Να παρέμβουμε ολοκληρωμένα, στοχευμένα, αποτελεσματικά

Άρθρο στην εφημερίδα «Τα Νέα»

Η πρόσφατη γυναικοκτονία στη Θεσσαλονίκη ήταν η όγδοη μέσα στο 2021. Θλιβερός απολογισμός. Μία γυναικοκτονία κάθε μήνα. Τις ίδιες μέρες ένας νέος 27 μόλις χρόνων χτύπησε την σύντροφό του γιατί δεν του είπε καλημέρα(!), ενώ ένας ίδιας ηλικίας κρατούσε μια νέα κοπέλα μόλις 19 ετών βασανίζοντάς την και εκβιάζοντάς την με σκοπό την σεξουαλική εκμετάλλευση. Όμως και η καταγραφή των πρόσφατων γεγονότων είναι τραγικά εντυπωσιακή. Μόνο στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου οι Υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ. διαχειρίστηκαν 554 καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας. Συνελήφθησαν 332 θύτες, αφού μέσα στα κενά της Νομοθεσίας μας υπάρχει και κάτι πολύ σημαντικό: Η ενδοοικογενειακή βία είναι έγκλημα που διώκεται αυτεπάγγελτα και τιμωρείται από τις διατάξεις του Ν. 3500/2006.

Πρόβλημα τεραστίων διαστάσεων λοιπόν το πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας, που φτάνει σε ορισμένες περιπτώσεις και στις γυναικοκτονίες. Τι συμβαίνει; Βρισκόμαστε μπροστά σε μια γενίκευση της βίας αυτής της μορφής ή έχουν ανοίξει τα στόματα περισσότερο απ΄ ότι στο παρελθόν; Τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΑΣ, τουλάχιστον όσον αφορά στις γυναικοκτονίες, δείχνουν προς την δεύτερη ερμηνεία. Όπως και να είναι, η λειτουργία της Ανοιχτής Γραμμής SOS 15900 και οι πυκνές , ουσιαστικές και διακομματικά συμφωνημένες παρεμβάσεις από την Επιτροπή Ισότητας της  Βουλής σε συνεργασία με την Γενική Γραμματεία Ισότητας κατά την περίοδο της πρώτης καραντίνας συνέβαλαν στην ανάδειξη του προβλήματος . Οι καταγγελίες στη Γραμμή αυξήθηκαν, οι πρωτοβουλίες μας για την κοινοποίηση του προβλήματος και το κάλεσμά μας να ανοίξουν στόματα φάνηκε να πιάνουν  τόπο.  Ένα πρώτο βήμα είχε γίνει. Είχαμε δει το τέρας πιο καθαρά, είχαμε δει την έκταση του φαινομένου. Όλοι αντιλαμβανόμασταν ότι το πρόβλημα έχει τεράστιες διαστάσεις. Τα στόματα είχαν ανοίξει, η σιωπή που σκέπαζε όλη αυτή την παθογένεια έσπαγε. Ακολούθησε η τεράστιας σημασίας θαρραλέα παρέμβαση της Σοφίας Μπεκατώρου και άνοιξε ένα σοκαριστικό κεφάλαιο δημόσιων καταγγελιών για επώνυμους από τον χώρο του αθλητισμού, του θεάτρου, του χώρου της Εκπαίδευσης.

Ας κρατήσουμε αυτό ακριβώς το στοιχείο ως πολύτιμη παρακαταθήκη για τη συνεχή, καθημερινή προσπάθεια για να αντιμετωπιστεί η έμφυλη βία, να βάλουμε φρένο στις γυναικοκτονίες. Η αντίδραση των ίδιων των γυναικών που υφίστανται κάθε μορφής βία είναι κάτι το βασικό και πρέπει να στηριχτεί, να ενθαρρυνθεί παράλληλα με την κοινωνική αντίδραση, την αντίδραση του καθένα μας. Είναι το βασικό μήνυμα που πρέπει να εκπέμπουμε και γι΄ αυτό είναι αναγκαία μια διαρκής καμπάνια ενημέρωσης.

