πληροφόρησης και σωστής καθοδήγησης των πελατών από τις τράπεζες ή το γεγονός της παροχής τους χωρίς τη δυνατότητα αντιστάθμισης. Έχοντας εστιάσει οι καταναλωτές και οι ενώσεις τους στην καταχρηστικότητα του όρου για τον συναλλαγματικό κίνδυνο, γιατί δεν συνοδευόταν από επαρκή πληροφόρηση και διαφώτιση για τους κινδύνους,  τα δικαστήρια  (Άρειος Πάγος) έκριναν, για νομικούς λόγους,   ότι ο όρος δεν μπορεί να ελεγχθεί αν είναι καταχρηστικός. Δικαιολογημένη, λοιπόν, είναι η πεποίθηση των δανειοληπτών ότι απέναντι σε μία επιθετική και επικίνδυνη εμπορική πρακτική των τραπεζών η Πολιτεία δεν τους παρείχε κατάλληλη και αποτελεσματική προστασία.   

Η παρούσα ρύθμιση δεν επεμβαίνει στις αντιδικίες που έχουν προκληθεί σχετικά με την τήρηση των κανόνων πληροφόρησης και διαφώτισης κατά τη χορήγηση των δανείων αυτών ή των θεμάτων που συνδέονται με το κύρος των όρων των συμβάσεων. Λαμβάνει, ωστόσο, υπόψη το γεγονός ότι η  ανατροπή της συναλλαγματικής ισοτιμίας σε βάρος του ευρώ προσέλαβε τέτοιες ακραίες διαστάσεις, με  τις οποίες αμφότερες οι συμβαλλόμενες  πλευρές δεν υπολόγιζαν ως ενδεχόμενο κατά το χρόνο χορήγησης των δανείων αυτών. Στο πλαίσιο αυτό, όμως,  η εμμονή στην εφαρμογή συναλλαγματικής ισοτιμίας που να διογκώνει πέρα από κάθε οικονομική λογική και μέτρο την οφειλή του δανειολήπτη είναι ιδιαίτερη επαχθής για τον τελευταίο, οδηγεί δε σε μία αδιέξοδη κατάσταση τους δανειολήπτες που εντέλει πλήττει, στο τέλος, και τα πιστωτικά ιδρύματα, αφού καθιστά αδύνατη την εξυπηρέτηση των δανείων αυτών. Αντίθετα, ο μετριασμός των συνεπειών για τους δανειολήπτες θα αποκαταστήσει καλύτερες συνθήκες αποπληρωμής, θα αμβλύνει τις αντιδικίες που έχουν προκληθεί και θα επιτρέψει την  καλύτερη εξυπηρέτηση των εν λόγω δανείων σε  όφελος και των πιστωτικών ιδρυμάτων.  Με αυτήν την έννοια οι παρούσες ρυθμίσεις οργανώνουν και αποδίδουν  μία πιο δίκαιη και ισόρροπη κατανομή του κινδύνου. Έτσι:

Αναγνωρίζεται κατ’ αρχήν (ρυθμίζεται στην παρ. 3) ότι ο  δανειολήπτης φέρει, όσον αφορά τα στεγαστικά και καταναλωτικά  δάνεια που έχουν χορηγηθεί ή μετατραπεί σε ελβετικό φράγκο κατά τη χρονική περίοδο 2006 έως 2009,   αποκλειστικά  τον κίνδυνο της συναλλαγματικής ισοτιμίας ευρώ προς ελβετικό φράγκο μέχρι όμως τη μείωση αυτής σε ποσοστό 10% σε σχέση με την τιμή της συναλλαγματικής ισοτιμίας στην οποία εκταμιεύτηκε το δάνειο σε ελβετικό φράγκο.

Από την έναρξη της ισχύος των διατάξεων της παρούσης τροπολογίας, σε περίπτωση που η επιδείνωση της  συναλλαγματικής ισοτιμίας υπερβαίνει το 10%,  ο συναλλαγματικός κίνδυνος για τα στεγαστικά και καταναλωτικά  δάνεια που έχουν χορηγηθεί ή μετατραπεί σε ελβετικό φράγκο κατά τη χρονική περίοδο 2006 έως 2009 αναλαμβάνεται κατά τα δύο τρίτα από τον πιστωτή (πιστωτικό ίδρυμα ή διάδοχό του)  και κατά το ένα τρίτο από τον οφειλέτη (πρώτη παράγραφος).   Οι τράπεζες που ενέταξαν στη στρατηγική της πιστωτικής τους επέκτασης  και διέθεσαν, υπό ανεπαρκείς  για την προστασία των καταναλωτών  θεσμικές συνθήκες και δίχως ουσιαστικά προϊόντα αντιστάθμισης, τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο αναλαμβάνουν πλέον το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Έτσι, ένα δάνειο σε ελβετικό φράγκο που εκταμιεύτηκε το 2007 με συναλλαγματική ισοτιμία 1,62 και αποπληρώνεται   με τη σημερινή ισοτιμία να βρίσκεται στο 0,98, με την ισχύ της παραγράφου αυτής θα αποπληρώνεται εφαρμόζοντας  συναλλαγματική ισοτιμία 1,41.

