ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ(ΝΑΝΤΙΑ) ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βουλευτής Β2 Δυτ. Τομέα Αθήνας – Κίνημα Αλλαγής
Αθήνα,16/06/2020
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗ, ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΠΡΟΚΛΗΤΙΟΚΟΤΗΤΑΣ
Στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση επί του νομοσχεδίου του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, τοποθετήθηκε η βουλευτής Β2 Δυτ. Τομέα Αθήνας του Κινήματος Αλλαγής, κα Νάντια Γιαννακοπούλου, τονίζοντας πως «Το προσφυγικό – μεταναστευτικό αποτελεί κορυφαία πρόκληση για το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία και δυστυχώς η κυβέρνηση δεν διαθέτει ένα βιώσιμο, αποτελεσματικό και μακροπρόθεσμο σχέδιο διαχείρισης του ζητήματος των μικτών ροών που να ανταποκρίνεται στις παρούσες και νέες προκλήσεις».
H Bουλευτής αναφέρθηκε στα μείζονα θέματα που αυτή τη στιγμή απασχολούν την χώρα και την ελληνική κοινωνία. Μεταξύ άλλων και ιδιαίτερα για την Τουρκική προκλητικότητα ανέφερε:
«Την ίδια στιγμή που η χώρα δίνει αυτή την μάχη απέναντι στην Οικονομική Κρίση σε συνδυασμό με την λήψη μέτρων για να μην δημιουργηθεί μία Καλοκαιρινή έξαρση της πανδημίας, έχουμε να αντιμετωπίσουμε την επιθετικότητα της Τουρκίας.
Η αυταρχική κατακρήμνιση, η ακραία αυταρχική στροφή στο εσωτερικό της Τουρκίας συνοδεύεται, καθρεφτίζεται σε μία ακραία επιθετική στροφή στην εξωτερική πολιτική της. Ο αναθεωρητισμός της γειτονικής χώρας έχει οδηγήσει σε ευθεία αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας μας, έχει ανοίξει όλη την ατζέντα των διεκδικήσεων της Άγκυρας. Ας σκεφτούμε τι πήγε να γίνει στα τέλη Φεβρουαρίου στον Έβρο με την εργαλειοποίηση μεταναστών, τι απειλές εκτοξεύονται για την Αγιά Σοφιά, την πρόσφατη άσκηση υπεράκτιας εκπαίδευσης στα βόρεια της Λιβύης, κατά την διάρκεια της οποίας υπήρχαν μαζικές παραβιάσεις του FIR Αθηνών, Καΐρου, Λευκωσίας. Ας σκεφτούμε ότι για πρώτη φορά η Άγκυρα προκαλεί σε τέτοιο βαθμό και ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα από τον Έβρο μέχρι νότια της Κρήτης, με εκατοντάδες υπερπτήσεις, παραβιάσεις, απειλές για έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Πρόκειται για ωμή, κυνική αμφισβήτηση των συνόρων μας.
Απέναντι σ΄ αυτό, η τακτική των συνεχών διπλωματικών πρωτοβουλιών, η στερέωση και διεύρυνση συμμαχιών που θα ακυρώνουν Τουρκικές κινήσεις, η απαίτηση η Ε.Ε και το ΝΑΤΟ να πάρουν τις ευθύνες τους, η απαίτηση επιβολής κυρώσεων και όχι ο περιορισμός σε απλές φραστικές καταδίκες αποτελούν μονόδρομο. Η Ελληνοιταλική Συμφωνία για την ΑΟΖ ήταν σημαντική πρωτοβουλία, ένα βήμα που εκκρεμούσε χρόνια.
Αδυνατώ λοιπόν να καταλάβω γιατί υπάρχει πεισματική άρνηση μίας Σύσκεψης των Πολιτικών Αρχηγών κατά την οποία θα χαραζόταν με την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, η εθνική μας γραμμή, κάτι που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει κλίμα εθνικής ομοψυχίας. Σε τελευταία ανάλυση, αν κάποιοι σε μια τέτοια Σύσκεψη πάνε για να προβοκάρουν ή να διαρρεύσουν κρίσιμες συζητήσεις, ας πάρουν και τις ευθύνες τους απέναντι στην χώρα, το έθνος, την κοινωνία.
