Μεγάλη επιτυχία της διαδικτυακής συζήτησης για τις παρενέργειες της πανδημίας που οργάνωσε η Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου
Μια ιδιαίτερα σημαντική συζήτηση οργάνωσε η Βουλευτής, ώστε να δοθεί η δυνατότητα να ανταλλάξουν απόψεις για την πανδημία, τοις πολύμορφες επιδράσεις της στο παρόν και το μέλλον. Στην συζήτηση στην οποία συμμετείχαν οι Γ. Χατζηθεοδοσίου – Πρόεδρος του Ε.Ε.Α, Θ. Βασιλακόπουλος – Καθηγητής Πνευμονολογίας και Ζ. Ζούπης – Υπεύθυνος Ερευνών της OPINION POLL , η κ. Ν. Γιαννακοπούλου παρουσίασε μια συνολική αποτίμηση της πορείας της χώρας από την αρχή της πανδημίας μέχρι σήμερα και κατέθεσε ένα πλαίσιο συγκεκριμένων προτάσεων για την επόμενη μέρα.
Αναφερόμενη στην περίοδο από το τέλος της πρώτης καραντίνας μέχρι και σήμερα σημείωσε: «Το τέλος της καραντίνας και τα καταπληκτικά αποτελέσματα που υπήρξαν στην χώρα μας λειτούργησαν ως αφορμή χαλάρωσης, επικοινωνιακών παιγνίων, αίσθησης ότι η μάχη περίπου τελειώνει, μείωσης της ατομικής ευθύνης που πολιτικές δυνάμεις ιδεολογικοποιούσαν.
Από τότε νομίζω γίνεται μια στροφή. Από εκείνη την στιγμή εμφανιζόμαστε να κυνηγάμε το 2ο και 3ο κύμα μη έχοντας αναδιοργανωθεί έγκαιρα σε κρίσιμα πεδία όπως ενίσχυση του Ε.Σ.Υ , η ενίσχυση του στόλου των Λεωφορείων , η καλύτερη οργάνωση ανοίγματος των σχολείων κ.ά. Το Καλοκαίρι πέρασε σε ένα πιο καλό συγκριτικά περιβάλλον που όμως δεν αξιοποιήθηκε για την ανασύνταξη που ανέφερα.
Έτσι από τον Οκτώβριο ζούμε μια παρατεταμένη περίοδο δοκιμασίας, με τον κορονοϊό και τις μεταλλάξεις του να γίνονται πιο επιθετικός, να έχουμε άλλα δύο lock down , οι νεκροί να τείνουν πια προς τις 10.000 και βέβαια οι Επιχειρήσεις να εξουθενώνονται, μεγάλο ποσοστό από αυτές να βρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί, με Κλάδους όπως το εμπόριο, ο τουρισμός, η εστίαση να δέχονται καίρια πλήγματα και χιλιάδες εργαζόμενοι να ανησυχούν για το που πάμε. Δεν μπορώ δε να μην αναφέρω μαζί μ’ αυτά την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, ψυχολογικά προβλήματα ακόμα και σε μικρά παιδιά κ.ά .
Γι αυτό και αυξάνει η απαισιοδοξία, ο φόβος, η κόπωση…»
Επεσήμανε τα προβλήματα διάδοσης του κορονοϊού που παρατηρούνται μέχρι και σήμερα και τόνισε:
«Η αποτελεσματική αντιμετώπιση το επόμενο διάστημα είναι ρεαλιστική στον βαθμό που προωθείται με πιο γρήγορους ρυθμούς ο εμβολιασμός. Αυτό είναι τεράστιας σημασίας για την διασφάλιση της υγείας και της ζωής, αλλά και για να μην κάψουμε τον τουρισμό, κάτι που θα μας οδηγήσει σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς για την κατάσταση της Οικονομίας.
