Κατηγορία: Δελτία Τύπου

ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟ!

Οι τελευταίες μέρες μας σόκαραν όλους. Ζούμε μια πραγματική έκρηξη φαινομένων ενδοοικογενειακής βίας, γυναικοκτονιών, σεξουαλικών παρενοχλήσεων . Πρόκειται για μια νοσηρή και επικίνδυνη κατάσταση που μοιάζει με Λερναία Ύδρα. Είναι μια κατάσταση που δεν πρέπει να αποδεχτούμε, να ανεχτούμε.

Η αντίδραση όλων μας, η ευαισθητοποίηση και η ενεργοποίηση της κοινωνίας αποτελεί προϋπόθεση για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα.

Όταν τρεις γυναίκες δολοφονούνται σε λίγες μέρες από τους συντρόφους τους, μας αφορά όλους. Όταν γυναίκες και ανήλικα κορίτσια παρενοχλούνται σεξουαλικά ή και βιάζονται, μας αφορά όλους, την κοινωνία μας, την αντίδραση της οργανωμένης Πολιτείας.

Η σιωπή και η αδράνεια δεν είναι λύση. Όλοι μαζί ας ενεργοποιηθούμε χωρίς κανένα εφησυχασμό για να βάλουμε τέλος στην κτηνωδία.

ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΔΙΑΒΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Δήλωση Βουλευτού Κινήματος Αλλαγής Νάντιας Γιαννακοπούλου για τον χαμό της Δήμητρας της Λέσβου

Η Δήμητρα της Λέσβου, αυτή η βασανισμένη ψυχή δεν υπάρχει πια…Έγινε τρόφιμος του Δρομοκαΐτειου, εξαφανίστηκε, αναζητήθηκε με παρέμβαση του Silver Alert, έγινε εγκαταλελειμμένο θύμα τροχαίου, έμεινε «στα αζήτητα» ενός Νεκροτομείου και ταυτοποιήθηκε με καθυστέρηση. Δεν της άξιζε τέτοιο τέλος, δεν πείραξε ποτέ κανέναν. Η ανακοίνωση για την απώλεια μας γέμισε θλίψη και σκέψεις. Θλίψη γιατί σε κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν αξίζει τέτοιο τέλος, γιατί ο θάνατος της μας συγκλόνισε.

Σκέψεις γιατί στην περίπτωση αυτή βλέπουμε τις παθογένειες μιας κοινωνίας, αλλά και ενός Κράτους. Μιας κοινωνίας που συχνά δείχνει κλειστή, μια κοινωνία που ακόμα την χαρακτηρίζει ο σεξισμός, η ομοφοβία, η τρανσφοβία, η περιθωριοποίηση όσων «παρεκκλίνουν» από την δήθεν κανονικότητα. Ενός Κράτους που δείχνει την αδυναμία του να αντιδράσει έγκαιρα, να βρει υπεύθυνους και ενόχους για μια σειρά γεγονότων και συμπεριφορών.

Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε μέχρι να σπάσουμε τα στερεότυπα, που καταστρέφουν ζωές και στερούν τον πλούτο του διαφορετικού. Να σταθούμε πεισματικά και αποφασιστικά απέναντι σε κάθε είδους διαχωρισμούς και προκαταλήψεις. Αξίζει όμως τον κόπο αυτό τον δρόμο να τον διαβούμε, αν θέλουμε πράγματι μια ανοικτή κοινωνία, αν θέλουμε πράγματι να είμαστε άνθρωποι με σεβασμό και αγάπη σε κάθε συνάνθρωπό μας.

«ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ»

Στην Ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση του Νομοσχεδίου για τις αλλαγές στον εργασιακό νόμο, τοποθετήθηκε, τη Δευτέρα 14 Ιουνίου 2021, η Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου.

Ξεκινώντας την ομιλία της, η βουλευτής αναφέρθηκε στο γεγονός πως ο ισχύον εργασιακός νόμος είχε ψηφιστεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1982, κατείχε πρωτοποριακό και καινοτόμο χαρακτήρα και για το λόγο αυτό κατάφερε να διατηρηθεί σε ισχύ όλα αυτά τα χρόνια. Σαφώς, όμως, χρειάζεται αλλαγή πλαισίου λόγω της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, αλλά και της περαιτέρω επιτάχυνσης των τεχνολογικών εξελίξεων λόγω της πανδημίας.

Επιπλέον, δεν παρέλειψε να αναφέρει ορισμένα στατιστικά στοιχεία για τη δύσκολη κατάσταση που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν χιλιάδες εργαζόμενοι, που τέθηκαν σε καθεστώς αναστολής κατά την περίοδο της πανδημίας. Όπως, επίσης, αναφέρθηκε και στο φόβο που επικρατεί στο σύνολο της αγοράς για απολύσεις και αύξηση της ανεργίας, αφού επιχειρήσεις δεν κατάφεραν να ανοίξουν εκ νέου ή πολλές απ’ αυτές που άνοιξαν δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.

Η κα Γιαννακοπούλου, εισερχόμενη στην ουσία του σχεδίου νόμου, τόνισε ότι το θέμα δεν είναι αν υπάρχει ανάγκη αλλαγών αλλά ποιων αλλαγών. Το εργασιακό νομοσχέδιο που προβάλλεται σαν μεγάλη μεταρρύθμιση δεν χαρακτηρίζεται από τη ματιά του στο μέλλον.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε συνοπτικά και σε ορισμένες θετικές διατάξεις του Σχεδίου Νόμου. Πράγματι κάποιες ρυθμίσεις είναι θετικές, όπως ότι ο ΟΑΕΔ θα καλύπτει τις γονικές άδειες για δύο μήνες,  η καθιέρωση της άδειας πατρότητας, η κύρωση της σύμβασης 190, για μέτρα για τη βία και για την παρενόχληση στους χώρους εργασίας και βέβαια η διάταξη για την ψηφιακή κάρτα εργασίας, την οποία εισήγαγε πρώτη η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πιλοτικά το 2010 και αποτελούσε πάγιο αίτημα της ΓΣΕΕ να εφαρμοστεί καθολικά.

Όμως, η βουλευτής τόνισε ότι δεν είναι αυτές που δίνουν τον τόνο και το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από την απουσία κάθε πρόβλεψης αντιμετώπισης της αδήλωτης εργασίας, μια τεράστια γάγγραινα ή και της παιδικής εργασίας που συνδέεται με τη σχολική διαρροή. Επίσης, το σχέδιο νόμου χαρακτηρίζεται από τη διευκόλυνση των απολύσεων χωρίς ουσιαστική αιτία μέσα σε μια κρίσιμη περίοδο στη μετά κορωνοϊό εποχή. Χαρακτηρίζεται και από την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας καθιστώντας χιλιάδες εργαζόμενους ομήρους στον εργοδότη, σε μια χώρα που οι μικρές επιχειρήσεις και οι ατομικές συμβάσεις είναι ένα τεράστιο ποσοστό επί του συνόλου.

Κλείνοντας, η βουλευτής συνόψισε τα αρνητικά αποτελέσματα που θα επιφέρει το νομοσχέδιο: την απορρύθμιση της αγοράς, την ύπαρξη έντασης φαινομένων αυθαιρεσίας από τους εργοδότες, τον κίνδυνο εκτίναξης της ανεργίας, αποτελούν ορισμένα ζητήματα που θα οδηγήσουν σε περαιτέρω ανισότητες.

Τέλος, αναφερόμενη προς τον Υπουργό τόνισε ότι αυτό που χρειαζόταν ήταν μία σοβαρή διαβούλευση ώστε να καταλήξει η Ολομέλεια της Βουλής, μέσα από μια διευρυμένη κοινωνική συμφωνία σε ένα νέον σύγχρονο, προοδευτικό, δίκαιο πλαίσιο εργασίας.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο της τοποθέτησης στο:

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:

Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο εργασιακός νόμος που ισχύει σήμερα είναι ουσιαστικά ο νόμος που ψήφισε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1982. Πρόκειται για ένα σπάνιο γεγονός όσον αφορά στην αντοχή ενός νόμου με βάση την ελληνική εμπειρία κάτι που δείχνει τον πρωτοποριακό και τον καινοτόμο χαρακτήρα εκείνης της ρύθμισης εκείνο τον καιρό. Ωστόσο από τότε πέρασαν σχεδόν 40 χρόνια. Έχουν μεσολαβήσει συγκλονιστικές αλλαγές στην παραγωγή, στην εργασία. Το διαδίκτυο, η τηλεργασία, οι πλατφόρμες, οι μεγάλες αλλαγές που έρχονται με γρήγορους ρυθμούς λόγω της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης και της ρομποτικής φέρνουν ήδη ανατροπές.

Χρειάζονται, επομένως, αλλαγές στο υπάρχον πλαίσιο οι οποίες θα βλέπουν μπροστά, οι οποίες θα αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις του μέλλοντος, αλλά βεβαίως και τα ήδη ανοιχτά προβλήματα τα οποία υπάρχουν. Σε όλα αυτά προστέθηκε και η περαιτέρω επιτάχυνση των εξελίξεων λόγω της πανδημίας και των αλλαγών οι οποίες επήλθαν. Παράλληλα επήλθε και η σημαντική επιβάρυνση στην επισφάλεια των εργαζομένων λόγω της κρίσης του κορωνοϊού. Η κοινωνία και οι εργαζόμενοι βρέθηκαν μπροστά σε μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδο αφού περισσότεροι από εξακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι βρέθηκαν σε καθεστώς αναστολής λαμβάνοντας μόνο το ειδικό επίδομα των 534 ευρώ. Επίσης, μέσα σε αυτή την περίοδο όπου μπαίνουμε σιγά σιγά σε μια κανονικότητα -αν μπορούμε να το πούμε- το εισόδημα των εργαζομένων υπέστη σημαντικές μειώσεις που για ένα μεγάλο ποσοστό ήταν πάνω από το 60% των αποδοχών προ της κρίσης.

Όλα αυτά, λοιπόν, τα δεδομένα οδηγούν σε έναν ακόμη μεγαλύτερο φόβο για απολύσεις, για αύξηση της ανεργίας αφού πολλές επιχειρήσεις είτε δεν άνοιξαν ή κάποιες από αυτές οι οποίες κατάφεραν να ανοίξουν δυστυχώς δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Η κύρια συζήτηση, λοιπόν, μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο το οποίο έχει διαμορφωθεί, είναι η αναζήτηση λύσεων με το βλέμμα στραμμένο πάντα στο μέλλον.

