Συνέντευξη στο ειδησεογραφικό site “Libre.gr” – 20.07.2024
Κυρία Γιαννακοπούλου υποψήφια για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής; Γιατί;
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο. Θα συνεχίσει να κινείται κάπου εκεί στο 12%-13% και θα είναι ικανοποιημένο από την ουσιαστική στασιμότητα ή θα επιχειρήσει ένα άλμα προς το μέλλον; Θα εμπεδώνεται στην κοινωνία ως ένα μικρό κόμμα με λόγο και αντιπολιτευτική πολιτική κόμματος διαμαρτυρίας ή θα πορευτεί ως κόμμα με σαφή, πειστική, προοδευτική εναλλακτική πρόταση σε απόσταση ασφαλείας από κάθε λαϊκισμό και ετεροπροσδιορισμό ως κόμμα εξουσίας; Θα μείνει ένα περίκλειστο κόμμα με αποξενωμένες σημαντικές δυνάμεις του παραταξιακού μας χώρου ή θα μετατραπεί σε ένα ανοικτό κόμμα με θεσμικές δημοκρατικές λειτουργίες ;
Αυτά είναι κάποια βασικά από τα διλήμματα που αντιμετωπίζουμε , με το δεδομένο ότι ο χρόνος είναι αμείλικτος και μένουν το πολύ τρία χρόνια μέχρι τις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές στις οποίες θα πρέπει να υπάρξει μια αλλαγή. Κατέθεσα την υποψηφιότητά μου γιατί πιστεύω ότι διαθέτω την αντίληψη και την ορμή να κάνω πράξη όσα αναφέρω πριν, επιφέροντας τις αναγκαίες αλλαγές στην φυσιογνωμία, την αντιπολιτευτική τακτική του ως κόμμα πρωταγωνιστής που δεν θα ετεροκαθορίζεται, αλλά και στη δομή και την αναγκαία δημοκρατική λειτουργία του. Γιατί, έχω δώσει δείγματα γραφής καταθέτοντας προτάσεις που συχνά ήταν και σε αντίθεση με την επίσημη στάση μας όπως στην περίπτωση της επιστολικής ψήφου και των μη Κρατικών μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων. Γιατί έχω σαφές ότι χρειάζεται μια στροφή προς μία πολιτική που θα στηρίζεται στη λογική και την κοινωνική ευαισθησία και θα αγκαλιάζει δυνάμεις από τις παρυφές της Ν.Δ μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ, κόμματα που μετράνε απώλειες περίπου 2 εκατομ. ψηφοφόρους που είναι πολίτες που αναζητούν φορέα πολιτικής εκπροσώπησης. Γιατί έχω δείξει ότι είμαι αμετανόητα κατά αντιλήψεων σύμφωνα με τις οποίες δεν συνιστά πρόβλημα η συντήρησή του ΠΑΣΟΚ σε μικρά ποσοστά, αλλά πιστεύω σε ένα μεγάλο κόμμα παράταξη που θα πρωταγωνιστήσει και πάλι.
Δεν ήταν το πρώτο μου μέλημα, μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας μου, να τοποθετηθώ για το με ποιον θα συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ. Για κανένα κόμμα η προτεραιότητα δεν μπορεί να είναι να σπεύσει πριν δει το ίδιο πως θα δυναμώσει, να πει με ποιον θα συνεργαστεί.
Η έγνοια μου εστιάζεται στο πως το ΠΑΣΟΚ θα γίνει μεγάλη προοδευτική παράταξη αμφισβητώντας την κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη. Σημείωσα όμως και τονίζω και πάλι, ότι η όλη συζήτηση που γίνεται για την συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με ΣΥΡΙΖΑ ή και με την Δημοκρατική Αριστερά, η συζήτηση για την Κεντροαριστερά είναι γενικόλογη, αφηρημένη, σχεδόν απολίτικη, μη λαμβάνοντας υπόψη τις πραγματικές συνθήκες. Για ποια συνεργασία μιλάμε ακριβώς; Ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί τον δρόμο του ακροβατώντας μεταξύ ριζοσπαστικής Αριστεράς, Σοσιαλδημοκρατίας ακόμα και ενσωμάτωσης δυνάμεων που προέρχονται από τους ΑΝΕΛ και της Καραμανλικής Δεξιάς. Τον Οκτώβριο πραγματοποιεί Συνέδριο για να δώσει απαντήσεις και δεν λείπουν οι πιο διαφορετικές προσεγγίσεις. Ο Σ. Κασσελάκης την μια μας βλέπει ως κεντροδεξιά δύναμη , την άλλη μας βλέπει ως δύναμη που μπορεί να υπάρχει κοινοβουλευτική συνεργασία για κοινές παρεμβάσεις. Εν ολίγοις, δεν φαίνεται να γνωρίζει , να έχει καταλήξει. Έπειτα υπάρχει κάτι το βασικό που όλως περιέργως παραβλέπεται. Αναφέρομαι σε οποιαδήποτε συζήτηση για το αν είναι δυνατή κάποια προγραμματική σύγκλιση, αφού το ζητούμενο δεν είναι να φτιάξουμε ένα ασπόνδυλο, απολίτικο μέτωπο αντι Μητσοτάκη που δεν θα πείθει κανένα. Υπάρχουν όμως και θέματα πολιτισμικά, αξιακά, θέματα, ανοικτά ζητήματα συμπεριφορών που δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν. Για παράδειγμα πως να μιλήσουν από κοινού αυτές οι δυνάμεις π.χ. έστω και μόνο για το Κράτος Δικαίου, όταν αιωρείται η αντιδημοκρατική μεθόδευση ενοχοποίησης των πολιτικών αντιπάλων από τον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την υπόθεση NOVARTIS;
Υπάρχει πιθανότητα το ΠΑΣΟΚ να βγει τραυματισμένο από τη διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού; Εάν εκλεγεί και πάλι ο κ. Ανδρουλάκης, υπάρχει περίπτωση διάσπασης;
Το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα εκπαιδευμένο σε δημοκρατικές διαδικασίες, συχνά και με ένταση και με αντιπαραθέσεις. Προχωράμε μια δημιουργική διαδικασία μέσα από την οποία θα κερδίσουν πριν απ΄ όλα το ΠΑΣΟΚ , η ενότητά του. Όχι, κατηγορηματικά όχι και γι’ αυτό είναι εγγυητής ο λαός του ΠΑΣΟΚ και όλοι οι υποψήφιοι Πρόεδροι.
