Άρθρο στην εφημερίδα “Εφημερίδα των Συντακτών” – 20.07.2024
Οι πρόσφατες Ευρωεκλογές εξέπεμψαν ηχηρό μήνυμα προς το πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα προς τις τρεις βασικές πολιτικές δυνάμεις που έχουν κυβερνήσει την χώρα. Η αποχή που έφτασε το 60% αποτελεί κώδωνα κινδύνου για επερχόμενη κρίση εκπροσώπησης που μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνα φαινόμενα. Οι πολίτες καταδίκασαν την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική, την αδυναμία αντιμετώπισης της ακρίβειας, της κατάρρευσης του Ε.Σ.Υ, των προβλημάτων, την απουσία βαθιών και αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Ωστόσο έστειλαν μηνύματα και προς τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Τους είπε «Πέστε τι κάνετε, τι προτείνετε. Δεν θέλουμε απλά καταγγελίες, αυτές τις κάνουμε και μόνοι μας» .
Ασφαλώς μπορώ να αναφερθώ στο ΠΑΣΟΚ το οποίο βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο. Θα συνεχίσει να κινείται κάπου εκεί στο 12%-13% και θα είναι ικανοποιημένο από την ουσιαστική στασιμότητα ή θα επιχειρήσει ένα άλμα προς το μέλλον; Θα εμπεδώνεται στην κοινωνία ως ένα μικρό κόμμα με λόγο και αντιπολιτευτική πολιτική κόμματος διαμαρτυρίας ή θα πορευτεί ως κόμμα με σαφή, πειστική, προοδευτική εναλλακτική πρόταση σε απόσταση ασφαλείας από κάθε λαϊκισμό και ετεροπροσδιορισμό ως κόμμα εξουσίας; Θα προχωρήσει αυτόνομα επιδιώκοντας να συσπειρώσει δυνάμεις του παραταξιακού του χώρου ή θα εμπλακεί σε αφηρημένες, γενικόλογες συζητήσεις περί συνεργασιών χωρίς να υπάρχει καμία προγραμματική βάση; Θα μείνει ένα περίκλειστο κόμμα με αποξενωμένες σημαντικές δυνάμεις του παραταξιακού μας χώρου ή θα μετατραπεί σε ένα ανοικτό κόμμα με θεσμικές δημοκρατικές λειτουργίες;
Αυτά είναι κάποια βασικά από τα διλήμματα που αντιμετωπίζει , με το δεδομένο ότι ο χρόνος είναι αμείλικτος και μένουν το πολύ τρία χρόνια μέχρι τις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές στις οποίες θα πρέπει να υπάρξει μια αλλαγή. Χρειάζεται επομένως να εργαστούμε πολύ και σωστά προσανατολισμένα. Με σαφή αντίληψη και ορμή για να επιφέρουμε τις αναγκαίες αλλαγές στην φυσιογνωμία, την αντιπολιτευτική τακτική μας ως κόμμα πρωταγωνιστής που δεν θα ετεροκαθορίζεται, αλλά και στην δομή και την αναγκαία δημοκρατική λειτουργία του. Με πολιτικές που καθορίζονται από τις αρχές και τις αξίες μας και όχι για να δείξουμε ένα άσφαιρο, αντιπολιτευτικό οίστρο , όπως στην περίπτωση της επιστολικής ψήφου και των μη Κρατικών μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων. Με στροφή προς δυνάμεις του Κέντρου που σήμερα απεγκλωβίζονται από την κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη, προς τις δυνάμεις που κρατούν αποστάσεις μη πειθόμενοι από την επανάληψη των ίδιων λαθών , προς μία πολιτική που θα στηρίζεται στην λογική και την κοινωνική ευαισθησία και θα αγκαλιάζει δυνάμεις από τις παρυφές της Ν.Δ μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ , κόμματα που μετράνε απώλειες περίπου 2 εκατομμύρια ψηφοφόρους που είναι πολίτες που αναζητούν φορέα πολιτικής εκπροσώπησης.
Σ΄ αυτές τις κατευθύνσεις πρέπει να κινηθούμε σε συνεχή επαφή με την κοινωνία, με αυτοοργάνωση, αλλαγές στην δομή μας και σεβασμό στην θεσμική λειτουργία του κόμματος, με ανοικτή αγκαλιά προς ευρείες δυνάμεις του παραταξιακού μας χώρου που ένιωθαν αποξενωμένες. Ναι, η πρόκληση είναι αυτή. Το ΠΑΣΟΚ να γίνει η μεγάλη προοδευτική δύναμη των αλλαγών και των μεγάλων μεταρρυθμίσεων, ο μεγάλος φυσικός χώρος των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς. Μακριά από ιδεοληψίες, ετεροκαθορισμούς, κοιτώντας τις προκλήσεις του μέλλοντος. Είμαι πεισμένη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Γιατί έχω δείξει ότι είμαι αμετανόητα κατά αντιλήψεων σύμφωνα με τις οποίες δεν συνιστά πρόβλημα στην συντήρησή του ΠΑΣΟΚ σε μικρά ποσοστά, αλλά πιστεύω σε ένα μεγάλο κόμμα παράταξη που θα πρωταγωνιστήσει και πάλι δίνοντας πειστικές απαντήσεις στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.
