ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Αθήνα, 8 Μαρτίου 2021

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τους Υπουργούς: 1. Επικρατείας, κ. Γ. Γεραπετρίτη

2. Ψηφιακής Διακυβέρνησης, κ. Κ. Πιερρακάκη

Θέμα: «Επιχορήγηση μεταφορικού κόστους και για τον Περιφερειακό Τύπο»

Θεμέλιος λίθος του Δημοκρατικού Πολιτεύματος είναι ο «Τύπος», ο οποίος στη σημερινή «κοινωνία της πληροφορίας» συμβάλλει καθοριστικά στην ενημέρωση της κοινής γνώμης και στη διαμόρφωση της συνείδησης των αναγνωστών, στην έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση των πολιτών, στη διασφάλιση της ελευθεροτυπίας, της πολυφωνίας και του πλουραλισμού, στη μετάδοση γνώσεων, απόψεων, επιχειρημάτων. Δικαίως, ο Τύπος θεωρείται η 4^η Εξουσία, καθώς πέρα από τη πολυσήμαντη συμβολή του στον έλεγχο των τριών άλλων εξουσιών: Νομοθετική, Εκτελεστική, Δικαστική, συμβάλλει καθοριστικά στην διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων των ανθρώπων, στην ενίσχυση της κριτικής τους σκέψης και στην ενεργοποίηση της ελεύθερης έκθεσης και έκφρασης.

Ωστόσο, πρόσφατες εξελίξεις στα ΕΛΤΑ, όπως η μείωση 2.300 θέσεων εργασίας, το κλείσιμο 220 και πλέον καταστημάτων, έχουν υποβαθμίσει σημαντικά την ήδη προβληματική ταχυδρομική εξυπηρέτηση, με την αραίωση του προγράμματος διανομής αλληλογραφίας και εντύπων, έχουν δημιουργήσει αλυσιδωτά προβλήματα ως προς την ελεύθερη και έγκαιρη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών, μεταξύ άλλων και στη διανομή των ημερήσιων Περιφερειακών εφημερίδων.

Συγκεκριμένα, με τον Ν. 4764/2020 (ΦΕΚ 256/Α/23-12-2020) και στο άρθρο 90 παράγραφος 1 αναγνωρίζεται το μεγάλο πλήγμα που έχουν υποστεί οι εκδοτικές επιχειρήσεις που εκδίδουν εφημερίδες και περιοδικά πανελλαδικής κυκλοφορίας, στις οποίες σημειωτέον δόθηκε και η δυνατότητα επιχορήγησης του μεταφορικού κόστους για την διανομή αυτών των εντύπων. Η εξαίρεση των επιχειρήσεων Περιφερειακού Τύπου από την επιχορήγηση είναι μια πραγματικότητα, οι δε διαβεβαιώσεις της Κυβέρνησης για τη διευθέτηση του θέματος παραμένουν ανεκπλήρωτες.

Επειδή, στη σημερινή, δεινή, οικονομική συγκυρία είναι χρέος όλων μας να διαφυλάττουμε και να διασφαλίζουμε την Ισονομία και την Ισοπολιτεία

Επειδή, την περίοδο της πανδημίας, μεταξύ όλων των άλλων και ο Περιφερειακός Τύπος έχει δεχθεί καίρια χτυπήματα που απειλούν την επιβίωσή του.

Επειδή, είναι καθήκον όλων μας να στηρίζουμε τον Περιφερειακό Τύπο, διασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο και την επαρκή ενημέρωση, την «πολυφωνία» και τον «πλουραλισμό».

Επειδή, είναι κύριο μέλημα όλων μας να φροντίζουμε για την εύρυθμη και ομαλή λειτουργία συνολικά του Τύπου (Αθηναϊκού και Περιφερειακού)

ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ

1) Εάν προτίθεστε, με ποιον τρόπο και πότε, να διευρύνετε τη βάση των δικαιούχων της επιχορήγησης, συμπεριλαμβάνοντας και τις επιχειρήσεις που εκδίδουν Ημερήσιες Περιφερειακές Εφημερίδες, εξομαλύνοντας ταυτόχρονα μία οικονομική ανισότητα;

2) Δεδομένης της συρρίκνωσης των ΕΛΤΑ και όλων των συνεπειών που έχει επιφέρει, σε ποιες ενέργειες προτίθεστε να προβείτε προκειμένου να μεριμνήσετε για την ομαλή διανομή και διακίνηση των Ημερήσιων Περιφερειακών Εφημερίδων;

• Kυρία Γιαννακοπούλου, πρόσφατα η κυβέρνηση αποφάσισε την επιβολή νέων “έξυπνων”- όπως τα ονομάζει η ίδια – μέτρων πρόληψης για την περαιτέρω έξαρση του κορωνοϊού. 1 χρόνο αργότερα, η Αττική “βράζει” και όλη η Ελλάδα είναι “στα κόκκινα”, το Ε.Σ.Υ στα όριά του και το πρόγραμμα εμβολιασμών κινείται με αργές ταχύτητες, υπάρχει φως στον ορίζοντα; Τι έχει πάει λάθος κατά την γνώμη σας; 

Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη φάση της πανδημίας. Ίσως στην πιο κρίσιμη. Η Αττική «βράζει», όλη η Ευρώπη περνάει δύσκολα. Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το τι πρέπει να γίνει, αλλά ας μην ψάχνουμε το μεγάλο λάθος. Άλλωστε τον βασικό λόγο έχει η Επιτροπή Λοιμωξιολόγων, οι οποίοι συζητούν και αποφασίζουν ακόμα και με πλειοψηφία, όταν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Δικαιολογημένα υπάρχει κόπωση στην Ελληνική κοινωνία μετά από σχεδόν ένα χρόνο εφαρμογής περιοριστικών μέτρων. Χρειάζεται λοιπόν ψυχραιμία και υπομονή, προκειμένου να ξεπεράσουμε το διάστημα των δύο μηνών και να φτάσουμε με ασφάλεια στην ανοσία. Ακριβώς τώρα πρέπει να σταθούμε όρθιοι, αφού υπάρχει το εμβόλιο, που αποτελεί και την μεγάλη ελπίδα. Αυτό είναι το μείζον, που πρέπει να συζητάμε.

 Μέχρι στιγμής ένα εκατομμύριο Έλληνες έχουν εμβολιαστεί. Η αύξηση του ρυθμού εμβολιασμού των πολιτών, σε συνδυασμό με το καλό κλίμα που διαθέτει η χώρα μας και τις προτάσεις των ειδικών θα μας οδηγήσει σε μια σχετικά έστω σε πρώτη φάση καλύτερη κατάσταση. Μόνο έτσι θα φτάσουμε σε ένα σημείο που θα ανοίξουν τα μαγαζιά, τα σχολεία, η κοινωνία.

 Η κοινωνία βιώνει μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Η πανδημία έχει υγειονομικές, αλλά και οικονομικές, κοινωνικές, ακόμα και ψυχολογικές παρενέργειες. Υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας που είναι σε αναστολή εργασίας πολλούς μήνες τώρα. Υπάρχουν επιχειρηματικοί κλάδοι (εστίαση, τουρισμός), οι οποίοι έχουν κυριολεκτικά διαλυθεί. Τα παιδιά μας προσπαθούν να κάνουν μάθημα μέσω της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, και όλα τα προβλήματα που αυτή παρουσιάζει. Χρειάζονται επομένως μέτρα στήριξης των Επιχειρήσεων, των εργαζομένων και των ανέργων. Είναι ανάγκη να δούμε το γενναίο κούρεμα των χρεών, που έχουν συσσωρευτεί προς Ασφαλιστικά Ταμεία και Εφορία, να κάνουν το χρέος τους οι Τράπεζες και να παρέχουν χαμηλότοκα δάνεια. Να δούμε στις επόμενες εβδομάδες την τήρηση των μέτρων, ώστε να υποχωρήσει η εξάπλωση της πανδημίας, με την ταυτόχρονη προσπάθεια ενίσχυσης του Ε.Σ.Υ , ώστε να ανοίξουν τα σχολεία, το λιανεμπόριο, σειρά δραστηριοτήτων. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί βέβαια και το στοίχημα είναι να έχουμε τείχος ανοσίας μέχρι το Καλοκαίρι, ώστε να κερδίσουμε και στο δεύτερο στοίχημα, αυτό της Οικονομίας, με την ανάκαμψη του Τουρισμού, τις εισροές του Ταμείου Ανάκαμψης, την πιο ολοκληρωμένη, ασφαλή λειτουργία της Αγοράς.