Μέχρι να φτάσουμε όμως σε κατάλληλα επίπεδα ανοσίας, έχουμε δρόμο και σ’ αυτό το διάστημα χρειάζονται οι κατάλληλες επιλογές ώστε να μην έχουμε ένα φαύλο κύκλο ανατροφοδότησης της πανδημίας. Και εδώ χρειάζεται ένα καθαρό μήνυμα που δεν νομίζω ότι υπάρχει. Γιατί άραγε ανακοινώνονταν δια διαρροών ή και δημοσίων δηλώσεων Υπουργών λεπτομέρειες για το άνοιγμα για το Πάσχα μέχρι και τι πιστοποιητικά πρέπει να έχουμε μαζί μας όταν περνάμε από διόδια , για να διαψεύδονται λίγο αργότερα; Αυτό το επικοινωνιακό αλαλούμ αν μη τι άλλο δημιουργεί σύγχυση με ότι αυτό σημαίνει στην κοινωνική συμπεριφορά. »
Ιδιαίτερα για το επόμενο διάστημα τόνισε:
«Χρειάζεται μια νέα κοινωνική – πολιτική συμφωνία για το αμέσως επόμενο διάστημα συνδεδεμένη με μια στρατηγική ανοιγμάτων και προϋποθέσεις, ώστε ενιαία ως κοινωνία να δώσουμε την μάχη για την νίκη. Όλα τα άλλα κουράζουν και πολύ περισσότερο κουράζουν οι κομματικές αντιπαραθέσεις που εντάσσουν ακόμα και τα εμβόλια ή τα self tests, τα πρακτικά των συνεδριάσεων των ειδικών και τις απόψεις των Επιστημόνων. Έτσι δεν βγαίνει άκρη, μ’ αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να μιλάμε για μάχη μιας χώρας.
Η έκβαση αυτής της μάχης δεν είναι σημαντική μόνο για τα υγειονομικά αποτελέσματα. Ας μην κρυβόμαστε. Το άνοιγμα του εμπορίου και της εστίασης, η άνοδος της Τουριστικής κίνησης τουλάχιστον στο διπλάσιο αποτέλεσμα από πέρυσι και η ετοιμασία για την γρήγορη απορρόφηση πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης από Σεπτέμβριο συνιστούν στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να μην έχουμε άλλες και πιθανά δραματικές περιπέτειες.»
Η κ. Νάντια Γιαννακοπούλου στάθηκε ξεχωριστά σε κάποια βασικά σημεία:
Στην προσπάθεια πειθούς για να εμβολιαστούν μαζικά οι πολίτες – Στην ανάγκη τόνωσης της ατομικής ευθύνης και μιας πολιτική – κοινωνική συμφωνία ευθύνης για την υπεράσπιση της ζωής για την στήριξη της χώρας με την βασική ευθύνη για να επιτευχθεί αυτή να φέρει η Κυβέρνηση- Προσαρμογές στην στρατηγική, στο σχέδιο σταδιακού οικονομικού- κοινωνικού ανοίγματος αφού δεν αντέχει πια το σύστημα περιορισμών- Εξασφάλιση πλήρους στήριξης των Επιχειρήσεων που θα ανοίγουν με κεφάλαια στήριξης αλλά και γενναίου κουρέματος των συσσωρευμένων οφειλών
Για την επόμενη μέρα δε, επεσήμανε την ανάγκη επιλογών και κατάλληλων πολιτικών για:
Τον καθορισμό ενός ολοκληρωμένου σχεδίου στήριξης και εκσυγχρονισμού του Ε.Σ.Υ στηριγμένου σε σε ένα αποκεντρωμένο, σύγχρονο Πρωτοβάθμιο σύστημα – επιπλέον χρηματοδότηση και στελέχωση στους τομείς που υπάρχει μεγάλη ανάγκη – αναδιοργάνωση των Νοσοκομείων – Την διασφάλιση πλήρους λειτουργίας σχολείων και Α.Ε.Ι με συνθήκες ασφάλειας από Σεπτέμβριο, λαμβάνοντας υπόψη και τα μορφωτικά κενά που έχουν δημιουργηθεί – Την ανάγκη υποχρεωτικού εμβολιασμού ειδικών κατηγοριών εργαζομένων όπως οι εκπαιδευτικοί και οι νοσοκομειακοί – Την ανάγκη αρχές Σεπτεμβρίου να υπάρχει σχέδιο εμβολιασμού όλων των μαθητών – Την ανάγκη γενναίων αλλαγών στο αναπτυξιακό, παραγωγικό μοντέλο της χώρας αξιοποιώντας τα τεράστια κονδύλια από κοινοτικούς πόρους μαζί και με τα ιδιωτικά κεφάλαια που θα εισρεύσουν και προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία δημιουργίας μιας νέας Ελλάδας, αν κινηθούμε γρήγορα, αποτελεσματικά, με βάση σχέδιο.