Με τη δεύτερη παράγραφο προβλέπεται η αναδρομική εφαρμογή στις συγκεκριμένες συμβάσεις ευνοϊκότερης  για τον οφειλέτη συναλλαγματικής ισοτιμίας, η οποία ορίζεται στο ήμισυ της τιμής  που προκύπτει ανάμεσα στην ισοτιμία που υπήρχε όταν εκταμιεύτηκε το δάνειο σε ελβετικό φράγκο και στην ισοτιμία  που ίσχυε κατά το χρόνο της αντίστοιχης καταβολής. Έτσι, οι καταβολές που πραγματοποιήθηκαν  για την  αποπληρωμή οφειλής με χαμηλότερη συναλλαγματική ισοτιμία θα πρέπει να υπολογιστούν   με βάση το όριο αυτό  και, συνεπώς, να μειωθεί σήμερα το υπόλοιπο της οφειλής.  Σε περίπτωση που με βάση τις καταβολές που έχουν πραγματοποιηθεί προκύπτει να έχει καταβληθεί μεγαλύτερο ποσόν από αυτό που απαιτούνταν για την εξόφληση του δανείου, ο πιστωτής δεν υποχρεούται στην επιστροφή της διαφοράς.

Με την τέταρτη παράγραφο διασφαλίζεται ότι τα οφέλη των παραπάνω διατάξεων θα έχουν και οι δανειολήπτες, των οποίων οι συμβάσεις  έχουν καταγγελθεί ή η οφειλή τους από αυτές μετατράπηκε  για οποιαδήποτε αιτία από ελβετικό φράγκο σε ευρώ. 

Τέλος, με την τελευταία παράγραφο, διασφαλίζεται ότι οι ρυθμίσεις του παρόντος άρθρου  δεν θίγουν και  δεν περιορίζουν υφιστάμενες νόμιμες αξιώσεις ή δικαιώματα των δανειοληπτών από τη σύναψη των συμβάσεων δανείου σε ελβετικό φράγκο, είτε αυτές προκύπτουν από τους όρους των συμβάσεων είτε, ασφαλώς, από ευνοϊκές για τους ίδιους δικαστικές αποφάσεις.

Άρθρο ….

Προστασία των δανειοληπτών των δανείων σε ελβετικό φράγκο από τις ακραίες διακυμάνσεις της συναλλαγματικής ισοτιμίας

1. Για την  αποπληρωμή οφειλών από στεγαστικά και καταναλωτικά  δάνεια που έχουν χορηγηθεί ή μετατραπεί σε ελβετικό φράγκο κατά τη χρονική περίοδο 2006 έως 2009, σε περίπτωση που η συναλλαγματική ισοτιμία ευρώ/ελβετικού φράγκου (τιμή ανταλλαγής ενός ευρώ προς το ελβετικό φράγκο) είναι κατά το χρόνο αποπληρωμής χαμηλότερη αυτής που ίσχυε κατά το χρόνο εκταμίευσης ή μετατροπής, εφαρμόζεται από την έναρξη ισχύος του παρόντος η συναλλαγματική ισοτιμία  του χρόνου εκταμίευσης ή μετατροπής μειωμένη κατά το ένα τρίτο (1/3) της  διαφοράς τιμής που αυτή εμφανίζει σε σχέση με  συναλλαγματική ισοτιμία κατά τον χρόνο αποπληρωμής.  

2. Για κάθε καταβολή που έχει πραγματοποιηθεί για την αποπληρωμή οφειλών από τις συμβάσεις της παραγράφου 1 πριν την έναρξη της ισχύος του παρόντος   εφαρμόζεται αναδρομικά  συναλλαγματική ισοτιμία ευρώ/ελβετικού φράγκου που είναι ίση με τη μέση τιμή που προκύπτει ανάμεσα στη  συναλλαγματική ισοτιμία που ίσχυε κατά το χρόνο εκταμίευσης ή μετατροπής   και την αντίστοιχη ισοτιμία κατά το χρόνο της καταβολής.  Η αποπληρωμή  του δανείου επανυπολογίζεται με βάση την συναλλαγματική ισοτιμία που προκύπτει για τις καταβολές αυτές κατ’ εφαρμογή του  πρώτου εδαφίου και το υπόλοιπο της οφειλής επαναπροσδιορίζεται. Σε περίπτωση που οι καταβολές με το νέο υπολογισμό  υπερβαίνουν την εξόφληση της οφειλής από τη σύμβαση, ο πιστωτής δεν υποχρεούται στην επιστροφή του υπερβάλλοντος ποσού.

3. Οι παράγραφοι 1 και 2  δεν εφαρμόζονται ενόσω η συναλλαγματική ισοτιμία ευρώ/ελβετικού φράγκου ήταν ή είναι κατά το χρόνο αποπληρωμής χαμηλότερη σε ποσοστό που υπερβαίνει το δέκα τοις εκατό (10%) αυτής που ίσχυε κατά το χρόνο εκταμίευσης ή μετατροπής ή οδηγούν σε εφαρμογή συναλλαγματικής ισοτιμίας που δεν είναι χαμηλότερη από το όριο αυτό.