Η Ελλάδα δεν είναι μία αδύναμη χώρα. Πρέπει να κάνει ακόμα πιο σαφές ότι κανείς δεν μπορεί να παίζει μαζί της χωρίς να κινδυνεύει να υποστεί πλήγμα, ήττα, καταλυτική και αποφασιστική απάντηση».
Αναφερόμενη στο Νομοσχέδιο και γενικότερα για το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό , η κα Γιαννακοπούλου τόνισε:
«Μέσα σ΄ αυτό τον κυκεώνα προκλήσεων, προβλημάτων, κρίσεων, αντιμετωπίζουμε και ένα τεράστιο πρόβλημα σαν το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό.
Η Ευρωπαϊκή υπηρεσία υποστήριξης για το άσυλο, αποτελεί έναν ενταγμένο οργανισμό της Ε.Ε. στο γενικότερο θεσμικό οικοδόμημα της Ευρώπης και έχει νομική προσωπικότητα αλλά διοικητική και οικονομική αυτονομία.
Το κρίσιμο ζήτημα σε αυτό το νομοσχέδιο είναι η πολιτική για το άσυλο. Καταρχάς είμαστε θετικοί στη συμφωνία, όμως είναι απαραίτητο να ενισχυθεί η παρουσία του Οργανισμού, να συνεχίσει να είναι υποστηρικτικός, και να προσφέρει τεχνογνωσία. Η πατρίδα μας βρίσκεται σε ένα κομβικό γεωγραφικό σημείο και η Ευρώπη δεν παύει να είναι η Όαση για εκατομμύρια συνανθρώπους μας τόσο για το κοινωνικό κράτος, όσο και για τις δημοκρατικές και προσωπικές ελευθερίες που σε δεκάδες χώρες είναι είδος εν ανεπαρκεία. Ο Νότος και πλέον κυρίως η χώρα μας, έχουν αφεθεί σχεδόν στην τύχη τους. Πού είναι η κοινή ευρωπαϊκή μεταναστευτική και προσφυγική πολιτική;
Και εδώ βεβαίως τίθεται το ερώτημα, πόσους πρόσφυγες και πόσους μετανάστες μπορεί να δεχθεί η Ευρώπη και πόσους η Ελλάδα; Ακόμη, όμως και στην περίπτωση των ασυνόδευτων ανηλίκων προσφύγων βλέπουμε με τι φειδωλό τρόπο γίνεται η μετεγκατάσταση.
Τι θα γίνει με τις χώρες που συνεχίζουν να αρνούνται να συμβάλλουν έστω σε ένα βαθμό; Δεν πρέπει να επιβάλλονται κυρώσεις για την έλλειψη αλληλεγγύης; ‘Όπως, επίσης, πρέπει να υπάρξει πίεση, ακόμη και οικονομικές κυρώσεις, εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις χώρες προέλευσης, που δεν δέχονται τις επιστροφές των υπηκόων τους προβάλλοντας διάφορα προσχήματα
…. Το προσφυγικό – μεταναστευτικό αποτελεί κορυφαία πρόκληση για το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία και δυστυχώς η κυβέρνηση δεν διαθέτει ένα βιώσιμο, αποτελεσματικό και μακροπρόθεσμο σχέδιο διαχείρισης του ζητήματος των μικτών ροών που να ανταποκρίνεται στις παρούσες και νέες προκλήσεις.».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Συζητάμε ένα σημαντικό ζήτημα σαν το Μεταναστευτικό- Προσφυγικό, όχι σε κενό χρόνου, αλλά ενώ τρέχουν σημαντικές εξελίξεις.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μία μεγάλη κρίση, μπροστά σε μία επερχόμενη μεγάλη ύφεση λόγω του κορονοιού, μία κρίση με παγκόσμιες διαστάσεις, απροσδιόριστου βάθους και ασαφούς διάρκειας. Η χώρα μας μετά από δέκα χρόνια προσπάθεια να ξεφύγουμε από τα αποτελέσματα μίας χρεοκοπίας και των Μνημονίων θα πληγεί ιδιαίτερα, όπως και κάθε χώρα που η Οικονομία της έχει τόσο μεγάλη εξάρτηση από τον Τουρισμό.