Το εργασιακό νομοσχέδιο και ο διάλογος γύρω από αυτό αφορά κυρίως στη ρύθμιση ζητημάτων για την προστασία των δικαιωμάτων και την βελτίωση των συνθηκών της μισθωτής εργασίας αλλά δυστυχώς σε καμία περίπτωση, κύριε Υπουργέ, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των επερχόμενων αλλαγών. Όταν όλες οι σχετικές μελέτες συμφωνούν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι μέχρι το έτος 2030 θα υπάρχει μόνο το 15%-20% των θέσεων εργασίας με το ίδιο αντικείμενο που έχουν σήμερα και ότι ο κάθε μισθωτός θα αλλάξει τρεις ή τέσσερις φορές ειδικότητα στον εργασιακό βίο, αντιλαμβάνεται κανείς ότι χρειάζεται να υιοθετήσουμε μια διαφορετική αντίληψη και να κάνουμε ένα νέο συνολικό σχεδιασμό. Χρειάζεται μάλιστα, κύριε Υπουργέ, ένας σχεδιασμός οποίος δεν θα αφορά μόνο την εργασία αλλά θα αφορά επίσης και στο εκπαιδευτικό σύστημα συνολικά καθώς επίσης και στα δημόσια και τα ιδιωτικά προγράμματα διαρκούς επιμόρφωσης και επαγγελματικού προσανατολισμού.

Το θέμα, επομένως, δεν είναι αν υπάρχει ανάγκη αλλαγών αλλά ποιων αλλαγών. Το εργασιακό νομοσχέδιο που προβάλλεται σαν μεγάλη μεταρρύθμιση δεν χαρακτηρίζεται από τη ματιά του στο μέλλον. Οι τεχνολογικές αλλαγές μπορεί να επιφέρουν μείωση θέσεων εργασίας παγκόσμια μέχρι και 20%-30% σύμφωνα με μελέτες. Γιατί, επομένως, κύριε Υπουργέ, αναρωτιέμαι, δεν ανοίγει ο διάλογος για μείωση των ωρών εργασίας, για παράδειγμα, με σταθεροποίηση όμως των μισθών; Αυτή θα είναι η μεγάλη πρόκληση για το μέλλον. Θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει και πολλά ακόμα παραδείγματα.

Ο κύριος Υπουργός επικαλείται τις θετικές ρυθμίσεις που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο. Πράγματι κάποιες ρυθμίσεις είναι θετικές. Ποιος θα μπορούσε να δει αρνητικά ότι ο ΟΑΕΔ θα καλύπτει τις γονικές άδειες για δύο μήνες, για τον πατέρα και για τη μητέρα και για την καθιέρωση της άδειας πατρότητας. Ποιος μπορεί να πει ότι είναι αρνητικά τα μέτρα για την κύρωση της σύμβασης 190, για μέτρα για τη βία και για την παρενόχληση στους χώρους εργασίας; Το ίδιο ισχύει και για διατάξεις οι οποίες κατοχυρώνουν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα αυτών που δουλεύουν σαν ντελίβερι και κούριερ και τις ρυθμίσεις για να καλύπτονται σε θέματα υγείας και ασφάλειας από τις επιχειρήσεις, τις διατάξεις για την τηλεργασία και για το δικαίωμα στην αποσύνδεση και βεβαίως τη διάταξη για την ψηφιακή κάρτα εργασίας, την οποία εισήγαγε πρώτη η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πιλοτικά το 2010. Ήταν τότε πάγιο αίτημα της ΓΣΕΕ να εφαρμοστεί καθολικά.

Είναι όμως αυτές οι ρυθμίσεις οι κεντρικές οι οποίες δίνουν τον τόνο στο νομοσχέδιο; Ασφαλώς και όχι. Και λυπάμαι γιατί αυτό αποτελεί μία χαμένη ευκαιρία. Το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται κυρίως από την απουσία κάθε πρόβλεψης αντιμετώπισης της αδήλωτης εργασίας, μια τεράστια γάγγραινα ή και της παιδικής εργασίας που συνδέεται με τη σχολική διαρροή. Χαρακτηρίζεται από τη διευκόλυνση των απολύσεων χωρίς ουσιαστική αιτία μέσα σε μια κρίσιμη περίοδο στη μετά κορωνοϊό εποχή, όπου χιλιάδες επιχειρήσεις και εκατοντάδες θέσεις εργασίας βρίσκονται σε απίστευτη επισφάλεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα, κύριε Υπουργέ.

Χαρακτηρίζεται από την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας καθιστώντας χιλιάδες εργαζόμενους ομήρους στον εργοδότη, σε μια χώρα που οι μικρές επιχειρήσεις και οι ατομικές συμβάσεις είναι ένα τεράστιο ποσοστό επί του συνόλου.

Υπάρχει πραγματικά -και αναρωτιέμαι, κύριε Υπουργέ- εχέφρων άνθρωπος, που μπορεί να πιστεύει ότι ένας απροστάτευτος ουσιαστικά εργαζόμενος μπορεί να διαπραγματευτεί ισότιμα με τον εργοδότη του για ζητήματα ωραρίου, για ζητήματα ελαστικοποίησης του, για τα θέματα των υπερωριών, για τον τρόπο πληρωμής του; Γιατί όποιος πραγματικά το πιστεύει, τότε μάλλον είναι επηρεασμένος από τη μεταφυσική.

Ας το πούμε λοιπόν καθαρά. Με το νομοσχέδιο αυτό θα υπάρχει απορρύθμιση της αγοράς, θα υπάρχει ένταση φαινομένων αυθαιρεσίας από τους εργοδότες, θα υπάρχει κίνδυνος εκτίναξης της ανεργίας, ακόμη και αν έχουμε αύξηση της ανάπτυξης. Θα υπάρχουν κοντολογίς πολύ μεγαλύτερες ανισότητες.

Σημαίνει αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι δεν πρέπει να δούμε τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν και να προσφύγουμε σε στρουθοκαμηλισμό; Όχι. Αλλά επιτέλους, κύριε Υπουργέ, ας διαβουλευτούμε σοβαρά σε αυτήν τη χώρα ώστε να καταλήξουμε μέσα από μια διευρυμένη κοινωνική συμφωνία σε ένα νέον σύγχρονο, προοδευτικό, δίκαιο –δίκαιο- πλαίσιο εργασίας.

Κλείνω με μια αναφορά που διάβασα και σημειωνόταν σε ένα άρθρο πρόσφατα, ότι η πρωτομαγιά στο Σικάγο θα συνεχίζει να συμβολίζει την επαναστατική για την εποχή της κατοχύρωση της οκτάωρης εργασίας. Σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι εργαζόμενοι χρειάζονται ένα νέο ψηφιακό Σικάγο, ώστε να διεκδικήσουν τη συμμετοχή και να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους στη σύγχρονη αγορά εργασίας. Οι ανθρώπινες γνώσεις και οι δεξιότητες είναι το κεφάλαιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην εποχή της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης.

Ευχαριστώ θερμά.

Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

Γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα για το Περιβάλλον σε μια συγκυρία πρωτόγνωρη. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, αυτή την ημέρα πραγματοποιούνταν εκδηλώσεις και δράσεις με κύριο στόχο την ευαισθητοποίηση των πολιτών. Σήμερα αυτό δεν αρκεί. Οδεύουμε σε αύξηση θερμοκρασίας πάνω από 2ο C στα επόμενα χρόνια. Είναι ορατά τα αποτελέσματα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η  τήξη των πάγων προχωράει με αυξανόμενους ρυθμούς, το ίδιο και αύξηση της στάθμης της θάλασσας. Ζούμε εντεινόμενα κύματα καύσωνα, πυρκαγιές. Πολλά είδη φυτών και ζώων απειλούνται με εξαφάνιση. Τα μηνύματα SOS για το μέλλον του πλανήτη πληθαίνουν από παντού.

Οι κίνδυνοι είναι ορατοί πια: έντονα καταστροφικά καιρικά φαινόμενα, συχνότερες επιδημίες, που μπορούν να εξελίσσονται ταχύτερα σε πανδημίες, σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις, κόστος  σε ανθρώπινες ζωές.

Σήμερα, παντού στον κόσμο, καταστρέφουμε το περιβάλλον με ρυθμό πρωτόγνωρα ταχύ στην ανθρώπινη ιστορία. Η ανεξέλεγκτη αποψίλωση των δασών, η καταστροφή των οικοτόπων, η εντατική γεωργία, το εμπόριο των άγριων ζώων, υποβαθμίζουν το περιβάλλον και διευκολύνουν επικίνδυνα την εμφάνιση και εξάπλωση επιδημιών.

Τώρα είναι η στιγμή της δράσης, του παγκόσμιου συντονισμού, των μεγάλων παρεμβάσεων. Σήμερα είναι πιο επιτακτικό παρά ποτέ να δράσουμε αποφασιστικά, να αλλάξουμε αντιλήψεις και πορεία, να μεταβάλλουμε ριζικά το παραγωγικό μοντέλο, τις καταναλωτικές μας συνήθειες.

Σήμερα προβάλλει επιτακτική η ανάγκη για καθαρές μορφές ενέργειας και πράσινες τεχνολογίες. Η χώρα μας οφείλει να συμμετάσχει ενεργά σ’ αυτή τη μετάβαση. Η δραστική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ο ενεργειακός μετασχηματισμός, η αξιοποίηση των αποβλήτων, η ανακύκλωση, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την αειφόρο ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο που να συνδυάζει την οικονομική ανάπτυξη με την ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων, την προστασία του ιδιαίτερα πλούσιου οικοσυστήματός της και την αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας

Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος υπενθυμίζει ότι η προστασία του περιβάλλοντος έχει ως αναγκαία προϋπόθεση τη βιώσιμη ανάπτυξη. Την ανάπτυξη δηλαδή που ικανοποιεί τις ανάγκες της παρούσας γενιάς χωρίς να διακινδυνεύει τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες.

Το περιβάλλον, η οικονομία και η κοινωνική συνοχή είναι αναγκαίο να συνυπάρξουν μέσα από τις αναγκαίες σταθμίσεις, με θεμέλιο την αυτονόητη παραδοχή ότι το περιβάλλον είναι αναλώσιμο. Πρέπει όμως να γίνει κοινή συνείδηση ότι η συνεργασία σε διεθνές επίπεδο είναι ο μοναδικός τρόπος που διαθέτει η ανθρωπότητα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών ζητημάτων και την αποφυγή της οικολογικής καταστροφής.

ΟΙ ΑΚΡΑΙΕΣΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ κ. ΛΑΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ

Σχόλιο της Βουλευτού του ΚΙΝΑΛ Νάντιας Γιαννακοπούλου για τις απαράδεκτες δηλώσεις Λατινοπούλου

Δηλώσεις που θα περνούσαν κάποτε στην αφάνεια, δεν γίνονται πια αποδεκτές, αλλά λαμβάνουν τη δέουσα απάντηση, δηλαδή αυτή που αρμόζει σε μία κοινωνία που έχει κάνει βήματα προς τα εμπρός, αποδέχεται και σέβεται  εξίσου όλα τα μέλη της. Αναφέρομαι στην κ. Λατινοπούλου η οποία θεώρησε ότι πρέπει να μας κάνει μαθήματα «ομορφιάς» και προτύπων μέσα από μια ακραία σεξιστική δήλωση, προκαλώντας αγανάκτηση.

Και τι δεν μας είπε μέσα στο παραλήρημά της. Αρχικά ήταν η τριχοφυΐα των γυναικών, σε σημεία που κατά την ίδια θα έπρεπε να μην υφίσταται , εν συνεχεία ήταν οι ραγάδες, οι πανάδες, η κυτταρίτιδα και ό,τι άλλο προσκρούει στην… υψηλή αισθητική της και της προκαλεί ντροπή.

