Παιδεία, κώδικας δεοντολογίας και νομοθετικό πλαίσιο τα πιο σημαντικά εφόδια για την αντιμετώπιση των φαινομένων κακοποίησης
Στην εκπομπή «Σημείο Αναφοράς» με τη Φραντζέσκα Σαββοργινάκη, συζητήσαμε σχετικά με την Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσα για τον εμβολιασμό των ευπαθών ομάδων. Αλλά αναλύσαμε και θέματα που απασχολούν την ειδησεογραφία όπως η επίταξη των ιδιωτικών κλινικών και οι αποκαλύψεις για σεξουαλικές κακοποιήσεις στον χώρο του πολιτισμού.
Κατά την τοποθέτηση μου για τον εμβολιασμό των ευπαθών ομάδων τόνισα:
«Είναι μια αβλεψία της Κυβέρνησης, όταν σ’ όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ο εμβολιασμός των ευπαθών ομάδων ρυθμίζεται και έχουν μια προτεραιοποίηση. Αυτό ακριβώς ζητάμε με ερώτηση μας τρεις Βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής την προηγούμενη εβδομάδα και με Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσα σήμερα.
Νομίζω ότι όλοι έχουμε καταλάβει ότι μέσα στην πανδημία, χρειάζεται να υπάρχει μια συμφωνία λογικής, ευαισθησίας και αλληλεγγύης. Βεβαίως καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να υπάρχει μια πρόνοια για τους ανθρώπους άνω των 65 ετών που πλήττονται από τον κορονοϊο. Όμως δημιουργείται ένα πολύ σοβαρό ερώτημα σχετικά με την επιλογή της Κυβέρνησης. Δηλαδή για πιο λόγο κατά προτεραιότητα εμβολιάζει υγιείς ανθρώπους των ηλικιών 60 έως 64 ετών και να μην μπορούν ταυτόχρονα να ενταχθούν στους εμβολιασμούς και οι ευπαθείς ομάδες.
Άνθρωποι που πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια και οι οποίοι πρέπει να πηγαίνουν στο τρεις φορές την εβδομάδα για να κάνουν αιμοκάθαρση, άνθρωποι που πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια ή έχουν πολύ σοβαρές συννοσηρότητες, είναι εκτεθειμένοι στον Covid -19. Αυτό επιβεβαιώνεται και από έρευνες που δείχνουν ότι οι άνθρωποι που έχουν τέτοιου είδους ευαλωτότητα και συννοσηρότητα συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα θύματα του Covid – 19.
Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που οφείλει να το δει και να δώσει δώσει άμεσα λύση, βοηθώντας αυτούς τους ανθρώπους. Είναι ζήτημα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.»
Αναφορικά με την επίταξη των ιδιωτικών κλινικών επεσήμανα:
«Η κατάσταση στην Αττική είναι πολύ κρίσιμη και με γνώμονα αυτό θα πρέπει η Κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει μια ξεκάθαρη θέση. Νομίζω ότι το συμφέρον των πολιτών είναι πολύ πιο πάνω από αυτό των ιδιωτικών κλινικών.
Σήμερα το πρωί η πληρότητα στις ΜΕΘ ήταν ασφυκτική. Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Ας μην δούμε ξανά φαινόμενα τύπου Θεσσαλονίκης, δεν υπάρχει η δυνατότητα να πιαστούμε ξανά απροετοίμαστοι. Εμείς ως Κίνημα Αλλαγής αυτό που ζητάμε είναι η επίταξη των ιδιωτικών κλινικών και γιατρών, προκειμένου ν’ αντιμετωπίσουμε όσο καλύτερα γίνεται το φαινόμενο.»
Σχετικά με τις αποκαλύψεις για σεξουαλικές παρενοχλήσεις στον χώρο του πολιτισμού, σημείωσα:
«Μετά τις καταγγελίες της κυρίας Μπεκατώρου, έχουμε δει ν΄ ανοίγουν τα στόματα και ένα τσουνάμι καταγγελιών έχει υπάρξει, όχι μόνο στον χώρο του αθλητισμού, αλλά και στον καλλιτεχνικό χώρο.
Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν, να μπορέσουμε να δώσουμε σ’ όλα αυτά τα παιδιά (αγόρια και κορίτσια) την αίσθηση ότι είμαστε δίπλα τους, ότι είναι ασφαλείς, να μην φοβηθούν να σπάσουν την σιωπή και να καταγγείλουν τις κακοποιητικές συμπεριφορές. Αυτός είναι ένα από τους βασικούς λόγους που πήραμε αυτή την πρωτοβουλία και φέραμε το ζήτημα στο ανώτατο επίπεδο, στη Βουλή των Ελλήνων.
Όμως η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν τα δημοσιεύματα για εμπλοκή γνωστού ηθοποιού – σκηνοθέτη σε κύκλωμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων. Γι’ αυτό και με την ερώτηση ζητάμε από τους Υπουργούς Δικαιοσύνης, Προστασίας του Πολίτη και Πολιτισμού, απαντήσεις. Από τον Υπουργό Δικαιοσύνης ζητάμε να μάθουμε τι έχει γίνει, έχει αυτεπάγγελτα κινηθεί η Δικαιοσύνη, όπως επιβάλλει ο Νόμος; Γιατί είναι πολύ σοβαρά τα αδικήματα και χρειάζεται να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση.
Ρωτάμε τον κύριο Χρυσοχοϊδη να μας πει τι συνέβη με την έρευνα που διεξήγαγε η αστυνομία το 2012. Απ’ ότι διαβάζουμε σταμάτησε. Γιατί σταμάτησε; Δεν βρέθηκαν στοιχεία; Βρέθηκαν αλλά έγινε κάτι και δεν προχώρησε; Για πιο λόγο συνέβη αυτό;
Και τέλος ζητούμε από την κυρία Μενδώνη να διεξάγει εσωτερικό έλεγχο στο Εθνικό Θέατρο, καθώς φέρεται να εμπλέκεται υψηλά ιστάμενο στέλεχος του. Έχουν υπάρξει καταγγελίες ή άλλες αξιόποινες πράξεις στην λειτουργία του Εθνικού Θεάτρου;
Νομίζω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικά ερωτήματα, τα οποία θα βοηθήσουν όλοι αυτή την ζοφερή κατάσταση και η λύση είναι μια. Η λύση είναι να είμαστε δίπλα στα θύματα, να αισθανθούν ασφάλεια, να καταλάβουν ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ και το πιο σημαντικό όλων είναι να δούμε πως μπορεί η πολιτεία να στηρίξει με δικές της πρωτοβουλίες αυτή τη κατάσταση.»
Για την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα σχετικά με την παραγραφή των κατηγοριών για σεξουαλική κακοποίηση τόνισα:
«Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υπάρχει η αίσθηση ότι για τόσο φρικιαστικά εγκλήματα, να τίθεται ζήτημα παραγραφής. Είναι απαράδεκτο, αδιανόητο.
Η αυστηροποίηση των ποινών αλλά και το ζήτημα της παραγραφής τόσο ειδεχθών αδικημάτων είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δυστυχώς με την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα, όσον αφορά ιδιαίτερα για τα πλημμελήματα και όχι για τα κακουργήματα, έχει υπάρξει μια αλλαγή επί τα χείρο. Δηλαδή ενώ το Άρθρο 113 Παράγραφος 6 του παλαιού Ποινικού Κώδικα, ορίζει ότι η παραγραφή ξεκινά μετά την ενηλικίωση του θύματος, για μια σειρά από αδικήματα. Αυτό άλλαξε, (και ήταν μια από τις μεγάλες αστοχίες του νέου Ποινικού Κώδικα) και η περίοδος παραγραφείς ξεκινά πλέον πριν την ενηλικίωση.
Άκουγα σχετικά, ότι στην Γαλλία σχεδιάζουν ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο, που αν υπάρχει βιασμός πέντε κοριτσιών εκ των οποίων έχουν παραγραφεί οι τέσσερις και ο πέμπτος δεν έχει, τότε θα θεωρούνται ως μη παραγεγραμμένα όλα τα αδικήματα. Νομίζω ότι είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση, που θα μπορούσαμε να μελετήσουμε και να την ενσωματώσουμε στο Δίκαιο μας.