4. Οι διατάξεις των παραγράφων 2 και 3   εφαρμόζονται και σε συμβάσεις της πρώτης παραγράφου που έχουν καταγγελθεί  ή η οφειλή από αυτές μετατράπηκε  για οποιαδήποτε αιτία από ελβετικό φράγκο σε ευρώ, εφόσον οδηγούν σε μικρότερη οφειλή για τον οφειλέτη.

5. Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου  δεν θίγουν ή περιορίζουν αξιώσεις ή δικαιώματα των δανειοληπτών από τη σύναψη των συμβάσεων της παραγράφου 1.

Οι προτείνοντες Βουλευτές

Μιχάλης Κατρίνης

Ευαγγελία Λιακούλη

Γεώργιος Αρβανιτίδης

Κωνσταντίνος Σκανδαλίδης

Νάντια Γιαννακοπούλου

Αντωνία (Τόνια) Αντωνίου

Ιλχάν Αχμέτ

Χρήστος Γκόκας

Γεώργιος Καμίνης

Χαράλαμπος Καστανίδης

Βασίλης Κεγκέρογλου

Χαρά Κεφαλίδου

Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος

Δημήτριος Κωνσταντόπουλος

Ανδρέας Λοβέρδος

«Δεν θα μπούμε σε μοίρασμα θέσεων. Μπήκαμε στα δύσκολα μπροστά και στο παερλθόν, αλλά όχι για μία θέση στην κυβέρνηση… Χρειάζονται ευρύτερες συναινέσεις» τονίζει η Νάντια Γιαννακοπούλου απαντώντας σε αποκλειστική συνέντευξη στη HuffPost, ενώ στο ερώτημα από τη δημοσιογράφο Έμη Λιβανίου «ποιές συναινέσεις;» η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και υποψήφια στη Δυτική Αττική απαντά παραθέτοντας τρία παραδείγματα:

«Πρώτα οι μεταφορές. Με στήριξη και χρηματοδότηση για την ασφάλεια (…) Στην Υγεία, σταθήκαμε όρθιοι απέναντι στην Πανδημία, όμως το βάρος το σήκωσε ένα καταπονημένο σύστημα Υγείας που υποχρηματοδοτείται (…) Παιδεία. Ποιά είναι η μεγάλη μεταρρύθμιση ; Η πανεπιστημιακή αστυνομία, που ακούγεται ως ανέκδοτο;» τονίζει μεταξύ άλλων η Νάντια Γιαννακοπούλου.

«Συλλογικό τραύμα» αλλά ευθύνες με ονοματεπώνυμο για τα Τέμπη

«Καθένας από εμάς κάνει μία αναγωγή, ότι θα μπορούσε να είναι αυτός εκεί, τα παιδιά του…το τραύμα είναι συλλογικό και όλων μας μετά από αυτό που συνέβη στα Τέμπη», σημειώνει η Νάντια Γιαννακοπούλου.

– Οι ευθύνες και η συγνώμη είναι επίσης συλλογικές;

«Σημαντικό είναι ότι υπήρξε συγνώμη, γιατί στο παρελθόν δεν ακούστηκε. Όμως δε μπορεί να μείνει εκεί η συζήτηση. Η ευθύνη αυτής της κυβέρνησης, που είναι τέσσερα ολόκληρα χρόνια στην εξουσία, είναι ευθύνη με ονοματεπώνυμο. Κυβέρνηση της ΝΔ και Κυβέρνηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη», είναι η απάντηση από τη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ.

Μιλώντας συνολικά για τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος, η Νάντια Γιαννακοπούλου λέει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει εννέα χρόνια να κυβερνήσει, ενώ στο παρελθόν πλήρωσε για τα δικά του λάθη, ακόμα και όταν ανέλαβε την ευθύνη για τη διάσωση της χώρας την οικονομική κρίση, υποχωρώντας από το 45% στο 5%.

Αντίστοιχα, κατηγορεί την κυβέρνηση ότι αθέτησε δικές τις υποσχέσεις και δεν ανέλαβε τις ευθύνες της: «Ο μεγαλύτερος πολέμιος της αξιολόγησης στους καθηγητές έρχεται από το χώρο της ΝΔ, είναι η ΔΑΚΕ. Το ΠΑΣΟΚ έχει πάει κόντρα στους συνδικαλιστές του. Ποιoς έκανε το ΑΣΕΠ και τη Διαύγεια;»

Σχολιάζοντας τις δημοσκοπήσεις, διαπιστώνει απόλυτα δικαιολογημένο τον θυμό της κοινής γνώμης μετά την τραγωδία στα Τέμπη, κάνοντας λόγο για «αντιδράσεις που αποκτούν κινηματικό χαρακτήρα».

Η μάχη κατά της ακρίβειας και η μάχη για τους ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς

Στο ερώτημα «ποιά είναι η συνταγή του ΠΑΣΟΚ για την ακρίβεια;» η Νάντια Γιαννακοπούλου απαντά: «Εμείς ψηφίσαμε όλα τα επιδόματα αν και οι επιδοματικές πολιτικές δεν αρκούν. Χρειάζεται μείωση των άμεσων φόρων και ουσιαστιή στήριξη των εισοδημάτων. Λέει η κυβέρνηση, ότι πήγε ο κατώτατος μισθός στα 780. Οταν το λέγαμε πριν από ενα χρόνο, η ΝΔ έλεγε ότι είμαστε λαϊκιστές. Οι αυξήσεις που δίνει, όμως, δεν καλύπτουν το κόστος διαβίωσης».

