Το Σάββατο 29 Μαΐου ήμουν καλεσμένη στην εκπομπή “MEGA Σαββατοκύριακο” με τους Ντίνο Σιωμόπουλο και Στέλλα Γκαντώνα, στην τηλεόραση του MEGA, όπου συζητήσαμε για το Πράσινο Πιστοποιητικό.
Ανέφερα ότι είναι ένα θετικό βήμα. Είναι, επίσης, ιδιαίτερα σημαντικό ότι ήταν πρόταση της Ελλάδας και αγκαλιάστηκε και έγινε αποδεκτή από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επιπλέον, δεν παρέλειψα να αναφέρω ότι αντίστοιχη πρόταση είχε κάνει και το Κίνημα Αλλαγής, και χαιρόμαστε που την υιοθέτησε και την υποστήριξε ένθερμα ο κος Μητσοτάκης. Διότι αποτελεί ευκαιρία να ανοίξει με ασφάλεια ο τουρισμός και οι ελεύθερες μετακινήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και αυτό αποτελεί σημαντικό γεγονός, εάν αντιληφθούμε το βάρος που σήκωσαν και το κόστος που πλήρωσαν οι επιχειρήσεις και οι άνθρωποι του τουρισμού και γενικότερα οι τουριστικές περιοχές, αλλά και η οικονομία της χώρας μας, η οποία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από την επιτυχία του τουρισμού κάθε χρόνο.
Κλείνοντας, τόνισα ότι με το πράσινο πιστοποιητικό, με πρωτόκολλα υγειονομικά και με τήρηση των μέτρων και τον έλεγχο τους, είμαι πολύ αισιόδοξη ότι θα είναι μία καλύτερη χρονιά.
Την Παρασκευή 29 Μαίου 2021 ήμουν καλεσμένη του Γιάννη Πρετεντέρη, στην εκπομπή του στο ραδιόφωνο του Πρώτου Θέματος, όπου συζητήσαμε για την πολιτική επικαιρότητα.
Ξεκινώντας την τοποθέτησή μου, αναφέρθηκα στην κατάσταση που επικρατεί στο Κίνημα Αλλαγής και στις ενέργειες που χρειάζεται να γίνουν ώστε να επανέλθει δυναμικά. Συγκεκριμένα, τόνισα ότι ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ είναι ένας κόσμος που γνωρίζει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κυβερνήσει την Ελλάδα, έχει πρωταγωνιστήσει και έχει βάλει τη σφραγίδα του στην πορεία της χώρας, θέλει επομένως να δει την παράταξη ξανά πρωταγωνίστρια. Χρειάζεται χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση μια πολιτική επανεκκίνηση στο Κίνημα Αλλαγής, στο ΠΑΣΟΚ, για να ξεφύγουμε και δημοσκοπικά από το ταβάνι του 6%-7%. Ένα restart για να αποσαφηνίσουμε ποιο είναι το αφήγημά μας, τι λέμε, ποια είναι η στρατηγική μας, ποια είναι η πολιτική τακτική μας. Χρειάζεται ένα σαφές μεταρρυθμιστικό στίγμα, σε πλήρη αντιδιαστολή με κάθε κύμα λαϊκισμού ή με ψευδομεταρρυθμίσεις. Πρέπει να εκφράσουμε αυτή τη νέα εποχή. Δεν το κάνουμε αυτή τη στιγμή. Πρέπει να διεισδύσουμε στο κέντρο γιατί δεν γίνεται να αφήσουμε τον κο Μητσοτάκη να παίζει μόνος του στο χώρο του κέντρου.
Συνοψίζοντας, αυτό που χρειάζεται το Κίνημα Αλλαγής άμεσα είναι σύγχρονος λόγος, καθαρός λόγος, όχι λογική ίσων αποστάσεων, όχι ούτε-ούτε, όχι να διαγωνιζόμαστε με τον ΣΥΡΙΖΑ στον αντιπολιτευτικό οίστρο, αλλά να μιλάμε ξεκάθαρα με μεταρρυθμιστικές θέσεις και προτάσεις.
Ως προς την θεωρητικά «κυριαρχία» της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις, τόνισα ότι στην περίοδο της διακυβέρνησής του είναι η αλήθεια ότι η κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη με πολύ μεγάλες κρίσεις, τις οποίες αντιμετώπισε με έναν τρόπο που σε πολλές περιπτώσεις παίρνει δημοσκοπικά θετικό πρόσημο, από τα γεγονότα στον Έβρο μέχρι και τον Covid. Γιατί; Γιατί Υπήρξε άμεση αντίδραση και άμεσο κλείσιμο ειδικά στην πρώτη φάση. Υπάρχει πλέον ένας εμβολιασμός ο οποίος προχωράει αρτιότατα, υπάρχει και το θέμα του πράσινου πιστοποιητικού, το οποίο ήταν πρωτοβουλία της Ελλάδας και βλέπουμε και σήμερα ότι αναγνωρίζεται. Άρα αντιμετωπίζοντας κρίσεις με αυτόν τον τρόπο αντικειμενικά φαίνεται ότι υπάρχει μία αποδοχή από την πλειοψηφία του κόσμου.
Αυτό όμως που δεν φαίνεται στην ουσία της διακυβέρνησης της, όπου υπάρχει μία μεταρρυθμιστική άπνοια, δηλαδή μπορεί σε πρώτο επίπεδο να φαίνεται ότι στη διαχείριση των κρίσεων η κυβέρνηση τα πάει ικανοποιητικά, από πίσω όμως και με παράδειγμα τα θέματα της παιδείας, εγώ βλέπω να υπάρχει σοβαρή υστέρηση. Εκεί είναι που πρέπει να εστιάσουμε, εκεί είναι που πρέπει να αναδείξουμε το τι δεν γίνεται ή το τι έπρεπε να είχε γίνει. Έχει κάνει λάθη, και αυτά πρέπει να στηλιτεύουμε σε μια πραγματικά προοδευτική και μεταρρυθμιστική βάση. Δυστυχώς όμως δε το επιτυγχάνουμε. Γι’ αυτό λέμε ότι χρειάζεται μία νέα αλλαγή, στρατηγικά, πολιτικά, σε επίπεδο ηγεσίας και ηγετικής ομάδας, προκειμένου να μπορέσουμε να ξαναπρωταγωνιστήσουμε στο χώρο μας. Τώρα είναι η ώρα για το ΠΑΣΟΚ, για το Κίνημα Αλλαγής.
Κλείνοντας, ως προς την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ, εξέφρασα την προσωπική μου άποψη ότι ναι μεν θα ήθελα να επανέλθουμε στο ΠΑΣΟΚ, αλλά το μεγάλο ζητούμενο είναι η ουσία των πολιτικών μας.