Παράλληλα έχουμε το χρέος να αντιληφθούμε το υπόβαθρο του φαινομένου: Την έμφυλη βία που συνδέεται με τον σεξισμό. Τις ανισότητες ως αιτία γέννησης βίας. Την σύνδεση όλων αυτών των φαινομένων με την ανισότητα των φύλων και την πατριαρχική δομή της ελληνικής κοινωνίας. Τον μη σεβασμό της ισοτιμίας από κάποιους άνδρες. Γι’ αυτό χρειάζονται μέτρα στην Παιδεία , την αυστηροποίηση των ποινών για τους θύτες και την προστασία των καταγγελλόντων τέτοια περιστατικά. Την διαμόρφωση ενός αποτελεσματικού πλαισίου στήριξης των θυμάτων με διασφάλιση νομικής στήριξης, την περεταίρω αύξηση των ξενώνων φιλοξενίας. Η διαμόρφωση όρων συνεργασίας θεσμών, Αρχών, κομμάτων, ΜΚΟ, γυναικείων οργανώσεων συνιστά τη βάση ανάληψης πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Και εν τελεί μέσα στην παθογένεια που έρχεται στην επιφάνεια, προκύπτει και κάτι αισιόδοξο: Ότι όλοι μαζί μπορούμε να βάλουμε τέλος σε αυτό το νοσηρό φαινόμενο.

Συναντήσεις στην Μεσσηνία

Σήμερα και με αφορμή το ότι βρίσκομαι στον τόπο μου την Μεσσηνία είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ τον Δήμαρχο Καλαμάτας Θανάση Βασιλόπουλο, τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο και τον Πρόεδρο του Τμήματος Ιστορίας Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Νίκο Ζαχαριά.

Με τον Δήμαρχο Καλαμάτας είχαμε μια εποικοδομητική συζήτηση για τα έργα που προωθεί με στόχο την αντιμετώπιση των προβλημάτων της πόλης και την περαιτέρω ανάπτυξη της. Εξίσου εποικοδομητικές συζητήσεις είχα με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Χρυσόστομο, που διακρίνεται για το τεράστιο πνευματικό και κοινωνικό έργο του και με τον Πρόεδρο του Τμήματος Ιστορία και Αρχαιολογίας  του Πανεπιστημίου, Νίκο Ζαχαριά που έχει σημαντική συμβολή στην έρευνα και την τόνωση της πολιτιστικής δραστηριότητας.

Τους ευχαριστώ που δέχθηκαν να συναντηθούμε. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι μετά από αυτές τις συναντήσεις και του προβληματισμούς που ανταλλάξαμε, αισθάνομαι πιο πλούσια σε ερεθίσματα, ιδέες, προτάσεις.

Δύο «πόλεμοι» .

Άρθρο στην εφημερίδα «Τα Νέα» 23.08.2021

Δύσκολο αυτό το Καλοκαίρι. Κάθε μέρα ήταν σαν να δεχόμασταν μια γροθιά στο στομάχι. Μετά τον πολυήμερο καύσωνα, οι πυρκαγιές ήρθαν να ταρακουνήσουν βεβαιότητες, που δεν είχαμε στο μυαλό μας. Καταλαβαίναμε ότι δεν βρισκόμαστε πια στην εποχή που συζητούσαμε γενικά ή θεωρητικά για την Κλιματική Αλλαγή, αλλά ότι έχουμε εισέλθει στην περίοδο της Κλιματικής Κρίσης. Συνειδητοποιούσαμε, ταυτόχρονα, τα όριά μας, τα όρια ενός Κρατικού Μηχανισμού, που πιάστηκε αδιάβαστος με αποτέλεσμα μια τεράστια οικολογική καταστροφή. Ενάμιση εκατομμύρια στρέμματα καμένα, εκατοντάδες σπίτια κατεστραμμένα, επιχειρήσεις που κάηκαν παρασύροντας τον κόπο χρόνων.

