Στην Αίθουσα Συνεδριάσεων της Ολομέλειας της Βουλής με θέμα ημερήσιας διάταξης την ενημέρωση από την Υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων επί της «2ης Ετήσιας Έκθεσης για τη βία κατά των γυναικών» της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, τοποθετήθηκε η Βουλευτής Νάντια Γιαννακοπούλου.
Ξεκίνησε καταδικάζοντας τα πρόσφατα περιστατικά βίας κατά γυναικών, τον βιασμό της 24χρονης σε κεντρικό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης και τον άγριο ξυλοδαρμό της 40χρονης γυναίκας από τον 47χρονο σύντροφό της, τονίζοντας πως αντίστοιχα φαινόμενα θα πρέπει να εκλείψουν άμεσα στο μέλλον.
Η κ. Γιαννακοπούλου, ως γυναίκα και ως βουλευτής, εξέφρασε την αμέριστη συμπαράσταση της σε κάθε θύμα έμφυλης βίας, παρακινώντας το σύνολο του πολιτικού κόσμου να ενώσει τη φωνή του δίδοντας ένα βροντερό μήνυμα ότι η πολιτεία δεν πρόκειται να δεχτεί τέτοιου είδους ντροπιαστικά φαινόμενα, ότι καμία γυναίκα δεν είναι πλέον μόνη.
Στη συνέχεια η Βουλευτής, υπενθύμισε τη σημασία του κινήματος metoo στην αφύπνιση της κοινωνίας και της πολιτείας, ζητώντας παράλληλα τη νομική αναγνώριση του όρου της γυναικοκτονίας.
Κατόπιν εξέφρασε τον έντονο προβληματισμό της για την αποτελεσματικότητα των αρμοδίων Αρχών και Φορέων όταν λαμβάνουν γνώση για περιστατικά έμφυλης βίας, καθώς όπως εύστοχα παρατήρησε σε αρκετές περιπτώσεις τα θύματα – γυναίκες καταγγέλλουν την κακοποίηση τους χωρίς να γίνεται όμως τίποτα, τονίζοντας ότι κάθε καταγγελία θα πρέπει άμεσα να λαμβάνετε σοβαρά υπόψη και να ερευνάται σε βάθος.
Κλείνοντας η Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής δήλωσε ότι οφείλουμε να δημιουργούμε υγιή πρότυπα στην κοινωνία και να αναλάβουμε δράση, γιατί καλές οι δηλώσεις, καλές οι συζητήσεις, από μόνα τους όμως δεν αρκούν αυτά.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:
“Κυρία Πρόεδρε, κυρία Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή συνεδρίαση της Επιτροπής μας για τη δεύτερη ετήσια έκθεση για την βία κατά των γυναικών πέφτει επάνω σε μία επικαιρότητα πάρα πολύ άσχημη δυσώδη, ντροπιαστική όπου έχουν συμβεί δύο πάρα πολύ σοβαρά συμβάντα, δύο πάρα πολύ σοβαρά εγκλήματα. Το πρώτο, είναι το περιστατικό του βιασμού στη Θεσσαλονίκη που αναδεικνύει, για μία ακόμα φορά το θέμα των βιασμών, το θέμα των ομαδικών βιασμών, με χρήση ουσιών κάτι το οποίο δυστυχώς, συμβαίνει ολοένα και πιο συχνά και πρέπει να το δούμε και αυτό κυρία Υπουργέ. Και βεβαίως, όλο αυτό σε συνδυασμό με τη λειτουργία κυκλωμάτων όπως φαίνεται, όπως διαβάζουμε από το ρεπορτάζ τα οποία λειτουργούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Το θέμα παίρνει διαστάσεις οι οποίες εντείνονται συνέχεια. Ήδη από το 2000 και μετά έχουν απασχολήσει με πολύ σοβαρό τρόπο την επικαιρότητα, αντίστοιχα τέτοια εγκλήματα σεξουαλικής παρενόχλησης και βιασμών και είναι πάρα πολύ σημαντικό, εδώ πέρα, μέσα από το βήμα της εθνικής μας αντιπροσωπείας να ενώσουμε όλοι τη φωνή μας από όλες τις παρατάξεις και να δώσουμε ένα πολύ ηχηρό μήνυμα. Ένα ηχηρό μήνυμα ότι το <όχι> σημαίνει και είναι <όχι> ότι το μη συναινετικό σεξ είναι βιασμός. Ότι καμία ανοχή δεν υπάρχει και δεν πρέπει να υπάρχει σε τέτοιου είδους φαινόμενα και ότι στον βιασμό υπάρχει ένας και μόνο υπεύθυνος και αυτός είναι ο βιαστής και τίποτε άλλο . Τελεία. Και ότι καμία μα καμία μα καμία γυναίκα δεν είναι μόνη. Είναι σημαντικό το ότι παίρνει διαστάσεις αυτή η καταγγελία, αυτής της κοπέλας, στη Θεσσαλονίκη ότι αυτή η νέα γυναίκα βρήκε το θάρρος να βγει και να καταγγείλει αυτό το οποίο της συνέβη γιατί πολλές φορές ακόμη ναι τα στόματα κρατιούνται κλειστά . Υπάρχει μια σιωπή συγκάλυψης συχνά επώνυμων θυτών επωνύμων δραστών.