Κατανοώ την πλήρη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριφερθεί ως Προοδευτική Αξιωματική Αντιπολίτευση, προσφέροντας μέγιστο δώρο στον κ. Μητσοτάκη. Μη έχοντας αντλήσει κανένα χρήσιμο γι’ αυτόν συμπέρασμα από την τριπλή ήττα του το 2019 και εμφανίζοντας προφανή αδυναμία να παρουσιάσει μια σοβαρή εναλλακτική λύση, ασχολείται ή με περιθωριακά θέματα ή ασκεί μια μηδενιστική, λαϊκίστικη αντιπολίτευση που, απλά, δυσχεραίνει τη θέση του, γιατί δεν πείθει κανέναν. Έχοντας διαψεύσει, οικτρά, όσους είχαν πιστέψει στα ηρωικά «τσιτάτα» για «σκίσιμο» των Μνημονίων με ένα άρθρο και ένα νόμο, δημιούργησε χαίνουσες πληγές στα αριστερά του, με διαρροές προς το ΚΚΕ και το Μέρα 25, αφού εφάρμοσε, μεταξύ άλλων, μια μοναδικής σκληρότητας “φορομπηχτική πολιτική”, ως Κυβέρνηση. Είναι δε καταφανές, ότι εμφανίζει διαρροές και από τους κεντρώους ψηφοφόρους του. Ταυτόχρονα, έχοντας σκελετούς στις ντουλάπες του από τις εξωθεσμικές δραστηριότητές του για την ενοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων, για τον έλεγχο της Δικαιοσύνης, των Μ.Μ.Ε, κ.λ.π., βρίσκεται σε μια διαρκή σύγχυση και πανικό, αναζητώντας, σπασμωδικά, άλλα θέματα, για να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας, από εκείνα που θέτουν σε αμφισβήτηση τον πυρήνα της πολιτικής και ιδεολογικής του ταυτότητας και συνακόλουθα της τακτικής και της στρατηγικής του γενικότερα.
Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω ειλικρινά, είναι η εμμονική τάση που εμφανίζουν ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να επιτίθενται, αναίτια μάλιστα σε κάθε ευκαιρία στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Γιατί άραγε; Την Πρόεδρο δεν έχω την τιμή να τη γνωρίζω προσωπικά, θυμάμαι όμως, καλά, ότι στο πρόσφατο παρελθόν, ομόφωνα, Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ την ψηφίσαμε για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα. Θυμάμαι, επίσης καλά, ότι η σημερινή Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επελέγη ως Πρόεδρος του ΣΤΕ, επί Κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ. Συνακόλουθα, θεωρώ, ότι η εκλογή του Πρόεδρου της Δημοκρατίας από τη Βουλή, γίνεται, κυρίως, με κριτήρια που έχουν ως βάση το ήθος, την παιδεία, την σοβαρότητα, την κοινωνική και επαγγελματική του πορεία και καταξίωση και την προσήλωσή του στις αρχές και τις αξίες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά, διέθετε και διαθέτει η σημερινή Πρόεδρος και γι’ αυτό την ψηφίσαμε.
Έχω δε την πεποίθηση, ότι είναι αδύνατον σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, το πρόσωπο αυτό, να απώλεσε τα χαρακτηριστικά για τα οποία εξελέγη.
Με τα κριτήρια αυτά, την ψήφισαν και εκείνοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα την επικρίνουν.
Επομένως, κανένα κόμμα και κανένας πολιτικός, δεν είναι λογικό, να κρίνει κάποιον εντελώς διαφορετικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, πόσο μάλλον όταν το πρόσωπο αυτό είναι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Αναρωτιέμαι, επίσης, εάν η αναιτιολόγητη κριτική που κατά περιόδους δέχεται, θα ήταν η ίδια, εάν σε αντίστοιχες ενέργειες προέβαινε άνδρας, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ας είμαστε λοιπόν, όλοι, φειδωλοί και προσεκτικοί στους χαρακτηρισμούς μας. Ας μην «ισοπεδώνουμε» τα πάντα, γιατί τελικά, κάθε επίθεση στα πρόσωπα που εκπροσωπούν τους θεσμούς, πληγώνουν τελικά τους ίδιους τους θεσμούς της Πολιτείας και όχι τα πρόσωπα.
Η δραματοποίηση εκτάκτων καταστάσεων, όπως η πανδημία του COVID19,προκειμένου να πειστεί η κοινωνία ή ένα τμήμα της, στην κατεύθυνση μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς δεν είναι πάντοτε αποτελεσματική. Ας πάρουμε όμως την πανδημία από την αρχή και ας δούμε τα στοιχεία. Έχουμε περάσει τουλάχιστον δεκαπέντε κρίσιμους, δύσκολους μήνες με σημαντικές υγειονομικές και οικονομικές παρενέργειες. Στη χώρα μας, ήδη, έχουν νοσήσει συνολικά 388.929 άνθρωποι, ενώ έχουν χάσει την ζωή τους 11.734 συμπολίτες μας, δηλαδή σχεδόν μία ολόκληρη πόλη. Χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν υποστεί ζημιές και στους επόμενους μήνες θα φανεί πόσες δεν θα αντέξουν, τι κύμα απολύσεων θα δημιουργηθεί και πόσοι θα βρεθούν άνεργοι. Σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν νοσήσει περίπου 167 εκατομμύρια και έχουν πεθάνει 3.500.000! Μιλάμε για συγκλονιστικά στοιχεία που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, ενώ την ίδια περίοδο σειρά χωρών, όπως η Ινδία, ολόκληρη σχεδόν η Αφρική και αλλού υποφέρουν από την πανδημία,αδύναμες να αντιδράσουν. Την ίδια ώρα επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για πιθανό τέταρτο κύμα. Σε κάθε περίπτωση δεν έχουμε ξεμπερδέψει με τον φονικό ιό.
Αυτή σε αδρές γραμμές είναι η εικόνα. Μια εικόνα που θα ήταν πολύ χειρότερη αν η επιστήμη δεν επεδείκνυε άμεσα αντανακλαστικά, κάνοντας θεαματικά βήματα, βρίσκοντας εμβόλια μέσα σε χρόνο ρεκόρ. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε ένα άγνωστο φονικό ιό, που αν οι επιστήμονες, προσπαθώντας να τον αποκρυπτογραφήσουν, δεν πρότειναν προστατευτικά μέτρα, δεν έβρισκαν τα εμβόλια, θα θρηνούσαμε πολλές χιλιάδες περισσότερα κρούσματα και θανάτους στη χώρα μας και πολύ περισσότερα εκατομμύρια παγκοσμίως.
