«Τώρα είναι η ώρα»

Άρθρο στην εφημερίδα «ΠΑΡΟΝ»

Το διάστημα από τον Αύγουστο μέχρι και σήμερα  ήταν πολύ πυκνό σε γεγονότα, εξελίξεις, τα οποία έφεραν σημαντικά νέα στοιχεία στις πολιτικές διεργασίες και τροποποιούν το πολιτικό σκηνικό. Η περίοδος ευφορίας για την Κυβέρνηση φαίνεται να έχει τελειώσει.

Οι καταστροφικές πυρκαγιές ανέδειξαν ότι η χώρα απέναντί τους, λόγω και του πολυήμερου καύσωνα, είναι ακόμα ανοχύρωτη. Έχουμε μπει πια στη φάση της Κλιματικής κρίσης, συζητάμε επί πολλά χρόνια για την Κλιματική Αλλαγή και τα ακραία φαινόμενα που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε και ακόμα η οργάνωση της δασοπροστασίας, το επίπεδο της πρόληψης, ο πραγματικός στόλος, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί βρίσκονται πολύ πίσω. Ασφαλώς και όλα αυτά συνδέονται και με χρόνιες παθογένειες. Ωστόσο, αυτά δεν μπορεί να λειτουργούν ως άλλοθι. Η σημερινή Κυβέρνηση έχει συμπληρώσει εικοσιτέσσερις μήνες θητείας και δεν έδειξε να έχει αναλάβει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες, να έχει αναδιαρθρώσει υπηρεσίες και να διαθέτει ολοκληρωμένα σχέδια αντιμετώπισης. Οι ευθύνες της τεράστιας καταστροφής την βαραίνουν. Μπορεί τώρα να τρέχει για να κάνει αλλαγές σε όλο το φάσμα της Πολιτικής Προστασίας, αλλά την κρίσιμη ώρα πιάστηκε αδιάβαστη, απροετοίμαστη. Εύχομαι να μην δούμε τραγικές εικόνες με πλημμυρικά φαινόμενα μετά τις πρώτες μεγάλες καταιγίδες και να προωθούνται τάχιστα αντιπλημμυρικά έργα που ζητούνται εδώ και χρόνια….

Και αν οι πυρκαγιές έδειξαν τα όρια της Κυβέρνησης, και απέδειξαν ότι δεν έχουμε καμία Κυβέρνηση «αλάνθαστων», που όλα τα κάνουν σχεδόν τέλεια, όπως συχνά εμφανίζεται , ο ανασχηματισμός απέδειξε την αδυναμία του Πρωθυπουργού να κάνει τομές στο Κυβερνητικό σχήμα. Δεν θέλω να αναφερθώ στο «φιάσκο Αποστολάκη» στο οποίο όλοι οι πρωταγωνιστές ήταν απογοητευτικοί. Ο ανασχηματισμός ήταν απογοητευτικός ακόμα και αν αφαιρεθεί αυτή η πλευρά του. Επί δύο εβδομάδες διαβάζαμε ότι θα γίνει ένας «δομικός, σαρωτικός ανασχηματισμός επανεκκίνησης» και τελικά άλλαξαν δύο Υπουργοί και αποπέμφθηκε ένας τρίτος ως παράπλευρη απώλεια. Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός της αδυναμίας, τότε τι είναι;

Και αμέσως μετά ήρθαν οι ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού στη Δ.Ε.Θ. Είναι φανερό, ότι προσπάθησε να «ρεφάρει» την εικόνα ζαλισμένης μιας Κυβέρνησης που υπήρξε το προηγούμενο διάστημα. Ωστόσο και παρά την τεράστια επικοινωνιακή επένδυση , απέτυχε. Όσο και αν κάποια μέτρα είναι θετικά στην πλειοψηφία τους δεν εντάσσονται σε κάποιο σχέδιο, μια συνολική στρατηγική. Δεν ελήφθησαν υπόψη παράγοντες, όπως η δυναμική αύξησης της τιμής της ενέργειας, που υπάρχει σε διεθνές επίπεδο, με αποτέλεσμα να φαίνονται ανεπαρκή. Κατεπείγοντα θέματα δεν αντιμετωπίστηκαν. Επί παραδείγματι το πρόβλημα βιωσιμότητας των επιχειρήσεων, λόγω συσσωρευμένων οφειλών στην Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Σύμφωνα με έρευνα του Επιμελητηρίου Αθηνών το 25 – 30% των επιχειρήσεων αντιμετωπίζουν μείζον ζήτημα βιωσιμότητας, λόγω συσσωρευμένων οφειλών. Και ενώ η ακρίβεια καλπάζει, τίποτα δεν γίνεται για να συγκρατηθεί.

Είναι φανερό, ότι τώρα που η κλεψύδρα έχει γυρίσει με την Κυβέρνηση να έχει κλείσει πάνω από το μισό της θητείας της, δέχεται πλήγματα και φανερώνεται μια εικόνα που δεν συνδέεται και πολύ με την ανάγκη να υπάρχουν γενναίες μεταρρυθμίσεις. Αναδεικνύονται ακόμα, οι αδυναμίες και τα όρια του Πρωθυπουργού. Γι’ αυτό και στο επόμενο διάστημα θα δούμε ακόμα μεγαλύτερη πίεση της εκλογικής δύναμης της Ν.Δ. και μείωσή της. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι υπάρχει μια ενοχική, για όσα έπραξε στην Κυβερνητική θητεία, της Αξιωματική Αντιπολίτευση, η οποία φέρεται σαν να μην κατάλαβε γιατί υπέστη τρεις μεγάλες ήττες πριν δύο χρόνια και δεν πείθει κανένα ότι θα μπορούσε να κυβερνά καλύτερα τη χώρα. Αυτή είναι ακριβώς η πρόκληση για το Κίνημα Αλλαγής, αυτή είναι η ώρα του, η ευκαιρία του. Τώρα που η Κυβέρνηση φθείρεται και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. χάνει δυνάμεις, πρέπει να τολμήσει. Με μια από τα ίδια δεν μπορεί να ελπίζει σε τίποτα. Πρέπει να τολμήσει βαθιές αλλαγές στη φυσιογνωμία και στο στίγμα του, στη στρατηγική, στη αντιπολιτευτική του τακτική και στον προγραμματικό του λόγο και να αντεπιτεθεί με νέα ηγεσία, νέες ιδέες , μεταρρυθμιστικό λόγο που να αγγίζει δυνάμεις του Κέντρου. Αυτό και θα κάνουμε και με την διαδικασία εκλογής της νέας ηγεσίας και με το Συνέδριο που θα ακολουθήσει. Αυτό είναι το καθήκον μας απέναντι στη χώρα, απέναντι στην Προοδευτική Παράταξη.