Και ναι ήταν αποφασιστική η συμβολή του κινήματός metoo του για να σπάσει αυτό το απόστημα για να σπάσει η σιωπή. Και γι αυτό όντως προκαλεί εύλογα ερωτήματα για ποιο λόγο δεν βρίσκεται μέσα στην ετήσια έκθεση το ζήτημα του metoo. Είναι ένα θέμα για το οποίο πρέπει να δώσετε απαντήσεις. Η συγκεκριμένη υπόθεση λοιπόν κυρία Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να διαλευκανθεί μέχρι τέλους. Πρέπει να τιμωρηθεί ο κάθε ένοχος. Πρέπει να εξαρθρωθεί το οποιοδήποτε κύκλωμα βρίσκεται από πίσω. Και για να γίνει αυτό πρέπει πρωτίστως να σπάσει η σιωπή όλων να πέσει φως σε κάθε πτυχή της υπόθεσης από τις διωκτικές αρχές και η ανεξάρτητη δικαιοσύνη την οποία εμπιστευόμαστε όλοι οι πολίτες να κάνουν τη δουλειά τους.
Το δεύτερο, επίσης πολύ σοβαρό και τραγικό περιστατικό είναι ο άγριος ξυλοδαρμός της 40χρονης γυναίκας από τον 47χρονο σύντροφό της που αυτή τη στιγμή χαροπαλεύει σε μια μονάδα εντατικής θεραπείας και από ότι φαίνεται να γίνεται γνωστό ξανά μέσα από το ρεπορτάζ, αντίστοιχη βία είχε ασκήσει ο εν λόγω φερόμενος ως θύτης και στο παρελθόν και δυστυχώς για μία ακόμη φορά υπενθυμίζω είχαμε 16 γυναικονοκτονίες.
Για ακόμη μία φορά θέλω από το βήμα αυτό εδώ πέρα να ζητήσω και να ζητήσουμε ως Κίνημα Αλλαγής τη νομική αναγνώριση του όρου της γυναικοκτονίας. Είναι πάγια αρχή μας. Γυναικοκτονίες, έμφυλη βία, διαδικτυακές κακοποιήσεις γυναικών συνθέτουν μία εικόνα ντροπής για την κοινωνία μας, μια εικόνα ντροπής για όλους μας.
Αν κάτι κρατούμε από όλα αυτά, αν κάτι θετικό μπορούμε να κρατήσουμε μέσα από όλη αυτήν την δυσώδη και νοσηρή κατάσταση, αυτό είναι ότι καταρχάς ολοένα και περισσότερες γυναίκες σπάνε τη σιωπή τους, που, όπως είπα, το κίνημα Μe Too είχε αποφασιστική συμβολή σε αυτό.
Το μεγάλο ζητούμενο, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και κυρία Υπουργέ, είναι το τι κάνουμε, το τι δράσεις αναλαμβάνουμε και βεβαίως ποιο είναι το αποτέλεσμα των δράσεων τις οποίες αναλαμβάνει η κυβέρνηση, τα μετρήσιμα αποτελέσματα.