Κι όμως συνεχίζουμε να ακούμε διάφορα ακατανόητα. Σαν να υπάρχει ένας παράλληλος κόσμος που δεν πληροφορείται, που διαβάζει απίστευτες ανακρίβειες ανεύθυνων, που αρνείται να βάλει μάσκα, να κάνει self test στα παιδιά του για να πάνε ασφαλή στο σχολείο, που αρνούνται να εμβολιαστούν κλπ. Δεν είναι περίεργο. Στην αρχή της προηγούμενης δεκαετίας και ενώ η χώρα είχε χρεοκοπήσει, ένα 30% δήλωνε στις δημοσκοπήσεις ότι «μας ψεκάζουν για να πιστέψουμε ότι χρωστάμε σαν χώρα και να μας κάνουν ό,τι θέλουν»! Από τότε το κύμα ανορθολογισμού και λαϊκισμού έχει βέβαια υποχωρήσει. Ωστόσο, υπάρχει πάντα ένα κοινωνικό υπόστρωμα, έτοιμο να «πάει κόντρα στο ρεύμα», να εμφανιστεί δηλαδή με δήθεν κριτικό πνεύμα σε αντίθεση με όλους τους άλλους που ακολουθούμε “ως πειθήνια και άβουλα όντα τις εντολές του παγκόσμιου συστήματος”. Είναι ένας παράλληλος κόσμος που αρνείται ενδεικτικά, να δει τι γινόταν στην Μεγάλη Βρετανία και τις Η.Π.Α στην αρχή της πανδημίας όταν ο κ. Τραμπ και ο κ. Τζόνσον αμφισβητούσαν την ύπαρξη του προβλήματος και πώς τα πράγματα άλλαξαν άρδην τώρα, που αντιμετωπίζουν την πανδημία με σοβαρότητα και ευθύνη, επιτυγχάνοντας υψηλά επίπεδα εμβολιασμού. Σε αυτούς προστίθενται και άλλοι, οι οποίοι αναμένουν να δουν την εξέλιξη της πανδημίας, προκειμένου να αποφασίσουν αν τελικά θα εμβολιαστούν ή όχι και με ποιο εμβόλιο.
Την ίδια στιγμή και ενώ ο εμβολιασμός τώρα προχωράει στη χώρα μας με ικανοποιητικούς, θα έλεγα, πλέον, ρυθμούς, υπάρχει ο κίνδυνος ένα κρίσιμο ποσοστό να μην εμβολιαστεί. Έχουν εμβολιαστεί μέχρι στιγμής με μία δόση 3.281.580 Έλληνες και με δύο δόσεις 1.813.815. Τι περιμένουν λοιπόν να δουν; Γιατί κάποιοι δηλώνουν ότι «εγώ δεν γίνομαι πειραματόζωο», όταν με μια ή δύο δόσεις έχουν εμβολιαστεί συνολικά περίπου 5.000.000 πολίτες; Γιατί καθυστερούν παίζοντας με τις ζωές τους, τις ζωές των μελών της οικογένειάς τους και των φίλων τους; Δεν ακούν αυτό που σημειώνουν οι επιστήμονες όλο το τελευταίο διάστημα, ότι τώρα πια νοσούν σοβαρά και πεθαίνουν κατά βάση άνθρωποι- ακόμα και νέοι-που ενώ θα μπορούσαν να είχαν εμβολιαστεί δεν εμβολιάστηκαν; Και δεν αναφέρομαι καν σε ανόητες, μεσαιωνικού τύπου αντιλήψεις και επιχειρήματα περί τσιπ που μας βάζουν για να μας παρακολουθούν και άλλα γραφικά.
Τώρα ακριβώς είναι η στιγμή που πρέπει να υπάρξει ένα ακόμα μεγαλύτερο κύμα, μια μεγάλη προσπάθεια πειθούς από όλους μας. Το πολιτικό σύστημα έχει χρέος να επικεντρωθεί σ’ αυτό το θέμα. Ο εμβολιασμός πρέπει να φτάσει τουλάχιστον στο 80% για να θωρακίσουμε την χώρα μας υγειονομικά και οικονομικά, για να μην έχουμε πισωγυρίσματα τώρα που πάμε καλύτερα. Τώρα που δυστυχώς όλα τα μέτρα έχουν χαλαρώσει, που τα κορονοπάρτυ γίνονται ελεύθερα, χωρίς καμία παρέμβαση, που στα ΜΜΜ θα δεις λίγους με μάσκες, που κάποιοι καταστηματάρχες φορτώνουν τραπεζάκια για πελάτες, δύο είναι οι κινήσεις και μόνο: Εμβολιασμός και Τήρηση μέτρων. Διαφορετικά, ίσως τα τείχη φανούν ευάλωτα.
Μέσα σ’ αυτή την γενικευμένη προσπάθεια είναι αδιανόητο να στρουθοκαμηλίζουμε και να κάνουμε ότι δεν γνωρίζουμε για ορισμένες απαράδεκτες συμπεριφορές ειδικών κατηγοριών. Όλοι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό και όχι μόνο, είχε την προνομιακή αντιμετώπιση και καλώς λόγω των δύσκολων συνθηκών που εργάζονταν δίνοντας μάχη για όλους μας, να εμβολιαστούν από τον Ιανουάριο! Φτάνοντας πια στο καλοκαίρι, οι γιατροί έχουν εμβολιαστεί σε πολύ υψηλά ποσοστά της τάξης του 85%. Γιατί όμως στο νοσηλευτικό προσωπικό αυτό το ποσοστό βρίσκεται στο 60%-65; Ως πότε θα παρακολουθούμε ένα απαράδεκτο φαινόμενο, να κινδυνεύουν άνθρωποι που πάνε για άλλο πλην covid λόγο σ’ ένα Νοσοκομείο και να «κολλάνε» κορονοϊό από ένα μέρος του νοσηλευτικού προσωπικού, που αρνείται εγωιστικά να νοσηλευτεί; Η παρότρυνση ότι θα πρέπει να τους πείσουμε είναι πια κωμικοτραγική. Οι νοσοκομειακοί είναι που έπρεπε να μας πείθουν. Τον δρόμο τον έδειξε ο κ. Ντράγκι. Ο εμβολιασμός όλων των νοσοκομειακών πρέπει να γίνει υποχρεωτικός και δεν τίθεται κανένα συνταγματικό θέμα, όπως έχουν σημειώσει γνωστοί συνταγματολόγοι. Όσοι αρνούνται θα πρέπει να έχουν σοβαρές κυρώσεις και όχι απλά μετάθεση σε άλλο πόστο, που σε τελευταία ανάλυση μπορεί να θεωρηθεί και «επιθυμητή εργασιακή εξέλιξη».
Αν και οι νοσοκομειακοί είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, δεν είναι το μόνο. Χρειάζεται, επομένως, άμεση νομοθετική παρέμβαση που να συμπεριλαμβάνει όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες που έρχονται σε επαφή με πολύ κόσμο και σ’ αυτό είναι επιτακτικό να συμπαραταχθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις χωρίς παιχνίδια με συντεχνίες και μικροσυμφέροντα όταν διακυβεύεται η Δημόσια Υγεία.