• Πρόσφατα, προχωρήσατε σε δηλώσεις στη Βουλή σχετικά με ερώτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για υποβάθμιση της Δυτικής Αττικής . Μιλήσατε για ανάγκη μιας ευρύτερης συμμαχίας για ένα νέο “άλμα” στο μέλλον για τους κατοίκους της περιοχής, τι εννοείτε με αυτή την δήλωσή σας; 

Στην Βουλή συνέβη το εξής καταπληκτικό. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν μια επερώτηση με ένα κείμενο που είχε τρία μεγάλα προβλήματα. Πρώτον :Το κείμενο και οι παρεμβάσεις τους ήταν τόσο γενικού περιεχομένου σαν να μην ήταν η Δυτική Αθήνα το αντικείμενο της συζήτησης , αλλά όλη η Ελλάδα. Δεύτερον: Παρουσιαζόταν μια εικόνα προσβλητική για τις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας, εμφανίζονταν κάτι σαν “χαβούζα” της Αττικής μη λαμβάνοντας υπόψη ότι από την δεκαετία του ΄80 οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την Αυτοδιοίκηση και Δημάρχους που είχαν σχέδιο και όραμα μεταμόρφωσαν τις γειτονιές, τους έδωσαν ζωή και προοπτική. Ναι, υπάρχουν πολλά προβλήματα που υπάρχουν στην περιοχή, αλλά πρέπει να έχουμε  μια προσγείωση και σαφείς προτάσεις για το τι παρεμβάσεις και έργα χρειάζονται για να αντιμετωπιστούν τα οικονομικά, κοινωνικά, αναπτυξιακά προβλήματα και να υπάρξει ένα άλμα προς το μέλλον. Τρίτον: Οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκαν σαν να ήταν εκτός Ελλάδας τα προηγούμενα χρόνια, σαν να μην ήταν Βουλευτές που ανήκαν στην Κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, που διακρίθηκε για την αδιαφορία της. Στα τεσσεράμιση χρόνια ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαράζωσε το Πάρκο Τρίτση, εμποδίστηκε η κατασκευή νέων κυττάρων στο Γραμματικό και την Κερατέα, με αποτέλεσμα να μαζεύονται όλα τα απορρίμματα της Αττικής ακόμα στην Φυλή. Αυτό επέτρεψε στους Κυβερνητικούς Υπουργούς και Βουλευτές να εμφανιστούν από πάνω, ενώ υπάρχουν ανοικτά προβλήματα σχολικής στέγης, ποιότητας ζωής, ανάπτυξης, προβλήματα που έχουν ανακύψει από την οικονομική κρίση κ.ά για τα οποία και η παρούσα κυβέρνηση έχει δείξει αδιαφορία και ολιγωρία.

Αυτό ακριβώς επεσήμανα. Ότι αυτού του είδους ο διάλογος δεν οδηγεί πουθενά. Αυτό που χρειάζεται είναι να γίνει κάτι αντίστοιχο μ΄αυτό που ανέφερα για την περίοδο μετά την δεκαετία του ΄80. Να διαμορφωθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που να θέτει ως στόχο την αναπτυξιακή, περιιβαλλοντική αναβάθμιση της Δυτικής Αθήνας. Αυτό δεν μπορεί να διαμορφωθεί από κάποια κυβερνητικά επιτελεία που εργάζονται παράλληλα και αποσπασματικά. Χρειάζεται Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, οι Δήμοι και η Περιφέρεια, αλλά και οι κοινωνικοί φορείς να κάνουν έναν σοβαρό διάλογο, να επεξεργαστούν το σχέδιο για το μέλλον. Να εργαστούν προωθώντας τον Δημοκρατικό Προγραμματισμό, όπως έκανε κάποτε το ΠΑΣΟΚ.

• Ένα ζήτημα των ημερών είναι και η “υπόθεση Κουφοντίνα” , ακόμα ένα φαινόμενο “πόλωσης” της κοινωνίας λόγω των πολιτικών που εφαρμόζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και της ρητορικής που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιά η γνώμη σας; Κινδυνεύουμε όντως να γίνουμε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα με νεκρό απεργό πείνας; 

Δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοια πόλωση. Σε θέματα Δημοκρατίας και Κράτους Δικαίου ιδιαίτερα, δεν μπορούμε να μιλάμε αναζητώντας “συνευθύνες” εκεί που δεν υπάρχουν και να κάνουμε συμψηφισμούς. Βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την πατρίδα μας, όπου δοκιμαζόμαστε από την πανδημία, την οικονομική κρίση, την Τουρκική επιθετικότητα. Όμως βλέπουμε ότι κάποιοι, δυστυχώς, προσπαθούν επί ημέρες να στρέψουν τον δημόσιο διάλογο στην απεργία πείνας του δολοφόνου 11 ανθρώπων.

Φοβάμαι λοιπόν, ότι το θέμα κρύβει μια άλλη διάσταση. Η πολιτικοποίηση του θέματος, ιδιαίτερα από την αξιωματική αντιπολίτευση, διεύρυνε το ακροατήριο των ανθρώπων που παρακολούθησαν αυτή την υπόθεση. Νομίζω ότι λειτούργησε, όπως και ο κύριος Μανιτάκης επισημαίνει, ως πρόσχημα για να γίνει ένας ευρύτερος διάλογος.

Δεν τίθεται θέμα σεβασμού της ανθρώπινης ζωής. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς Έλληνας που να μη θέλει να ζήσει ο κύριος Κουφοντίνας, γι’ αυτό και δεν μπορώ να κατανοήσω τον αυθαίρετο διαχωρισμό σ’ ευαίσθητους και ανάλγητους που κάνουν κάποιοι. Όμως ο μόνος τρόπος για να σωθεί η ζωή του κυρίου Κουφοντίνα είναι η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, και όπως εσχάτως βλέπω τον ακολουθεί και η υπεράσπιση του.

Εξ’ αρχής δόθηκε η λάθος εντύπωση, για ενδεχόμενη πολιτική παρέμβαση.  Πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να γίνει κάτι τέτοιο, ούτε από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ούτε από τον Πρωθυπουργό. Θα ήταν κατάφωρη παραβίαση της διάκρισης των εξουσιών, που ως ώριμη Δημοκρατία έχουμε θεσμοθετήσει. Η πεποίθηση ότι αυτό το ζήτημα δύναται να λυθεί με πολιτική παρέμβαση, δημιουργήθηκε τόσο από την στάση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που το αναπαρήγαγε διαρκώς, όσο και από μια ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, που έχει προκαλέσει αντιδράσεις από εκατοντάδες δικαστές και εισαγγελείς.

Η Δημοκρατία δεν μπορεί να κάνει διακρίσεις υπέρ οποιουδήποτε, δεν πιέζεται και πρέπει να στηρίζεται σε ίδιους κανόνες για όλους. Ασφαλώς και δεν είναι τιμωρητική, όπως δεν είναι και πελατειακή. Αλήθεια, ποιος τιμώρησε ποιον; Σκεφτείτε ότι ο δολοφόνος 11 ανθρώπων πέρασε μεγάλο τμήμα της θητείας σε Φυλακές Ανηλίκων, έκανε απεργία πείνας όταν θα τον πήγαιναν Κορυδαλλό αλλά πήγε, ποτέ δεν εκφράστηκε κάποιο παράπονο για τις συνθήκες κράτησής του, ενώ  ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να περάσει κάποια χρόνια σε Αγροτικές Φυλακές όπου η κάθε μία μέρα έκτισης ποινής μετράει για τρεις και τώρα η αρμόδια Αρχή αποφάσισε να πάει σε Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας με επιπλέον δεδομένο ότι οι Φυλακές Κορυδαλλού είναι πια σαν διαμετακομιστικές Φυλακές και σε δύο χρόνια κλείνουν.

Ας μην παραπλανιόμαστε από επιχειρήματα οπαδών του κ.Κουφοντίνα. Ο πολιτικός κόσμος έχει καθήκον να υπερασπιστεί την Δημοκρατία, το Κράτος Δικαίου, χωρίς να « κλείνει το μάτι» ότι υπάρχουν παραθυράκια. Έχουν μεταφερθεί 1.000 βαρυποινίτες από τον Κορυδαλλό. Μήπως πρέπει να επιστρέψουν πίσω;

• “Πέρασε” το Νομοσχέδιο για τις δημόσιες συμβάσεις στη Βουλή, ένα νομοσχέδιο που το χαρακτηρίσατε ως “πηγή αδιαφάνειας” στρέφοντας τα “βέλη” σας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, τίθεται ζήτημα εγκαθίδρυσης ενός “γαλάζιου κράτους” στα πρότυπα άλλων εποχών; 

Η Κυβέρνηση με το Νομοσχέδιο, επέλεξε ν’ ακολουθήσει τις τακτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τα αποτελέσματα των οποίων, έχουν αποδειχθεί πλέον, αποτυχημένα και ανεπαρκή. Στις 386 τροποποιήσεις που εισήγαγε ο Σύριζα, έρχονται να προστεθούν μέσα σε 1,5 χρόνο ακόμα 18 τροποποιήσεις από τη σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Το επιχείρημα ότι με τη ψήφιση του παρόντος νομοσχεδίου ικανοποιείται η ανάγκη για να απεμπλακούν οι δημόσιες συμβάσεις από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις αφενός πολύ εύκολα μπορεί να αποδομηθεί αφετέρου υποκρύπτει σοβαρές δυσμενείς συνέπειες για τον διαφανή τρόπο διοίκησης και για τα όσα προβλέπονται για το περιβάλλον.

Η αύξηση του χρηματικού ορίου από τις 20.000 στις 30.000 ευρώ για τις συμβάσεις προμηθειών και γενικών υπηρεσιών και στις 60.000 ευρώ για τις συμβάσεις έργων και τις συμβάσεις κοινωνικών υπηρεσιών, όπου επιτρέπεται η προσφυγή στη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης, είναι άκρως προβληματικές έως σκανδαλώδεις

 Οι παρατηρήσεις  του Κινήματος Αλλαγής κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου δεν εισακούστηκαν. Για  παράδειγμα η καθιέρωση της ιδιωτικής επίβλεψης στα δημόσια έργα με τον ιδιώτη να επιλέγεται και να αμείβεται από τον ανάδοχο και η πρόβλεψη για την επιστροφή του παραβόλου στους προσφεύγοντες στην αποκλειστική προθεσμία των δέκα ημερών, πριν λάβουν γνώση των απόψεων της αναθέτουσας αρχής αποτελούν κάποια ελάχιστα σημεία του νομοσχεδίου που  εισάγονται προς ψήφιση ως μεταρρυθμίσεις, αλλά στην ουσία αποτελούν αποσπασματικές τροποποιήσεις που θίγουν τον πυρήνα της διαφάνειας και της χρηστής διαχείρισης δημόσιων πόρων.

