Δεν υπάρχει δυνατότητα πολιτικής παρέμβασης, θα ήταν κατάφωρη παραβίαση της Αρχής διάκρισης των εξουσιών
Σήμερα το πρωί με φιλοξένησε ο Γιάννης Πρετεντέρης στην εκπομπή του στο Θέμα Radio. Με τον κύριο Πρετεντέρη συζητήσαμε το θέμα της απεργίας πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, που απασχολεί την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών.
Κατά την τοποθέτηση μου είπα:
«Βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την πατρίδα μας, όπου δοκιμαζόμαστε από την πανδημία, την οικονομική κρίση, την Τουρκική επιθετικότητα. Όμως βλέπουμε ότι κάποιοι, δυστυχώς προσπαθούν επί ημέρες να στρέψουν τον δημόσιο διάλογο στην απεργία πείνας του δολοφόνου 11 ανθρώπων.
Φοβάμαι λοιπόν, ότι το θέμα κρύβει μια άλλη διάσταση. Η πολιτικοποίηση του θέματος, ιδιαίτερα από την αξιωματική αντιπολίτευση, διεύρυνε το ακροατήριο των ανθρώπων που παρακολούθησαν αυτή την υπόθεση. Νομίζω ότι λειτούργησε, όπως και ο κύριος Μανιτάκης επισημαίνει, ως πρόσχημα για να γίνει ένας ευρύτερος διάλογος.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς Έλληνας που να μη θέλει να ζήσει ο κύριος Κουφοντίνας, γι’ αυτό και δεν μπορώ να κατανοήσω τον διαχωρισμό σ’ ευαίσθητους και ανάλγητους που κάνουν κάποιοι. Όμως ο μόνος τρόπος για να σωθεί η ζωή του κυρίου Κουφοντίνα είναι η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, και όπως εσχάτως βλέπω τον ακολουθεί και η υπεράσπιση του.
Εξ’ αρχής δόθηκε η λάθος εντύπωση, για ενδεχόμενη πολιτική παρέμβαση. Δεν υπάρχει η δυνατότητα να γίνει κάτι τέτοιο, ούτε από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ούτε από τον Πρωθυπουργό. Θα ήταν κατάφωρη παραβίαση της διάκρισης των εξουσιών, που ως ώριμη Δημοκρατία έχουμε θεσμοθετήσει.
Η πεποίθηση ότι αυτό το ζήτημα δύναται να λυθεί με πολιτική παρέμβαση, δημιουργήθηκε τόσο από την στάση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που το αναπαρήγαγε διαρκώς, όσο και από μια ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, που έχει προκαλέσει αντιδράσεις.»
Σχολιάζοντας την δήλωση της κυρίας Κούρτοβικ, τόνισα:
« Η απαράδεκτη δήλωση της κυρίας Κούρτοβικ, δεν αρμόζει σε συνήγορο υπεράσπισης αλλά είναι δήλωση κάποιου που ευθέως απειλεί την Δημοκρατία.
Είναι μια λυπηρή πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία για την χώρα μας, να μιλάμε ακόμα για τρομοκρατία, όταν σ’ όλες τις υπόλοιπες χώρες τέτοια ζητήματα έχουν κατά κύριο λόγο λυθεί. Δεν μπορεί να βλέπουμε από διαδηλωτές, που δήθεν υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, πανό που αναγράφουν «γεννηθήκαμε 17 Νοέμβρη». Ας βάλουμε τέλος σ’ όλα αυτά.
Ας είμαστε ξεκάθαροι ως πολιτικό σύστημα ότι η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται, δεν υποκύπτει σε πολιτικά παίγνια, ούτε απειλείται. Όσοι την απείλησαν (είτε λέγεται 17 Νοέμβρη, είτε Χρυσή Αυγή) απομονώθηκαν δημοκρατικά και βρίσκονται στην φυλακή με αποφάσεις της Δικαιοσύνης.»
Καλούμενη να σχολιάσω τις δηλώσει του κυρίου Δρίτσα, είπα:
« Ο κύριος Δρίτσας χθες ήταν πολύ απολογητικός. Όμως δεν μπορεί με οποιονδήποτε τρόπο να γίνεται ανεκτό το «κλείσιμο του ματιού» στην τρομοκρατία, από κάποιους σ’ ένα κόμμα. Ιδιαίτερα όταν το κόμμα αυτό είναι η αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν μπορεί να δημιουργείται η παραμικρή αμφιβολία ή να υπάρχει οποιοσδήποτε αστερίσκος στην καταδίκη της τρομοκρατίας. Πρέπει όλος ο πολιτικός κόσμος, ομόθυμα να πάρει θέση.»
Νάντια Γιαννακοπούλου 