Μαζικός εμβολιασμός λοιπόν με μεγάλη προσπάθεια και νομοθετική ρύθμιση πρόβλεψης συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων. Μόνο έτσι θα οχυρώσουμε τη χώρα με σταθερότητα, υπευθυνότητα και προοπτική. Πέρα όμως από τα παραπάνω, το σπουδαιότερο είναι ότι ακόμα και αν εμβολιαστεί το 100% του πληθυσμού των προηγμένων χωρών, δεν θα έχουμε καταφέρει καίριο πλήγμα στον ιό, αν οι προηγμένες χώρες, με απελευθέρωση των πατεντών ή με προσφορές και χορηγίες, δεν φροντίσουμε να εμβολιαστούν όλοι άνθρωποι του πλανήτη, αφενός γιατί το εμβόλιο είναι παγκόσμιο κοινωνικό αγαθό για όλους τους ανθρώπους της γης, και αφετέρου, γιατί εάν οι φτωχότερες χώρες του πλανήτη αφεθούν στην τύχη τους, όπως Ινδία, Αφρική κτλ, ο κορονοϊός θα μας ξαναεπισκεφθεί σύντομα, μεταλλαγμένος, και ακόμα πιο επικίνδυνος, ξαναφέρνοντάς μας στο σημείο μηδέν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οφείλουμε όλοι να προστατεύουμε κάθε άνθρωπο που γεννιέται σε οποιοδήποτε σημείο της Γης.
Στην Ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών για την άρση των περιορισμών για την εγγραφή στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους εκλογέων εξωτερικού, την Τρίτη 25 Μαΐου2021, τοποθετήθηκε η Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου.
Ξεκινώντας την ομιλία της, η βουλευτής αναφέρθηκε στην καθαρή θέση αρχής του Κινήματος Αλλαγής, η οποία προσδιορίζει ότι όλοι οι Έλληνες που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους πρέπει να μπορούν να ασκούν το συνταγματικό τους δικαίωμα της ψήφου, χωρίς εμπόδιο και να συνδιαμορφώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η κα Γιαννακοπούλου, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση και στη στάση των κομμάτων της Βουλής στο αρχικό Νομοσχέδιο που συζητήθηκε και ψηφίστηκε στη Βουλή το 2019, το οποίο το χαρακτήρισε ως ένα λειψό πρώτο βήμα, αφού για να επιτευχθεί η ψήφιση του από 200 βουλευτές, όπως ήταν απαραίτητο, η αξιωματική αντιπολίτευση και το Κ.Κ.Ε επέμεναν στους περιορισμούς.
Επιπλέον, η βουλευτής άσκησε έντονη κριτική στη δήλωση της αρμόδιας τομεάρχη του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, με την οποία ενέπαιξε ανοικτά τους απόδημους λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει μάχη για την άρση των περιορισμών και όταν θα επανέλθει στην εξουσία θα καταργήσει τους ίδιους περιορισμούς που έθεσε ο ίδιος!
Επιπλέον, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στις εναλλακτικές που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις αρμόδιες επιτροπές, οι οποίες δημιουργούν έντονες διαφοροποιήσεις ανάμεσα σε όσους ψηφίζουν στην Ελλάδα, δίνοντας το δικαίωμα να ψηφίζουν κόμματα και Βουλευτές και να διαμορφώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα, και σε όσους είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού, να ψηφίζουν προκαθορισμένους βουλευτές και να μην επηρεάζουν το εκλογικό αποτέλεσμα!
Τόνισε, ότι η πραγματική εκπροσώπηση μπορεί να επιτευχθεί μόνο με έναν τρόπο και συγκεκριμένα με την δημιουργία μιας νέας ενιαίας «Περιφέρειας Ελλήνων Κατοίκων Εξωτερικού», που θα εκλέγει 5-7 βουλευτές, μέσω των ειδικών ψηφοδελτίων των κομμάτων. Οι έδρες που θα καταλαμβάνονται με αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται από το ψηφοδέλτιο επικρατείας και από τις λοιπές εκλογικές περιφέρειες.
Κλείνοντας, παρέθεσε τα στοιχεία της έρευνας Voting from Abroad, που έδειξαν ότι από τις 204 χώρες -που εξετάσθηκαν-, οι 140 δίνουν τη δυνατότητα ψήφου στους απόδημους πολίτες. Και η Ελλάδα να είναι το μοναδικό ευρωπαϊκό κράτος-μέλος, που ακόμα δεν το έχει θεσπίσει.
Τέλος, κάλεσε όλα τα μέλη του Κοινοβουλίου να λάβουν θετική στάση προς τη ψήφο χωρίς κανέναν, περιορισμό και με ξεκάθαρη εκπροσώπηση στα έδρανα της Βουλής, ώστε να φανεί και η πραγματική στήριξη των απόδημων.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο της τοποθέτησης στο:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
όλοι οι Έλληνες που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους πρέπει να μπορούν να ψηφίζουν χωρίς κανένα απολύτως εμπόδιο και να συνδιαμορφώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα στη χώρα μας. Αυτή είναι μια καθαρή θέση αρχής που δεν χωρίζει κατά τρόπο απαράδεκτο τους Έλληνες σε εσωτερικού και εξωτερικού ούτε σε ψηφοφόρους δύο ταχυτήτων. Κάθε άλλη αντίληψη και κάθε άλλη άποψη ή πρόταση φοβάμαι πολύ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι εντάσσεται σε μικροκομματικούς υπολογισμούς και είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική. Η συζήτηση επανέρχεται από την Κυβέρνηση και όλα τα κόμματα θα έπρεπε, κατά την άποψή μου, τόσο απέναντι στη χώρα όσο και απέναντι στον απανταχού ελληνισμό να πάρουν εθνική και δημοκρατική θέση υπέρ της ψήφου όλων των αποδήμων ανεξαιρέτως.
Το Κίνημα Αλλαγής, όπως εκφράστηκε και διά της ειδικής αγορήτριά του, της κυρίας Λιακούλη, είχε από την αρχή και πάντα διαχρονικά καθαρή θέση γι’ αυτό το ζήτημα. Αυτήν διατύπωσε και όταν γινόταν η συζήτηση για το ίδιο θέμα το 2019. Έχουμε όμως είκοσι δύο Βουλευτές, οπότε με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που παίρναμε θετική θέση σε δικαίωμα ψήφου συγκεντρώνονταν εκατόν ενενήντα ψήφοι και όχι διακόσιες που επιτάσσει το Σύνταγμα.
Επιτρέψτε μου μια μικρή ιστορική αναδρομή για να καταλάβουμε τι και πώς έγινε. Γι’ αυτόν τον λόγο λοιπόν επιχειρήθηκε ένας συμβιβασμός με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος να καταθέτει τις προτάσεις του, οι οποίες πάντως σε κάθε περίπτωση έβαζαν εμπόδια, και τον ΣΥΡΙΖΑ να μπαίνει στη συζήτηση εκ των υστέρων, ενώ αρχικά είχε έναν πλήρη αρνητισμό. Βεβαίως, το ΜέΡΑ25 δεν σκόπευε να ψηφίσει καμία πρόταση τότε. Έτσι, λοιπόν, φτάσαμε στο γνωστό αποτέλεσμα να ψηφίζουν το διαμορφωμένο νομοσχέδιο και νόμο πλέον διακόσιοι ογδόντα οκτώ Βουλευτές. Όλοι θεωρήσαμε ότι έγινε ένα πρώτο βήμα. Ωστόσο, το βήμα αυτό ήταν λειψό και οι ευθύνες καταγεγραμμένες.
