Άρθρο στην εφημερίδα «Τα Νέα» στις 04.02.2021
Το Κίνημα Αλλαγής φαίνεται να απασχολεί την επικαιρότητα αυτή την περίοδο. Επικοινωνιακά, ανεξαρτήτως λόγων, είναι καλό και σίγουρα αναπότρεπτο. Είναι, άλλωστε, το τρίτο Κόμμα στην χώρα και θα έπρεπε να ανησυχούμε ακόμα περισσότερο, αν δεν συνέβαινε αυτό. Μόνο που δεν θα πρέπει να μας απασχολεί κάθε τι που γράφεται και πολύ περισσότερο να «τα βάζουμε» με δημοσιογράφους ή δημοσκόπους, αν αυτά που γράφουν οι πρώτοι και βρίσκουν οι δεύτεροι δεν μας ικανοποιούν. Δεν μας ταιριάζουν οι θεωρίες συνωμοσίας.
Το πρόβλημα δεν βρίσκεται σ΄ αυτό το σημείο. Δεν είναι αν κάποιος δημοσιογράφος γράφει κάτι πιθανά αρνητικό για εμάς, ούτε αν ένας δημοσκόπος βρίσκει λίγο πάνω, λίγο κάτω θετικούς και αρνητικούς ποσοτικούς και αρνητικούς δείκτες, που μας αφορούν. Το μείζον πρόβλημα είναι ότι το Κίνημα Αλλαγής καταγράφεται, από τις εθνικές εκλογές και μετά, σε όλες τις δημοσκοπήσεις να κινείται μεταξύ 6% και 7%. Αυτό απασχολεί τα στελέχη του, τους φίλους του και είναι λογικό να αναζητούνται τα αίτια, οι λόγοι για τους οποίους δεν αρέσουμε, όπως θα έλεγε η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη ή τουλάχιστον που δεν αρέσουμε όσο εμείς θα θέλαμε. Θέλουν ένα Κόμμα που θα παίρνει διψήφια ποσοστά, που θα πρωταγωνιστεί, που θα καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις. Αυτό, δυστυχώς, δε το βλέπουμε σήμερα.
Έχει γίνει σημαντική προσπάθεια από το Κίνημα Αλλαγής να παρουσιάσει προτάσεις για τα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, και ιδιαίτερα μέσα στην πανδημία. Οι περισσότεροι δέχονται ότι ο πολιτικός μας λόγος δεν έχει και δεν θα μπορούσε βέβαια να έχει σχέση με τον λαϊκίστικο λόγο του ΣΥΡΙΖΑ που φαίνεται να επιστρέφει στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Αυτό είναι μια βάση, αλλά φαίνεται εκ των πραγμάτων ότι δεν αρκεί. Άρα έχουμε χρέος να ψάξουμε πιο βαθιά θέματα που συνδέονται με τη φυσιογνωμία μας, το αποτύπωμά μας, την συνολική εναλλακτική μας πρόταση, ακόμα και όσους μας εκπροσωπούν. Δεν αναφέρομαι στην εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας, αλλά την εικόνα που λαμβάνει η κοινωνία για εμάς. Γι αυτό και πρέπει να τα δούμε όλα τολμηρά, με ανοικτό πνεύμα και διάθεση να προχωρήσουμε σε όλες τις αναγκαίες αλλαγές, που θα μας επιτρέψουν να κάνουμε μια δυναμική επανεκκίνηση και ανακατάληψη του χώρου μας. Η χρονική στιγμή είναι τώρα, τώρα που η Κυβέρνηση φθείρεται και ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει ένα 25%-30% των δυνάμεών του. Τώρα που δημιουργείται ζωτικός πολιτικός χώρος που μπορούμε να διεκδικήσουμε.
Στην πορεία για την Συνδιάσκεψη του Νοεμβρίου οφείλουμε να τα δούμε όλα, να κάνουμε τις απαραίτητες εκείνες αλλαγές που θα ανοίξουν τις πόρτες για μια νέα αρχή ως μεταρρυθμιστικής δύναμης του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Μέχρι τότε βέβαια δεν μπορούμε να εμποδίσουμε έναν διάλογο που εκ των πραγμάτων αναπτύσσεται και τα περιλαμβάνει όλα. Ο διάλογος, ο εντοπισμός προβλημάτων, η κατάθεση σκέψεων ακόμα και υποψηφιοτήτων για την Προεδρία δεν είναι αίτια εσωστρέφειας. Αντίθετα, όπως μας διδάσκει η θυελλώδης πορεία του ΠΑΣΟΚ μπορεί να είναι και προωθητικοί παράγοντες.
Αυτό το 6%-7% είναι που δημιουργεί, δυστυχώς, εσωστρέφεια και απογοήτευση… Αυτή η στασιμότητα, που δεν πρέπει να εθιστούμε σ΄ αυτή.
Νάντια Γιαννακοπούλου 