Αυτά μπορεί, αυτά λέει. Προδίδοντας ρατσισμό, μισαλλοδοξία, διαχωρίζοντας ανθρώπους και προκαλώντας θλίψη. Ας σκέφτεται πριν μιλήσει ξανά η κ. Λατινοπούλου, γιατί τα όσα αναφέρει προκαλούν αγανάκτηση και θλίψη.

Ντροπή!

Υ.Γ Μετά από τρεις γέννες και στα 43 μου έχω όλα τα χαρακτηριστικά που δεν αντέχει η κυρία Λατινοπoύλου, αλλά νιώθω ευγνώμων για το σώμα μου και το αγαπώ έτσι ακριβώς όπως είναι…

ΤΑ ΟΣΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΑ

Την Παρασκευή 21 Μαΐου ήμουν καλεσμένη στην εκπομπή “Αταίριαστοι” με τους Γιάννη Ντσούνο και Χρήστο Κούτρα, στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ, όπου συζητήσαμε για την Προανακριτική που διενεργείται στη Βουλή για τον κο Παππά.

Ξεκινώντας την τοποθέτησή μου, ανέφερα ότι η διαδικασία προχωράει κανονικά, αλλά έχει ακόμα δρόμο για να ολοκληρωθεί. Αυτές τις μέρες γίνεται η εξέταση του μάρτυρα, του κου Καλογρίτσα. Θα ακολουθήσουν εξετάσεις μαρτύρων από τις Τράπεζες για να δούμε τη ροή του χρήματος, η εξέταση του κου Παππά, και ενδεχόμενα εξέταση και κάποιων καναλαρχών.

Ωστόσο, οι αποκαλύψεις του κου Καλογρίτσα, είναι απολύτως σοκαριστικές και αναδεικνύουν μεθοδεύσεις, εξωθεσμικές δραστηριότητες, παίγνια Πολιτικών- Επιχειρηματιών για παρέμβαση στον χώρο των Μ.Μ.Ε. Επαληθευόμαστε ως Κίνημα Αλλαγής που λέγαμε από το 2016, ότι υπήρχε ένα παιχνίδι σε πολιτικό επίπεδο, όπου προσπαθούσε με κάθε τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ να ελέγξει ή και να κλείσει Μ.Μ.Ε αλλά και να στήσει το δικό του κανάλι, βρίσκοντας πόρους, όπως μας λέει ο κος Καλογρίτσας με την συμμετοχή άλλων παραγόντων.

Όμως, μέχρι στιγμής αυτό που έχει αποδειχθεί είναι η τριμερής σχέση ανάμεσα στους Λίβυους επιχειρηματίες – στον κο Παππά και τον ΣΥΡΙΖΑ και στον κο Καλογρίτσα. Με τα μέχρι σήμερα λεχθέντα, ο κος Παππάς έπαιζε το ρόλο του διαμεσολαβητή, οι Άραβες έβαλαν τα χρήματα και ο κος Καλογρίτσας θα έβαζε το όνομά του μπροστά. Ασφαλώς έχουμε ακόμα μπροστά μας μέλλον και πολλά που πρέπει να διερευνηθούν και θα φανεί αν έχει δίκιο ο κος Καλογρίτσας.

Ας σημειώσουμε ότι κος Καλογρίτσας επιβεβαίωσε και τις καταγγελίες του κου Κοντομηνά, ότι ζητήθηκε με την παρέμβαση του κου Παππά να συμμετάσχει στον ALPHA. Όπως είπε και για τον κο Μαρινάκη, όσα και ο ίδιος έχει αναφέρει . Τα προσωπικού ύφους μηνύματα προς τον κο Παππά και οι δηλώσεις ότι κοιμόταν σπίτι του δείχνουν επίσης όχι απλά οικειότητα, αλλά και μια στενή συνεργατική σχέση.

Έτσι εύλογα δημιουργείται το ερώτημα γιατί ξαφνικά τώρα θυμούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ο κος Καλογρίτσας είναι ψεύτης ή ότι λειτουργούσε από μόνος του. Ήταν διοκός τους, είναι γνωστές οι διαχρονικές σχέσεις του με την Αριστερά. Ξαφνικά ανακάλυψαν ότι είναι συκοφάντης;

Εμείς, ως Κίνημα Αλλαγής, έχουμε σταθερή και πάγια θέση να βγουν όλα στο φως. Να φτάσει το μαχαίρι ως το κόκκαλο όσο ψηλά και αν είναι.

Κλείνοντας, τόνισα ότι το γεγονός που μου προξενεί απορίες είναι: εάν ο κος Παππάς θεωρεί ότι όλα αυτά είναι ψευδή και συκοφαντικά , για ποιο λόγο δεν έχει προβεί σε μήνυση; Μήπως όλα αυτά έχουν να κάνουν και με το γεγονός ότι ενδεχόμενα μετά ανοίγει δρόμος για να νομιμοποιηθεί οπτικοακουστικό υλικό που μπορεί να διαθέτει ο κ. Καλογρίτσας;

Δήλωσή μου για τις επιθέσεις κατά της ΠτΔ για την επίσκεψή της στον Έβρο

Μου προκαλούν αλγεινή εντύπωση οι συνεχιζόμενες επιθέσεις κατά της ΠτΔ για την επίσκεψή της σε φυλάκιο στον Έβρο και η φωτογράφησή της μπροστά στον φράχτη. Ήταν μια κίνηση μεγάλης συμβολικής σημασίας και αξίας σε μια δύσκολη εποχή για τα εθνικά μας δίκαια, κατά την οποία συχνά αμφισβητούνται κυριαρχικά δικαιώματά μας.


Όσοι, λόγω ιδεοληψίας ή ενός δικαιωματισμού, δίχως περιεχόμενο, κατηγορούν την ΠτΔ για αυτή την πρωτοβουλία της ξεχνούν ότι μόλις τον Μάρτιο του 2020, τούρκικες δυνάμεις στρατού και ασφάλειας εργαλειοποιούσαν μεταφερόμενους μετανάστες για να σπάσουν τα σύνορά μας. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας απαιτεί υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, υπεράσπιση των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων μας.

«Ο σεβασμός της διαφορετικότητας είναι δημοκρατικό και ηθικό χρέος όλων μας»

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, της Αμφιφοβίας και της Τρανσφοβίας, είναι μια αφορμή να επανεπιβεβαιώσουμε τη δέσμευσή μας ως κοινωνία, ότι η προστασία, ο σεβασμός της διαφορετικότητας, αποτελούν ηθικό χρέος κάθε δημοκρατικού κράτους. Η αταλάντευτη προσήλωση σε μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς, που ενθαρρύνει και στηρίζει το οικουμενικό ανθρώπινο δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή και την αγάπη, είναι καθήκον, υποχρέωση, κατάκτηση όλων μας. Ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι δείκτης προόδου και στοιχειώδους ανθρωπιάς.

Ασφαλώς τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία έχει κάνει πρόοδο σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση των προκαταλήψεων και της περιθωριοποίησης των ΛΟΑΤΚΙ+. Έχουμε όμως πολλά που πρέπει να κάνουμε ακόμα.  Σήμερα πρέπει να προχωρήσουμε πιο θαρραλέα, με αποφασιστικότητα στην άρση των όποιων διακρίσεων υπάρχουν ακόμα. Σε μια σύγχρονη Δημοκρατία τίποτα δεν μπορεί να υπονομεύει την αρχή της ισονομίας ή να περιορίζει τα δικαιώματα πολιτών λόγω της ταυτότητας φύλου, των χαρακτηριστικών φύλου ή του σεξουαλικού προσανατολισμού του. Είναι ανάγκη, επίσης, να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα για την αντιμετώπιση των διακρίσεων στο περιβάλλον του σχολείου, την προστασία των παιδιών των ΛΟΑΤΚΙ+ οικογενειών από τον στιγματισμό και την προώθηση των αιτημάτων τους.

Ας θυμηθούμε ότι ο  λόγος που επελέγη η 17η Μαΐου είναι επειδή αυτήν την ημέρα, το 1990, η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται «ασθένεια» από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας . Στο χέρι όλων μας είναι να μην υπάρχουν πια οι αιτίες που έκαναν αναγκαία την καθιέρωση μιας τέτοιας μέρας. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα πρέπει να χαρακτηρίζεται από τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ισοτιμία όλων, αφήνοντας πίσω προκαταλήψεις, διακρίσεις και ομοφοβικές συμπεριφορές.

«ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ»

Στην επί των άρθρων συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τις τροποποιήσεις του Οικογενειακού Δικαίου, την Τετάρτη 12 Μαΐου2021, τοποθετήθηκε η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου, ως ειδική αγορήτρια του Κινήματος Αλλαγής.

Ξεκινώντας την ομιλίας της, η βουλευτής σχολίασε ότι το συγκεκριμένο Νομοσχέδιο θα μπορούσε να είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για τον εκσυγχρονισμό ορισμένων διατάξεων και για βελτιώσεις σύμφωνα και με τις νέες κοινωνικές συνθήκες, όπως θα μπορούσε να είναι μία μεγάλη ευκαιρία για ενσωμάτωση προβλέψεων της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης με το Ν. 4531/18 στην ελληνική νομοθεσία. Όμως, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να είναι εφικτό με το προτεινόμενο κείμενο.

Ως προς τα άρθρα, η κα Γιαννακοπούλου ανάφερε:

·                     Αρχικά, στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου, στο οποίο παρεκκλίνει ο παιδοκεντρικός χαρακτήρας και αντικαθίσταται με μία γονεοκεντρική λογική, όπου το παιδί προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων και όχι ως φορέας δικαιωμάτων.

·                     Στο άρθρο 7 το «εξίσου» δεν προβλέπεται κατά τη διάρκεια γάμου, αλλά μόνο το «από κοινού». Η λέξη παραπέμπει πλαγίως στην ισόχρονη άσκηση της επιμέλειας, που πιθανότατα μπορεί μόνο να πραγματωθεί στα πλαίσια εναλλασσόμενης διαμονής του τέκνου.

·                     Το δικαίωμα της επικοινωνίας αποτελεί αυστηρά προσωποπαγές οικογενειακό δικαίωμα και εξ αυτού του λόγου δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με αοριστίες. Σε κανένα σημείο του άρθρου δεν αποσαφηνίζεται ο τρόπος με τον οποίο θα οριοθετείται ο καταρχήν συνολικός χρόνος ο οποίος εν συνεχεία θα πρέπει να διαιρεθεί για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα του ενός τρίτου.

·                     Στο άρθρο 14 επιχειρείται η απαρίθμηση λόγων για τους οποίους θα πρέπει να αφαιρείται η γονική μέριμνα δηλαδή η “μεγαλύτερη δυνατή ποινή”.  Παράδοξο σημείο αποτελεί το γεγονός ότι το Υπουργείο ζητά οριστική απόφαση μόνο στην περίπτωση της ενδοοικογενειακής βίας, και όχι στις υπόλοιπες περιπτώσεις διατάραξης της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον έναν γονέα.