Οποιαδήποτε νομοθέτηση ή τροποποίηση του πλαισίου που ρυθμίζει τον τομέα της ανάπτυξης της χώρας μας, είναι επιτακτική ανάγκη να διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε ν αποτελέσει ένα επιτυχημένο μοντέλο, που θ’ αποτελέσει λύση στα προβλήματα της φτώχειας και της ανεργίας που θα κληθούμε ν’ αντιμετωπίσουμε στο άμεσο μέλλον και να προβλέπει δικλείδες διαφάνειας και δημόσιου ελέγχου, για ν΄ αποφύγουμε τα κακώς κείμενα του πρόσφατου παρελθόντος.

Δυστυχώς νομοσχέδιο , δεν το διακατέχει κανένα απ΄ αυτά τα δύο χαρακτηριστικά.

• Το “The Socialist” έχει αποκαλύψει το σχέδιο της κυβέρνησης για χρηματοδότηση “καμπάνιας ενημέρωσης” των ψηφοφόρων του απόδημου Ελληνισμού, 3 εκατ. ευρώ τον Νοέμβριο -εν μέσω χιλιάδων κρουσμάτων την ημέρα- και άλλα 3 εκατ. ευρώ τον Μάρτιο -εν μέσω επίσης χιλιάδων κρουσμάτων την ημέρα- ένα συνολικό ποσό που αντιστοιχεί σε αρκετές νέες ΜΕΘ και εκατοντάδες νέες προσλήψεις προσωπικού στο Ε.Σ.Υ, προεκλογικός “πυρετός” , αδιαφορία ή κάτι άλλο; Πως το σχολιάζετε αυτό; 

Ο Νόμος που δίνει το δικαίωμα στους απόδημους να ψηφίσουν επιτέλους, είναι μια σοβαρή πρόοδος, για την οποία θυμίζω ότι το κόμμα της Αντιπολίτευσης με την πιο καθαρή και ανοικτή θέση ήταν το Κίνημα Αλλαγής. Τα άλλα κόμματα της Αντιπολίτευσης προσήλθαν στον διάλογο τότε με προτάσεις που πετσόκοβαν αυτή την δυνατότητα, ο δε ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να το ψηφίσει, όταν μετά την διατύπωση της θέσης του Κ.Κ.Ε, φαινόταν ότι με κάθε άλλη στάση, θα απομονωνόταν. Εν πάσει περιπτώσει, η Ελλάδα έκανε ένα σοβαρό βήμα με αυτό τον Νόμο.

Ξέρετε κάτι; Ασφαλώς και χρειάζεται καμπάνια ενημέρωσης προς τους Έλληνες του Εξωτερικού, για να πληροφορηθούν για τη δυνατότητα που έχουν, για να δουν ποιοι έχουν το δικαίωμα και ποιοι όχι, για να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες. Αν κάτι θέλει συζήτηση και διερεύνηση είναι το οικονομικό ύψος της καμπάνιας, οι αποδέκτες των ποσών, τα κριτήρια με τα οποία θα μοιραστούν, όσα μοιραστούν. Η διασφάλιση της διαφάνειας είναι το θέμα, όχι η καμπάνια για ένα δικαίωμα που αποκτήθηκε 199 χρόνια μετά την επανάσταση του 1821 και την εγκαθίδρυση του Ελληνικού Κράτους.

• Στις 8 Μαρτίου, η “Ημέρα της Γυναίκας” αποκτά νέα διάσταση μπροστά και στις αποκαλύψεις του Ελληνικού “Me Too” , ως Ελληνίδα πολιτικός, πως θα χαρακτηρίζατε τον χώρο της πολιτικής για τις γυναίκες; Έχουμε γενικά, ως κοινωνία, δρόμο μπροστά μας μέχρι να πετύχουμε την ισότητα και την αποτροπή του φαινομένου του σεξισμού στους χώρους εργασίας; 

Ας μην κρυβόμαστε. Η πολιτική είναι ένα χώρος που είναι ακόμη σε μεγάλο βαθμό ανδροκρατούμενος. Ας δούμε την επιβεβαίωσή αυτού του ισχυρισμού με στοιχεία: Υπάρχουν μόλις  57 Γυναίκες Βουλευτές, ποσοστό 19% και 9 γυναίκες στο Υπουργικό Συμβούλιο, ποσοστό 20%. Υπάρχει μόνο μία Περιφερειάρχης από τους 13, και 14 γυναίκες Δήμαρχοι από τους 332. Και βεβαίως εξίσου χαμηλά είναι και τα ποσοστά σε επίπεδο Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβούλων. Νομίζω ότι οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Σκεφτείτε δε, ότι υπάρχει θεσμοθετημένη ποσόστωση της τάξης του 30% για τα ψηφοδέλτια σε Αυτοδιοικητικές και Εθνικές εκλογές. Διαφορετικά πολλοί αριθμοί θα ήταν ακόμα πιο αποκαρδιωτικοί. Θα γινόταν ό,τι περίπου συνέβη και με τους υποψήφιους στις Περιφερειακές Εκλογές του 2019, όπου από τους περίπου 70 υποψήφιους Περιφερειάρχες στις 13 Περιφέρειες της χώρας, υποψήφιες γυναίκες ήταν μόνο 7! Είναι επομένως φανερό, ότι υπάρχουν ακόμα ανισότητες στην εκπροσώπηση των γυναικών και γι αυτό χρειάζεται αγώνας, προσπάθεια για να αντιμετωπιστεί.

 Η πανδημία έφερε δυστυχώς μια κατακόρυφη αύξηση της έμφυλης βίας. Πολλές γυναίκες, λόγω των μέτρων περιορισμού της κίνησης και της κοινωνικής επαφής, εγκλωβίστηκαν στο σπίτι με τους κακοποιητές τους. Η ενδοοικογενειακή βία διογκώθηκε. Από την άλλη, γιγαντώθηκε και στη χώρα μας το κίνημα #MeToo, αναδεικνύοντας το εύρος του σεξισμού και της κακοποίησης που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι γυναίκες όπως και τα παιδιά. Είναι ανάγκη τα θύματα τέτοιων συμπεριφορών να μιλάνε όλο και περισσότερο ανοικτά για τις τραυματικές εμπειρίες τους και να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη. Χρειάζεται να ανοίξουν κι άλλα στόματα, να σπάσει η σιωπή. Τον δρόμο τον άνοιξε η Σοφία Μπεκατώρου με τις αποκαλύψεις της και ακολούθησε ένα τσουνάμι σοκαριστικών καταγγελιών από τον χώρο του Αθλητισμού και του Θεάτρου, από την χυδαία δράση εκπαιδευτικών που δείχνουν τι κρύβεται πίσω από την κουρτίνα όχι μόνο σ’αυτούς τους χώρους αλλά παντού και σε επαγγελματικούς χώρους, ακόμα και μέσα στα σπίτια. Χρειάζονται μέτρα στην Παιδεία, στην αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για την αυστηροποίηση των ποινών και για την την διαμόρφωση Κανόνων Δεοντολογίας σε κάθε χώρο.

Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη και στο:

Συνέντευξη: Νάντια Γιαννακοπούλου: ” Η πανδημία έφερε δυστυχώς μια κατακόρυφη αύξηση της έμφυλης βίας”

                                                                           ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στην εκδήλωση που διοργάνωσε η πρωτοβουλία «ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ με τον Παναγιώτη Φασούλα», για την ημέρα της Γυναίκας με θέμα «Σχεδιάζοντας το μέλλον του Ελληνικού Γυναικείου Μπάσκετ, έλαβε μέρος η Boυλευτής του Κινήματος Αλλαγής, Νάντια Γιαννακοπούλου.

Στην ομιλία της, η κα Γιαννακοπούλου αναφέρθηκε στις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε όλοι ανεξαιρέτως λόγω της πανδημίας, κατά την οποία η κοινωνία δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται κοινωνικά, οικονομικά και υγειονομικά, συνθήκες που όπως υπογράμμισε προσδίδουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία και νόημα στη φετινή παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας.

Στη συνέχεια, ως προς την θέση της γυναίκας εν μέσω  πανδημίας, η βουλευτής τόνισε τα εξής: «Η πανδημία οξύνει, μεταξύ άλλων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη  γυναίκα. Οι ανισότητες εντοπίζονται ακόμα παντού. Στην εργασιακή αντιμετώπιση, στην επιβάρυνση των οικογενειακών υποχρεώσεων.  Η ενδοοικογενειακή βία διογκώθηκε την περίοδο της καραντίνας. Την ίδια στιγμή, γιγαντώθηκε και στη χώρα μας το κίνημα #MeToo, αναδεικνύοντας το εύρος του σεξισμού και της κακοποίησης που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι γυναίκες αλλά και τα παιδιά.»

Ως προς το σκοπό της εκδήλωσης, η κα Γιαννακοπουλού χαιρέτισε με ενθουσιασμό την πρωτοβουλία της εκδήλωσης υπογραμμίζοντας τη δυνατότητα για περαιτέρω ανάπτυξη του γυναικείου μπάσκετ, ώστε να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο. Επίσης, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην ανάγκη ενός σχεδίου με ευκαιρίες και κίνητρα ώστε να αποδειχθεί ότι το μπάσκετ δεν είναι άλλος ένας ανδροκρατούμενος χώρος, αλλά ένας χώρος που μπορεί ισότιμα να δώσουν το δυναμικό παρόν νέα κορίτσια, νέες γυναίκες.

