Άρθρο στην εφημερίδα “Το Παρόν”
Δεν ζούμε και τις καλύτερες στιγμές στη χώρα μας. Η ενεργειακή και οικονομική κρίση, ο πληθωρισμός και οι συνεχιζόμενες ανατιμήσεις πλήττουν βαριά όλα τα νοικοκυριά και ιδιαίτερα τα πιο αδύναμα. Οι συζητήσεις σε όλη τη Ευρώπη, η προοπτική ενός δύσκολου χειμώνα τροφοδοτεί μια διάχυτη απαισιοδοξία στην κοινωνία. Οι συνεχιζόμενες καθημερινές επιθέσεις Ερντογάν κατά της χώρας μας δημιουργούν ένταση και ανησυχία. Και σαν να μην έφταναν αυτά, το σκάνδαλο της παρακολούθησης του κινητού του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη βαραίνει εύλογα το πολιτικό κλίμα, τροφοδοτώντας ερωτήματα για το επίπεδο λειτουργίας της Δημοκρατίας στην χώρα, με τον Πρωθυπουργό και την Ν.Δ να καλύπτονται πίσω από την επίκληση του απορρήτου, ώστε να εμποδιστεί κάθε ουσιαστική διαλεύκανση της υπόθεσης, να έρθουν όλα στο φως και να απαντηθούν καίρια ερωτήματα.
Δεν αξίζει όλο αυτό το κλίμα για την Ελλάδα και η Κυβέρνηση έχει καθοριστικές ευθύνες για αυτό δείχνοντας αδυναμία, αμηχανία, επιμονή σε ξεπερασμένες πολιτικές συνταγές και τον συντηρητισμό της αλλά και πεισματική προσήλωση στην αδιαφάνεια. Για την αντιμετώπιση της ενεργειακής και οικονομικής κρίσης επιμένει σε μια επιδοματική πολιτική που δεν αντιμετωπίζει τις ρίζες του προβλήματος και δημιουργεί ερωτήματα για τα δημοσιονομικά όρια μιας τέτοιας κατεύθυνσης. Αυτή την ώρα χρειάζονται μέτρα πραγματικής στήριξης της κοινωνίας, δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση στη διάσωση των επιχειρήσεων. Είναι ώρα να σταματήσουν τα επιδόματα και να δούμε δράσεις για την συγκράτηση των τιμών. Γιατί με τα σημερινά δεδομένα οι εργαζόμενοι των 713 ευρώ ή οι χαμηλοσυνταξιούχοι των 500 και 600 ευρώ αδυνατούν να ανταποκριθούν στο αυξημένο κόστος της ενέργειας και στις υψηλότερες τιμές ακόμα και βασικών αγαθών. Οδηγούμαστε δηλαδή σε φτωχοποίηση ενός σημαντικού ποσοστού του πληθυσμού. Ωστόσο η Κυβέρνηση αρνείται να ακούσει οποιονδήποτε. Αρνείται να ακούσει τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ αλλά και του επιμελητηριακού κόσμου. Δεν υιοθετεί την επιβολή πλαφόν στην λιανική τιμή της ενέργειας, μέτρο το οποίο εφαρμόζεται ήδη από χώρες της Ε.Ε., ενώ μελετάται και σε επίπεδο Ένωσης. Τη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα, ώστε να διατηρηθούν οι μίνιμουμ αντοχές των καταναλωτών. Τη μείωση του ΦΠΑ σε βασικά αγαθά από το 13% στο 6%, ώστε να μη λείψουν απαραίτητα είδη από τα νοικοκυριά. Τη θέσπιση 120 δόσεων για το σύνολο των οφειλών, ώστε να αποφευχθεί ένα μαζικό κύμα χρεοκοπιών. Τη σύνδεση των επιδοτήσεων με μια σοβαρή προσπάθεια εξοικονόμησης ενέργειας. Αν δεν εφαρμοστούν άμεσα τέτοιας κατεύθυνσης μέτρα, τότε ο χειμώνας που έρχεται δεν θα είναι απλά δύσκολος για την κοινωνία και την επιχειρηματικότητα αλλά καταστροφικός.
