Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, της Αμφιφοβίας και της Τρανσφοβίας, είναι μια αφορμή να επανεπιβεβαιώσουμε τη δέσμευσή μας ως κοινωνία, ότι η προστασία, ο σεβασμός της διαφορετικότητας, αποτελούν ηθικό χρέος κάθε δημοκρατικού κράτους. Η αταλάντευτη προσήλωση σε μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς, που ενθαρρύνει και στηρίζει το οικουμενικό ανθρώπινο δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή και την αγάπη, είναι καθήκον, υποχρέωση, κατάκτηση όλων μας. Ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι δείκτης προόδου και στοιχειώδους ανθρωπιάς.
Ασφαλώς τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία έχει κάνει πρόοδο σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση των προκαταλήψεων και της περιθωριοποίησης των ΛΟΑΤΚΙ+. Έχουμε όμως πολλά που πρέπει να κάνουμε ακόμα. Σήμερα πρέπει να προχωρήσουμε πιο θαρραλέα, με αποφασιστικότητα στην άρση των όποιων διακρίσεων υπάρχουν ακόμα. Σε μια σύγχρονη Δημοκρατία τίποτα δεν μπορεί να υπονομεύει την αρχή της ισονομίας ή να περιορίζει τα δικαιώματα πολιτών λόγω της ταυτότητας φύλου, των χαρακτηριστικών φύλου ή του σεξουαλικού προσανατολισμού του. Είναι ανάγκη, επίσης, να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα για την αντιμετώπιση των διακρίσεων στο περιβάλλον του σχολείου, την προστασία των παιδιών των ΛΟΑΤΚΙ+ οικογενειών από τον στιγματισμό και την προώθηση των αιτημάτων τους.
Ας θυμηθούμε ότι ο λόγος που επελέγη η 17η Μαΐου είναι επειδή αυτήν την ημέρα, το 1990, η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται «ασθένεια» από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας . Στο χέρι όλων μας είναι να μην υπάρχουν πια οι αιτίες που έκαναν αναγκαία την καθιέρωση μιας τέτοιας μέρας. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα πρέπει να χαρακτηρίζεται από τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ισοτιμία όλων, αφήνοντας πίσω προκαταλήψεις, διακρίσεις και ομοφοβικές συμπεριφορές.
Νάντια Γιαννακοπούλου 