Σήμερα το πρωί ήμουν καλεσμένη της Μαρίας Γεωργίου και του Γιώργου Πίκουλα, στην εκπομπή «Το Πρώτο… αλλιώς» του Πρώτου Προγράμματος της ΕΡΑ. H συζήτηση μας επικεντρώθηκε στις καταγγελίες κατά του πρώην Διευθυντή του Εθνικού, αλλά και στα πρόσφατα επεισόδια μεταξύ φοιτητών και Αστυνομίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Σχετικά με την υπόθεση Λιγνάδη, κατά την τοποθέτηση μου μεταξύ άλλων είπα:
« Το Κίνημα Αλλαγής, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κινείται πάντα θεσμικά. Δυστυχώς βλέπουμε ότι τόσο ευαίσθητα ζητήματα, χρησιμοποιούνται σ’ ένα ευτελές παίγνιο, πληγώνοντας την Δημοκρατία και χωρίς να διευκολύνονται τα πράγματα.
Έχει αναδειχθεί ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα μ΄ όλες αυτές τις καταγγελίες θυμάτων παιδεραστίας, βιασμών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων. Το φορτισμένο κλίμα στην κοινωνία όλες αυτές τις ημέρες έχει δημιουργήσει ένα κοινωνικό κίνημα. Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, το ελληνικό #metoo, δεν πρέπει να μετατραπεί σ’ ένα σκανδαλοθηρικό, συνωμοσιολογικό παιχνίδι. Θα είναι απαράδεκτο να γίνει κάτι τέτοιο.
Ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος ν΄ αναλωθούμε σ’ ένα πολιτικό «καυγά», χωρίς να ρίξουμε φως σ’ αυτές τις υποθέσεις. Βλέπουμε φαινόμενα απύθμενης χυδαιότητας που κανείς δεν μπορεί ν’ ανεχθεί και όλος ο πολιτικός κόσμος πρέπει να απομονώσει. Η ευθύνη που έχουμε επωμιστεί καθένας από εμάς και όλοι μαζί είναι πολύ μεγάλη, και δεν μπορούμε να βάλουμε σ’ ένα κομματικό χρηματιστήριο ψήφων τον πόνο των θυμάτων. Αν κομματικοποιήσουμε την συζήτηση, πρώτα και πάνω απ’ όλα θίγονται τα θύματα, ενώ εμποδίζονται αλλά να βγουν να μιλήσουν ανοικτά και εν τέλει πλήττεται η αξιοπιστία όλου του πολιτικού κόσμου.
Άρα είναι υποχρέωση μας με σοβαρότητα και ευθύνη να συμβάλουμε στο να ανοίξουν τα στόματα, να σπάσει αυτό το απόστημα, και να αφήσουμε την Δικαιοσύνη να κάνει απερίσπαστα την δουλειά της.
Βεβαίως υπήρξε μια πολύ σοβαρή καθυστέρηση από την μεριά της Υπουργού, για την οποία όπως είπε οφείλεται στο σεβασμό της στο Κράτος Δικαίου, ωστόσο από την άλλη χαρακτήρισε τον κύριο Λιγνάδη επικίνδυνο, πριν αποφανθεί η Δικαιοσύνη. Δεν γνωρίζω αν υπήρχε κάποια σκοπιμότητα στα κίνητρα της καθυστέρησης. Αν κάποιος διαθέτει στοιχεία για συγκάλυψη πρέπει να τα αποκαλύψει στην Δικαιοσύνη και αν είναι της άποψης ότι υπάρχει εμπλοκή όλης της Κυβέρνησης, η μόνη λύση είναι να ζητήσει εκλογές.
Εδώ λοιπόν έχουμε δύο διαφορετικά πράγματα. Άλλο πράγμα είναι η κριτική για τα λάθη, τις παραλήψεις και τις απόλυτα ξεκάθαρες πολιτικές ευθύνες της κυρίας Μενδώνη και άλλο πράγμα είναι η λάσπη στον ανεμιστήρα, η χυδαιότητα και ο τυχοδιωκτισμός, που τόσο έντονα είχαμε πολύ καιρό να δούμε.