Και για τη μάχη ανάκτησης του ηγετικού ρόλου στην κεντροαριστερά: «Ο κόσμος μας έφυγε και πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ με την οικονομική κρίση. Το θέμα είναι, πως θα τον πάρουμε πίσω. Να μπορέσουμε να εμπνεύσουμε τους τότε – και σύγχρονους μη προνομιούχους, που αποτελούσαν ραχοκοκαλιά του ΠΑΣΟΚ. Να τους φέρουμε πίσω στο σπίτι τους. Αυτό είναι για εμάς το μεγάλο στοίχημα.»

“Οι κόρες μου έχουν άποψη. Είναι ελεύθερες να κάνουν αυτό που θέλει η καρδιά τους…”

Μητρότητα, οικογένεια και …μαγειρική

Σε μία σύντομη, προσωπική εξομολόγηση, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ – που αποδέχεται ότι, αν και νέα σε ηλικία, είναι ήδη από τους «παλιούς» στο κόμμα – μιλάει για τη μητρότητα και την οικογένειά της, καθώς έχει τρεις κόρες και αυξημένες υποχρεώσεις, στις οποίες ανταπεξέρχεται (και) με τη βοήθεια της οικογένειάς της – ιδιαίτερα την προεκλογική περίοδο.

«Με χαλαρώνει το μαγείρεμα!» δηλώνει χαμογελαστή και «αποκαλύπτει» ότι λατρεύει το κοκκινιστό μοσχαράκι… Τελευταία, συμπληρώνει έχει αναλάβει καθήκοντα «μάγειρα» και ο σύζυγός της Μάξιμος (ο ηθοποιός Μάξιμος Μουμούρης)… και μαγειρεύει καταπληκτικά ιταλικά φαγητά, λόγω καταγωγής. «Οι κόρες μου έχουν άποψη. Είναι ελεύθερες να κάνουν αυτό που θέλει η καρδιά τους…» καταλήγει στο τέλος της συνέντευξης.

Διαβάστε την συνέντευξη και εδώ:

https://www.huffingtonpost.gr/entry/nantia-yiannakopoeloe-oi-eethenes-yia-ta-tempe-echoen-onomateponemo_gr_641ad78ee4b0bc5cb6537e84

Συνέντευξη στην εφημερίδα «Απογευματινή» 21.03.2023

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας η ελληνική κοινωνία μετά τα Τέμπη εμφανίζεται οργισμένη. Πιστεύετε ότι αυτή η οργή μπορεί να μεταφραστεί στις εκλογές σε συνολική αποδοκιμασία των κομμάτων εξουσίας;

Στις έρευνες αποτυπώνεται θλίψη και θυμός. Γι’ αυτό σημαντικό τμήμα εμφανίζεται να μετατοπίζεται κυρίως στην γκρίζα ζώνη ή και να ενισχύει μικρά κόμματα που βρίσκονται εντός και εκτός Βουλής. Ωστόσο, οι πολιτικές παρενέργειες της τραγωδίας δεν έχουν ακόμα αποτυπωθεί. Επιπλέον, οι πολίτες θα κρίνουν τα αντανακλαστικά του πολιτικού κόσμου για την απονομή ευθυνών και την προώθηση αλλαγών στον ΟΣΕ, θα κάνει συνολικό απολογισμό των εξελίξεων και των πολιτικών τα τελευταία χρόνια, θα κρίνει προγράμματα και προτάσεις και θα ψηφίσει.

Σύμφωνα πάντα με αυτές τις μετρήσεις η ΝΔ εμφανίζει απώλειες από την άλλη όμως, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΠΑΣΟΚ ενισχύονται. Μήπως το πολιτικό μήνυμα που εκπέμπει το κόμμα  σας δεν είναι αρκετά πειστικό;

Πιστεύω ότι η κοινωνία θέλει αλλαγή, αλλαγή σε μοντέλο διακυβέρνησης, αλλαγή σε νοοτροπίες και αντιλήψεις, προτάσεις που οδηγούν σε μια νέα πορεία της χώρας, με ανάπτυξη, ενδυνάμωση των θεσμών, αντιμετώπιση των ανισοτήτων, δημιουργία ενός Κράτους που σέβεται τον πολίτη. Θέλει μια Ελλάδα πραγματικά ευρωπαϊκή με αξιοκρατία και ισχυρούς θεσμούς. Το ΠΑΣΟΚ έχει καταθέσει ολοκληρωμένο πρόγραμμα, έχει ανακοινώσει ριζικά ανανεωμένα ψηφοδέλτια και είμαστε σε μια συνεχή πορεία προς τον λαό. Πιστεύω ότι μπορούμε να εκφράσουμε αυτή την απαίτηση για αλλαγή και αυτό θα εκφραστεί στις κάλπες.

