Άρθρο στην εφημερίδα “Το Παρόν”
Βρισκόμαστε ήδη στην “μετά τα Τέμπη εποχή” και στην τελική ευθεία προς τις Βουλευτικές εκλογές. Η τραγωδία με αποτέλεσμα την απώλεια 57 ανθρωπίνων ζωών τροφοδότησε ένα κλίμα θλίψης, θυμού αλλά και σκεπτικισμού. Στην ατζέντα δημοσίου διαλόγου τίθεται μαζί με τα προβλήματα της Οικονομικής κρίσης και τις επιπτώσεις τους στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και το αμείλικτο ερώτημα σε ποιο Κράτος ζούμε. Είναι δυνατόν στην εποχή της ψηφιοποίησης να κρίνονται ανθρώπινες ζωές από ανθρώπινα λάθη όσο και αν αυτά είναι διακριτά και μοιραία;
Όλα άλλαξαν μετά τα Τέμπη. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η ατζέντα που κυριαρχεί, αλλά και η κοινωνική, πολιτική συμπεριφορά που μοιάζει με κινούμενη άμμο. Βασικός αποδέκτης αυτής της απαισιοδοξίας, της κοινωνικής κριτικής προς το πολιτικό σύστημα είναι η Κυβέρνηση, αλλά το ίδιο έντονα και το ίδιο το τεχνοκρατικό, μεταρρυθμιστικό, διαχειριστικό προφίλ που είχαν φιλοτεχνήσει για τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Το ίδιο το συγκεντρωτικό μοντέλο που ονομάστηκε επικοινωνιακά επιτελικό κράτος αμφισβητείται πια ευθέως. Οι φθορές είναι σημαντικές και μπορεί να μην έχει σηματοδοτηθεί κάποια ανατροπή, αλλά εν δυνάμει διαμορφώνεται ένα νέο πολιτικό σκηνικό.
Αν κάτι σίγουρα κυριαρχεί είναι η απαίτηση για αλλαγή. Αλλαγή σε αντιλήψεις και πρακτικές, οριστικό διαζύγιο με την αναξιοκρατία, την απουσία ουσιαστικής αξιολόγησης, στον πελατιασμό. Η ανάγκη βαθιών μεταρρυθμίσεων στην Δημόσια Διοίκηση , την Δικαιοσύνη, την διαφάνεια και αποτελεσματικότητα έρχονται δραματικά στην επιφάνεια. Πριν απ΄ αυτά ή παράλληλα με αυτά είναι ανάγκη να αφεθούν τα επικοινωνιακά παιχνίδια και να κατανεμηθούν πολιτικές και ποινικές ευθύνες ως στοιχειώδεις πράξεις ευθύνης. Και μαζί με αυτά είναι απολύτως αναγκαία η πλήρης αναδιάρθρωση του ΟΣΕ, η ενοποίηση όλων των επιχειρήσεων γύρω από αυτόν, η αλλαγή διορισμού Διοικήσεων, η άντληση θετικών υποδειγμάτων από την ευρωπαϊκή εμπειρία.
Ποιος μπορεί να το κάνει αυτό; Μια Κυβέρνηση που απέτυχε καταφανώς να υλοποιήσει μια σύμβαση που παρέλαβε από την προηγούμενη, που αυτή με την σειρά της την παρέλαβε από το 2014; Μια Αξιωματική Αντιπολίτευση που τεσσεράμισι χρόνια δεν έκανε τίποτα και τώρα εμφανίζεται να ψεύδεται απέναντι σε μια Κυβέρνηση που κρύβεται πίσω από τις ανθρώπινες ευθύνες; Δύο κόμματα που δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν μια σύμβαση κοντά σε δέκα χρόνια, όταν προβλεπόταν η υλοποίησή της για την εγκατάσταση των Συστημάτων Ασφαλείας μέσα σε δύο χρόνια; Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι φανερό ότι χρειάζεται η ισχυροποίηση του ΠΑΣΟΚ του μόνου κόμματος που έχει παρουσιάσει το ολοκληρωμένο πρόγραμμά του, με αιχμή τις αναγκαίες αλλαγές, τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, την αντιμετώπιση των παθογενειών. Μόνο ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ μπορεί να επιφέρει αναταράξεις στους υπάρχοντες συσχετισμούς και να σηματοδοτήσει μια νέα κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό, στο μοντέλο διακυβέρνησης. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε και υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να κάνουμε την Μεγάλη θετική έκπληξη στις εκλογές. Σε όσους δε καλλιεργούν την αντίληψη « όλοι ίδιοι είναι» για να πλήξουν την προσπάθειά μας, τους θυμίζουμε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κυβερνήσει δέκα χρόνια και ότι και πριν ήταν το μόνο κόμμα που με δικές του πρωτοβουλίες προωθήθηκαν αλλαγές ( ΔΙΑΥΓΕΙΑ, ΑΣΕΠ κλπ.) που στόχο είχαν να αντιμετωπίσουν παθογένειες του πολιτικού συστήματος , ακόμα και δικών μας αρνητικών πλευρών. Έ δεν είμαστε ίδιοι όλοι και αυτό είναι η δύναμή μας, μαζί με την ανανέωση των στελεχών μας και τις σοσιαλδημοκρατικές προτάσεις μας.
