Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Δεν μπορώ να ξεκινήσω την ομιλία μου χωρίς να αναφερθώ στη ρύθμιση-απειλή κατά των μελών των ανεξάρτητων αρχών και προφανώς –προφανέστατα- και κατά του κ. Ράμμου στο άρθρο 43 παράγραφος 6 του πολυνομοσχεδίου-σκούπα του Υπουργείου Εσωτερικών, το οποίο θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή τη Μεγάλη Τρίτη. Είναι ένα άρθρο το οποίο δεν εμπεριέχετο μέσα στις αρχικές διατάξεις οι οποίες τέθηκαν σε διαβούλευση, αλλά έκανε τελείως ξαφνικά την εμφάνισή του σήμερα και το οποίο νομίζω ότι εγείρει -το λιγότερο που μπορούμε να πούμε- εύλογες απορίες.

Όμως, τι να λέμε, κύριε Υπουργέ; Δεν μας εκπλήσσει το τι κάνει η Κυβέρνησή σας. Δεν μας εκπλήσσει το ότι έρχεστε να στοχοποιήσετε έναν μήνα πριν από τις εθνικές εκλογές για μία ακόμη φορά και πάλι ξανά τα μέλη των ανεξάρτητων αρχών, απειλώντας τους και επικαλούμενοι δήθεν ζητήματα απορρήτου. Δεν μας εκπλήσσετε πια. Ο ελληνικός λαός, όμως, σύντομα θα δώσει την απάντησή του. Κυριακή κοντή γιορτή, έρχονται οι εκλογές!

Και βεβαίως, δεν μπορώ να αφήσω χωρίς σχολιασμό ότι μέσα σε όλη αυτή τη δίνη της προεκλογικής αντιπαράθεσης λαμβάνει χώρα -και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το υποτιμήσουμε- αυτή η προσπάθεια, αυτός ο εμπαιγμός, αυτή η μεθόδευση από τον καταδικασμένο και φυλακισμένο για εγκληματική δραστηριότητα Ηλία Κασιδιάρη και από το μόρφωμα το οποίο εκπροσωπεί με όλα αυτά τα οποία έχουν φανερωθεί αυτές τις μέρες. Έχει φανερωθεί, λοιπόν, η επιδίωξη να ξεπεραστεί ο νομικός σκόπελος για εγκληματικές οργανώσεις, οι οποίες επιχειρούν την είσοδό του στη Βουλή με τον μανδύα του πολιτικού κόμματος, με αλλαγές στη βιτρίνα του κόμματος Κασιδιάρη, όπου επιδιώκουν να ευτελίσουν την απόφαση της μεγάλης Πλειοψηφίας της Βουλής, η οποία υπερψήφισε τη γνωστή τροπολογία, υιοθετώντας, μάλιστα, τις συγκεκριμένες νομοτεχνικές βελτιώσεις τις οποίες κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ και που, βεβαίως, δεν μπορώ να παραγνωρίσω ότι δυστυχώς δεν υπερψήφισαν όλα τα κόμματα. Βάζει, λοιπόν, το μόρφωμα του κ. Κασιδιάρη μπροστά έναν αντεισαγγελέα του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο οποίος δέχτηκε να παίξει τον ρόλο του αχυράνθρωπου και προωθώντας δήθεν οριακές αλλαγές στο καταστατικό και στη σύνθεση της διοικούσας Επιτροπής, με τον καταδικασμένο ωστόσο πρώην, νυν χρυσαυγίτη να είναι υποψήφιος στην Α΄ Αθηνών.

Η Βουλή έπραξε το καθήκον της, η Βουλή έπραξε το πολιτικό, το νομοθετικό της καθήκον και τώρα τη σκυτάλη την παίρνει ο Άρειος Πάγος, ο οποίος θα λάβει απόφαση στις 5 Μαΐου. Πιστεύω ότι δεν θα δεχτεί την κοροϊδία, ότι δεν θα επιβραβεύσει τη στάση του πρώην συναδέλφου του, ότι θα προστατεύσει με την απόφασή του την Ελληνική Δημοκρατία, ότι θα προστατεύσει με την απόφασή του το κύρος και την αξιοπιστία της ελληνικής δικαιοσύνης.

Και δεν μπορώ επίσης να μην αναφερθώ και σε δύο ακόμη νοσηρά –νοσηρότατα!- φαινόμενα, δεν μπορώ να μην επισημάνω το γεγονός, αυτό το φαινόμενο, δυστυχώς, αυτό το οποίο έχει συμβεί με το δωδεκάχρονο κορίτσι, το οποίο με προβληματίζει και νομίζω ότι πρέπει να μας προβληματίσει πάρα πολύ όλους μας εδώ πέρα για το ποια είναι τελικά η στάση της ελληνικής πολιτείας. Γιατί είδαμε το δωδεκάχρονο αυτό κορίτσι στον Κολωνό, το οποίο έχει υποστεί όλη αυτή την απίστευτη βία και τους βιασμούς το προηγούμενο διάστημα, να δέχεται μέσα στο ίδιο του το σπίτι επίθεση με μαχαίρι. Αυτό είδαμε!

Τι κάνει η ελληνική πολιτεία, κύριε Υπουργέ; Αυτό το κορίτσι έχει ζήσει έναν εφιάλτη που θα την επηρεάζει όλη της την επόμενη ζωή και σαν να μην έφτανε αυτό, δέχεται μέσα στο ίδιο της το σπίτι απειλές και επιθέσεις. Είναι άμεση ανάγκη να στηρίξουμε αυτό το παιδί. Είναι άμεση ανάγκη η προστασία αυτού του παιδιού! Προφανώς –προφανέστατα!- δεν θα είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι φοβούνται μήπως πιθανά αποκαλυφθούν για χυδαίες πράξεις εις βάρος ενός ανηλίκου.

Το μεγάλο, λοιπόν, θέμα είναι ποιες θα είναι οι αποφάσεις, οι άμεσες αποφάσεις, του ελληνικού κράτους, της ελληνικής πολιτείας για την προστασία του. Περιμένουμε να δούμε.

Παράλληλα, όμως, δηλώνω και συγκλονισμένη από την απόλυση του κατά συρροή βιαστή ανηλίκων Σειραγάκη, ο οποίος καταδικάστηκε σε τετρακόσια ένα χρόνια φυλάκιση και αποφυλακίστηκε μόλις μέσα σε οκτώ χρόνια. Αν είναι δυνατόν! Αυτά συμβαίνουν, δυστυχώς! Αν είναι δυνατόν, πραγματικά! Όλοι γνωρίζουμε ότι ναι, πίσω από αυτή την ακατανόητη, την παντελώς ακατανόητη κίνηση που έχει αναστατώσει κυριολεκτικά όλη την ελληνική κοινωνία βρίσκονται ευνοϊκές διατάξεις του περίφημου πια Ποινικού Κώδικα του 2019, που ψηφίστηκε άρον άρον μέσα σε ένα βράδυ πριν από τις εκλογές του 2019. Τέτοιες ώρες, όμως, τέτοια λόγια! Τι κάνουμε τώρα, αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο. Είναι αδιανόητο αυτό το άτομο, αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε άτομο, άνθρωπο, αν μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε, που κατέστρεψε τις ζωές τριάντα έξι παιδιών, να είναι ελεύθερος, εκτίοντας μόνο οκτώ χρόνια από την ποινή του. Για ποιον σωφρονισμό μπορούμε να μιλάμε; Για ποια σωφρονιστική πολιτική;

Νομίζω ότι είναι ανάγκη να ξαναδούμε όλα αυτά τα προβλήματα από την αρχή, όχι απλά με την ευκολία με την οποία αντιμετώπισε η Κυβέρνησή σας κάποια ζητήματα, θεωρώντας απλά και μόνο ότι με το να μεγαλώνουμε τις ποινές, να αυξάνουμε τις ποινές λύνουμε το θέμα. Ναι, σημαντικό είναι, αλλά προφανώς δεν λύνεται έτσι το ζήτημα. Είμαστε Βουλευτές, είμαστε γονείς πρωτίστως και πάνω από όλα και κανείς δεν μπορεί να αδιαφορήσει απέναντι σε αυτά τα συμβάντα. Ελπίζω η παρέμβαση του κ. Ντογιάκου να ανατρέψει -αν το επιτρέπει ο νόμος, βέβαια- και να έχει κάποιο αποτέλεσμα και σε αυτό το θέμα.

Τώρα, όσον αφορά το σημερινό νομοσχέδιο, στα πρώτα Μέρη του -και νομίζω το ανέλυσε ενδελεχώς και ο ειδικός αγορητής μας, ο κ. Φραγγίδης- φαίνεται να γίνεται μία προσπάθεια επικαιροποίησης μέσω της κωδικοποίησης της νομοθεσίας για τη λειτουργία των φαρμακευτικών συλλόγων και του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου, κάτι το οποίο αποτελούσε αίτημα πάρα πολλών χρόνων. Αν διατρέξουμε την αιτιολογική έκθεση, προκύπτει ότι ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος είχε καταθέσει σχετική πρόταση προς το αρμόδιο Υπουργείο, την οποία την επεξεργάστηκε μία διαπαραταξιακή Επιτροπή και η οποία συγκροτήθηκε ακριβώς και για αυτό τον λόγο.

Οι εν λόγω διατάξεις βασίστηκαν σε πρόσφατες τροποποιήσεις ιδρυτικών νόμων άλλων συλλόγων, όπως των ιατρικών συλλόγων και του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου.

Σε γενικές γραμμές, όπως είπε και ο ειδικός αγορητής μας κ. Φραγγίδης κατά τη συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής, το σημερινό νομοσχέδιο κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, δεδομένου ότι το ισχύον θεσμικό πλαίσιο ορίζεται από τον ν. 3601/1928. Μετά από αλλεπάλληλες τροποποιήσεις που έχει υποστεί με την πάροδο των ετών, είναι ένα θεσμικό πλαίσιο παρωχημένο με διάσπαρτες, με αλληλοεπικαλυπτόμενες διατάξεις και δεδομένου ότι το ισχύον σήμερα θεσμικό πλαίσιο ισχύει ενενήντα πέντε χρόνια μετά την ψήφισή του, είναι πια παρωχημένο και με διατάξεις οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις είτε συγκρούονται είτε έχουν καταργηθεί. Έτσι, λοιπόν, συγκεντρώνετε σκόρπιες διατάξεις. Ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο ξεκαθαρίζεται οριστικά το ζήτημα της πλήρους οικονομικής αυτοτέλειας των φαρμακευτικών συλλόγων ως νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου σωματειακού χαρακτήρα που δεν χρηματοδοτούνται, επιδοτούνται από τους κρατικούς πόρους.

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν συγκεκριμένες διατάξεις οι οποίες είτε χρήζουν βελτίωσης είτε τουλάχιστον επαρκούς αιτιολόγησης αν τελικά εισαχθούν με αυτόν τον τρόπο προς ψήφιση. Διότι αναφέρθηκαν και οι φορείς κατά την ακρόασή τους, νομίζω, σε όλα αυτά τα σημεία τα οποία θα σας θέσω κι εγώ αναλυτικά, όπως βεβαίως και οι συνάδελφοι ειδικοί αγορητές.

Πιο συγκεκριμένα, στο άρθρο 6 που αφορά τα μέλη είναι απορίας άξιο γιατί να στερούνται οι υπεύθυνοι φαρμακοποιοί που εργάζονται σε φαρμακεία, παρότι είναι μέλη των φαρμακευτικών συλλόγων, το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

Επίσης σχετικό στο άρθρο 23 αναφορικά με τα προσόντα και τα κωλύματα εκλογής μέλους του ΔΣ σε σχέση με τα διοικητικά συμβούλια των φαρμακευτικών συλλόγων και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, θα πρέπει να γίνει ρητή αναφορά ότι επιτρέπεται μόνο σε διπλωματούχους φαρμακοποιούς και όχι απλώς σε κατόχους άδειας ίδρυσης και λειτουργίας φαρμακείου κατ’ αναλογία με το παλιό άρθρο 4 του νόμου του 1928.

Τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου σωματειακής μορφής με σκοπό την οργάνωση ενός επαγγέλματος και τη ρύθμιση και παρακολούθηση της επαγγελματικής δραστηριότητας των προσώπων που το ασκούν δεν γίνεται να έχουν μέλη είτε του συλλόγου είτε της διοίκησής τους μη διπλωματούχους. Κρατώ ως θετικό ότι η Αναπληρώτρια Υπουργός κ. Γκάγκα είπε ότι συμφωνεί και ότι θα φέρει νομοτεχνική βελτίωση. Αναμένουμε, λοιπόν, να το δούμε και εν τοις πράγμασι.

Θέλω να σταθώ στο γενικότερο βασικό σχόλιο που αναφέρθηκε σχετικά με το γεγονός ότι το νομοσχέδιο προωθεί τελείως αναιτιολόγητα -και περιμένουμε να μας εξηγήσετε γιατί- έναν συγκεντρωτισμό αρμοδιοτήτων του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου επί των φαρμακοποιών-μελών των επιμέρους τοπικών συλλόγων, μολονότι ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος έχει μέλη συλλόγους και όχι φαρμακοποιούς.

Εν ολίγοις, ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος αποκτά υπεραρμοδιότητες απομειώνοντας αντίστοιχα κεκτημένες αρμοδιότητες των τοπικών συλλόγων. Ειδικότερα, ο Φαρμακευτικός Σύλλογος της Αττικής με το υπόμνημά του κατά τη διαβούλευση σχολιάζει έντονα το άρθρο 54 και τον τρόπο που ορίζει η διάταξη για συγκεκριμένο κλιμακωτό τρόπο επιλογής εκπροσώπων στο δευτεροβάθμιο όργανο. Παρά το ότι σε όλες τις άλλες εκλογικές διαδικασίες εφαρμόζεται η απλή αναλογική, ειδικά για την εκπροσώπηση των μελών των τοπικών φαρμακευτικών συλλόγων στον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο δεν ακολουθείται αυτό το μέτρο, αλλά προτείνεται ο συγκεκριμένος τρόπος του άρθρου 54.

Έρχομαι και στο άρθρο 80 με το οποίο καταργούνται διατάξεις που αφορούν τη δράση και τη δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης των φαρμακευτικών συλλόγων, διατάξεις οι οποίες δεν είναι παρωχημένες, οι οποίες δεν συγκρούονται με άλλες, οι οποίες δεν αλληλοεπικαλύπτονται ούτε και έχουν καταργηθεί, αλλά αντιθέτως φαίνεται να εξυπηρετούν την καλύτερη δυνατή λειτουργία των φαρμακευτικών συλλόγων.

Το δικαίωμα της απευθείας επικοινωνίας με τις αρχές παρέχεται πλέον μόνο στον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο -να μας εξηγήστε γιατί το κάνετε και αυτό- ειδικά σε μία εποχή που όλοι γνωρίζουμε ότι τα προβλήματα στον χώρο των φαρμάκων είναι τεράστια, όπως το τεράστιο θέμα με την έλλειψη βασικών φαρμάκων που αντιμετωπίσαμε προσφάτως και αντιμετωπίζουμε και για το οποίο σας είχα καταθέσει και απανωτές επίκαιρες ερωτήσεις στη Βουλή.

Οπότε, η συνδρομή στην ανάδειξη και στην επίλυση προβλημάτων οποιουδήποτε θεσμικού φορέα, πρωτοβάθμιου ή δευτεροβάθμιου, είναι απαραίτητη και τον περιορισμό αυτό πρέπει να μας τον εξηγήσετε. Διότι αυτό κάνετε, περιορίζετε αυτό το δικαίωμα. Εξηγήστε μας, λοιπόν, πώς ακριβώς βοηθάτε με αυτό τον τρόπο και κάνετε καλύτερη τη λειτουργία των φαρμακευτικών συλλόγων.

Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, με το τελευταίο μέρος του νομοσχεδίου, το οποίο συμπεριλαμβάνει κάποιες θετικές διατάξεις, όπως είναι η παροχή δυνατότητας σε παιδιά και εφήβους με κινητικά προβλήματα να λαμβάνουν υπηρεσίες φυσικοθεραπείας και από μη συμβεβλημένους φυσικοθεραπευτές, αλλά και η υλοποίηση της δράσης για την αντιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας με πόρους του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.

Το σημερινό νομοσχέδιο, το οποίο δεν ήταν και η κορωνίδα των αντιπαραθέσεων για τον χώρο της υγείας, νομίζω πως είναι το τελευταίο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας στην παρούσα Βουλή. Με αφορμή αυτό -και κλείνω, κύριε Πρόεδρε- είναι καλό να θυμηθούμε όλοι σε αυτή την Αίθουσα και βεβαίως ο ελληνικός λαός τις τεράστιες αντιπαραθέσεις μας όλα τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια και τις τεράστιες μάχες που έδωσε το ΠΑΣΟΚ από τα έδρανα της Βουλής των Ελλήνων απέναντι στα πρόχειρα νομοθετήματα χωρίς αποτέλεσμα τα οποία φέρνατε, απέναντι στην έλλειψη συνολικού σχεδιασμού για την υγεία η οποία σας εκθέτει και συνεχίζει να σας εκθέτει, απέναντι στην συνειδητή πρόθεσή σας για περαιτέρω απαξίωση του εθνικού συστήματος υγείας και τον τρόπο τον οποίο επιλέξατε να διαχειριστείτε την πανδημία.

Παρά το γεγονός ότι στην πανδημία αυτό το πραγματικά δυσκολεμένο και πληγωμένο ΕΣΥ κράτησε τη σημαία ψηλά και υπήρξε ο στυλοβάτης των Ελλήνων πολιτών, εσείς αντί να το στηρίξετε, συνεχίσατε να το απαξιώνετε τόσο σε επίπεδο στελέχωσης όσο και σε επίπεδο υποδομών, εξοπλισμού και οργάνωσης. Θέλετε να πάμε, αλλά πραγματικά και όχι επικοινωνιακά, κύριε Πλεύρη, σε μία εφημερία ενός νοσοκομείου, σε μία εφημερία στο «ΑΤΤΙΚΟ» που έκλεισε σήμερα με διακόσιες δώδεκα εισαγωγές και εβδομήντα τέσσερα ράντζα; Πρόκειται για σημερινό νούμερο. Όμως, δεν είναι απλά νούμερα. Είναι εβδομήντα τέσσερις ασθενείς, εβδομήντα τέσσερις άνθρωποι οι οποίοι εισήχθησαν και μπήκαν σε ράντζο. Τι κάνατε γι’ αυτό, κύριε Πλεύρη;

Θέλετε να μιλήσουμε για το ότι έκλεισε η Καρδιοχειρουργική Μονάδα στο «ΑΤΤΙΚΟ», λόγω έλλειψης ιατρονοσηλευτικού προσωπικού και ότι από τις δεκατέσσερις αίθουσες χειρουργείων λειτουργούν οι εφτά; Διότι το ζητούμενο είναι το πώς λειτουργεί το ΕΣΥ στην καθημερινότητα των πολιτών. Τα νούμερα που έρχεστε και επικαλείστε δήθεν προσπαθώντας να ωραιοποιήσετε μία κατάσταση δεν μπορούν να πείσουν τους Έλληνες πολίτες οι οποίοι προσπαθούν κάθε μέρα, είτε μέσα από τα νοσοκομεία είτε μέσα από το πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας που κυριολεκτικά το έχετε διαλύσει, να εξυπηρετηθούν και να βρουν ποιοτικές παροχές υγείας.