Η Υπουργός χειρίστηκε λάθος την υπόθεση. Όφειλε να γνωρίζει, παραδείγματος χάριν για πιο λόγο ο κύριο Λιγνάδης είχε αποπεμφθεί από την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και την Δραματική Σχολή «Ίασμος». Όπως και ν’ αναλάβει την ευθύνη για την τοποθέτηση του, χωρίς να υπάρξει προκήρυξη για την θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού. Παραιτούμενη θα διευκόλυνε το κλίμα στην κοινωνία και τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Το Κίνημα Αλλαγής είχε φέρει πρώτο και νωρίς (10 Φεβρουαρίου) το θέμα στην Βουλή, με Ερώτηση που κατέθεσα προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης, Προστασίας του Πολίτη και Πολιτισμού. Στην ερώτηση ζητούσαμε από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, να μάθουμε τι έκανε η Δικαιοσύνη για τα δημοσιεύματα που υπήρχαν. Από τον κύριο Χρυσοχοϊδη ζητούσαμε να μάθουμε τί είχε γίνει με τις καταγγελίες για το κύκλωμα παιδεραστίας που υπήρχαν από το 2012, ενώ από την κυρία Μενδώνη αν προτίθετο να κάνει εσωτερικό έλεγχο στο Εθνικό Θέατρο, για ανάλογες συμπεριφορές, αφού φαίνονταν να εμπλέκεται υψηλά ιστάμενο στέλεχος του.
Εγώ περίμενα από την Κυβέρνηση και την κυρία Μενδώνη, να επιδείξουν πολύ νωρίτερα τα ίδια αντανακλαστικά που δείξαμε εμείς ως κόμμα. Αυτό είναι πολιτική ευθύνη που όφειλε να είχε αναλάβει και γι’ αυτό να είχε παραιτηθεί.»
Σχολιάζοντας τα πρόσφατα επεισόδια στο ΑΠΘ, είπα:
«Ειλικρινά όλες αυτές οι σκηνές είναι ντροπή για το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και για όλους μας. Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση, πρέπει να λυθεί το πρόβλημα.
Το Κίνημα Αλλαγής, είχε διατυπώσει επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα του πρόσφατου νόμου της κυρίας Κεραμέως, κατά την συζήτηση του. Φοβόμαστε δυστυχώς ότι για μια ακόμη φορά αυτή η Κυβέρνηση, νομίζει ότι λύνει τα προβλήματα με το να νομοθετεί και να ξανανομοθετεί. Όμως το θέμα δεν είναι η νομοθέτηση, αλλά η εφαρμογή του νόμου.
Πριν από ενάμιση χρόνο αυτή η Κυβέρνηση μ΄ έναν από τους πρώτους νόμους που έφερε στην Βουλή, νομοθετούσε την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και την αυτεπάγγελτη είσοδο της Αστυνομίας για οποιαδήποτε αδίκημα. Εφαρμόστηκε ποτέ αυτός ο νόμος; Εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή; Υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα από την εφαρμογή του; Ειλικρινά δεν νομίζω ότι βλέπουμε το δάσος, αλλά βλέπουμε το δέντρο.
Με τον νέο νόμο, νομίζω ότι τα πράγματα θα γίνουν πιο δύσκολα. Θα έχουμε ένα σώμα ανθρώπων, που θα έχουν μια στοιχειώδη εκπαίδευση, οι οποίοι θα είναι εξοπλισμένοι μόνο μ’ ένα κλομπ. Τι ακριβώς θα κάνουν; Τι θα έκαναν στα πρόσφατα επεισόδια; Θα καλούσαν την Αστυνομία.
Σαν παράταξη είμαστε πολύ περήφανοι που ο καλύτερος (κατά τη γνώμη μου) νόμος για την Παιδεία που έχει ψηφιστεί, ήταν έργο μας. Ο νόμος Διαμαντοπούλου είχε προετοιμαστεί σωστά και ήταν απόρροια διαλόγου και συναίνεσης που εκφράστηκε με την ευρεία πλειοψηφία που έλαβε κατά την ψηφοφορία.
Δυστυχώς όμως η κλασική παθογένεια της Ελλάδας και του ελληνικού πολιτικού συστήματος οδήγησε στο «ξήλωμα» του σχεδόν αμέσως, από την επόμενη Κυβέρνηση. Συνεχίστηκε με σοβαρές ευθύνες της συγκυβέρνησης και με το πλήρες αποτελείωμα του από την Κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Είδαμε λοιπόν ένα νόμο που τα είχε προβλέψει όλα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, που θα έπρεπε να είναι οδηγός μας αλλά αντί να δούμε τι χρειαζόταν για να επικαιροποιηθεί και να κάνουμε σημειακές αλλαγές, τον καταργούμε. Το θέμα λοιπόν είναι η εφαρμογή των νόμων και όχι κάποιος να θέλει να ταυτίσει το όνομα του με έναν νόμο για να μείνει στην Ιστορία. Αυτά είναι αστεία πράγματα.»
Νάντια Γιαννακοπούλου 