Πρώτον, βεβαίως, χρειάζεται μια διαρκής ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Να ανοίξουν στόματα, όχι απλά των ίδιων των γυναικών που υφίστανται την βία, αλλά και του καθενός από εμάς, είτε κάποιος γνωρίζει ένα τέτοιο περιστατικό στο στενό οικογενειακό του κύκλο, είτε στη δουλειά, είτε στη γειτονιά. Χρειάζεται σε κάθε περίπτωση η ευαισθητοποίηση και η ενεργοποίηση της κοινωνίας.
Επίσης, όταν έχεις να κάνεις με ένα τόσο μεγάλο θέμα ό,τι και να δείχνουν τα στατιστικά χρειάζεται να κάνεις μια πολύ βαθύτερη, πολύ πιο ουσιαστική, πολύ πιο ολιστική προσέγγιση για να έχεις μία ουσιαστική αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος και βεβαίως όλα ξεκινούν και τελειώνουν στην παιδεία.
Μπήκε το θέμα της σεξουαλικής αγωγής, κυρία Υπουργέ, στα σχολεία. Σημαντικό, όμως, αυτό που λέμε είναι ότι χρειάζεται μια γενικότερη, μια ακόμα πιο εντατική, μια ακόμα πιο ουσιαστική προσπάθεια με επίκεντρο κυρίως το σχολείο όπου συναντιούνται τα νέα παιδιά, τα παιδιά μας και εκεί με κάποιο τρόπο μπορείς να απευθυνθείς μαζικά σε γονείς, μπορείς να απευθυνθείς μαζικά σε παιδιά. Να πέσει ουσιαστικό βάρος στα πρότυπα τα οποία δημιουργούνται και στα μηνύματα τα οποία εκπέμπονται. Είναι πάρα πολύ σημαντικά, είναι πρώτιστης σημασίας, το ζήτημα των προτύπων και τα θέματα ανατροφής των παιδιών μας.
Εδώ έρχομαι σε μια πρόταση την οποία σας την έχουμε πει πολλές φορές, κυρία Υπουργέ, και περιμένουμε να δούμε να αναλαμβάνετε δράση. Επιμένω. Επιμένω ότι πρέπει να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο, αν θέλετε, όπου θα εντάξει το σχέδιο των σχολών γονέων. Κυρία Υπουργέ, σκεφτείτε το σε μία πανελλαδική προσπάθεια με επίκεντρο το σχολείο, με επίκεντρο τους συλλόγους γονέων, με επίκεντρο τους δασκάλους και τους καθηγητές, να μπορέσει να ενταχθεί τόσο στο πρόγραμμα των σχολείων όσο και εκτός του προγράμματος των σχολείων. Για να σχεδιαστεί κάτι τέτοιο ένα πράγμα χρειάζεται μόνο, πολιτική βούληση. Είναι ζήτημα αποκλειστικά και μόνο πολιτικής βούλησης, κυρία Υπουργέ. Πού είναι; Αλλά πρέπει βεβαίως να γίνει και ένας ευρύς διάλογος ανάμεσα σε ανθρώπους οι οποίοι μπορούν να συμβάλλουν επιστημονικά σε αυτό όπως ειδικοί παιδαγωγοί, ψυχολόγοι, να γίνουν έρευνες, να δούμε ποιες είναι οι πιο κατάλληλες μορφές προκειμένου να γίνει μια ουσιαστική παρέμβαση σε βάθος.
Φανταστείτε μόνο σε κάθε σχολείο να γίνονται εκδηλώσεις με βάση αυτές τις έρευνες, να γίνονται θεατρικά δρώμενα που θα συμμετέχουν παιδιά, να γίνονται διαλέξεις. Χρειάζεται σχεδιασμός σε ένα βάθος χρόνου. Αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτή είναι η αλήθεια. Το θέμα είναι να μπορέσεις να βελτιώσεις μια κατάσταση με μία προοπτική, όχι απλά να τρέχεις πίσω από τις εξελίξεις, πίσω από κάθε τέτοιο τραγικό συμβάν. Να καταλάβουν τα παιδιά πραγματικά, βιωματικά την έννοια του αλληλοσεβασμού, της διαφορετικότητας, της ελεύθερης επιλογής.