Όλη την συζήτηση μπορείτε να παρακολουθήσετε στο:
Πανδημία: Υγειονομικές – Οικονομικές και Κοινωνικές Προκλήσεις – YouTube
Ολόκληρη η ομιλία της κας Ν. Γιαννακοπούλου:
Φίλες και φίλοι,
Σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον που δείξατε για τη σημερινή συζήτηση που σκέφτηκα να διοργανώσω, ώστε να μας δοθεί η δυνατότητα να ανταλλάξουμε απόψεις για την πανδημία, τις πολύμορφες επιδράσεις της στο παρόν και το μέλλον.
Ευχαριστώ ξεχωριστά τους εισηγητές, τον καθηγητή κο Βασιλακόπουλο, τον Πρόεδρο του ΕΕΑ Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, τον Πολιτικό Αναλυτή της Opinion Poll κο Ζαχαρία Ζούπη αλλά και τον Νίκο Υποφάντη που μας συντονίζει και την Νεφέλη Ράντου που μας κάνει διερμηνεία στην νοηματική, τους ευχαριστώ που αποδέχτηκαν την πρόσκλησή μου και που θεωρώ ότι έκαναν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις, που βοήθησαν πολύ να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε για όλα τα θέματα. Άκουσα με μεγάλο ενδιαφέρον τις εισηγήσεις τους και με βοηθούν πάρα πολύ.
Επιτρέψτε μου, έχοντας ακούσει και τους προβληματισμούς τους να κάνω μια συνολική τοποθέτηση επικεντρώνοντας σε κάποια σημεία.
1. Όταν πέρυσι ακούσαμε για την πανδημία και ζήσαμε την πρώτη καραντίνα, ήμασταν όλοι αιφνιδιασμένοι, σοκαρισμένοι από όσα μαθαίναμε και βλέπαμε από τα ρεπορτάζ αρχικά στην Κίνα, και έπειτα στην Ιταλία, στην Γαλλία, την Ισπανία. Αξίζει να σημειώσω, ότι στην Ελλάδα εμφανιζόταν αυτή η κρίση, μετά από μια πολύ δύσκολη δεκαετία στην οποία ζήσαμε μια χρεοκοπία, τρία μνημόνια και μια μείωση του Α.Ε.Π της χώρας της τάξης του 25%. Η περιπέτεια, επομένως, ξεκινούσε τη στιγμή που κυριαρχούσε η ελπίδα, η αισιοδοξία ότι θα προχωρήσουμε, ότι θα υπάρχει ανάπτυξη, αποκατάσταση των εισοδημάτων μας, αναδιοργάνωση της χώρας. Η ήττα του λαϊκίστικου ρεύματος, που αναπτύχθηκε, όπως και σε άλλες χώρες, δυνάμωνε αυτή την προσδοκία, φέρνοντας στην επιφάνεια ένα νέο ορθολογισμό.
Και ξαφνικά τότε μπήκε στην ζωή μας ο κορονοϊός. Παρ΄όλη την κόπωση της κοινωνίας από όσα είχαν προηγηθεί, αντιδράσαμε. Η Κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα και λειτούργησε ιδανικά το τρίγωνο Επιστήμονες – Πολιτική ηγεσία – Πειθαρχία Κοινωνίας. Το μήνυμα ήταν σαφές. Ο φόβος λειτουργούσε καταλυτικά.
Το αποτέλεσμα της χώρας μας ήταν ζηλευτό για την πλειοψηφία των χωρών της Ε.Ε, αλλά και όλου του πλανήτη.