Πάντως αναρωτιέμαι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Δεν είναι πραγματικά εντυπωσιακό κάποιοι να μιλούν για απλή αναλογική, κάποιοι να μιλούν για δημοκρατία, για ισοτιμία της ψήφου και να τηρούν αυτήν τη στάση;
Και σαν να μην έφτανε αυτό, πριν από λίγο καιρό η αρμόδια τομεάρχης του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ενέπαιξε ανοιχτά και ξεκάθαρα τους απόδημους λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έδινε μάχη για την άρση των περιορισμών και ότι σε κάθε περίπτωση, όταν θα επανέλθει στην εξουσία, θα τους καταργήσει. Μιλάμε για το ίδιο κόμμα το οποίο είχε θέσει αυτούς τους περιορισμούς. Ως πού πραγματικά μπορεί να φτάσει το ψέμα; Ως πού μπορεί να φτάσει η υποκρισία;
Όμως, αυτό σε κάθε περίπτωση μας έδωσε την ευκαιρία να έρθουμε ξανά στη Βουλή και να συζητήσουμε το μείζον αυτό θέμα. Οι εναλλακτικές, όμως, που για μία ακόμη φορά προτείνει το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι ξανά για ψήφο με περιορισμούς. Όσοι ψηφίζουμε στην Ελλάδα να ψηφίζουμε κόμματα, να εκλέγουμε Βουλευτές με βάση τον εκλογικό νόμο και να διαμορφώνουμε το εκλογικό αποτέλεσμα. Όσοι, όμως, είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και βρίσκονται στο εξωτερικό να ψηφίζουν τους δικούς τους λίγους και προκαθορισμένους Βουλευτές και να μην επηρεάζουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Και είπα και πιο πριν ποιοι το υποστηρίζουν αυτό, οι ίδιοι οι υποστηρικτές της απλής αναλογικής. O tempora, o mores!
Ως Ελλάδα για μία ακόμη φορά καθυστερήσαμε και καθυστερούμε να λύσουμε ένα πρόβλημα που για χρόνια υπήρχε και ένα πρόβλημα που σε παγκόσμιο επίπεδο οι περισσότερες χώρες το έχουν λύσει ως προς τα πρακτικά θέματα.
Εμείς, το Κίνημα Αλλαγής, θεωρούμε απαραίτητο η ψήφος, κύριε Υπουργέ, να προσμετράται στο συνολικό εθνικό εκλογικό αποτέλεσμα και όχι στις εκλογικές περιφέρειες. Η πραγματική εκπροσώπηση των αποδήμων θα έπρεπε να εξασφαλίζεται με τη δημιουργία μιας νέας ενιαίας περιφέρειας Ελλήνων κατοίκων εξωτερικού που θα εκλέγει πέντε έως επτά Βουλευτές μέσω των ειδικών ψηφοδελτίων των κομμάτων. Οι έδρες που θα καταλαμβάνονται με αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας και από τις λοιπές εκλογικές περιφέρειες.
Όχι λοιπόν. Όχι στους περιβόητους κόφτες του δικαιώματος ψήφου που προβλέπονται στο άρθρο 1. Τι σημαίνει ότι πρέπει να είναι τριάντα πέντε; Και γιατί να μην είναι σαράντα; Γιατί να μην είναι πενήντα; Γιατί να μην είναι είκοσι ή και τα τελευταία δέκα χρόνια; Ξέρετε, υπάρχει μια τάση και από την Κυβέρνησή σας να θέτει διαρκώς αριθμητικά καλούπια. Καλό είναι αυτό να το δείτε.
Κι εσείς, κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι εναλλακτικές που προτείνετε όλο αυτό το διάστημα δεν είναι άλλες από ψήφο με περιορισμούς. Πάντα ψήφο με περιορισμούς. Δεν επιθυμείτε την προσμέτρηση στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά να έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν λίγους και προκαθορισμένους Βουλευτές. Δεν είναι παράλογο; Δεν είναι αντιφατικό με βάση τα συνολικά πολιτικά σας πιστεύω, όπως σας είπα, για την απλή αναλογική και για την ισοτιμία της ψήφου; Δεν αποτελεί ψέμα και υποκρισία; Μπορείτε στοιχειωδώς να μας εξηγήσετε για ποιον λόγο έχετε δύο μέτρα και δύο σταθμά; Ελπίζω να επανεξετάσετε τη στάση σας. Δεν μας τιμά.
Δεν μας τιμά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ως χώρα το ότι σύμφωνα από έρευνα από το «Voting from Abroad» από τις διακόσιες τέσσερις χώρες που εξετάστηκαν το 70% εξ αυτών, εκατόν σαράντα χώρες δίνουν τη δυνατότητα ψήφου στους απόδημους πολίτες και η Ελλάδα να είναι το μοναδικό ευρωπαϊκό κράτος-μέλος που να μην κάνει κάτι τέτοιο.
Ας κάνουμε, λοιπόν, το βήμα μπροστά, επιτέλους έστω και με αυτήν τη χρονική υστέρηση κι εμείς. Ας βάλουμε ένα τέλος σε αυτήν τη ντροπή. Ας κάνουμε ένα βήμα στην εδραίωση της συνοχής του απανταχού ελληνισμού. Ας ψηφίσουμε όλοι σήμερα υπέρ της ψήφου χωρίς κανέναν μα κανέναν περιορισμό και με ξεκάθαρη εκπροσώπηση στα Έδρανα της Βουλής. Όσοι δεν το κάνουν θα είναι υπόλογοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απέναντι στους απόδημους, απέναντι στην ιστορία και θα φανεί ανοιχτά πια ποια είναι η πραγματική εικόνα τους γι’ αυτούς.
O χρόνος κυλάει αμείλικτα. Ήδη βρισκόμαστε στο μέσον περίπου της Κυβερνητικής θητείας και όλα μοιάζουν πολιτικά παγωμένα. Παρά την περιπέτεια της πανδημίας και τις υγειονομικές, οικονομικές παρενέργειες, παρά την ψήφιση Νόμων που αμφισβητήθηκαν πολύ, οι πολιτικοί συσχετισμοί δείχνουν αναλλοίωτοι. Η Κυβέρνηση εμφανίζει ορατές φθορές, ωστόσο η Αντιπολίτευση δεν κερδίζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει απώλειες της τάξης του 25%-30% από την εκλογική επίδοσή του τον Ιούλιο του 2019 και υπολείπεται της Ν.Δ κατά 15%-16% στην πρόθεση ψήφου, ενώ το Κίνημα Αλλαγής κινείται πηγαινοερχόμενο βασανιστικά από το 6% έως το 7%.