Επιπλέον, η βουλευτής τόνισε ότι είναι ανεπίτρεπτο εν μέσω του κινήματος #metoo, αλλά και της ραγδαίας αύξησης της ενδοοικογενειακής βίας εν μέσω πανδημίας η νομοθέτηση να οδηγεί σε περαιτέρω έκθεση τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας σε κακοποιητικές συμπεριφορές, παρά προστατεύοντάς τας.

Κλείνοντας, επανέλαβε και πάλι ότι το πρόβλημα είναι, κατά κύριο λόγο, θέμα εφαρμογής του νόμου και δικαστηριακής πρακτικής και ότι μόνη, ουσιαστική και δίκαιη λύση μπορεί να δοθεί από την πάγια θέση της δημιουργία ειδικού οικογενειακού δικαστηρίου και με την στελέχωση του με εξειδικευμένο προσωπικό, όπου ο δικαστής θα συνεπικουρείται από ειδικό σώμα με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς.

Μπορείτε να δείτε το βίντεο στο youtube:

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:

Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε. Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή συνεδρίαση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου, ακολουθεί μια πραγματικά πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και πολύωρη ακρόαση των εκπροσώπων των φορέων, κατά την οποία ακούστηκαν πολλά και οδήγησαν όλους μας νομίζω, στην εξαγωγή πολύ χρήσιμων συμπερασμάτων και κύριε Υπουργέ, οφείλω να ομολογήσω ότι εάν ήμουν στη θέση σας, η σημερινή ακρόαση των φορέων θα με είχε προβληματίσει πάρα μα πάρα πολύ.

Κύριε Υπουργέ, παίρνετε πάντα προσωπικά τα πολιτικά σχόλια. Ψυχραιμία και θα έχετε όλο το χρόνο να απαντήσετε, αρκεί να έχετε πραγματικά ανοιχτά τα αυτιά σας, όπως τα έχουμε όλοι μας.

Αυτό λοιπόν είναι κάτι το οποίο νομίζω όλους μας θα έπρεπε να μας προβληματίσει. Ακόμα και οι φορείς που ήταν η μειοψηφία και εκφράστηκαν θετικά για το σημερινό σχέδιο νόμου, έκαναν παρατηρήσεις. Και μόνο το γεγονός ότι είναι διαμετρικά αντίθετες οι απόψεις ψυχολόγων και όχι όλων και ψυχιάτρων, που χθες παραλίγο να κοπούν από την ακρόαση των φορέων, ευτυχώς επέμεινε η αντιπολίτευση και δεν κόπηκαν και μόνο λοιπόν αυτές αν θέλετε οι διαμετρικά αντίθετες απόψεις, καταρρίπτουν το βασικό επιχείρημα του Υπουργείου ότι δήθεν οι ειδικοί σύσσωμοι υποστηρίζουν το εγχείρημα και μόνο αυτό. Και δυστυχώς, δυστυχώς, ενώ με αυτό το σχέδιο νόμου θα είχατε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία, μια καταπληκτική ευκαιρία για να λύσετε και με συναινετικές διαδικασίες, ένα υπαρκτό σοβαρό, ευαίσθητο, πολύ ευαίσθητο ζήτημα, ενώ θα μπορούσατε, όπως σας είπα και χθες, όπου ήταν δέκα χρόνια από την υπογραφή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης -σημαδιακή ημέρα η ημέρα που ήρθε στη Βουλή το συγκεκριμένο νομοσχέδιο- ενώ θα μπορούσατε λοιπόν να προβείτε σε ενέργειες περαιτέρω ενσωμάτωσης της εν λόγω Συνθήκης, εσείς δυστυχώς χάνετε αυτή την ευκαιρία και δυστυχώς δεν κοιτάτε πραγματικά μπροστά.

Αναφερθήκατε χθες, κύριε Υπουργέ, σε τροποποιήσεις, ουσιαστικά βελτιώσεις, όπως είπατε, τις οποίες πραγματοποιήσατε στο τελικό κείμενο του νομοσχεδίου και αφορούν ζητήματα, τα οποία τέθηκαν στη διαβούλευση, συμπεριλαμβανομένων προτάσεων φορέων, όπως είναι η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και κάποια ακόμη. Όμως, πλην αυτών των τροποποιήσεων, ακόμα παραμένουν πάρα πολύ σοβαρά ζητήματα, τα οποία δημιουργούν, προκαλούν εντονότατες αντιδράσεις και προβληματισμούς. Το ακούσαμε στην ακρόαση των φορέων, το ακούσαμε από εξέχουσες Βουλευτίνες της παράταξής σας. Μήπως και αυτό δεν το καταλάβαμε καλά, κύριε Υπουργέ; Το ακούσατε από σύσσωμη την Αντιπολίτευση. Προχωράω λοιπόν τώρα συγκεκριμένα στις παρατηρήσεις μας, πάνω σε συγκεκριμένα άρθρα.

Στο άρθρο 1511, το άρθρο 5 του νομοσχεδίου που τροποποιεί το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα, όπως ισχύει μέχρι σήμερα, η πιο βασική παρατήρηση που ακούστηκε από σύσσωμη την Αντιπολίτευση και από την πλειοψηφία των φορέων, είναι ότι ουσιαστικά τόσο από το γράμμα όσο και από το πνεύμα των διατάξεων και ειδικά αυτής της διάταξη του νομοσχεδίου φεύγουμε από τον παιδοκεντρικό χαρακτήρα και οδηγούμαστε σε μία γονεοκεντρική λογική, όπου το παιδί προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης των γονεϊκών δικαιωμάτων, αντί να είναι το ίδιο φορέας δικαιωμάτων όπως επιβάλλουν όλες οι διεθνείς συμβάσεις. Με την προτεινόμενη διατύπωση ο νομοθέτης, το Υπουργείο, δεν προτάσσει το συμφέρον του παιδιού, το οποίο δεν εξετάζεται, με τον τρόπο τον οποίο το γράφετε, για κάθε παιδί ατομικά, όπως οφείλει να γίνεται, αλλά ορίζεται οριζόντια ότι για όλα τα παιδιά είναι μόνο ένα το συμφέρον του παιδιού κι αυτό είναι η παρουσία και των δύο γονέων στη ζωή τους. Απαλείψατε το απαράδεκτο πρωτίστως, βάλατε το «ιδίως», αλλά αυτό είναι «όχι Γιάννης, Γιαννάκης». Ειπώθηκε και από τους θεωρητικούς, που ακούσαμε σήμερα. Τα κριτήρια λοιπόν τα οποία προτάσσετε αποτυπώνουν τα συμφέροντα των γονέων, όχι του παιδιού και με βάση το παιδοκεντρικό οικογενειακό δίκαιο που ισχύει έως σήμερα και εισήγαγε το ΠΑΣΟΚ το 1983,σε αντίθεση με το πατριαρχικό σύστημα, το οποίο ίσχυε έως τότε, η όποια λύση πρέπει, οφείλει να εξυπηρετεί πρωτίστως το συμφέρον του τέκνου ad hoc σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, που διαφέρει, κάθε συγκεκριμένη φορά. Δεν θα βαρεθούμε να το λέμε, μήπως και τελικά το καταλάβετε και το αλλάξετε σε αυτήν την απαράδεκτη διάταξη. Και δεν το λέμε μόνο εμείς, το λέει και η αρμόδια για την παρακολούθηση της εφαρμογής της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού Επιτροπή του ΟΗΕ και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο εμείς επιμένουμε στην ανάγκη σύστασης οικογενειακού δικαστηρίου, όπως γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και υπάρχει η ουσιαστική, η πραγματική δυνατότητα να διερευνηθεί ad hoc, πραγματικά και όχι με τρόπο φασόν, όπως δυστυχώς συμβαίνει, το συμφέρον του κάθε παιδιού, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.

Επιπλέον, το σχέδιο νόμου αδιαφορεί για τη βούληση, αδιαφορεί για τη γνώμη του παιδιού. Γιατί; Γιατί ενώ εισάγει πληθώρα υποχρεωτικών εξωδικαστικών διαδικασιών, με τη διαμεσολάβηση, με τα ιδιωτικά συμφωνητικά πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το δικαστήριο, δεν προβλέπεται, κύριε Υπουργέ, να ζητείται σε καμία από αυτές τις εξωδικαστηριακές διαδικασίες, η γνώμη του παιδιού, παρά μόνο εάν η υπόθεση φτάσει στο δικαστήριο. Γιατί κάνετε αυτήν τη διάκριση; Σας ζητούμε να το δείτε και να το διορθώσετε και να ζητάτε τη γνώμη του παιδιού και στις υπόλοιπες διαδικασίες, τις οποίες προβλέπετε ως υποχρεωτικές.

Και έρχομαι τώρα στο άρθρο 7, του υπό συζήτηση νομοσχεδίου, για το προτεινόμενο άρθρο 1513. Είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα. Το έχουν θέσει πάρα πολλοί συνάδελφοι όλης της αντιπολίτευσης, αλλά και από την συμπολίτευση. Προβλέπεται λοιπόν ότι σε περίπτωση διαζυγίου οι δύο γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνα. Θα επιμείνουμε και θα επιμείνουμε και θα επιμείνουμε στην έννοια του «εξίσου» και θα σας πούμε για μία ακόμη φορά ότι ακόμα κι αν δεν θέλετε να αλλάξετε το «εξίσου» τουλάχιστον διαγράψετε το παραπλανητικό «εξακολουθούν». Γιατί όλοι σας είπαμε ότι το «εξακολουθούν» δεν ισχύει. Κατά τη διάρκεια του γάμου η πρόβλεψη του νόμου είναι από κοινού η άσκηση της γονικής μέριμνας, όχι εξίσου. Και εδώ πέρα λέτε ότι εξακολουθούν μετά τη λύση του γάμου υπάρχει το «εξίσου».

Σας θέσαμε υπόψιν την ανησυχία του νομικού κόσμου και σας εξηγήσαμε ότι πλαγίως με αυτόν τον τρόπο παραπέμπει στην ισόχρονη άσκηση της επιμέλειας, το οποίο μπορεί μόνο μέσα από την εναλλασσόμενη κατοικία να πραγματοθεί. Και αυτό δεν σας το είπαμε μόνο εμείς. Ακούσατε σήμερα με προσοχή τους φορείς; Ακούσατε τι είπε η εκπρόσωπος του «Γονείς», υποστηρίκτρια της ισόχρονης επιμέλειας και της εναλλασσόμενης κατοικίας; Είπε ότι ξεκάθαρα με αυτόν τον τρόπο εισάγετε την ισόχρονη γονική μέριμνα, την ισόχρονη επιμέλεια. Το είπαν δηλαδή και αυτοί οι οποίοι τα καταγγέλλουν από τους φορείς και όλοι εμείς. Το είπαν και αυτοί που το υποστηρίζουν. Αυτό δεν το ακούσατε κύριε Υπουργέ; Διαβάστε τα πρακτικά για να ξανά δείτε τι είπαν.