Ανέφερε ο κ. Φραγγίδης όλα τα κακώς κείμενα της διακυβέρνησής σας. Δεν θα τα επαναλάβω. Θα επαναλάβω τις προτάσεις μας, στις οποίες κωφεύετε. Και κωφεύετε –φοβάμαι πάρα πολύ- ιδεοληπτικά. Διότι πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να εξηγήσει το ότι εσείς από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης ουσιαστικά διαθέσατε μόνο το 4,8% και όχι το 10% όπως λέει το ΠΑΣΟΚ ότι έχει γίνει στην Πορτογαλία;

Για πραγματική κοινωνική πολιτική! Διότι πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει πραγματικά το ότι κωφεύετε στη μόνιμη πρόταση του ΠΑΣΟΚ –έχουμε χάσει τον αριθμό των τροπολογιών που έχουμε καταθέσει- να μπουν στα βαρέα και ανθυγιεινά οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας; Διότι πώς μπορεί κανείς πραγματικά να εξηγήσει το γιατί αρνείστε τη στήριξη της πρωτοβάθμιας υγείας με ένα ενιαίο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας; Έχει καταρρεύσει όλο αυτό επί των δικών σας ημερών.

Αντί, λοιπόν, για την απαξίωση και την υποβάθμιση του ΕΣΥ, εμείς αντιπροτείνουμε τις θέσεις και τις προτάσεις μας γιατί για εμάς το ΕΣΥ έχει ταυτιστεί με την ιστορία μας, με το DNA μας και με ένα πραγματικά κοινωνικό κράτος για όλους, με ποιοτικές δωρεάν υπηρεσίες για όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.

Έχουμε καταθέσει, λοιπόν, ολοκληρωμένες προτάσεις κι εσείς κωφεύετε. Αυτή, όμως, είναι η υποχρέωσή μας, αυτό ήταν και παραμένει το όραμά μας και εν τέλει όλα αυτά θα κριθούν στις επερχόμενες εκλογές.

Σας ευχαριστώ.

Κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Η πρόσφατη συνάντηση των Υπουργών Ενέργειας των χωρών- μελών της Ε.Ε ήταν άλλο ένα δείγμα της καθυστέρησης με την οποία η Ε.Ε αντιμετωπίζει τις εξελίξεις και ειδικά τον κίνδυνο να υπάρχει ένα ενεργειακό – οικονομικό τσουνάμι τον Χειμώνα, με ότι αυτό σημαίνει για την ζωή των πολιτών, για την ακρίβεια, την πίεση του λαϊκού εισοδήματος. Η Κυβέρνηση αντί να υπολογίζει ως επιτυχία το γεγονός ότι βρίσκεται στις εξαιρέσεις των χθεσινών ευρωπαϊκών αποφάσεων για μείωση της χρήσης φυσικού αερίου, όφειλε να έχει μεριμνήσει ώστε η χώρα να μειώσει την εξάρτησή της από το αέριο, -και όχι να συνεχίσει τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Κυβέρνηση πρέπει να ενημερώσει τους πολίτες που έχουν πληρώσει πολύ ακριβά την πρόσδεση της χώρας στο εισαγόμενο αυτό καύσιμο, για τα συγκεκριμένα μέτρα που θα λάβει για να πετύχει τον ευρωπαϊκό στόχο μείωσης του αερίου, που η ίδια συνυπέγραψε χθες, για αυτό τον χειμώνα: Από ποιους συγκεκριμένους τομείς θα κάνει οικονομία στην κατανάλωση φυσικού αερίου; Οφείλει όμως, να ενημερώσει και για το συνολικό της σχέδιο απεξάρτησης από το εισαγόμενο αέριο, που τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε νέες, αλματώδεις αυξήσεις στην τιμή του.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

μιας και το σημερινό νομοσχέδιο σχετίζεται μεταξύ άλλων με το περιβάλλον και τις περιοχές Natura, με λύπη μου θα ήθελα επίσης να σημειώσω πως επί μια συνεχή εβδομάδα εξακολουθεί να μαίνεται η φωτιά στο εθνικό πάρκο της Δαδιάς, στο παρθένο αυτό δάσος. Πρόκειται για μια καταστροφή ενός μοναδικού οικοσυστήματος ανυπολόγιστης οικολογικής αλλά και εθνικής αξίας.

Δυστυχώς μια προστατευόμενη περιοχή Natura δεν έχει γίνει κατορθωτό να προστατευτεί και έχει υποστεί σημαντική ζημιά . Σπάνια είδη πανίδας και χλωρίδας  μετατρέπονται σε “στάχτη”. Πρόκειται για εθνική, πανευρωπαϊκή απώλεια. Καλές και υπεράνθρωπες ομολογουμένως οι προσπάθειες των ανθρώπων του πυροσβεστικού σώματος και των εθελοντών, υπό αντίξοες συνθήκες, όμως αυτά από μόνο τους δεν επαρκούν.

Το ερώτημα είναι πάντα – τόσο για το Πάρκο της Δανδιάς , όσο και όλες τις πυρκαγιές – τι μέτρα πρόληψης, προετοιμασίας και καταστολής ελήφθησαν φέτος για να περιοριστούν οι δασικές πυρκαγιές. Δεν αρκεί η επίκληση της κλιματικής κρίσης που κανείς δεν αρνείται , όπως δεν αρκεί η σύγκριση με χειρότερες στιγμές στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών όπως πέρυσι στην Αττική και την Εύβοια ή στην δραματική εξέλιξη στο Μάτι πριν λίγα χρόνια. Το ζητούμενο πάντα είναι ένα εθνικό σχέδιο που στοχεύει πριν απ΄όλα στην πρόληψη με συνεργασία Κεντρικών αρμόδιων φορέων με σαφείς αρμοδιότητες, Αυτοδιοίκησης και φορέων, που να εξασφαλίζει την απαιτούμενη χρηματοδότηση και την υλοποίηση αναγκαίων μέτρων, όπως και την ενίσχυση της Πυροσβεστικής. 

Αυτό αυτό δεν φαίνεται να υπάρχει. Αυτό όμως είναι που πρέπει να γίνει, αυτή ήταν και συνεχίζει να είναι η προτεραιότητα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

επί του φερόμενου νομοσχεδίου του Υπουργείου Περιβάλλοντος με θέμα “Διατάξεις για την απλοποίηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, θέσπιση πλαισίου για την ανάπτυξη των Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων, την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης,  την προστασία του περιβάλλοντος και λοιπές διατάξεις”.

Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο σκούπα, όπως πολλοί το χαρακτηρίζουν, αποτελούμενο από 178 άρθρα του ΥΠΕΝ όσο και άλλων Υπουργείων, το οποίο εισήχθη με διαδικασίες fast track και κατά την προσφιλή σας πλέον τακτική άνευ προηγούμενης επαρκούς διαβούλευσης, παραβλέποντας έτσι για μια ακόμα φορά τις αρχές της καλής νομοθέτησης. Η βιαστική και αγχώδης αν μη τι άλλω νομοθέτηση, είναι ένα εκ των χαρακτηριστικών σας.

Πάντως, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση της κατ’ όνομα (χρονικά πιεστικής) διαβούλευσης, τα αρνητικά σχόλια κυριάρχησαν. Η δε, παράταση μιας εβδομάδας που εδόθη περισσότερο συμπτωματική ήταν λόγω των εν εξελίξει πυρκαγιών παρά πολιτική σας επιλογή ή επιδίωξη. Στο ίδιο κύμα με τον ως άνω αρνητικό εν γένει σχολιασμό κινήθηκαν και οι περιβαλλοντολογικές οργανώσεις ζητώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου. Αρνητικά σχόλια από τη μια, αίτημα για απόσυρση από την άλλη.

Και πως να μην συμβαίνει αυτό άλλωστε όταν αρκετές εκ των φερόμενων διατάξεων τροποποιούν εις το επιβαρυντικότερο το ήδη προβληματικό ν. 4658/2020. Αντί λοιπόν να διορθώσετε τα κακώς κείμενα, προσθέτετε περισσότερα.

Το παρόν νομοσχέδιο ΑΠΟΔΟΜΕΙ ακόμα περισσότερο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Αυτή τη λέξη, επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν οι περιβαλλοντολογικές οργανώσεις στη σχετική με το παρόν νομοσχέδιο ανακοίνωση του. Αποδομεί …!

Ο δε Γενικός Διευθυντής της WWF δήλωσε χαρακτηριστικά σε συνέντευξη του ότι “αυτή η κυβέρνηση έχει καταφέρει τα χειρότερα νομοθετικά πλήγματα που έχουμε δει τα τελευταία 30 χρόνια σε σχέση με την προστασία των φυσικών πυρήνων ζωής της χώρας μας αποξηλώνοντας πραγματικά καλή νομοθεσία, όπως ο νόμος για τη βιοποικιλότητα του 2011”. Αυτός ήταν όντως ένας πρωτοποριακός νόμος και μια πραγματική μεταρρύθμιση με την υπογραφή του ΠΑΣΟΚ, να σημειώσω με τη σειρά μου.

Αλήθεια, δεν σας προβληματίζουν κ. Υπουργέ όλες αυτές οι (εύλογες και μετά επιχειρημάτων μάλιστα) αντιδράσεις τόσων και τόσων ; Δεν είναι στραβός ο γιαλός κυριοι αλλά στραβά αρμενίζουμε, θα προσέθετα εγώ μιας και μιλάμε για το περιβάλλον.

Η νομοθέτησή σας προβληματίζει. Για ένα θέμα μάλιστα ως είναι το περιβάλλον, όπου η επιδίωξη σχεδόν όλων μας είναι κατά βάση κοινή. Όμως, πως να μην προβληματίζει όταν η νομοθέτηση σας αυτή είναι αποσπασματική. Όταν όπως πολύ εύστοχα παρατήρησαν και άλλοι ομιλητές, επικρατεί μια μόνιμη αβεβαιότητα και οι κανόνες για τις περιβαλλοντολογικές αδειοδοτήσεις και τους ελέγχους συνεχώς αλλάζουν.

 Η δε, πρόβλεψη ότι ο ελεγκτής πληρώνεται από ελεγχόμενο, άλλο πάλι και αυτό. Οι τοπικές κοινωνίες οι οποίες ζουν, αγαπούν και συμβιώνουν με την εκάστοτε περιοχή Natura και το εκεί οικοσύστημα ουδέποτε εισακούσθηκαν ή έστω ζητήθηκε η άποψη τους. Γιατί αυτός ο παραγκωνισμός της τοπικής κοινωνίας;

Για άλλη μια φορά έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμα νομοσχέδιο που περνάει τα λάθος μηνύματα προς τα έξω, με ρυθμίσεις που αποτυγχάνουν ως επί τω πλείστον στον όποιο επιδιωκόμενο σκοπό τους.

Ενδεικτικά, στο άρθρο 136 επιχειρείται μια επικίνδυνη τροποποίηση, όπου προβλέπεται η δυνατότητα παραχώρησης με αντάλλαγμα για ορισμένο χρονικό διάστημα από το φορέα διοίκησης ενός λιμένα, όχι όμως μόνο σε χερσαίας χώρους ζώνης λιμένα, ως ίσχυε μέχρι τώρα, αλλά πλέον και σε θαλάσσιους χώρους ζώνης λιμένα, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται (αρνητικά) από περιβαλλοντική και κοινωνική σκοπιά. Διάταξη τόσο γενικά και αόριστα διατυπωμένη που παρέχει τη δυνατότητα παραχώρησης σε θαλάσσιους χώρους ζώνης λιμένα, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου.

Ο δε, Οργανισμός ΟΦΥΠΕΚΑ ο οποίος δημιουργήθηκε ως ο θεσμός που θα εφαρμόζει την πολιτική που χαράσσει το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών, εδώ και δύο χρόνια αναζητά πόρους και στελέχη. Ακόμα τροποποιήσεις για αυτά τα θέματα έρχονται.

Αυτή η προαναγγελθείσα από πέρυσι τον Αύγουστο αναδιοργάνωση των δασικών υπηρεσιών πότε επιτέλους θα έρθει ? Και πότε τέλος πάντων θα ολοκληρωθεί η υπαγωγή αυτών στο αρμόδιο Υπουργείο Περιβάλλοντος.

Δασικές υπηρεσίες στις οποίες πέραν των άλλων ακόμα αναμένονται εξαγγελθείσας αλλά όχι ακόμα προκηρυχθείσες προσλήψεις ειδικού επιστημονικού προσωπικού, δασοπόνων και δασολόγων.

Το παρόν νομοσχέδιο καταργεί υφιστάμενες δεσμεύσεις των χρήσεων γης των περιοχών NATURA 2000. Η κατάργηση αυτή, σε συνδυασμό με την κατάργηση των περιορισμών στην ένταξη της τουριστικής ανάπτυξης, οδηγεί, δυστυχώς, στη συνολική τελική υποβάθμιση των περιοχών αυτών.

Σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, η σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος και η ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής διάστασης στις αναπτυξιακές πολιτικές βρίσκονται στην επικαιρότητα. Χαρακτηριστική είναι η στροφή χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη γραμμική στην κυκλική οικονομία.

Η χώρα μας όμως, με ευθύνη των κυβερνώντων, ως φαίνεται δεν έχει αντιληφθεί ακόμα τη σημασία των παραπάνω και συνεχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα και καθυστερήσεις στην εφαρμογή πολιτικών προστασίας του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος, προστασίας των οικοσυστημάτων, καθώς και συστηματικού και αποτελεσματικού ελέγχου των περιβαλλοντικών όρων άσκησης των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.

Σας ευχαριστώ.

Κύριε Υπουργέ,

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

H μηνυτήρια αναφορά του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής για την απόπειρα παρακολούθησης του κινητού του έφερε στην επιφάνεια ένα μείζον θέμα διαφάνειας και δημοκρατίας. Είναι αδιανόητο να συζητάμε ενδεχόμενο παρακολούθησης του τηλεφώνου οποιουδήποτε πολίτη, πολύ περισσότερο του Προέδρου του 3^ου κόμματος στην Βουλή.

Τα γεγονότα είναι σαφή. Το θέμα της απόπειρας παρακολούθησης του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη έχει προκύψει από τις 21 Σεπτεμβρίου ενώ βρισκόταν στην Ελλάδα και όχι στην Ευρωβουλή. Αυτό το λογισμικό που ανιχνεύτηκε πιθανόν να μην είναι το μοναδικό και να έχουν γίνει και άλλες προσπάθειες παρακολούθησης του Προέδρου μας.

Υπάρχει ειδική επιτροπή ασφαλείας που μπορεί να ελέγξει τα σχετικά με αυτή τη διαδικασία. Υπάρχει έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αυτό το θέμα πρέπει να το διερευνήσει η Ελληνική δικαιοσύνη, οι αρμόδιες αρχές της χώρας, η κυβέρνηση μέχρι τέλους. Να δοθούν πλήρεις, πειστικές εξηγήσεις. Πρέπει να ελεγχθεί ποιος έβαλε το παράνομο λογισμικό στον αρχηγό του τρίτου κόμματος της χώρας.

Πρέπει να διερευνηθεί η αλήθεια. Να δούμε ποιες είναι αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις που χρησιμοποίησαν παρακρατικές μεθόδους για να τον παρακολουθήσουν.

Εμείς ζητάμε από τη δικαιοσύνη και την Κυβέρνηση, για κάθε τέτοια περίπτωση, αλλά και για όλους τους Έλληνες πολίτες να υπάρχει προστασία από τέτοιες μεθόδους. Εδώ τίθεται θέμα δημοκρατίας. Μας αφορά όλους. Αφορά τον απλό πολίτη, την ανεξαρτησία του πολιτικού συστήματος. Οι πολίτες πρέπει να είναι σίγουροι ότι η Ελληνική κυβέρνηση διασφαλίζει την προστασία των προσωπικών δεδομένων τους.

Θα φανεί πολύ σύντομα αν η Κυβέρνηση έχει τη διάθεση να λήξει αυτό το θέμα με διαφάνεια.

Κύριε Υπουργέ,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, 

σήμερα, συζητούμε το παρόν Σχέδιο Νόμου το οποίο αποσκοπεί να  ρυθμίσει, κυρίως, το ζήτημα της συγκρότησης, στελέχωσης και λειτουργίας της Δικαστικής Αστυνομίας. Όπως προκύπτει από το κείμενο του Ν/Σ πρόκειται για τη θεσμοθέτηση μιας εξειδικευμένης υπηρεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που σκοπό θα έχει την αποτελεσματική υποβοήθηση του έργου των δικαστικών και εισαγγελικών αρχών και τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας των δικαστικών υπηρεσιών.

Προσπάθειες συγκρότησης Υπηρεσίας ∆ικαστικής Αστυνομίας  έγιναν στην Ελλάδα ήδη από το 1836. Αναφορά του όρου ∆ικαστική Αστυνοµία γίνεται για πρώτη φορά στο άρθρ. 81 υπ’αρ. 85/31.12.1836 διατάγματος, κατά το οποίο το έργο της ∆ικαστικής Αστυνοµίας διενεργείται από τους «Δημάρχους, Προέδρους, ή Αστυνόμους» και σκοπός της είναι να εξετάζει τα εγκλήματα και τα πληµµελήµατα, να συλλέγει τις αποδείξεις και ενδείξεις, να εξακριβώνει τις περιστάσεις και να καταστρώνει τακτικά πρωτόκολλα για τους αυτουργούς. 

Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ο θεσμός αυτός ήδη λειτουργεί. Στη Γαλλία είχε ιδρυθεί η δικαστική αστυνομία ήδη από το 1907 µε πρωτοβουλία την οποία είχε πάρει ο Polis Clemencau (Κλεµανσώ),ο οποίος ήταν την εποχή εκείνη και Πρωθυπουργός της Γαλλίας και Υπουργός Εσωτερικών και ο οποίος είχε δημιουργήσει τη ∆ικαστική Αστυνοµία, ως µια αστυνοµία, η οποία θα συνόδευε στο έργο της την δικαστική εξουσία για να καταπολεµήσει το µεγάλο έγκληµα, το οποίο εκείνη την εποχή στη Γαλλία είχε πάρει µια διάσταση πρωτόγνωρη και η οποία υπερέβαινε κατά πολύ τα όσα συνέβαιναν στις διάφορες περιοχές της Γαλλίας.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε, ότι η συγκρότηση σώματος Δικαστικής Αστυνομίας, αποτελεί ένα διαχρονικό αίτημα σύσσωμου του νομικού κόσμου (δικηγόρους-Δικαστές-Εισαγγελείς), και υποστηρίχθηκε από διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις όλα τα προηγούμενα χρόνια, τις περιόδους εκείνες που επιχειρήθηκε η υλοποίησή της. 

