Άρθρο μου σήμερα στο δημοσιογραφικό site Daily Post,gr:
Το είδαμε κι αυτό… Στημένο από την αρχή μέχρι το τέλος δήθεν ρεπορτάζ, προβοκατόρικο, χαρακτηριστικό δείγμα fake news, σε εφημερίδα αόρατης κυκλοφορίας «απεκάλυπτε» δήθεν ότι τέσσερις Βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής, ανάμεσα στους οποίους και εγώ, εμφανιζόμασταν έτοιμοι προς Υπουργοποίηση σε ενδεχόμενο Ανασχηματισμό της Κυβέρνησης. Ασφαλώς και όλοι μας καταδικάσαμε αυτονόητα αυτό το δείγμα θλιβερής δημοσιογραφίας, αλλά δεν βρίσκεται μόνο εκεί το θέμα.
Άλλωστε ποιος πήρε «χαμπάρι» αυτό το στημένο παιχνίδι, όταν η Ελλάδα καίγεται μπροστά στην Οικονομική Κρίση; Ένα παιχνίδι περιορισμένου ενδιαφέροντος και ακροατηρίου ήταν, τίποτε περισσότερο.
Φαντάζομαι ότι ένα τέτοιο ρεπορτάζ μπορεί να γράφεται γιατί ο δημοσιογράφος από κάπου, από κάποιους, πήρε πληροφορίες ή γιατί έτσι κάποιοι σκέφτηκαν ότι πρέπει να γραφτεί.
Ποιος όμως θα μπορούσε να επωφεληθεί από αυτό;
Δεν γνωρίζω.
Γνωρίζω όμως ποιοι δεν ωφελούνται.
Σίγουρα δεν ωφελείται το Κίνημα Αλλαγής, που εμφανίζεται ως «κόμμα- τροφοδότης», όπως και τα τέσσερα στελέχη που δίνουμε καθημερινά μάχη για την παράταξη μας και το χώρο μας και ξαφνικά εμφανιζόμαστε ως «ύποπτοι».
Από την άλλη, δεν φαίνεται να ωφελείται ούτε η Ν.Δ γιατί αν ήθελε να «κάνει μεταγραφές» θα τις περιφρουρούσε και βέβαια «αν η δουλειά είχε γίνει» δεν θα νιώθαμε και καμία ανάγκη να διαψεύσουμε και να νιώθουμε και οργισμένοι με όποιον ή όποιους παίζουν με τα ονόματά μας, την πολιτική μας πορεία, τη συμβολή μας να κρατηθεί το ΠΑΣΟΚ όρθιο και το Κίνημα Αλλαγής στα δύσκολα.
Άρα; Άρα τι τρέχει; Γιατί για παράδειγμα το δημοσίευμα επέλεξε να αναδείξει ένα ανύπαρκτο θέμα; Γιατί για παράδειγμα δεν επέλεξε να παίξει με το θέμα που είναι «της μόδας» εδώ και μήνες και για αυτό είχα στείλει επιστολή προς την ηγεσία του Κόμματος; Αυτό της δήθεν ανάγκης έναρξης διαλόγου του Κινήματος Αλλαγής με τον ΣΥΡΙΖΑ που τροφοδοτεί πολλαπλά ρεπορτάζ; Ασφαλώς αναφέρεται στην παρέμβαση παλιού στελέχους μας και επί σειρά ετών υπουργού του ΠΑΣΟΚ, που διατύπωσε την άποψη ότι «αυτή η επιλογή είναι μονόδρομος». Απλά όμως το αναφέρει, ενώ στο πρωτοσέλιδο και μάλιστα με τις φωτογραφίες των «υπόπτων» και μέσα στο «ρεπορτάζ» τα βέλη στρέφονται στους «υπουργοποιήσιμους», Λες και επιδίωξη του είναι να «περάσει μαλακά» η δήλωση και να δημιουργηθεί ένα «αντίβαρο», «μία εξισορρόπηση» των εντυπώσεων με ένα ανύπαρκτο θέμα. Λες …
Ας πιάσουμε όμως την ουσία αυτού ακριβώς του θέματος, γιατί αυτό είναι που τροφοδοτεί εσωστρέφεια, ανησυχία και δυσφορία στη συντριπτική πλειοψηφία των μελών και των φίλων του Κινήματος Αλλαγής. Κάποιοι φαίνεται δεν έχουν καταλάβει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων μας θεωρούν ότι το Κίνημα Αλλαγής και ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν πολιτικά, ιδεολογικά, αλλά και πολιτισμικά σε εντελώς διαφορετικούς κόσμους. (Θεωρώ βέβαια αυτονόητη τη διαφοροποίηση μας με την ΝΔ, καθώς είναι ο ιστορικός πολιτικός μας αντίπαλος και εν τέλει δεν θέτει κανείς κανένα ζήτημα συνεργασίας μαζί της!).
Τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ δεν ξεχνούν την ενοχοποίηση του ΠΑΣΟΚ Απο το ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα «δοσιλόγων και διεφθαρμένων» που κατηγορήθηκε με τον πιο ανήθικο πολιτικά τρόπο για να λεηλατηθεί, βοηθούντων στελεχών του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Δεν ξεχνούν τους τραμπουκισμούς, τις ύβρεις, τη σταθερή προσπάθεια σπίλωσης στελεχών του. Δεν ξεχνούν πως έπαιξαν με την χώρα και την κοινωνία, ξεκινώντας ως δήθεν αντιμνημονιακοί για να καταλήξουν να υπερασπίζονται το πιο σκληρό Μνημόνιο, το δικό τους ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μνημόνιο έχοντας προλάβει να χρεώσουν την χώρα με 100 δις. ευρώ από την «υπερήφανη διαπραγμάτευση». Δεν ξεχνούν τον τρόπο που πολιτεύτηκαν τεσσεράμισι ολόκληρα χρόνια, αναδεικνύοντας τον «Πολακισμό» ως πολιτισμικό πρότυπο και το ψέμα, τη φίμωση, το διασυρμό, ως μεθόδους χτυπήματος της αντιπολίτευσης, ενώ ρήμαζαν τη μεσαία τάξη με απίστευτη υπερφορολόγηση και προκαλώντας πολλαπλή ζημιά σε θεσμούς, Δικαιοσύνη, Παιδεία και όχι μόνο. Δεν αγνοούν όμως και το λαϊκισμό ως συστατικό στοιχείο του DNA τους αυτό το διάστημα που αντιπολιτεύονται μη δίνοντας καμία εξήγηση για τις βαρύτατες ήττες τους και την αναντικατάστατη συμβολή τους στην ενίσχυση της Ν.Δ και το πλήγμα που επέφεραν σε κάθε έννοια Αριστεράς και Κεντροαρστεράς. Μέχρι και λίγες μέρες πριν έδειχναν τι πιστεύουν, όταν κρυβόντουσαν από την επίσημη εκδήλωση προς τιμήν των αδικοχαμένων θυμάτων της MARFIN.
Όλα αυτά δεν μπορεί να τα αγνοεί κανείς ή να τα αντιμετωπίζει με προτάσεις που έχουν άρωμα της δεκαετίας του ΄80 ή του ‘90. Είναι προτάσεις που δεν εμπεριέχουν το στοιχείο της υπέρβασης προς το αύριο, αλλά του φόβου και της ματιάς προς το παρελθόν. Κάθε άλλη στάση δείχνει να αγνοεί τις μεγάλες αλλαγές στην Ελληνική Κοινωνία, να αγνοεί τη βάση του Κινήματός μας και βεβαίως να αγνοεί τις αποφάσεις Συνεδρίων και Οργάνων που καθορίζουν ότι η προσπάθειά μας πρέπει να στοχεύει στην ενδυνάμωση του Κινήματος αλλαγής ξεπερνώντας προβλήματα και καθυστερήσεις και βεβαίως στην αυτόνομη πορεία του.
Ωστόσο συχνά αναρωτιέμαι και κάνω μια υπόθεση εργασίας: Αν υποθέταμε λοιπόν ότι θα κάναμε μία διερευνητική συνάντηση αντιπροσωπειών μεταξύ του Κινήματος Αλλαγής και του ΣΥΡΙΖΑ και «βάζαμε κάτω» μία πολιτική ατζέντα. Αλήθεια τι το κοινό θα προέκυπτε αν συζητούσαμε κάποια εντελώς βασικά θέματα, Όπως:
– Για το Πολιτικό Σύστημα και το Εκλογικό Σύστημα, πού θα κατέληγε άραγε μία τέτοια συζήτηση; Εμείς θεωρούμε την Απλή Αναλογική ως ένα εκλογικό σύστημα που μπορεί να φαντάζει δικαιότερο, θα ήταν όμως διαλυτικό αυτή τη στιγμή για τη χώρα και γι αυτό συμβάλαμε προκειμένου οι μεθεπόμενες εκλογές να μην πραγματοποιηθούν με αυτό το εκλογικό σύστημα.