Βλέπαμε, όμως, και τα όρια ενός Πολιτικού Συστήματος, που έχει εξασκηθεί σε μια λογική άσπρου-μαύρου, αφήνοντας στο περιθώριο την ουσία. Η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός εμφάνισαν περίπου πως έγινε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν. Αφέθηκε να εννοηθεί πως υπάρχουν ευθύνες, που στην κατάλληλη στιγμή θα αποδοθούν. «Σοφόν όμως το σαφές» και κάτι τέτοιο δεν υπήρξε, αποδυναμώνοντας έτσι και την αξία της συγνώμης του Πρωθυπουργού. Στον απολογισμό θα μπορούσε να υπάρχει καταγραφή μιας επιτυχίας: Η επιτυχία της τακτικής των έγκαιρων εκκενώσεων και η μη ύπαρξη κανενός θύματος. Σημαντικό, χωρίς αστερίσκους. Απλά αυτό δεν αρκεί όταν έχει καεί η «μισή Ελλάδα». Ακόμα και αν πάρει κάποιος ως βάση για συζήτηση ότι έγινε το ανθρωπίνως δυνατόν, το συμπέρασμα είναι ότι δεν ήταν αρκετό. Ότι τα μέτρα πρόληψης και κατάσβεσης δεν ήταν αρκετά να αντιμετωπίσουν το μέγεθος και την έκταση των πυρκαγιών. Ότι δεν υπάρχει μια συνολικά διαφορετική πολιτική αντιμετώπισης τέτοιων καταστροφών, ακριβώς στην εποχή της Κλιματικής κρίσης. Η διαχείριση των πυρκαγιών ξέφυγε. Η Β. Εύβοια, αλλά και η Μεσσηνία και η Ηλεία φαίνεται να πλήρωσαν λάθη εκτιμήσεων για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών στην Αττική. Δεν έγινε τίποτα στην κατεύθυνση υλοποίησης προτάσεων επιστημόνων για την απλούστευση της διαδικασίας αντιμετώπισης των πυρκαγιών.

Από την άλλη, η Αντιπολίτευση φάνηκε αμήχανη και ακολουθώντας τετριμμένες τακτικές μιλούσε υποβαθμίζοντας τη σημασία διασφάλισης των ανθρωπίνων ζωών, διακωμωδώντας επικίνδυνα τις εκκενώσεις ή και επιβραβεύοντας όσους δεν υπάκουσαν σ’ αυτές. Ζητήθηκαν και κάποιες παραιτήσεις Υπουργών. Αυτό όμως είναι το πρόβλημα;

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που χρειάζονται μαζί με τα μέτρα στήριξης των πληγέντων και των περιοχών που χτυπήθηκαν, θεσμικές αλλαγές, που να βάζουν τέλος στο αλαλούμ όπως διαμορφώθηκε διαχρονικά, μέτρα που να θωρακίζουν τη χώρα απέναντι σε ακραία φαινόμενα που θα βρούμε μπροστά μας, οικολογικές – περιβαλλοντικές – ενεργειακές πολιτικές που να αντιστοιχούν στις ανάγκες της Κλιματικής κρίσης. Η καταστροφή που έγινε είναι εθνική, το ίδιο και η ανάγκη για μια σύγχρονη Περιβαλλοντική Πολιτική. Εθνική πρέπει να είναι και η απάντηση, στηριγμένη σε καθαρές κουβέντες και αυστηρή κριτική για λάθη, καθυστερήσεις.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την πανδημία και τον κίνδυνο που διαφαίνεται. Δύο όπλα έχουμε: Τον εμβολιασμό και την εφαρμογή των  μέτρων προστασίας. Η χώρα δεν μπορεί να πέσει θύμα ούτε συντεχνιών, ούτε «ψεκασμένων», ούτε όσων «δεν έχουν πειστεί ακόμα» και αυτό πρέπει να αποτελεί βάση εθνικής συμφωνίας. Είναι αδιανόητο να υπονομεύεται η υποχρεωτικότητα σε κρίσιμες επαγγελματικές κατηγορίες, η προσπάθεια εμβολιασμού.

Δύο κρίσιμα μέτωπα, δύο «πόλεμοι» μπροστά σε ένα δύσκολο Φθινόπωρο. Ας σκεφτούμε εθνικά, ας αφήσει η Κυβέρνηση την ωραιοποίηση των πάντων και πτέρυγες της Αντιπολίτευσης ας αφήσουν τις αντιπολιτευτικές τακτικές προηγούμενων δεκαετιών. Μόνο έτσι θα πετύχουμε.