Αναφέρομαι στο άρθρο 36 του ν. 2145/1993 που είχε προβλέψει, κατόπιν έκδοσης προεδρικού διατάγματος, την ίδρυση υπηρεσίας Δικαστικής Αστυνομίας στις εισαγγελίες πρωτοδικών της χώρας, σκοπός της οποίας ήταν η υποβοήθηση του εισαγγελέα πρωτοδικών στα καθήκοντά του με τη διενέργεια προανακριτικών πράξεων και προκαταρκτικών εξετάσεων, τη συλλογή αναγκαίων αποδεικτικών στοιχείων για τη βεβαίωση τέλεσης εγκλήματος και ανακάλυψης του δράστη, καθώς επίσης και την εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων, ενταλμάτων σύλληψης, προσωρινής κράτησης και βίαιης προσαγωγής καθώς και κάθε άλλης διαδικαστικής πράξεως της ποινικής διαδικασίας κατά την κρίση του αρμόδιου εισαγγελέα. Αλλά και την περίοδο 2010-2011, δεν επετράπη να συνεχίσει το εγχείρημα αυτό, καθώς το έλλειμμα είχε εκτοξευτεί, στο τέλος της περιόδου 2004-2009, στα 36 δισεκατομμύρια ευρώ και είχαν επιβληθεί τα μέτρα για τη μείωση των δαπανών.

Επομένως, καθώς ο σκοπός του ΝΣ φαίνεται να εξυπηρετεί τη καλύτερη λειτουργία του δικαστικού συστήματος, η πρωτοβουλία αυτή του Υπουργείου Δικαιοσύνης, μας βρίσκει επί της αρχής σύμφωνους.

Παρόλα αυτά, έχετε την ευκαιρία, σ’ αυτό το Ν/Σ, το τελευταίο για το Υπουργείο σας πριν κλείσει η Βουλή, για τις θερινές διακοπές, να τροποποιήσετε την μέχρι τώρα τακτική σας και να λάβετε υπόψιν σας σοβαρά, τα όσα ακούστηκαν στις προηγούμενες συνεδριάσεις της Επιτροπής και τους φορείς. 

Μόνο προς όφελος του παρόντος νομοθετήματος θα είναι και εχέγγυο της επιτυχούς εφαρμογής του. Αφορά ειδικότερα ζητήματα, ουσιαστικής και νομοτεχνικής φύσεως τα οποία χρήζουν προσοχής και ενδεχόμενης τροποποίησης, καθώς οι προτεινόμενες σχετικές ρυθμίσεις δεν μας βρίσκουν σύμφωνους, σημεία τα οποία τόνισε διεξοδικά ο Ειδικός Αγορητής μας.

Πιο συγκεκριμένα: 

– Δημιουργείται μια ασάφεια σχετικά με την αρμοδιότητα στην οποία θα υπάγεται η συγκεκριμένη υπηρεσία, καθώς από τον συνδυασμό των παραγράφων 2 και 4 του άρθρου 3 δεν διασαφηνίζεται, αν η εν λόγω υπηρεσία θα υπάγεται στην αρμοδιότητα της εισαγγελίας πρωτοδικών ή στην αρμοδιότητα της εισαγγελίας εφετών. Ορθό, κατά την άποψη μας, είναι η εποπτεύουσα αρχή να καθορίζεται αναλόγως προς την καθ’ ύλη αρμοδιότητα, δηλαδή, εφόσον αρμόδια για τη διενέργεια ανακριτικών πράξεων είναι η Εισαγγελία Πλημμελειοδικών, εποπτεύων να είναι ο Εισαγγελέας του Πρωτοδικείου, ενώ αντίστοιχα για θέματα αρμοδιότητας της Εισαγγελίας Εφετών, αρμόδιος να είναι ο Εισαγγελέας Εφετών.

– Επιπλέον, η αποκλειστική αρμοδιότητα του Υπουργού Δικαιοσύνης, να επιλέξει κατά τη διακριτική του ευχέρεια τον προϊστάμενο της Διεύθυνσης της Δικαστικής Αστυνομίας, ο οποίος μάλιστα θα πρέπει να είναι συνταξιούχος δικαστικός λειτουργός, μας δημιουργεί έντονο προβληματισμό. Αυτός ο προβληματισμός συνίσταται τόσο στην απευθείας επιλογή από τον εκάστοτε Υπουργό Δικαιοσύνης, χωρίς δηλαδή να υφίσταται ένα αντικειμενικό σύστημα αξιολόγησης  όσο και στον περιορισμό των «υποψηφίων», μόνο μεταξύ συνταξιούχων δικαστικών λειτουργών, αποκλείοντας άλλους υποψηφίους, οι οποίοι έχουν τις απαιτούμενες νομικές γνώσεις και νομική παιδεία.

Ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδας, κατά την ακρόαση των φορέων εξέφρασε την άποψη του δικηγορικού σώματος ότι οι συνταξιούχοι δικαστικοί λειτουργοί δεν πρέπει, να τοποθετούνται σε θέσεις, οι οποίες είναι κρατικές, διοικητικές, δημόσιες ή, τουλάχιστον, εάν τοποθετούνται, πρέπει, να παρέλθει ένα ικανό χρονικό διάστημα από το χρόνο που συνταξιοδοτούνται. Η αλήθεια είναι κύριε Υπουργέ ότι η συγκεκριμένη διάταξη, όπως εισάγεται, φαίνεται να μη συνάδει με τα στοιχεία και τις αρχές ενός αντικειμενικού και αξιοκρατικού συστήματος επιλογής προσώπων για καίριες θέσεις.

Η πρότασή του ΠΑΣΟΚ  περιλαμβάνει την πρόβλεψη πρότασης/πρόσκλησης δημόσιου ενδιαφέροντος, προκειμένου να υποβάλλουν υποψηφιότητα όσοι έχουν τα τυπικά προσόντα για την ανάληψη της εν λόγω θέσης (π.χ. πτυχίο Νομικής Σχολής ή/και Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στο Ποινικό Δίκαιο), ταυτόχρονα με τη συγκρότηση ειδικής επιτροπής αξιολόγησης, η οποία θα καταλήγει σε πρόταση με τους τρεις καλύτερους υποψηφίους, από τους οποίους θα επιλέξει τον έναν ο Υπουργός Δικαιοσύνης.

Στα επιμέρους σημεία των άρθρων και των βελτιώσεων, που αυτά χρήζουν, έχει αναφερθεί με κάθε λεπτομέρεια ο Ειδικός Αγορητής μας, και επιμένουμε να τα λάβετε υπόψιν σας.

Πριν κλείσω, θα ήθελα να αναφερθώ στο άρθρο 50 του Ν/Σ και να τονίσω τη σπουδαιότητα του γεγονότος ότι πολύ σωστά το Υπουργείο Δικαιοσύνης νομοθετεί προς επίλυση του θέματος, που είχε δημιουργηθεί με 2 αντιφατικές αποφάσεις του 1ου και του 2ου Τμήματος του Αρείου Πάγου για το διάστημα της καραντίνας, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί τεράστια ανασφάλεια στους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι θεωρούσαν ότι το διάστημα αυτό δεν αθροίζεται στους χρόνους παραγραφής των καταχρηστικών προθεσμιών άσκησης εφέσεως και αναιρέσεως.

Προκλήθηκε τεράστια αναστάτωση, σχετικά με το ζήτημα της αναστολής ή μη των καταχρηστικών προθεσμιών ασκήσεως ενδίκων μέσων κατά τα διαστήματα της αναστολής των εργασιών των Δικαστηρίων λόγω της πανδημίας του COVID και σοβαρότατο θέμα απώλειας τέτοιων προθεσμιών σε πληθώρα υποθέσεων που χειρίζονται συνάδελφοι δικηγόροι αλλά και στους Έλληνες Πολίτες. Είναι ευχάριστο ότι υιοθετήθηκε η πρόταση της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων. Πολύ σημαντικό επίσης ότι η τροπολογία που εισάγετε, ρυθμίζει το θέμα της νομικής βοήθειας το οποίο αποτελούσε σημαντικό πρόβλημα.

Κλείνω κύριε Πρόεδρε, ευελπιστώντας ότι η ψήφιση του σημερινού νομοσχεδίου, με τις απαραίτητες τροποποιήσεις και διορθώσεις που έχουμε επισημάνει, θ’ αποτελέσει έναν στάδιο βελτίωσης στη λειτουργία και στην απονομή της δικαιοσύνης, κάτι το οποίο επιζητούμε διαρκώς και αγωνιζόμαστε γι’ αυτό.

Σας ευχαριστώ.

Κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Ζούμε ώρες, στιγμές δραματικές, στιγμές αγωνίας, γιατί η πυρκαγιά στην Πεντέλη και στις γύρω περιοχές έχει επεκταθεί, φαίνεται να μαίνεται ανεξέλεγκτη λόγω των ισχυρών ανέμων και νομίζω ότι το μόνο το οποίο μπορούμε να πούμε αυτή τη στιγμή και όσο μαίνεται αυτή η μάχη είναι ότι στεκόμαστε στο πλευρό των κατοίκων που δοκιμάζονται στην Πεντέλη, στο Ντράφι, στην Ανθούσα, στην Παλλήνη και βεβαίως στεκόμαστε στο πλευρό και είναι στο μυαλό μας η τεράστια μάχη των πυροσβεστών και των εθελοντών που δίνουν τον πολύ δύσκολο αυτό αγώνα απέναντι στις φλόγες. Νομίζω ότι η Πολιτεία πρέπει στο σύνολό της να κάνει ό,τι είναι πραγματικά δυνατόν για να αντιμετωπίσει γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα αυτήν την τραγωδία την οποία ζουν οι κάτοικοι αυτών των περιοχών.

Έρχομαι τώρα στο σημερινό νομοσχέδιο.

Ξέρετε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα ένα νομοσχέδιο που αφορά ένα πάρα πολύ ευαίσθητο θέμα, ένα θέμα το οποίο μας απασχολεί και μας συγκινεί όλους και βεβαίως αφορά στο βέλτιστο συμφέρον των παιδιών και ειδικά των πιο ευάλωτων παιδιών, των ασυνόδευτων ανηλίκων, παιδιών που έχουν αποχωριστεί από τις οικογένειές τους και βρίσκονται ολομόναχα σε τρίτες χώρες.

Τα δικαιώματα των παιδιών και ειδικά αυτών των παιδιών, των ασυνόδευτων ανηλίκων, εκπορεύονται από τις διεθνείς συμβάσεις, εκπορεύονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία και διακρίνονται ως μια από τις πιο ευάλωτες ομάδες που χρήζουν απόλυτης πρόνοιας, φροντίδας και προστασίας. Γιατί η παιδική προστασία και ειδικά η προστασία αυτών των παιδιών αποτελεί ύψιστη πολιτειακή υποχρέωση και σε καμία περίπτωση πάνω σε ένα τέτοιο θέμα δεν χωρούν μικροπολιτικές, μικροκομματικές αντιπαραθέσεις. Δυστυχώς, όμως, διαπιστώσαμε στη συζήτηση στις αρμόδιες επιτροπές μια ένταση που θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν ταίριαζε σε καμία περίπτωση με το αντικείμενο της συζήτησης, με την ουσία του θέματος.

Ασφαλώς και υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, αλλά είναι τελείως διαφορετικό θέμα αυτό από το να τροφοδοτούνται εντάσεις, και τέτοιου είδους εντάσεις. Είμαστε όλοι αρκετά ευαίσθητοι για τα παιδιά και αξίζει να αναζητήσουμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις για τέτοιου είδους ζητήματα συζητώντας με διάθεση συναίνεσης.

Να τα πούμε με το όνομά τους, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Η εκπρόσωπος της Κυβέρνησης ήρθε στην αρμόδια επιτροπή με λυμένο το ζωνάρι -αυτό έγινε ουσιαστικά- για να κάνει καβγά με τον ΣΥΡΙΖΑ -αυτή ήταν η στρατηγική σας, αυτή είναι η πραγματικότητα- και τόσο μάλιστα που είδαμε και πρωτοφανή πράγματα. Είδαμε στη συζήτηση επί των άρθρων την κυρία Υφυπουργό να μην παίρνει καν τον λόγο γιατί έλειπε η εισηγήτρια και οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, για να έρθει η επόμενη συνεδρίαση και να έχουμε μπροστά μας ακόμα μία κυριολεκτικά τοξική συζήτηση από αυτές που κάποιους τους φανατίζουν, όμως θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών τούς κάνει να αποστρέφονται την πολιτική. Και το χειρότερο είναι ότι όλο αυτό έγινε στο όνομα των ανηλίκων και της προστασίας τους. Οι υψηλοί τόνοι και οι αλληλοκατηγορίες δεν συνέβαλαν προκειμένου να μπορούμε να πούμε ότι είναι δημιουργική αυτή η διαδικασία.

Το σχέδιο νόμου που προτείνεται σήμερα από την Κυβέρνηση έρχεται για να ρυθμίσει ένα ζήτημα που για κάθε λογικό άνθρωπο θα έπρεπε να ήταν ήδη ρυθμισμένο, εφόσον ισχυριζόμαστε πως έχουμε ένα σύστημα προστασίας ασυνόδευτων ανηλίκων που βρίσκονται στη χώρα μας. Όχι μόνο καθυστερήσαμε, αλλά και τώρα που νομοθετούμε φαίνεται πως το κάνουμε κάτω από την πίεση διεθνών και ευρωπαϊκών οργανισμών και βεβαίως επαπειλούμενων κυρώσεων από τη μεριά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Νομίζω ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτή την κατάσταση, ειδικά όταν στο ευρύτερο αντικείμενο της μετανάστευσης και του ασύλου έχει υπάρξει και μια αξιοσημείωτη χρηματοδότηση από τη μεριά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η προστασία των ασυνόδευτων ανηλίκων εν γένει αποτέλεσε ένα αντικείμενο για το οποίο ναι, υπήρξε παρέμβαση από τη μεριά της Κυβέρνησης. Αρκετά νωρίς ορίστηκε εθνική συντονίστρια, δημιουργήθηκε το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου και μετά η Ειδική Γραμματεία για τα ασυνόδευτα ανήλικα. Η μεγάλη διαμάχη, η οποία ξεκίνησε από την επιτροπή όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και συνεχίζεται σήμερα εδώ πέρα, αφορά στη σύγκριση αυτού του σχεδίου νόμου με τον νόμο που καταργεί, αυτόν του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή.

Για να δούμε, λοιπόν, τα επιχειρήματα εφόσον αυτός είναι ο δημόσιος διάλογος που έγινε γι’ αυτή την ιστορία. Ακούσαμε πολλές φορές πως ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ, του Ιουλίου του 2018, είναι, όπως μας είπε η Κυβέρνηση, η αιτία του κακού. Όμως όσον αφορά εκείνο τον νόμο -αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και θυμόμαστε το τι συνέβη- τα περισσότερα σχετικά άρθρα τα αντιμετωπίσαμε τότε με συναίνεση. Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής Βουλής, όλοι μας ψηφίσαμε το μεγαλύτερο μέρος του. Υπήρξαν επιφυλάξεις τότε σε σχέση με το εφαρμόσιμο των διατάξεων, όμως το γενικότερο κλίμα τότε -και της Νέας Δημοκρατίας- ήταν θετικό.

Ο απολογισμός του τι έγινε και χρειαζόμαστε σήμερα αναθεώρηση της νομοθεσίας χάθηκε. Αυτό έπρεπε να συζητήσουμε και τελικά είναι αυτό το οποίο δεν συζητήσαμε μέσα στην ένταση της διαμάχης μεταξύ της Κυβέρνησης και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Ακούστηκε πως δεν εκδόθηκαν οι απαιτούμενες υπουργικές αποφάσεις. Θυμίζω πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει περίπου ένα έτος για να το πράξει, αλλά και η σημερινή Κυβέρνηση είχε άλλα τρία έτη για να το κάνει και δεν το κάνατε ούτε και εσείς ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Όποιες λοιπόν και να ήταν οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν δικαιολογείται όλη αυτή η καθυστέρηση μέχρι σήμερα, κύριε Υπουργέ. Καταλαβαίνουμε πως η μεταβίβαση της αρμοδιότητας από το ένα υπουργείο στο άλλο δημιουργεί καθυστερήσεις αφ’ εαυτής και δεν έχουμε πειστεί πως αυτή η μεταβίβαση της αρμοδιότητας ήταν σωστή απόφαση.

Διότι το αντικείμενο της παιδικής προστασίας έχει πλέον, αν θέλουμε να κυριολεκτούμε, διασπαστεί. Απασχολεί δύο διαφορετικά υπουργεία και αυτό βεβαίως δημιουργεί ερωτηματικά και δημιουργεί ζητήματα, δημιουργεί θέματα.

Ο ειδικός αγορητής μας ζήτησε την κλήση στην ακρόαση των φορέων του σωματείου εργαζομένων του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης που θα μπορούσε να φωτίσει τις αποτυχίες του ισχύοντος μέχρι τώρα νόμου, για να καταλάβουμε δηλαδή ποια είναι τα λάθη προκειμένου να μην τα επαναλάβουμε. Ζήτησε το αυτονόητο δηλαδή. Είναι λυπηρό όμως ότι υπήρξε άρνηση, όχι μόνο από το προεδρείο της επιτροπής, αλλά και από τη μεριά της Κυβέρνησης με το επιχείρημα ότι δήθεν το ΕΚΚΑ δεν έχει πλέον αρμοδιότητα.

Και η συνέχεια της διοίκησης, κύριε Υπουργέ; Σβήνουμε μονοκονδυλιά ό,τι έχει θεσμοθετηθεί, ό,τι έχει γίνει, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς λογοδοσία, χωρίς τίποτα;

Υπάρχει και άλλο ένα ζήτημα. Το νέο σύστημα στηρίζεται κυρίως στην εκτεταμένη συνεργασία ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών και μη κυβερνητικών οργανώσεων. Δηλαδή τι πάτε τώρα και κάνετε και φέρνετε; Γίνεται το ακριβώς αντίστροφο απ’ ό,τι κάνετε και διακηρύττετε ότι κάνετε στην υπόλοιπη πολιτική του υπουργείου σας, που έχετε ως κεντρικό σας σύνθημα την ανάκτηση του ελέγχου από τις ΜΚΟ και τους διεθνείς οργανισμούς.

Για να καταλάβουμε δηλαδή, έχετε περάσει με αυτό το νομοσχέδιο στο άλλο άκρο από αυτό το οποίο διακηρύττετε ότι είναι κεντρική σας πολιτική στόχευση και επιλογή;

Το σχέδιο νόμου φαίνεται να παράγει κανόνες και διαδικασίες που θα είναι βιώσιμες όσο υπάρχει παρουσία διεθνών οργανισμών και χρηματοδότηση μη κυβερνητικών οργανώσεων. Μοιάζει σαν ένα πρότζεκτ που δεν έχει σχέση με δημόσια πολιτική. Μοιάζει σαν μια «φωτοβολίδα» που αν φωτίσει, θα φωτίσει για λίγο και μετά θα αφήσει πολύ λίγα πίσω της.

Είναι γνωστό πως η ειδική γραμματεία λειτουργεί με στελέχη που πληρώνονται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου. Μέχρι πότε όμως θα γίνει αυτό; Άγνωστο μέχρι στιγμής.

