Σήμερα δεχτήκαμε ένα τυφλό, δολοφονικό, τρομοκρατικό χτύπημα. Ουσιαστικά δεν ήταν τίποτα άλλο από ευθείες βολές απέναντι σε ανθρώπους που έκαναν τη δουλειά τους – τους αστυνομικούς που έχουν διατεθεί για τη φύλαξη του ΠΑΣΟΚ – και βεβαίως βολές απέναντι στην έδρα ενός κόμματος, που αποτελεί θεσμικό πυλώνα της δημοκρατίας.
Δεν θεωρώ ότι το ΠΑΣΟΚ αποτελεί στόχο λόγω «κακών» συνειρμών με την τρομοκρατία. Απλά είναι ένας στόχος που βρίσκεται πολύ κοντά στο «άβατο», πλέον, των Εξαρχείων.
Όμως τα τρομοκρατικά χτυπήματα όπως το σημερινό δεν αφορούν μόνο το ΠΑΣΟΚ. Αφορούν τη ζωή και την ασφάλεια όλων των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων, που βιώνουν καθημερινά αυτήν την ανασφάλεια. Οποιοσδήποτε πολίτης θα μπορούσε να διέρχεται εκείνη την ώρα από αυτό το κεντρικότατο σημείο. Από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα.
Αυτό που είδαμε χθες ήταν πρωτοφανές: δηλαδή δεν είναι δυνατόν να γίνεται δολοφονικό χτύπημα και οι τρομοκράτες να φεύγουν ανενόχλητοι, εκμεταλλευόμενοι το «άβατο». Ασφαλώς και δεν ήταν όλα τέλεια τα προηγούμενα χρόνια, όμως η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο. Δεν έχει κινδυνεύσει κανείς περισσότερο στα Εξάρχεια απ’ ό,τι τα τελευταία δύο χρόνια. Τους τελευταίους 18 μήνες είχαμε τουλάχιστον 25 επιθέσεις με μολότωφ – υπενθυμίζω ότι πριν μερικούς μήνες μία μολότωφ έσκασε πάνω στην πλάτη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ έξω από τα γραφεία μας.
Δεν νοείται σε μία ευνομούμενη πολιτεία, σε ένα κράτος δικαίου, εν έτει 2017, να αναζητούμε περιοχές όπου δεν υπάρχει «άβατο», προκειμένου να επιλέγουμε τη βάση μας. Τα Εξάρχεια είναι μια όμορφη γειτονιά, μια ιστορική γειτονιά, και είναι αδιανόητο να συζητάμε να αποχωρήσουν οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι από εκεί απλά και μόνο επειδή η πολιτεία αδυνατεί να διασφαλίσει την προστασία της περιοχής.
Δεν βλέπω καμία πολιτική βούληση από πλευράς κυβέρνησης να ξεκαθαρίσει το ζήτημα. Εξάλλου και όλα τα προηγούμενα χρόνια, σε κάθε προσπάθεια των προηγούμενων κυβερνήσεων να καθαρίσει το τοπίο, οι εκπρόσωποι και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – τότε που περνούσαν τη «ριζοσπαστική» τους περίοδο, όταν ήταν «αλληλέγγυοι» – ήταν εκείνοι οι οποίοι έβγαιναν μπροστά και υπερασπίζονταν τους τρομοκράτες, μιλώντας για δήθεν καταπίεση των ατομικών δικαιωμάτων τους. Για τα δικαιώματα των κατοίκων και εργαζομένων της περιοχής δεν έχουν κάτι να πουν;
Και σήμερα, που η Αθήνα είναι στη χειρότερη κατάσταση που έχει βρεθεί ποτέ από άποψη εγκληματικότητας, μιλούν με βαθύτατη υποκρισία για δήθεν βελτίωση των συνθηκών από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ! Λίγη αιδώς, επιτέλους.
Δεν θα έπρεπε να εφαρμόζονται οι νόμοι και στα Εξάρχεια, όπως εφαρμόζονται σε όλες τις άλλες γειτονιές της Αθήνας; Δεν μπορούμε επιτέλους να συμφωνήσουμε ότι ο αγώνας απέναντι στην τρομοκρατία θα πρέπει να δοθεί από όλα τα κόμματα, χωρίς μισόλογα και αστερίσκους, χωρίς να καλύπτονται οι τρομοκράτες με τον τρόπο που συνήθιζε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια; Δεν μπορούμε να δεσμευτούμε ότι θα υπάρχει μια κοινή στόχευση για να πετύχουμε το αυτονόητο, να καθαρίσει η περιοχή και να μην υπάρχουν «άβατα» τη σήμερον ημέρα;
Νάντια Γιαννακοπούλου 