2. Στο διάστημα αυτό υπήρξαν κάποια πολύ σημαντικά νέα δεδομένα στη ζωή μας, που θα πρέπει να τα κρατήσουμε και να τα τονίσουμε.
Αναφέρω ενδεικτικά :
– Αύξηση της εμπιστοσύνης μας προς τους επιστήμονες και τόνωση της πεποίθησης ότι οι προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος προϋποθέτουν και απαιτούν Πολιτικές και Πολιτικούς που στηρίζονται περισσότερο παρά ποτέ στην επιστημονική γνώση.
– Αύξηση της εμπιστοσύνης προς τον πολιτικό κόσμο που, σε εκείνη τη φάση έδειξε να μην επιλέγει την πανδημία ως πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης, αλλά και σε θεσμούς που διαδραμάτισαν ιδιαίτερο ρόλο, όπως για παράδειγμα οι Ιατρικοί Σύλλογοι, τα Επιμελητήρια κα.
– Δυναμική είσοδος στην ζωή μας της νέας ψηφιακής πραγματικότητας που μας διευκόλυνε και που ανέδειξε δυνατότητες που δεν είχαμε σκεφτεί. Τηλεργασία, Τηλεκπαίδευση, σειρά δικαιολογητικών δίχως ανάγκη μετακίνησης του πολίτη ήταν και είναι πολύ χαρακτηριστικά στοιχεία.
– Αύξηση της σημασίας του ρόλου του Κράτους, των δημόσιων κοινωνικών παρεμβάσεών του, του καταλυτικού ρόλου του Ε.Σ.Υ, της σημασίας της συνεργασίας Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα.
– Ανακάλυψη της διευκόλυνσης της κοινωνικής, εργασιακής, επιστημονικής πολιτικής δραστηριότητας μέσω του διαδικτύου. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, ίσως και εκατομμύρια, ανακάλυψαν τις πλατφόρμες, το skype, το zoom, το webex, τις τηλεδιασκέψεις.
3. Ωστόσο, το τέλος της πρώτης καραντίνας και τα καταπληκτικά αποτελέσματα που υπήρξαν στη χώρα μας, λειτούργησαν ως αφορμή χαλάρωσης, επικοινωνιακών παιγνίων, αίσθησης ότι η μάχη περίπου τελειώνει, μείωσης της ατομικής ευθύνης που πολιτικές δυνάμεις ιδεολογικοποιούσαν και συνειδητά ή όχι την τόνωναν για να καταδείξουν ευθύνες αποκλειστικά στην Κυβέρνηση.
Από τότε νομίζω γίνεται μια ανησυχητική στροφή. Από εκείνη τη στιγμή εμφανιζόμαστε να κυνηγάμε το 2ο και 3ο κύμα μη έχοντας αναδιοργανωθεί έγκαιρα σε κρίσιμα πεδία όπως η ουσιαστική ενίσχυση του Ε.Σ.Υ, η αύξηση του στόλου των Λεωφορείων, η καλύτερη οργάνωση ανοίγματος των σχολείων κ.ά. Το Καλοκαίρι πέρασε σε ένα πιο καλό, συγκριτικά, περιβάλλον που, όμως, δεν αξιοποιήθηκε για την ανασύνταξη που ανέφερα.
Έτσι από τον Οκτώβριο μέχρι και σήμερα ζούμε μια παρατεταμένη περίοδο σκληρής δοκιμασίας, με τον κορονοϊό και τις μεταλλάξεις του να γίνονται πιο επιθετικές, να έχουμε άλλα δύο lock down, οι νεκροί να αγγίζουν πια σχεδόν τις 10.000 και βέβαια οι Επιχειρήσεις να εξουθενώνονται, μεγάλο ποσοστό από αυτές να βρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί, με κλάδους όπως το εμπόριο, τον τουρισμό, την εστίαση να δέχονται καίρια πλήγματα και χιλιάδες εργαζόμενοι να αγωνιούν για το που πάμε. Δεν μπορώ δε να μην αναφέρω μαζί μ΄αυτά την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, των ψυχολογικών προβλημάτων ακόμα και σε μικρά παιδιά κ.ά.