Σε μεγάλο βαθμό η μάχη θα κριθεί από τα αποτελέσματα της προσπάθειας να στηριχθεί ο Τουρισμός, οι χιλιάδες Επιχειρήσεις και οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι σ΄αυτόν. Μία κατάρρευσή του – που όλοι απευχόμαστε- θα σήμαινε ένα εκρηκτικό υφεσιακό κύμα με ραγδαία άνοδο της ανεργίας το Φθινόπωρο.
Γι αυτό ως Κίνημα Αλλαγής επιμένουμε σε πιο γενναία μέτρα για την στήριξη του Τουρισμού εδώ και τώρα , αλλά και την ανάγκη ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού για το μεταβατικό στάδιο μέχρι τις αρχές του 2021, όπου τοποθετούνται οι πρώτες εισροές από τους ευρωπαϊκούς πόρους. Είναι δε αυτονόητο ότι είναι επιτακτική η ανάγκη για μία νέα εθνική συμφωνία, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά παρά τα όποια ακόμα και θετικά σε κάποιες περιπτώσεις κυβερνητικά μέτρα, δεν βλέπω, δεν βλέπουμε ένα ολοκληρωμένο σχεδιασμό, αλλά αποσπασματικά, σε πολλές περιπτώσεις ανεπαρκή μέτρα που μας δημιουργούν εύλογη ανησυχία.
Την ίδια στιγμή που η χώρα δίνει αυτή την μάχη σε συνδυασμό με την λήψη μέτρων για να μην δημιουργηθεί μία Καλοκαιρινή έξαρση της πανδημίας, έχουμε να αντιμετωπίσουμε την επιθετικότητα της Τουρκίας.
Η αυταρχική κατακρήμνιση, η ακραία αυταρχική στροφή στο εσωτερικό της Τουρκίας συνοδεύεται, καθρεφτίζεται σε μία ακραία επιθετική στροφή στην εξωτερική πολιτική της. Ο αναθεωρητισμός της γειτονικής χώρας έχει οδηγήσει σε ευθεία αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας μας, έχει ανοίξει όλη την ατζέντα των διεκδικήσεων της Άγκυρας. Ας σκεφτούμε τι πήγε να γίνει στα τέλη Φεβρουαρίου στον Έβρο με την εργαλειοποίηση μεταναστών, τι απειλές εκτοξεύονται για την Αγιά Σοφιά, την πρόσφατη άσκηση υπεράκτιας εκπαίδευσης στα βόρεια της Λιβύης, κατά την διάρκεια της οποίας υπήρχαν μαζικές παραβιάσεις του FIR Αθηνών, Καΐρου, Λευκωσίας. Ας σκεφτούμε ότι για πρώτη φορά η Άγκυρα προκαλεί σε τέτοιο βαθμό και ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα από τον Έβρο μέχρι νότια της Κρήτης, με εκατοντάδες υπερπτήσεις, παραβιάσεις, απειλές για έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Πρόκειται για ωμή, κυνική αμφισβήτηση των συνόρων μας.
Απέναντι σ΄αυτό, η τακτική των συνεχών διπλωματικών πρωτοβουλιών, η στερέωση και διεύρυνση συμμαχιών που θα ακυρώνουν Τουρκικές κινήσεις, η απαίτηση η Ε.Ε και το ΝΑΤΟ να πάρουν τις ευθύνες τους, η απαίτηση επιβολής κυρώσεων και όχι ο περιορισμός σε απλές φραστικές καταδίκες αποτελούν μονόδρομο.
Η Ελληνοιταλική Συμφωνία για την ΑΟΖ ήταν σημαντική πρωτοβουλία, ένα βήμα που εκκρεμούσε χρόνια. Ωστόσο είναι απλά ένα βήμα σε μια τεράστια και δύσκολη πορεία κατά την οποία μπορεί να έχουμε απρόοπτα, δυσάρεστα γεγονότα. Αδυνατώ λοιπόν να καταλάβω γιατί υπάρχει πεισματική άρνηση μίας Σύσκεψης των Πολιτικών Αρχηγών κατά την οποία θα χαραζόταν με την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, η εθνική μας γραμμη, κάτι που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει κλίμα εθνικής ομοψυχίας. Σε τελευταία ανάλυση, αν κάποιοι σε μια τέτοια Σύσκεψη πάνε για να προβοκάρουν ή να τρολάρουν ή να διαρρεύσουν κρίσιμες συζητήσεις, ας πάρουν και τις ευθύνες τους απέναντι στην χώρα, το έθνος, την κοινωνία.
Σ΄αυτό το σημείο, ας τονίσουμε κάτι το αυτονόητο: Η Ελλάδα δεν είναι μία αδύναμη χώρα. Πρέπει να κάνει ακόμα πιο σαφές ότι κανείς δεν μπορεί να παίζει μαζί της χωρίς να κινδυνεύει να υποστεί πλήγμα, ήττα, καταλυτική και αποφασιστική απάντηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Μέσα σ΄αυτό τον κυκεώνα προκλήσεων, προβλημάτων, κρίσεων, αντιμετωπίζουμε και ένα τεράστιο πρόβλημα σαν το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό.
Η Ευρωπαϊκή υπηρεσία υποστήριξης για το άσυλο, αποτελεί έναν ενταγμένο οργανισμό της Ε.Ε. στο γενικότερο θεσμικό οικοδόμημα της Ευρώπης και έχει νομική προσωπικότητα αλλά διοικητική και οικονομική αυτονομία.
Το κρίσιμο ζήτημα σε αυτό το νομοσχέδιο είναι η πολιτική για το άσυλο. Καταρχάς είμαστε θετικοί στη συμφωνία, όμως είναι απαραίτητο να ενισχυθεί η παρουσία του Οργανισμού, να συνεχίσει να είναι υποστηρικτικός, και να προσφέρει τεχνογνωσία.
Ο σκοπός είναι, ο Οργανισμός αυτός να διευκολύνει την πρακτική συνεργασία των κρατών μελών στην ενίσχυση της εφαρμογής του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου, γιατί χρειαζόμαστε κοινό ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου.
Η πατρίδα μας βρίσκεται σε ένα κομβικό γεωγραφικό σημείο και η Ευρώπη δεν παύει να είναι η Όαση για εκατομμύρια συνανθρώπους μας τόσο για το κοινωνικό κράτος, όσο και για τις δημοκρατικές και προσωπικές ελευθερίες που σε δεκάδες χώρες είναι είδος εν ανεπαρκεία. Ο Νότος και πλέον κυρίως η χώρα μας, έχουν αφεθεί σχεδόν στην τύχη τους. Πού είναι η κοινή ευρωπαϊκή μεταναστευτική και προσφυγική πολιτική;
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης στις χώρες καταγωγής των μεταναστών και προσφύγων, τις πολεμικές περιπέτειες, τις διώξεις για εθνοτικούς, θρησκευτικούς ή άλλους λόγους, τη φτώχεια και την ανέχεια εν μέσω της κλιματικής αλλαγής, σε συνδυασμό με μία πρωτοφανή δημογραφική έκρηξη, αντιλαμβανόμαστε ότι οι μεταναστευτικές ροές θα αυξάνονται σταθερά.
Και εδώ βεβαίως τίθεται το ερώτημα, πόσους πρόσφυγες και πόσους μετανάστες μπορεί να δεχθεί η Ευρώπη και πόσους η Ελλάδα; Οι αδυναμίες οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ενσωμάτωσης όλων των μεταναστών έχουν φανεί εδώ και καιρό σε πιο προηγμένες από τη δική μας χώρα.
Όσα χρήματα και αν δοθούν για να παίξει μία χώρα αυτό τον ρόλο, αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει υπό το βάρος των προβλημάτων που θα προκύψουν. Ακόμη, όμως και στην περίπτωση των ασυνόδευτων ανηλίκων προσφύγων βλέπουμε με τι φειδωλό τρόπο γίνεται η μετεγκατάσταση.