Η Κυβέρνηση κινείται επικοινωνιακά και μόνο. Αν κάποιος της κάνει κριτική για την παρακολούθηση του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη, απαντάει ότι δεν ενδιαφέρεται για τα σοβαρά προβλήματα της χώρας, υπεκφεύγοντας ένοχα και προσπαθώντας να υποβαθμίσει το θέμα. Αν της κάνει προτάσεις για την ενεργειακή – οικονομική κρίση απαντάει ότι πρόκειται για λαϊκίστικες προτάσεις, όταν την ίδια ώρα μοιράζει δισεκατομμύρια επί τρία χρόνια, αυξάνοντας από ότι φαίνεται τους ρυθμούς διανομής ενόψει επερχόμενων εκλογών. Η όλη πολιτική της για να στηρίξει τα νοικοκυριά στηρίζεται στην αντίληψη: Μοιράζω στους πολίτες ό,τι μαζεύω από τους φόρους που πλήρωσαν οι πολίτες για να μην ενοχλήσει τα εταιρικά συμφέροντα στον χώρο της ενέργειας και των καυσίμων. Οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδα, οδηγούμενη και η ίδια σε αδιέξοδα. Μοιάζει να έχουν τελειώσει τα καύσιμά της και να προσπαθεί ασθμαίνοντας να φτάσει σε εκλογές που με διλήμματα επιδιώκει να τις κερδίσει. Στελέχη της δε, δείχνουν έτοιμα να αλλάξουν και τον εκλογικό νόμο χωρίς δισταγμό, για δεύτερη φορά στην θητεία της Κυβέρνησης, βλέποντας ότι ο νόμος που ψήφισαν πριν δύο χρόνια δεν τους βοηθάει. Με τον ένα όμως ή τον άλλο εκλογικό νόμο, τους εκλογικούς συσχετισμούς τους διαμορφώνει η ψήφος των πολιτών.
Σήμερα, πιο καθαρά παρά ποτέ, είναι φανερό, ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα Αλλαγή.
Η Κυβέρνηση της Ν.Δ αφού έδειξε την αδυναμία της να διαχειριστεί τις κρίσεις που αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε και την μεταρρυθμιστική της άπνοια, φανερώνεται και ως Κυβέρνηση που επωμίζεται πια σοβαρές ευθύνες για θέματα Δημοκρατίας και διαφάνειας. Δοκιμάστηκε και απογοήτευσε, ενώ εμπλέκεται σε σοβαρά σκάνδαλα πια, όπως αυτό των υποκλοπών και της παρακολούθησης των τηλεπικοινωνιών του Προέδρου μας Νίκου Ανδρουλάκη. Η προσωπική πολιτική ευθύνη του πρωθυπουργού είναι ξεκάθαρη και αμεταβίβαστη όσο και αν προσπαθεί να το αποφύγει. Ο ΣΥΡΙΖΑ με μια αντιπολιτευτική τακτική που σταθερά λειτουργεί σαν bonus την Ν.Δ, με τον λαϊκισμό του και την προσήλωσή του στη θεωρία των αρμών της εξουσίας και την εχθροπάθειά του στη λειτουργία των θεσμών, όπως και μια προβληματική θεώρηση των διεθνών εξελίξεων και των συμμαχιών της χώρας δεν συνιστά λύση, αλλά τμήμα του προβλήματος της χώρας.
Σήμερα λοιπόν περισσότερο παρά ποτέ τα τελευταία χρόνια τα βλέμματα ευρύτερων δυνάμεων του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς επιστρέφουν προς το ΠΑΣΟΚ. Σε αυτές τις δυνάμεις απευθυνόμαστε, αναδεικνύοντας τον ρόλο μας ως πατριωτική, δημοκρατική, μεταρρυθμιστική δύναμη της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας και επιχειρώντας μια έφοδο στο μέλλον, μια ανατροπή των σημερινών πολιτικών συσχετισμών.
Βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας προσπάθειας για να αποκτήσει το κόμμα μας δημιουργική δυναμική, να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις στα προβλήματα των Ελλήνων πολιτών και ειδικά της νέας γενιάς, να καθορίσει και πάλι αποφασιστικά την πορεία για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, να εξασφαλίσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε η Ελλάδα να γνωρίσει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στη βάση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που έχει ανάγκη η χώρα. Για αυτό ολοκληρώνουμε την επεξεργασία ενός πειστικού προγράμματος για την επίτευξη μιας δικαιότερης κοινωνίας, βάζοντας φρένο στις κοινωνικές ανισότητες που διαρκώς μεγαλώνουν. Έχοντας πάντα στο μυαλό μας ότι νέα, δυναμική, σύγχρονη Ελλάδα δεν μπορεί να οικοδομηθεί υπό το καθεστώς σκιών για τις παρακολουθήσεις, χωρίς να έχουν απαντηθεί τα καίρια ερωτήματα για την παρακολούθηση του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά και κάθε συγκεκριμένη καταγγελία που έχει γίνει όπως του Κ.Κ.Ε ή και άλλων.
