Άρθρο στην εφημερίδα “Τα Νέα” – 08.02.2024
Οι αγρότες βρίσκονται σε κατάσταση απόγνωσης. Ειδικά οι αγρότες της Θεσσαλίας έχουν βιώσει μια καταστροφή της περιοχής τους και της μεγάλης πλειοψηφίας των καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Δεν πρέπει επομένως να ξενίζει ότι έχουν κατέβει με τα τρακτέρ στους δρόμους. Στην πλάτη τους έχουν το βαρύ φορτίο να αντιμετωπίσουν το ενεργειακό κόστος και την κλιματική κρίση. Η μάχη που δίνουν είναι μάχη επιβίωσης. Αυτό γίνεται αντιληπτό από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης, όπως δείχνουν όλες οι έρευνες.
Η Κυβέρνηση, αφού έδειξε μοναδική ολιγωρία διαμόρφωσης μιας σύγχρονης αγροτικής πολιτικής, έδειξε και απαράδεκτη καθυστέρηση να στηρίξει ακόμα και αυτούς που καταστράφηκαν στις θεομηνίες. Έδειξε αδυναμία να αντιμετωπίσει την αύξηση του κόστους παραγωγής κατά 25%, τη μείωση των αγροτικών εκμεταλλεύσεων την τελευταία δεκαετία και την έλλειψη σχεδίου διασύνδεσης του τουρισμού με τον πρωτογενή τομέα και τη μεταποίηση. Τρέχει τώρα για άλλη μια φορά πίσω από τις εξελίξεις και ανακοινώνει ανεπαρκή μέτρα με καθυστέρηση, που δεν ικανοποιούν τους αγρότες.
Διακρίνει μήπως κάποιο είδος μαξιμαλισμού στους αγρότες; Όχι, ασφαλώς. Υπάρχει καταρχάς μια έλλειψη εμπιστοσύνης λόγω της όλης στάσης της Κυβέρνησης, η οποία συνοδεύεται και από μια απαράδεκτη αλαζονεία από την πολιτική ηγεσία του αρμόδιου Υπουργείου. Υπάρχουν όμως και προβλήματα στις δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού. Εξήγγειλε για παράδειγμα μείωση 10% του τιμολογίου στο ηλεκτρικό ρεύμα για τους θερινούς μήνες. Άραγε δεν χρειάζονται ενέργεια τους υπόλοιπους μήνες στα θερμοκήπια; Εξήγγειλε ότι μέχρι τον Απρίλιο θα πληρωθούν οι άμεσες ενισχύσεις , οι οποίες όμως θα έπρεπε να είχαν πληρωθεί μέχρι τα τέλη του 2023. Δεν υπάρχει επομένως κανένας μαξιμαλισμός από την πλευρά των αγροτών. Αντίθετα, υπάρχει πολύ υπεύθυνη συμπεριφορά και πιστεύω ότι έτσι θα συνεχίσουν, γιατί η δύναμή τους δεν βρίσκεται απλά στα τρακτέρ αλλά στη συντριπτική λαϊκή υποστήριξη, τη μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν. Τυχόν επιλογή τους, αγανακτισμένοι από το στύλωμα των ποδιών από τη μεριά της Κυβέρνησης, να κλείσουν εθνικές οδούς θα οδηγήσει σε μείωση της λαϊκής στήριξης. Αυτό έχει δείξει όλη η ιστορία των αγροτικών κινητοποιήσεων τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Η Κυβέρνηση έχει την κύρια ευθύνη να αναζητήσει διέξοδο, μέσα από διάλογο με τους αγρότες και ολοκληρωμένο πλάνο στήριξης τους. Ωστόσο, ας το πούμε καθαρά. Ακόμα και αν αύριο βρισκόταν μια λύση, θα ήταν μια λύση στα προβλήματα της συγκυρίας. Θα μένει ανοιχτό το πρόβλημα του μέλλοντος της αγροτικής παραγωγής και των ίδιων των αγροτών. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ΄ ότι φαίνεται. Η πράσινη μετάβαση, η κλιματική κρίση, ο ανταγωνισμός από τρίτες χώρες που αποκτούν πρόσβαση στην Ευρώπη, θέτουν υπαρξιακές διαστάσεις στο ελληνικό και ευρωπαϊκό αγροτικό πρόβλημα. Για τη χώρα μας αυτό αποκτά ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις σε συνδυασμό με το δημογραφικό και τον κίνδυνο ερήμωσης της υπαίθρου. Χρειάζεται επομένως συνολικό σχέδιο, είναι αναγκαίες περισσότερο από ποτέ διαρθρωτικές αλλαγές.