Κλείνοντας, η βουλευτής δεσμεύτηκε ότι θα είναι στο πλάι όλων των μελών και των φορέων του γυναικείου μπάσκετ σε κάθε βήμα, σε κάθε πρωτοβουλία.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:

Kυρίες και κύριοι,

Φίλες και φίλοι,

Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση στην σημερινή τόσο όμορφη, τόσο ξεχωριστή εκδήλωσή σας. Ευχαριστώ ξεχωριστά τον Παναγιώτη Φασούλα, ένα άνθρωπο που συνέδεσε το όνομά του με την ανάπτυξη του μπάσκετ, με την μεγάλη επιτυχία του 2004, αλλά και την συνέχεια που υπήρξε με την μαζική αγάπη των νέων και της κοινωνίας προς το άθλημα.

Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας γιορτάζεται φέτος σε ιδιαίτερες συνθήκες. Η πανδημία είναι μια σκληρή, επώδυνη εμπειρία για όλους μας. Η κοινωνία μας δοκιμάζεται υγειονομικά, οικονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά. 

Μέσα σ΄αυτές τις δύσκολες για όλους συνθήκες, η πανδημία οξύνει, μεταξύ άλλων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το γυναικείο φύλο. Οι ανισότητες βρίσκονται παντού ακόμα. Στην εργασιακή αντιμετώπιση, στην επιβάρυνση των οικογενειακών υποχρεώσεων.  Η ενδοοικογενειακή βία διογκώθηκε. Από την άλλη, γιγαντώθηκε και στη χώρα μας το κίνημα #MeToo, αναδεικνύοντας το εύρος του σεξισμού και της κακοποίησης που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι γυναίκες αλλά και τα παιδιά.

Φίλες και φίλοι,

Oι ανισότητες δεν ανατρέπονται από τη μια μέρα στην άλλη. Η ισότητα είναι μια πρόκληση που δεν αφορά μόνο τις γυναίκες, αλλά όλους μας, ιδίως όσες και όσους έχουμε τη δυνατότητα να συμβάλλουμε στη χάραξη και εφαρμογή σύγχρονων πολιτικών για την επίτευξη του στόχου αυτού. 

Μέσα σ΄αυτές τις συνθήκες η εκδήλωσή σας έχει μια νότα ανάτασης, αισιοδοξίας. Ναι, μπορεί να αναπτυχθεί παραπέρα το γυναικείο μπάσκετ, να αποκτήσει μαζική βάση και να πρωταγωνιστήσει. Ναι, εσείς μπορείτε να αποδείξετε ακόμα πιο δυνατά, ότι το μπάσκετ δεν είναι άλλος ένας ανδροκρατούμενος χώρος, αλλά ένας χώρος που μπορεί ισότιμα να δώσουν το δυναμικό παρόν νέα κορίτσια, νέες γυναίκες. Χρειάζεται βέβαια σχέδιο. Είναι αναγκαίο να δοθούν ευκαιρίες και κίνητρα και θεωρώ ότι ο Π. Φασούλας και το «Πρώτα το μπάσκετ», αλλά και εσείς με τις προτάσεις και τις ιδέες σας μπορείτε να διαμορφώσετε μια νέα πραγματικότητα. Στο χέρι σας είναι, όπως και ρόλος μας είναι να συμβάλουμε όλοι στην προσπάθειά σας.

Θεωρείστε ότι θα είμαι στο πλάι σας σε κάθε βήμα, σε κάθε πρωτοβουλία.

Χρόνια πολλά για την Ημέρα της γυναίκας! Ας μείνει στην μνήμη μας, ότι η φετινή 8^η Μάρτη θα είναι η αφετηρία μιας νέας πορείας για το γυναικείο μπάσκετ στην χώρα μας, για τον αναπτυξιακό Αθλητισμό.

Σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να είμαι σήμερα ανάμεσά σας!

Αν κάποιος πιστεύει πραγματικά ότι κινδυνεύει η Δημοκρατία στην χώρα, ας αφήσει τα συνθήματα και ας ζητήσει εκλογές

Είναι θεσμικά και δημοκρατικά αδιανόητο να κάνουν την περιφρούρηση καταλήψεων Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ

Σήμερα το πρωί με φιλοξένησε η Λία Λάππα στην εκπομπή της στο Κανάλι 1 του Πειραιά. Με την κυρία Λάππα συζητήσαμε, εκτός διαφόρων θεμάτων, για το περιστατικό με την αστυνομική βία στη Νέα Σμύρνη και την κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ.

Όσον αφορά το περιστατικό που έλαβε χώρα στη Νέα Σμύρνη:

«Είδαμε ένα βίντεο που ένας άνθρωπος ξυλοκοπήθηκε άγρια από αστυνομικούς. Δημιουργεί αποτροπιασμό, φρίκη. Είναι απαράδεκτο και μη συζητήσιμο, ανεξαρτήτως του τι είχε συμβεί νωρίτερα. Υπήρχε λύση, η οποία ήταν η προσαγωγή του και να κριθεί μετέπειτα αν έκανε κάτι παράνομο.  Πρέπει να είμαστε κατηγορηματικοί στο ότι αποτελεί ένα μη θεμιτό γεγονός, απόλυτα καταδικαστέο που δεν τιμά την ελληνική αστυνομία σε καμία περίπτωση.

Η παρέμβαση του εισαγγελέα και ο εσωτερικός έλεγχος που θα διενεργηθεί από την αστυνομία θα μας οδηγήσει στο να καταλήξουμε όλοι σε ασφαλή συμπεράσματα.

Το περιστατικό αυτό, ξεκάθαρα, δεν εκφράζει την ελληνική αστυνομία στο σύνολο της, αλλά αμαυρώνει την εικόνα της.

Φαντάζομαι έχουν μπει σε διαθεσιμότητα οι αστυνομικοί που συμμετείχαν.

Βέβαια, είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε την μεγάλη επιβάρυνση της ΕΛΑΣ, ιδιαίτερα εν μέσω της πανδημίας, όμως ακούσατε και ακούσαμε όλοι βουλευτές της αντιπολίτευσης να δηλώνουν εντόνως ότι η δημοκρατία κινδυνεύει. 

Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι υπάρχει τέτοιο ζήτημα;

Αν υπάρχει τέτοια εκτίμηση, στην δημοκρατία υπάρχει ξεκάθαρη λύση, και δεν είναι άλλη από το να ζητήσουν εκλογές. Αυτό οφείλουν να κάνουν και όχι δηλώσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και δηλητηριάζουν τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου.»

Ως προς την κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ, τόνισα:

«Είναι αδιανόητο. Δείχνει ότι από κάποιους στήνεται ένα πολιτικό παιχνίδι με τους καταληψίες. Δεν είναι δυνατόν βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δημιουργούν ασπίδα με φοιτητές και καθηγητές για την κατάληψη του πανεπιστημιακού χώρου, όταν ο πρύτανης έχει κινηθεί με βάση το νόμο προκειμένου να σπάσει η εν λόγω κατάληψη, που προφανέστατα έχει γίνει χωρίς καμία απόφαση των φοιτητικών συλλόγων.

Ποιος παραβιάζει το νόμο τελικά; Αυτός που καταλαμβάνει την πρυτανεία ενός πανεπιστημίου ή αυτός που εφαρμόζει το νόμο και καλεί την αστυνομία;

<p class="has-text-align-justify" value="<amp-fit-text layout="fixed-height" min-font-size="6" max-font-size="72" height="80">Στήνεται, λοιπόν, ένα σκηνικό πόλωσης για μικροκομματικούς λόγους αποσταθεροποίησης, δημιουργίας έντασης. Οφείλουν να κατανοήσουν ότι οι συνθήκες δεν είναι οι ίδιες, αφού βρισκόμαστε εν μέσω μιας τεράστιας, παγκόσμιας και υγειονομικής κρίσης, αυτή του covid-19. Στήνεται, λοιπόν, ένα σκηνικό πόλωσης για μικροκομματικούς λόγους αποσταθεροποίησης, δημιουργίας έντασης. Οφείλουν να κατανοήσουν ότι οι συνθήκες δεν είναι οι ίδιες, αφού βρισκόμαστε εν μέσω μιας τεράστιας, παγκόσμιας και υγειονομικής κρίσης, αυτή του covid-19. 

Απαιτείται σύνεση απ’ όλους μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες.»

Ομιλία στην εκδήλωση του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 08.03.2021

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στην εκδήλωση του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, έλαβε μέρος η Boυλευτής του Κινήματος Αλλαγής, Νάντια Γιαννακοπούλου.

Ξεκινώντας την ομιλία της αναφέρθηκε στις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε λόγω της πανδημίας και στην ξεχωριστή φετινή παγκόσμια ημέρα της γυναίκας.

Στη συνέχεια, ως προς την κατάσταση που επικρατεί στον επαγγελματικό κλάδο και ως προς την αναγκαία στήριξή τους από όλες τις κατευθύνσεις, η βουλευτής τόνισε τα εξής: «Κλάδοι ολόκληροι πλήττονται, χιλιάδες επιχειρήσεις κινδυνεύουν και μαζί τους χιλιάδες εργαζόμενοι αισθάνονται την μέγιστη επισφάλεια για την δουλειά τους, για τα οικονομικά του νοικοκυριού τους. Η στήριξή σας με κάθε τρόπο  ισοδυναμεί με αγώνα διατήρησης της ραχοκοκαλιάς της οικονομίας, άρα με εθνικό καθήκον. Αυτόν τον αγώνα πρέπει να τον δώσουμε όλοι μαζί, η Κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης με υπεύθυνες, καλά επεξεργασμένες προτάσεις, οι τράπεζες που πρέπει να διαδραματίσουν ένα πιο ενεργό ρόλο, τα επιμελητήρια με συνεχείς προτάσεις,γνωρίζοντας πολύ καλύτερα από τον καθένα τα πραγματικά προβλήματα.»