Η εμμονή σας σε αυτό δείχνει λοιπόν όχι ξεκάθαρες προθέσεις. Πρέπει να μιλάμε πάρα πολύ ανοιχτά εδώ. Εγείρει πολύ σοβαρά ερωτήματα. Αν θέλετε ισόχρονη άσκηση γονικής μέριμνας και επιμέλειας, βγείτε και πείτε το και μην κρύβεστε. Γιατί, σήμερα αποκαλύφθηκαν οι προθέσεις σας. Και αν θέλατε, όπως είπατε, και σας ακούσαμε με προσοχή, να επιμείνετε στην έννοια του χρόνου, βάλτε την λέξη «ισότιμα». Βρείτε μία άλλη έκφραση, η οποία δεν θα ανοίγει τέτοιες οδούς και δεν θα δημιουργεί τέτοια θολούρα νομική και ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα όσον αφορά τη δικαστηριακή πρακτική στο μέλλον.

Συνεχίζω, κύριοι συνάδελφοι, με το προτεινόμενο άρθρο 1520, που ρυθμίζει το δικαίωμα επικοινωνίας. Κύριε Υπουργέ, μη λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της κάθε περίπτωσης του κάθε παιδιού, θεωρείτε ότι βελτιώνετε μια κατάσταση εισάγοντας έναν τρόπο τινά υπόδειγμα, δείκτη, καλούπι για το δικαστή υποδεικνύοντας επί της ουσίας στον δικαστή τη δουλειά του, καθώς εισάγετε την προβληματική του τεκμηρίου του 1/3 του χρόνου.

Κατ’ αρχάς είναι καθαρά δογματικά εσφαλμένη η θέση και η χρησιμοποίηση της λέξης «τεκμαίρεται». Η λέξη «τεκμαίρεται» στη νομική επιστήμη χρησιμοποιείται για την διάγνωση ή για την αναγνώριση εννόμων συνεπειών ή πραγματικών περιστατικών που στοιχειοθετούν τις εκάστοτε περιπτώσεις και όχι επί το πρώτον για την διάπλαση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων όπως επιχειρείτε να κάνετε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η χθεσινή σας απάντηση ότι οι δικαστικές αποφάσεις που βγαίνουν με βάση το νόμο από το 1983, στην πραγματικότητα δίνουν περίπου αυτόν τον χρόνο επικοινωνίας, εκ των πραγμάτων, δηλαδή το 30% του χρόνου, καταλαβαίνετε και εσείς ο ίδιος ότι είναι προβληματική και ότι δεν αναιρεί το γεγονός ότι δημιουργείται σύγχυση και κατά τη γραμματική αλλά και κατά την ιδεολογική ερμηνεία του άρθρου, καθώς είναι τελικά αδύνατος. Να καταλάβουμε ποιος είναι τελικά ο σκοπός του άρθρου σας. Να ορίσετε το τι γίνεται στην πραγματικότητα, την οποία πραγματικότητα εσείς καταδικάζετε και λέτε ότι είναι πρόβλημα; Καταλαβαίνετε ότι δεν βγαίνει νόημα από αυτό το οποίο μας είπατε χθες; Εάν είναι πρόβλημα, πρέπει να το αλλάξετε. Αν δεν είναι πρόβλημα τότε τι έρχεστε και το στοιχειοθετείτε; Πού είναι η λογική σε αυτό το οποίο λέτε; Και βεβαίως όλοι σας είπαμε ότι υπάρχει θέμα γιατί ποιος θα είναι τελικά ο συνολικός χρόνος, ο  οποίος εν συνεχεία θα πρέπει να διαιρεθεί για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα του 1/3; Αφορά τον συνολικό χρόνο στη ζωή του παιδιού; Δηλαδή, όλο το έτος; Όλη την εβδομάδα; Όλο το εικοσιτετράωρο; Ακόμα και τον χρόνο τον οποίο αφιερώνει στον ύπνο του; Τον χρόνο τον οποίο αφιερώνει στο σχολείο του; Τον χρόνο τον οποίο αφιερώνει στις εξωσχολικές δραστηριότητες; Και τελικά στην ουσία αυτής της διάταξης, σε τι συνίσταται εν τέλει ο ρόλος του γονέα με τον οποίο θα διαμένει το τέκνο; Οι σχέσεις δηλαδή του γονέα με το παιδί είναι αποκλειστικά ξενοδοχειακής φύσεως, κύριε Υπουργέ; Αυτό μας λέτε;

Η αναφορά στο συνολικό χρόνο λοιπόν είναι προφανώς ανέφικτη. Είναι προφανές ότι θα παραμείνει γράμμα κενό και σήμερα είχαμε και μια καταπληκτική ενημέρωση, πραγματικά σοκαριστική. Αυτό το οποίο ακούσαμε από τα μέλη της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής είναι ότι υπήρξε απόρριψη τόσο της ισόχρονης άσκησης της γονικής μέριμνας με 16/2 όσο και του 1/3 του τεκμηρίου που φαίνεται 15/3. Αυτό δεν σας προβλημάτισε; Μας είπατε χθες ότι είναι δικαίωμά απλά να γνωμοδοτήσει η επιτροπή. Αυτές οι συντριπτικές πλειοψηφίες, δεν σας προβλημάτισαν καθόλου; Δεν θεωρείτε ότι εν τέλει θα έπρεπε να το σκεφτείτε λίγο περισσότερο; Να σκύψετε λίγο περισσότερο πάνω από αυτή την απόφαση σας; 

Η δε διάταξη ότι ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να λογοδοτεί καθημερινά, είναι παντελώς ανεφάρμοστη και παράνομη, καθώς παραβιάζει το άρθρο 8 της ΕΣΔΑΠ περί ιδιωτικότητας του άλλου γονέα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία, θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των διατροφών. Ειπώθηκε και σήμερα από τους φορείς ή την παντελή κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μόνο η αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής ποινικοποιείται, γεγονός που θα διευκολύνει περαιτέρω την μη καταβολή της.

Με το άρθρο 14 του νομοσχεδίου και το προτεινόμενο άρθρο 1532. Το νομοσχέδιο επιχειρεί να απαριθμήσει τους λόγους με τους οποίους αφαιρείται η γονική μέριμνα. Το είπα και χθες. Δημιουργεί σίγουρα μία πολύ μεγάλη παραδοξότητα ότι δεν αναφέρετε σοβαρούς λόγους όπως είναι η παραμέληση της υγείας ή της εκπαίδευσης του τέκνου, αλλά αντιστοίχως εσείς αποφασίζετε να βάλετε έννοιες όπως είναι η συναισθηματική αποξένωση του παιδιού από τον έτερο γονέα ή όλα αυτά. Αυτό δημιουργεί σίγουρα μια παραδοξότητα. Αλλά, η παραδοξότητα έγκειται και στο γεγονός ότι ζητάτε οριστική δικαστική απόφαση για την ενδοοικογενειακή βία ή για τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ελευθερίας. Μιλάμε για πολύ σοβαρά εγκλήματα και δεν μας λέτε για ποιο λόγο δεν ζητάτε αντιστοίχως τελεσίδικη δικαστική απόφαση για τις περιπτώσεις συναισθηματικής αποξένωσης του παιδιού με τον ένα γονέα. Πώς θα λειτουργεί εκεί πέρα; Θα αρκεί μία απλή καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα; Πώς ακριβώς θα γίνεται; Για ποιο λόγο κάνετε αυτήν τη διάκριση; Γιατί δε μας εξηγείτε; Εδώ είμαστε για να σας ακούσουμε. Για να βελτιώσετε τα κακώς κείμενα. Εξηγήστε το σας παρακαλούμε πολύ, γιατί αποφεύγετε συστηματικά να δίνετε απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα τα οποία σας θέτουμε.

Και βεβαίως πρέπει να καταλάβετε ότι είναι ανεπίτρεπτο ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο παιδιά τα οποία ενδεχόμενα είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας, να  πρέπει να περιμένουν δύο έως πέντε χρόνια όπου κρατάει μία τέτοια διαδικασία για να βγει μια τελεσίδικη απόφαση και να βρίσκονται μέσα σε ένα τέτοιου είδους κακοποιητικό περιβάλλον.

Είναι ανεπίτρεπτο, εν μέσω του κινήματος metoo, αλλά και της ραγδαίας αύξησης της ενδοοικογενειακής βίας σε συνθήκες καραντίνας, να νομοθετείτε, εκθέτοντας τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, περισσότερο σε κακοποιητικές συμπεριφορές παρά προστατεύοντάς τα. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο οποίος προκάλεσε για τα ζητήματα του metoo προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή, δηλώνοντας την ευαισθησία του για αυτά τα θέματα, θα έπρεπε να πάρει θέση, για τη συγκεκριμένη απαράδεκτη ρύθμιση σας. Μη μας πείτε ότι πρέπει να σας πούμε και ευχαριστώ, επειδή το αμετάκλητο το κάνετε τελεσίδικα, όταν ξέρετε πολύ καλά ότι αυτό είναι τελείως κόντρα στη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης.

Έχετε λάβει καθόλου υπόψη ότι πολλές μητέρες προσπαθούν να απαλλαγούν από την ενδοοικογενειακή βία, προσφεύγοντας μόνο σε αστικά δικαστήρια; Ότι κάποιες δεν καταφέρνουν να καταγγείλουν εξαιτίας περιορισμών ή εμποδίων που θέτει το δικαστικό σύστημα; Ότι άλλες επιλέγουν να μην το καταγγείλουν από φόβο ή για κοινωνικούς λόγους ή για οικονομικούς λόγους; Τα έχετε λάβει όλα αυτά υπόψη σας; Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, από τη μία η κυβέρνησή σας να χύνει κροκοδείλια δάκρυα κι από την άλλη να πορεύεστε με αυτόν τον τρόπο.

Γνωρίζετε, ότι στη χώρα μας, δεν υπάρχει διακριτό σύστημα παιδικής προστασίας; Ότι δεν υπάρχει καμία διαδικασία υποχρεωτικής αναφοράς κακοποίησης ή παραμέλησης παιδιού και καμία διαδικασία εποπτευόμενης επικοινωνίας γονιού παιδιού; Ότι η προστασία που παρέχεται στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας ουσιαστικά είναι ανεπαρκής, γιατί δεν έχει υπάρξει πλήρης ενσωμάτωση της συνθήκης της Κωνσταντινούπολης; Γι’ αυτούς τους λόγους σας εκφράζουμε την ανησυχία μας, ότι με αυτόν τον νόμο θα αποδυναμώσετε, ακόμη περισσότερο, την προστασία που παρέχεται στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας.

Επαναλαμβάνω ότι υπάρχει πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα πρέπει να το λύσουμε, είναι θέμα δικαστηριακής πρακτικής και εφαρμογής του νόμου. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις καταχρηστικής συμπεριφοράς, σε σχέση με τη γονική επιμέλεια, μετά τη λύση του γάμου. Υπάρχουν μπαμπάδες που κακοπαθαίνουν, γιατί δεν μπορούν να ασκήσουν τη γονεϊκότητά τους. Πολλές φορές, οι αποφάσεις είναι άδικες και σίγουρα αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να λύσουμε. Όμως, με αυτόν τον τρόπο που πάτε, δεν το λύνετε.