Καθώς ο εκλογικός στόχος της ΝΔ για αυτοδυναμία μετά τα Τέμπη γίνεται πιο δύσκολος, το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε από την πρώτη Κυριακή να σχηματίσει κυβέρνηση με το κυβερνών κόμμα και υπό ποιες προϋποθέσεις;

Αυτή η συζήτηση γίνεται και πριν την τραγωδία. Αν έχω καταλάβει καλά ούτε η Ν.Δ θέλει συνεργασία αφού επιμένει στην αυτοδυναμία, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ που σηκώνει την ψεύτικη σημαία της προοδευτικής Κυβέρνησης μη δείχνοντας δείγματα προοδευτισμού και θέτοντας προαπαιτούμενα που δεν βγαίνουν όπως να κερδίσει την πρώτη θέση. Εμείς λέμε καθαρά: Με βάση τους πραγματικούς συσχετισμούς από τις κάλπες, αν υπάρχει δυνατότητα σοβαρής προγραμματικής σύγκλισης και συμφωνία στα πρόσωπα που θα υλοποιήσουν τις κοινές δεσμεύσεις, μπορεί να υπάρχει μια συνεργασία.

Σας εξέπληξε η θεαματική επιστροφή του Παύλου Πολάκη και πώς βλέπετε το ενδεχόμενο της μετεκλογικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Όχι. Γιατί δεν υπάρχει μόνο Πολάκης, υπάρχει «Πολακισμός» ως βασικό ρεύμα στον ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζει τα πιο λαϊκίστικα, επικίνδυνα και μη προοδευτικά χαρακτηριστικά που έχει μεγάλο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ.  Το μόνο που με εξέπληξε ήταν ότι το δήθεν άνοιγμα στο κέντρο κράτησε δύο εβδομάδες και ότι αρκούσε ένα δήθεν συγγνώμη για να βρεθούν αγκαλιά οι κ. Τσίπρας και κ. Πολάκης, χωρίς καμία κουβέντα για την αφίσα με τις προγραφές ολοκληρωτικής έμπνευσης που είχε αναρτήσει ο Π. Πολάκης.

Σήμερα το πρωί ήμουν φιλοξενούμενη του Δημήτρη Καμπουράκη και του Παναγιώτη Στάθη στην εκπομπή «Ώρα Ελλάδος», του Open, όπου συζητήσαμε για την επαναφορά του κ. Πολάκη στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για τις πολιτικές ευθύνες στην τραγωδία των Τεμπών.

Σχολιάζοντας την απόφαση επαναφοράς του κ. Πολάκη στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, είπα:

«Ο κ.Πολάκης με το γνωστό του ύφος μίλησε για προγραφές δικαστών και κλείσιμο του τύπου, άσκησε κριτική στον κ. Τσίπρα και εν συνεχεία ζήτησε συγνώμη μόνο από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Από όλους αυτούς τους δικαστές και τους δημοσιογράφους που εξέθεσε και προέγραψε, ζήτησε συγγνώμη;

Με τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίστηκε το θέμα του κ. Πολάκη, αποδεχόμενοι απλά και μόνο την  συγνώμη προς το κ. Τσίπρα και την επαναφορά του στο ψηφοδέλτιο του κόμματος, δείχνει ότι τον εκφράζει ο τρόπος που πολιτεύεται ο κ. Πολάκης και είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ο “πολακισμός”»

Στην τοποθέτηση μου για τις πολιτικές ευθύνες στην τραγωδία των Τεμπών, τόνισα:

«Σήμερα τρείς εβδομάδες μετά το τραγικό ατύχημα των Τεμπών, αναμένουμε να έρθει ο πρώην Υπουργός Μεταφορών, ο κ. Καραμανλής, στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και να δώσει εξηγήσεις. Να μας πει τι έγινε και θρηνούμε 57 άτομα. Ο κ. Καραμανλής είναι εκτεθειμένος και πρέπει να ζητήσει συγνώμη όχι μόνο από την αντιπολίτευση την οποία εγκαλούσε από το βήμα της Βουλής, αλλά συνολικά από τους πολίτες.

Αλλά να μην παραγνωρίζουμε ότι ξεκάθαρες ευθύνες έχει και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, καθώς στα πλαίσια του επιτελικού Κράτους  που ευαγγελίζονταν, και που ήταν ο πρώτου νόμος που έφεραν στην Βουλή, το Μέγαρο Μαξίμου έχει την πλήρη γνώση της λειτουργίας του Κράτους. Ένα μοντέλο διακυβέρνησης που απέτυχε παταγωδώς.

Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορεί και ο ΣΥΡΙΖΑ να υποδύεται τον κήνσορα της πολιτικής ζωής του τόπου, όταν όλοι οι πολίτες θυμούνται ποια ήταν τα αποτελέσματα της πενταετούς διακυβέρνησης του κ. Τσίπρα. Αλήθεια τι ακριβώς έκανε η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για το σιδηροδρομικό δίκτυο, όταν επί πέντε χρόνια έμενε βαλτωμένη η διαβόητη σύμβαση 717;

Όμως το μεγάλο ζητούμενο είναι να υπάρξει πλήρης διαλεύκανση και απόδοση ευθυνών τόσο ποινικά όσο και πολιτικά. Και εδώ η Κυβέρνηση δεν μπορεί να κρυφτεί στην διάχυση των ευθυνών στην διαχρονικότητα του προβλήματος, ούτε βεβαίως στο λάθος του σταθμάρχη.