Ως προς τη θέση της γυναίκας και την αυξανόμενη έμφυλη βία κατά την περίοδο της πανδημίας που διανύουμε, η κα Γιαννακοπούλου υπογράμμισε ότι αυτό συνέβη επειδή οι γυναίκες, λόγω των μέτρων περιορισμού της κίνησης και της κοινωνικής επαφής, εγκλωβίστηκαν στο σπίτι με τους κακοποιητές τους. Επιπρόσθετα, μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση,  γιγαντώθηκε και στη χώρα μας το κίνημα #MeToo, αναδεικνύοντας το εύρος του σεξισμού και της κακοποίησης με το οποίοδυστυχώς εξακολουθούν να έρχονται αντιμέτωποι γυναίκες αλλά και παιδιά.

Κλείνοντας, έκανε εκτενή αναφορά στην όξυνση των διακρίσεων εναντίων των γυναικών στον εργασιακό χώρο, λέγοντας ότι καταγράφεται σημαντική αύξηση στα φαινόμενα εργασιακής εκμετάλλευσης γεγονός που καταδεικνύει πόσο ευάλωτη είναι μεγάλη μερίδα εργαζόμενων γυναικών ως προς τις συμβάσεις εργασίας, τη μισθοδοσία και την κοινωνική ασφάλιση.

Το video της ομιλίας:

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:

Κυρίες και κύριοι,

Φίλες και φίλοι,

Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση στην σημερινή τόσο σημαντική εκδήλωσή σας.Ευχαριστώ ξεχωριστά τον Πρόεδρο του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου, τον Γιάννη Χατζηθεοδοσίου.

Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας γιορτάζεται φέτος σε ιδιαίτερες συνθήκες.

Η πανδημία είναι για όλους μια σκληρή, επώδυνη εμπειρία για όλο τον πλανήτη και βέβαια για την χώρα μας. Έχοντας συμπληρώσει ένα ολόκληρο χρόνο πολέμου,  δοκιμαζόμαστε όλοι μας υγειονομικά, οικονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά.  

Βιώνετε μια δύσκολη κατάσταση και ως επαγγελματίες, ως Επιχειρηματίες δίνετε αγώνα ζωής και θανάτου για τις Επιχειρήσεις σας. Κλάδοι ολόκληροι πλήττονται, χιλιάδες Επιχειρήσεις κινδυνεύουν και μαζί τους χιλιάδες εργαζόμενοι αισθάνονται την μέγιστη επισφάλεια για την δουλειά τους, για τα οικονομικά του νοικοκυριού τους. Η στήριξή σας με κάθε τρόπο  ισοδυναμεί με αγώνα διατήρησης της ραχοκοκαλιάς της Οικονομίας, άρα με Εθνικό καθήκον. Αυτόν τον αγώνα πρέπει να τον δώσουμε όλοι μαζί, Κυβέρνηση, κόμματα της Αντιπολίτευσης με υπεύθυνες, καλά επεξεργασμένες προτάσεις, Τράπεζες που πρέπει να διαδραματίσουν ένα πιο ενεργό ρόλο, Επιμελητήρια με συνεχείς προτάσεις ξέροντας πολύ καλύτερα από τον καθένα τα πραγματικά προβλήματα.  

Μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες για όλους συνθήκες, δεν πρέπει να αγνοούμε ότι η πανδημία οξύνει, μεταξύ άλλων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το γυναικείο φύλο. Οι γυναίκες έδωσαν και δίνουν αγώνα για να ανταποκριθούν στις ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες αυτής της περιόδου.

Ας φέρουμε στο μυαλό μας τι συμβαίνει κι αυτή την ώρα που μιλάμε, σε νοσοκομεία και εμβολιαστικά κέντρα. Ας αναλογιστούμε την ανιδιοτέλεια και τη διάθεση προσφοράς των γυναικών που εργάζονται στον τομέα της υγείας, γιατρών και νοσηλευτριών. Ας σκεφτούμε  την αφοσίωσή τους στο έργο. Υπάλληλοι καθαριότητας, οικιακές βοηθοί, γηροκόμοι, πωλήτριες ή ταμίες στα σούπερ μάρκετ.

Γυναίκες που εργάζονται σε κλάδους οι οποίοι έχουν πληγεί βαριά από την πανδημία, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους κατά κανόνα με χαμηλότερες αμοιβές από τους άνδρες, υπό επισφαλείς συνθήκες και με το φάσμα της ανεργίας να πλανάται αμείλικτο. Γυναίκες που έχουν επωμισθεί, σχεδόν αποκλειστικά, το βάρος της οικιακής και οικογενειακής φροντίδας, αυτής της αόρατης εργασίας, που δεν πληρώνεται και συχνά δεν αναγνωρίζεται.

Δίπλα σ’ αυτές, διπλά αγνοημένες, γυναίκες που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τους παιδιά και λόγω πανδημίας βρέθηκαν χωρίς εισόδημα, σε επιδοματικό κενό, χωρίς τη δυνατότητα να αναζητήσουν εργασία, με αποτέλεσμα να βυθίζονται καθημερινά στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Ας μη ξεχνάμε. Η πανδημία έφερε και μια κατακόρυφη αύξηση της έμφυλης βίας. Πολλές γυναίκες, λόγω των μέτρων περιορισμού της κίνησης και της κοινωνικής επαφής, εγκλωβίστηκαν στο σπίτι με τους κακοποιητές τους. Η ενδοοικογενειακή βία διογκώθηκε. Από την άλλη, γιγαντώθηκε και στη χώρα μου το κίνημα #MeToo, αναδεικνύοντας το εύρος του σεξισμού και της κακοποίησης που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι γυναίκες όπως και παιδιά. Είναι ανάγκη να μιλάνε όλο και περισσότερο ανοικτά για τις τραυματικές εμπειρίες τους και να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη. 

Η πανδημία του κορωνοϊού όξυνε τις διακρίσεις εναντίον των γυναικών στον εργασιακό χώρο. Πολλαπλασίασε τα φαινόμενα εργασιακής εκμετάλλευσης, κατέδειξε πόσο ευάλωτη είναι μεγάλη μερίδα εργαζόμενων γυναικών, αφού, σε σύγκριση με τους άνδρες, οι γυναίκες εργάζονται συχνότερα ατύπως, επισφαλώς, σε μικρής διάρκειας, μερικής απασχόλησης και χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, με περιορισμένη ή ανεπαρκή πρόσβαση στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Οι μισθολογικές ανισότητες μεταξύ των φύλων που συσσωρεύονται καθ’ όλη  τη διάρκεια  του επαγγελματικού βίου διευρύνουν  ακόμη περισσότερο  το  συνταξιοδοτικό χάσμα παροχής φροντίδας.

Οι ανισότητες που υπάρχουν στον καταμερισμό της μη αμειβόμενης εργασίας φροντίδας μεταξύ ανδρών και γυναικών πρέπει να αντιμετωπιστούν ως ζήτημα με σημαντικές προεκτάσεις για την οικονομία, αλλά κυρίως ως πρόταγμα δικαιοσύνης μεταξύ των φύλων.Για την επίτευξη δικαιοσύνης, ωστόσο, έχουμε να διανύσουμε ακόμα μακρύ δρόμο. 

Σήμερα, όλοι αναγνωρίζουμε  την ανάγκη δίκαιης και αξιοπρεπούς εργασίας, ως κοινό συντελεστή προόδου, αλληλεγγύης και ανάκαμψης. Η ισότητα των φύλων βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού του προτάγματος.

Κυρίες και κύριοι,

Oι ανισότητες δεν ανατρέπονται από τη μια μέρα στην άλλη. Η ισότητα είναι μια πρόκληση που δεν αφορά μόνο τις γυναίκες, αλλά όλους μας, ιδίως όσες και όσους έχουμε τη δυνατότητα να συμβάλλουμε στη χάραξη και εφαρμογή σύγχρονων πολιτικών για την επίτευξη του στόχου αυτού. 

Σας ευχαριστώ

Ομιλία στην εκδήλωση WeFor Women στις 07.03.2021

Όταν ήμουν μικρό κορίτσι θυμάμαι τον πατέρα μου, έναν νέο, δραστήριο δικηγόρο από ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας και μέλος του τότε οργανωτικού του ΠΑΣΟΚ, να φεύγει κάθε Σαββατοκύριακο για να κάνει καθοδήγηση – έτσι λεγόταν τότε – στο Kιλκίς και σε άλλες πόλεις σε όλη την Ελλάδα.

Μετά, όταν πια μεγαλώσαμε λίγο με την αδερφή μου, εκεί γύρω στα 12-13, ο πατέρας μου έθεσε υποψηφιότητα για βουλευτής στο Νομό Μεσσηνίας. Θυμάμαι ακόμη το πόσο παράξενο μου είχε ακουστεί, θυμάμαι τη μητέρα μου, να είναι δίπλα του διαρκώς σε όλον αυτόν τον τιτάνιο αγώνα και θυμάμαι να λείπουν από το σπίτι ατελείωτες ώρες, γιατί το να εκλεγεί τότε βουλευτής το παιδί μίας δεκαμελούς αγροτικής οικογένειας από ένα μικρό και φτωχό χωριουδάκι ήταν πραγματικά σχεδόν αποστολή αυτοκτονίας.

Και τελικά τα κατάφερε.

Στην πορεία, βέβαια, όλο αυτό άλλαξε πολύ τη ζωή όλων μας, καθώς τόσο ο πατέρας μου, όσο και η μητέρα μου, έλειπαν αναγκαστικά πάρα πολλές ώρες από το σπίτι, καταφέρναμε  ωστόσο να βρίσκουμε το δρόμο μας και εμείς να νιώθουμε τα φτερά αγάπης, ασφάλειας και προστασίας τους γύρω μας.