Γι’ αυτό εμείς είπαμε, στην β’ ανάγνωση θα αναφερθώ αναλυτικότερα, στην ανάγκη λειτουργίας δημιουργίας οικογενειακών δικαστηρίων, γιατί έχουμε την αταλάντευτη πεποίθηση ότι η ουσιαστική, αποτελεσματική, πραγματική και δίκαιη λύση, με πρώτιστο, πρώτα και πάνω απ’ όλα το συμφέρον του παιδιού, μόνο η λύση των οικογενειακών δικαστηρίων μπορεί να προσφέρει. Σας ευχαριστώ θερμά.

ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ , ΓΙΑ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ

Μεγάλη επιτυχία της διαδικτυακής συζήτησης για τις παρενέργειες της πανδημίας που οργάνωσε η Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου

Μια ιδιαίτερα σημαντική συζήτηση οργάνωσε η Βουλευτής, ώστε να δοθεί η δυνατότητα να ανταλλάξουν απόψεις για την πανδημία, τοις πολύμορφες επιδράσεις της στο παρόν και το μέλλον. Στην συζήτηση στην οποία συμμετείχαν οι Γ. Χατζηθεοδοσίου – Πρόεδρος του Ε.Ε.Α, Θ. Βασιλακόπουλος – Καθηγητής Πνευμονολογίας και Ζ. Ζούπης – Υπεύθυνος Ερευνών της OPINION POLL , η κ. Ν. Γιαννακοπούλου παρουσίασε μια συνολική αποτίμηση της πορείας της χώρας από την αρχή της πανδημίας μέχρι σήμερα και κατέθεσε ένα πλαίσιο συγκεκριμένων προτάσεων για την επόμενη μέρα.

Αναφερόμενη στην περίοδο από το τέλος της πρώτης καραντίνας μέχρι και σήμερα σημείωσε: «Το τέλος της καραντίνας και τα καταπληκτικά αποτελέσματα που υπήρξαν στην χώρα μας λειτούργησαν ως αφορμή χαλάρωσης, επικοινωνιακών παιγνίων, αίσθησης ότι η μάχη περίπου τελειώνει, μείωσης της ατομικής ευθύνης που πολιτικές δυνάμεις ιδεολογικοποιούσαν.

Από τότε νομίζω γίνεται μια στροφή. Από εκείνη την στιγμή εμφανιζόμαστε να κυνηγάμε το 2ο και 3ο κύμα μη έχοντας αναδιοργανωθεί έγκαιρα σε κρίσιμα πεδία όπως ενίσχυση του Ε.Σ.Υ , η ενίσχυση του στόλου των Λεωφορείων , η καλύτερη οργάνωση ανοίγματος των σχολείων κ.ά. Το Καλοκαίρι πέρασε σε ένα πιο καλό συγκριτικά περιβάλλον που όμως δεν αξιοποιήθηκε για την ανασύνταξη που ανέφερα.

Έτσι από τον Οκτώβριο ζούμε μια παρατεταμένη περίοδο δοκιμασίας, με τον κορονοϊό και τις μεταλλάξεις του να γίνονται πιο επιθετικός, να έχουμε άλλα δύο lock down , οι νεκροί να τείνουν πια προς τις 10.000 και βέβαια οι Επιχειρήσεις να εξουθενώνονται, μεγάλο ποσοστό από αυτές να βρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί, με Κλάδους όπως το εμπόριο, ο τουρισμός, η εστίαση να δέχονται καίρια πλήγματα και χιλιάδες εργαζόμενοι να ανησυχούν για το που πάμε. Δεν μπορώ δε να μην αναφέρω μαζί μ’ αυτά την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, ψυχολογικά προβλήματα ακόμα και σε μικρά παιδιά κ.ά .

Γι αυτό και αυξάνει η απαισιοδοξία, ο φόβος, η κόπωση…»

Επεσήμανε τα προβλήματα διάδοσης του κορονοϊού που παρατηρούνται μέχρι και σήμερα και τόνισε:

«Η αποτελεσματική αντιμετώπιση το επόμενο διάστημα είναι ρεαλιστική στον βαθμό που προωθείται με πιο γρήγορους ρυθμούς ο εμβολιασμός. Αυτό είναι τεράστιας σημασίας για την διασφάλιση της υγείας και της ζωής, αλλά και για να μην κάψουμε τον τουρισμό, κάτι που θα μας οδηγήσει σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς για την κατάσταση της Οικονομίας.

Μέχρι να φτάσουμε όμως σε κατάλληλα επίπεδα ανοσίας, έχουμε δρόμο και σ’ αυτό το διάστημα χρειάζονται οι κατάλληλες επιλογές ώστε να μην έχουμε ένα φαύλο κύκλο ανατροφοδότησης της πανδημίας. Και εδώ χρειάζεται ένα καθαρό μήνυμα που δεν νομίζω ότι υπάρχει. Γιατί άραγε ανακοινώνονταν δια διαρροών ή και δημοσίων δηλώσεων Υπουργών  λεπτομέρειες για το άνοιγμα για το Πάσχα μέχρι και τι πιστοποιητικά πρέπει να έχουμε μαζί μας όταν περνάμε από διόδια , για να διαψεύδονται λίγο αργότερα;  Αυτό το επικοινωνιακό αλαλούμ αν μη τι άλλο δημιουργεί σύγχυση με ότι αυτό σημαίνει στην κοινωνική συμπεριφορά. »

Ιδιαίτερα για το επόμενο διάστημα τόνισε:

«Χρειάζεται μια νέα κοινωνική – πολιτική συμφωνία για το αμέσως επόμενο διάστημα συνδεδεμένη με μια στρατηγική ανοιγμάτων και προϋποθέσεις, ώστε ενιαία ως κοινωνία να δώσουμε την μάχη για την νίκη. Όλα τα άλλα κουράζουν και πολύ περισσότερο κουράζουν οι κομματικές αντιπαραθέσεις που εντάσσουν ακόμα και τα εμβόλια ή τα self tests, τα πρακτικά των συνεδριάσεων των ειδικών και τις απόψεις των Επιστημόνων. Έτσι δεν βγαίνει άκρη, μ’ αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να μιλάμε για μάχη μιας χώρας.

Η έκβαση αυτής της μάχης δεν είναι σημαντική μόνο για τα υγειονομικά αποτελέσματα. Ας μην κρυβόμαστε. Το άνοιγμα του εμπορίου και της εστίασης, η άνοδος της Τουριστικής κίνησης τουλάχιστον στο διπλάσιο αποτέλεσμα από πέρυσι και η ετοιμασία για την γρήγορη απορρόφηση πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης από Σεπτέμβριο συνιστούν στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να μην έχουμε άλλες και πιθανά δραματικές περιπέτειες.»

Η κ. Νάντια Γιαννακοπούλου στάθηκε ξεχωριστά σε κάποια βασικά σημεία:

Στην προσπάθεια πειθούς για να εμβολιαστούν μαζικά οι πολίτες – Στην ανάγκη τόνωσης της ατομικής ευθύνης και μιας πολιτική – κοινωνική συμφωνία ευθύνης για την υπεράσπιση της ζωής για την στήριξη της χώρας με την βασική ευθύνη για να επιτευχθεί αυτή να  φέρει η Κυβέρνηση- Προσαρμογές στην στρατηγική, στο σχέδιο σταδιακού οικονομικού- κοινωνικού ανοίγματος αφού δεν αντέχει πια το σύστημα περιορισμών- Εξασφάλιση πλήρους στήριξης των Επιχειρήσεων που θα ανοίγουν με  κεφάλαια στήριξης αλλά και γενναίου κουρέματος των συσσωρευμένων οφειλών

Για την επόμενη μέρα δε, επεσήμανε την ανάγκη επιλογών  και κατάλληλων πολιτικών για:

Τον καθορισμό ενός ολοκληρωμένου σχεδίου στήριξης και εκσυγχρονισμού του Ε.Σ.Υ στηριγμένου σε σε ένα αποκεντρωμένο, σύγχρονο Πρωτοβάθμιο σύστημα  – επιπλέον χρηματοδότηση και στελέχωση στους τομείς που υπάρχει μεγάλη ανάγκη – αναδιοργάνωση των Νοσοκομείων – Την διασφάλιση πλήρους λειτουργίας σχολείων και Α.Ε.Ι με συνθήκες ασφάλειας από Σεπτέμβριο, λαμβάνοντας υπόψη και τα μορφωτικά κενά που έχουν δημιουργηθεί – Την ανάγκη υποχρεωτικού εμβολιασμού ειδικών κατηγοριών εργαζομένων όπως οι εκπαιδευτικοί και οι νοσοκομειακοί – Την ανάγκη αρχές Σεπτεμβρίου να υπάρχει σχέδιο εμβολιασμού όλων των μαθητών – Την ανάγκη γενναίων αλλαγών στο αναπτυξιακό, παραγωγικό μοντέλο της χώρας αξιοποιώντας τα τεράστια κονδύλια από κοινοτικούς πόρους μαζί και με τα ιδιωτικά κεφάλαια που θα εισρεύσουν και προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία δημιουργίας μιας νέας Ελλάδας, αν κινηθούμε γρήγορα, αποτελεσματικά, με βάση σχέδιο.

Όλη την συζήτηση μπορείτε να παρακολουθήσετε στο:

Πανδημία: Υγειονομικές – Οικονομικές και Κοινωνικές Προκλήσεις – YouTube

Ολόκληρη η ομιλία της κας Ν. Γιαννακοπούλου:

Φίλες και φίλοι,

Σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον που δείξατε για τη σημερινή συζήτηση που σκέφτηκα να διοργανώσω, ώστε να μας δοθεί η δυνατότητα να ανταλλάξουμε απόψεις για την πανδημία, τις πολύμορφες επιδράσεις της στο παρόν και το μέλλον.

Ευχαριστώ ξεχωριστά τους εισηγητές, τον καθηγητή κο Βασιλακόπουλο, τον Πρόεδρο του ΕΕΑ Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, τον Πολιτικό Αναλυτή της Opinion Poll κο Ζαχαρία Ζούπη αλλά και τον Νίκο Υποφάντη που μας συντονίζει και την Νεφέλη Ράντου που μας κάνει διερμηνεία στην νοηματική, τους ευχαριστώ που αποδέχτηκαν την πρόσκλησή μου και που θεωρώ ότι έκαναν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις, που βοήθησαν πολύ να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε για όλα τα θέματα. Άκουσα με μεγάλο ενδιαφέρον τις εισηγήσεις τους και με βοηθούν πάρα πολύ.

Επιτρέψτε μου, έχοντας ακούσει και τους προβληματισμούς τους να κάνω μια συνολική τοποθέτηση επικεντρώνοντας σε κάποια σημεία.