Με ποιον από τους συνυποψήφιούς σας είστε πιο κοντά;
Ο κάθε υποψήφιος θα καταθέσει τις απόψεις του για την πολιτική, τον προσανατολισμό του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για ένα αναντικατάστατο πλούτο. Γι’ αυτό καταθέσαμε υποψηφιότητα, γι’ αυτό κατάθεσα υποψηφιότητα. Έχω διακριτές απόψεις και θα κριθούν από όσους θα συμμετέχουν στις εκλογές. Δεν έχει κανένα νόημα αυτή η συζήτηση. Είναι όλοι σύντροφοί μου.
Υπάρχει πιθανότητα να αποσυρθείτε από την κούρσα των εκλογών;
Απολύτως καμία.
Στις πρώτες σας εμφανίσεις μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς σας, δηλώσατε ότι δεν πρόκειται να συνεργαστείτε με τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Με ποιον ή ποιους θα συνεργαζόταν το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία σας;
Δεν ήταν το πρώτο μου μέλημα, μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας μου, να τοποθετηθώ για το με ποιόν θα συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ. Για κανένα κόμμα η προτεραιότητα δεν μπορεί να είναι να σπεύσει πριν δει το ίδιο πως θα δυναμώσει, να πει με ποιον θα συνεργαστεί.
Η έγνοια μου εστιάζεται στο πως το ΠΑΣΟΚ θα γίνει μεγάλη προοδευτική παράταξη αμφισβητώντας την κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη. Σημείωσα όμως και τονίζω και πάλι, ότι η όλη συζήτηση που γίνεται για την συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με ΣΥΡΙΖΑ ή και με την Δημοκρατική Αριστερά, η συζήτηση για την Κεντροαριστερά είναι γενικόλογη, αφηρημένη, σχεδόν απολίτικη, μη λαμβάνοντας υπόψη τις πραγματικές συνθήκες. Για ποια συνεργασία μιλάμε ακριβώς; Ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί τον δρόμο του ακροβατώντας μεταξύ ριζοσπαστικής Αριστεράς, Σοσιαλδημοκρατίας ακόμα και ενσωμάτωσης δυνάμεων που προέρχονται από τους ΑΝΕΛ και της Καραμανλικής Δεξιάς. Τον Οκτώβριο πραγματοποιεί Συνέδριο για να δώσει απαντήσεις και δεν λείπουν οι πιο διαφορετικές προσεγγίσεις. Ο Σ. Κασσελάκης την μια μας βλέπει ως κεντροδεξιά δύναμη , την άλλη μας βλέπει ως δύναμη που μπορεί να υπάρχει κοινοβουλευτική συνεργασία για κοινές παρεμβάσεις. Εν ολίγοις, δεν φαίνεται να γνωρίζει , να έχει καταλήξει. Έπειτα υπάρχει κάτι το βασικό που όλως περιέργως παραβλέπεται. Αναφέρομαι σε οποιαδήποτε συζήτηση για το αν είναι δυνατή κάποια προγραμματική σύγκλιση, αφού το ζητούμενο δεν είναι να φτιάξουμε ένα ασπόνδυλο, απολίτικο μέτωπο αντι Μητσοτάκη που δεν θα πείθει κανένα. Υπάρχουν όμως και θέματα πολιτισμικά, αξιακά, θέματα, ανοικτά ζητήματα συμπεριφορών που δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν. Για παράδειγμα πως να μιλήσουν από κοινού αυτές οι δυνάμεις π.χ. έστω και μόνο για το Κράτος Δικαίου, όταν αιωρείται η αντιδημοκρατική μεθόδευση ενοχοποίησης των πολιτικών αντιπάλων από τον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την υπόθεση NOVARTIS;
Το link για το άρθρο: