Χθες το βράδυ ήμουν καλεσμένη στην έκτακτη ενημερωτική εκπομπή του Open, με θέμα την τραγωδία των Τεμπών που έχει βυθίσει στη θλίψη και το πένθος όλη την χώρα.
Στην τοποθέτηση μου, τόνισα :
«Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν την εθνική τραγωδία που βιώνουμε. Πενθούμε όλοι τους αδικοχαμένους συμπολίτες μας, τα νέα παιδιά που γύριζαν σπίτια τους ή πήγαιναν να σπουδάσουν, τους εργαζόμενους. Η σκέψη όλων μας είναι στις οικογένειες των θυμάτων που θρηνούν τα παιδιά τους, είναι στους τραυματίες, είναι στις οικογένειες των αγνοουμένων που περιμένουν.
Υπάρχει ένα τεράστιο “γιατί;”. Πως είναι δυνατόν το 2023 στη χώρα μας να μιλάμε για χειροκίνητα συστήματα διαχείρισης του σιδηροδρομικού δικτύου, όταν υπάρχουν σύγχρονοι τρόποι μέσω της τηλεματικής;
Είναι εθνική επιταγή να αποδοθούν οι ευθύνες όσο ψηλά και αν υπάρχουν. Είναι απαίτηση όλων μας να μάθουμε ποιος, τι έφταιξε. Σαφώς και το πρόβλημα είναι διαχρονικό, με τη χώρα μας να κατέχει την θλιβερή πρωτιά με τα περισσότερα θύματα ανά σιδηροδρομικό χιλιόμετρο και με την επιβολή προστίμων από την ΕΕ για την μη συμμόρφωση μας με τους ευρωπαϊκούς κανόνες ασφάλειας, αλλά και η Κυβέρνηση δεν μπορεί να προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από την διαχρονικότητα του προβλήματος. Όμως δεν είναι τώρα η ώρα να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση. Τώρα θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να μην ξαναγίνει παρόμοια τραγωδία.
Πρέπει να υπάρξουν αποτελέσματα, απαντήσεις και να αποδοθούν ευθύνες. Θα πρέπει και η Επιτροπή και η Δικαιοσύνη να κινηθούν ταχύτατα, και να δώσουν άμεσα απαντήσεις. Δεν μπορούν να δοθούν απαντήσεις μετά από 6 χρόνια, όπως είδαμε σε αντίστοιχη περίπτωση στο Μάτι.
Όμως το πιο σημαντικό, αυτό που ζητάμε όλοι, είναι να υπάρξει ένα σαφές χρονοδιάγραμμα και δέσμευση από την Κυβέρνηση για το πότε θα εγκατασταθούν τα απαραίτητα συστήματα ασφάλειας, προκειμένου να μην ξαναζήσουμε τέτοια τραγωδία. Είναι ανεπίτρεπτο επί 2 δεκαετίες να εκκρεμούν οι ολοκληρώσεις των συμβάσεων, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δηλώνει ότι έχουν εκταμιευτεί 700 εκατομμύρια για τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου.
Το βασανιστικό ερώτημα που θα πρέπει να κάνουμε όλοι μας είναι, γιατί πρέπει να θρηνούμε θύματα και μετά να προβαίνουμε στις απαραίτητες ενέργειες;»