1.      Όταν πέρυσι ακούσαμε για την πανδημία και ζήσαμε την πρώτη καραντίνα, ήμασταν όλοι αιφνιδιασμένοι, σοκαρισμένοι από όσα μαθαίναμε και βλέπαμε από τα ρεπορτάζ αρχικά στην Κίνα, και έπειτα στην Ιταλία, στην Γαλλία, την Ισπανία. Αξίζει να σημειώσω, ότι στην Ελλάδα εμφανιζόταν αυτή η κρίση, μετά από μια πολύ δύσκολη δεκαετία στην οποία ζήσαμε μια χρεοκοπία, τρία μνημόνια και μια μείωση του Α.Ε.Π της χώρας της τάξης του 25%. Η περιπέτεια, επομένως, ξεκινούσε τη στιγμή που κυριαρχούσε η ελπίδα, η αισιοδοξία ότι θα προχωρήσουμε, ότι θα υπάρχει ανάπτυξη, αποκατάσταση των εισοδημάτων μας, αναδιοργάνωση της χώρας. Η ήττα του λαϊκίστικου ρεύματος, που αναπτύχθηκε, όπως και σε άλλες χώρες, δυνάμωνε αυτή την προσδοκία, φέρνοντας στην επιφάνεια ένα νέο ορθολογισμό.

Και ξαφνικά τότε μπήκε στην ζωή μας ο κορονοϊός. Παρ΄όλη την κόπωση της κοινωνίας από όσα είχαν προηγηθεί, αντιδράσαμε. Η Κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα και λειτούργησε ιδανικά το τρίγωνο Επιστήμονες – Πολιτική ηγεσία – Πειθαρχία Κοινωνίας. Το μήνυμα ήταν σαφές. Ο φόβος λειτουργούσε καταλυτικά.

Το αποτέλεσμα της χώρας μας ήταν ζηλευτό για την πλειοψηφία των χωρών της Ε.Ε, αλλά και όλου του πλανήτη.

2.       Στο διάστημα αυτό υπήρξαν κάποια πολύ σημαντικά νέα δεδομένα στη ζωή μας, που θα πρέπει να τα κρατήσουμε και να τα τονίσουμε.                              

Αναφέρω ενδεικτικά :

–          Αύξηση της εμπιστοσύνης μας προς τους επιστήμονες και τόνωση της πεποίθησης ότι οι προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος προϋποθέτουν και απαιτούν Πολιτικές και Πολιτικούς που στηρίζονται περισσότερο παρά ποτέ στην επιστημονική γνώση.

–          Αύξηση της εμπιστοσύνης προς τον πολιτικό κόσμο που, σε εκείνη τη φάση έδειξε να μην επιλέγει την πανδημία ως πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης, αλλά και σε θεσμούς που διαδραμάτισαν ιδιαίτερο ρόλο, όπως για παράδειγμα οι Ιατρικοί Σύλλογοι, τα Επιμελητήρια κα.

–          Δυναμική είσοδος στην ζωή μας της νέας ψηφιακής πραγματικότητας που μας διευκόλυνε και που ανέδειξε δυνατότητες που δεν είχαμε σκεφτεί. Τηλεργασία, Τηλεκπαίδευση, σειρά δικαιολογητικών δίχως ανάγκη μετακίνησης του πολίτη ήταν και είναι πολύ χαρακτηριστικά στοιχεία.

–          Αύξηση της σημασίας του ρόλου του Κράτους, των δημόσιων κοινωνικών παρεμβάσεών του, του καταλυτικού ρόλου του Ε.Σ.Υ, της σημασίας της συνεργασίας Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα.

–          Ανακάλυψη της διευκόλυνσης της κοινωνικής, εργασιακής, επιστημονικής πολιτικής δραστηριότητας μέσω του διαδικτύου. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, ίσως και εκατομμύρια, ανακάλυψαν τις πλατφόρμες, το skype, το zoom, το webex, τις τηλεδιασκέψεις.

3.      Ωστόσο, το τέλος της πρώτης καραντίνας και τα καταπληκτικά αποτελέσματα που υπήρξαν στη χώρα μας, λειτούργησαν ως αφορμή χαλάρωσης, επικοινωνιακών παιγνίων, αίσθησης ότι η μάχη περίπου τελειώνει, μείωσης της ατομικής ευθύνης που πολιτικές δυνάμεις ιδεολογικοποιούσαν και συνειδητά ή όχι την τόνωναν για να καταδείξουν ευθύνες αποκλειστικά στην Κυβέρνηση.

Από τότε νομίζω γίνεται μια ανησυχητική στροφή. Από εκείνη τη στιγμή εμφανιζόμαστε να κυνηγάμε το 2ο και 3ο κύμα μη έχοντας αναδιοργανωθεί έγκαιρα σε κρίσιμα πεδία όπως η ουσιαστική ενίσχυση του Ε.Σ.Υ, η αύξηση του στόλου των Λεωφορείων, η καλύτερη οργάνωση ανοίγματος των σχολείων κ.ά. Το Καλοκαίρι πέρασε σε ένα πιο καλό, συγκριτικά, περιβάλλον που, όμως, δεν αξιοποιήθηκε για την ανασύνταξη που ανέφερα.

Έτσι από τον Οκτώβριο μέχρι και σήμερα ζούμε μια παρατεταμένη περίοδο σκληρής δοκιμασίας, με τον κορονοϊό και τις μεταλλάξεις του να γίνονται πιο επιθετικές, να έχουμε άλλα δύο lock down, οι νεκροί να αγγίζουν πια σχεδόν τις 10.000 και βέβαια οι Επιχειρήσεις να εξουθενώνονται, μεγάλο ποσοστό από αυτές να βρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί, με κλάδους όπως το εμπόριο, τον τουρισμό, την εστίαση να δέχονται καίρια πλήγματα και χιλιάδες εργαζόμενοι να αγωνιούν για το που πάμε. Δεν μπορώ δε να μην αναφέρω μαζί μ΄αυτά την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, των ψυχολογικών προβλημάτων ακόμα και σε μικρά παιδιά κ.ά.

Γι’ αυτό και καθημερινά δυστυχώς αυξάνεται η απαισιοδοξία, ο φόβος, η κόπωση. Τα δε λάθη, οι ολιγωρίες, οι παλινωδίες, τα εμπρός-πίσω της Κυβέρνησης είδαμε να φέρνουν δικαιολογημένη κριτική αλλά κάποιες δυνάμεις να ισοπεδώνουν τα πάντα και να εμφανίζονται οι αντιδράσεις, οι ανεύθυνες συμπεριφορές, όπως τα κορονοπάρτυ, οι συγκεντρώσεις χωρίς καμία αυτοσυγκράτηση ως κάτι δικαιολογημένο, και να ακούμε και Πολιτικούς ηγέτες να δηλώνουν ανεύθυνα ότι «παίρνουν και το ρίσκο».

Δεν είναι και ο καλύτερος Απολογισμός.

4.      Έτσι φτάνουμε στο σήμερα, στην αγωνία για τι θα συμβεί, φτάνουμε ίσως στο πιο κρίσιμο, μέχρι στιγμής, σημείο αυτής της περιπέτειας.

Ας κρατήσουμε έναν κρίσιμο και κομβικό παράγοντα: Σε χρόνο ρεκόρ για την Ιστορία της Ανθρωπότητας η Επιστήμη κατάφερε να βρει εμβόλιο/α, να βρει διαφόρων τύπων tests διαφορετικών επιπέδων επιτυχούς πρόβλεψης. Έχουμε δηλαδή ένα όπλο, το μόνο μέχρι τώρα ουσιαστικά αποτελεσματικό όπλο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ας το εμπιστευτούμε.

Αυτή είναι και η μεγάλη δυνατότητα στο επόμενο διάστημα που πρέπει να δούμε την πορεία μας. Ας το πούμε καθαρά. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση το επόμενο διάστημα είναι ρεαλιστική στο βαθμό που προωθείται με πιο γρήγορους ρυθμούς ο εμβολιασμός. Αυτό είναι τεράστιας σημασίας για την διασφάλιση της υγείας και της ζωής, αλλά και για να μην κάψουμε τον τουρισμό, κάτι που θα μας οδηγήσει σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς για την κατάσταση της Οικονομίας.

Μέχρι να φτάσουμε όμως σε κατάλληλα επίπεδα ανοσίας, έχουμε δρόμο και σ’ αυτό το διάστημα χρειάζονται οι κατάλληλες επιλογές, ώστε να μην έχουμε ένα φαύλο κύκλο ανατροφοδότησης της πανδημίας. Και εδώ χρειάζεται ένα καθαρό μήνυμα από τη μεριά της Κυβέρνησης, που δεν νομίζω ότι υπάρχει. Γιατί άραγε ανακοινώνονταν δια διαρροών ή και δημοσίων δηλώσεων Υπουργών  λεπτομέρειες για το άνοιγμα εν όψει του Πάσχα, για το Πάσχα στο χωριό, μέχρι και τι πιστοποιητικά πρέπει να έχουμε μαζί μας όταν περνάμε από διόδια μας έλεγαν Υπουργοί, για να διαψεύδονται λίγο αργότερα; Γιατί να προαναγγέλλονται ανοίγματα σε Φροντιστήρια ή Πολυκαταστήματα για να διαψεύδονται και πάλι; Όλο αυτό το επικοινωνιακό αλαλούμ, αν μη τι άλλο, δημιουργεί σύγχυση με ό,τι αυτό σημαίνει στην κοινωνική συμπεριφορά. Η δε επανάληψη, μας κάνει πάντα απαθείς απέναντι στα φαινόμενα.

Υπάρχει και η κόπωση. Είναι γεγονός ότι υπάρχει. Ωστόσο, αδυνατώ να ερμηνεύσω ότι λόγω της κόπωσης και μόνο γίνονται αυθόρμητα τα κορονοπάρτυ. Κάποιοι τα οργανώνουν, κάποιοι τα προβάλλουν και τα προαναγγέλλουν και αυτοί δεν μπορεί παρά να είναι κύκλοι, που επιδιώκουν να βγάλουν λεφτά ή και να «πουλήσουν» φτηνό αντισυστημισμό ή επιφανειακή αντίδραση στο σύστημα.

Νομίζω ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια νέα κοινωνική – πολιτική συμφωνία για το αμέσως επόμενο διάστημα, συνδεδεμένη με μια στρατηγική ανοιγμάτων και προϋποθέσεις, ώστε ενιαία ως κοινωνία να δώσουμε τη μάχη για τη νίκη. Όλα τα άλλα κουράζουν και πολύ περισσότερο κουράζουν οι κομματικές αντιπαραθέσεις, που εντάσσουν ακόμα και τα εμβόλια ή τα self tests, τα πρακτικά των συνεδριάσεων των ειδικών και τις απόψεις των Επιστημόνων. Έτσι δεν βγαίνει άκρη, μ’ αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να μιλάμε για μάχη μιας χώρας.