Το κυριότερο, όμως, που έκαναν οι γονείς μου στον τρόπο που μας μεγάλωσαν, και μπορώ πλέον και εγώ ως μητέρα τριών κοριτσιών να καταλάβω και να εκτιμήσω απεριόριστα, είναι ότι μας βοήθησαν να μεγαλώσουμε με εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, με αυτοπεποίθηση, με την σιγουριά ότι μπορούμε να κάνουμε ό,τι ονειρευτούμε, ανεξάρτητα από το φύλο μας. Η μητέρα μου, ειδικά, ήταν μία πολύ σπουδαία γυναίκα, που πατούσε πολύ γερά στα πόδια της, μία πραγματική φεμινίστρια με την ουσία της λέξης και εννοείται ένα παντοτινό πρότυπο για εμένα.

Γι’ αυτό, όταν στα 26 μου πλέον και ως νέα δικηγόρος είπα στον πατέρα μου ότι ξέρεις, σκέφτομαι και θέλω να ασχοληθώ με την πολιτική και να δοκιμάσω να κατέβω υποψήφια βουλευτής, το μόνο που με ρώτησε ήταν “είσαι σίγουρη; θυμάσαι το τί σήμαινε αυτό στον χρόνο που στερηθήκαμε”; όταν του είπα ότι ναι αυτό ήταν αυτό που ήθελα, απλώς μου είπε, “πάμε” και έτσι ξεκίνησε το δικό μου προσωπικό ταξίδι στον χώρο της πολιτικής.

Βέβαια το τι ακριβώς συμβαίνει στον σκληρό χώρο της πολιτικής, όσο κι αν είχα πολύ έντονα βιώματα από την πορεία του πατέρα μου, το ανακάλυψα με τον δύσκολο τρόπο μόνη μου, και μάλιστα ίσως με ακόμη πιο σκληρό τρόπο από ότι ο πατέρας μου, γιατί προφανώς είχαμε μια βασική διαφορά, εγώ ήμουν γυναίκα. 

Η πολιτική, ναι, είναι ένα χώρος που ακόμα σε μεγάλο βαθμό είναι ανδροκρατούμενος.

Ας σκεφτούμε ότι για πρώτη φορά οι γυναίκες άνω των 18 ετών ψήφισαν σε Εθνικό επίπεδο τον Απρίλιο του 1944 για το Εθνικό Συμβούλιο που είχε συγκροτήσει το ΕΑΜ. Οι γυναίκες κέρδισαν στην Ελλάδα το δικαίωμα να ψηφίζουν και να εκλέγονται μόλις το 1951, 130 ολόκληρα χρόνια από την εξέγερση και την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Για να μπορούμε να συγκρίνουμε, στην αποικιακή Αμερική η πρώτη νόμιμα εκλεγμένη γυναίκα, η Λίντια Ταφτ εκλέχτηκε το 1756, ενώ το δικαίωμα ψήφου το κέρδισαν οι γυναίκες στην Νορβηγία το 1913, στην Δανία το 1915, στην Βρετανία το 1918, στην Ολλανδία το 1919, στην Τουρκία το 1930 στις τοπικές εκλογές και το 1934 στις εθνικές. Όπως και να το κάνουμε όμως, μιλάμε για ιστορική υστέρηση. Σκεφτείτε ότι άνθρωποι σαν τον Εμ. Ροΐδη είχαν γράψει ότι «δύο επαγγέλματα μόνο είναι κατάλληλα για γυναίκες, νοικοκυρά ή πόρνη» !

Μάλιστα βρήκα και ένα πολύ χαρακτηριστικό κομμάτι εφημερίδας, της «ΝΕΑΣ ΗΜΕΡΑΣ» στις 20-3-1928, όπου περιγράφει την παρέμβαση κάποιου επιστήμονα και εξηγεί γιατί δεν μπορούν να ψηφίζουν οι γυναίκες. Ακούστε ουσιαστικά έλεγε ότι επιστημονικά : «παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροποι και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ορισμένας ημέρας εκάστου μηνός. Επειδή, εν τούτοις, αι ημέραι αύται δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθεί ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης, ώστε την ευτυχή εκείνη ημέρα να ορίζονται αι εκάστοτε εκλογαί!»

Μ’ αυτά και μ’ αυτά η πρώτη γυναίκα Βουλευτής στη χώρα μας ήταν η Ελένη Σκούρα, ενώ τρία χρόνια μετά η Λίνα Τσαλδάρη εκλέχτηκε Βουλευτής και έγινε η πρώτη Ελληνίδα Υπουργός.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, πολλά ταμπού έσπασαν, αλλά ο χώρος της Πολιτικής συνεχίζει να είναι ένας ανδροκρατούμενος χώρος.

Για να δούμε εάν ισχύει λοιπόν αυτός ο ισχυρισμός. Ας δούμε την επιβεβαίωσή του με στοιχεία:

–          Υπάρχουν μόλις  57 Γυναίκες Βουλευτές, ποσοστό 19% και 9 γυναίκες στο Υπουργικό Συμβούλιο, ποσοστό 20%.

–          Υπάρχει μόνο μία γυναίκα Περιφερειάρχης από τους 13, και 14 γυναίκες Δήμαρχοι από τους 332.

–          Και βεβαίως εξίσου χαμηλά είναι και τα ποσοστά σε επίπεδο Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβούλων.

Νομίζω ότι οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Σκεφτείτε δε, ότι υπάρχει θεσμοθετημένη ποσόστωση της τάξης του 30% για τα ψηφοδέλτια σε Αυτοδιοικητικές και Εθνικές εκλογές. Διαφορετικά πολλοί αριθμοί θα ήταν ακόμα πιο αποκαρδιωτικοί. Θα γινόταν ό,τι περίπου συνέβη και με τους υποψήφιους στις Περιφερειακές Εκλογές του 2019, όπου από τους περίπου 70 υποψήφιους Περιφερειάρχες στις 13 Περιφέρειες της χώρας, υποψήφιες γυναίκες ήταν μόνο 7!

Είναι επομένως φανερό, ότι υπάρχουν ακόμα ανισότητες στην εκπροσώπηση των γυναικών, οι οποίες αποτελούν – μη το ξεχνάμε αυτό – το μισό και λίγο περισσότερο του πληθυσμού.  

Ο χώρος της πολιτικής συνεχίζει να μην είναι και τόσο φιλόξενος για τις γυναίκες. Είναι σκληροτράχηλος, μοιάζει περισσότερο με μπέιζμπολ παρά με σκάκι, αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Ένα νέο κορίτσι που κατεβαίνει υποψήφια είναι το «κοριτσάκι» που μάλλον είναι ακόμα «αδύναμο» και «άγουρο». Ένα νέο αγόρι, ένας νέος άνδρας υποψήφιος είναι όμως “ανανέωση”. Το πρώτο το ένιωσα όταν «κατέβηκα» για πρώτη φορά υποψήφια Βουλευτής στη Μεσσηνία. Είχαν περάσει δύο χρόνια από την απόφαση μου να κατέβω υποψήφια, ήταν προεκλογική περίοδος και ήμουν 28 χρόνων, 47 κιλά και με ένα back pack και αθλητικά παπούτσια και μαζί με την αδερφή μου, έκανα περιοδείες στα χωριά της ιδιαίτερης πατρίδας μου για να γνωρίσω τον κόσμο και να με γνωρίσουν. Έμπαινα λοιπόν μέσα στα καφενεία – όπου ήταν μόνο άντρες εννοείται – για να μιλήσω με τον κόσμο. Ε, ακόμη δεν μπορώ να ξεχάσω το σκηνικό όταν μπήκα σε ένα καφενείο στους Γαργαλιάνους, όπου πήγα να χαιρετήσω μια παρέα. Κάποιοι δεν σήκωσαν καν το βλέμμα τους όταν τους μίλησα και ένας είπε στους άλλους «τι να μας πει τώρα το κοριτσάκι»; 

Από την άλλη, αν μια γυναίκα τα καταφέρει και προχωρήσει, και αναδειχθεί, υπάρχει συχνά η σκιά ότι κάποιος ισχυρός άνδρας είναι πίσω της. Νομίζω πως καταλαβαίνετε τί υπονοείται. Ειδικά, νομίζω, ότι στη χώρα μας υπάρχει ένας χονδροειδής διαχωρισμός για τις γυναίκες πολιτικούς, που τις κατηγοριοποιεί είτε στις «κόρες» πολιτικών, είτε στις «φιλενάδες» ισχυρών ανδρών… 

Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν μια σειρά κοινωνικοί και άλλοι λόγοι που λειτουργούν ανασταλτικά. Σκεφτείτε μια γυναίκα Πολιτικό, που είναι παντρεμένη, που είναι μητέρα, πόσο μάλλον να έχει και τρία παιδιά. Δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα εάν ο άνθρωπός σου μάλιστα είναι πιο «παραδοσιακός», ή όταν αυτά τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις δεν κατανέμονται. Βλέπετε η μέρα έχει 24 ώρες. Ευτυχώς, εγώ είχα απίστευτη στήριξη, βοήθεια και κατανόηση από τον άντρα μου, τον Μάξιμο, που ήταν δίπλα μου 100 τοις 100, αλλά και από την οικογένεια μου, τους γονείς μου και την αδερφή μου, που με στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις σε αυτό το εγχείρημα. Αλλιώς δεν ξέρω πως θα τα κατάφερνα.