Ας μου επιτραπεί να σημειώσω, ότι δεν συμβαίνει το ίδιο σε όλες τις χώρες της Ευρώπης ή και σε άλλες χώρες του πλανήτη και δεν επαληθεύεται η βολική θεωρία ότι αυτό οφείλεται στην πανδημία, που δεν επιτρέπει στην Αντιπολίτευση να αναπτύξει δήθεν την πολιτική της. Στις Η.Π.Α ο Τραμπ έχασε τις εκλογές, κυρίως λόγω της ασυνάρτητης πολιτικής του απέναντι στον κορονοϊό, αν και είχε ως δυνατό σημείο του την Οικονομία. Στη Γερμανία η αποχώρηση Μέρκελ, οι δυσκολίες των Σοσιαλδημοκρατών και ο νέος άνεμος από την εμφάνιση των ανανεωμένων Πρασίνων συνθέτουν ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Στην Ισπανία οι PODEMOS συνετρίβησαν στις εκλογές της Μαδρίτης. Στην Ιταλία έχουμε πρωθυπουργό τον Ντράγκι. Στην Γαλλία οι Σοσιαλιστές εξαϋλώνονται μέσα στην κόντρα Μακρόν- Λεπέν, ενώ στην Μεγάλη Βρετανία ο Τζόνσον, μετά την περσινή δημοσκοπική του πτώση έχει επανέλθει, αλώνοντας στις πρόσφατες τοπικές εκλογές ακόμα και παραδοσιακά οχυρά των Εργατικών. Η θεωρία της «εξηγήσιμης ακινησίας» δεν στηρίζεται επομένως πουθενά. Κι όμως η γη κινείται, οι συσχετισμοί διαφοροποιούνται παντού με κοινό παρονομαστή την υποχώρηση των δυνάμεων του λαϊκισμού, του μηδενισμού και την επικράτηση αυτών που δείχνουν τουλάχιστον να διαθέτουν εναλλακτική λύση διακυβέρνησης. Ανάμεσα στα «θύματα» των διεργασιών βρίσκονται και τα περισσότερα σοσιαλιστικά- σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.
Στην πατρίδα μας, όλοι οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί που υπήρξαν ως αποτέλεσμα της κρίσης, από τους ΑΝΕΛ και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, μέχρι την Ένωση Κεντρώων και δυνάμεις που θα μπορούσαν να έχουν συμβολή στην πορεία της χώρας, όπως το ΠΟΤΑΜΙ και η ΔΗΜΑΡ, εξαφανίστηκαν. Τελευταία εναπομείνασα δύναμη από την περίοδο της κρίσης, του φανατισμού, του άκρατου λαϊκισμού παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ, που δείχνει να επιστρέφει σε αντιλήψεις του 2011-2012. Με την πάγια, συνολικά μηδενιστική αντιπολιτευτική τακτική σε όλα τα θέματα, από τις επιθέσεις κατά της Προέδρου της Δημοκρατίας, τον ισχυρισμό ότι έχουμε χούντα, έως την αγιοποίηση Κουφοντίνα από ένα σημαντικό μέρος του, κατοχυρώνεται ως δύναμη συντήρησης και υπεράσπισης όλων των παθογενειών της Αντιπολίτευσης. Πως να μην χάνει λοιπόν δυνάμεις; Το 2021 δεν είναι 2011. Επομένως, πρακτικά ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον βοηθάει με την αντιπολιτευτική του στάση την Κυβέρνηση, συμβάλλοντας στη δημιουργία μίας εικόνας που ούτε τα στελέχη της Ν.Δ δεν μπορούν να προσφέρουν στο κόμμα τους. Η Κυβέρνηση που έχουμε, δεν είναι δα και καμία ομάδα φοβερών και ανίκητων πολιτικών αντιπάλων. Όποιος παρακολουθεί την πορεία της, διαπιστώνει σοβαρά λάθη και ολιγωρίες και εν τέλει μία μεταρρυθμιστική άπνοια.
Ωστόσο, προβληματισμό δημιουργεί και η δημοσκοπική στασιμότητα του Κινήματος Αλλαγής. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί βρίσκεται σε ένα ιδιόμορφο δημοσκοπικό τέλμα επί δύο χρόνια και αφού – για να μην ξεχνάμε- δεν κατάφερε να αυξήσει τις δυνάμεις του στις εκλογές του 2019 όταν το 65% της κοινωνίας συνέθεσε ένα ρεύμα εναντίωσης απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Γιατί άραγε έχει εγκλωβιστεί μεταξύ 6% και 7%; Γιατί αδυνατεί να αξιοποιήσει τις φθορές της Κυβέρνησης και τις ακόμα μεγαλύτερες απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να μπορεί να παρουσιάσει κάποια διψήφια επίδοση, εισπράττοντας στοιχειωδώς από ένα χώρο της τάξης του 10%-15% που φαίνεται να μετακινείται ή να θέλει να μετακινηθεί πολιτικά; Γιατί δεν εισπράττει τίποτα από την Ν.Δ, ενώ ακόμα και ένα 12-14% απωλειών του ΣΥΡΙΖΑ οδεύει απευθείας στην Ν.Δ και όχι στο Κίνημα Αλλαγής που θα ήταν πολιτικά λογικότερο;
Αυτά είναι πια τα κρίσιμα ερωτήματα, που θα καθορίσουν την πορεία μας. Για να είμαι ακριβής: Είναι υπαρξιακής, πια, φύσης ερωτήματα, αφού οι χαμηλές δημοσκοπικές επιδόσεις μας εμφανίζονται σε μια περίοδο που δεν έχουν τεθεί διλήμματα. Για να είμαι ακόμα πιο σαφής: Αν γίνουν εθνικές εκλογές, και μάλιστα διπλές, κατά τις οποίες θα κριθεί η διακυβέρνηση της χώρας, με την αφετηρία που εμφανιζόμαστε σήμερα και τις πιέσεις που θα αναπτυχθούν, δεν μπορούμε να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι.
Πρέπει λοιπόν να αντιδράσουμε τώρα χωρίς να παραμένουμε σε μια περίεργη κι ακατανόητη αυταρέσκεια. Έχουμε χρέος να επιχειρήσουμε μια επανεκκίνηση, ένα restart εδώ και τώρα. Σε ποια κατεύθυνση; Στην κατεύθυνση να τα αλλάξουμε όλα. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να γίνει και πάλι το ισχυρό, δυναμικό, προοδευτικό, μεταρρυθμιστικό Κίνημα που θα παρέμβει και θα βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις που έρχονται. Όχι μέσα από μια νοσταλγική ενατένιση ενός ηρωικού παρελθόντος, αλλά με μια νέα θεώρηση της εποχής της πανδημίας και των προκλήσεων που έπονται, της κλιματικής αλλαγής και της ψηφιοποίησης, των μεγάλων γεωστρατηγικών διακυβευμάτων και της ανάγκης να οικοδομήσουμε μια Ελλάδα ισχυρή, με φωνή και κύρος, με ανάπτυξη, καινοτομία, με ισχυρούς θεσμούς που θα θωρακίζουν τη Δημοκρατία απέναντι σε επανεμφάνιση νέων μηδενιστικών, λαϊκίστικων και ακροδεξιών τάσεων. Ο κόσμος μας δεν μοιάζει σε πολιτική νοοτροπία με τον κόσμο του Κ.Κ.Ε, που τον τιμώ. Είναι κόσμος που έζησε μεγάλες στιγμές της Παράταξής μας με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη, που αισθάνεται ότι κυβέρνησε τη χώρα καλά και θέλει να την ξανακυβερνήσει. Δεν αρκείται σε 6%-7%, γενικού τύπου αντιπολίτευση, σε εξωραϊσμούς και σε ανεπαρκείς εξηγήσεις ότι για όλα φταίει το Σύστημα ή κάποιες αόρατες δυνάμεις που μας πολεμούν.