Διαβάζουμε πως ο Εθνικός Μηχανισμός Επείγουσας Ανταπόκρισης, αυτός ο μηχανισμός που βρίσκει τα παιδιά τα οποία είναι στον δρόμο και σε κίνδυνο, που κάνει αυτό το πολύ σημαντικό έργο, θα στελεχώνεται με εξωτερικούς συνεργάτες, όχι μεταβατικά, αλλά μόνιμα, κατόπιν απόφασης του ειδικού γραμματέα, και θα απασχολούνται με σχέση δανεισμού εργασίας από ευρωπαϊκούς, διεθνείς και μη κυβερνητικούς οργανισμούς.

Είναι δημόσια πολιτική αυτό, κύριε Υπουργέ; Πού είναι η διοίκηση; Πού είναι έστω η εποπτεία της διοίκησης, ο έλεγχος της διοίκησης; Προφανώς το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει τη σχετική τεχνογνωσία. Ας έμενε λοιπόν η αρμοδιότητα εκεί που ήταν και να γινόταν η προσπάθεια να λειτουργήσει στον φυσικό της χώρο.

Έρχομαι τώρα στην τροπολογία η οποία κατατέθηκε. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν μπορώ να καταλάβω -δεν ξέρω και καλό είναι να μας διαφωτίσετε- ποιο είναι το βέλτιστο συμφέρον το οποίο προφανώς λέτε ότι προστατεύετε. Γιατί με αυτό το οποίο κάνετε νομιμοποιείτε δαπάνες έξι και οκτώ χρόνια πίσω. Μας φέρνετε ένα ολόκληρο κατεβατό δύο σελίδων με δαπάνες που έγιναν με παράτυπο τρόπο, χωρίς ειδική εξήγηση -θα ήθελε τόμο ίσως για να υπάρξουν εξηγήσεις- και μας λέτε να τις νομιμοποιήσουμε εκ των υστέρων.

Ας το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέρει προφανώς κάποιες από αυτές που έγιναν κατά τη δική του κυβερνητική θητεία, να μας πει, να μας εξηγήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ, να μας εξηγήσετε κι εσείς γιατί το κάνετε.

Συγχωνεύετε το Εθνικό Συντονιστικό Κέντρο Ελέγχου Συνόρων Μετανάστευσης και Ασύλου με τον Ενιαίο Φορέα Επιτήρησης Συνόρων, την μεγάλη καινοτομία σας που δώσατε όλη την αρμοδιότητα του μεταναστευτικού και προσφυγικού ζητήματος σε ένα και μόνο πρόσωπο. Μεγάλη πραγματικά καινοτομία.

Συγχωνεύεται λοιπόν ένας υπαρκτός φορέας που συστάθηκε από κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με έναν φορέα «φάντασμα» που στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ. Αυτό γίνεται! Επειδή δεν έχετε το πολιτικό θάρρος για να αναγνωρίσετε το λάθος σας και να καταργήσετε αυτόν τον φορέα που στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ, να καταργήσετε ένα τίποτα το οποίο φτιάξατε, γεμίσατε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με επικοινωνιακά «πυροτεχνήματα» και τελικά, μηδέν εις το πηλίκο, μια τρύπα στο νερό.

Μετά νομοθετείτε μια θέση μετακλητού με τον βαρύγδουπο τίτλο -να το διαβάσω ακριβώς- «Υπεύθυνος προστασίας θεμελιωδών δικαιωμάτων». Τι θα κάνει αυτός; Θα φιλτράρει τις καταγγελίες για φερόμενες παραβάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων, για να διαβιβάσει, λέει, ό,τι θέλει στις αρμόδιες αρχές.

Ένας άνθρωπος μόνος –αυτός είναι ο φορέας- ο οποίος θα επιλεγεί από την ίδια την Κυβέρνηση για να ελέγξει την Κυβέρνηση και να ελέγξει και να επιλέγει ποιες καταγγελίες θα προωθηθούν για διερεύνηση. Θεωρείτε ότι αυτό είναι σοβαρή ρύθμιση; Έχετε αυτήν την ψευδαίσθηση.

Σας ζήτησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υπάρξουν μηχανισμοί ελέγχου και στο όνομα της χώρας, θα τους ενημερώσετε όταν ψηφίσετε αυτή τη διάταξη πως φτιάξατε μηχανισμό. Αλλά ακούστε, κύριε Υπουργέ, στα σοβαρά θέματα απαιτείται σοβαρότητα και αυτή η σοβαρότητα δεν υπάρχει. Και συνεχίζει να μην υπάρχει και στη θέσπιση επιτροπής για τη συμμόρφωση με τα θεμελιώδη δικαιώματα.

Έτσι συστήνετε «θεσμούς» που ούτε μας λέτε τι θα κάνουν ακριβώς, πώς θα το κάνουν. Νομίζετε ότι έτσι λύνεται αυτό το τεράστιο πρόβλημα. Τι αρμοδιότητα θα έχει η επιτροπή; Κι αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να μας εξηγήσετε. Θα έχει την παρακολούθηση των διαδικασιών και της εφαρμογής της εθνικής, ενωσιακής και διεθνούς νομοθεσίας στους τομείς της προστασίας των συνόρων και της χορήγησης διεθνούς προστασίας. Τελεία, αυτό, τίποτε άλλο. Μια πενταμελής επιτροπή με τρία κυβερνητικά μέλη που θα παρακολουθεί και μετά τίποτα. Παρακολούθηση λέει. Δεν λέει κάτι άλλο. Καμία περαιτέρω αρμοδιότητα, καμία αναφορά σε συμμόρφωση. Αναρωτιέμαι ποιον νομίζετε ότι μπορείτε να κοροϊδέψετε με κάτι τέτοιο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, ειλικρινά σας λέμε ότι εμείς θα θέλαμε να υπάρχει ένα κλίμα συναίνεσης σήμερα. Εμείς δεν κάνουμε αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Κάνουμε ουσιαστική, σοβαρή, στοχευμένη αντιπολίτευση. Αυτή είναι η έννοια της αντιπολίτευσης και το δείξαμε άλλωστε και χθες στο χθεσινό νομοσχέδιο για την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Εμείς δεν πήγαμε να κρυφτούμε στο «παρών». Εμείς σε πράγματα που θεωρούμε ότι είναι σημαντικά, σοβαρά, ως σοσιαλδημοκρατική δύναμη, βεβαίως και τα υποστηρίζουμε.

Θα θέλαμε κυριολεκτικά λοιπόν να μπορούσε να είχε βρεθεί ένα κλίμα συναίνεσης, θα θέλαμε να μπορούμε -ειλικρινά σας το λέω- να υπερψηφίσουμε διατάξεις με προοπτική και βιωσιμότητα, οι οποίες θα μπορούσαν να διασφαλίσουν σε βάθος χρόνου το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού. Θα μπορούσατε κυριολεκτικά να είχατε φέρει τροπολογία για τους εκατοντάδες Σαϊντού, κύριε Υπουργέ, που υπάρχουν πλέον. Και αυτό είναι ένα μήνυμα ελπίδας πραγματικά ότι υπάρχουν αυτά τα παιδιά και διαπρέπουν, κόντρα σε τόσες δυσκολίες. Και να αποδείξετε λοιπόν, αν είχατε μια σοβαρή προσέγγιση αυτού του τόσο ευαίσθητου θέματος, ότι παρά τις διοικητικές αλχημείες, γιατί αυτό κάνετε, ενδιαφέρεστε να παρέχετε προστασία σε ασυνόδευτους ανηλίκους και σε νέους ανθρώπους. Όμως δεν το κάνετε, γιατί στην ουσία δεν ενδιαφέρεστε.

Όταν λοιπόν φέρετε τέτοιες διατάξεις, όταν σεβαστείτε πραγματικά τον κοινοβουλευτικό διάλογο, όταν φέρετε πραγματικά μια σοβαρή νομοθέτηση για την προστασία αυτών των παιδιών, σε αυτήν την περίπτωση θα τις υπερψηφίσουμε. Το νομοσχέδιο όμως που φέρνετε σήμερα και η τροπολογία την οποία φέρνετε, ξεκάθαρα και βεβαίως αιτιολογημένα, όπως είπε κι ο Ειδικός Αγορητής μας κ. Καμίνης, έχουν την αρνητική μας ψήφο.

Σας ευχαριστώ.

Οι διεθνείς εξελίξεις (πόλεμος, πανδημία, ενεργειακή και περιβαλλοντική κρίση) έφεραν στο φως τις αδυναμίες Κυβερνήσεων και ηγετών, τις δυσλειτουργίες ευρωπαϊκών  και παγκόσμιων οργανισμών, το έλλειμμα ευρωπαϊκών αξιών, τις αδυναμίες του νεοφιλελευθερισμού που βασίζεται στην τυφλή πίστη στην ελεύθερη αγορά και το ελάχιστο κράτος. 

Από την άλλη όμως, ανέδειξαν την ανάγκη για παγκόσμιες συνεργασίες, ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ενδυνάμωση των ευρωπαϊκών θεσμών και για πολιτικές που θα έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπό  και τις ανάγκες του.

Σε παγκόσμιο επίπεδο πρέπει να επαναπροσδιοριστούν οι πολιτικές, να γίνουν πιο δίκαιες κοινωνικά και να απελευθερωθούν από τον  στείρο  τεχνοκρατισμό των  αριθμών . Οι Κυβερνήσεις πρέπει να  αλλάξουν «ρότα» στην  πολιτική τους και να στραφούν στην προστασία του ανθρώπου, την κοινωνική δικαιοσύνη  και τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Σήμερα, στην Πατρίδα μας, μετά  από μια δεκαετία βαθιάς οικονομικής και πολιτικής  κρίσης,  βρισκόμαστε  αντιμέτωποι πάλι με νέες προκλήσεις και έντονα προβλήματα.

Έχουμε χρέος να απαντήσουμε στην αγωνία των πολιτών και ιδιαίτερα των ασθενέστερων, των νέων αλλά και των ανέργων που σήμερα δοκιμάζονται.

Οι νέοι που σήμερα δεν βλέπουν ελπιδοφόρες  προοπτικές πρέπει να τύχουν ειδικής μέριμνας μέσα από ένα επεξεργασμένο και ολοκληρωμένο σχέδιο παρεμβάσεων και πολιτικών.

Δεν είναι μόνον η ανεργία και η δυσμενής οικονομική συγκυρία του παρελθόντος και του παρόντος, είναι, κυρίως,  η έλλειψη μέριμνας από την πολιτεία για την παροχή ευκαιριών αριστείας και εξέλιξης, που διόγκωσαν το φαινόμενο της εκροής ανθρώπινου κεφαλαίου, γνωστό με τον όρο brain drain.

Το brain drain αφορά εκείνο το τμήμα του εγχώριου εργατικού δυναμικού που διακρίνεται από υγεία, υψηλή μόρφωση και εξειδίκευση, μεγάλη κινητικότητα και απασχολησιμότητα και για αυτό έχει αρνητικές συνέπειες για την εγχώρια οικονομία.

Εκτός της ανεργίας και των χαμηλών μισθών, η υστέρηση του εκπαιδευτικού συστήματος στην παραγωγή υψηλής ποιότητας ανθρώπινου δυναμικού  και η αδυναμία της εγχώριας οικονομίας να διατηρήσει και να προσελκύσει ταλαντούχους ανθρώπους συμβάλλει στην έξαρση του φαινομένου.

Ως ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής έχουμε επισημάνει πολλές φορές την ανάγκη αναδιάρθρωσης του παραγωγικού μοντέλου της Χώρας μας.

Η ένταση και η δυναμική του φαινομένου καθιστούν επιτακτικά αναγκαίο, την λήψη ουσιαστικών μέτρων για να το αντιμετωπίσουμε προς όφελος τόσο των νέων όσο και της  εγχώριας οικονομίας.

Το 2020, η Ελλάδα είχε το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας (17,5%) στους πτυχιούχους ΑΕΙ ηλικίας 25-39. Ποσοστό εντυπωσιακά υψηλότερο από́ τον ευρωπαϊκό́ μέσο όρο της Ένωσης των 27, που βρίσκεται στο 5,7%.

Όσον αφορά στις αποδοχές των πτυχιούχων, η Ελλάδα βρίσκεται σε σχετικά χαμηλή θέση μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ απέχοντας 20 ποσοστιαίες μονάδες από τον μέσο όρο.

H απασχόληση των απόφοιτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης συνδέεται άμεσα με το επίπεδο εκπαίδευσης τους. Όσο υψηλότερο δηλαδή είναι το επίπεδο εκπαίδευσης τόσο υψηλότεροo και το ποσοστό απασχόλησης τους στην αγορά εργασίας. Αυτό καταγράφεται παγκοσμίως, καθώς στην συντριπτική πλειονότητα των χωρών του ΟΟΣΑ, οι κάτοχοι μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών εξασφαλίζουν ευκολότερα εργασία, σε σύγκριση με τους κάτοχους πρώτου πτυχίου.

Όμως, η Ελλάδα εμφανίζει τα χαμηλότερα ποσοστά απασχόλησης στους κατόχους πτυχίου και μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών.

Η εκπαιδευτική μεταρρυθμιστική  «στροφή» προς την Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση δεν ήρθε ποτέ.

Ο κ. Σαμαράς μπλόκαρε το νομοσχέδιο της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, που ετοιμάστηκε τη διετία 2010-2012.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξάλειψε τα ΤΕΙ από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και η σημερινή Κυβέρνηση εξαφάνισε την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, αντικαθιστώντας την από χαμηλού επιπέδου κατάρτιση.

Σύμφωνα  με αξιόπιστες έρευνες ,  το 25%  των νέων ηλικίας 18-24  (Gen Zs)  και το 21%  των  νέων 25-34 (Millennials)  μπορούν να πληρώσουν με άνεση τα μηνιαία τους έξοδα, και σχεδόν οι μισοί ανησυχούν για το αυξημένο κόστος ζωής και ζουν με το άγχος του επόμενου μισθού. Τρεις στους δέκα ερωτηθέντες δεν νιώθουν σίγουροι ότι θα μπορέσουν να συνταξιοδοτηθούν με οικονομική άνεση. Περίπου τα τρία τέταρτα των ερωτηθέντων πιστεύουν ότι η οικονομική ανισότητα αυξάνεται, και μόνο το 28% πιστεύει ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας τους θα βελτιωθεί .

Το 43% των νέων ηλικίας 18-24 (Gen Zs)  και το 33% των νέων 25-34( Μillennials) έχουν πέρα από την κύρια εργασία τους και μια δουλειά μερικούς ή πλήρους απασχόλησης. 

Η Ελλάδα εδώ και χρόνια υποτίθεται ότι εφαρμόζει πολιτικές απασχόλησης των νέων οι οποίες είναι σχεδόν πλήρως συνυφασμένες με την στρατηγική της Ε.Ε και περιλαμβάνουν πολλαπλές  δράσεις όπως:  Επιδόματα, Εξεύρεση Εργασίας, Ασφάλεια και υγεία, Εκπαίδευση.

Εκ του αποτελέσματος τα παραπάνω έχουν αποτύχει παταγωδώς.

Το Σχέδιο «Ελλάδα 2.0», που εκπόνησε  η Κυβέρνηση, χωρίς διάλογο και διάθεση να καταστεί  πράγματι Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης της χώρας, ευαγγελίζεται  τη δημιουργία  νέων άμεσων θέσεων απασχόλησης και το έμμεσο άνοιγμα  εξειδικευμένων και καλοπληρωμένων θέσεων εργασίας κυρίως στον χώρο του ψηφιακού κόσμου.

Δεν ακούσαμε κάτι συγκεκριμένο σήμερα, ούτε διαφωτιστήκαμε περαιτέρω.

Σήμερα,  απαιτείται η λήψη  μέτρων που θα καταπολεμούν αποτελεσματικά την ανεργία, θα διασφαλίζουν την εξεύρεση εργασίας, την εξασφάλιση ενός αποδεκτού επιπέδου διαβίωσης καθώς και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κ.α.

Οι νέοι δε θέλουν επιδόματα – χαρτζιλίκια, ούτε για να εμβολιαστούν, ούτε για να ζήσουν. Θέλουν αξιοπρέπεια, ανοιχτές επιλογές,  δουλειές,  αξιοπρεπείς μισθούς, ασφάλιση. Δε θέλουν αδήλωτη εργασία, χαλαρές εργασιακές σχέσεις και εκμετάλλευση. 

Συχνά, αναφερόμαστε στην υπογεννητικότητα. Η αδράνεια απέναντι στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας θα κοστίσει μακροχρόνια πολύ ακριβά όχι μόνο σε όρους ΑΕΠ, απασχόλησης, δημοσιονομικών πόρων και κατά κεφαλήν ευημερίας αλλά κυρίως σε Εθνική ισχύ.

Πώς ένα νέο ζευγάρι θα αποφασίσει να τεκνοποιήσει σε μια χώρα όπου η κοινωνική δικαιοσύνη, το δικαίωμα στην εργασία, στην παιδεία και στην υγεία δεν διασφαλίζονται ενώ το κόστος στέγασης είναι υπέρογκο;

Δεν αντιμετωπίζεται το Δημογραφικό χωρίς πολιτικές απασχόλησης των νέων, αξιοπρεπείς μισθούς και χωρίς μια αξιόπιστη πολιτική στέγασης και κοινωνικής κατοικίας.

Δεν καταθέσατε πρόταση για την κοινωνική κατοικία στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. 

Διαχειριστική ανεπάρκεια ή  σκοπιμότητα;

Ο Πρόεδρός μας Νίκος Ανδρουλάκης έθεσε στο  δημόσιο διάλογο την πρότασή μας για ένα  Πρόγραμμα Κοινωνικής Κατοικίας  μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, ανάλογο με αυτό της Πορτογαλίας.  

Μια πρόταση που εξασφαλίζει  θετική  προοπτική για τα νέα ζευγάρια. Στηρίζεται στην απόκτηση  ενός αποθέματος δημοσίων κατοικιών, που  θα διατίθεται προς ενοικίαση. Κάτι που είναι εφικτό, αν εκμεταλλευτούμε τις δημόσιες εκτάσεις και  ακίνητα και αξιοποιήσουμε ευρωπαϊκά προγράμματα για την κατασκευή και ανακατασκευή χιλιάδων κατοικιών, που θα διατίθενται προς ενοικίαση με κοινωνικά κριτήρια σε προσιτές τιμές. Ακόμη, θα παρέχονται κίνητρα σε ιδιοκτήτες κατοικιών να νοικιάσουν τις κατοικίες τους, που παραμένουν αναξιοποίητες για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Κλείνοντας, η  μείωση της ανεργίας,  η εξασφάλιση εργασίας στους  νέους,  η κοινωνική στέγη και  το δημογραφικό  είναι κρίσιμα θέματα που συνδέονται  και η επίλυσή τους απαιτεί πολιτική βούληση και μακροχρόνιο  Εθνικό σχέδιο, με αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων, του Ταμείου Ανάκαμψης, του νέου ΕΣΠΑ και των Εθνικών πόρων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Συζητάμε ένα Νομοσχέδιο μείζονος σημασίας, όπως είναι κάθε Νομοσχέδιο που αφορά στην Παιδεία, που αφορά στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ωστόσο τόσο στον δημόσιο διάλογο, όσο και στην συζήτηση δύο μέρες τώρα στην Βουλή κυριαρχεί μια συζήτηση για όλα τα άλλα πέραν του περιεχομένου του ίδιου του Νομοσχεδίου.