Μήνυμα για την εκλογή του Γιάννη Χατζηθεοδοσίου

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τα συγχαρητήριά μου για την εκλογή του ξεχωριστού φίλου Γιάννη Χατζηθεοδοσίου στην θέση του Προέδρου της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας στη θέση του εκλιπόντος Κωνσταντίνου Μίχαλου

Η ομόφωνη εκλογή του δεν είναι τυχαία. Αποτελεί αποδοχή της μεγάλη εμπειρίας του, της επιτυχημένης και αποτελεσματικής  θητείας στους Επιμελητηριακούς Θεσμούς, αλλά και της καλής γνώσης των προβλημάτων των Επιχειρήσεων της χώρας , των τρόπων στήριξής τους. Αποτελεί ταυτόχρονα εμπιστοσύνη ότι μ΄ αυτά τα χαρακτηριστικά που διαθέτει μπορεί να ανταποκριθεί στον νευραλγικό ρόλο που αναλαμβάνει στην πιο κρίσιμη ίσως εποχή για το επιχειρείν, εξαιτίας των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας αλλά και των πρόσφατων καταστροφικών πυρκαγιών.

Πιστεύω στον Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, στις δυνατότητές και την δυνατότητά του να επεξεργάζεται προτάσεις και τρόπους στήριξης της επιχειρηματικής δραστηριότητας και των θέσεων εργασίας. Του εύχομαι κάθε επιτυχία στο έργο του!

«Η Κυβέρνηση έχει υποστεί σοβαρό πλήγμα στην εικόνα της»

Συνέντευξη στην εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής»

Κυρία Γιαννακοπούλου, λίγα εικοσιτετράωρα μετά την εθνική τραγωδία, μετά τον πύρινο εφιάλτη, ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες κυβέρνησης και Πολιτείας; Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ, σήμερα και όχι  κάπου μακριά και αύριο. Πως πρέπει να αντιδράσουμε;

Έχουμε υποστεί μια τεράστια οικολογική και οικονομική καταστροφή. Έχουν καεί περίπου 1 εκατομμύριο. στρέμματα, χιλιάδες κατοικίες, επιχειρήσεις και γενικά υποδομές, έχουν μείνει άνθρωποι χωρίς σπίτια και δουλειά. Υπάρχει πόνος και οργή.

Υπάρχουν τρία επίπεδα αναγκαίας δράσης: Να στηριχθούν όσο χρειάζεται και με γρήγορους ρυθμούς  νοικοκυριά  και επιχειρήσεις, ώστε χιλιάδες άνθρωποι να βρουν άμεσα τον ρυθμό τους, να μπορούν να ζήσουν και να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους, να ξανά σταθούν στα πόδια τους και ταυτόχρονα να υπάρχουν ολοκληρωμένα σχέδια αποκατάστασης των πλέον πληγμένων περιοχών. Να υπάρξει ένας πλήρης απολογισμός των αιτιών που οδήγησαν στην καταστροφή, ένας απολογισμός των μέτρων πρόληψης και προετοιμασίας, της ενίσχυσης των Πυροσβεστικών δυνάμεων και του εκσυγχρονισμού των εναέριων μέσων, ώστε να ήταν πιο αποτελεσματική η κατάσβεση. Να συζητήσουμε ταυτόχρονα για τα προβλήματα και τις προκλήσεις που φέρνει η Κλιματική Αλλαγή, βλέποντας ήδη πιο μακροχρόνιους καύσωνες, πιο καταστροφικές πυρκαγιές αλλά και πλημμύρες. Να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή μπροστά στις νέες συνθήκες που είναι ήδη εδώ.  Όσο η Κυβέρνηση πείθει ότι δεν αξιοποιεί αυτή την συζήτηση ως άλλοθι για να αποκρυφθούν ευθύνες για αυτό που ζήσαμε, τόσο πιο σοβαρός θα είναι κι αυτός ο διάλογος.

Ωστόσο, ας πούμε και κάτι. Συζητάμε, συζητάμε και δεν γίνεται τίποτα. Μετά το Μάτι υπήρχε για παράδειγμα η Έκθεση του Γιόχαν Γκολντμάμερ που εντόπιζε σειρά παθογενειών στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών και περιείχε σημαντικές προτάσεις. Και η προηγούμενη Κυβέρνηση και η σημερινή την πήραν και την έβαλαν σε ένα συρτάρι. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο έτσι.