Το ΠΑΣΟΚ, οι δυνάμεις του Κινήματος Αλλαγής μπορούν και πρέπει να εκφράσουν τις αστείρευτες και ζωντανές δυνάμεις του Κέντρου, τις δικές του δυνάμεις, να μην τις αφήσει αμαχητί βορά ούτε στη ΝΔ ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ. Να εκφράσει τις δυνάμεις της δημοκρατίας, τις δυνάμεις του ορθολογισμού, της μεταρρύθμισης και της σύγχρονης οικολογίας. Να αφήσουμε πίσω τις πολιτικές του μέσου όρου, τις πολιτικές του «ούτε-ούτε» και το άγχος υστέρησης σε αντιπολιτευτικό οίστρο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Να συνειδητοποιήσουμε ότι η γενική επίκληση της αυτονομίας από μόνη της δεν συνιστά πολιτικό αφήγημα, αλλά κουραστική επανάληψη μιας αυτονόητης αλήθειας για κάθε κόμμα. Να μην κρύβουμε τις ανεπάρκειες μας, μέσα από ανεπαρκείς εξηγήσεις. Χρειάζονται καθαρές κουβέντες, καθαρές εξηγήσεις και επιλογές.
Τώρα πρέπει να ξεκινήσουμε ένα νέο εγχείρημα, ασφαλώς και με την νέα ηγεσία που θα προέλθει από τις προσεχείς διαδικασίες, που θα μπορεί να εκφράσει τις απαιτήσεις αυτής της προσπάθειας, που έχει δείξει ότι ήταν και είναι παρούσα στις καθημερινές μάχες, ότι διαθέτει δυναμισμό και όραμα. Αυτά κρίνονται στους επόμενους μήνες. Αυτό θα κριθεί στις εκλογές για την ηγεσία του κόμματός μας τον Νοέμβριο, εκλογές ανοικτές στην κοινωνία, αλλά και στο Συνέδριο και τις διεργασίες που θα ακολουθήσουν.
Ας προχωρήσουμε λοιπόν, αλλάζοντας τα πάντα. Πρέπει να αλλάξουμε για να υπάρξουμε, για να πρωταγωνιστήσουμε και πάλι, για να πετάξουμε ψηλά. Αυτό είναι το χρέος μας.
Την Παρασκευή 21 Μαΐου ήμουν καλεσμένη στην εκπομπή “Αταίριαστοι” με τους Γιάννη Ντσούνο και Χρήστο Κούτρα, στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ, όπου συζητήσαμε για την Προανακριτική που διενεργείται στη Βουλή για τον κο Παππά.
Ξεκινώντας την τοποθέτησή μου, ανέφερα ότι η διαδικασία προχωράει κανονικά, αλλά έχει ακόμα δρόμο για να ολοκληρωθεί. Αυτές τις μέρες γίνεται η εξέταση του μάρτυρα, του κου Καλογρίτσα. Θα ακολουθήσουν εξετάσεις μαρτύρων από τις Τράπεζες για να δούμε τη ροή του χρήματος, η εξέταση του κου Παππά, και ενδεχόμενα εξέταση και κάποιων καναλαρχών.
Ωστόσο, οι αποκαλύψεις του κου Καλογρίτσα, είναι απολύτως σοκαριστικές και αναδεικνύουν μεθοδεύσεις, εξωθεσμικές δραστηριότητες, παίγνια Πολιτικών- Επιχειρηματιών για παρέμβαση στον χώρο των Μ.Μ.Ε. Επαληθευόμαστε ως Κίνημα Αλλαγής που λέγαμε από το 2016, ότι υπήρχε ένα παιχνίδι σε πολιτικό επίπεδο, όπου προσπαθούσε με κάθε τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ να ελέγξει ή και να κλείσει Μ.Μ.Ε αλλά και να στήσει το δικό του κανάλι, βρίσκοντας πόρους, όπως μας λέει ο κος Καλογρίτσας με την συμμετοχή άλλων παραγόντων.
Όμως, μέχρι στιγμής αυτό που έχει αποδειχθεί είναι η τριμερής σχέση ανάμεσα στους Λίβυους επιχειρηματίες – στον κο Παππά και τον ΣΥΡΙΖΑ και στον κο Καλογρίτσα. Με τα μέχρι σήμερα λεχθέντα, ο κος Παππάς έπαιζε το ρόλο του διαμεσολαβητή, οι Άραβες έβαλαν τα χρήματα και ο κος Καλογρίτσας θα έβαζε το όνομά του μπροστά. Ασφαλώς έχουμε ακόμα μπροστά μας μέλλον και πολλά που πρέπει να διερευνηθούν και θα φανεί αν έχει δίκιο ο κος Καλογρίτσας.
Ας σημειώσουμε ότι κος Καλογρίτσας επιβεβαίωσε και τις καταγγελίες του κου Κοντομηνά, ότι ζητήθηκε με την παρέμβαση του κου Παππά να συμμετάσχει στον ALPHA. Όπως είπε και για τον κο Μαρινάκη, όσα και ο ίδιος έχει αναφέρει . Τα προσωπικού ύφους μηνύματα προς τον κο Παππά και οι δηλώσεις ότι κοιμόταν σπίτι του δείχνουν επίσης όχι απλά οικειότητα, αλλά και μια στενή συνεργατική σχέση.
Έτσι εύλογα δημιουργείται το ερώτημα γιατί ξαφνικά τώρα θυμούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ο κος Καλογρίτσας είναι ψεύτης ή ότι λειτουργούσε από μόνος του. Ήταν διοκός τους, είναι γνωστές οι διαχρονικές σχέσεις του με την Αριστερά. Ξαφνικά ανακάλυψαν ότι είναι συκοφάντης;
Εμείς, ως Κίνημα Αλλαγής, έχουμε σταθερή και πάγια θέση να βγουν όλα στο φως. Να φτάσει το μαχαίρι ως το κόκκαλο όσο ψηλά και αν είναι.
Κλείνοντας, τόνισα ότι το γεγονός που μου προξενεί απορίες είναι: εάν ο κος Παππάς θεωρεί ότι όλα αυτά είναι ψευδή και συκοφαντικά , για ποιο λόγο δεν έχει προβεί σε μήνυση; Μήπως όλα αυτά έχουν να κάνουν και με το γεγονός ότι ενδεχόμενα μετά ανοίγει δρόμος για να νομιμοποιηθεί οπτικοακουστικό υλικό που μπορεί να διαθέτει ο κ. Καλογρίτσας;
Καταδικάζω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τις θρασύδειλες εμπρηστικές επιθέσεις κατά των Επιχειρήσεων της συζύγου του Υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας Νίκου Χαρδαλιά.