Όλα αυτά είναι σοβαρά θέματα που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και πρέπει να γίνει ένα μεγάλο διάλογος για να τα αλλάξουμε άμεσα. Το οφείλουμε στα παιδιά μας, το οφείλουμε στην κοινωνία που παλεύουμε να την κάνουμε καλύτερη. Πρέπει τώρα, χθες να ξεκινήσει η Κυβέρνηση, ο κύριος Τσιάρας ένα διάλογο με τα κόμματα και τους αρμόδιους φορείς για ν’ αλλάξουμε αυτόν τον παραλογισμό.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αν δεν γίνει αυτό τώρα, δεν θα γίνει ποτέ. Τώρα είναι οι κατάλληλες συνθήκες, τώρα που υπάρχει όλο αυτός ο χείμαρρος καταγγελιών. Τώρα πρέπει να φανεί ότι υπάρχει Πολιτεία, ότι υπάρχει Κράτος – Δικαίου που μπορεί να εξασφαλίσει μια πραγματική προστασία για τα θύματα και μια μεγαλύτερη προστασία στα νέα παιδιά ώστε να μην δεχθούν τέτοιες συμπεριφορές. Όσο για τους θύτες ή τους ενδεχόμενους θύτες τους επιφυλάσσει την αναλογική τιμωρία για τόσο φρικιαστικά εγκλήματα, προκειμένου να πληρώσουν ακριβά όσοι τα έχουν διαπράξει, είτε αυτοί που έχουν οτιδήποτε στο μυαλό τους να το σκεφτούν δεύτερη και τρίτη φόρα και να μην οδηγηθούν σε τέτοιου είδους καταστάσεις.»
Για την πρόταση του Υφυπουργού Πολιτισμού για την σύνταξη κώδικα δεοντολογίας είπα:
«Ένας κώδικας δεοντολογίας έχει να κάνει με ένα σύνολο κανόνων συμπεριφοράς που πρέπει να τηρείται ανά επαγγελματικό χώρο. Δυστυχώς στον χώρο της τέχνης δεν υπάρχει και είναι ένα τεράστιο κενό.
Για παράδειγμα σ’ έναν τέτοιο κώδικα θα μπορούσε να οριστεί ότι η οντισιόν για ένα έργο οφείλει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο σ’ επαγγελματικό χώρο (π.χ. θέατρο), παρουσία του σκηνοθέτη, του παραγωγού ή και κάποιων συντελεστών. Γιατί ας θυμόμαστε ότι οι περισσότερες από τις καταγγελίες αφορούν περιστατικά που έχουν γίνει σε ιδιωτικούς χώρους όπου οι θύτες είχαν τον απόλυτο έλεγχο. Θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα αν ίσχυε ένας τέτοιος κανονισμός και είναι κάτι από τα πολλά που μπορούν να υπάρχουν.
Ένας τέτοιος θα μπορούσε να συνταχθεί με την στενή συνεργασία του ΣΕΗ που ξέρει πολύ καλύτερα και είναι ο αρμόδιος θεσμικός παράγοντα και που κατά την γνώμη μου έχει διαχειριστεί την μέχρι τώρα κατάσταση υποδειγματικά.
Όμως το άλφα και το ωμέγα είναι η παιδεία. Συζητούσα το θέμα διεξοδικά με τον σύζυγο μου που είναι καλλιτεχνικός διευθυντής στην Δραματική Σχολή της Αγ. Βαρβάρας και οφείλω να ομολογήσω ότι μεγάλο ζητούμενο είναι ότι πρέπει να διαμορφώσουμε παιδιά που θα νιώθουν ασφάλεια, εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, που θα έχουν αυτοπεποίθηση και θα μπορούν να βρίσκουν την δύναμη να πουν όχι, αυτό είναι το όριο μου. Άρα παιδεία, κώδικας δεοντολογίας και νομοθετικό πλαίσιο είναι τα πιο σημαντικά.»
Νάντια Γιαννακοπούλου 