Ταυτόχρονα θα πρέπει να δούμε τι κάνουμε εφεξής ώστε να αλλάξουν τα πράγματα. Ο Πρόεδρος μας, ο Νίκος Ανδρουλάκης, με άρθρο – παρέμβαση στον τύπο χθες, έθεσε ποιες θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητες και πως πρέπει να κινηθούμε, με αξιοκρατία, αξιολόγηση παντού, ουσιαστική λειτουργία της ΡΑΣ και εκσυγχρονισμό του δικτύου.»

Σήμερα το πρωί ήμουν καλεσμένη του Δημήτρη Οικονόμου και του Άκη Παυλόπουλου στην εκπομπή «Σήμερα» του ΣΚΑΪ, όπου σχολιάσαμε τα αποτελέσματα των πρόσφατων δημοσκοπήσεων και τις πολιτικές ευθύνες για την τραγωδία των Τεμπών.

Στην τοποθέτηση μου είπα:

«Η συζήτηση για δημοσκοπήσεις είναι άχαρη όταν ακόμα όλη η χώρα πενθεί και λαμβάνουν χώρα συγκεκριμένες κοινωνικές διεργασίες.

Σε κάθε περίπτωση, ως ΠΑΣΟΚ παρακολουθούμε προσεκτικά τα αποτελέσματα όλων των δημοσκοπήσεων και το κύριο εύρημα είναι η σημαντική πτώση που παρουσιάζει η Κυβέρνηση. Το οποίο είναι ένα εύρημα που αφορά μεν την Κυβέρνηση αλλά και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι το επιτελικό Κράτος, με το Πρωθυπουργικό γραφείο και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να έχουν – υποτίθεται – γνώση όλων των ζητημάτων, πλέον πλήττεται στην ουσία του. Τελικά ο κ. Μητσοτάκης είχε άγνοια;  Γιατί αυτό ουσιαστικά μας είπε με την δήλωση του ο κ. Οικονόμου χθες. Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, είναι ακόμα χειρότερο από όσα έχουν πει μέχρι σήμερα για να αποκρύψουν τις ευθύνες.

Αυτό που θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους, είναι ότι υπάρχει μια διάχυτη οργή και θυμός στους πολίτες, που δημοκοπικά εκφράζεται με την αύξηση  των ποσοστών μικρότερων αντισυστημικών κομμάτων.

Το ΠΑΣΟΚ στην πορεία προς τις εκλογές θα καταθέσει τις προτάσεις του και διεκδικούμε την εμπιστοσύνη των πολιτών. Αυτή την στιγμή έχουμε το μοντέλο διακυβέρνησης της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν αποτύχει, με την πλειοψηφία του κόσμου να είναι αναποφάσιστοι και να ψάχνει για μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης που θα απαντά στα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να φορτώσουν τον μουτζούρη σε άλλους, να θυμίσουμε το ΠΑΣΟΚ «πλήρωσε» όλα τα κακά τις μεταπολίτευσης, έκανε την αυτοκριτική του και βρίσκεται εκτός Κυβέρνησης τα τελευταία 9 χρόνια.  Είμαστε το κόμμα των μεγάλων μεταρρυθμίσεων, προς όφελος των πολιτών.     Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ προεκλογικά υπόσχονταν ότι θα εξασφαλίσουν τις μεταφορές και θα φτιάξουν το Κράτος. Ποια είναι τα αποτελέσματα τις διακυβέρνησης τους 4 χρόνια μετά; »

Χθες το μεσημέρι ήμουν καλεσμένη του Γιάννη Ντσούνου και του Χρήστου Κούτρα  στην εκπομπή «Αταίριαστοι» του ΣΚΑΪ όπου αναλύσαμε τις πολιτικές εξελίξεις που πυροδότησε το τραγικό ατύχημα στα Τέμπη.

Στην τοποθέτηση μου επισήμανα ότι:

«Αυτό που βλέπουμε όλοι είναι ότι η Κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειριστεί επικοινωνιακά την όλη τραγική κατάσταση, «πετώντας την μπάλα» στην εξέδρα. Σαφώς και είναι σημαντικό ότι ο Πρωθυπουργός ζήτησε συγνώμη και ότι ο κ. Καραμανλής παραιτήθηκε (ο οποίος όμως θα είναι ξανά υποψήφιος), όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πολύ σοβαρές ευθύνες στην Κυβέρνηση.

Η μέχρι τώρα στάση του Πρωθυπουργού αναλώνεται στο ότι ζήτησε συγνώμη, αλλά και στο να επιμερίσει τις ευθύνες σε όλους διαχρονικά σε σκοπό να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες που έχει η Κυβέρνηση του, μια Κυβέρνηση που βαίνει προς την ολοκλήρωση της θητείας της. Αλήθεια τι έκαναν τέσσερα ολόκληρα χρόνια; Σε ποιους νομίζει ότι απευθύνεται ο Πρωθυπουργός όταν δηλώνει ότι μέσα σε ενάμιση μήνα θα ολοκληρωθούν οι συμβάσεις που βάλτωναν για 9 χρόνια;  Και αν μπορούσε να επιλυθεί το πρόβλημα τόσο εύκολα, γιατί έπρεπε να χαθούν 57 ζωές για να παρθεί η απόφαση; Για ποιο λόγο δεν το έκαναν τόσο καιρό; Γιατί πρέπει πάντα να είμαστε επιμηθείς ;

Από την άλλη βλέπουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ δια του τότε αρμόδιου Υπουργού, κου Σπίρτζη, να λέει ότι όλα έγιναν ορθά, χωρίς ούτε εκείνοι να απαντούν γιατί δεν προχώρησε επί των ημερών τους η ολοκλήρωση της σύμβασης.

