Ομιλία στην Ολομέλεια για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας – 08.03.2024
Κυρίες και Κύριοι,
Η συζήτηση για την καθιέρωση της 8ης Μαρτίου, ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σήμερα εδώ στη Βουλή γίνεται στον απόηχο μιας απαράδεκτης, σεξιστικής και προσβλητικής για όλες τις γυναικες δήλωση του γγ του ΚΚΕ
Ίσως η προσπάθεια να βρίσκονται ατάκες για το tik tok να οδηγεί σε τέτοιες εκφράσεις, το περιεχόμενο των οποίων ξεφεύγει από κάθε όριο.
Θα περίμενα μια επανόρθωση αλλά δεν το βλέπω κ αυτό με θλίβει ακόμη περισσότερο.
Η σημερινή μέρα αποτελεί ένα φόρο τιμής στη γυναίκα μάνα, στη γυναίκα σύζυγο, κορη, στη γυναίκα εργαζόμενη, στη γυναίκα που πρόσφερε και συνεχίζει να προσφέρει σε όσους είναι γύρω της.
Αφετέρου, αποτελεί κάθε χρόνο αφορμή για να αξιολογηθεί η θέση των γυναικών στην κοινωνία και να εξεταστεί, κατά πόσον υφίσταται στην καθημερινότητα, η ισότητα των φύλων.
Η πραγματικότητα καταδεικνύει πως ακόμη και σήμερα η έμφυλη ανισότητα παραμένει. Ο δρόμος για την κατάκτηση της ουσιαστικής ισότητας μοιάζει ακόμα μακρύς. Και παρόλο που η νέα γενιά, στην πλειοψηφία της τουλάχιστον,
μεγαλώνει με περισσότερη ελευθερία γύρω από την ταυτότητα του φύλου και το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, δεν είναι λίγα αυτά που πρέπει ακόμα να γίνουν σε μία κοινωνία, που έχει αφομοιώσει σε βάθος την πατριαρχική δομή της.
Η προσπάθεια να ξεπεραστούν, έως ότου εξαλειφθούν, τα στερεότυπα και οι κοινωνικές διακρίσεις, έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες. Έχουν χρειαστεί μεγάλοι αγώνες πολλών γυναικών αλλά μαι ανδρών σ΄αυτή την κατεύθυνση. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει κάθε χρόνο πρόοδος, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η πρόοδος αυτή, ήταν και συνεχίζει να είναι αργή.
Η συμμετοχή της γυναίκας στην οικονομική και πολιτική ζωή, ακόμα δεν είναι ισότιμη με εκείνη των ανδρών.
Έχει υπολογιστεί παγκοσμίως ότι οι εργαζόμενες γυναίκες είναι λιγότερες σε σχέση με τους άνδρες. Επίσης η παρουσία των γυναικών σε πολιτικές θέσεις εξουσίας είναι εξαιρετικά περιορισμένη, το βκεπουμε στη Βουλή, στους δήμους, στις περιφέρεις, ενώ στατιστικές αποδεικνύουν ότι οι γυναίκες αντιμετωπίζουν περιστατικά βίας σε μεγαλύτερο βαθμό από τους άνδρες.
Μήπως, όλα τα παραπάνω στατιστικά, είναι άσχετα με την αντιμετώπιση της γυναίκας στο γενικότερο κοινωνικό σύνολο; Προφανώς και όχι.
Η συνεχώς αυξανόμενη έμφυλη βία, τα περιστατικά
γυναικοκτονιών, των οποίων ο αριθμός, ολοένα και μεγαλώνει, η σεξουαλική παρενόχληση σε χώρους εργασίας καθώς και η σύγχρονη μορφή έμφυλης βίας μέσω του διαδικτύου, το αποδεικνύουν.
Οπότε, είναι χρέος όλων μας, από όποια θέση και να βρισκόμαστε, να βάλουμε το λιθαράκι μας, σ’ έναν αγώνα που ξεκίνησε πριν από δεκαετίες. Στην καλυτέρευση της θέσης της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία και στη διαφύλαξη όλων αυτών των δικαιωμάτων της, που αν και πλέον θεωρούνται αυτονόητα, κατακτήθηκαν με τεράστιο κόπο.
Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε φορά που μια γυναίκα ορθώνει το ανάστημά της, ορθώνει το ανάστημά της για όλες μας.
Καθώς, όπως αναφέρει ο Νίκος Πιλάβιος σ’ ένα πολύ τρυφερό κείμενο – αφιέρωμα για τη Γυναίκα : Η γυναίκα «Έχει μόνο ένα ελάττωμα…:
Ξεχνάει τι αξίζει…».
Σας ευχαριστώ.
