Δήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας – 08.03.2025
Η ημέρα της γυναίκας είναι μέρα αφιερωμένη στους αγώνες των γυναικών σε όλο τον κόσμο για ισότητα, δικαιώματα, δικαιοσύνη, αυτονόητα πλην ζητούμενα σε εμάς τους πολίτες της Ευρώπης, δυστυχώς ακόμη, εκτός συζήτησης σε πολλές γωνιές της γης τον 21ο αιώνα. Στις 8 Μαρτίου, το μυαλό μας, η σκέψη μας, το ενδιαφέρον μας, η καρδιά μας στρέφεται στις γυναίκες κάθε ηλικίας, κάθε χώρας, βιοτικού επιπέδου, κοινωνικής προέλευσης, εκπαίδευσης, θρησκεύματος ή γλώσσας, σεξουαλικού προσανατολισμού, σε εκείνες που στερούνται δικαιωμάτων, όλο και συχνότερα ακόμη και της ίδιας της ζωής, λόγω του φύλου τους.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αποτελεί κάθε χρόνο αφορμή για να αξιολογηθεί η θέση των γυναικών στην κοινωνία και να εξεταστεί, κατά πόσον υφίσταται, στην καθημερινότητα, η ισότητα των φύλων. Ο αγώνας για ουσιαστική συμμετοχή και εκπροσώπηση των γυναικών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας, είναι κομμάτι της καθημερινής μας προσπάθειας και σίγουρα δεν τελειώνει σε μια μέρα. Χαιρετίζουμε και στρέφουμε τις ενέργειες μας στις γυναίκες που αγωνίζονται καθημερινά να ανταποκριθούν στους πολλαπλούς τους ρόλους.
Αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε όσα έκαναν Κινήματα, Οργανώσεις, επιστήμονες, μεμονωμένοι πολίτες, άνδρες και γυναίκες για την Ισότητα των Φύλων. Ωστόσο, δεν καταφέραμε να εξαλείψουμε πλήρως τις ανισότητες. Στην χώρα μας έχουν γίνει βήματα. Ξεκινώντας από την δεκαετία του ‘80 και του ‘90 όταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με νομοθετικές αλλαγές διασφάλισαν την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων κατάργησαν την πατριαρχική οικογένεια, τον θεσμό της προίκας ακόμη και την υποχρέωση της γυναίκας να αλλάζει το επώνυμό της μετά το γάμο. Οι γυναίκες εργαζόμενες απέκτησαν για πρώτη φορά δικαιώματα ίσης μεταχείρισης με τους άνδρες στην απασχόληση, στις συνθήκες εργασίας, στην επαγγελματική εξέλιξη, στις αμοιβές, στον επαγγελματικό προσανατολισμό, την κατάρτιση και στην κοινωνική ασφάλιση. Δόθηκε η δυνατότητα στις αγρότισσες να γίνουν μέλη συνεταιρισμών, θεσπίστηκε πλήρης και αυτοτελής σύνταξη για την αγρότισσα, χορηγήθηκε επίδομα τοκετού στις ασφαλισμένες στον ΟΓΑ. Καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν είχε εκείνη την περίοδο ανάλογο θεσμικό πλαίσιο. Ήταν μια περίοδος τομή για την ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα των γυναικών και έκτοτε άνοιξε ο δρόμος και για άλλα, πρόσθετα βήματα.
Ωστόσο η πραγματικότητα είναι σκληρή. Δυστυχώς η χώρα μας ακόμα και σήμερα καταλαμβάνει την προτελευταία θέση στην ισότιμη πρόσβαση στην απασχόληση και τις συνθήκες εργασίας. Και τέλος κατέχουμε τη δεύτερη χειρότερη θέση στην Ε.Ε. στην εκπροσώπηση γυναικών στα κέντρα λήψης πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών αποφάσεων. Οφείλουμε επομένως να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας έχοντας κατά νου ότι έχουμε να κάνουμε πολλά για να σταθούμε πλάι στην γυναίκα άνεργη ώστε να βρει δουλειά με ειδικά κίνητρα για να υπάρξει μηδενική ανοχή σε φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης στους εργασιακούς χώρους. Για να σταθούμε πλάι στην γυναίκα για να επιχειρήσει, να εξελιχθεί. Για να έχουμε αύριο όλο και περισσότερες γυναίκες-στελέχη σε αναπτυσσόμενες επιχειρήσεις, για να σταθούμε πλάι στη μητέρα εργαζόμενη , να στηρίξουμε τις μονογονεϊκές οικογένειες αλλά και να αποκαταστήσουμε τις συντάξεις χηρείας.
Έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε για να υπάρχει πλήρης ισότητα. Αυτό είναι το χρέος όλων μας.