Δυστυχώς την αφορμή έδωσαν οι απαράδεκτες δηλώσεις Βερναρδάκη που χαρακτήρισαν την Υπουργό με το όνομα κάποιας που κατηγορείται για παιδοκτονία. Ε αυτό δεν είναι πολιτική αντιπαράθεση. Είναι αθλιότητα. Ακόμα και η συγγνώμη είναι προσχηματική όταν σήμερα δηλώνει ότι αν αντί για Πισπιρίγκου, την έλεγε Μήδεια, θα ήταν όλα εντάξει. Οι δηλώσεις όμως αυτές αποπροσανατόλισαν όλη την συζήτηση. Αυτό είναι πολύ σοβαρό.

Την ίδια ώρα χθες ο Πρωθυπουργός άφησε με την ομιλία του σαφή υπονοούμενα για διασύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με την απαράδεκτη επίθεση κατά των γραφείων της REAL , επίθεση κατά της Δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας καταδικαστέα από την οποία κινδύνευσαν ζωές δημοσιογράφων. Μα είναι δυνατόν να λέγονται , να διατυπώνονται τέτοιες κατηγορίες κατά κοινοβουλευτικού κόμματος; Η αναφορά του Πρωθυπουργού ήταν απαράδεκτη και φανερή συμβολή στην τροφοδότηση ενός πολωτικού, διχαστικού, τοξικού κλίματος, που κατά τα άλλα δεν θέλει. Ο θεσμικός του ρόλος δεν συνάδει με τέτοιες δηλώσεις και αναφορές. 

Σαν να μην έφταναν αυτά σήμερα ο κ. Συρίγος έκρινε ότι είναι απαραίτητο να μας πει τις προσωπικές του απόψεις για το Πολυτεχνείο και να μας ενημερώσει εάν υπήρχε πάλη του λαού μας απέναντι στη Χούντα και ενώ ζήτησα ως Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος εκείνη την ώρα για να δώσω απάντηση από την μεριά του ΠΑΣΟΚ χρειάστηκε να περάσουν 3 ώρες από τότε για να μιλήσω από την κύρια ομιλία μου για αυτό.

Ο κύριος Συρίγος θα πρέπει να καταλάβει ότι ο λαός μας δεν δέχεται ιστορικούς βαθμολογητές των διαχρονικών του αγώνων για τη Δημοκρατία και ενάντια στη Χούντα. Όλοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι αγώνες για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία δεν έχουν ιδιοκτήτες. Αποτελούν ιστορική πολιτική και αγωνιστική παρακαταθήκη όλου του Ελληνικού λαού!!

Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η χώρα και η κοινωνία αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα. Η τουρκική επιθετικότητα και θρασύτητα είναι καθημερινά παρούσα και κυριαρχικά μας δικαιώματα αμφισβητούνται. Η ακρίβεια οδηγεί το μέσο νοικοκυριό σε περικοπές δαπανών από καταναλωτικά προϊόντα, ενέργεια, διακοπές. Σε όλη την Ευρώπη συζητείται ότι έρχεται βαρύς χειμώνας, βαρύς ενεργειακά και οικονομικά. Χειμώνας που μπορεί να σηκώσει υψηλό τσουνάμι πληθωρισμού, ακρίβειας και προβλημάτων κάλυψης των ενεργειακών δυσκολιών.

Απέναντι σ΄ αυτά ποια θα είναι η απάντηση της Κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του; Η τοξικότητα και η αντιπαράθεση δίχως όρια; Η ανταλλαγή απαράδεκτων χαρακτηρισμών και κατηγοριών; Η καλλιέργεια εχθροπάθειας και αντίληψης μάχης μέχρι να πέσει κάποιος κάτω; Αν αυτό το κλίμα κυριαρχήσει, τα αποτελέσματα θα είναι ολέθρια για την χώρα. Ας μην εμφανίζονται δε ως εγγυητές της ενότητας στη χώρα αυτοί που δίχασαν κατ’ επανάληψη τον Ελληνικό λαό τα τελευταία δώδεκα χρόνια.

Το ΠΑΣΟΚ θα παλέψει ενάντια σ΄ αυτή την αντίληψη των δύο μονομάχων που είναι έτοιμοι να πουν και να κάνουν τα πάντα για να κυριαρχήσουν αγνοώντας τις συνέπειες και μη βλέποντας το τσουνάμι που έρχεται. Θα επιμείνει στην υπεράσπιση του ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου με διαφωνίες βεβαίως και συνθέσεις αν είναι δυνατόν.

Στην υπεράσπιση της Πολιτικής κόντρα στην απαξίωση που απομακρύνει νέους και απαιτητικούς πολίτες από αυτή και εντείνει την απογοήτευση για την πορεία της Ελλάδας προς το μέλλον.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα προκειμένου να τοποθετηθούμε επί ενός νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων σχετιζόμενο με τον πολύπαθο  χώρο των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, το οποίο  έχει δεχθεί έντονη κριτική και προβληματίζει Φορείς, Θεσμούς και κόμματα.

Πρόκειται για ένα ακόμα σχέδιο νόμου το οποίο προήλθε άνευ διαλόγου, χωρίς συναίνεση, χωρίς καμία διάθεση για συγκλίσεις. Ένα νομοσχέδιο στα λόγια ολιστικό αλλά στην πράξη γεμάτο αποσπασματικές διατάξεις και αναποτελεσματικό.

Νομίζω πως η Κυβέρνηση έχει το άγχος να δείξει ότι κάνει μεταρρυθμίσεις και γι’ αυτό δίνει τόσο βάρος σε αυτό το Νομοσχέδιο, στην προβολή του. Γι’ αυτό και αυτή η βιασύνη να έρθει στην Βουλή.

Εισαγωγικά και προτού εισέλθω στον πυρήνα των διατάξεων του προς ψήφιση νόμου θα ήθελα να παραθέσω κάποια σχετικά με την ανώτατη εκπαίδευση στοιχεία και πραγματικά περιστατικά. Σας διαβάζω λοιπόν πρόσφατους τίτλους δημοσιευμάτων του εγχώριου τύπου που σχετίζονται με την εκπαίδευση και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα μας – campus : “Συμπλοκή με όπλα στο ΑΠΘ, ένας τραυματίας. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών βλέπει η αστυνομία πίσω από τους πυροβολισμούς στο ΑΠΘ.”

Και αυτό δυστυχώς δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό, με τα περιστατικά βίας και ανομίας εντός των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων να σημειώνουν σημαντική συχνότητα. Κατά τα λοιπά, η πανεπιστημιακή αστυνομία ακόμα έρχεται. Αυτά γίνονται όταν δεν υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση και διάθεση για εφαρμογή των νόμων που πανηγυρικά παρουσιάζετε . Από καθυστέρηση σε καθυστέρηση πάμε, συνοδευόμενη από ατολμία, κατά την προσφιλή σας τακτική.

Πάμε παρακάτω. Με βάση τα αποτελέσματα της κατάταξης Πανεπιστημίων και Κολλεγίων «Webometrics Ranking Web of Universities», που δημοσιεύθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου του 2022, το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) βρίσκεται στην 58η θέση μεταξύ των Πανεπιστημίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην 256η θέση παγκοσμίως. Τα υπόλοιπα εθνικά πανεπιστήμια ακολουθούν σε χαμηλότερες θέσεις.

Μην πιάσουμε και το δείκτη Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας (DESI) που σχετίζονται με την ψηφιακή απόδοση της Ευρώπης και παρακολουθεί την εξέλιξη των κρατών-μελών της ΕΕ ως προς την ψηφιακή ανταγωνιστικότητα. Για το 2021 η Ελλάδα καταλαμβάνει συνολικά την 25η θέση ανάμεσα στις 27 χώρες της ΕΕ, ξεπερνώντας μόνο τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία στη συνολική σχετική κατάταξη, τοποθετούμενη η χώρα μας σε όλους τους επιμέρους δείκτες κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Τα χρόνια της πανδημίας το ζήτημα της ψηφιακής εθνικής ένδειας αναδείχθηκαν έτι περαιτέρω, όπου η τηλεκπαίδευση, η έλλειψη/ανεπάρκεια τεχνολογικών μέσων και υποδομών δεν επέτρεψε την ισότιμη πρόσβαση και συμμετοχή όλων των μαθητών, ενώ οι κρατικοί πόροι για την αγορά εξοπλισμού ήταν περιορισμένοι και διατέθηκαν με μεγάλη καθυστέρηση. Ευάλωτες ομάδες του μαθητικού πληθυσμού εν τοις πράγμασιν αποκλείστηκαν από την εκπαιδευτική διαδικασία.

Να δούμε και το ζήτημα της δωρεάν και ισότιμης εκπαίδευσης, όπου οι δαπάνες των ελληνικών οικογενειών για τα φροντιστήρια πιθανώς να ξεπερνούν και το 1 δις ετησίως. Καθόλου αμελητέο δεν είναι το ποσό αυτό, όταν απαιτούνται οικονομικές θυσίες 500 ευρώ μηνιαίως ανά παιδί.

Σας ικανοποιούν τα αποτελέσματα αυτά κα Υπουργέ ;

Εισερχόμενη ήδη στο τέταρτο έτος της θητείας σας στην εν λόγω υπουργική θέση, αισθάνεστε δικαιωμένη από τις έως τώρα επιλογές και μεταρρυθμίσεις σας; Οι αριθμοί πάντως δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι σας δικαιώνουν.

ΑΛΛΑΓΕΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΑΛΛΑΓΗ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ. 

Αναμενόμενα χαμηλές πτήσεις λοιπόν όταν σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ελλάδα καταλαμβάνει διαχρονικά μία από τις πιο πενιχρές θέσεις όσον αφορά τον προϋπολογισμό για την παιδεία ως ποσοστό του ΑΕΠ, με το ποσοστό δαπανών για το συγκεκριμένο χώρο να υπολείπεται σε μόνιμη βάση του αντίστοιχου ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Το παρόν νομοσχέδιο κατατέθηκε την Δευτέρα 04-07-2022 στην αρμόδια επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων τελικά με  464 άρθρα.  Σύμφωνα με τα όσα προκύπτουν από την αιτιολογική έκθεση, το συγκεκριμένο  νομοσχέδιο  και οι συντάκτες τους, θέλησαν, χωρίς επιτυχία, να ακολουθήσουν το πρότυπο του Ν. 4009/2011 αναζητώντας λίγη από τη δόξα ενός νομοθετήματος σύμβολο μεταρρύθμισης και συναίνεσης.

Καλοί οι μιμητισμοί ή η επίκληση πρωτοποριακών νομοθετημάτων, αλλά ας βάζουμε τα πράγματα στην σωστή τους θέση και διάσταση. 

Ο 4009/2011, γνωστός και ως νόμος Διαμαντοπούλου, είναι καλό να θυμηθούμε όλοι, ότι ήταν ένα πόνημα που προέκυψε μετά από διετή επεξεργασία και το κυριότερο: μετά από διεξοδικό διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και τα κόμματα. Συνάντησε μεγάλες αντιδράσεις κατά την διαβούλευσή του και τελικά μετά από εκτενή και ουσιαστική συζήτηση, βρέθηκαν τα σημεία σύγκλισης και ψηφίστηκε με τη μεγαλύτερη συναίνεση που έχει κερδίσει νομοθέτημα.

Εμείς επειδή μιλάμε πάντα μιλάμε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, καταθέσαμε τροπολογία με την δική μας πρόταση για τα Συμβούλια Διοίκησης και όχι για μια Διοίκηση με εποπτικό κυρίως ρόλο ως προς την διοίκηση του στρατηγικού σχεδιασμού του κάθε Ιδρύματος.

Αντίθετα κυρία Υπουργέ, χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω τις προθέσεις σας, αλλά μιλώντας με  αντικειμενικά κριτήρια το υπό συζήτηση νομοσχέδιο, φαίνεται η συνολική εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. να αδυνατεί να διαμορφώσει σχέδιο ολοκληρωμένου εκσυγχρονισμού και να εισαγάγει την εκπαίδευση στην 4η βιομηχανική επανάσταση και στον ψηφιακό μετασχηματισμό της, να μην αποτρέπει την απορρύθμιση της πανεπιστημιακής παιδείας με την ισοτιμία των διπλωμάτων των κολεγίων με τα πτυχία των πανεπιστημίων και να επιδιώκει τον συγκεντρωτικό έλεγχο της διοίκησης των πανεπιστημίων και την απομείωση της συλλογικότητας. Ο μεταρρυθμιστικός χαρακτήρας που διατυμπανίζετε, δεν προκύπτει από πουθενά. Τα δε επί μέρους σημεία, τόνισε αναλυτικά η Ειδική Αγορήτρια του ΠΑΣΟΚ, κατά τις συζητήσεις την Επιτροπή.

Πιο συγκεκριμένα, η ενίσχυση του συγκεντρωτισμού της διοίκησης και της λειτουργίας των πανεπιστημίων, κάτι για το οποίο ήδη έχει επισημανθεί από σχετικούς διεθνείς οργανισμούς, αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό του νομοσχεδίου. Η απομείωση της δημοκρατικότητας με την μείωση της συλλογικότητας – καθηγητών και φοιτητών – σε μια συγκυρία όπου οι συμμετοχικές διαδικασίες γίνονται όλο και πιο αναγκαίες, οδηγεί σε έναν ασφαλή χαρακτηρισμό του Ν/Σ : Βαθιά συντηρητικό, που δίνει υπερεξουσίες, χωρίς καμία εποπτεία, χωρίς απαίτηση διαφάνειας, χωρίς λογοδοσία, χωρίς ευρεία συλλογικότητα για να υπάρχει νομιμοποίηση του

Κλείνω κύριε Πρόεδρε,

Θέλω να τονίσω ότι πάγια θέση της παράταξης μας είναι ότι η πανεπιστημιακή εκπαίδευση πρέπει με πλήρη αυτονομία να αποσκοπεί στην δημιουργία πολιτών που θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις για εξειδικευμένη εργασία, για καινοτομία, και δημιουργία νέας γνώσης και είναι σε άμεση σύνδεση με την Έρευνα. 

Οι κεντρικές πολιτικές επιλογές και προτεραιότητες μας ενδεικτικά συμπεριλαμβάνουν:

• Ενίσχυση της αυτονομίας, της εξωστρέφειας, και της οργανωτικής αυτοδιάθεσης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
• Μελέτες βιωσιμότητας και σκοπιμότητας για όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
• Ενίσχυση των Κέντρων Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας καθώς και των Γραφείων Σταδιοδρομίας, σε όλα τα ακαδημαϊκά ιδρύματα.
• Εξειδικευμένες Δράσεις για την Έρευνα και τη Καινοτομία.

Το ΠΑΣΟΚ, πάντα είχε την παιδεία, ως βασικό πυλώνα της πολιτικής του, γιατί κατανοούσε τη σπουδαιότητα αυτού του θεσμού για τη κοινωνία και τους Έλληνες Πολίτες. Για αυτόν τον λόγο πάντα νομοθετούσε, έχοντας κατά νου αυτές τις αξίες και αυτές τις προτεραιότητες, προσπαθώντας κάθε φορά να αποσπάσει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, καθώς είναι ξεκάθαρο για εμάς ότι ο χώρος της Παιδείας, δεν είναι χώρος για μικροπολιτικές σκοπιμότητες. 

Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω το ίδιο για τη σημερινή Κυβέρνηση και ειδικότερα για το σημερινό νομοσχέδιο. Κι όχι μόνο εγώ, αλλά το σύνολο των σχετικών φορέων, οι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης αλλά κυρίως ο Ελληνικός λαός.

Σας ευχαριστώ.

Κύριε Υπουργέ,

Κύριες και κύριοι Συνάδελφοι,

Δεν μπορώ να μην σταθώ στα τελευταία επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, σύμφωνα με τα οποία ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τον Ιούνιο ξεπέρασε το 12%, σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο, εξέλιξη αναμενόμενη καθώς τους τελευταίους μήνες υπάρχει συνεχής ανοδική τάση των πληθωριστικών πιέσεων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η αύξηση του πληθωρισμού τον Μάιο είχε φτάσει στο 11,3% και μόλις ένα μήνα μετά, ανέβηκε στο 12,1%. Πρόκειται για μεγάλη διαφορά που επηρεάζει δραματικά και τη λειτουργία των επιχειρήσεων και την προσπάθεια των νοικοκυριών να αντέξουν αυτό το πρωτοφανές κύμα ακρίβειας.

Μόλις σε διάστημα ενός έτους ο ηλεκτρισμός ακρίβυνε κατά 70,4%, το φυσικό αέριο κατά 117,7%, το πετρέλαιο θέρμανσης κατά 65,1%, τα καύσιμα και τα λιπαντικά κατά 45,6%, το ψωμί και τα δημητριακά κατά 15,9%, τα κρέατα κατά 14,9%, τα γαλακτοκομικά και τα αυγά κατά 15,5%, τα έλαια και τα λίπη κατά 24,9% και τα λαχανικά κατά 11,3%.

Είναι τεράστιες οι αυξήσεις σε προϊόντα που σχετίζονται με το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών και βέβαια οδηγούν πιο κοντά στην καταστροφή την πλειοψηφία των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Η εξέλιξη αυτή έχει οδηγήσει ένα μεγάλο μέρος των πολιτών να μειώσουν τις αγορές βασικών αγαθών, σε μία προσπάθεια περιορισμού των εξόδων ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν σε ανελαστικές υποχρεώσεις. Είναι πραγματικά ανησυχητικό να βλέπουμε να υποχωρεί το βιοτικό επίπεδο μίας κοινωνίας που εδώ και 12 χρόνια βρίσκεται υπό συνεχή πίεση. Είτε εξαιτίας της επιβολής μνημονίων, είτε λόγων των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας και πλέον υπό την ασφυκτική πίεση των πολύ μεγάλων αυξήσεων.

Το πλέον ανησυχητικό όμως είναι ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν φαίνεται φως στο βάθος του τούνελ. Τα μέτρα στήριξης που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα, έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή καθώς προσφέρουν μία μικρή ανακούφιση αλλά σε καμία περίπτωση δεν λύνουν το πρόβλημα. Μόνο αν δούμε χαμηλότερες τιμές σε πρατήρια, λογαριασμούς ρεύματος, σε σούπερ μάρκετ και υπηρεσίες μπορεί να αντιστραφεί το κλίμα. Για να επιτευχθεί όμως αυτό, θα πρέπει να υπάρξει επιτέλους συνολικό σχέδιο και να εφαρμοστεί μια διαφορετική πολιτική.