Γι’ αυτό και καθημερινά δυστυχώς αυξάνεται η απαισιοδοξία, ο φόβος, η κόπωση. Τα δε λάθη, οι ολιγωρίες, οι παλινωδίες, τα εμπρός-πίσω της Κυβέρνησης είδαμε να φέρνουν δικαιολογημένη κριτική αλλά κάποιες δυνάμεις να ισοπεδώνουν τα πάντα και να εμφανίζονται οι αντιδράσεις, οι ανεύθυνες συμπεριφορές, όπως τα κορονοπάρτυ, οι συγκεντρώσεις χωρίς καμία αυτοσυγκράτηση ως κάτι δικαιολογημένο, και να ακούμε και Πολιτικούς ηγέτες να δηλώνουν ανεύθυνα ότι «παίρνουν και το ρίσκο».
Δεν είναι και ο καλύτερος Απολογισμός.
4. Έτσι φτάνουμε στο σήμερα, στην αγωνία για τι θα συμβεί, φτάνουμε ίσως στο πιο κρίσιμο, μέχρι στιγμής, σημείο αυτής της περιπέτειας.
Ας κρατήσουμε έναν κρίσιμο και κομβικό παράγοντα: Σε χρόνο ρεκόρ για την Ιστορία της Ανθρωπότητας η Επιστήμη κατάφερε να βρει εμβόλιο/α, να βρει διαφόρων τύπων tests διαφορετικών επιπέδων επιτυχούς πρόβλεψης. Έχουμε δηλαδή ένα όπλο, το μόνο μέχρι τώρα ουσιαστικά αποτελεσματικό όπλο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ας το εμπιστευτούμε.
Αυτή είναι και η μεγάλη δυνατότητα στο επόμενο διάστημα που πρέπει να δούμε την πορεία μας. Ας το πούμε καθαρά. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση το επόμενο διάστημα είναι ρεαλιστική στο βαθμό που προωθείται με πιο γρήγορους ρυθμούς ο εμβολιασμός. Αυτό είναι τεράστιας σημασίας για την διασφάλιση της υγείας και της ζωής, αλλά και για να μην κάψουμε τον τουρισμό, κάτι που θα μας οδηγήσει σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς για την κατάσταση της Οικονομίας.
Μέχρι να φτάσουμε όμως σε κατάλληλα επίπεδα ανοσίας, έχουμε δρόμο και σ’ αυτό το διάστημα χρειάζονται οι κατάλληλες επιλογές, ώστε να μην έχουμε ένα φαύλο κύκλο ανατροφοδότησης της πανδημίας. Και εδώ χρειάζεται ένα καθαρό μήνυμα από τη μεριά της Κυβέρνησης, που δεν νομίζω ότι υπάρχει. Γιατί άραγε ανακοινώνονταν δια διαρροών ή και δημοσίων δηλώσεων Υπουργών λεπτομέρειες για το άνοιγμα εν όψει του Πάσχα, για το Πάσχα στο χωριό, μέχρι και τι πιστοποιητικά πρέπει να έχουμε μαζί μας όταν περνάμε από διόδια μας έλεγαν Υπουργοί, για να διαψεύδονται λίγο αργότερα; Γιατί να προαναγγέλλονται ανοίγματα σε Φροντιστήρια ή Πολυκαταστήματα για να διαψεύδονται και πάλι; Όλο αυτό το επικοινωνιακό αλαλούμ, αν μη τι άλλο, δημιουργεί σύγχυση με ό,τι αυτό σημαίνει στην κοινωνική συμπεριφορά. Η δε επανάληψη, μας κάνει πάντα απαθείς απέναντι στα φαινόμενα.
Υπάρχει και η κόπωση. Είναι γεγονός ότι υπάρχει. Ωστόσο, αδυνατώ να ερμηνεύσω ότι λόγω της κόπωσης και μόνο γίνονται αυθόρμητα τα κορονοπάρτυ. Κάποιοι τα οργανώνουν, κάποιοι τα προβάλλουν και τα προαναγγέλλουν και αυτοί δεν μπορεί παρά να είναι κύκλοι, που επιδιώκουν να βγάλουν λεφτά ή και να «πουλήσουν» φτηνό αντισυστημισμό ή επιφανειακή αντίδραση στο σύστημα.