Εν τέλει αν τα έκανα όλα καλά οι Κυβέρνησης της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, πως οδηγηθήκαμε σε αυτή την τραγωδία;

Όμως το μεγάλο ζητούμενο είναι να υπάρξει απόδοση ευθυνών όσο ψηλά και αν αυτές φτάνουν. Αλλά και επιτέλους να υπερβούμε τις αγκυλώσεις που μας κρατούν δέσμιους και να συνεννοηθούμε ώστε να λύσουμε αυτό το μπάχαλο που υπάρχει στις μεταφορές.»

Χθες το βράδυ στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, «Πρόσωπο με πρόσωπο», στον ΑΝΤ1, αναλύσαμε τις πολιτικές διαστάσεις που προσλαμβάνει η τραγωδία των Τεμπών και την επίδραση της στις πολιτικές εξελίξεις.

Κατά τις τοποθετήσεις μου ανέφερα ότι:

«Η αλήθεια είναι ότι έχουμε μια κοινωνία η οποία είναι συγκλονισμένη, συντετριμμένη και απολύτως δικαιολογημένα εξοργισμένη. Είναι εξοργισμένη γιατί κανείς μας δεν μπορεί να πιστέψει ότι στην Ελλάδα του 2023 συμβαίνουν όλα αυτά.

Έχουμε τεράστια θέματα για τα οποία το σύνολο του πολιτικού συστήματος πρέπει να επιδείξει την δέουσα σοβαρότητα. Γιατί αν πριν την τραγωδία έπρεπε να σκεφτούμε δύο και τρεις φορές πριν μιλήσουμε, τώρα πρέπει να σκεφτούμε πενήντα επτά φορές περισσότερο. Έχουμε πενήντα επτά θύματα, πολλά εκ των οποίων νέα παιδιά, και οι οικογένειες τους και η κοινωνία ζητά να δοθούν απαντήσεις στα πολλά και αμείλικτα γιατί. 

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι υπάρχει ένα διαχρονικό πρόβλημα στη λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου, και κανείς δεν αμφισβητεί ότι έχει γίνει ένα τραγικό ανθρώπινο λάθος. Όμως αυτό που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει και δεν επιτρέπεται να κάνει η Κυβέρνηση είναι να κρύβεται πίσω από αυτά τα δύο και να προσπαθεί να διαχειριστεί επικοινωνιακά όλη αυτή την τραγική κατάσταση.

Αν, όπως δήλωσε ο Πρωθυπουργός, κατόπιν εντολής του το σιδηροδρομικό δίκτυο θα δουλεύει σε λίγο καιρό με εγκαταστημένα όλα τα συστήματα ασφάλειας, γιατί δεν έδινε αυτή την εντολή νωρίτερα; Γιατί έπρεπε να χαθούν 57 ψυχές για να ληφθούν τα μέτρα;

Παράλληλα, είναι σωστή και αυτονόητη η συγνώμη που ζήτησε ο κ. Μητσοτάκης όπως και η παραίτηση του κ. Καραμανλή, όμως θα πρέπει να επιχαίρουμε  για το αυτονόητο σε αυτή την χώρα; Αν είναι ειλικρινής η συγνώμη θα πρέπει να αποδειχθεί έμπρακτα με την εξαίρεση από τα ψηφοδέλτια της ΝΔ του κ. Καραμανλή, όπως αντίστοιχα θα πρέπει να εξαιρεθούν των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ και η κα Δούρο(για τα όσο έγιναν στο Μάτι και την Μάνδρα) και ο ομόφωνα καταδικασμένος  από το Ειδικό Δικαστήριο κ. Παππάς. Το ΠΑΣΟΚ άμεσα μόλις ανέκυψε το θέμα με τον κ. Χαυτούρα, τον έθεσε εκτός ψηφοδελτίων, αποδεικνύοντας ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι».

Και συνέχισα λέγοντας:

«Κατ’ αρχάς θα πρέπει να αποδοθούν οι ευθύνες όσο ψηλά και αυτές φτάνουν. Η ανεξάρτητη Ελληνική Δικαιοσύνη θα πρέπει να ενεργήσει τάχιστα, αντίθετα με όσα είδαμε να γίνονται στην τραγωδία στο Μάτι, και υπήρχε η ανάγκη να υποβάλει ο Πρωθυπουργός (στα πλαίσια της επικοινωνιακής διαχείρισης) με επιστολή του το τι πρέπει να κάνει. Παράλληλα  θα πρέπει να τεθεί ένα σαφές χρονοδιάγραμμα για την εγκατάσταση των μέτρων ασφάλειας και διαχείρισης του σιδηροδρομικού δικτύου προκειμένου να λειτουργήσει άμεσα και με ασφάλεια.

