Σε ό,τι αφορά στο ζήτημα της δραχμολογίας, που είδαμε να τίθεται ξανά στο προσκήνιο προχθες από αρμόδια χείλη – του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ξυδάκη – κάτι τέτοιο προσφέρει κάκιστες υπηρεσίες μεσούσης της διαπραγμάτευσης. Γιατί, πολύ απλά, εξυπηρετεί απολύτως αυτό που υποστηρίζουν ο κ. Σόιμπλε και οι ακραίοι συντηρητικοί κύκλοι της Ε.Ε., ο οποίοι πρώτοι απ’ όλους θέλουν να δουν την έξοδο της χώρας μας από τον πυρήνα της Ευρωζώνης.
Όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο ό,τι λέει το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ούτε οι ακραίοι συντηρητικοί κύκλοι που έχουν επικρατήσει τα τελευταία χρόνια και επιβάλλουν αυτήν την πολύ σκληρή πολιτική λιτότητας. Η Ευρώπη είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης, του κοινωνικού κράτους και των δικαιωμάτων, για τα οποία έχουν δώσει μεγάλο αγώνα οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές.
Είναι γεγονός ότι έχουν γίνει λάθη σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ασφαλώς η Ευρώπη πρέπει να κάνει την αυτοκριτική της και να ξαναγίνει η Ε.Ε. των ιδεών και αξιών ηγετών όπως ο Ούλωφ Πάλμε, ο Φρανσουά Μιτεράν κ.ά. Δυστυχώς στις μέρες μας έχουν λιγοστέψει αυτές οι προσωπικότητες, οι οποίες έστησαν το ευρωπαϊκό δημιούργημα, και γι’ αυτό έχουμε οδηγηθεί στη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή.
Όμως παρόλα αυτά, η Ευρώπη παραμένει η καλύτερη «γειτονιά» σε όλον τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι από όλα τα μέρη της γης, όλοι όσοι αντιμετωπίζουν δυσκολία και δυστυχία, πόλεμο ή κακουχία, θέλουν να έρθουν εδώ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, ισότιμο μέλος της οποίας είμαστε και πρέπει να παραμείνουμε κι εμείς κι αυτό δεν τίθεται εν αμφιβόλω σε καμία περίπτωση.
Γιατί μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. έχουμε την πιο ώριμη και θωρακισμένη δημοκρατία που έχει ζήσει η Ελλάδα στην σύγχρονη ιστορία της. Η περίοδος από το ’81 και μετά, παρά τα όποια λάθη έχουν γίνει – και δεν θα τα αρνηθώ – ήταν η καλύτερη περίοδος που έχει ζήσει ο Ελληνικός λαός, που βελτίωσε το βιοτικό του επίπεδο περισσότερο από ποτέ. Τί θέλουμε λοιπόν; Να οδηγηθούμε πίσω σε εποχές προ του ‘81, σε μια Ελλάδα-Ψωροκώσταινα, όπως ήμασταν τότε;
Δυστυχώς η κυβέρνηση έχασε πολύ χρόνο, και όσο έχανε χρόνο, χανόταν αντιστοίχως και χρήμα, γεγονός που σημαίνει ολοένα και περισσότερα νέα μέτρα για τους Έλληνες πολίτες. Με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οδηγούμαστε ουσιαστικά στο δίλημμα «ή Grexit και απόλυτη καταστροφή, ή διαρκής λιτότητα». Για το ότι το Grexit σημαίνει απόλυτη καταστροφή, ο πλέον αρμόδιος να επιχειρηματολογήσει είναι ο κ. Τσίπρας, που έκανε την «κωλοτούμπα», μετά από την μελέτη που είχε εκπονήσει ο κ. Βαρουφάκης για το τί θα σήμαινε το Grexit για την Ελλάδα. Για τη δε διαρκή λειτότητα, με τέταρτο μνημόνιο κι επιπλέον δυσβάσταχτα μέτρα, αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να λειτουργήσει.
Χρειάζεται λοιπόν, επιτέλους, συναίνεση και συνεννόηση από ΟΛΑ τα κόμματα, για να δούμε ποιό θα είναι το δικό μας σχέδιο για να βγούμε από την κρίση – όχι απλά το σχέδιο της Τρόικας και των μνημονίων, αλλά το ΕΘΝΙΚΟ σχέδιο για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο και για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στο κράτος, στην οικονομία και στην κοινωνία ώστε να πάμε μπροστά.
Νάντια Γιαννακοπούλου 