Τώρα υπάρχει και το άλλο θέμα βέβαια όσων αισθάνονται τη γυναίκα σαν κτήμα. Μιλάω για τους δράστες, για τους θύτες αυτών των υποθέσεων. Πρέπει να νιώσουν αυτοί, κυρία Υπουργέ και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο πετσί τους ότι πρώτον, υπάρχουν νόμοι, δεύτερον, υπάρχουν διωκτικές αρχές οι οποίες κάνουν σωστά τη δουλειά τους – και εδώ πέρα υπάρχει θέμα ακόμα και θα επανέλθω σε αυτό- και τρίτον ότι υπάρχει δικαιοσύνη η οποία επιβάλλει την ποινή η οποία πρέπει να τους επιβληθεί.
Υπάρχει ζήτημα με την αποδεικτική διαδικασία. Είναι ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να το ξαναδούμε. Πολλές φορές υποβάλλει τις γυναίκες ξανά σε έναν νέου είδους, θα μπορούσαμε να πούμε, «βιασμό». Πρέπει, λοιπόν, αυτό να το πούμε. Χρειάζονται όμως και ενέργειες συμβολικές. Να φανεί ότι εξαρθρώνεται και να εξαρθρωθεί πραγματικά το κύκλωμα αυτό της Θεσσαλονίκης, όπως φαίνεται και όπως διαβάζουμε, κυρία Υπουργέ. Να εκπέμψει ένα μήνυμα όλο αυτό.
Το ότι τιμωρήθηκαν οι δολοφόνοι και οι βιαστές της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο σε καμία περίπτωση δεν φέρνει πίσω αυτό το νέο κορίτσι, όμως, σε κάθε περίπτωση έδωσε ένα μήνυμα, ένα συμβολικό μήνυμα. Αυτό το κρατάμε και αυτό πρέπει να γίνει και σε αυτή την περίπτωση, ένα μήνυμα ότι κανένα παιδί κανενός, είτε είναι πλούσιος είτε όχι, είτε είναι διάσημος, γνωστός είτε όχι, ότι κανείς θύτης δεν είναι υπεράνω του νόμου και ότι πέφτει βαρύς ο πέλεκυς πάνω στον οποιονδήποτε.
Υπάρχουν, λοιπόν, σοβαρά θέματα. Σας το έχω ξαναπεί, κυρία Υπουργέ, υπάρχουν περιπτώσεις γυναικών οι οποίες έχουν πάει και μία και δύο και τρεις και περισσότερες φορές ακόμα – και τώρα – σε αστυνομικά τμήματα να καταγγείλουν περιπτώσεις κακοποίησής τους και, δυστυχώς, δεν γίνεται τίποτα. Αυτό πρέπει να το διερευνήσετε και δεν πρέπει να συνεχίσει να γίνεται. Άλλωστε τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις από γυναικοκτονίες είδαμε ότι δεν υπήρχε σωστή αντιμετώπιση από τις αστυνομικές αρχές. Άρα να μην αυτοθαυμαζόμαστε απλά, κυρία Υπουργέ. Να βλέπουμε και ποια είναι η πραγματικότητα εκεί κάτω. Αυτό είναι το πιο βασικό.
Άρα ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, να σπάσει η σιωπή, να γίνονται καταγγελίες. Όταν γίνονται καταγγελίες να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και να διερευνώνται μέχρι τέλους. Πολύ σημαντική η εξιχνίαση και η απόδοση δικαιοσύνης. Για όσους είναι υπότροποι και κάθ΄ έξη, τι γίνεται με αυτούς, κυρία Υπουργέ; Να ένα πάρα πολύ καλό ερώτημα. Τι γίνεται με αυτούς οι οποίοι και δύο και τρεις φορές, όπως ο άνθρωπος ο οποίος ξυλοκόπησε τη γυναίκα του που τώρα χαροπαλεύει; Τι γίνεται με αυτές τις περιπτώσεις; Και πρόληψη. Επίκεντρο οι μαθητές ειδικά από το δημοτικό. Παίζει νομίζω το πιο βασικό ρόλο το θέμα των προτύπων και μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να γλιτώσουμε από αυτό το «χτικιό». Να βάλουμε αναχώματα, να δημιουργούμε υγιή πρότυπα, γιατί καλές οι δηλώσεις, καλές οι συζητήσεις, δεν αρκούν όμως, χρειάζεται ολοκληρωμένο σχέδιο και κυρίως δράση. Σας ευχαριστώ θερμά.”
