Άρθρο στην εφημερίδα “Το Παρόν”
Ζούμε σε εποχή μεγάλων αβεβαιοτητων και αιφνιδιαστικών γεγονότων. Η βάρβαρη επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη και η παγκόσμια έκρηξη του πληθωρισμού αποτελούν πολύ χαρακτηριστικά γεγονότα. Είχε προηγηθεί η πανδημία του κορονοϊού. Βρεθήκαμε ξαφνικά μπροστά σε γεγονότα και συμπεριφορές που δεν θα ήταν δυνατόν να περιμένουμε. Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Βρισκόμαστε στην εποχή της κλιματικής κρίσης και οι επιστήμονες προειδοποιούν για όλο και πιο έντονα φαινόμενα, τη στιγμή που η ενεργειακή κρίση μοιάζει να φέρνει σε δεύτερη μοίρα τη συζήτηση για μια κρίση που θα θέτει όλο και περισσότερο σε κίνδυνο το μέλλον ολόκληρων περιοχών του πλανήτη και αναμένεται να τροφοδοτήσει μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα. Η 4η Βιομηχανική Επανάσταση, η σταδιακή ψηφιοποίηση των πάντων και η όλο και περισσότερο εμφάνιση της ρομποτικής στη ζωή μας, δημιουργεί νέα δεδομένα. Από την μια απλουστεύουν διαδικασίες και δημιουργούν μια νέα αίσθηση του χωροχρόνου, αλλά από την άλλη αναμένεται να επιφέρει μεγάλες αλλαγές στην ζωή μας, τις κοινωνικές σχέσεις, την εργασία και μπορεί έστω για ένα μεσοδιάστημα να τροφοδοτήσει εξαφάνιση επαγγελμάτων και αύξηση της ανεργίας. Και όλα αυτά ενώ ο πλούτος συγκεντρώνεται σε πιο λίγους, οι ανισότητες γίνονται πιο αισθητές, την στιγμή που υπάρχει απαίτηση αλλά και δυνατότητα για καλύτερη ζωή για όλους.
Η Ελλάδα δεν βρίσκεται σε κάποιο προστατευτικό θόλο. Είναι τμήμα του παγκόσμιου χωριού. Το είδαμε στην πανδημία, το βλέπουμε και τώρα. Μπορεί να αισθανόμαστε ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν στη χώρα μας, αλλά δεν είναι έτσι. Αν στο όνομα του κομματικού ανταγωνισμού παραβλέπουμε την παγκόσμια διάσταση, διαπράτουμε μεγάλο σφάλμα και όσοι το κάνουν, προσφέρουν κακές υπηρεσίες στη χώρα και την κοινωνία, αποκρύπτουν την αλήθεια από τους πολίτες. Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει ότι οι εθνικές Κυβερνήσεις , ανάμεσά τους και η Ελληνική, δεν έχουν ευθύνες. Το αντίθετα μάλιστα. Για αυτό άλλωστε βλέπουμε άλλες πολιτικές επιλογές για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ισπανία ή την Πορτογαλία από ότι στη χώρα μας. Βλέπουμε άλλα, έγκαιρα, αυξημένα και αποφασιστικά αντανακλαστικά σε άλλες χώρες και άλλα στην Ελλάδα, που όλα φαίνεται να γίνονται με καθυστέρηση, ανεπάρκεια και ένα επικοινωνιακό μεταρρυθμισμό που δεν συνοδεύεται από αναγκαίες αλλαγές , τομές στην Δικαιοσύνη, στην λειτουργία του Δημοσίου, στην Υγεία , την εργασία κ.ά. Οι πολίτες διαπιστώνουν τα τελευταία χρόνια ότι υπάρχει χάσμα από τις ελπίδες που είχαν επενδύσει στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη και την πραγματικότητα, την ίδια στιγμή που βλέπει μια Αξιωματική Αντιπολίτευση που δεν έχει συνειδητοποιήσει τις αιτίες της τριπλής ήττας του 2019, προχωρώντας χωρίς καμία αυτοκριτική, χωρίς καμία νέα πρόταση και με περισσό λαϊκισμό που θυμίζει 2011-2015.
Η κοινωνία μας αισθάνεται κόπωση μετά από δώδεκα χρόνια δοκιμασίας, ζώντας χρεοκοπία, Μνημόνια, πανδημία, ενεργειακή κρίση . Αισθάνεται φόβο για το μέλλον. Έχει την ανάγκη να ακούσει προτάσεις που ανοίγουν μια νέα εποχή ελπίδας και προοπτικών. Βλέπουν ότι δεν μπορούν αυτό να το εγγυηθούν ούτε η Ν.Δ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτό και στρέφονται όλο και περισσότερο προς το ΠΑΣΟΚ Κίνημα Αλλαγής. Για αυτό συμμετείχαν 270.000 πολίτες στις εκλογές για την ανάδειξη του νέου μας Προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη και 180.000 στο δημοψήφισμα για το όνομα της Παράταξης και την εκλογή αντιπροσώπων και των οργάνων του κόμματος. Είναι φανερό ότι τίποτα δεν είναι όπως χθες. Το ΠΑΣΟΚ πια επανήλθε δυναμικά , σηματοδοτεί όλο και περισσότερο την ευθύνη απέναντι στην χώρα και την ανανέωση, την αισιοδοξία και την ελπίδα. Αυτά ακριβώς τα στοιχεία μας φέρνουν μπροστά σε μεγάλες ευθύνες. Να διαμορφώσουμε σύγχρονες, ρεαλιστικές προτάσεις, να διατυπώσουμε προτάσεις για θαρραλέες μεταρρυθμίσεις. Να δώσουμε απαντήσεις στις προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος. Να εκφράσουμε δυνάμεις του Κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας, δυνάμεις της μεταρρύθμισης και της οικολογίας. Να δείξουμε την διαφορετικότητα ενός σύγχρονου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Να διαμορφώσουμε μια συνολική εναλλακτική λύση.
Στο χέρι μας είναι να τα καταφέρουμε. Στο χέρι μας είναι να ανατρέψουμε τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς. Το Συνέδριό μας είναι ένας σταθμός σε αυτή την προσπάθεια.