Και η έκβαση αυτής της μάχης δεν είναι σημαντική μόνο για τα υγειονομικά αποτελέσματα. Ας μην κρυβόμαστε. Το άνοιγμα του εμπορίου και της εστίασης, η άνοδος της τουριστικής κίνησης τουλάχιστον στο διπλάσιο αποτέλεσμα από ότι πέρυσι και η προετοιμασία για τη γρήγορη απορρόφηση πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης από τον Σεπτέμβριο και μετά, συνιστούν στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να μην έχουμε άλλες και πιθανά δραματικές περιπέτειες. Αναφέρω κάτι που είπε πρόσφατα ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας: «Οποιαδήποτε καθυστέρηση στην εκταμίευση των κεφαλαίων από το Ταμείο Ανάκαμψης, θα έθετε σε σοβαρό κίνδυνο την ανάκαμψη του ΑΕΠ και της απασχόλησης φέτος. Επίσης θα έκανε ακόμα πιο ασφυκτικό το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης των επενδύσεων και των μεταρρυθμίσεων, με πρόσθετες αρνητικές επιδράσεις μεσομακροπρόθεσμα». Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοεί!

Επομένως, ας σταθώ σε κάποια βασικά σημεία:

–              Η κυβέρνηση οφείλει να αντιμετωπίζει με μεγαλύτερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα την πανδημία. Να πάψει η πολυγλωσσία των διάφορων Υπουργών, που αναιρεί ο ένας τον άλλον, ή τους επιστήμονες.

–          Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια πειθούς για να εμβολιαστούν μαζικά οι πολίτες. Τα ποσοστά ακόμα και ευαίσθητων κατηγοριών είναι χαμηλά. Πολύ απλά. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και ας ελπίσουμε στην επιστήμη ότι σύντομα θα μπορέσουν να βρεθούν και να εγκριθούν και τα κατάλληλα φάρμακα που θα δώσουν ένα τέλος σε όλο αυτό.

–          Είναι αναγκαίο τώρα πια να δούμε μια τόνωση της ατομικής ευθύνης, όχι μόνο απέναντι στην ζωή των άλλων, αλλά και απέναντι στη συνολική πορεία της χώρας, δηλαδή μια τόνωση της εθνικής ευθύνης. Η κόπωση είναι λογικό να υπάρχει. Αυτό που δεν κατανοώ όμως είναι η προσφορά ιδεολογικών άλλοθι και το χάιδεμα αυτιών για κάθε αντικοινωνική συμπεριφορά. Όπως, δεν καταλαβαίνω και την καλλιέργεια ενός κλίματος αμφισβήτησης, έως και υπονόμευσης, κάθε προσπάθειας, είτε αφορά τον εμβολιασμό, είτε αφορά τα self tests αλλά και άλλα. Ας το πούμε καθαρά: Χρειάζεται μια πολιτική – κοινωνική συμφωνία ευθύνης για την αντιμετώπιση της ζωής μας, για την στήριξη της χώρας.  Την βασική ευθύνη για να επιτευχθεί αυτό, τη φέρει η Κυβέρνηση.

–          Φαίνεται ότι υπό αυτές τις προϋποθέσεις χρειάζονται προσαρμογές στη στρατηγική, στο σχέδιο και ο κος Βασιλακόπουλος ανέφερε πολύ συγκεκριμένες και ενδιαφέρουσες απόψεις. Δεν αντέχει πια το σύστημα περιορισμών. Χρειάζεται σταδιακό, προσεκτικό και συγκεκριμένο άνοιγμα δραστηριοτήτων, που έτσι κι αλλιώς είναι αναπόφευκτο, αφού η τουριστική  περίοδος ανοίγει μετά τις 15 Μαΐου.

–          Χρειάζεται να υπάρχει πλήρης στήριξη των Επιχειρήσεων, που θα ανοίγουν. Ο κος Χατζηθεοδοσίου μας έδωσε σημαντικά στοιχεία για την κατάσταση που κυριαρχεί στην αγορά, για την απελπισία εκατοντάδων χιλιάδων Επιχειρήσεων και επομένως και εργαζομένων που είναι μπροστά στο φάσμα της ανεργίας. Είναι επιτακτικό να υπάρχουν κεφάλαια στήριξης, ρύθμιση οφειλών, επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, μεγαλύτερη αναστολή των πλειστηριασμών και του πτωχευτικού νόμου, αλλά και να συζητηθεί και να αποφασιστεί γενναίο κούρεμα των συσσωρευμένων οφειλών που στο σύνολό τους απειλούν με μαζικά, με χιλιάδες λουκέτα μέχρι τα τέλη του 2021, αρχές του 2022. Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει ως ραχοκοκαλιά τις Μικρές και Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις. Αν αυτός ο ιστός πληγεί καταλυτικά, τότε θα μιλάμε για οικονομική και κοινωνική αποσταθεροποίηση.

5.     Και μετά τι; Το ερώτημα τίθεται για την επόμενη μέρα για την οποία υπάρχει τουλάχιστον μια χρονική απροσδιοριστία. Το ερώτημα για το τι μπορεί να εμφανιστεί υπάρχει και είναι επιτακτικό.

Ας αναφέρουμε όμως κάποια βασικά σημεία:

–          Είναι ανάγκη να δούμε τον καθορισμό ενός ολοκληρωμένου σχεδίου ουσιαστικής στήριξης και εκσυγχρονισμού του Ε.Σ.Υ., που απέδειξε ότι παρ’ όλες τις δυσκολίες και ασφυκτικές συνθήκες ανταποκρίθηκε με επιτυχία! Σήμερα όμως είναι κουρασμένο, άγγιξε πολλές φορές τα όρια κατάρρευσης. Άντεξε μεν, αλλά έδειξε ότι χρειαζόμαστε ένα νέο ΕΣΥ, στηριγμένο σε ένα αποκεντρωμένο, σύγχρονο Πρωτοβάθμιο σύστημα  – επιπλέον χρειάζεται καλή χρηματοδότηση και στελέχωση στους τομείς, που υπάρχει μεγάλη ανάγκη – αναδιοργάνωση των Νοσοκομείων, ουσιαστική επιβράβευση των ανθρώπων της πρώτης γραμμής, των γιατρών, των νοσηλευτών κα. Δεν είναι άλλωστε μόνο η πανδημία, αλλά ζούμε σε μια εποχή που μας έβαλε να σκεφτόμαστε τι άλλο μπορεί να προκύψει, άρα πρέπει να είμαστε απολύτως έτοιμοι. 

–          Χρειάζεται να δούμε τη διασφάλιση πλήρους λειτουργίας σχολείων και Α.Ε.Ι με συνθήκες ασφάλειας από Σεπτέμβριο, λαμβάνοντας υπόψη και τα μορφωτικά κενά που έχουν δημιουργηθεί. Υποθέτω ότι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων θα έχουν εμβολιαστεί, σήμερα άλλωστε άνοιξε και η πλατφόρμα. Ας σημειώσω δε ότι ειδικές κατηγορίες εργαζομένων, όπως οι εκπαιδευτικοί και οι νοσοκομειακοί, πρέπει να εμβολιαστούν υποχρεωτικά. Δεν μπορούμε πια να μιλάμε για προσπάθεια πειθούς, μετά από πάνω από ένα χρόνο δοκιμασία για όσους έχουν ως λειτούργημα και εργασία να μορφώνουν τα παιδιά μας ή να φροντίζουν την υγεία μας. Χρειάζεται όμως και ένα μέτρο ακόμα. Τέλη Αυγούστου, αρχές Σεπτεμβρίου είναι επιτακτικό κατά την άποψή μου, και πάντα σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα, να υπάρχει σχέδιο εμβολιασμού όλων των μαθητών.

–          Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι η νέα κανονικότητα θα είναι διαφορετική από την προ κορονοϊού εποχή. Κάποια πράγματα ήρθαν για να μείνουν. Άλλαξαν πολλά. Οι μεγάλες καταστροφές, όπως είναι μια πανδημία, επιδρούν σε αλλαγές σ’ όλο τον πλανήτη, αλλά επιταχύνουν κιόλας φαινόμενα, που ήταν ήδη σε εξέλιξη. Κάνουν εμφανέστερα τα δυνατά και αδύνατα σημεία μιας χώρας. Άλλαξαν από την υγιεινή μέχρι και τις καταναλωτικές μας συνήθειες, τις εργασιακές συνθήκες μέχρι και τις ταξιδιωτικές συνήθειες. Η  Τηλεργασία ήρθε για να μείνει και μαζί με τις δυνατότητες, αναδεικνύονται και σοβαροί κίνδυνοι για το εργασιακό πλαίσιο. Είναι ανάγκη να μελετήσουμε σοβαρά αυτό το πλαίσιο αλλαγών, να δούμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, που θα μας επιτρέψουν να μην υπάρχει μια μαζική καταστροφή θέσεων εργασίας, όταν η 4η βιομηχανική επανάσταση και η ρομποτική θα μπαίνει πιο δυναμικά στην ζωή μας.

–          Χρειάζονται γενναίες αλλαγές στο αναπτυξιακό, παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Πολλοί μελετητές θεωρούν ότι η πανδημία και η οικονομική κρίση μπορεί να επιδεινώσουν τις κοινωνικές – οικονομικές ανισότητες. Να έχουν επιπτώσεις στην απασχόληση, στην απώλεια θέσεων εργασίας, ειδικά σε τομείς οικονομίας που στηρίζονται στη φτηνή εργασία, στους χαμηλούς μισθούς, καθώς και ανάμεσα στις γυναίκες και τους νέους. Άλλοι είναι πιο αισιόδοξοι. Θεωρούν ότι οι οικονομίες θα μπουν σε μια φάση ταχύρρυθμης ανάπτυξης, απορρόφησης των συσσωρευμένων χρεών. Θεωρούν ότι το ελατήριο θα εκτιναχθεί.

Προσωπικά δεν μου αρέσει ούτε η κινδυνολογία, ούτε ο γενικός ενθουσιασμός. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι στη χώρα μας θα εισρεύσουν τεράστια κονδύλια από κοινοτικούς πόρους μαζί και με τα ιδιωτικά κεφάλαια, που θα πρέπει να μπουν. Έχουμε δηλαδή μια μοναδική ευκαιρία δημιουργίας μιας νέας Ελλάδας, αρκεί βέβαια να κινηθούμε γρήγορα, αποτελεσματικά, με βάση ένα συνολικό σχέδιο, αλλά και ανά τομέα. Πριν απ’ όλα όμως χρειάζεται να ξεφύγουμε από τη διαρκή πόλωση και να μιλήσουμε όλοι με όρους εθνικής ευθύνης.

Η πανδημία δεν είναι, και δεν πρέπει να είναι, σημείο κομματικής αντιπαράθεσης, αλλά συνεννόησης, σύμπνοιας και ομοθυμίας για την αντιμετώπισή της.

Γι’ αυτό πιστεύω ακράδαντα στην ανάγκη να κάνουμε μια Εθνική Συμφωνία για το Μέλλον.

Γιατί είμαι πεπεισμένη ότι μόνο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορούμε να οικοδομήσουμε μια ΙΣΧΥΡΗ ΕΛΛΑΔΑ μέσα στον κόσμο, ΜΕ ΔΙΚΑΙΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.

Σας ευχαριστώ πολύ όλους σας!