“H αποδοχή της Τροπολογίας του ΠΑΣΟΚ για την επαναφορά της προστασίας της κύριας κατοικίας των αδύναμων δανειοληπτών από τους πλειστηριασμούς και τους εκβιασμούς των funds από όλα τα κόμματα, συνιστά στάση ευθύνης.”

10 Φεβρουαρίου, 20230

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Χθες υπήρξε μια ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη που επηρεάζει την ζωή εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών. Αναφέρομαι στην χθεσινή απόφαση του Αρείου Πάγου.

Η χθεσινή απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, που λήφθηκε με ταχύτητα ασφαλιστικών μέτρων, ανοίγει διάπλατα το δρόμο στα funds για πλειστηριασμούς.

Το πρόβλημα που προκύπτει είναι μείζον.

Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν καταναλωτές και επιχειρήσεις δεν απειλούνταν με τόσο μαζικούς πλειστηριασμούς. Ποτέ, όμως, δεν ήταν και τόσο απροστάτευτοι όσο σήμερα.

Η Κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύβεται πλέον πίσω από έναν ανεπαρκή και αναποτελεσματικό εξωδικαστικό μηχανισμό. Κανένας, άλλωστε, εξωδικαστικός μηχανισμός δεν μπορεί να καλύψει το κενό από την κατάργηση της προστασίας της κατοικίας και την εξάλειψη κάθε διαπραγματευτικής δύναμης των οφειλετών που η ίδια προκάλεσε.

Κατόπιν αυτών, το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής καταθέτει και πάλι τροπολογία στη Βουλή για την επαναφορά της προστασίας της κύριας κατοικίας των αδύναμων δανειοληπτών από τους πλειστηριασμούς και τους εκβιασμούς των funds.

Με καθορισμό χαμηλότερων δόσεων και σταθερό, χαμηλό επιτόκιο για τις ρυθμίσεις δανείων.

Με επιδότηση από το δημόσιο των δόσεων αποπληρωμής για αποδεδειγμένα αδύναμους δανειολήπτες.

Με προστασία της αγροτικής γης.

Η αποδοχή της τροπολογίας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής από όλα τα κόμματα συνιστά πράξη ευθύνης απέναντι στους πολίτες.

Αυτή την ώρα χρειάζονται άμεσες πρωτοβουλίες 

Κύριε Υπουργέ,

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι.

Επί αιώνες η κοινωνία έτεινε να βλέπει την αναπηρία ως θέμα αποκομμένο από άλλα κοινωνικά ζητήματα. Το στίγμα και οι προκαταλήψεις έναντι των ατόμων µε αναπηρία αποτελούσαν τον ισχυρότερο φραγμό για την ενσωμάτωσή τους αλλά ακόμη και για τη δυνατότητα ίσων ευκαιριών και πρόσβασης στην εκπαίδευση, στην απασχόληση, στην υγεία και στην ψυχαγωγία.

Ο 20ος αιώνας υπήρξε διεθνώς ιδιαίτερα σημαντικός για τον χώρο της αναπηρίας. Η αρνητική αντιμετώπιση και οι προκαταλήψεις που είχε  κοινωνία απέναντι στα άτομα µε αναπηρίες άρχισαν να εξαλείφονται. Το άτομο µε αναπηρία πέρασε, πλέον, σε µια άλλη θεώρηση του τρόπου σκέψης και αντιμετώπισης των καθημερινών του προβλημάτων.

Σε αυτή την αλλαγή ουσιαστικό ρόλο διαδραμάτισε η δημιουργία διαφόρων ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων στήριξης για τα άτομα αυτά, αλλά και η νομοθεσία.

Το σημερινό νομοσχέδιο που εισάγεται, αν και κατατέθηκε μόλις χθες και ο χρόνος όλων μας ήταν περιορισμένος για τη λεπτομερή μελέτη του, θεωρώ κινείται ως προ την παραπάνω κατεύθυνση, βελτίωσης των συνθηκών για τα άτομα με αναπηρία.

Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία είναι το πρώτο νομικά δεσμευτικό κείμενο για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ειδικά για τα άτομα με αναπηρία. Υπογράφηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2006. Η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση και το προαιρετικό πρωτόκολλο με τον ν. 4074/2012 (Α΄88). Στη συνέχεια, με τον ν. 4488/2017 (Α΄137) θεσπίσθηκε ένα γενικό πλαίσιο ρυθμίσεων για την εφαρμογή της Σύμβασης.

Στο άρθρο 3 της Σύμβασης θεμελιώνεται η αρχή τη μη διάκρισης ως μια από τις γενικές αρχές της Σύμβασης. Επιπλέον, στο άρθρο 2 της Σύμβασης διευκρινίζεται ρητώς ότι «διακρίσεις βάσει της αναπηρίας σημαίνει οποιαδήποτε διάκριση, αποκλεισμό ή περιορισμό βάσει της αναπηρίας, η οποία έχει ως σκοπό ή επίπτωση να εμποδίσει ή να ακυρώσει την αναγνώριση, απόλαυση ή άσκηση, σε ίση βάση με τους άλλους, όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών στον πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, ατομικό ή οποιοδήποτε άλλο τομέα. Περιλαμβάνει όλες τις μορφές διακρίσεων, συμπεριλαμβανομένης και της άρνησης παροχής εύλογης προσαρμογής.», ενώ κατά την παρ. 2 του άρθρου 5 της Σύμβασης «τα συμβαλλόμενα κράτη απαγορεύουν όλες τις διακρίσεις βάσει της αναπηρίας και εγγυώνται στα άτομα με αναπηρία ίση και αποτελεσματική νομική προστασία κατά των διακρίσεων για οποιοδήποτε λόγο.»

Η επικαιροποίηση  της ορολογίας των βασικών κωδίκων της ελληνικής νομοθεσίας, και συγκεκριμένα, η αναδιατύπωση όρων και η αντικατάσταση στερεοτυπικών και υποτιμητικών εκφράσεων σε άρθρα του Αστικού Κώδικα , του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας , του Ποινικού Κώδικα, του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας , του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας , του Κώδικα Συμβολαιογράφων, που εμπεριέχουν αναχρονιστικούς όρους για τα άτομα με αναπηρία που δεν συνάδουν με τη δικαιωματική προσέγγιση της αναπηρίας, σύμφωνα με τις Οδηγίες για τη συμπεριληπτική γλώσσα στο πλαίσιο της Στρατηγικής των Ηνωμένων Εθνών για τη συμπερίληψη των ατόμων με αναπηρία, κρίνεται αναγκαία.

Όπως επίσης δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη θετική πλευρά βελτίωσης της προσβασιμότητας στα δικαστικά κτίρια της χώρας για τα άτομα με αναπηρία, με την προσθήκη ειδικής πρόβλεψης στον Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών, για τον ορισμό δικαστικού υπαλλήλου στα δικαστήρια και τις δικαστικές υπηρεσίες της χώρας αρμοδίου για ζητήματα πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία και την πρόβλεψη για απευθείας συμπερίληψη των πολιτών με αναπηρία στους δικαιούχους της παροχής νομικής βοήθειας, χωρίς εισοδηματικά κριτήρια, με στόχο την άμεση και αποτελεσματική πρόσβασή τους στη δικαιοσύνη.

Ως ΠΑΣΟΚ διαχρονικά πιστεύουμε σε μια δίκαιη κοινωνία, ίση για όλους σε κάθε έκφανση και σε κάθε τομέα της.

Σας ευχαριστώ.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

https://nadiagiannakopoulou.gr/wp-content/uploads/2024/09/logo-f2.png
https://nadiagiannakopoulou.gr/wp-content/uploads/2024/09/logo-footer.png
Επικοινωνία
giannakopoulounadia@gmail.com
2105711860