Δεν μπορώ πάλι να ξεχάσω ότι έκανα περιοδείες, πριν βγω Βουλευτής, ενώ ήμουν έγκυος στο πρώτο μου παιδί μέχρι και σχεδόν τον όγδοο μήνα. Πολλές φορές οδηγούσα μόνη μου Αθήνα – Καλαμάτα έγκυος, γιατί και ο Μάξιμος δούλευε σκληρά. Και όταν γέννησα, μετά από σαράντα μέρες, πήρα το μωρό μου και την μακαρίτισσα την μάνα μου και συνέχισα να κατεβαίνω στη Μεσσηνία, όπου έπρεπε να σταματάω την οδήγηση στα πάρκινγκ της εθνικής οδού για να θηλάσω ή έπρεπε κάθε τρεις ώρες να επιστρέφω από τις περιοδείες στη Μεσσηνία ξανά για να ταΐσω την μικρή. Σκεφτείτε ότι την ίδια στιγμή οι άντρες συνυποψήφιοι μου ήταν απολύτως ελεύθεροι να λειτουργούν χωρίς τέτοιες υποχρεώσεις και καθήκοντα…

Ή σχετικά με την παρουσία και τη δράση μιας γυναίκας στη Βουλή, όπως άλλωστε και όλες οι εργαζόμενες μητέρες, πρέπει να συνδυάσει τις κοινοβουλευτικές της υποχρεώσεις με όλους τους πολλαπλούς της ρόλους, δηλαδή την καθημερινή φροντίδα των παιδιών, του σπιτιού και της ευρύτερης οικογένειας και ταυτόχρονα να αποδεικνύει ότι τα καταφέρνει το ίδιο και καλύτερα από τους άντρες συναδέλφους της, σε έναν τόσο απαιτητικό και ανταγωνιστικό χώρο. Δεν ακούγεται και ιδιαίτερα δίκαιο…αλλά έτσι είναι η ζωή, όπως μου λένε και οι κόρες μου και μου δίνουν δύναμη και κουράγιο.

Ωστόσο, η ζωή προχωράει και τίποτα δεν παραμένει στάσιμο. Η ενασχόληση με τα κοινά, με τις δημόσιες υποθέσεις είναι μία μεγάλη πρόκληση και έχει ομορφιά να ασχολείσαι με την προώθηση λύσεων στον τόπο σου ή στα προβλήματα της χώρας. Η ίδια η πολιτική έχει ανάγκη την γυναίκα, το θηλυκό μυαλό που γεννάει, έχει ανάγκη τη φρεσκάδα, την φαντασία και το μεράκι των γυναικών, τη δυνατότητα σύνθεσης και συναίνεσης, που οι γυναίκες πετυχαίνουν καλύτερα. Και πράγματι, χωρίς την ενεργό συμμετοχή της γυναίκας -και αυτό νομίζω ότι γίνεται ολοένα και πιο κατανοητό-τίποτα δε θα ήταν το ίδιο. Γι΄ αυτό τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη, που είναι η ενισχυμένη και αναβαθμισμένη παρουσία της γυναίκας παντού.

Μόνο που δεν πρέπει οι ίδιες να επιτρέψουμε να αποκλειόμαστε και πολύ περισσότερο να αυτοαποκλειόμαστε. Να βγούμε μπροστά λοιπόν, δυνατά, χωρίς να φοβόμαστε, χωρίς πολλές δεύτερες σκέψεις και αναστολές και να δείξουμε στην πράξη ότι έχουμε πολλά να προσφέρουμε σε όλα τα επίπεδα. Έχουμε τη δύναμη, αρκεί να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να παλέψουμε γι’ αυτό! Πολύ συχνά, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλους τους χώρους, τα πράγματα στην πολιτική φαίνονται δύσκολα, είναι πράγματι πολύ δύσκολα, και υπάρχουν φορές που τα εμπόδια φαντάζουν ανυπέρβλητα. Όμως ακριβώς αυτές είναι οι στιγμές που περισσότερο από ποτέ στηρίζομαι στο γεγονός ότι είμαι γυναίκα, είμαι παράδειγμα για τα παιδιά μου, όπως ήταν και η δική μου μητέρα για εμένα, και αυτό είναι που μου δίνει δύναμη, έμπνευση και κίνητρο για να προχωράω μπροστά.  Και όπως λέω και στις κόρες μου “είσαι κορίτσι, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα”.

Δεν υπάρχει δυνατότητα πολιτικής παρέμβασης, θα ήταν κατάφωρη παραβίαση της Αρχής διάκρισης των εξουσιών

Σήμερα το πρωί με φιλοξένησε ο Γιάννης Πρετεντέρης στην εκπομπή του στο Θέμα Radio. Με τον κύριο Πρετεντέρη συζητήσαμε το θέμα της απεργίας πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, που απασχολεί την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών.

Κατά την τοποθέτηση μου είπα:

«Βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την πατρίδα μας,  όπου δοκιμαζόμαστε από την πανδημία, την οικονομική κρίση, την Τουρκική επιθετικότητα. Όμως βλέπουμε ότι κάποιοι, δυστυχώς προσπαθούν επί ημέρες να στρέψουν τον δημόσιο διάλογο στην απεργία πείνας του δολοφόνου 11 ανθρώπων.

Φοβάμαι λοιπόν, ότι το θέμα κρύβει μια άλλη διάσταση. Η πολιτικοποίηση του θέματος, ιδιαίτερα από την αξιωματική αντιπολίτευση, διεύρυνε το ακροατήριο των ανθρώπων που παρακολούθησαν αυτή την υπόθεση. Νομίζω ότι λειτούργησε, όπως και ο κύριος Μανιτάκης επισημαίνει, ως πρόσχημα για να γίνει ένας ευρύτερος διάλογος.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς Έλληνας που να μη θέλει να ζήσει ο κύριος Κουφοντίνας, γι’ αυτό και δεν μπορώ να κατανοήσω τον διαχωρισμό σ’ ευαίσθητους και ανάλγητους που κάνουν κάποιοι. Όμως ο μόνος τρόπος για να σωθεί η ζωή του κυρίου Κουφοντίνα είναι η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, και όπως εσχάτως βλέπω τον ακολουθεί και η υπεράσπιση του.

Εξ’ αρχής δόθηκε η λάθος εντύπωση, για ενδεχόμενη πολιτική παρέμβαση.  Δεν υπάρχει η δυνατότητα να γίνει κάτι τέτοιο, ούτε από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ούτε από τον Πρωθυπουργό. Θα ήταν κατάφωρη παραβίαση της διάκρισης των εξουσιών, που ως ώριμη Δημοκρατία έχουμε θεσμοθετήσει.

Η πεποίθηση ότι αυτό το ζήτημα δύναται να λυθεί με πολιτική παρέμβαση, δημιουργήθηκε τόσο από την στάση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.  που το αναπαρήγαγε διαρκώς, όσο και από μια ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, που έχει προκαλέσει αντιδράσεις.»

Σχολιάζοντας την δήλωση της κυρίας Κούρτοβικ, τόνισα:

« Η απαράδεκτη δήλωση της κυρίας Κούρτοβικ, δεν αρμόζει σε συνήγορο υπεράσπισης αλλά είναι δήλωση κάποιου που ευθέως απειλεί την Δημοκρατία.

Είναι μια λυπηρή πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία για την χώρα μας, να μιλάμε ακόμα για τρομοκρατία, όταν σ’ όλες τις υπόλοιπες χώρες τέτοια ζητήματα έχουν κατά κύριο λόγο λυθεί. Δεν μπορεί να βλέπουμε από διαδηλωτές, που δήθεν υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, πανό που αναγράφουν «γεννηθήκαμε 17 Νοέμβρη». Ας βάλουμε τέλος σ’ όλα αυτά.

Ας είμαστε ξεκάθαροι ως πολιτικό σύστημα ότι η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται, δεν υποκύπτει σε πολιτικά παίγνια, ούτε απειλείται. Όσοι την απείλησαν (είτε λέγεται 17 Νοέμβρη, είτε Χρυσή Αυγή) απομονώθηκαν δημοκρατικά και βρίσκονται στην φυλακή με αποφάσεις της Δικαιοσύνης.»

Καλούμενη να σχολιάσω τις δηλώσει του κυρίου Δρίτσα, είπα:

« Ο κύριος Δρίτσας χθες ήταν πολύ απολογητικός. Όμως δεν μπορεί με οποιονδήποτε τρόπο να γίνεται ανεκτό το «κλείσιμο του ματιού» στην τρομοκρατία, από κάποιους σ’ ένα κόμμα. Ιδιαίτερα όταν το κόμμα αυτό είναι η αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν μπορεί να δημιουργείται η παραμικρή αμφιβολία ή να υπάρχει οποιοσδήποτε αστερίσκος στην καταδίκη της τρομοκρατίας. Πρέπει όλος ο πολιτικός κόσμος, ομόθυμα να πάρει θέση.» 

Αθήνα, 5 Μαρτίου 2021

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στη συζήτηση της Επίκαιρης Επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα «Η πανδημία επέφερε περαιτέρω υποβάθμιση της Δυτικής Αθήνας», στη σημερινή συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, τοποθετήθηκε, ως Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του Κινήματος Αλλαγής, η βουλευτής του Δυτικού Τομέα Β2 Αθήνας Νάντια Γιαννακοπούλου.

Η βουλευτής ξεκίνησε την ομιλία της λέγοντας ότι το κείμενο της επερώτησης είναι σε λάθος βάση, καθώς αφήνει την εντύπωση ότι στη Δυτική Αθήνα επικρατούν συνθήκες της δεκαετίας του ’70. Όμως, αυτό άλλαξε μετά τη δεκαετία του ’80. Άλλαξε φυσιογνωμία, αναβαθμίστηκε με τις πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ από το 1981 και μετά, που στο κέντρο των πολιτικών του ήταν οι μη προνομιούχοι, ήταν ακριβώς οι άνθρωποι αυτών των περιοχών, όσο βεβαίως και με τις προσπάθειες και δράσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης, στις οποίες πρωταγωνίστησαν εμβληματικές μορφές, που η κα Γιαννακοπούλου ανέφερε ονομαστικά.