Και τι θα γίνει με τις χώρες που συνεχίζουν να αρνούνται να συμβάλλουν έστω σε ένα βαθμό; Δεν πρέπει να επιβάλλονται κυρώσεις για την έλλειψη αλληλεγγύης; ‘Όπως, επίσης, πρέπει να υπάρξει πίεση, ακόμη και οικονομικές κυρώσεις, εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις χώρες προέλευσης, που δεν δέχονται τις επιστροφές των υπηκόων τους προβάλλοντας διάφορα προσχήματα
Σε όλα τα παραπάνω να προστεθεί η απροκάλυπτη πλέον τουρκική πολιτική εργαλειοποίησης των μεταναστών και των προσφύγων, με σκοπό τον εκβιασμό της Ευρώπης και την αποσταθεροποίηση της Ελλάδας στο πλαίσιο ενός υβριδικού πολέμου εν εξελίξει. Εμείς, λοιπόν, οφείλουμε να ενισχύσουμε μία πολιτική πραγματική γιατί η Ελλάδα, είναι γέφυρα.
Το είδαμε με χαρακτηριστικό τρόπο στα γεγονότα του Έβρου. Κατά καιρούς πληροφορούμαστε για επανάληψη του σεναρίου τόσο στα χερσαία σύνορα όσο και στα νησιά του Αιγαίου, όπου λέμβοι με μετανάστες συνοδεύονται από ακταιωρούς του τουρκικού πολεμικού ναυτικού.
Άρα, το κλειδί των εξελίξεων είναι στην Ευρώπη και ο βασικός άξονας είναι το ζήτημα της υποχρεωτικής και αναλογικής μετεγκατάστασης.
Ένα σύστημα, όπως πήγε να εφαρμοστεί το 2016 από την Επιτροπή Γιουνκέρ, και απέτυχε γιατί αντέδρασαν πάρα πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως Αυστρία, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία και Σλοβακία, αλλά και δύο από τις βαλτικές χώρες η Εσθονία η οποία πρόσφατα απέκτησε ένα κυβερνητικό συνασπισμό με ένα ακροδεξιό κόμμα και έχουμε και τη Λιθουανία.
Δεν επιτρέπεται να ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο για κέρδος οικονομικό χωρίς ουσιαστικά να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις που τις βαρύνουν.
Να θυμίσω ότι, όταν παραλάβατε την Κυβέρνηση, οι εκκρεμείς αιτήσεις ασύλου ήταν 70.000 και παρόλο που έχουν μειωθεί οι ροές λόγω και του κορωνοϊού και παρόλο που έχουμε μια ταχύτερη εξέταση των αιτημάτων ασύλου ξέρουμε πως αυτό δεν συνιστά λύση και τώρα έχουν αυξηθεί δραματικά
Γιατί;
Γιατί στην πράξη κανείς δεν εγκαταλείπει τη χώρα μετά την παρέλευση του χρονικού διαστήματος που τους επιτρέπεται.
Γιατί ξέρουμε ότι υπάρχουν χώρες οι οποίες επί μονίμου βάσεως δεν αποδέχονται πίσω τους υπηκόους τους.
Οπότε, η ταχύρρυθμη εξέταση αυτή καθαυτή, δεν σημαίνει τίποτα εάν δεν συνοδεύεται από άλλα μέτρα, είτε κοινωνικής ένταξης αυτών οι οποίοι θα παραμείνουν στη χώρα, είτε μέτρα απομάκρυνσης αυτών των οποίων οι αιτήσεις απορρίπτονται.