Μόνο με μείωση του ΕΦΚ στα καύσιμα –τουλάχιστον στο ποσοστό της αύξησης των τελευταίων μηνών- και μείωση του ΦΠΑ σε βασικά αγαθά, υπάρχει η περίπτωση να υποχωρήσουν οι υψηλές τιμές στην αγορά. Καλά είναι τα επιδόματα και η όποια κρατική μέριμνα, αλλά χωρίς δραστικά μέτρα δεν θα αντέξει η κοινωνία.

Η Κυβέρνηση οφείλει να ξανασκεφτεί ότι με αποσπασματικά  και με επιδοματικού χαρακτήρα μέτρα απλά κυνηγάμε το πρόβλημα από πίσω χωρίς να το αντιμετωπίζουμε. Χρειάζονται μέτρα, πολιτικές μα βαθύ χαρακτήρα, βαθιές τομές. Επιτέλους ακούστε τις προτάσεις μας, τις προτάσεις μιας σειράς παραγωγικών φορέων, επιμελητηρίων της χώρας. Αφήστε αυτή την αυτάρκεια χωρίς αποτέλεσμα την ώρα που η κοινωνία δοκιμάζεται.

Κύριε Υπουργέ,

Κύριες και κύριοι Συνάδελφοι,

Συζητούμε σήμερα την ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της οδηγίας 2020/262 του Συμβουλίου της 19ης Δεκεμβρίου 2019, που αφορά τη θέσπιση του γενικού καθεστώτος των ειδικών φόρων κατανάλωσης, την άσκηση της τελωνειακής αντιπροσώπευσης και ρύθμιση επαγγέλματος τελωνειακού αντιπροσώπου και λοιπές τελωνειακές και φορολογικές ρυθμίσεις. Πρόκειται για ένα νόμο που, όπως προέκυψε και κατά τις συνεδριάσεις της Επιτροπής, αφορά κατ’ εξοχήν τεχνικά ζητήματα.

Όπως έχει εκφράσει και με την τοποθέτηση του στην πρώτη συνεδρίαση ο Ειδικός Αγορητής του ΠΑΣΟΚ κατ’ αρχήν η στάση μας είναι θετική, καθώς τα θέματα που έρχεται να ρυθμίσει το παρόν νομοσχέδιο δεν χαρακτηρίζονται από κρίσιμα πολιτικά ζητήματα που εγείρουν πολλές φορές διαφωνίες και συζήτηση επί της ουσίας, τόσο στην Επιτροπή, όσο και στην Ολομέλεια.

Παρόλα αυτά, σημαντική εξαίρεση σε αυτό το χαρακτηριστικό του παρόντος νομοσχεδίου, αποτελεί το άρθρο 52. Είναι και το μόνο σημείο για το οποίο ο συνάδελφος και Ειδικός Αγορητής του ΠΑΣΟΚ, εξέφρασε τη διαφωνία του και τον έντονο προβληματισμό που προκαλεί η συγκεκριμένη διάταξη, με τον τρόπο που εισάγεται, χωρίς νομίζω να έλαβε ουσιαστικές απαντήσεις.

Ειδικότερα, μέχρι τώρα δεν έχει γίνει αντιληπτός και κατανοητός ο λόγος και η σκοπιμότητα του άρθρου 52 για τη φορολογία των πλοίων.

Φαίνεται να προσαυξάνονται τα ποσά των φόρων και εισφοράς πλοίων πρώτης κατηγορίας του νόμου 25 του 1975, χωρίς να δίνετε ακριβείς απαντήσεις. Η αναπροσαρμογή του συντελεστή φόρου και εισφοράς για την πενταετία 2021 έως και 2025 με το ποσοστό προσαύξησης 4% που αναστέλλεται για το έτος 2021,  προστίθεται κατά 2% ετησίως στα ποσοστά των ετών 2024 και 2025. Μ’ αυτόν τον τρόπο όμως, δημιουργείται μια τεράστια διαφοροποίηση στον τρόπου που αντιμετωπίζετε τους μικρούς από τους μεγάλους, τους αδύναμους από τους ισχυρούς. Δεν κατανοούμε τον λόγο αυτής της άνισης μεταχείρισης που στην ουσία θα οδηγήσει τους μικροεπιχειρηματίες να ξεκινήσουν να πληρώνουν εντός του 2022 αλλά τους εφοπλιστές το 2024 και το 2025.

Οι συνθήκες που επικρατούν στην αγορά και την οικονομία μας, ειδικά το τελευταίο διάστημα, θεωρώ είναι ξεκάθαρο πως οδηγεί στο συμπέρασμα και κάνει ολοφάνερο ότι αυτοί που χρήζουν άμεσης βοήθειας από κάθε κυβερνητική επιλογή κι απόφαση, είναι οι μεσαίοι και αδύναμοι οικονομικά. Για ακόμα μία φορά, επιλέγετε όμως να νομοθετήσετε υπέρ των λίγων και ισχυρών.

Όπως τόνισε και ο Ειδικός Αγορητής του ΠΑΣΟΚ οι διατάξεις αφορούν τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης σε ενεργειακά προϊόντα και ηλεκτρική ενέργεια, σε αλκοόλη και αλκοολούχα ποτά, σε βιομηχανοποιημένα καπνά. Οι ειδικοί φόροι σε αυτά τα προϊόντα αποτελούν μια κρίσιμη πηγή εσόδων που θεωρητικά αντιστοιχεί σχεδόν στο 15% των φορολογικών εσόδων. Σύμφωνα με το δελτίο μηνιαίων στοιχείων γενικής κυβέρνησης Μαΐου 2022, οι εισπράξεις από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης την περίοδο Ιανουάριος-Μάιος 2022 ήταν 2,6 δισεκατομμύρια, σχεδόν 260 εκατομμύρια ευρώ παραπάνω από το αντίστοιχο πεντάμηνο του προηγούμενου έτους, αύξηση της τάξης του 10%. Μάλιστα, αντίστοιχα, στην ίδια περίοδο η αύξηση των έμμεσων φόρων σε σχέση με την περσινή περίοδο ήταν 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ έως σήμερα, ήτοι 25%.

Άρα, λαμβάνοντας μόνο αυτό σαν στοιχείο, φαίνεται να υπήρχε η δημοσιονομική επιλογή της μείωσης των φορολογικών συντελεστών. Παρόλα αυτά, η σημερινή Κυβέρνηση, όσο και να θέλει να διαφοροποιηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, έρχονται στιγμές που τη διαψεύδουν. Αναφέρομαι προφανώς, στην αγαπημένη τακτική της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, αντί να λαμβάνει μέτρα ουσίας για τους Έλληνες πολίτες να αρκείται στην εφεύρεση κάθε φορά, ενός νέου επιδόματος. Μια επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που στις εκλογές όπως γνωρίζουμε όλοι, δεν τους ήταν αρκετό ώστε να ξεγελάσουν τον ελληνικό λαό. Είναι σίγουρο ότι το ίδιο θα συμβεί και στη Νέα Δημοκρατία.

 Σας ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.

Στην Ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση του Νομοσχεδίου για τις αλλαγές στον εργασιακό νόμο, τοποθετήθηκε, τη Δευτέρα 14 Ιουνίου 2021, η Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου.

Ξεκινώντας την ομιλία της, η βουλευτής αναφέρθηκε στο γεγονός πως ο ισχύον εργασιακός νόμος είχε ψηφιστεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1982, κατείχε πρωτοποριακό και καινοτόμο χαρακτήρα και για το λόγο αυτό κατάφερε να διατηρηθεί σε ισχύ όλα αυτά τα χρόνια. Σαφώς, όμως, χρειάζεται αλλαγή πλαισίου λόγω της 4^ης βιομηχανικής επανάστασης, αλλά και της περαιτέρω επιτάχυνσης των τεχνολογικών εξελίξεων λόγω της πανδημίας.

Επιπλέον, δεν παρέλειψε να αναφέρει ορισμένα στατιστικά στοιχεία για τη δύσκολη κατάσταση που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν χιλιάδες εργαζόμενοι, που τέθηκαν σε καθεστώς αναστολής κατά την περίοδο της πανδημίας. Όπως, επίσης, αναφέρθηκε και στο φόβο που επικρατεί στο σύνολο της αγοράς για απολύσεις και αύξηση της ανεργίας, αφού επιχειρήσεις δεν κατάφεραν να ανοίξουν εκ νέου ή πολλές απ’ αυτές που άνοιξαν δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.

Η κα Γιαννακοπούλου, εισερχόμενη στην ουσία του σχεδίου νόμου, τόνισε ότι το θέμα δεν είναι αν υπάρχει ανάγκη αλλαγών αλλά ποιων αλλαγών. Το εργασιακό νομοσχέδιο που προβάλλεται σαν μεγάλη μεταρρύθμιση δεν χαρακτηρίζεται από τη ματιά του στο μέλλον.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε συνοπτικά και σε ορισμένες θετικές διατάξεις του Σχεδίου Νόμου. Πράγματι κάποιες ρυθμίσεις είναι θετικές, όπως ότι ο ΟΑΕΔ θα καλύπτει τις γονικές άδειες για δύο μήνες,  η καθιέρωση της άδειας πατρότητας, η κύρωση της σύμβασης 190, για μέτρα για τη βία και για την παρενόχληση στους χώρους εργασίας και βέβαια η διάταξη για την ψηφιακή κάρτα εργασίας, την οποία εισήγαγε πρώτη η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πιλοτικά το 2010 και αποτελούσε πάγιο αίτημα της ΓΣΕΕ να εφαρμοστεί καθολικά.

Όμως, η βουλευτής τόνισε ότι δεν είναι αυτές που δίνουν τον τόνο και το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από την απουσία κάθε πρόβλεψης αντιμετώπισης της αδήλωτης εργασίας, μια τεράστια γάγγραινα ή και της παιδικής εργασίας που συνδέεται με τη σχολική διαρροή. Επίσης, το σχέδιο νόμου χαρακτηρίζεται από τη διευκόλυνση των απολύσεων χωρίς ουσιαστική αιτία μέσα σε μια κρίσιμη περίοδο στη μετά κορωνοϊό εποχή. Χαρακτηρίζεται και από την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας καθιστώντας χιλιάδες εργαζόμενους ομήρους στον εργοδότη, σε μια χώρα που οι μικρές επιχειρήσεις και οι ατομικές συμβάσεις είναι ένα τεράστιο ποσοστό επί του συνόλου.

Κλείνοντας, η βουλευτής συνόψισε τα αρνητικά αποτελέσματα που θα επιφέρει το νομοσχέδιο: την απορρύθμιση της αγοράς, την ύπαρξη έντασης φαινομένων αυθαιρεσίας από τους εργοδότες, τον κίνδυνο εκτίναξης της ανεργίας, αποτελούν ορισμένα ζητήματα που θα οδηγήσουν σε περαιτέρω ανισότητες.

Τέλος, αναφερόμενη προς τον Υπουργό τόνισε ότι αυτό που χρειαζόταν ήταν μία σοβαρή διαβούλευση ώστε να καταλήξει η Ολομέλεια της Βουλής, μέσα από μια διευρυμένη κοινωνική συμφωνία σε ένα νέον σύγχρονο, προοδευτικό, δίκαιο πλαίσιο εργασίας.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο της τοποθέτησης στο:

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:

Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο εργασιακός νόμος που ισχύει σήμερα είναι ουσιαστικά ο νόμος που ψήφισε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1982. Πρόκειται για ένα σπάνιο γεγονός όσον αφορά στην αντοχή ενός νόμου με βάση την ελληνική εμπειρία κάτι που δείχνει τον πρωτοποριακό και τον καινοτόμο χαρακτήρα εκείνης της ρύθμισης εκείνο τον καιρό. Ωστόσο από τότε πέρασαν σχεδόν 40 χρόνια. Έχουν μεσολαβήσει συγκλονιστικές αλλαγές στην παραγωγή, στην εργασία. Το διαδίκτυο, η τηλεργασία, οι πλατφόρμες, οι μεγάλες αλλαγές που έρχονται με γρήγορους ρυθμούς λόγω της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης και της ρομποτικής φέρνουν ήδη ανατροπές.

Χρειάζονται, επομένως, αλλαγές στο υπάρχον πλαίσιο οι οποίες θα βλέπουν μπροστά, οι οποίες θα αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις του μέλλοντος, αλλά βεβαίως και τα ήδη ανοιχτά προβλήματα τα οποία υπάρχουν. Σε όλα αυτά προστέθηκε και η περαιτέρω επιτάχυνση των εξελίξεων λόγω της πανδημίας και των αλλαγών οι οποίες επήλθαν. Παράλληλα επήλθε και η σημαντική επιβάρυνση στην επισφάλεια των εργαζομένων λόγω της κρίσης του κορωνοϊού. Η κοινωνία και οι εργαζόμενοι βρέθηκαν μπροστά σε μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδο αφού περισσότεροι από εξακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι βρέθηκαν σε καθεστώς αναστολής λαμβάνοντας μόνο το ειδικό επίδομα των 534 ευρώ. Επίσης, μέσα σε αυτή την περίοδο όπου μπαίνουμε σιγά σιγά σε μια κανονικότητα -αν μπορούμε να το πούμε- το εισόδημα των εργαζομένων υπέστη σημαντικές μειώσεις που για ένα μεγάλο ποσοστό ήταν πάνω από το 60% των αποδοχών προ της κρίσης.

Όλα αυτά, λοιπόν, τα δεδομένα οδηγούν σε έναν ακόμη μεγαλύτερο φόβο για απολύσεις, για αύξηση της ανεργίας αφού πολλές επιχειρήσεις είτε δεν άνοιξαν ή κάποιες από αυτές οι οποίες κατάφεραν να ανοίξουν δυστυχώς δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Η κύρια συζήτηση, λοιπόν, μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο το οποίο έχει διαμορφωθεί, είναι η αναζήτηση λύσεων με το βλέμμα στραμμένο πάντα στο μέλλον.

Το εργασιακό νομοσχέδιο και ο διάλογος γύρω από αυτό αφορά κυρίως στη ρύθμιση ζητημάτων για την προστασία των δικαιωμάτων και την βελτίωση των συνθηκών της μισθωτής εργασίας αλλά δυστυχώς σε καμία περίπτωση, κύριε Υπουργέ, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των επερχόμενων αλλαγών. Όταν όλες οι σχετικές μελέτες συμφωνούν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι μέχρι το έτος 2030 θα υπάρχει μόνο το 15%-20% των θέσεων εργασίας με το ίδιο αντικείμενο που έχουν σήμερα και ότι ο κάθε μισθωτός θα αλλάξει τρεις ή τέσσερις φορές ειδικότητα στον εργασιακό βίο, αντιλαμβάνεται κανείς ότι χρειάζεται να υιοθετήσουμε μια διαφορετική αντίληψη και να κάνουμε ένα νέο συνολικό σχεδιασμό. Χρειάζεται μάλιστα, κύριε Υπουργέ, ένας σχεδιασμός οποίος δεν θα αφορά μόνο την εργασία αλλά θα αφορά επίσης και στο εκπαιδευτικό σύστημα συνολικά καθώς επίσης και στα δημόσια και τα ιδιωτικά προγράμματα διαρκούς επιμόρφωσης και επαγγελματικού προσανατολισμού.

Το θέμα, επομένως, δεν είναι αν υπάρχει ανάγκη αλλαγών αλλά ποιων αλλαγών. Το εργασιακό νομοσχέδιο που προβάλλεται σαν μεγάλη μεταρρύθμιση δεν χαρακτηρίζεται από τη ματιά του στο μέλλον. Οι τεχνολογικές αλλαγές μπορεί να επιφέρουν μείωση θέσεων εργασίας παγκόσμια μέχρι και 20%-30% σύμφωνα με μελέτες. Γιατί, επομένως, κύριε Υπουργέ, αναρωτιέμαι, δεν ανοίγει ο διάλογος για μείωση των ωρών εργασίας, για παράδειγμα, με σταθεροποίηση όμως των μισθών; Αυτή θα είναι η μεγάλη πρόκληση για το μέλλον. Θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει και πολλά ακόμα παραδείγματα.

Ο κύριος Υπουργός επικαλείται τις θετικές ρυθμίσεις που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο. Πράγματι κάποιες ρυθμίσεις είναι θετικές. Ποιος θα μπορούσε να δει αρνητικά ότι ο ΟΑΕΔ θα καλύπτει τις γονικές άδειες για δύο μήνες, για τον πατέρα και για τη μητέρα και για την καθιέρωση της άδειας πατρότητας. Ποιος μπορεί να πει ότι είναι αρνητικά τα μέτρα για την κύρωση της σύμβασης 190, για μέτρα για τη βία και για την παρενόχληση στους χώρους εργασίας; Το ίδιο ισχύει και για διατάξεις οι οποίες κατοχυρώνουν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα αυτών που δουλεύουν σαν ντελίβερι και κούριερ και τις ρυθμίσεις για να καλύπτονται σε θέματα υγείας και ασφάλειας από τις επιχειρήσεις, τις διατάξεις για την τηλεργασία και για το δικαίωμα στην αποσύνδεση και βεβαίως τη διάταξη για την ψηφιακή κάρτα εργασίας, την οποία εισήγαγε πρώτη η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πιλοτικά το 2010. Ήταν τότε πάγιο αίτημα της ΓΣΕΕ να εφαρμοστεί καθολικά.

Είναι όμως αυτές οι ρυθμίσεις οι κεντρικές οι οποίες δίνουν τον τόνο στο νομοσχέδιο; Ασφαλώς και όχι. Και λυπάμαι γιατί αυτό αποτελεί μία χαμένη ευκαιρία. Το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται κυρίως από την απουσία κάθε πρόβλεψης αντιμετώπισης της αδήλωτης εργασίας, μια τεράστια γάγγραινα ή και της παιδικής εργασίας που συνδέεται με τη σχολική διαρροή. Χαρακτηρίζεται από τη διευκόλυνση των απολύσεων χωρίς ουσιαστική αιτία μέσα σε μια κρίσιμη περίοδο στη μετά κορωνοϊό εποχή, όπου χιλιάδες επιχειρήσεις και εκατοντάδες θέσεις εργασίας βρίσκονται σε απίστευτη επισφάλεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα, κύριε Υπουργέ.

Χαρακτηρίζεται από την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας καθιστώντας χιλιάδες εργαζόμενους ομήρους στον εργοδότη, σε μια χώρα που οι μικρές επιχειρήσεις και οι ατομικές συμβάσεις είναι ένα τεράστιο ποσοστό επί του συνόλου.

Υπάρχει πραγματικά -και αναρωτιέμαι, κύριε Υπουργέ- εχέφρων άνθρωπος, που μπορεί να πιστεύει ότι ένας απροστάτευτος ουσιαστικά εργαζόμενος μπορεί να διαπραγματευτεί ισότιμα με τον εργοδότη του για ζητήματα ωραρίου, για ζητήματα ελαστικοποίησης του, για τα θέματα των υπερωριών, για τον τρόπο πληρωμής του; Γιατί όποιος πραγματικά το πιστεύει, τότε μάλλον είναι επηρεασμένος από τη μεταφυσική.

Ας το πούμε λοιπόν καθαρά. Με το νομοσχέδιο αυτό θα υπάρχει απορρύθμιση της αγοράς, θα υπάρχει ένταση φαινομένων αυθαιρεσίας από τους εργοδότες, θα υπάρχει κίνδυνος εκτίναξης της ανεργίας, ακόμη και αν έχουμε αύξηση της ανάπτυξης. Θα υπάρχουν κοντολογίς πολύ μεγαλύτερες ανισότητες.

Σημαίνει αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι δεν πρέπει να δούμε τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν και να προσφύγουμε σε στρουθοκαμηλισμό; Όχι. Αλλά επιτέλους, κύριε Υπουργέ, ας διαβουλευτούμε σοβαρά σε αυτήν τη χώρα ώστε να καταλήξουμε μέσα από μια διευρυμένη κοινωνική συμφωνία σε ένα νέον σύγχρονο, προοδευτικό, δίκαιο –δίκαιο- πλαίσιο εργασίας.

Κλείνω με μια αναφορά που διάβασα και σημειωνόταν σε ένα άρθρο πρόσφατα, ότι η πρωτομαγιά στο Σικάγο θα συνεχίζει να συμβολίζει την επαναστατική για την εποχή της κατοχύρωση της οκτάωρης εργασίας. Σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι εργαζόμενοι χρειάζονται ένα νέο ψηφιακό Σικάγο, ώστε να διεκδικήσουν τη συμμετοχή και να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους στη σύγχρονη αγορά εργασίας. Οι ανθρώπινες γνώσεις και οι δεξιότητες είναι το κεφάλαιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην εποχή της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης.

Ευχαριστώ θερμά.

Στην Ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών για την άρση των περιορισμών για την εγγραφή στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους εκλογέων εξωτερικού, την Τρίτη 25 Μαΐου2021, τοποθετήθηκε η Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου.

Ξεκινώντας την ομιλία της, η βουλευτής αναφέρθηκε στην καθαρή θέση αρχής του Κινήματος Αλλαγής, η οποία προσδιορίζει ότι όλοι οι Έλληνες που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους πρέπει να μπορούν να ασκούν το συνταγματικό τους δικαίωμα της ψήφου, χωρίς εμπόδιο και να συνδιαμορφώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα.

Η κα Γιαννακοπούλου, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση και στη στάση των κομμάτων της Βουλής στο αρχικό Νομοσχέδιο που συζητήθηκε και ψηφίστηκε στη Βουλή το 2019, το οποίο το χαρακτήρισε ως ένα λειψό πρώτο βήμα, αφού για να επιτευχθεί η ψήφιση του από 200 βουλευτές, όπως ήταν απαραίτητο, η αξιωματική αντιπολίτευση και το Κ.Κ.Ε επέμεναν στους περιορισμούς.

Επιπλέον, η βουλευτής άσκησε έντονη κριτική στη δήλωση της αρμόδιας τομεάρχη του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, με την οποία ενέπαιξε ανοικτά τους απόδημους λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει μάχη για την άρση των περιορισμών και όταν θα επανέλθει στην εξουσία θα καταργήσει τους ίδιους περιορισμούς που έθεσε ο ίδιος!

Επιπλέον, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στις εναλλακτικές που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις αρμόδιες επιτροπές, οι οποίες δημιουργούν έντονες διαφοροποιήσεις ανάμεσα σε όσους ψηφίζουν στην Ελλάδα, δίνοντας το δικαίωμα να ψηφίζουν κόμματα και Βουλευτές και να διαμορφώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα, και σε όσους είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού, να ψηφίζουν προκαθορισμένους βουλευτές και να μην επηρεάζουν το εκλογικό αποτέλεσμα!

Τόνισε, ότι η πραγματική εκπροσώπηση μπορεί να επιτευχθεί μόνο με έναν τρόπο και συγκεκριμένα με την δημιουργία μιας νέας ενιαίας «Περιφέρειας Ελλήνων Κατοίκων Εξωτερικού», που θα εκλέγει 5-7 βουλευτές, μέσω των ειδικών ψηφοδελτίων των κομμάτων. Οι έδρες που θα καταλαμβάνονται με αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται από το ψηφοδέλτιο επικρατείας και από τις λοιπές εκλογικές περιφέρειες.

Κλείνοντας, παρέθεσε τα στοιχεία της έρευνας Voting from Abroad, που έδειξαν ότι από τις 204 χώρες -που εξετάσθηκαν-, οι 140 δίνουν τη δυνατότητα ψήφου στους απόδημους πολίτες. Και η  Ελλάδα να είναι το μοναδικό ευρωπαϊκό κράτος-μέλος, που ακόμα δεν το έχει θεσπίσει.

Τέλος, κάλεσε όλα τα μέλη του Κοινοβουλίου να λάβουν θετική στάση προς τη ψήφο χωρίς κανέναν, περιορισμό και με ξεκάθαρη εκπροσώπηση στα έδρανα της Βουλής, ώστε να φανεί και η πραγματική στήριξη των απόδημων.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο της τοποθέτησης στο:

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

όλοι οι Έλληνες που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους πρέπει να μπορούν να ψηφίζουν χωρίς κανένα απολύτως εμπόδιο και να συνδιαμορφώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα στη χώρα μας. Αυτή είναι μια καθαρή θέση αρχής που δεν χωρίζει κατά τρόπο απαράδεκτο τους Έλληνες σε εσωτερικού και εξωτερικού ούτε σε ψηφοφόρους δύο ταχυτήτων. Κάθε άλλη αντίληψη και κάθε άλλη άποψη ή πρόταση φοβάμαι πολύ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι εντάσσεται σε μικροκομματικούς υπολογισμούς και είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική. Η συζήτηση επανέρχεται από την Κυβέρνηση και όλα τα κόμματα θα έπρεπε, κατά την άποψή μου, τόσο απέναντι στη χώρα όσο και απέναντι στον απανταχού ελληνισμό να πάρουν εθνική και δημοκρατική θέση υπέρ της ψήφου όλων των αποδήμων ανεξαιρέτως.

Το Κίνημα Αλλαγής, όπως εκφράστηκε και διά της ειδικής αγορήτριά του, της κυρίας Λιακούλη, είχε από την αρχή και πάντα διαχρονικά καθαρή θέση γι’ αυτό το ζήτημα. Αυτήν διατύπωσε και όταν γινόταν η συζήτηση για το ίδιο θέμα το 2019. Έχουμε όμως είκοσι δύο Βουλευτές, οπότε με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που παίρναμε θετική θέση σε δικαίωμα ψήφου συγκεντρώνονταν εκατόν ενενήντα ψήφοι και όχι διακόσιες που επιτάσσει το Σύνταγμα.

Επιτρέψτε μου μια μικρή ιστορική αναδρομή για να καταλάβουμε τι και πώς έγινε. Γι’ αυτόν τον λόγο λοιπόν επιχειρήθηκε ένας συμβιβασμός με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος να καταθέτει τις προτάσεις του, οι οποίες πάντως σε κάθε περίπτωση έβαζαν εμπόδια, και τον ΣΥΡΙΖΑ να μπαίνει στη συζήτηση εκ των υστέρων, ενώ αρχικά είχε έναν πλήρη αρνητισμό. Βεβαίως, το ΜέΡΑ25 δεν σκόπευε να ψηφίσει καμία πρόταση τότε. Έτσι, λοιπόν, φτάσαμε στο γνωστό αποτέλεσμα να ψηφίζουν το διαμορφωμένο νομοσχέδιο και νόμο πλέον διακόσιοι ογδόντα οκτώ Βουλευτές. Όλοι θεωρήσαμε ότι έγινε ένα πρώτο βήμα. Ωστόσο, το βήμα αυτό ήταν λειψό και οι ευθύνες καταγεγραμμένες.

Πάντως αναρωτιέμαι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Δεν είναι πραγματικά εντυπωσιακό κάποιοι να μιλούν για απλή αναλογική, κάποιοι να μιλούν για δημοκρατία, για ισοτιμία της ψήφου και να τηρούν αυτήν τη στάση;

Και σαν να μην έφτανε αυτό, πριν από λίγο καιρό η αρμόδια τομεάρχης του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ενέπαιξε ανοιχτά και ξεκάθαρα τους απόδημους λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έδινε μάχη για την άρση των περιορισμών και ότι σε κάθε περίπτωση, όταν θα επανέλθει στην εξουσία, θα τους καταργήσει. Μιλάμε για το ίδιο κόμμα το οποίο είχε θέσει αυτούς τους περιορισμούς. Ως πού πραγματικά μπορεί να φτάσει το ψέμα; Ως πού μπορεί να φτάσει η υποκρισία;

Όμως, αυτό σε κάθε περίπτωση μας έδωσε την ευκαιρία να έρθουμε ξανά στη Βουλή και να συζητήσουμε το μείζον αυτό θέμα. Οι εναλλακτικές, όμως, που για μία ακόμη φορά προτείνει το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι ξανά για ψήφο με περιορισμούς. Όσοι ψηφίζουμε στην Ελλάδα να ψηφίζουμε κόμματα, να εκλέγουμε Βουλευτές με βάση τον εκλογικό νόμο και να διαμορφώνουμε το εκλογικό αποτέλεσμα. Όσοι, όμως, είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και βρίσκονται στο εξωτερικό να ψηφίζουν τους δικούς τους λίγους και προκαθορισμένους Βουλευτές και να μην επηρεάζουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Και είπα και πιο πριν ποιοι το υποστηρίζουν αυτό, οι ίδιοι οι υποστηρικτές της απλής αναλογικής. O tempora, o mores!

Ως Ελλάδα για μία ακόμη φορά καθυστερήσαμε και καθυστερούμε να λύσουμε ένα πρόβλημα που για χρόνια υπήρχε και ένα πρόβλημα που σε παγκόσμιο επίπεδο οι περισσότερες χώρες το έχουν λύσει ως προς τα πρακτικά θέματα.

Εμείς, το Κίνημα Αλλαγής, θεωρούμε απαραίτητο η ψήφος, κύριε Υπουργέ, να προσμετράται στο συνολικό εθνικό εκλογικό αποτέλεσμα και όχι στις εκλογικές περιφέρειες. Η πραγματική εκπροσώπηση των αποδήμων θα έπρεπε να εξασφαλίζεται με τη δημιουργία μιας νέας ενιαίας περιφέρειας Ελλήνων κατοίκων εξωτερικού που θα εκλέγει πέντε έως επτά Βουλευτές μέσω των ειδικών ψηφοδελτίων των κομμάτων. Οι έδρες που θα καταλαμβάνονται με αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας και από τις λοιπές εκλογικές περιφέρειες.

Όχι λοιπόν. Όχι στους περιβόητους κόφτες του δικαιώματος ψήφου που προβλέπονται στο άρθρο 1. Τι σημαίνει ότι πρέπει να είναι τριάντα πέντε; Και γιατί να μην είναι σαράντα; Γιατί να μην είναι πενήντα; Γιατί να μην είναι είκοσι ή και τα τελευταία δέκα χρόνια; Ξέρετε, υπάρχει μια τάση και από την Κυβέρνησή σας να θέτει διαρκώς αριθμητικά καλούπια. Καλό είναι αυτό να το δείτε.

Κι εσείς, κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι εναλλακτικές που προτείνετε όλο αυτό το διάστημα δεν είναι άλλες από ψήφο με περιορισμούς. Πάντα ψήφο με περιορισμούς. Δεν επιθυμείτε την προσμέτρηση στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά να έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν λίγους και προκαθορισμένους Βουλευτές. Δεν είναι παράλογο; Δεν είναι αντιφατικό με βάση τα συνολικά πολιτικά σας πιστεύω, όπως σας είπα, για την απλή αναλογική και για την ισοτιμία της ψήφου; Δεν αποτελεί ψέμα και υποκρισία; Μπορείτε στοιχειωδώς να μας εξηγήσετε για ποιον λόγο έχετε δύο μέτρα και δύο σταθμά; Ελπίζω να επανεξετάσετε τη στάση σας. Δεν μας τιμά.

Δεν μας τιμά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ως χώρα το ότι σύμφωνα από έρευνα από το «Voting from Abroad» από τις διακόσιες τέσσερις χώρες που εξετάστηκαν το 70% εξ αυτών, εκατόν σαράντα χώρες δίνουν τη δυνατότητα ψήφου στους απόδημους πολίτες και η Ελλάδα να είναι το μοναδικό ευρωπαϊκό κράτος-μέλος που να μην κάνει κάτι τέτοιο.

Ας κάνουμε, λοιπόν, το βήμα μπροστά, επιτέλους έστω και με αυτήν τη χρονική υστέρηση κι εμείς. Ας βάλουμε ένα τέλος σε αυτήν τη ντροπή. Ας κάνουμε ένα βήμα στην εδραίωση της συνοχής του απανταχού ελληνισμού. Ας ψηφίσουμε όλοι σήμερα υπέρ της ψήφου χωρίς κανέναν μα κανέναν περιορισμό και με ξεκάθαρη εκπροσώπηση στα Έδρανα της Βουλής. Όσοι δεν το κάνουν θα είναι υπόλογοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απέναντι στους απόδημους, απέναντι στην ιστορία και θα φανεί ανοιχτά πια ποια είναι η πραγματική εικόνα τους γι’ αυτούς.

Σας ευχαριστώ θερμά.

Στην επί των άρθρων συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τις τροποποιήσεις του Οικογενειακού Δικαίου, την Τετάρτη 12 Μαΐου2021, τοποθετήθηκε η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου, ως ειδική αγορήτρια του Κινήματος Αλλαγής.

Ξεκινώντας την ομιλίας της, η βουλευτής σχολίασε ότι το συγκεκριμένο Νομοσχέδιο θα μπορούσε να είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για τον εκσυγχρονισμό ορισμένων διατάξεων και για βελτιώσεις σύμφωνα και με τις νέες κοινωνικές συνθήκες, όπως θα μπορούσε να είναι μία μεγάλη ευκαιρία για ενσωμάτωση προβλέψεων της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης με το Ν. 4531/18 στην ελληνική νομοθεσία. Όμως, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να είναι εφικτό με το προτεινόμενο κείμενο.

Ως προς τα άρθρα, η κα Γιαννακοπούλου ανάφερε:

·                     Αρχικά, στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου, στο οποίο παρεκκλίνει ο παιδοκεντρικός χαρακτήρας και αντικαθίσταται με μία γονεοκεντρική λογική, όπου το παιδί προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων και όχι ως φορέας δικαιωμάτων.

·                     Στο άρθρο 7 το «εξίσου» δεν προβλέπεται κατά τη διάρκεια γάμου, αλλά μόνο το «από κοινού». Η λέξη παραπέμπει πλαγίως στην ισόχρονη άσκηση της επιμέλειας, που πιθανότατα μπορεί μόνο να πραγματωθεί στα πλαίσια εναλλασσόμενης διαμονής του τέκνου.

·                     Το δικαίωμα της επικοινωνίας αποτελεί αυστηρά προσωποπαγές οικογενειακό δικαίωμα και εξ αυτού του λόγου δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με αοριστίες. Σε κανένα σημείο του άρθρου δεν αποσαφηνίζεται ο τρόπος με τον οποίο θα οριοθετείται ο καταρχήν συνολικός χρόνος ο οποίος εν συνεχεία θα πρέπει να διαιρεθεί για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα του ενός τρίτου.

·                     Στο άρθρο 14 επιχειρείται η απαρίθμηση λόγων για τους οποίους θα πρέπει να αφαιρείται η γονική μέριμνα δηλαδή η “μεγαλύτερη δυνατή ποινή”.  Παράδοξο σημείο αποτελεί το γεγονός ότι το Υπουργείο ζητά οριστική απόφαση μόνο στην περίπτωση της ενδοοικογενειακής βίας, και όχι στις υπόλοιπες περιπτώσεις διατάραξης της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον έναν γονέα.

Επιπλέον, η βουλευτής τόνισε ότι είναι ανεπίτρεπτο εν μέσω του κινήματος #metoo, αλλά και της ραγδαίας αύξησης της ενδοοικογενειακής βίας εν μέσω πανδημίας η νομοθέτηση να οδηγεί σε περαιτέρω έκθεση τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας σε κακοποιητικές συμπεριφορές, παρά προστατεύοντάς τας.

Κλείνοντας, επανέλαβε και πάλι ότι το πρόβλημα είναι, κατά κύριο λόγο, θέμα εφαρμογής του νόμου και δικαστηριακής πρακτικής και ότι μόνη, ουσιαστική και δίκαιη λύση μπορεί να δοθεί από την πάγια θέση της δημιουργία ειδικού οικογενειακού δικαστηρίου και με την στελέχωση του με εξειδικευμένο προσωπικό, όπου ο δικαστής θα συνεπικουρείται από ειδικό σώμα με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς.

Μπορείτε να δείτε το βίντεο στο youtube:

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:

Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε. Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή συνεδρίαση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου, ακολουθεί μια πραγματικά πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και πολύωρη ακρόαση των εκπροσώπων των φορέων, κατά την οποία ακούστηκαν πολλά και οδήγησαν όλους μας νομίζω, στην εξαγωγή πολύ χρήσιμων συμπερασμάτων και κύριε Υπουργέ, οφείλω να ομολογήσω ότι εάν ήμουν στη θέση σας, η σημερινή ακρόαση των φορέων θα με είχε προβληματίσει πάρα μα πάρα πολύ.

Κύριε Υπουργέ, παίρνετε πάντα προσωπικά τα πολιτικά σχόλια. Ψυχραιμία και θα έχετε όλο το χρόνο να απαντήσετε, αρκεί να έχετε πραγματικά ανοιχτά τα αυτιά σας, όπως τα έχουμε όλοι μας.

Αυτό λοιπόν είναι κάτι το οποίο νομίζω όλους μας θα έπρεπε να μας προβληματίσει. Ακόμα και οι φορείς που ήταν η μειοψηφία και εκφράστηκαν θετικά για το σημερινό σχέδιο νόμου, έκαναν παρατηρήσεις. Και μόνο το γεγονός ότι είναι διαμετρικά αντίθετες οι απόψεις ψυχολόγων και όχι όλων και ψυχιάτρων, που χθες παραλίγο να κοπούν από την ακρόαση των φορέων, ευτυχώς επέμεινε η αντιπολίτευση και δεν κόπηκαν και μόνο λοιπόν αυτές αν θέλετε οι διαμετρικά αντίθετες απόψεις, καταρρίπτουν το βασικό επιχείρημα του Υπουργείου ότι δήθεν οι ειδικοί σύσσωμοι υποστηρίζουν το εγχείρημα και μόνο αυτό. Και δυστυχώς, δυστυχώς, ενώ με αυτό το σχέδιο νόμου θα είχατε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία, μια καταπληκτική ευκαιρία για να λύσετε και με συναινετικές διαδικασίες, ένα υπαρκτό σοβαρό, ευαίσθητο, πολύ ευαίσθητο ζήτημα, ενώ θα μπορούσατε, όπως σας είπα και χθες, όπου ήταν δέκα χρόνια από την υπογραφή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης -σημαδιακή ημέρα η ημέρα που ήρθε στη Βουλή το συγκεκριμένο νομοσχέδιο- ενώ θα μπορούσατε λοιπόν να προβείτε σε ενέργειες περαιτέρω ενσωμάτωσης της εν λόγω Συνθήκης, εσείς δυστυχώς χάνετε αυτή την ευκαιρία και δυστυχώς δεν κοιτάτε πραγματικά μπροστά.