Βέβαια σε μια προσπάθεια διάχυσης των ευθυνών στην διαχρονικότητα του προβλήματος και εν τέλει της απόκρυψης τους, κάποιοι προσπαθούν να εμπλέξουν και το ΠΑΣΟΚ για αποφάσεις για τις όποιες έχει ήδη κριθεί από τον λαό. Η αλήθεια είναι ότι το 2011 ο καταχρεωμένος ΟΣΕ που απασχολούσε 2800 εργαζομένους, έπρεπε να υποστεί μια σειρά αναδιαρθρώσεων ώστε να παραμείνει όρθιος και να αποφευχθεί το κλείσιμο του, όπως ήταν η απαίτηση της τρόϊκα, όμως κανείς από όσους ήταν επιφορτισμένοι με τον τομέα ασφάλειας δεν έφυγε.

Αυτό που όλοι γνωρίζουμε είναι ότι από το 2014 υπήρχε σύμβαση που προέβλεπε την εγκατάσταση και λειτουργία συστήματος τηλεματικής και φωτοσήμανσης η οποία μετά από 10 ολόκληρα χρόνια και δύο Κυβερνήσεις δεν έχει ολοκληρωθεί.

Το μεγάλο ζητούμενο είναι να υπάρξει συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων για να λύσουμε τα προβλήματα της χώρας και για να μπορούμε να κοιτάμε τους πολίτες στα μάτια. Γιατί τι θα πούμε στην  κοινωνία που αυτή την στιγμή διακατέχεται από οργή και θλίψη, αλλά και στους νέους ανθρώπους που έχουν βιώσει τα μνημόνια, τις καραντίνες, που βλέπουν τις οικογένειες τους να μην μπορούν να τα βγάλουν πέρα, ότι το κράτος θα συνεχίσει να μην μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια της μεταφοράς τους πχ στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσουν;

Αλίμονο αν δεν «βάλει μυαλό» το πολιτικό σύστημα και αυτή την φορά. Αλίμονο αν και πάλι δεν υπερβούμε τον κακό μας εαυτό, και αναλωθούμε στην επιδίωξη μικροκομματικών οφελών. Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε  αυτό το «αντισυστημικό» κλίμα που αναπτύσσεται και να κάνουμε το κύμα οργής της κοινωνίας, ένα κύμα σύνθεσης και δημιουργίας όπου θα υπάρξουν ουσιαστικές συναινέσεις των κομμάτων ώστε να σπάσουμε τα αποστήματα που κρατούν δέσμια την χώρα και να δημιουργήσουμε ένα κράτος με θεσμικές εγγυήσεις που θα λειτουργεί με αξιοκρατία.»

Σήμερα το πρωί με φιλοξένησαν ο Δημήτρη Οικονόμου και ο Άκης Παυλόπουλος στην εκπομπή «Σήμερα» του ΣΚΑΪ, όπου και σχολιάσαμε την πολιτική οπτική της τραγωδίας των Τεμπών.

Στην τοποθέτηση μου, τόνισα:

«Έχουμε 57 οικογένειες που θρηνούν τα παιδιά τους, έχουμε μια κοινωνία που είναι συντετριμμένη και εξοργισμένη. Όλος αυτός ο κόσμος που συμμετείχε χθες στο συλλαλητήριο, όλα αυτά τα νέα παιδιά που διαδήλωσαν, έστειλαν το μήνυμα ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση. Δεν γίνεται να συνεχιστεί να υπάρχει ένα διαλυμένο Κράτος, που δεν μπορεί να διαχειριστεί τις διαχρονικές παθογένειες και τα προβλήματα του.

Είναι αδιανόητο να μπαίνουν τα παιδιά μας σε ένα τραίνο και να μην ξέρουμε αν θα βγουν ξανά. Δεν είναι ένα ακόμα θέμα επικοινωνιακής διαχείρισης, όπως βλέπουμε να κάνει η Κυβέρνηση. Ούτε είναι ένα θέμα μικροκομματικής αντιπαράθεσης και ενός πίνγκ – πόνγκ ευθυνών για το ποιος τα έκανε χειρότερα ή καλύτερα, και σε ποιο ποσοστό ολοκλήρωσε την σύμβαση ο κάθε ένας.

Είναι αλήθεια ότι η κατάσταση του σιδηρόδρομου είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα και αναμφίβολα έχει ευθύνες ο σταθμάρχης, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η Κυβέρνηση να κρυφτεί απλά και μόνο πίσω από το ανθρώπινο λάθος. Η κοινωνία ζητά απαντήσεις και να αποδοθούν ευθύνες.

Εδώ κρίνεται η αξιοπιστία του συνόλου του πολιτικού συστήματος, και αν θέλουμε πραγματικά να κοιτάξουμε στα μάτια ξανά τους πολίτες θα πρέπει, αφενός να αποδοθούν οι ευθύνες όσο ψηλά και αν φτάνουν και αφετέρου να υποσχεθούμε ότι θα κάνουμε τα αδύνατα – δυνατά το «ποτέ ξανά» να είναι πραγματικό, και με συνεννόηση να διορθώσουμε τις παθογένειες που αντιμετωπίζει το Κράτος.»