Κάνατε λόγο «για τεράστιες ευθύνες, παραλείψεις και ολιγωρίες”. Από ποιους; Πιστεύετε πως θα πρέπει να υπάρξουν παραιτήσεις;

Η διαχείριση των πυρκαγιών ξέφυγε. Η Β. Εύβοια αλλά και η Μεσσηνία και η Ηλεία φαίνεται να πλήρωσαν λάθη εκτιμήσεων για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών στην Αττική. Υποτιμήθηκε η πρόληψη και η προετοιμασία. Δεν έγινε τίποτα στην κατεύθυνση υλοποίησης προτάσεων επιστημόνων για την αποτελεσματικότερη διαδικασία κατάσβεσης των πυρκαγιών. Είναι δυνατόν να έχουμε ακόμα 45 συναρμόδιους φορείς για την πρόληψη και 17 φορείς από 6 Υπουργεία αρμόδιους για την κατάσβεση; Δεν έχει γίνει τίποτα για τις χρήσεις γης, ενώ όλοι κλείνουν τα μάτια στην οικοδόμηση μέσα σε δασικές εκτάσεις κυριολεκτικά μέσα στα πεύκα. Δεν είμαι πεισμένη ότι υπάρχουν τοπικά σχέδια διασώσεως. Δεν υπάρχει κανένας επαναπροσδιορισμός του πως και πότε θα φυτευτούν ασφαλή και για το οικοσύστημα και τους ανθρώπους φυτά.

Πολλοί άσκησαν κριτική στην κυβέρνηση για τις εκκενώσεις των περιοχών που επλήγησαν από την πυρκαγιά, ισχυριζόμενοι ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να βοηθήσουν εάν δεν εγκατέλειπαν τα σπίτια τους. Από την άλλη, έχουμε όλοι χαραγμένοι στις μνήμες μας τις εικόνες στο Μάτι. Ποια είναι η άποψή σας;

Ομολογώ ότι βρίσκω πολύ περίεργη έως και επικίνδυνη αυτή την άποψη. Είμαι πεπεισμένη πως αν εφαρμοζόταν, θα είχαμε σήμερα μαζί με την περιβαλλοντική, οικονομική καταστροφή περιοχών και δεκάδες ίσως και εκατοντάδες ανθρώπινες απώλειες. Όσοι το λένε παραβλέπουν ότι το πρώτιστο σε μια τέτοια κρίση είναι η διάσωση ανθρώπινων ζωών.

Θεωρείτε ότι οι εξελίξεις αυτές, θα δημιουργήσουν και πολιτικές εξελίξεις; “Βλέπετε” εκλογές κι αν ναι, πότε;

Όσα συνέβησαν θα τροφοδοτήσουν διεργασίες. Η Κυβέρνηση έχει υποστεί σοβαρό πλήγμα στην εικόνα της και κυρίως στην διαχειριστική δυνατότητα της να αντιμετωπίζει κρίσεις. Οι ευθύνες της είναι δεδομένες.  Ωστόσο, δεν βλέπω εκλογές και δεν ακούω και κανένα να τις ζητάει. Προσωπικά είμαι από θέση αρχής υπέρ της ολοκλήρωσης της τετραετούς θητείας κάθε Κυβέρνησης και θα θεωρούσα τυχοδιωκτισμό την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές από την Κυβέρνηση αυτή την ώρα.

Την ίδια ώρα, η πανδημία στη χώρα μας εξακολουθεί να εξαπλώνεται εξαιτίας και της μετάλλαξης Δ. Είστε ικανοποιημένη από τη διαχείριση της πανδημίας; Η ανακοίνωση της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών σε συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες έφερε αντιδράσεις. Θεωρείτε πως θα πρέπει να μεγαλώσει η λίστα πλην των επαγγελμάτων που ανακοινώθηκαν; Καθυστέρησε η κυβέρνηση να πάρει τις συγκεκριμένες αποφάσεις;

Ας δούμε το σήμερα και το μέλλον ευρισκόμενοι σε μια κρίσιμη καμπή. Ένα είναι το στοίχημα για την οριστική αντιμετώπιση της πανδημίας : Ο μαζικός εμβολιασμός, η δημιουργία ενός αποτελεσματικού τείχους ανοσίας με εμβολιασμένο το 80%-85% του πληθυσμού. Μέχρι τώρα έχουν εμβολιαστεί έστω με μια δόση περίπου 5,9 εκατομμύρια. Έχει γίνει μια σημαντική προσπάθεια, αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι απέχουμε πολύ από το τείχος ανοσίας και αυτό απαιτεί πρόσθετα μέτρα πειθούς, που δεν τα βλέπω, αλλά και διεύρυνση της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού για σειρά επαγγελματικών κατηγοριών όπως εκπαιδευτικοί, εστίαση κ.λ.π. Η Κυβέρνηση και καθυστέρησε να καθιερώσει κάποια περιορισμένη υποχρεωτικότητα και δεν τόλμησε να ανοίξει την αναγκαία « βεντάλια».