– Για τη λειτουργία της Δημοκρατίας και των θεσμών, πού θα μπορούσε να καταλήξει μία τέτοια συζήτηση; Αυτή την ώρα σε Επιτροπή της Βουλής συζητείται ουσιαστικά η προσπάθεια συγκρότησης παραδικαστικού- παρακρατικού κυκλώματος που οδήγησε στην προσπάθεια διασυρμού και ενοχοποίησης δέκα κορυφαίων στελεχών της τότε Αντιπολίτευσης ανάμεσά τους και δικά μας στελέχη χωρίς στοιχεία. Αυτή είναι η αντίληψη περί Δημοκρατίας που έχουν και τότε τι κοινό έχουμε;
– Για την ελευθερία του Τύπου και τα νέα δικαιώματα, πού θα καταλήγαμε; Όταν είδαμε την νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ ότι καλό θα ήταν όποιο Μ.Μ.Ε «δεν μας λιβανίζει», να σπιλωθεί, να συκοφαντηθεί και τελικά μεθοδευμένα να δούμε το κλείσιμό του, όπως συνέβη επι κυβέρνησής του;
– Για την Παιδεία τι θα συζητούσαμε αλήθεια; Αν μπορεί να γίνεται εξ αποστάσεως διδασκαλία ή ότι δεν μπορεί και πρέπει να γίνεται αξιολόγηση Σχολικών Μονάδων και Εκπαιδευτικών;
– Για την Περιβαλλοντική Πολιτική πού θα καταλήγαμε; Ότι είναι ασύμβατη η προστασία του Περιβάλλοντος με κάθε είδους επένδυση ή ότι καλύτερα λιγνίτης στις Μονάδες της Δ.Ε.Η και όχι ενίσχυση των Α.Π.Ε;
Θα μπορούσα να αναφέρω πάμπολλα παραδείγματα, αν και κάποιοι ίσως τα παραβλέπουν. Αν κάποιος θέλει να τα βρει, υπογράφει και ένα κείμενο που λέει ότι θέλει μία Ελλάδα ισχυρή, με πολλά λεφτά σε κάθε σπίτι, χωρίς όμως φόρους και με έσοδα από το μεγάλο κεφάλαιο, που παρεπιπτόντως δεν είδαμε να κάνει και κάτι ο ΣΥΡΙΖΑ. Καλύτερα άλλωστε πλούσιος κ υγιής παρά φτωχός και άρρωστος!!!
Έτσι λοιπόν νομίζω έχουν τα πράγματα και αβίαστα προκύπτει το συμπέρασμα για όσους πονάνε πραγματικά το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής και δεν έχουν ιδεοληψίες ή την αντίληψη « έρχεται βροχή, ας βρούμε μία ομπρέλα» : Σήμερα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ένα κόμμα σαν το ΠΑΣΟΚ, σαν το Κίνημα Αλλαγής με μεταρρυθμιστικό πνεύμα, καινοτομία, διερεύνηση σύγχρονων λύσεων, ανοίγματoς νέων θεμάτων σε μία ατζέντα παρέμβασης για το μέλλον και με σταθερό μέτωπο τόσο απέναντι στην δεξιά που είναι ο ιδεολογικός και πολιτικός μας αντίπαλος, όσο και στο λαϊκισμό ως βασικό εχθρό της Δημοκρατίας. Ένα Κίνημα Αλλαγής που θα ασκεί σκληρή, αυστηρή, απαιτητική κριτική στην Κυβέρνηση στη βάση προτάσεων που βοηθούν την Ελλάδα στην εποχή της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης. Ένα Κίνημα Αλλαγής που θα γυρνάει σταθερά την πλάτη σε όσους έκαναν τον τυχοδιωκτισμό, το λαϊκισμό και την αμετροέπεια αντίληψη πολιτικής.
Σ΄ αυτή την κατεύθυνση της αυτόνομης Πορείας μας λοιπόν πρέπει να πορευόμαστε και θα πορευτούμε, και ας γράφουν κάποιοι ό,τι θέλουν ανάλογα με «τις πηγές τους» και τον πόνο τους.
Το link:
Νάντια Γιαννακοπούλου 