Νομίζω ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια νέα κοινωνική – πολιτική συμφωνία για το αμέσως επόμενο διάστημα, συνδεδεμένη με μια στρατηγική ανοιγμάτων και προϋποθέσεις, ώστε ενιαία ως κοινωνία να δώσουμε τη μάχη για τη νίκη. Όλα τα άλλα κουράζουν και πολύ περισσότερο κουράζουν οι κομματικές αντιπαραθέσεις, που εντάσσουν ακόμα και τα εμβόλια ή τα self tests, τα πρακτικά των συνεδριάσεων των ειδικών και τις απόψεις των Επιστημόνων. Έτσι δεν βγαίνει άκρη, μ’ αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να μιλάμε για μάχη μιας χώρας.
Και η έκβαση αυτής της μάχης δεν είναι σημαντική μόνο για τα υγειονομικά αποτελέσματα. Ας μην κρυβόμαστε. Το άνοιγμα του εμπορίου και της εστίασης, η άνοδος της τουριστικής κίνησης τουλάχιστον στο διπλάσιο αποτέλεσμα από ότι πέρυσι και η προετοιμασία για τη γρήγορη απορρόφηση πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης από τον Σεπτέμβριο και μετά, συνιστούν στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να μην έχουμε άλλες και πιθανά δραματικές περιπέτειες. Αναφέρω κάτι που είπε πρόσφατα ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας: «Οποιαδήποτε καθυστέρηση στην εκταμίευση των κεφαλαίων από το Ταμείο Ανάκαμψης, θα έθετε σε σοβαρό κίνδυνο την ανάκαμψη του ΑΕΠ και της απασχόλησης φέτος. Επίσης θα έκανε ακόμα πιο ασφυκτικό το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης των επενδύσεων και των μεταρρυθμίσεων, με πρόσθετες αρνητικές επιδράσεις μεσομακροπρόθεσμα». Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοεί!
Επομένως, ας σταθώ σε κάποια βασικά σημεία:
– Η κυβέρνηση οφείλει να αντιμετωπίζει με μεγαλύτερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα την πανδημία. Να πάψει η πολυγλωσσία των διάφορων Υπουργών, που αναιρεί ο ένας τον άλλον, ή τους επιστήμονες.
– Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια πειθούς για να εμβολιαστούν μαζικά οι πολίτες. Τα ποσοστά ακόμα και ευαίσθητων κατηγοριών είναι χαμηλά. Πολύ απλά. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και ας ελπίσουμε στην επιστήμη ότι σύντομα θα μπορέσουν να βρεθούν και να εγκριθούν και τα κατάλληλα φάρμακα που θα δώσουν ένα τέλος σε όλο αυτό.
– Είναι αναγκαίο τώρα πια να δούμε μια τόνωση της ατομικής ευθύνης, όχι μόνο απέναντι στην ζωή των άλλων, αλλά και απέναντι στη συνολική πορεία της χώρας, δηλαδή μια τόνωση της εθνικής ευθύνης. Η κόπωση είναι λογικό να υπάρχει. Αυτό που δεν κατανοώ όμως είναι η προσφορά ιδεολογικών άλλοθι και το χάιδεμα αυτιών για κάθε αντικοινωνική συμπεριφορά. Όπως, δεν καταλαβαίνω και την καλλιέργεια ενός κλίματος αμφισβήτησης, έως και υπονόμευσης, κάθε προσπάθειας, είτε αφορά τον εμβολιασμό, είτε αφορά τα self tests αλλά και άλλα. Ας το πούμε καθαρά: Χρειάζεται μια πολιτική – κοινωνική συμφωνία ευθύνης για την αντιμετώπιση της ζωής μας, για την στήριξη της χώρας. Την βασική ευθύνη για να επιτευχθεί αυτό, τη φέρει η Κυβέρνηση.