Σε πρόσφατη αρθρογραφία σας αναφορικά με τι εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ Κάνατε λόγο για “αλλαγές παντού και ολική επαναφορά”. Αυτό σημαίνει και αλλαγές στην ηγεσία. Τι λάθη έκανε η κ. Γεννηματά και ζητάτε αλλαγή;

Υπάρχει κάτι που απασχολεί και πονάει τον κόσμο μας. Από το 2015 μέχρι και σήμερα εκλογικά και στην συνέχεια δημοσκοπικά κινούμαστε στα ίδια χαμηλά επίπεδα. Τον Ιανουάριο του 2015 ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ και ΔΗΜΑΡ πήραμε αθροιστικά 7.64% Θεωρήθηκε τότε συντριβή και πράγματι ήταν, πήγαμε σε αλλαγή ηγεσίας. Στις τελευταίες εκλογές πήραμε 8.1% , και ενώ είχε συντριβεί ο ΣΥΡΙΖΑ, μη κατορθώνοντας να εισπράξουμε τίποτα. Σημειώνω δε ότι το 2015 το ΠΟΤΑΜΙ που δεν υπήρχε το 2019, είχε πάρει 13.69%. Από αυτό το ποσοστό δεν πήραμε τίποτα. Ουσιαστικά λοιπόν υποχωρήσαμε. Από τις εκλογές δε και μετά κινούμαστε από το 6% στο 7%. Εν ολίγοις, μιλάμε για αδιέξοδο. Αυτός είναι ο πραγματικός απολογισμός των τελευταίων έξι ετών και αυτό ανησυχεί πια όλους μας, για το μέλλον του χώρου μας. Γι αυτό χρειάζονται ριζικές αλλαγές μέχρι και την ηγεσία.

Με ποιο διακύβευμα πρέπει να προσέλθουν τα στελέχη και οι ψηφοφόροι του κόμματος στις κάλπες; Έχετε επιλέξει ποιον θα στηρίξετε από τους τρεις υποψηφίους αρχηγούς που ανακοίνωσαν την υποψηφιότητα τους; Με ποια κριτήρια θα επιλέξετε;

Ένα είναι το διακύβευμα: Να κάνουμε και πάλι τον χώρο μεγάλο. Αυτό σημαίνει νέα ηγεσία, συλλογική λειτουργία με την αξιοποίηση όλων των δυνάμεών μας, επαναδιαμόρφωση του αφηγήματός μας, του μεταρρυθμιστικού προγραμματικού λόγου μας, εγκατάλειψη των παλινωδιών ως προς την πολιτική κατεύθυνση, διεκδίκηση τμήματος του κέντρου που σήμερα τον έχουμε αφήσει μονοπώλιο του Κ.Μητσοτάκη, με αποτέλεσμα  ακόμα και δυνάμεις που εγκαταλείπουν τον ΣΥΡΙΖΑ να οδεύουν προς την Ν.Δ.

Αυτό είναι το διακύβευμα και το/τα κριτήριο/α είναι ακριβώς ποιος μπορεί να εκφράσει καλύτερα αυτές τις δυνάμεις , ποιος με την εμπειρία και την ορμή του και ασφαλώς με την πολιτική του κατεύθυνση μπορεί να μας ανεβάσει, μπορεί να ηγηθεί μιας νέας προσπάθειας στην οποία θα συμμετέχουμε όλοι, για να ανέβει ο χώρος. Έχω επιλέξει τον Σεπτέμβριο κοντά στην έναρξη των διαδικασιών να ανακοινώσω την επιλογή μου.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος επίσημα Κάνει λόγο για το «ΠΑΣΟΚ του 21ου αιώνα». Πως βλέπετε τα σενάρια επιστροφής στο ΠΑΣΟΚ;

Έχει δίκιο όταν μιλάει για ολική επαναφορά με το ΠΑΣΟΚ στην νέα εποχή και όχι για μια επιστροφή στο παρελθόν. Κοιτάξτε, επειδή πάντα λέω τα πράγματα με το όνομα τους ΚΙΝΑΛ με την έννοια της ένωσης σειράς κομμάτων όπως το ΚΙΝΑΛ, το ΠΟΤΑΜΙ, η ΔΗΜΑΡ  το ΚΙΔΗΣΟ ή και σειρά κινήσεων δεν ουσιαστικά δεν υπάρχει. Δεν υπάρχουν τα περισσότερα σχήματα που το ίδρυσαν. Σήμερα το ΚΙΝΑΛ αποτελείται 95% από το ΠΑΣΟΚ και συμμετέχουν και στελέχη της ανανεωτικής αριστεράς. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτή πρέπει να δούμε και η πρόταση για ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ και με όλους αυτούς τους ανθρώπους μας εναρμονίζει με την πραγματικότητα χωρίς να στενεύουμε τον ορίζοντα του ευρύτερου χώρου που θέλουμε να εκφράσουμε.

Με πίστη, ενότητα και σχέδιο μπορούμε

Μήνυμα της Βουλευτού του ΚΙΝΑΛ Νάντιας Γιαννακοπούλου για τον Δεκαπενταύγουστο

Στην καρδιά του καλοκαιριού, γιορτάζουμε μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Χριστιανοσύνης, την Κοίμηση της Παναγίας. Η ιδιαίτερη θέση της Μητέρας του Χριστού στην καρδιά των Ελλήνων αποτυπώνεται και από τους πολυάριθμους Ναούς και προσκυνήματα που είναι αφιερωμένα στην Χάρη της σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. .

Η φετινή γιορτή φέρνει τον Ελληνισμό μπροστά σε μεγάλες δυσκολίες και προβλήματα, προκλήσεις και ανάγκες. Οι πυρκαγιές που κατέστρεψαν ολόκληρες περιοχές και αναστάτωσαν τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων, η Κλιματική κρίση που προβάλλει απειλητική για τα φαινόμενα που θα αντιμετωπίσουμε, η πανδημία του covid  που συνεχίζει να απειλεί την υγεία και τη ζωή μας είναι ορισμένα μόνο από προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.

Με την πίστη στην Παναγία, με την δύναμη, την ελπίδα και το θάρρος που μας δίνει, θα προχωρήσουμε, θα σταθούμε όρθιοι και θα δώσουμε τις απαντήσεις μας, θα υπερβούμε όλες αυτές τις δυσκολίες. Με πίστη, ενότητα και σχέδιο οι Έλληνες μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.

Χρόνια πολλά σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες! 

«Έχουμε εθνικό χρέος να δώσουμε τη μάχη όλοι μαζί.»

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια δραματική κατάσταση για τη χώρα μας, μπροστά σε μια εθνική τραγωδία.

Έχουμε χρέος να δώσουμε τη μάχη όλοι μαζί. Υπάρχουν τεράστιες ευθύνες, παραλείψεις και ολιγωρίες.

Όμως εύκολα λόγια και γενικές καταγγελίες αυτή τη στιγμή δεν βοηθούν σε τίποτα.

Ας ξεπεράσουμε την κρίση και θα μιλήσουμε για όλα!

-Και για αυτούς που σήμερα έχουν την ευθύνη να αντιμετωπίσουν την κρίση και δεν το κάνουν επαρκώς.

-Και για την ανάγκη μέτρων πρόληψης και προστασίας, που πάντα δυστυχώς συζητούμε εκ των υστέρων και πάντα ξεχνάμε αμέσως μετά.

– και την διαμόρφωση μιας σύγχρονης Περιβαλλοντικής Πολιτικής που να απαντά στις προκλήσεις και τα νέα φαινόμενα της εποχής της Κλιματικής Αλλαγής.

Τώρα, ας δώσουμε τη μάχη όλοι μαζί για να σώσουμε ό,τι μπορούμε.

Αλλαγές παντού για ολική επαναφορά

Άρθρο στην εφημερίδα «Τα Νέα»

Η κλεψύδρα γύρισε. Ο χρόνος κυλάει πια ανάποδα. Σε τέσσερις μήνες θα έχουμε αναδείξει μέσα από μια μαζική, ανοιχτή διαδικασία τον/την νέο/α Πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής και λίγο αργότερα στο Συνέδριό μας θα αποφασίσουμε το νέο στίγμα, την νέα φυσιογνωμία, τις αναγκαίες αλλαγές στον προγραμματικό μας λόγο και την αντιπολιτευτική μας τακτική. Η ανάγκη αλλαγών ξεκινώντας από την ηγεσία είναι αδήριτη και όλοι έχουμε χρέος να αναλογιστούμε την πορεία των τελευταίων πέντε χρόνων, μια πορεία στασιμότητας.