Αναφερθήκατε χθες, κύριε Υπουργέ, σε τροποποιήσεις, ουσιαστικά βελτιώσεις, όπως είπατε, τις οποίες πραγματοποιήσατε στο τελικό κείμενο του νομοσχεδίου και αφορούν ζητήματα, τα οποία τέθηκαν στη διαβούλευση, συμπεριλαμβανομένων προτάσεων φορέων, όπως είναι η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και κάποια ακόμη. Όμως, πλην αυτών των τροποποιήσεων, ακόμα παραμένουν πάρα πολύ σοβαρά ζητήματα, τα οποία δημιουργούν, προκαλούν εντονότατες αντιδράσεις και προβληματισμούς. Το ακούσαμε στην ακρόαση των φορέων, το ακούσαμε από εξέχουσες Βουλευτίνες της παράταξής σας. Μήπως και αυτό δεν το καταλάβαμε καλά, κύριε Υπουργέ; Το ακούσατε από σύσσωμη την Αντιπολίτευση. Προχωράω λοιπόν τώρα συγκεκριμένα στις παρατηρήσεις μας, πάνω σε συγκεκριμένα άρθρα.

Στο άρθρο 1511, το άρθρο 5 του νομοσχεδίου που τροποποιεί το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα, όπως ισχύει μέχρι σήμερα, η πιο βασική παρατήρηση που ακούστηκε από σύσσωμη την Αντιπολίτευση και από την πλειοψηφία των φορέων, είναι ότι ουσιαστικά τόσο από το γράμμα όσο και από το πνεύμα των διατάξεων και ειδικά αυτής της διάταξη του νομοσχεδίου φεύγουμε από τον παιδοκεντρικό χαρακτήρα και οδηγούμαστε σε μία γονεοκεντρική λογική, όπου το παιδί προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης των γονεϊκών δικαιωμάτων, αντί να είναι το ίδιο φορέας δικαιωμάτων όπως επιβάλλουν όλες οι διεθνείς συμβάσεις. Με την προτεινόμενη διατύπωση ο νομοθέτης, το Υπουργείο, δεν προτάσσει το συμφέρον του παιδιού, το οποίο δεν εξετάζεται, με τον τρόπο τον οποίο το γράφετε, για κάθε παιδί ατομικά, όπως οφείλει να γίνεται, αλλά ορίζεται οριζόντια ότι για όλα τα παιδιά είναι μόνο ένα το συμφέρον του παιδιού κι αυτό είναι η παρουσία και των δύο γονέων στη ζωή τους. Απαλείψατε το απαράδεκτο πρωτίστως, βάλατε το «ιδίως», αλλά αυτό είναι «όχι Γιάννης, Γιαννάκης». Ειπώθηκε και από τους θεωρητικούς, που ακούσαμε σήμερα. Τα κριτήρια λοιπόν τα οποία προτάσσετε αποτυπώνουν τα συμφέροντα των γονέων, όχι του παιδιού και με βάση το παιδοκεντρικό οικογενειακό δίκαιο που ισχύει έως σήμερα και εισήγαγε το ΠΑΣΟΚ το 1983,σε αντίθεση με το πατριαρχικό σύστημα, το οποίο ίσχυε έως τότε, η όποια λύση πρέπει, οφείλει να εξυπηρετεί πρωτίστως το συμφέρον του τέκνου ad hoc σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, που διαφέρει, κάθε συγκεκριμένη φορά. Δεν θα βαρεθούμε να το λέμε, μήπως και τελικά το καταλάβετε και το αλλάξετε σε αυτήν την απαράδεκτη διάταξη. Και δεν το λέμε μόνο εμείς, το λέει και η αρμόδια για την παρακολούθηση της εφαρμογής της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού Επιτροπή του ΟΗΕ και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο εμείς επιμένουμε στην ανάγκη σύστασης οικογενειακού δικαστηρίου, όπως γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και υπάρχει η ουσιαστική, η πραγματική δυνατότητα να διερευνηθεί ad hoc, πραγματικά και όχι με τρόπο φασόν, όπως δυστυχώς συμβαίνει, το συμφέρον του κάθε παιδιού, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.

Επιπλέον, το σχέδιο νόμου αδιαφορεί για τη βούληση, αδιαφορεί για τη γνώμη του παιδιού. Γιατί; Γιατί ενώ εισάγει πληθώρα υποχρεωτικών εξωδικαστικών διαδικασιών, με τη διαμεσολάβηση, με τα ιδιωτικά συμφωνητικά πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το δικαστήριο, δεν προβλέπεται, κύριε Υπουργέ, να ζητείται σε καμία από αυτές τις εξωδικαστηριακές διαδικασίες, η γνώμη του παιδιού, παρά μόνο εάν η υπόθεση φτάσει στο δικαστήριο. Γιατί κάνετε αυτήν τη διάκριση; Σας ζητούμε να το δείτε και να το διορθώσετε και να ζητάτε τη γνώμη του παιδιού και στις υπόλοιπες διαδικασίες, τις οποίες προβλέπετε ως υποχρεωτικές.

Και έρχομαι τώρα στο άρθρο 7, του υπό συζήτηση νομοσχεδίου, για το προτεινόμενο άρθρο 1513. Είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα. Το έχουν θέσει πάρα πολλοί συνάδελφοι όλης της αντιπολίτευσης, αλλά και από την συμπολίτευση. Προβλέπεται λοιπόν ότι σε περίπτωση διαζυγίου οι δύο γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνα. Θα επιμείνουμε και θα επιμείνουμε και θα επιμείνουμε στην έννοια του «εξίσου» και θα σας πούμε για μία ακόμη φορά ότι ακόμα κι αν δεν θέλετε να αλλάξετε το «εξίσου» τουλάχιστον διαγράψετε το παραπλανητικό «εξακολουθούν». Γιατί όλοι σας είπαμε ότι το «εξακολουθούν» δεν ισχύει. Κατά τη διάρκεια του γάμου η πρόβλεψη του νόμου είναι από κοινού η άσκηση της γονικής μέριμνας, όχι εξίσου. Και εδώ πέρα λέτε ότι εξακολουθούν μετά τη λύση του γάμου υπάρχει το «εξίσου».

Σας θέσαμε υπόψιν την ανησυχία του νομικού κόσμου και σας εξηγήσαμε ότι πλαγίως με αυτόν τον τρόπο παραπέμπει στην ισόχρονη άσκηση της επιμέλειας, το οποίο μπορεί μόνο μέσα από την εναλλασσόμενη κατοικία να πραγματοθεί. Και αυτό δεν σας το είπαμε μόνο εμείς. Ακούσατε σήμερα με προσοχή τους φορείς; Ακούσατε τι είπε η εκπρόσωπος του «Γονείς», υποστηρίκτρια της ισόχρονης επιμέλειας και της εναλλασσόμενης κατοικίας; Είπε ότι ξεκάθαρα με αυτόν τον τρόπο εισάγετε την ισόχρονη γονική μέριμνα, την ισόχρονη επιμέλεια. Το είπαν δηλαδή και αυτοί οι οποίοι τα καταγγέλλουν από τους φορείς και όλοι εμείς. Το είπαν και αυτοί που το υποστηρίζουν. Αυτό δεν το ακούσατε κύριε Υπουργέ; Διαβάστε τα πρακτικά για να ξανά δείτε τι είπαν.

Η εμμονή σας σε αυτό δείχνει λοιπόν όχι ξεκάθαρες προθέσεις. Πρέπει να μιλάμε πάρα πολύ ανοιχτά εδώ. Εγείρει πολύ σοβαρά ερωτήματα. Αν θέλετε ισόχρονη άσκηση γονικής μέριμνας και επιμέλειας, βγείτε και πείτε το και μην κρύβεστε. Γιατί, σήμερα αποκαλύφθηκαν οι προθέσεις σας. Και αν θέλατε, όπως είπατε, και σας ακούσαμε με προσοχή, να επιμείνετε στην έννοια του χρόνου, βάλτε την λέξη «ισότιμα». Βρείτε μία άλλη έκφραση, η οποία δεν θα ανοίγει τέτοιες οδούς και δεν θα δημιουργεί τέτοια θολούρα νομική και ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα όσον αφορά τη δικαστηριακή πρακτική στο μέλλον.

Συνεχίζω, κύριοι συνάδελφοι, με το προτεινόμενο άρθρο 1520, που ρυθμίζει το δικαίωμα επικοινωνίας. Κύριε Υπουργέ, μη λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της κάθε περίπτωσης του κάθε παιδιού, θεωρείτε ότι βελτιώνετε μια κατάσταση εισάγοντας έναν τρόπο τινά υπόδειγμα, δείκτη, καλούπι για το δικαστή υποδεικνύοντας επί της ουσίας στον δικαστή τη δουλειά του, καθώς εισάγετε την προβληματική του τεκμηρίου του 1/3 του χρόνου.

Κατ’ αρχάς είναι καθαρά δογματικά εσφαλμένη η θέση και η χρησιμοποίηση της λέξης «τεκμαίρεται». Η λέξη «τεκμαίρεται» στη νομική επιστήμη χρησιμοποιείται για την διάγνωση ή για την αναγνώριση εννόμων συνεπειών ή πραγματικών περιστατικών που στοιχειοθετούν τις εκάστοτε περιπτώσεις και όχι επί το πρώτον για την διάπλαση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων όπως επιχειρείτε να κάνετε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η χθεσινή σας απάντηση ότι οι δικαστικές αποφάσεις που βγαίνουν με βάση το νόμο από το 1983, στην πραγματικότητα δίνουν περίπου αυτόν τον χρόνο επικοινωνίας, εκ των πραγμάτων, δηλαδή το 30% του χρόνου, καταλαβαίνετε και εσείς ο ίδιος ότι είναι προβληματική και ότι δεν αναιρεί το γεγονός ότι δημιουργείται σύγχυση και κατά τη γραμματική αλλά και κατά την ιδεολογική ερμηνεία του άρθρου, καθώς είναι τελικά αδύνατος. Να καταλάβουμε ποιος είναι τελικά ο σκοπός του άρθρου σας. Να ορίσετε το τι γίνεται στην πραγματικότητα, την οποία πραγματικότητα εσείς καταδικάζετε και λέτε ότι είναι πρόβλημα; Καταλαβαίνετε ότι δεν βγαίνει νόημα από αυτό το οποίο μας είπατε χθες; Εάν είναι πρόβλημα, πρέπει να το αλλάξετε. Αν δεν είναι πρόβλημα τότε τι έρχεστε και το στοιχειοθετείτε; Πού είναι η λογική σε αυτό το οποίο λέτε; Και βεβαίως όλοι σας είπαμε ότι υπάρχει θέμα γιατί ποιος θα είναι τελικά ο συνολικός χρόνος, ο  οποίος εν συνεχεία θα πρέπει να διαιρεθεί για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα του 1/3; Αφορά τον συνολικό χρόνο στη ζωή του παιδιού; Δηλαδή, όλο το έτος; Όλη την εβδομάδα; Όλο το εικοσιτετράωρο; Ακόμα και τον χρόνο τον οποίο αφιερώνει στον ύπνο του; Τον χρόνο τον οποίο αφιερώνει στο σχολείο του; Τον χρόνο τον οποίο αφιερώνει στις εξωσχολικές δραστηριότητες; Και τελικά στην ουσία αυτής της διάταξης, σε τι συνίσταται εν τέλει ο ρόλος του γονέα με τον οποίο θα διαμένει το τέκνο; Οι σχέσεις δηλαδή του γονέα με το παιδί είναι αποκλειστικά ξενοδοχειακής φύσεως, κύριε Υπουργέ; Αυτό μας λέτε;

Η αναφορά στο συνολικό χρόνο λοιπόν είναι προφανώς ανέφικτη. Είναι προφανές ότι θα παραμείνει γράμμα κενό και σήμερα είχαμε και μια καταπληκτική ενημέρωση, πραγματικά σοκαριστική. Αυτό το οποίο ακούσαμε από τα μέλη της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής είναι ότι υπήρξε απόρριψη τόσο της ισόχρονης άσκησης της γονικής μέριμνας με 16/2 όσο και του 1/3 του τεκμηρίου που φαίνεται 15/3. Αυτό δεν σας προβλημάτισε; Μας είπατε χθες ότι είναι δικαίωμά απλά να γνωμοδοτήσει η επιτροπή. Αυτές οι συντριπτικές πλειοψηφίες, δεν σας προβλημάτισαν καθόλου; Δεν θεωρείτε ότι εν τέλει θα έπρεπε να το σκεφτείτε λίγο περισσότερο; Να σκύψετε λίγο περισσότερο πάνω από αυτή την απόφαση σας; 

Η δε διάταξη ότι ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να λογοδοτεί καθημερινά, είναι παντελώς ανεφάρμοστη και παράνομη, καθώς παραβιάζει το άρθρο 8 της ΕΣΔΑΠ περί ιδιωτικότητας του άλλου γονέα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία, θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των διατροφών. Ειπώθηκε και σήμερα από τους φορείς ή την παντελή κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μόνο η αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής ποινικοποιείται, γεγονός που θα διευκολύνει περαιτέρω την μη καταβολή της.

Με το άρθρο 14 του νομοσχεδίου και το προτεινόμενο άρθρο 1532. Το νομοσχέδιο επιχειρεί να απαριθμήσει τους λόγους με τους οποίους αφαιρείται η γονική μέριμνα. Το είπα και χθες. Δημιουργεί σίγουρα μία πολύ μεγάλη παραδοξότητα ότι δεν αναφέρετε σοβαρούς λόγους όπως είναι η παραμέληση της υγείας ή της εκπαίδευσης του τέκνου, αλλά αντιστοίχως εσείς αποφασίζετε να βάλετε έννοιες όπως είναι η συναισθηματική αποξένωση του παιδιού από τον έτερο γονέα ή όλα αυτά. Αυτό δημιουργεί σίγουρα μια παραδοξότητα. Αλλά, η παραδοξότητα έγκειται και στο γεγονός ότι ζητάτε οριστική δικαστική απόφαση για την ενδοοικογενειακή βία ή για τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ελευθερίας. Μιλάμε για πολύ σοβαρά εγκλήματα και δεν μας λέτε για ποιο λόγο δεν ζητάτε αντιστοίχως τελεσίδικη δικαστική απόφαση για τις περιπτώσεις συναισθηματικής αποξένωσης του παιδιού με τον ένα γονέα. Πώς θα λειτουργεί εκεί πέρα; Θα αρκεί μία απλή καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα; Πώς ακριβώς θα γίνεται; Για ποιο λόγο κάνετε αυτήν τη διάκριση; Γιατί δε μας εξηγείτε; Εδώ είμαστε για να σας ακούσουμε. Για να βελτιώσετε τα κακώς κείμενα. Εξηγήστε το σας παρακαλούμε πολύ, γιατί αποφεύγετε συστηματικά να δίνετε απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα τα οποία σας θέτουμε.

Και βεβαίως πρέπει να καταλάβετε ότι είναι ανεπίτρεπτο ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο παιδιά τα οποία ενδεχόμενα είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας, να  πρέπει να περιμένουν δύο έως πέντε χρόνια όπου κρατάει μία τέτοια διαδικασία για να βγει μια τελεσίδικη απόφαση και να βρίσκονται μέσα σε ένα τέτοιου είδους κακοποιητικό περιβάλλον.

Είναι ανεπίτρεπτο, εν μέσω του κινήματος metoo, αλλά και της ραγδαίας αύξησης της ενδοοικογενειακής βίας σε συνθήκες καραντίνας, να νομοθετείτε, εκθέτοντας τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, περισσότερο σε κακοποιητικές συμπεριφορές παρά προστατεύοντάς τα. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο οποίος προκάλεσε για τα ζητήματα του metoo προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή, δηλώνοντας την ευαισθησία του για αυτά τα θέματα, θα έπρεπε να πάρει θέση, για τη συγκεκριμένη απαράδεκτη ρύθμιση σας. Μη μας πείτε ότι πρέπει να σας πούμε και ευχαριστώ, επειδή το αμετάκλητο το κάνετε τελεσίδικα, όταν ξέρετε πολύ καλά ότι αυτό είναι τελείως κόντρα στη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης.

Έχετε λάβει καθόλου υπόψη ότι πολλές μητέρες προσπαθούν να απαλλαγούν από την ενδοοικογενειακή βία, προσφεύγοντας μόνο σε αστικά δικαστήρια; Ότι κάποιες δεν καταφέρνουν να καταγγείλουν εξαιτίας περιορισμών ή εμποδίων που θέτει το δικαστικό σύστημα; Ότι άλλες επιλέγουν να μην το καταγγείλουν από φόβο ή για κοινωνικούς λόγους ή για οικονομικούς λόγους; Τα έχετε λάβει όλα αυτά υπόψη σας; Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, από τη μία η κυβέρνησή σας να χύνει κροκοδείλια δάκρυα κι από την άλλη να πορεύεστε με αυτόν τον τρόπο.

Γνωρίζετε, ότι στη χώρα μας, δεν υπάρχει διακριτό σύστημα παιδικής προστασίας; Ότι δεν υπάρχει καμία διαδικασία υποχρεωτικής αναφοράς κακοποίησης ή παραμέλησης παιδιού και καμία διαδικασία εποπτευόμενης επικοινωνίας γονιού παιδιού; Ότι η προστασία που παρέχεται στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας ουσιαστικά είναι ανεπαρκής, γιατί δεν έχει υπάρξει πλήρης ενσωμάτωση της συνθήκης της Κωνσταντινούπολης; Γι’ αυτούς τους λόγους σας εκφράζουμε την ανησυχία μας, ότι με αυτόν τον νόμο θα αποδυναμώσετε, ακόμη περισσότερο, την προστασία που παρέχεται στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας.

Επαναλαμβάνω ότι υπάρχει πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα πρέπει να το λύσουμε, είναι θέμα δικαστηριακής πρακτικής και εφαρμογής του νόμου. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις καταχρηστικής συμπεριφοράς, σε σχέση με τη γονική επιμέλεια, μετά τη λύση του γάμου. Υπάρχουν μπαμπάδες που κακοπαθαίνουν, γιατί δεν μπορούν να ασκήσουν τη γονεϊκότητά τους. Πολλές φορές, οι αποφάσεις είναι άδικες και σίγουρα αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να λύσουμε. Όμως, με αυτόν τον τρόπο που πάτε, δεν το λύνετε.

Γι’ αυτό εμείς είπαμε, στην β’ ανάγνωση θα αναφερθώ αναλυτικότερα, στην ανάγκη λειτουργίας δημιουργίας οικογενειακών δικαστηρίων, γιατί έχουμε την αταλάντευτη πεποίθηση ότι η ουσιαστική, αποτελεσματική, πραγματική και δίκαιη λύση, με πρώτιστο, πρώτα και πάνω απ’ όλα το συμφέρον του παιδιού, μόνο η λύση των οικογενειακών δικαστηρίων μπορεί να προσφέρει. Σας ευχαριστώ θερμά.