– Φαίνεται ότι υπό αυτές τις προϋποθέσεις χρειάζονται προσαρμογές στη στρατηγική, στο σχέδιο και ο κος Βασιλακόπουλος ανέφερε πολύ συγκεκριμένες και ενδιαφέρουσες απόψεις. Δεν αντέχει πια το σύστημα περιορισμών. Χρειάζεται σταδιακό, προσεκτικό και συγκεκριμένο άνοιγμα δραστηριοτήτων, που έτσι κι αλλιώς είναι αναπόφευκτο, αφού η τουριστική περίοδος ανοίγει μετά τις 15 Μαΐου.
– Χρειάζεται να υπάρχει πλήρης στήριξη των Επιχειρήσεων, που θα ανοίγουν. Ο κος Χατζηθεοδοσίου μας έδωσε σημαντικά στοιχεία για την κατάσταση που κυριαρχεί στην αγορά, για την απελπισία εκατοντάδων χιλιάδων Επιχειρήσεων και επομένως και εργαζομένων που είναι μπροστά στο φάσμα της ανεργίας. Είναι επιτακτικό να υπάρχουν κεφάλαια στήριξης, ρύθμιση οφειλών, επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, μεγαλύτερη αναστολή των πλειστηριασμών και του πτωχευτικού νόμου, αλλά και να συζητηθεί και να αποφασιστεί γενναίο κούρεμα των συσσωρευμένων οφειλών που στο σύνολό τους απειλούν με μαζικά, με χιλιάδες λουκέτα μέχρι τα τέλη του 2021, αρχές του 2022. Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει ως ραχοκοκαλιά τις Μικρές και Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις. Αν αυτός ο ιστός πληγεί καταλυτικά, τότε θα μιλάμε για οικονομική και κοινωνική αποσταθεροποίηση.
5. Και μετά τι; Το ερώτημα τίθεται για την επόμενη μέρα για την οποία υπάρχει τουλάχιστον μια χρονική απροσδιοριστία. Το ερώτημα για το τι μπορεί να εμφανιστεί υπάρχει και είναι επιτακτικό.
Ας αναφέρουμε όμως κάποια βασικά σημεία:
– Είναι ανάγκη να δούμε τον καθορισμό ενός ολοκληρωμένου σχεδίου ουσιαστικής στήριξης και εκσυγχρονισμού του Ε.Σ.Υ., που απέδειξε ότι παρ’ όλες τις δυσκολίες και ασφυκτικές συνθήκες ανταποκρίθηκε με επιτυχία! Σήμερα όμως είναι κουρασμένο, άγγιξε πολλές φορές τα όρια κατάρρευσης. Άντεξε μεν, αλλά έδειξε ότι χρειαζόμαστε ένα νέο ΕΣΥ, στηριγμένο σε ένα αποκεντρωμένο, σύγχρονο Πρωτοβάθμιο σύστημα – επιπλέον χρειάζεται καλή χρηματοδότηση και στελέχωση στους τομείς, που υπάρχει μεγάλη ανάγκη – αναδιοργάνωση των Νοσοκομείων, ουσιαστική επιβράβευση των ανθρώπων της πρώτης γραμμής, των γιατρών, των νοσηλευτών κα. Δεν είναι άλλωστε μόνο η πανδημία, αλλά ζούμε σε μια εποχή που μας έβαλε να σκεφτόμαστε τι άλλο μπορεί να προκύψει, άρα πρέπει να είμαστε απολύτως έτοιμοι.
– Χρειάζεται να δούμε τη διασφάλιση πλήρους λειτουργίας σχολείων και Α.Ε.Ι με συνθήκες ασφάλειας από Σεπτέμβριο, λαμβάνοντας υπόψη και τα μορφωτικά κενά που έχουν δημιουργηθεί. Υποθέτω ότι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων θα έχουν εμβολιαστεί, σήμερα άλλωστε άνοιξε και η πλατφόρμα. Ας σημειώσω δε ότι ειδικές κατηγορίες εργαζομένων, όπως οι εκπαιδευτικοί και οι νοσοκομειακοί, πρέπει να εμβολιαστούν υποχρεωτικά. Δεν μπορούμε πια να μιλάμε για προσπάθεια πειθούς, μετά από πάνω από ένα χρόνο δοκιμασία για όσους έχουν ως λειτούργημα και εργασία να μορφώνουν τα παιδιά μας ή να φροντίζουν την υγεία μας. Χρειάζεται όμως και ένα μέτρο ακόμα. Τέλη Αυγούστου, αρχές Σεπτεμβρίου είναι επιτακτικό κατά την άποψή μου, και πάντα σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα, να υπάρχει σχέδιο εμβολιασμού όλων των μαθητών.
– Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι η νέα κανονικότητα θα είναι διαφορετική από την προ κορονοϊού εποχή. Κάποια πράγματα ήρθαν για να μείνουν. Άλλαξαν πολλά. Οι μεγάλες καταστροφές, όπως είναι μια πανδημία, επιδρούν σε αλλαγές σ’ όλο τον πλανήτη, αλλά επιταχύνουν κιόλας φαινόμενα, που ήταν ήδη σε εξέλιξη. Κάνουν εμφανέστερα τα δυνατά και αδύνατα σημεία μιας χώρας. Άλλαξαν από την υγιεινή μέχρι και τις καταναλωτικές μας συνήθειες, τις εργασιακές συνθήκες μέχρι και τις ταξιδιωτικές συνήθειες. Η Τηλεργασία ήρθε για να μείνει και μαζί με τις δυνατότητες, αναδεικνύονται και σοβαροί κίνδυνοι για το εργασιακό πλαίσιο. Είναι ανάγκη να μελετήσουμε σοβαρά αυτό το πλαίσιο αλλαγών, να δούμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, που θα μας επιτρέψουν να μην υπάρχει μια μαζική καταστροφή θέσεων εργασίας, όταν η 4η βιομηχανική επανάσταση και η ρομποτική θα μπαίνει πιο δυναμικά στην ζωή μας.
– Χρειάζονται γενναίες αλλαγές στο αναπτυξιακό, παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Πολλοί μελετητές θεωρούν ότι η πανδημία και η οικονομική κρίση μπορεί να επιδεινώσουν τις κοινωνικές – οικονομικές ανισότητες. Να έχουν επιπτώσεις στην απασχόληση, στην απώλεια θέσεων εργασίας, ειδικά σε τομείς οικονομίας που στηρίζονται στη φτηνή εργασία, στους χαμηλούς μισθούς, καθώς και ανάμεσα στις γυναίκες και τους νέους. Άλλοι είναι πιο αισιόδοξοι. Θεωρούν ότι οι οικονομίες θα μπουν σε μια φάση ταχύρρυθμης ανάπτυξης, απορρόφησης των συσσωρευμένων χρεών. Θεωρούν ότι το ελατήριο θα εκτιναχθεί.
Προσωπικά δεν μου αρέσει ούτε η κινδυνολογία, ούτε ο γενικός ενθουσιασμός. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι στη χώρα μας θα εισρεύσουν τεράστια κονδύλια από κοινοτικούς πόρους μαζί και με τα ιδιωτικά κεφάλαια, που θα πρέπει να μπουν. Έχουμε δηλαδή μια μοναδική ευκαιρία δημιουργίας μιας νέας Ελλάδας, αρκεί βέβαια να κινηθούμε γρήγορα, αποτελεσματικά, με βάση ένα συνολικό σχέδιο, αλλά και ανά τομέα. Πριν απ’ όλα όμως χρειάζεται να ξεφύγουμε από τη διαρκή πόλωση και να μιλήσουμε όλοι με όρους εθνικής ευθύνης.
Η πανδημία δεν είναι, και δεν πρέπει να είναι, σημείο κομματικής αντιπαράθεσης, αλλά συνεννόησης, σύμπνοιας και ομοθυμίας για την αντιμετώπισή της.
Γι’ αυτό πιστεύω ακράδαντα στην ανάγκη να κάνουμε μια Εθνική Συμφωνία για το Μέλλον.
Γιατί είμαι πεπεισμένη ότι μόνο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορούμε να οικοδομήσουμε μια ΙΣΧΥΡΗ ΕΛΛΑΔΑ μέσα στον κόσμο, ΜΕ ΔΙΚΑΙΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους σας!
Νάντια Γιαννακοπούλου 