Το προσφυγικό – μεταναστευτικό αποτελεί κορυφαία πρόκληση για το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία και δυστυχώς η κυβέρνηση δεν διαθέτει ένα βιώσιμο, αποτελεσματικό και μακροπρόθεσμο σχέδιο διαχείρισης του ζητήματος των μικτών ροών που να ανταποκρίνεται στις παρούσες και νέες προκλήσεις. Η κυβέρνηση δυστυχώς εδώ και ένα χρόνο περίπου:
- Καταργεί και επανασυστήνει το αρμόδιο Υπουργείο, αφού πρώτα έχει διορίσει μία σειρά συντονιστών επί συντονιστών
- Συρρικνώνει δικαιώματα στο βωμό της επιτάχυνσης, αλλάζοντας συνεχώς τη νομοθεσία ενώ κινείται στα όρια του κοινοτικού δικαίου και πολλές φορές τα παραβιάζει
- Δεν αποσυμφορεί τα νησιά, αντιθέτως ετοιμάζει τα δαιδαλώδη Κέντρα Ελεγχόμενων Δομών Νήσων
- Δημιουργεί αλλοδαπούς χωρίς χαρτιά, αυξάνει τη διοικητική κράτηση και υπόσχεται απελάσεις που δεν μπορούν να γίνουν
- Δεν συνομιλεί με τις τοπικές κοινωνίες
- Διακόπτει τη θεσμική μνήμη στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής
- Στελεχώνει δομές φιλοξενίας και υπηρεσίες του δημοσίου με κομματικά στελέχη. Περισσότεροι από το ⅓ των νέων διοικητών είναι στελέχη και πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας.
- Απευθείας αναθέσεις δημοσίων συμβάσεων πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απευθείας ανάθεση έργου εκατομμυρίων ευρώ για τη Δομή της Μαλακάσας σε έναν φορέα για τη δημιουργία μόνιμης δομής με έκτακτες διατάξεις και το καθεστώς του επείγοντος!
- Δεν αξιοποιεί τεχνογνωσία που ήδη υπάρχει. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ο μοναδικός κρατικός φορέας που είχε αναπτύξει τεχνογνωσία στο θέμα των ασυνόδευτων.
Ουσιαστικά εφαρμόζεται μία Πολιτική που ακόμα και αν θεωρούσαμε ότι έχει αρχή και μέση, αλλά δεν έχει τέλος. Αν κάποιοι κριθούν ως δικαιούμενοι να μείνουν στη χώρα, θα βρεθούν μπροστά σε απλά ερωτήματα: Πως θα ζήσουν; Πως θα ενταχθούν στην κοινωνία; Πως θα μπορούν να αναζητήσουν εργασία και τι ειδικά προγράμματα υπάρχουν σ΄αυτή την κατεύθυνση; Δεν υπάρχουν απαντήσεις. Αν από την άλλη κάποιοι κριθεί ότι κακώς βρίσκονται στην χώρα, πως έχει εξασφαλιστεί ότι θα μπορούν να επιστρέφουν στην χώρα προέλευσης; Ούτε και εδώ υπάρχουν σίγουρες απαντήσεις.
Ούτε από την Τουρκία αυτήν τη στιγμή βλέπουμε φως, ούτε από άλλες τρίτες χώρες ότι θα αποδεχθούν τους υπηκόους τους, ούτε, βεβαίως, και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία, ουσιαστικά, αυτό που μας λέει είναι «θα σας βοηθήσουμε να ελέγχετε τα σύνορά σας, από κει και πέρα όποιος περνάει θα τον κρατάτε εσείς».
– Προφανώς λέμε ναι στη φύλαξη των συνόρων χωρίς εκπτώσεις
– Προφανώς καταγγέλλουμε την Τουρκία για τις παραβιάσεις δικαιωμάτων
– Οφείλουμε να ενισχύσουμε, να απαιτήσουμε, σε επίπεδο ευρωπαϊκό κοινές πολιτικές για το άσυλο.
– Θέλουμε κοινές πολιτικές για την μετεγκατάσταση
– Θέλουμε επανεγκαταστάσεις κατευθείαν από την Τουρκία, ενιαίο σύστημα διαδικασίας ασύλου και από την άλλη μεριά να συμμετέχουμε στον ευρωτουρκικό διάλογο,
Θέλουμε να είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές και να θέτουμε τους όρους.
Η λειτουργία του Επιχειρησιακού Γραφείου της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο, EASO, στην Ελλάδα ας προσπαθήσουμε να είναι, ένας μοχλός στην επιτάχυνση των διαδικασιών για το ξεκαθάρισμα του τοπίου, ώστε οι πραγματικοί δικαιούχοι ασύλου να το λαμβάνουν γρήγορα».
Νάντια Γιαννακοπούλου 