Η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής, απευθυνόμενη προς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε συγκεκριμένα: «Κατ’ αρχάς, στο κείμενό σας δεν κάνετε έναν στοιχειώδη απολογισμό του τι κάνατε εσείς. Γιατί, μην ξεχνάτε, κυβέρνηση ήσασταν. Δεν λέτε τίποτα για την εγκατάλειψη του Πάρκου Τρίτση, η οποία γιγαντώθηκε επί δικής σας διακυβέρνησης. Δεν λέτε τίποτα για την πολεμική σας στάση προς τη δημιουργία οποιουδήποτε νέου κυττάρου στο Γραμματικό ή στην Κερατέα, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η συγκέντρωση όλων των απορριμμάτων στη Φυλή. Αλλά βεβαίως και στην παιδεία η μεγαλύτερη παρέμβαση που κάνατε ήταν να συγχωνεύσετε τα ΤΕΙ Πειραιά με τα ΤΕΙ Αθήνας και βεβαίως να τα μετονομάσετε εν μία νυκτί σε Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Σας καλώ, λοιπόν, να μου πείτε ένα έργο που κάνατε για τη Δυτική Αθήνα κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής σας.»

Η κα Γιαννακοπούλου ανέφερε ότι τα εμβληματικά έργα που άλλαξαν τη φυσιογνωμία της Δυτικής Αθήνας, όπως το Αττικό Νοσοκομείο και το Μετρό, ήταν έργα ΠΑΣΟΚ. Έκανε εμπεριστατωμένη κριτική στην ολιγωρία της κυβέρνησης τόσο στην υγεία, όσο και στα σχολικά κτίρια αλλά και στο θέμα του ΧΥΤΑ Φυλής, ενώ ανέφερε εκτενώς τις πρωτοβουλίες της τόσο για την υπογειοποίηση των καλωδίων των πυλώνων της ΔΕΗ, που η κυβέρνηση όψιμα θυμήθηκε με αφορμή τη “Μήδεια”, όσο και στο θέμα της διακοπής ρεύματος σε αποδεδειγμένα οικονομικά αδύναμα νοικοκυριά στην Αγία Βαρβάρα εδώ και 3 μήνες.

Επιπλέον, η βουλευτής, τόνισε ότι: «Χρειάζεται μια μεγάλη συμμαχία όλων των πολιτικών, αυτοδιοικητικών, κοινωνικών δυνάμεων στη βάση ενός σχεδίου νέας πνοής δημιουργίας, το οποίο θα στοχεύσει σε ένα νέο άλμα της περιοχής προς το μέλλον, όπως έπραξε το ΠΑΣΟΚ από το 1981 και μετά, σε συνεργασία με την αυτοδιοίκηση, που πρωταγωνίστησε και αναβάθμισε -αν θέλετε- την ποιότητα ζωής.»

Κλείνοντας, η κα Γιαννακοπούλου ανέφερε ότι οι πολίτες της Δυτικής Αθήνας δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, όπως μας παρουσίασε σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε και θα πρέπει να θεωρούνται με την αδιαφορία την οποία δείχνει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Υποτίθεται ότι αυτός ήταν και ο λόγος που ο Πρωθυπουργός επέλεξε να εκλεγεί στη συγκεκριμένη περιφέρεια, για να κάνει έργο και όχι απλά για να δείχνει για τα μάτια του κόσμου το ενδιαφέρον σας για τα λαϊκά στρώματα.

Το video της ομιλίας:

Αθήνα, 5 Μαρτίου 2021

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με αφορμή την τοποθέτησή της στη συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων, στη χθεσινή συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου αναφέρθηκε στα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα με αφορμή την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα.

Πιο συγκεκριμένα, η βουλευτής ανέφερε: «Σε μια περίοδο που η πατρίδα μας, όπως και όλος ο πλανήτης δοκιμάζεται από την πανδημία και την οικονομική κρίση που πηγάζει από αυτήν, αλλά και από την τουρκική επιθετικότητα, κάποιοι προσπαθούν να στρέψουν τον δημόσιο διάλογο στην απεργία πείνας του δολοφόνου έντεκα ανθρώπων. Όλοι μας σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή. Γι’ αυτό δεν κατανοώ τον διαχωρισμό που επιχειρείται σε ευαίσθητους και σε ανάλγητους και ταυτόχρονα την επίθεση και αμφισβήτηση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου στην Ελλάδα από αυτούς ακριβώς που δεν σέβονται την ανθρώπινη ζωή, την δημοκρατία, το κράτος δικαίου και αυτές τις μέρες κάνουν σαφή την παρουσία τους με επιθέσεις παντού, ακόμα και σε αστυνομικά τμήματα.

Έχω σημειώσει ότι όλοι θέλουμε να ζήσει ο Δημήτρης Κουφοντίνας και γι’ αυτό ένας τρόπος υπάρχει, η προσφυγή στη δικαιοσύνη. Χαίρομαι δε που από ό,τι φαίνεται και η υπεράσπιση του Δημήτρη Κουφοντίνα αλλάζει γραμμή πλεύσης. Ας είμαστε όλοι ξεκάθαροι και ας συμφωνήσει όλος ο πολιτικός κόσμος. Η δημοκρατία δεν εκβιάζεται, δεν υποκύπτει σε πολιτικά παίγνια ούτε απειλείται. Όσοι την απείλησαν, είτε λέγονται 17 Νοέμβρη είτε Χρυσή Αυγή, απομονώθηκαν δημοκρατικά και βρίσκονται στη φυλακή, με αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης. Είναι πρόβλημα και πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία αν θέλετε, να μιλάμε ακόμα για τρομοκρατία, να βλέπουμε πανό «Γεννηθήκαμε 17 Νοέμβρη» που κρατάνε διαδηλωτές υπέρ του κ. Κουφοντίνα δήθεν υπερασπιζόμενοι κάποια ανθρώπινα δικαιώματα, όπως το δήθεν δικαίωμα επιλογής φυλακής έκτισης ποινής. Ας βάλουμε λοιπόν, ένα τέλος σε όλα αυτά.»

Αθήνα, 5 Μαρτίου 2021

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στη συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων για τον εκσυγχρονισμό και την απλοποίηση του ρυθμιστικού πλαισίου των δημοσίων συμβάσεων και άλλες διατάξεις, στη χθεσινή συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, τοποθετήθηκε η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου.

Ξεκινώντας την ομιλία της, η βουλευτής αναφέρθηκε στις επικείμενες αλλαγές που έρχονται με το Σ/Ν και επιδιώκουν να ενισχύσουν τις δυνατότητες του ελληνικού δημοσίου στην πραγματοποίηση δημοσίων επενδύσεων, αλλά και στην ταχύτερη απορρόφηση και αξιοποίηση κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χρηματοδοτικών διευκολύνσεων, ιδίως ενόψει της προγραμματικής περιόδου του ΕΣΠΑ 2021-2027 και της αξιοποίησης των δυνατοτήτων του Ταμείου Ανάκαμψης.

Η κα Γιαννακοπούλου, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην εφαρμογή ν. 4013/2011 του ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο συστάθηκαν η εθνική βάση δεδομένων δημοσίων συμβάσεων και το κεντρικό ηλεκτρονικό μητρώο δημοσίων συμβάσεων. Αποτέλεσαν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, μέσω των οποίων μπορούσαν να αντληθούν από τους φορείς αξιοποιήσιμα στοιχεία για το πλήθος και τον προϋπολογισμό δημοσίων συμβάσεων προμηθειών υπηρεσιών και έργων αλλά και για συμβάσεις που εμπίπτουν στον χώρο της άμυνας.

Επιπλέον, η βουλευτής αναρωτήθηκε εάν η αλλαγή των ορίων από τις 20.000 ευρώ στις 30.000 ευρώ για τις συμβάσεις προμηθειών των γενικών υπηρεσιών και στις 60.000 ευρώ για τις συμβάσεις έργων και τις συμβάσεις κοινωνικών υπηρεσιών όπου επιτρέπεται η προσφυγή στη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης, αποσκοπεί αποκλειστικά στην επιτάχυνση της ανάπτυξης. Όπως και αν ο χαρακτηρισμός συμβάσεων ως ήσσονος αξίας, δηλαδή, αυτών που η εκτιμώμενη αξία τους είναι ίση ή κατώτερη από το ποσό των δυόμιση χιλιάδων ευρώ, εξυπηρετεί αποκλειστικά την απλοποίηση και τον εξορθολογισμό του δαιδαλώδους νομικού πλαισίου. Κλείνοντας, έκανε εκτενή αναφορά στα δύο τρανταχτά σημεία του νομοσχεδίου που αντιτίθεται στον πυρήνα της διαφάνειας και της χρηστής διαχείρισης δημόσιων πόρων. Συγκεκριμένα, η καθιέρωση της ιδιωτικής επίβλεψης στα δημόσια έργα με τον ιδιώτη να επιλέγεται και να αμείβεται από τον ανάδοχο και η πρόβλεψη για την επιστροφή του παράβολου στους προσφεύγοντες στην αποκλειστική προθεσμία των δέκα ημερών πριν καν  λάβουν γνώση των απόψεων της αναφέρουσας αρχής, δε μπορούν να χαρακτηριστούν ως πραγματικές μεταρρυθμίσεις.

Το video της ομιλίας: