Συζήτηση Επίκαιρης Ερώτησης – 25.10.2024
Πρωτολογία
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, για ακόμα μία φορά στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου συζητάμε για ένα μείζον θέμα, το οποίο έχει τεράστιες ανησυχητικές διαστάσεις σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και σε κάθε ελληνική οικογένεια. Οι διαστάσεις τις οποίες λαμβάνει η παραβατικότητα των ανηλίκων αποτελεί σήμερα μια μάστιγα, κυριολεκτική μάστιγα, στην ελληνική κοινωνία και νομίζω ότι τροφοδοτεί πολύ έντονους προβληματισμούς. Και πλέον δεν έχετε άλλα περιθώρια απλά παρατήρησης αυτού του φαινομένου.
Την περσινή χρονιά εδώ πέρα, σε αυτήν την αίθουσα μέσα, συζητούσαμε ξανά για το ίδιο θέμα, για το τι συμβαίνει εκεί πέρα έξω και για το τι πρέπει να κάνουμε. Τι πρέπει να κάνετε ως Κυβέρνηση. Και το ερώτημα είναι: Τα όσα τελικά ακούσαμε από εσάς, έχουν κάποιο χειροπιαστό αποτέλεσμα; Νομίζω πως όχι. Καθημερινά παρακολουθούμε από τα δελτία ειδήσεων τα ανησυχητικά αυτά φαινόμενα παραβατικότητας, άσκησης νοσηρής βίας, σύγκρουσης συμμοριών ανηλίκων.
Και οφείλω να είμαι ξεκάθαρη και δίκαιη από την αρχή ότι, προφανώς, το θέμα της παραβατικότητας των ανηλίκων δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο το δικό σας Υπουργείο. Είναι ένα θέμα το οποίο είναι πολυπαραγοντικό και βεβαίως έχει να κάνει με τη συνέργεια πολλών υπουργείων. Είναι σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο μοιάζει να πολλαπλασιάζεται πάνω σε πολλές αιτίες και γι’ αυτό λέμε ότι χρειάζεται συστράτευση της πολιτείας, συστράτευση γονέων, εκπαιδευτικών και ειδικών επιστημόνων.
Φέτος, απλά θα αναφερθώ σε αυτό το περιστατικό, ξεκινήσαμε τη σχολική χρονιά με το ασύλληπτο βίντεο το οποίο είδαμε με τον ξυλοδαρμό αυτής της 14χρονης κοπέλας στη Γλυφάδα και μετά υπήρξαν ένα κάρο άλλα ακόμη τέτοιου είδους φαινόμενα. Και ξέρετε, δεν μιλάω απλά και μόνο ως Βουλευτής, μιλάω και ως μητέρα τριών ανήλικων κοριτσιών και μεταφέρω ακριβώς αυτόν τον προβληματισμό.
Το μεγάλο λοιπόν ερώτημα, προκειμένου να μην αισθάνονται, τα παιδιά μας πρώτα απ’ όλα, οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί ότι κινδυνεύουν ανά πάσα ώρα και στιγμή να πέσουν θύματα βίας, σε χώρους που δεν θα έπρεπε καν να το συζητάμε και με βάση όλα τα στοιχεία τα οποία ανακοίνωσε η ΕΛ.ΑΣ. πριν από ένα χρονικό διάστημα, είναι: Κατά πόσο έχετε προβεί στη λεπτομερή ανάλυση των στατιστικών, τα οποία έχουν προκύψει από τις συλλήψεις ανηλίκων, προκειμένου να βγάλετε ακριβή συμπεράσματα για συγκεκριμένους παράγοντες, όπως η ηλικία, η περιοχή, η οικογενειακή κατάσταση, που θα βοηθήσουν την καταπολέμηση και την πρόληψη της παραβατικότητας.
Και δεύτερον, κατά πόσο σκοπεύετε άμεσα να προβείτε, σε συνεργασία με άλλα αρμόδια Υπουργεία όπως είναι το Παιδείας, Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, σε δράσεις με σκοπό την ενημέρωση, πληροφόρηση των γονέων, εκπαιδευτικών και μαθητών, για την έξαρση του φαινομένου της παραβατικότητας των ανηλίκων και τους τρόπους αντιμετώπισης αυτού.
Δευτερολογία
Επιτρέψτε μου να κάνω κι εγώ μια αναφορά γιατί είναι πολύ σημαντική η σημερινή ημέρα ως παγκόσμια ημέρα για την αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού και νομίζω ότι όλοι πρέπει να ενώσουμε τη φωνή μας για το πόσο σημαντική είναι η πρόληψη. Η πρόληψη σώζει ζωές.
Σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην αείμνηστη Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, η οποία είχε πρωταγωνιστήσει κυριολεκτικά σε όλον αυτόν τον αγώνα για το θέμα της έγκαιρης πρόληψης στην αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού.
Τώρα, σε σχέση με το σημερινό θέμα και με την απάντηση την οποία δώσατε, κύριε Υπουργέ, εγώ θα επαναλάβω για μία ακόμη φορά ότι η παραβατική συμπεριφορά των ανηλίκων είναι σίγουρα ένα πολυσύνθετο πρόβλημα, το οποίο έχει και πολλούς παράγοντες και πάρα πολλές αιτίες. Στα γενεσιουργά αίτια της παραβατικότητας σίγουρα συμπεριλαμβάνονται η έκθεση σε κακοποιητική συμπεριφορά, οι δυσλειτουργίες στο οικογενειακό περιβάλλον, οι τεταμένες γονεϊκές σχέσεις, τα πρότυπα επιθετικής συμπεριφοράς, η κακή χρήση του διαδικτύου και η έκθεση σε αυτό και βεβαίως η επιρροή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Νομίζω ότι αυτά είναι πράγματα τα οποία τα γνωρίζουμε όλοι και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επιμένω ότι η ΕΛΑΣ όχι απλά με τη μορφή της κοινής πάταξης εγκλημάτων ή κακοποιών, αλλά μέσω ενός πολύ ολοκληρωμένου και οργανωμένου σχεδίου, ειδικά διαμορφωμένου για ανηλίκους, μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου. Γι’ αυτό θα πρέπει να στρέψουμε τα βλέμματά μας τόσο στα θύματα, όσο και στους θύτες. Και πιστέψτε με, ειλικρινά σφίγγεται η καρδιά μου όταν μιλάω για θύτες, γιατί και αυτοί είναι ανήλικοι. Είναι μικρά παιδιά. Γι’ αυτό το τονίζω και λέω ότι ο σχεδιασμός σας και η προσοχή σας πρέπει να αφορά ένα συνολικό κυβερνητικό, διατομεακό, διϋπουργικό σχέδιο, για να δούμε εν τέλει τι κάνουμε λάθος και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα και να μη μιλάμε για θύτες ανήλικους.
Όλοι πρέπει να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το μέγεθος του προβλήματος και να μην κάνουμε το λάθος να μιλούμε για επικίνδυνα παιδιά, αλλά απλά για παιδιά τα οποία βρίσκονται σε κίνδυνο. Αυτό υπάρχει μόνο, δηλαδή παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο. Οπότε νομίζω ότι η προσπάθειά μας ως πολιτεία θα θεωρείται επιτυχής, μόνο όταν καταφέρουμε να σώσουμε κάθε παιδί από το να πέσει θύμα αλλά και όταν αποτρέψουμε κάθε παιδί από το να γίνει θύτης. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας και γι’ αυτό νομίζω ότι πρέπει να παλέψουμε με ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο.
Σας ευχαριστώ θερμά.