Μπορούμε να επιχειρήσουμε μια επανεκκίνηση του ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος Αλλαγής; Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι είμαστε σε θέση να δυναμώσουμε τον χώρο μας και να πρωταγωνιστήσουμε στις πολιτικές εξελίξεις; Πιστεύω ακράδαντα πως ναι. Μπορούμε, αρκεί να δούμε καταρχάς κατάματα την πραγματικότητα, ώστε να μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τι συνέβη και τι πρέπει να γίνει. Το Κίνημα Αλλαγής παρουσιάζει μια ανησυχητική δημοσκοπική στασιμότητα από το 6% έως το 7% δύο χρόνια τώρα, αν μάλιστα λάβουμε υπόψιν ότι ΠΑΣΟΚ και ΚΙΔΗΣΟ είναι πια μαζί, ενώ δεν υπάρχει πλέον ΔΗΜΑΡ και ΠΟΤΑΜΙ, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει καμία άνοδος, έστω μικρή, και είναι περίεργο που κάποιοι  διαπιστώνουν διπλασιασμό των δυνάμεών μας! Ας ξαναδούν τα ποσοστά από τις κάλπες των εθνικών εκλογών και των ευρωεκλογών. Είμαστε σε πολύ κρίσιμο σημείο για να γίνονται τα ποσοστά αντικείμενο παιγνίου και δημιουργικής λογιστικής. Είναι δε  και ασέβεια απέναντι στους ψηφοφόρους μας και πολλούς φίλους που περιμένουν με αγωνία τις εξελίξεις. Πολύ περισσότερο που συνεχίζουμε να μην εισπράττουμε πολιτικά ενώ η Κυβέρνηση παρουσιάζει φθορές και ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει 8%-10% στις δημοσκοπήσεις.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν παρουσιάσαμε διακριτό στίγμα και γιατί υπήρχε μια ψευδαίσθηση ότι αν μιλάμε για αυτονομία – λες και όλα τα κόμματα δεν πιστεύουν στην αυτονομία τους- έχουμε ανακαλύψει την Αμερική. Γιατί δεν υπάρχει σταθερή γραμμή πλεύσης, στόχευση  και στρατηγική με αποτέλεσμα να βολοδέρνουμε σε μια τακτική ίσων αποστάσεων για κρίσιμα θέματα. Γιατί απεμπολήσαμε την θεσμική συλλογική, δημοκρατική λειτουργία, αλλά και τον μεταρρυθμιτισμό μας, χαρακτηριστικό του ΠΑΣΟΚ και επί Ανδρέα Παπανδρέου και επί  Κώστα Σημίτη, αλλά και των άλλων Πρόεδρων μας. Γιατί επιτρέψαμε να παίζει μόνος του στον χώρο του Κέντρου ο κ. Μητσοτάκης.

Αυτά  πρέπει να αλλάξουμε και πριν απ’ όλα τον προσανατολισμό μας. Αν θέλουμε να κερδίσουμε, πρέπει την αυτονομία μας και την συμβολή μας στην πορεία της χώρας να την στηρίξουμε στις θαρραλέες προτάσεις μας με το βλέμμα στο μέλλον και στη λογική, αναλογιζόμενοι πρώτα απ’ όλα τις θυελλώδεις αλλαγές που φαίνεται να επέρχονται στην μετά-πανδημική εποχή. Πρέπει να διεκδικήσουμε σταθερά τις δυνάμεις του Κέντρου, ανακτώντας τον πρωτοποριακό μας ρόλο, εμπνέοντας, επανασυσπειρώνοντας και διευρύνοντας τις δυνάμεις της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης που, αν και παραμένουν κοινωνικά πλειοψηφικές, σήμερα υποαντιπροσωπεύονται πολιτικά.

Αλλαγές παντού λοιπόν. Αλλαγές από την ηγεσία μέχρι τα προτάγματα, τις επιλογές μας. Όσο πιο γρήγορα, βαθιά και αποτελεσματικά τις υλοποιήσουμε, τόσο πιο δυνατή μπορεί να είναι η επανεκκίνηση με το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός μας, η ολική επαναφορά μας.