Πρόκειται για ανοικτή τρομοκρατική ενέργεια δυνάμεων που υποδύονται φορώντας την προβιά του αντισυστημισμού και της αμφισβήτησης, που δεν φοβίζει κανένα μας και ιδιαίτερα δεν φοβίζει την Δημοκρατία μας. Χρέος όλων των πολιτικών δυνάμεων είναι να καταδικάζουν και να απομονώνουν κάθε παρόμοια ενέργεια αυτών των κύκλων και να κάνουν τα πάντα, ώστε αυτές οι συμμορίες να ξεριζωθούν.
Άμεσο χρέος της Πολιτείας είναι η σύλληψη των εμπρηστών-τρομοκρατών και η παραδειγματική τιμωρία τους. Να εκπέμψει σαφές και σκληρό μήνυμα ότι θα τελειώσουμε οριστικά και τελεσίδικα μ΄αυτές τις πρακτικές. Η Δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου έδειξαν ότι μπορούν να αμύνονται πολύ αποφασιστικά κατά δυνάμεων που ήθελαν να πλήξουν την Δημοκρατία όπως η 17 Νοέμβρη και η Χρυσή Αυγή. Αυτό οφείλουν να κάνουν και τώρα.
Την Παρασκευή 21/5 ήμουν καλεσμένη στην εκπομπή “Καλημέρα Ελλάδα” με τον Γιώργο Παπαδάκη, στον ΑΝΤ1, όπου τα θέματα που αναλύσαμε ήταν η εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα μας, αλλά και το Νομοσχέδιο για τις τροποποιήσεις του Οικογενειακού Δικαίου, που ψηφίστηκε στη Βουλή.
Ως προς το Νομοσχέδιο για τις τροποποιήσεις του Οικογενειακού Δικαίου, ανέφερα συγκεκριμένα ότι:
«Αποτελεί θέμα το οποίο είναι πέρα και πάνω από ιδεολογίες. Με ευθύνη της κυβέρνησης και του Υπουργού έγινε όμως αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης. Υπάρχει και το εξής πρωτοφανές: Πρώτη φόρα, σύσσωμη η αντιπολίτευση προέβαλε συγκεκριμένες ενστάσεις νομοτεχνικές και ουσίας. Εμείς, ως Κίνημα Αλλαγής, δεν είπαμε, και κανείς συνάδελφος, από κανένα κόμμα, δεν είπε κάτι διαφορετικό, για την ανάγκη δηλαδή να υπάρχει από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας μετά το γάμο. Το θέμα είναι πως το κάνει το Υπουργείο. Ο τρόπος αυτός όχι απλά δε θα λύσει το πρόβλημα, αλλά θα το κάνει πολύ χειρότερο. Ο κος Τσιάρας δεν άκουσε τις προτάσεις της αντιπολίτευσης, δεν άκουσε τι του είπε η νομοπαρασκευαστική επιτροπή, που ο ίδιος συνέστησε με τους κορυφαίους νομικούς της χώρας και διαφώνησαν, δεν άκουσε την επιστημονική υπηρεσίας της βουλής που ήταν κόλαφος, δεν άκουσε τι είπαν οι ειδικές εισηγήτριες του ΟΗΕ για τα ζητήματα της ενδοοικογενειακής βίας και με αριθμητικά καλούπια προσδιόρισε ουσιαστικά το συμφέρον του παιδιού, κάτι το οποίο θα πρέπει να εξατομικεύεται σε κάθε περίπτωση.»
Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, κ. Κ. Χατζηδάκη
ΘΕΜΑ: «Αποκατάσταση της αδικίας σε βάρος των παιδιών που έχασαν το γονέα τους πριν την 13-5-2016».
Κύριε Υπουργέ,
Μεταξύ των σκοπών της θεσμοθέτησης του ενός και μοναδικού φορέα ασφάλισης, τουe-ΕΦΚΑ, με την ένταξη σε αυτόν των πολλών προϋπαρχόντων ασφαλιστικών φορέων, κύριων και επικουρικών και πρόνοιας, τέθηκε η υπέρβαση του κατακερματισμού που χαρακτήριζε το ασφαλιστικό σύστημα, η αποκατάσταση της ισονομίας όλων των Ελλήνων και , τελικά, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών έναντι της Πολιτείας και η κοινωνική συνοχή.
Βεβαίως, η Κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ προεκλογικά κατήγγελλε το νόμο Κατρούγκαλου και τις στρεβλώσεις που αυτός προκάλεσε, με τη μέχρι σήμερα πολιτική της διατηρεί, διαιωνίζει αυτές τις στρεβλώσεις και δημιουργεί και νέες.
Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση στρέβλωσης είναι η αντιμετώπιση των παιδιών που χάνουν το γονέα τους, των οποίων το δικαίωμα σε σύνταξη κρίνεται με διαφορετικές προϋποθέσεις. Έτσι, σε περίπτωση θανάτου γονέα-ασφαλισμένου μετά την 13-5-2016, ως μοναδικός όρος για τη λήψη σύνταξης λόγω θανάτου είναι το παιδί να είναι άγαμο και δεν έχει συμπληρώσει το 24ο έτος της ηλικίας. Αντίθετα, αν το παιδί έχασε το γονέα του πριν την 13/5/2016 δικαιούνται τη σύνταξη μέχρι το 18ο έτος της ηλικίας και μόνο εφόσον σπουδάζει και δεν εργάζεται μέχρι το 24ο. Δηλαδή , η ίδια Πολιτεία που τιμωρεί το παιδί που έχασε το γονέα του πριν την 13/5/2016 αφού εφόσον εργαστεί – ακόμη και περιστασιακά- του κόβει τη σύνταξη και η ίδια Πολιτεία επιτρέπει στο παιδί που έχασε το γονέα του μετά τις 13/5/2016 να εργάζεται χωρίς καμία μείωση της σύνταξης λόγω θανάτου.
Επειδή σε ένα κράτος Δικαίου επιβάλλεται η ενιαία αντιμετώπιση επί όμοιων περιπτώσεων,
Επειδή σε ένα στοιχειωδώς σοβαρό κοινωνικό κράτος , τα παιδιά που χάνουν τους γονείς τους και οι οικογένειές τους προστατεύονται και δεν τιμωρούνται,
Ερωτάσθε κύριε Υπουργέ:
Προτίθεσθε να αποκαταστήσετε την αδικία σε βάρος των παιδιών που έχασαν τον γονέα τους πριν την 13-5-2016;
Έχετε κάποιο χρονοδιάγραμμα σχετικά με το πότε θα λειτουργήσει το λογισμικό βάσει του οποίου το ποσό από την περικοπή της σύνταξης σε περίπτωση απασχόλησης συνταξιούχου λόγω θανάτου επιμερίζεται στα τέκνα;
Έχετε κάποιο χρονοδιάγραμμα σύνταξης και έκδοσης του Ενιαίου Κανονισμού, που,την προθεσμία του οποίου με το άρθρο 49 του ν. 4670/2020 παρατείνατε για δύο χρόνια, δηλαδή μέχρι την 28-2-2022;
Νάντια Γιαννακοπούλου 